Το «σωστό» κράτος οφείλει να είναι μικρό, ευέλικτο και κομψό, να πάψει ν’ ασχολείται με ό,τι περιττό και κοστοβόρο, όπως παιδεία, υγεία, πρόνοια, επενδύσεις κλπ, και να περιοριστεί στα απολύτως αναγκαία, όπως είναι η άμυνα, η εσωτερική ασφάλεια και η εξωτερική πολιτική. Αυτά εν ολίγοις νομίζαμε ότι αποτελούν, τα καθήκοντα του «αποτελεσματικού» κράτους, σύμφωνα με το απόσταγμα της νεοφιλελεύθερης θεωρίας.
Αυτά μέχρι χθες, διότι σήμερα η πραγματικότητα μάς αποκαλύπτει ευχάριστα, ότι το κράτος μπορεί να γίνει ακόμα πιο μικρό, αρκεί να βγάλουμε από πάνω μας τις παρωχημένες νεοφιλελεύθερες παρωπίδες, που το θέλουν ν’ ασχολείται ακόμα με την άμυνα και την εσωτερική ασφάλεια. Γιατί τάχατες, τόσο ανίκανος είναι ο ιδιωτικός τομέας που δεν είναι σε θέση ούτε ένα πόλεμο να διεξάγει; Άλλωστε μόνο τους τελευταίους τέσσερεις αιώνες, οι στρατοί έπαψαν να είναι αμιγώς μισθοφορικοί. Όλον τον υπόλοιπο καιρό όλο και κάποιος καλός άνθρωπος βρισκόταν, που τους τάιζε και τους εξόπλιζε.
Για να μην μακρηγορούμε, το Πεντάγωνο, το οποίο ήδη από τη δεκαετία του ’70 φλερτάρει με τα καλά της εξωτερικής ανάθεσης σε ιδιωτικές εταιρίες της διεξαγωγής πολέμου σε μέρη δύσκολα και επικίνδυνα, σήμερα βασίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό σ’ αυτές. Μέχρι τον Μάρτιο του 2011, σύμφωνα με στοιχεία του...