ΚΑΤΩ ΤΑ ΒΡΩΜΕΡΑ ΑΛΒΑΝΙΚΑ ΧΕΡΙΑ από τα Βορειοπειρωτικά Ιστολόγια. Με την απειλή του "αφορισμού" έκλεισαν σήμερα βορειοηπειρωτικό ιστολόγιο

από το Αντιπαρακμή

Ως Αντιπαρακμή, πάντα είμασταν πιστά μέλη της Ορθόδοξης εκκλησίας. Έχουμε βιώσει την αγάπη λειτουργών της, την σχέση με τον Χριστό, με την Παναγία, με τους Αγίους μας, τα μυστήρια, κατανυκτικές Θείες Λειτουργίες, ένα τόσο υπέροχο και ατελείωτο μεγαλείο. Αλλά όπως συνέβαινε ανέκαθεν, υπάρχουν πάντα κάποιοι αθεόφοβοι (συχνά ρασοφόροι), που θέλουν να αντικαταστήσουν την ζεστασιά στο χώρο της εκκλησίας, με δριμύ ψύχος.

Αυτά που συμβαίνουν στην μητρόπολη Αργυροκάστρου, ξεπερνούν κάθε όριο και κάθε φαντασία.

Πέρα από τις πολυετείς ευθείες πολιτικές παρεμβάσεις της Μητρόπολης και των ανθρώπων της, στα πολιτικά δρώμενα στο χώρο της Β.Ηπείρου (πχ τα στελέχη του κόμματος ΚΕΑΔ, που πρόσφατα ανακήρυξαν ότι πλέον είναι "Μόνον Ευρωπαίοι", είναι ταυτόχρονα και έμμισθα στελέχη της Μητρόπολης Αργυροκάστρου) πέρα από την πρόσφατη (πριν μόλις ένα μήνα) άρνησή της Μητρόπολης Αργυροκάστρου, να τελέσει μνημόσυνο εις μνήμην του εθνομάρτυρα Αριστοτέρη Γκούμα, κάτι πρωτοφανές για στην Ορθόδοξη παράδοση (να αρνείται η εκκλησία να τελέσει μνημόσυνο) (διαβάστε αναλυτικά εδώ και δείτε τα βίντεο

ΠΩΣ ΘΑ ΔΙΔΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΠΟΥ ΑΝΑΖΗΤΟΥΝ

Γράφει ὁ Κωνσταντῖνος Χολέβας, Πολιτικός Ἐπιστήμων


Ο Εύριπίδης δίδασκε ὅτι εἶναι εὐτυχής ὅποιος γνωρίζει Ἱστορία: «Ὄλβιος ὅστις Ἱστορίης ἔσχεν μάθησιν». Καί ὁ ἱστορικός τῆς Ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπό τούς Σταυροφόρους Νικήτας Χωνιάτης ἀποκαλεῖ κατά τόν 13ο αἰῶνα μ. Χ. τήν Ἱστορία ὡς τό «κάλλιστον ἄθλημα τῶν Ἑλλήνων».Ὁ Μέγας Βασίλειος στό περίφημο κείμενό του «Πρός τούς νέους ὅπως ἄν ἐξ Ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων» ἀποδεικνύει τήν καλή γνώση τῆς Ἱστορίας καί χρησιμοποιεῖ παραδείγματα ἐγκράτειας ἀπό τή ζωή τοῦ Περικλέους, τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου καί ἄλλων προσωπικοτήτων. Ὁ δέ Ρήγας Βελεστινλῆς στά κείμενά του, λίγες δεκαετίες πρίν ἀπό τό 1821, προτείνει οἱ νέοι Ἕλληνες νά μαθαίνουν στό σχολεῖο μεταξύ ἄλλων καί τά κείμενα τῶν ἀρχαίων Ἱστορικῶν συγγραφέων.
Φυσικά ἠ Ἱστορία καί γιά τούς νέους καί γιά τούς μεγαλυτέρους ἔχει ἀξία ὅταν τήν χρησιμοποιοῦμε ὡς ἐργαλεῖο προσωπικῆς, κοινωνικῆς, ἐθνικῆς καί οἰκουμενικῆς βελτιώσεως καί γιά τήν ἀποφυγή λαθῶν τοῦ παρελθόντος. Ἄν ἡ μελέτη της γίνεται μόνο γιά νά ἐξιδανικεύουμε τό παρελθόν ἤ καταντᾶ μία ἁπλῆ ἀπομνημόνευση, τότε μιλοῦμε γιά μουσειακή χρήση τῆς Ἱστορίας καί δέν ὠφελούμαστε. Οἱ νέοι μας ἀναζητοῦν πρότυπα, ζωντάνια, ὅραμα, ἐλπίδα καί ἐμπνέονται ἀπό τήν αὐτοθυσία, ἀπό τόν ἡρωισμό τῶν πολεμικῶν, ἀλλά καί τῶν εἰρηνικῶν περιόδων. Διότι Ἱστορία εἶναι ἡ ἀφήγηση καί τῶν

Δύση σε πορεία στρατηγικής παρακμής…

Είναι ώρα να αρχίσει κανείς να ανησυχεί για τη Δύση. Μάθαμε να ζούμε μετά τον Πόλεμο σε έναν κόσμο όπου οι ΗΠΑ έπαιζαν τον ρόλο της αποφασιστικής υπερδύναμης και η Ευρώπη βρισκόταν πάντοτε στο κέντρο των αποφάσεων.

Του Αλέξη Παπαχελά (Πηγή,  http://news.kathimerini.gr/)

Ξέραμε τους στρατηγικούς στόχους των Αμερικανών, έστω και αν διαφωνούσε ένα μεγάλο μέρος της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης με τη στήριξη των διαφόρων δικτατοριών και τις ψυχροπολεμικές υπερβολές. Καταλάβαινε, όμως, κάποιος ποιο ήταν το καθαρό συμφέρον πίσω από κάθε επέμβαση και απόφαση.

Τώρα τα πράγματα είναι πάρα πολύ μπερδεμένα. Η Αμερική ξόδεψε πολύτιμο κεφάλαιο όταν ο υιός Μπους έκανε το μεγάλο λάθος να εισβάλει στο Ιράκ. Έχασε αξιοπιστία με τα ψέματα της CIA για τα όπλα μαζικής καταστροφής που υποτίθεται ότι είχε ο Σαντάμ και ενεπλάκη σε έναν πόλεμο χωρίς σαφή στρατηγική εξόδου. Οι ΗΠΑ δεν κέρδισαν τίποτα απολύτως στο Ιράκ.

Όταν πάλι άρχισε η περίφημη Αραβική Άνοιξη η Ουάσιγκτον συνεθλίβη ανάμεσα σε αντιφατικούς υπολογισμούς. Από τη μία της άρεσε η ορμητική έλευση της δημοκρατίας στις μουσουλμανικές χώρες. Από την άλλη καταλάβαινε πόσο επικίνδυνη και αποσταθεροποιητική ήταν η απελευθέρωση μεγάλων μαζών πεινασμένων μουσουλμάνων

Πάνω απ' όλα τα... "Παιδιά"...

Δύο ημέρες πριν από τον αγιασμό στα σχολεία, οι πρόεδροι των ΕΛΜΕ συνεδριάζουν με τα μέλη του δ.σ. της ΟΛΜΕ προκειμένου να αποφασίσουν τη μορφή των κινητοποιήσεων στις οποίες θα προχωρήσουν οι καθηγητές.
Οι 62 από τις συνολικά 88 Ενώσεις Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΕΛΜΕ) έχουν υπερψηφίσει πρόταση για απεργιακές κινητοποιήσεις, χωρίς ωστόσο να έχει καθοριστεί η μορφή δράσης.
Στην σημερινή συνεδρίαση αναμένεται να αποφασιστεί εάν οι καθηγητές θα προχωρήσουν σε πενθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες (πρόταση της παράταξης που πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ - τρεις έδρες στο δ.σ.), απεργία διαρκείας (ΑΝΤΑΡΣΥΑ - δύο έδρες), 48ωρη απεργία, 12-13 Σεπτεμβρίου (πρόταση των παρατάξεων που πρόσκεινται στη ΝΔ και το ΚΚΕ - τρεις και δύο έδρες αντίστοιχα) ή δύο 48ωρες απεργίες, 18-19 και 25-26 Σεπτεμβρίου (ΠΑΣΟΚ - μία έδρα).
«Όχι» Αρβανιτόπουλου σε επιστράτευση
Πάντως, ο υπουργός Παιδείας Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος, σε συνέντευξή του σε κυριακάτικη εφημερίδα, απέκλεισε κατηγορηματικά το ενδεχόμενο επιστράτευσης των εκπαιδευτικών.
Μιλώντας στον «Τύπο της Κυριακής» ο κ. Αρβανιτόπουλος ανέφερε πως τον Ιούνιο «η επιστράτευση κρίθηκε αναγκαία όταν απειλήθηκε η διεξαγωγή των Πανελλαδικών Εξετάσεων, δηλαδή το δημόσιο συμφέρον» ενώ για τώρα απάντησε ξεκάθαρα «όχι».
Έστειλε παράλληλα μήνυμα στους εκπαιδευτικούς σημειώνοντας ότι «η ελληνική οικογένεια σηκώνει αρκετά βάρη και το τελευταίο που χρειάζεται είναι να προστεθούν επιπλέον βάρη, αγωνίες και ανασφάλεια, όσον αφορά στη μόρφωση των παιδιών».

πηγή

Οι (εβραϊκής καταγωγής) υπουργοί εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι και Γαλλίας Λοράν Φαμπιούς, συμφώνησαν ότι ο Άσαντ είναι «ο νέος Χίτλερ»

Ο εβραϊκής καταγωγής υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, John Kerry, βρίσκεται σε ταξίδι τεσσάρων ημερών στην Ευρώπη για να διατάξει τους Ευρωπαίους να συναινέσουν στις απαιτήσεις των φυλετικών του αδελφών και να αρχίσουν οι βομβαρδισμοί στη Συρία αμέσως.
Χθες συναντήθηκε με τον «Γάλλο ομόλογό του» - υπουργό Εξωτερικών Laurent Fabius, εβραϊκής καταγωγής, ο οποίος τυχαίνει και αυτός να βιάζεται να προχωρήσει η μαζική δολοφονία στη Συρία.

Το BBC ανέφερε τα ακόλουθα σχετικά με τη συνάντηση των δύο εβραϊκής καταγωγής υπουργών:
Επαναλαμβάνοντας μια φράση που χρησιμοποίησε νωρίτερα μέσα στην εβδομάδα, ο κ.

Ο σοσιαλισμός που δεν θέλαμε Συμβολικές χρήσεις του ριζοσπαστισμού στη Μεταπολίτευση

Διαβάστε το. Θα βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα. Ο.Π.

του Π. Παναγιωτόπουλου, επίκουρου καθηγητού.
Η ιδιορρυθμία της Ελλάδας του ’80 όπως αυτή εκφράστηκε ηγεμονικά από το Πασοκ στην εξουσία, έχει μελετηθεί, αναλυθεί, συζητιέται σήμερα στην συγκυρία της χρεοκοπίας. Για άλλους είναι η επάρατη φάση της μεταπολίτευσης, της οποίας οι μεταστάσεις απέβησαν μοιραίες το 2010˙ για άλλους είναι η χρυσή εποχή του αναίμακτου ριζοσπαστισμού. Θα έλεγα του δωρεάν σοσιαλισμού και κάποιας εθνικής και πολιτικής ταχυδακτυλουργίας, που μπορεί με την δύναμη της απόφασης και την λαϊκή στήριξη να επαναληφθεί.

Στην πλούσια πάντως βιβλιογραφία, στη γνώση που προσφέρει η έρευνα και ο πολιτικός αναστοχασμός για την περίοδο, θα πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να προσθέσουμε την αξία ενός πολύ σημαντικού πολιτισμικού προϊόντος. Αναφέρομαι στην κορυφαία κωμωδία του ελληνικού κινηματογράφου των τελευταίων δεκαετιών, την ταινία «Βίος και πολιτεία» του Νίκου Περράκη. Μια ταινία ακραίας κοινωνιολογικής ακρίβειας, που με λεπτότητα περιγράφει το πασοκικό παράδοξο. Αυτό που συνθηματικά όρισα ως τον «σοσιαλισμό που δεν θέλαμε». Σε αυτήν, ένα παιδί της Τασκένδης, ο Καραμαζόφ, στέλεχος του Τοε απειλεί να ανατινάξει τις δορυφορικές εγκαταστάσεις, στερώντας το λαό από τη μετάδοση του τελικού του μουντιάλ, στο οποίο φυσικά αγωνίζεται η Ελλάδα. Ο ίδιος έχει συστήσει μια μονοπρόσωπη τρομοκρατική οργάνωση χαμηλής έντασης, που από μια εκσυγχρονιστική αφετηρία, ασκεί κριτική σε μια διακυβέρνηση που βυθίζεται στην ανομία, τη διαπλοκή και που εγκαταλείπει την παραγωγή και την καινοτομία. Δύο σκηνές θα αναφέρω για να μην

Η παγίδα των συνομιλιών του Μάθιου Νίμιτς για το Σκοπιανό

Συναντήσεις σε Αθήνα και Σκόπια θα έχει ο πρέσβης Μάθιου Νίμιτς, προσωπικός απεσταλμένος του Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών, προκειμένου να επαναρχίσει τις συνομιλίες ανάμεσα σε Ελλάδα και Σκόπια.
Σύμφωνα με ανακοίνωση της Γραμματείας του ΟΗΕ, ο κ. Νίμιτς θα ταξιδέψει στην περιοχή κατά την περίοδο 9 έως 11 Σεπτεμβρίου 2013, για συναντήσεις στην Αθήνα και στα Σκόπια, όπου θα συναντηθεί με ανώτερους κυβερνητικούς αξιωματούχους των δύο χωρών για να συνεχίσουν τις συζητήσεις με σκοπό την εξεύρεση μιας «αμοιβαίας αποδεκτής λύσης» στο θέμα του ονόματος.
Πρόκειται για μια από τις δεκάδες πανομοιότυπες ανακοινώσεις του ΟΗΕ για τις ενέργειες του κ. Νίμιτς, όπως θα πρόκειται επίσης για υποβολή κάποιας από τις πανομοιότυπες προτάσεις του, οι οποίες δεν γίνονται αποδεκτές, άλλοτε από την μια πλευρά, άλλοτε και από τις δύο.
Με το παρόν σημείωμα, θέλουμε να επιστήσουμε την προσοχή στους ενδιαφερομένους Έλληνες ότι σε μια από τις προτάσεις του, υπάρχει παγίδα και πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα, τώρα μάλιστα με την μανία των αποκρατικοποιήσεων των πάντων που μας κατέλαβε, και σε περιπτώσεις ακόμη που θίγουν εθνικά συμφέροντα (Οι Τούρκοι, μέσω Ελλήνων επιχειρηματιών, θέλουν να αγοράσουν και το «Πυθαγόρειο» λιμάνι της Σάμου, για να προστεθεί στα άλλα δύο. Το υπουργείο Εθνικής Άμυνας είναι αντίθετο, αλλά κανείς δεν ξέρει ποια θα είναι η τελική απόφαση).
Η επιθυμία της ελληνικής κυβέρνησης είναι να προβεί και σε ιδιωτικοποιήσεις των αεροδρομίων της χώρας. Ειδικά, υπενθυμίζουμε πως είχε γίνει λόγος για μετονομασία του

Ελλάδα προς Τουρκία: Εκεί που ήμουν θάρθεις...

του Κώστα Στούπα


Η εβδομάδα που πέρασε είχε μια από τις θετικότερες ειδήσεις της τελευταίας τριετίας σ’ ό,τι αφορά την απαγκίστρωση της χώρας από τη δίνη της κρίσης χρεοκοπίας.
Πρόκειται για τα στοιχεία που ανακοίνωσε η στατιστική υπηρεσία όπου κατά το δεύτερο τρίμηνο η μείωση του ΑΕΠ αντί του προβλεπόμενου 4,6% ήταν 3,8% . Η αυξημένη τουριστική κίνηση είχε σημαντική συνεισφορά στην εξέλιξη αυτή...
Η τουριστική οικονομία είναι ένας από τους τομείς που το αντιπαραγωγικό δημόσιο δεν μπορεί να εμπλακεί όσο σε άλλους τομείς και διασώζεται της καταστροφής. Αν υπήρχε μια κρατική αεροπορική εταιρεία και τα ξενοδοχεία ήταν επίσης υπό κρατική διαχείριση τα πράγματα θα ήταν και εκεί διαφορετικά και οι δαπάνες θα ήταν μεγαλύτερες από τα έσοδα...
Η εξέλιξη αυτή είναι ιδιαίτερα θετική, αλλά το όλο εγχείρημα παραμένει εύθραυστο τόσο γιατί στο εσωτερικό οι μεταρρυθμίσεις καθυστερούν όσο και γιατί στο εξωτερικό υπάρχουν εξελίξεις τις οποίες αυτή τη στιγμή η κοινή γνώμη και οι επαΐοντες της οικονομίας και πολιτικής φαίνεται να υποτιμούν.
Η κοινή γνώμη εγχώρια και διεθνής έχει στραμμένη την προσοχή της στις εξελίξεις στην Συρία. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος όμως περικλείεται από μια πιθανότητα κατάρρευσης της Τουρκίας με ανάλογες επιπτώσεις αρνητικές και θετικές με όσες γειτονικές οικονομίες υπάρχει συσχέτιση...
Η Τουρκία στο κόκκινο πάλι
Η Τουρκία μετά τη χρεοκοπία των αρχών της περασμένης δεκαετίας ακολούθησε αρκετά

Μια βόμβα στα χέρια των ΗΠΑ

Του Γιάννου Χαραλαμπίδη

Ο νέος γεωπολιτικός χάρτης με κέντρο την ενέργεια

Ποια ανταλλάγματα θα ζητήσει η Τουρκία από την Ουάσιγκτον για τη στήριξή της στην κρίση της Συρίας, και οι σχέσεις Κύπρου, Ισραήλ, Ελλάδας και Αιγύπτου

ΤΟ ΘΕΜΑ των Βάσεων, η κρίση, το ΝΑΤΟ και η στάση της Κύπρου

Το ζητούμενο δεν είναι μόνο οι στρατιωτικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ σε βάρος στόχων επί του καθεστώτος Άσαντ ή ακόμη και σε βάρος αντικαθεστωτικών Τζιχατιστών. Το ζητούμενο είναι και κάτι άλλο: Εάν η Κύπρος θα έχει οφέλη ή ζημιές σε αντιδιαστολή με τις ζημιές και τα οφέλη που θα έχει η Τουρκία σε γεωστρατηγικό και γεωπολιτικό επίπεδο. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ενδιαφέρουν οι ευρύτερες μεταβολές που μπορούν να προκύψουν και σχετίζονται με το Ισραήλ και την Αίγυπτο και τις σχέσεις τους τόσο με την Κύπρο όσο και με την Τουρκία, η οποία θα πρέπει να τονιστεί ότι, μετά το όχι της Βρετανίας στην άμεση εμπλοκή της σε στρατιωτικές επιχειρήσεις, εμφανίστηκε ως ο πιο στενός σύμμαχος των ΗΠΑ.

Η αναθεωρητική πολιτική της Άγκυρας

Σύμφωνα με διπλωματικές πηγές η Τουρκία προτίθεται να ζητήσει από τις ΗΠΑ, για τη στήριξή της στη κρίση της Συρίας, τα εξής ανταλλάγματα:

1. Να μη δημιουργηθεί κουρδική αυτόνομη περιοχή στη Συρία.

2. Να ασκεί επιρροή επί του καθεστώτος που θα προκύψει, εάν και όταν πέσει ο Άσαντ.

3. Να εισπράξει ανταλλάγματα στο Κυπριακό και δη στην υπογραφή λύσης επί τη βάσει του σχεδίου Ανάν καθώς και στο ζήτημα του φυσικού αερίου, στο πλαίσιο της διευθέτησης του προβλήματος.

Οι άξονες αυτοί εμπίπτουν στη λογική της τουρκικής αναθεωρητικής πολιτικής, που

Πολυπολιτισμικότητα και Ευρώπη στο μικροσκόπιο…

«Δεῦτε καὶ καταβάντες συγχέωμεν αὐτῶν ἐκεῖ τὴν γλῶσσαν, ἵνα μὴ ἀκούσωσιν ἕκαστος τὴν φωνὴν τοῦ πλησίον». Γεν. 11,7

Η ιστορία ξεκινάει από πολύ παλιά. Σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη οι άνθρωποι στην αρχή μιλούσαν όλοι την ίδια γλώσσα. Θέλησαν κάποτε να δείξουν στο Θεό πως μπορούν να τον φτάσουν. Ξεκίνησαν να χτίζουν έναν Πύργο μεγάλο που θα έφτανε στο Θεό. Ο Θεός οργισμένος από την αλαζονεία τους, προκάλεσε σύγχυση αλλάζοντας τη γλώσσα που μιλούσαν σε διαφορετικές για τον καθένα. Έτσι οι άνθρωποι δε μπορούσαν να συνεννοηθούν και παράτησαν το χτίσιμο του Πύργου…

Γράφει ο Βασίλης Παπαγιαννίδης (φοιτητής νομικής)

Στη συνέχεια χωρίστηκαν ανά γλώσσα και έζησαν χωριστά μεγαλουργώντας και θεμελιώνοντας διαφορετικούς πολιτισμούς. Ένα έθνος δεν είναι μια γενική και αφηρημένη έννοια. Ένα έθνος είναι το σύνολο αυτών των ανθρώπων που έχουν κοινή γλώσσα, θρησκεία, ήθη και έθιμα, αξίες. Και τα χρηστά κοινωνικά ήθη διαφέρουν από έθνος σε έθνος. Αρχικά τα έθνη δεν ήταν ανεξάρτητα. Ήταν επαρχίες αυτοκρατοριών. Μοναδική εξαίρεση ήταν οι ελληνικές πόλεις-κράτη του 5ου και 4ου π.Χ. αιώνα. Σύντομα όμως και αυτές έγιναν τμήμα πρώτα της Αυτοκρατορίας του Αλεξάνδρου και στη συνέχεια της Ρωμαϊκής.



Τα έθνη όμως ταυτίστηκαν με την έννοια του κράτους με τη Συνθήκη της Βεστφαλίας το 1648 όταν άρχισε να παρουσιάζεται το φαινόμενο του έθνους-κράτους. Έτσι στη Γαλλία ζούσαν Γάλλοι, στη Γερμανία Γερμανοί κτλ. Η οριστική διάλυση των αυτοκρατοριών στην Ευρώπη έγινε το 1918 οπότε και κάθε έθνος απέκτησε μια κρατική υπόσταση.

Μετά δε το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο διαλύθηκαν ουσιαστικά και τα αποικιακά κράτη… Και φτάσαμε στον 21ο αιώνα και στα σύγχρονα πρότυπα. Νέα πρότυπα. Διαφορετικά πρότυπα που προωθούν ένα νέο φαινόμενο: αυτό του Πολυπολιτισμού. Δηλαδή σε ένα κράτος να

Η θηλυκοποίηση των Δυτικών κοινωνιών και των Ελίτ

Ο παιδίατρος Aldo Naouri γράφει: «Η κοινωνία υιοθέτησε ολοκληρωτικά, χωρίς όρια και ισορροπία, θηλυκές αξίες.». Το μαρτυρούν η υπεροχή της οικονομίας έναντι της πολιτικής, η κατανάλωση έναντι της παραγωγής, η υποχώρηση της εξουσίας σε σχέση με το «διάλογο», αλλά και το άγχος για την προστασία του «μωρού» (υπερεκτιμώντας την λέξη)• οι διαφημίσεις των εσωρούχων και οι εξομολογήσεις στα τηλεοπτικά σόου, η μόδα του ανθρωπισμού και η ελεημοσύνη διαμέσου της τηλεόρασης• η συνεχής έμφαση πάνω στα σεξουαλικά, αναπαραγωγικά και υγιεινιστικά προβλήματα, η εμμονή της εμφάνισης και η περιποίηση του εαυτού• η θηλυκοποίηση ορισμένων επαγγελμάτων: καθηγήτριες, δικαστίνες, ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί• η σπουδαιότητα της εργασίας στα μέσα επικοινωνίας και στις υπηρεσίες, η εξάπλωση στρογγυλεμένων φορμών από την βιομηχανία, η μόδα της ιδεολογίας της θυματοποίησης• ο πολλαπλασιασμός των οικογενειακών συμβούλων, η ανάπτυξη του εμπορίου των συγκινήσεων και της ευσπλαχνίας• η νέα αντίληψη της δικαιοσύνης που την καθιστά όχι πια μέσο για μια δίκαιη κρίση, αλλά για να αποζημιώσει το πόνο των θυμάτων (ώστε να «επεξεργαστούν το πένθος» και να «ξαναφτιάξουν μια ζωή»)• η μόδα της οικολογίας και των «εναλλακτικών φαρμάκων», η γενίκευση των αξιών του εμπορίου• η θεοποίηση του ζευγαριού και των προβλημάτων του• το γούστο για την «διαφάνεια» και του να «αναμιγνύεσαι», χωρίς να ξεχνάμε και τα κινητά τηλέφωνα ως αναπλήρωση του ομφάλιου λώρου• τέλος η ίδια η παγκοσμιοποίηση, που τείνει να καθιερώσει ένα κόσμο ροών και εισροών χωρίς σύνορα

Πάντα και παντού ίδιοι οι αργόστροφοι αριστερόστροφοι...Η φλόγα του λαϊκισμού ήταν κόκκινη!

της ΞΕΝΙΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, Πολιτικού Επιστήμονος

Οι απουσίες μεγάλου αριθμού βουλευτών στο εξωτερικό άλλαξαν τις πλειοψηφίες, και το ΑΚΕΛ μαζί με την ΕΔΕΚ βρέθηκαν ξαφνικά αντιμέτωποι με τον ίδιο τους τον λαϊκισμό.

Από τις αρχές της εβδομάδας το ΑΚΕΛ ετοιμαζόταν για τη μεγάλη αντι-μνημονιακή του φιέστα καλώντας τον κόσμο σε μαζικές και δυναμικές κινητοποιήσεις έξω από τη Βουλή των Αντιπροσώπων τη στιγμή που θα ψηφίζονταν τα σχετικά νομοσχέδια. Επί της ουσίας, είχαν ήδη ειλημμένη απόφαση να απορρίψουν τα μνημονιακά νομοσχέδια με πρόσχημα μιαν αόριστη επιχειρηματολογία για δήθεν προστασία του συνεργατισμού, δίχως βεβαίως να έχουν κάτι άλλο διαφορετικό να προτείνουν πέρα από την ανακεφαλαιοποίηση των ιδρυμάτων από την εκταμίευση της επόμενης δόσης.

Έτσι το ΑΚΕΛ θεώρησε ότι δημιούργησε το τέλειο σκηνικό όπου ανέξοδα και «ηρωικά» θα καταψήφιζαν τα νομοσχέδια, στηριζόμενοι βεβαίως στο ότι ΔΗΣΥ και ΔΗΚΟ θα σχημάτιζαν πλειοψηφία. Το σχέδιο ήταν άψογο και θα λειτουργούσε όντως υπέροχα, με την βασική

Τα μοιραία ψέματα και οι «τιμωρημένες» αλήθειες

Μπορεί ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος να έχει λοιδορηθεί (δικαιολογημένα από τον λαό που στενάζει και προπαγανδιστικά από όσους δεν θεωρούν δα και σπουδαίο πράγμα να ξοδεύουμε περισσότερα από όσα κερδίζουμε), αλλά η πραγματικότητα είναι αυτή:
Ότι δεν μπορούμε να ξοδεύουμε συνεχώς από τα δανεικά, διότι κάποτε τα δανεικά τελειώνουν και μένουν μόνο χρέη.
Και τώρα βρισκόμαστε σ’ αυτό το σημείο – ό,τι και να λέει ο κ. Τσίπρας και όσες περιγραφές ουδέτερου παρατηρητή κι’ αν κάνει, σκιαγραφώντας την οικτρή κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει και την οποία όλοι γνωρίζουν και αναγνωρίζουν.
Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι πως το λεγόμενο πολιτικό σύστημα (με δεδομένη την «εκπαίδευση» του λαού στο ρουσφέτι και στην υποσχεσιολογία) συστηματικά μοίραζε υποσχέσεις με δανεικά.
Και η Θεσσαλονίκη υπήρξε πάντοτε ο κατ’ εξοχήν τόπος της υποσχεσιολογίας – σε σημείο να εξελιχθεί σε… Θασσαλονίκη!
Και τι δεν έχουμε ακούσει εδώ και σαράντα χρόνια.
Εξαγγελίες για όλες τις κοινωνικές τάξεις, μεταρρυθμίσεις, επενδύσεις, ανάπτυξη, χάρτες σύγκλισης, κοινωνικά πακέτα (τα θυμάστε 7,3 δις της «Χάρτας Σύγκλισης» και τα 2,5 δις του «Κοινωνικού Πακέτου» του επανεμφανισθέντος μεγάλου τιμητού Κ. Σημίτη, το 2003, στην τελευταία του απεγνωσμένη προσπάθεια να κρατηθεί στην εξουσία – χωρίς πάντως να εγγράψει τα 2,5 δις στον προϋπολογισμό του 2004), ΟΝΕ, αυξήσεις, εθνικές συντάξεις, ευνοϊκές ρυθμίσεις για πολύτεκνους και τρίτεκνους.
Και κάθε φορά η συμπρωτεύουσα μετατρέπεται σε ξέφραγο αμπέλι, με τους διαδηλωτές να

Πάπας προς Πούτιν: Μην δημιουργήσεις πρόβλημα στο σχέδιο της χιλιετίας

«Τον πάπα να καταράσθε, διότι αυτός θα είναι η αιτία», είχε πει ο Πατροκοσμάς ο Αιτωλός, όταν θέλησε να αναφερθεί σε μία σκοτεινή περίοδο της ανθρωπότητας, στην οποία η Ελλάδα θα υπέφερε…
Και όπως φαίνεται, ο νέος Πάπας παρουσιάζει ιδιαίτερα «χαρακτηριστικά», αφού είναι –τουλάχιστον- διπρόσωπος και για πολλούς εκφραστής του σκοταδισμού, του νεοταξισμού και της παγκοσμιοποίησης.

Είναι απίστευτο το γεγονός ότι, παρ' όλο που έγινε λόγος για την επιστολή αυτή σε αρκετά δημοσιεύματα, δεν συζητήθηκε - αναλύθηκε ακόμη από κανένα δημοσιογράφο σε κανένα μέσο ενημέρωσης (και μάλλον δεν προβλέπεται να γίνει κάτι τέτοιο).

Μέσω της επιστολής αυτής, ο Πάπας αναλαμβάνει τον ρόλο φερέφωνου των παγκοσμιοποιητών και υπενθυμίζει στον Ορθόδοξο Πούτιν ότι θα πρέπει να αφήσει το πεδίο ελεύθερο στους «διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς», όπως τους αποκαλεί, να ολοκληρώσουν το έργο τους «στα πλαίσια των στόχων του Σχεδίου της Χιλιετίας» (του ΟΗΕ)! (να σημειώσουμε στο σημείο αυτό πως ο όρος «στόχοι του Σχεδίου της Χιλιετίας» δεν είναι άγνωστος στους Έλληνες, αφού ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Α. Παπανδρέου αναφέρθηκε συχνά σε αυτόν, με ενθουσιασμό, στις ομιλίες του ως πρωθυπουργός).
Ο Πάπας προειδοποιεί έμμεσα (αλλά με σαφήνεια και θράσος) τον Πούτιν να αφήσει τη Συρία ανυπεράσπιστη, για να αποφευχθεί μια παγκόσμια σύρραξη. Αν ο