Μηδισμός, παρελθόν , παρόν και μέλλον.

από το «IISCA-Blog»

«Μήδισε»

Το ρήμα αυτό αποτέλεσε την καταισχύνη των Ελλήνων και απεικόνιζε το ξεπούλημα ενός Έλληνα σε βάρβαρο πολιτισμό και χρήμα.

Η διαταγή τότε των Περσών απογόνων της καταστροφικής εκστρατείας της Ελλάδος ήταν να προσελκύσουν αντι όπλων με χρυσό και χλιδή των αισθήσεων τους Έλληνες και ειδικά τους Αθηναίους. Εκείνους που ήταν σε υψηλά αξιώματα και είχαν μάθει σε ενα τρόπο ζωής παρόμοιο με τον δικό τους.

Γιατί το αναφέρω τώρα;

Ενα ακόμα ιστορικό παράδειγμα της Ελλάδος που υπέπεσε σε "Μηδισμό" εκ δύσης σήμερα είναι αυτό που λειτούργησε ώς απαρχή της αλλοίωσης του εθνικού στοιχείου.

Δυτικά πρότυπα διαβίωσης με έμφαση στην βία και στην αντιπροσώπευση της αξίας του με υλικά αγαθά και με κοινωνική θέση. Ούτε λόγος για παιδεία, ανάπτυξη σκέψης και κρίσης. Η επιβράβευση όλων αυτών έγινε με χρήμα.. με εύκολο χρήμα.

Πάλι στηρίχτηκαν σε αυταπάτες

του Ν. Γ. Σακελλαρόπουλου

Η αμηχανία που κυριαρχεί στον ΣΥΡΙΖΑ από τα αποτελέσματα των γερμανικών εκλογών είναι έκδηλη.
Δεν αποτυπώνεται μόνο στα φληναφήματα των ανακοινώσεων των πολιτικών οργάνων. Ούτε στις δηλώσεις των στελεχών του.
Αν είχαν μια στοιχειώδη σχέση με την πραγματικότητα, φράσεις όπως αυτή που αναφέρεται στην ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα είχαν περιληφθεί.
Τι λέει, μεταξύ άλλων, η ανακοίνωση;
«…δεν είναι εύκολο να ισχυριστεί κανείς ότι την ίδια αποδοχή (Σ.Σ. με τη Μέρκελ) είχε και η πολιτική της».
Το γεγονός ότι η Μέρκελ έφτασε μια ανάσα από την αυτοδυναμία, ούσα ήδη δυο φορές καγκελάριος, αλλά και η αισθητή μείωση των ποσοστών των συνοδοιπόρων του ΣΥΡΙΖΑ Αριστερών και Πρασίνων, μπορεί να ερμηνεύεται μ’ αυτόν τον τρόπο από την Κουμουνδούρου;
Προφανώς, για μια ακόμη φορά έκαναν λάθος εκτιμήσεις και οι αυταπάτες τους κυριάρχησαν του πολιτικού ρεαλισμού.
Πίστευαν ότι οι Γερμανοί θα πάνε στις κάλπες αγκαλιά με τα βιβλία του Μαρξ, αλλά αυτοί –όπως σχολιάσαμε και το άρθρο με τίτλο «Της Μέρκελ το κάγκελο ή άλλως καγκελαρία (όρα Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου)- πέταξαν και τον Μαρξ και τον Άνταμ Σμιθ (με τον καταποντισμό

Αγαπητοί μου κυρία Νέα Δημοκρατία και κύριε Αντώνη Σαμαρά....

Ανεχθήκαμε τις κυβιστήσεις σας γιατί είπαμε άντε, ας σας δώσουμε άλλη μια ευκαιρία μήπως και διορθώσετε τα όσα σε βάρος μου, εμένα του λαού, δρομολόγησαν από το 1974 και μετά όλοι ανεξαιρέτως οι προηγούμενοι, άλλος σκόπιμα από προδοτική διάθεση και άλλος λόγω διαγνωσθείσας, κατόπιν εορτής βέβαια, ανικανότητας.
Ανεχθήκαμε την σύμπραξη με το υπεύθυνο για την κατάντια μας προδοτικό ΠΑΣΟΚ και είπαμε, «ε! αφού είναι για το καλό του τόπου»....
Δεχθήκαμε σχεδόν αγόγγυστα (η καρδούλα μας το ξέρει) και τα όσα επιπρόσθετα μέτρα λάβατε με την ελπίδα κάθε φορά ότι θα είναι τα τελευταία. Έτσι τουλάχιστον μας λέγατε.
Εσείς όμως εκμεταλλευθήκατε την ανοχή μας και ξεπεράσατε κάθε όριο αναλγησίας κάνοντάς πλέον να διαπιστώσουμε ότι δεν διαθέτετε ίχνος αξιοπιστίας και κύρους και ότι απλά υποτιμάτε την νοημοσύνη μας.
Και φθάσατε που; Να προσπαθείτε να μας πείσετε ότι ο εσωτερικός εχθρός της πατρίδας μου δεν είναι αυτός που εσείς μας κάνατε να πιστεύουμε τόσα χρόνια αλλά αυτοί που μέχρι τώρα θεωρούσαμε, λαθεμένα απ' ότι φαίνεται, ότι μας προστάτευαν.
Εύγε σας. Και εκεί που παίζατε χωρίς αντίπαλο, ή μήπως κάνω λάθος, στην πολιτική πραγματικότητα της χώρας έρχεστε σήμερα να βάλετε, με το ζόρι, στο προσκήνιο τον θρασύ ψευτόμαγκα και «ευαίσθητο μέχρι δακρύων» Αλέξη Τσίπρα, που δεν έχει τσίπα. Που κι αυτός παίζει χωρίς αντίπαλο στο στρατόπεδο της αριστεράς λόγω αρτηριοσκλήρωσης του χώρου (οπαδών, ηγετών και ιδεών).
Και ας το λέει ξεκάθαρα ο άνθρωπος ότι δεν είναι στα μέτρα του το «συνταγματικό τόξο». Εσείς εκεί, να τον πείσετε ότι δεν ξέρει αυτός.
Και ας λέει από την άλλη ο «πανέξυπνος» Κουτσούμπας, ο νέος «ηγέτης» της «ορθόδοξης αριστεράς» , αυτής του 4%, ότι και αυτός δεν είναι του «συνταγματικού». Εσείς εκεί. Ούτε

Στα "ψιλά" σύντομα και η υπόθεση Χρυσή Αυγή

 Του Γιώργου Κράλογλου

Το «διάγγελμα» της «πικραμένης» Ουρανίας Μιχαλολιάκου και τα στρατόπεδα εκπαίδευσης των φουσκωτών της Βουλής θα μείνουν τελικά από την δολοφονία του άτυχου νέου. Έτσι έγινε και με την μαζική δολοφονία στην Μαρφίν. Βρήκαμε τους «θύλακες» των αναρχικών και αυτό ήταν όλο. Γιατί μάθαμε και στα σκάνδαλα και στις τραγωδίες να κρατάμε μόνο το κουτσομπολιό...

Αυτό καταντήσαμε να είμαστε. Ένα πανελλήνιο καφενείο παλαιάς επαρχιακής νοοτροπίας όπου και οι φόνοι και οι βιασμοί και η αιμομιξία συζητιόνται χαμηλόφωνα μέχρι να έλθει η ώρα να τσιμπήσουμε το μεσημεριανό ή να πλαγιάσουμε το βραδινό.

Αυτή είναι η σημερινή μας κατάντια.

Ο λαός για να εκδικηθεί το πολιτικό σύστημα μπορεί να ψηφίσει ακόμη και εξωγήινους.

Ο λαός εκδικείται το σύστημα μετατρέποντας την Βουλή σε χειρότερο από οίκο ανοχής.

Ο λαός για να εξυπηρετήσει μικροσυμφέροντά του, κυρίως σε διορισμούς στο κράτος, στέλνει στην Βουλή και αυτούς που δεν θα τους έδινε δανεικά ούτε 5 ευρώ γιατί είναι ανάξιοι.

Κι άλλη αλλαγή έρχεται στα βαλκανικά σύνορα

Ανατρέχοντας κάποιος στα Αρχεία, εντυπωσιάζεται από τα σπουδαία λόγια που ακούστηκαν στο Ελσίνκι, το 1972, όταν όλοι της γης συνυπέγραψαν συμφωνία για το «απαραβίαστο των συνόρων».
Αδικήθηκαν μεν όσοι ήλπιζαν δικαίως ή αγωνίζονταν για την αυτονομία τους, αλλά στερεωνόταν η Ειρήνη, όπως είχε ειπωθεί, αφού οι Μεγάλες Δυνάμεις ανελάμβαναν την υποχρέωση να μη επιτρέψουν αλλαγές συνόρων, διασφαλίζοντας την ειρηνική διαβίωση των λαών.
Αυτή η συμφωνία, όπως και πολλές άλλες, διήρκεσε όσο οι ισχυροί την τηρούσαν. Όταν ήρθε η στιγμή να υπηρετήσουν τα συμφέροντά τους -ή τα συμφέροντα άλλων πιο ισχυρών- τότε δικαίωσαν τον Τζόναθαν Σουίφτ που έγραψε: «Οι υποσχέσεις είναι σαν την κρούστα στις πίτες: τις φτιάχνουμε για να τις σπάμε» (κακώς αποδόθηκε η φράση στον Λένιν).
Η περίπτωση των αλλαγών συνόρων στην Βαλκανική, μετά την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων, είναι η πλέον χαρακτηριστική. Οι προστάτες της υφηλίου έσπασαν την κρούστα, και γέμισαν με προτεκτοράτα την Βαλκανική. Όμως, δεν τελείωσαν. Σ’ αυτήν την στήλη έχουμε πολλές φορές αναφερθεί στην επιχειρούμενη προσπάθεια περαιτέρω κατάτμησης, και μάλιστα καλά θα κάνουμε να μη εφησυχάζουμε κι εμείς.
Φαίνεται, πως αποφασίσθηκε τελικά η ανταλλαγή εδαφών μεταξύ Σερβίας και Κοσσυφοπεδίου. Οι μεγαλόστομες διακηρύξεις των Σέρβων πολιτικών περί μη αναγνώρισης

Γιάννης Κουργιαννίδης υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης

                                           

Μὲ τὸν Γραμματέα τῆς ὀργάνωσης τοῦ Ἐθνικοῦ Μετώπου Θεσσαλονίκης κ. Σωτήρη Ἀντωνιάδη (ἀριστερά) καὶ τὸν Περιφερειάρχη τῆς Περιφερειακῆς Ἑνότητας Θεσσαλονίκης τοῦ Συνδέσμου Ἐθνικῆς Ἑνότητας κ. Δημήτριο Βαλασίδη (δεξιά).

Ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για τη θέση του δημάρχου Θεσσαλονίκης, την Τρίτη (24/09), ο πρώην δημοτικός σύμβουλος, Γιάννης Κουριαννίδης, στη διάρκεια πολιτικής εκδήλωσης που διοργάνωσε σε ξενοδοχείο της πόλης.Ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για τη θέση του δημάρχου Θεσσαλονίκης, την Τρίτη (24/09), ο πρώην δημοτικός σύμβουλος, Γιάννης Κουριαννίδης, στη διάρκεια πολιτικής εκδήλωσης που διοργάνωσε σε ξενοδοχείο της πόλης.
Ο Γιάνης Κουριαννίδης δήλωσε:
Εὐχαριστῶ ὅλους τοὺς φίλους καὶ συμμαχητὲς στὸν κοινὸ ἀγῶνα, ποὺ μετέτρεψαν μία ἁπλῆ συνέντευξη τύπου, σέ ... προεκλογικὴ συγκέντρωση! Πᾶμε δυνατὰ γιὰ τὴ Θεσσαλονίκη τῶν

Η βιομηχανία θύμα δολοφονίας

του Θανάση Μαυρίδη

Υπάρχει ελληνική βιομηχανία; Είναι αλήθεια ότι σε λίγο καιρό και κατά πως εξελίσσονται τα πράγματα το ερώτημα αυτό θα μοιάζει με εκείνο "αν υπάρχει ζωή στον Άρη". Στον πλανήτη Άρη είναι πιθανό οι επιστήμονες να ανακαλύψουν κάποια στιγμή ζωή. Αλλά βιομηχανία στην Ελλάδα; Μάλλον απίθανο.
Σε μία χώρα που η φορολογία είναι τόσο υψηλή και που η διαφθορά μαστίζει τα πάντα, δεν θα θέλατε να επενδύσετε τα χρήματά σας και μάλιστα σε μία βιομηχανία. Διότι οι βιομηχανίες δεν μεταφέρονται εύκολα. Δεν μπορείς να πάρεις το βαλιτσάκι σου και να πας παραδίπλα να στήσεις και πάλι την επιχείρησή σου, όπως συμβαίνει με μία εταιρεία υπηρεσιών.
Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια οι βιομηχανίες αντιμετωπίζουν κι άλλα προβλήματα, με σημαντικότερο αυτό της έλλειψης ρευστότητας. Το τραπεζικό σύστημα αδυνατεί να ανταποκριθεί στην ζήτηση και το γεγονός αυτό απειλεί την βιωσιμότητα αρκετών εταιρειών.
Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι μία βιομηχανία προσαρμόζεται στα δεδομένα της εποχής και μπορεί έτσι να αντέξει ένα διάστημα και δίχως την τραπεζική χρηματοδότηση, δεν συμβαίνει το ίδιο πράγμα και με τον τομέα των επενδύσεων της ίδιας βιομηχανίας σε νέες τεχνολογίες. Κάθε φορά που η εταιρεία δεν εκσυγχρονίζεται χάνει σε ανταγωνιστικότητα κι αυτό μοιραία την οδηγεί σε μειονεκτική θέση.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν διαθέτουμε σε αυτή την χώρα κουλτούρα στήριξης της βιομηχανίας. Το αντίθετο! Ο βιομήχανος είναι για ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού ένας κατά τεκμήριο κλέφτης που προσπαθεί να πιεί το αίμα της εργατικής τάξης, ενίοτε και με το μπουρί της σόμπας, όπως παραστατικά περιέγραφε σε ένα συλλεκτικό του τεύχος το περιοδικό "Αντί".

Χαρές στο κατεχόμενα, ο Βενιζέλος κάνει ένα βήμα πίσω για το διαπραγματευτή

Ο κατοχικός ηγέτης Ντερβίς Ερογλου εξέφρασε την ευαρέσκειά του για την συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας σχετικά με τις χωριστές συναντήσεις του Ελληνοκύπριου και του Τουρκοκύπριου διαπραγματευτή με την τουρκική και την ελληνική κυβέρνηση αντίστοιχα.

Όπως μεταδίδεται από τα κατεχόμενα, ο κ. Ερογλου δήλωσε στη Νέα Υόρκη ότι η τουρκική πλευρά πιστεύει ότι μια τέτοια εξέλιξη θα οδηγήσει σε τετραμερή διάσκεψη και κάλεσε τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκο Αναστασιάδη να αρχίσει διαπραγματεύσεις σε επίπεδο ηγετών το συντομότερο δυνατό.

Κάλεσε επίσης τον κ. Αναστασιάδη όπως και οι δύο συναντηθούν στη Νέα Υόρκη υπό την αιγίδα του ΓΓ του ΟΗΕ Μπαν Γκι Μουν. Υπενθύμισε δε ότι αναμένεται ο ίδιος να έχει συνάντηση με τον ΓΓ του ΟΗΕ ενώ ο Κύπριος Πρόεδρος έχει ήδη συναντήσει τον κ. Μπαν.

Όλη η πραγματικότητα, όλη η αλήθεια στους πολίτες.

του Θεόδωρου Ζαρέτου

Γνωρίζουμε ότι η δανειοδότηση του ελληνικού δημοσίου (που χρεοκόπησε), από την Ε.Ε. το ΔΝΤ και την ΕΚΤ, δεν θα μπορούσε παρά να συνοδεύεται από μία συμφωνία υποχρεώσεων του ελληνικού κράτους (του δανειζόμενου) απέναντι στους δανειστές μας, εκτός και αν στον κόσμο που ζούμε δεν έχει ο δανειζόμενος υποχρέωση να γυρίσει πίσω τα δανεικά του. Όσοι έχουμε μνήμη θυμόμαστε την ψευτοπατριωτική μπουρδολογία των λεγόμενων αντιμνημονιακών δυνάμεων περί επαχθούς χρέους, στάσης πληρωμών κλπ εδώ και τρία χρόνια.

Η πραγματικότητα διαστρεβλώνεται με την ακατάσχετη δημαγωγία σύσσωμης της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης που μαζί με την άρνηση των κυβερνήσεων της περιόδου της κρίσης να πουν όλη την αλήθεια, δημιουργούν στους πολίτες μία εντελώς ψευδή εικόνα της.

Ας επιχειρήσουμε να αποκαταστήσουμε τουλάχιστον ένα μικρό μέρος της.

Οι σημερινοί δανειστές μας είναι:

1. Η Ε.Ε. και η ΕΚΤ. δηλαδή Ευρωπαίοι πολίτες που μέσω των δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεών τους αποφάσισαν να μας δανείσουν ένα μέρος του κοινωνικού πλούτου που δημιούργησαν με τη δουλειά τους, ένα τεράστιο δάνειο, σε μεγάλο βάθος χρόνου, με ασύγκριτα χαμηλότερα επιτόκια από τα απολύτως απαγορευτικά της ιδιωτικής αγοράς χρήματος.

2. Το ΔΝΤ. Δηλαδή πολίτες και άλλων κρατών που από τους φόρους τους και μέσω των εθνικών τους προϋπολογισμών, συνεισφέρουν στο ΔΝΤ ώστε η παγκόσμια κοινότητα να μπορεί να διευκολύνει κράτη με αξεπέραστα δημοσιονομικά προβλήματα, όπως υποανάπτυκτες χώρες του πρώην σοσιαλιστικού μπλόκ αλλά και αναπτυγμένα κράτη όπως

ΔΙΧΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ

του Ηλία Σταμπολιάδη*

Οι λαοί αγωνίζονται για την εθνική τους ανεξαρτησία, την απεξάρτηση από κάθε είδους καπηλευτές του πλούτου της χώρας και του μόχθου τους, αγωνίζονται για το δικαίωμα της ύπαρξης, την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, την δικαιοσύνη και την ελευθερία του ανθρώπινου προσώπου. Όταν όλα αυτά καταπατούνται από τους δυνατούς του κόσμου οι λαοί επαναστατούν, αλλά εάν δεν υπάρχει σωστή ηγεσία και ομοψυχία έρχονται νέοι τύραννοι χειρότεροι από τους πρώτους για να συνεχίσουν το έργο των δυνατών. Σε πολύ λίγες περιπτώσεις, ιστορικά καταγραμμένες, μία επανάσταση βελτίωσε ουσιαστικά τη ζωή των ανθρώπων. Είδαμε πρόσφατα την τύχη της Αργεντινής, της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ, της Αιγύπτου, της Λιβύης και τώρα τις εξελίξεις στη Συρία.

Όποτε το σύστημα της Νέας Τάξης Πραγμάτων (ΝΤΠ) διαφωνεί με έναν εθνικό ηγέτη, ή πολιτικό σύστημα, αμέσως δημιουργεί συνθήκες διχασμού, που όχι μόνο έχουν σαν αποτέλεσμα την αλλαγή εξουσίας υπέρ δικών τους πολιτικών αλλά και όπου μπορούν διαμελίζουν και τη χώρα, όπως στη Γιουγκοσλαβία και το Ιράκ. Το κόστος της αλλαγής σε ανθρώπινες ζωές και αρπαγή εθνικού πλούτου είναι πάντα πολύ μεγαλύτερο από αυτό για το οποίο κατηγορούσαν το προηγούμενο ανυπάκουο σε αυτούς καθεστώς.

Σε όλες τις περιπτώσεις ο διχασμός του λαού είναι σημαντικός παράγοντας για την επιτυχία του σκοπού τους. Θρησκευτικές διαφορές, διαφορές στο ίδιο θρήσκευμα, πολιτικές τοποθετήσεις, και τυχόν φυλετικές διαφορές χρησιμοποιούνται κατά κόρο για να

Το πέρασμα από την ελευθερία στη σύγχρονη αγριότητα

Οι προστυχιές, οι χλευασμοί, οι βρισιές δεν είναι αποτέλεσμα της κρίσης. 
Βασίλης Καραποστόλης*

Δεν θα ’πρεπε να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι σήμερα η αχαλίνωτη συμπεριφορά γίνεται συνήθεια ή και νόμος. Προστυχιές, χλευασμοί και βρισιές σε όλη την κλίμακα της χυδαιότητας ανταλλάσσονται με μια ευκολία που θα άφηνε άναυδο έναν άνθρωπο περασμένης εποχής, μιας εποχής από εκείνες που δεν είχε ακόμη διασυρθεί τόσο πολύ η λέξη «φραγμός».
Οι ρίζες του προβλήματος είναι βαθιές. Και μην πείτε ότι φταίει η κρίση, οι δυσκολίες που ενέσκηψαν και τα σμπαραλιασμένα νεύρα ολωνών. Πάει πολύ πιο πίσω η υπόθεση και αν για μια στιγμή οι σκέψεις μας κατόρθωναν να βγουν έξω από τον καθημερινό κυκεώνα, θα επέτρεπαν να δούμε ότι δεν άνοιξαν από τη μία μέρα στην άλλη οι οχετοί. Είχε ήδη συντελεστεί μέσα στην οικογένεια, στα σχολεία και σε ολόκληρη την κοινωνία, μια θορυβώδης αποκήρυξη των «καλών τρόπων». Τους αποκάλεσαν «καθωσπρεπισμό» και νόμισαν ότι ξεμπέρδεψαν. Και δεν κατάλαβαν ότι ο τύπος ενός κανόνα όταν συγχέεται με το

ΠΛΑΤΩΝΟΣ «ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ». Ο μύθος για τη δημιουργία της ανθρώπινης κοινωνίας

Ήταν κάποτε μια εποχή, που υπήρχαν θεοί, αλλά δεν υπήρχαν ζώα καμιάς ράτσας πάνω στη γη. Και όταν ήρθε η ώρα που όρισε και γι αυτά η μοίρα να 'ρθουν στον κόσμο, τα πλάθουν οι θεοί μέσα στη γη από ένα μείγμα που έκαναν από χώμα και φωτιά και απ' ό,τι μπορεί να ενωθεί με χώμα και φωτιά. Λοιπόν, την ώρα που ήταν να τ' ανεβάσουν στο φως του ήλιου, έδωσαν εντολή στον Προμηθέα και τον Επιμηθέα να τα φροντίσουν και να τους μοιράσουν αξιοσύνες, τέτοιες που να ταιριάζουν στο καθένα τους.

Τότε ο Επιμηθέας ζητά από τον Προμηθέα τη χάρη, μόνος του να κάμει τη μοιρασιά: «Κάνω εγώ τη μοιρασιά, του είπε, κι εσύ έρχεσαι μετά και κάνεις επιθεώρηση». Μ' αυτά τον πείθει, και κάνει αυτός τη μοιρασιά. Αρχίζει λοιπόν αυτός τη μοιρασιά, και σε μερικά έδινε δύναμη, όχι όμως και γρηγοράδα, ενώ τα πιο αδύνατα τα εφοδίαζε με γρηγοράδα· σ' άλλα έδινε όπλα, για όσα όμως άφηνε χωρίς αρματωσιά σοφιζόταν κάποια άλλη ικανότητα, για να κρατιούνται στη ζωή. Δηλαδή αυτά που τα έκλεισε μέσα σε μικρό σώμα, τους χάριζε γοργά φτερά ή υπόγεια κατοικία· όσα πάλι τα προίκιζε με μεγάλο σώμα, σ' αυτό το ίδιο εμπιστεύθηκε να τα διαφεντεύει· και τις άλλες χάρες τις μοίραζε κρατώντας αυτό το δίκαιο μέτρο.

Και αν τα σοφιζόταν όλ' αυτά, ήταν γιατί είχε την έγνοια μήπως καμιά ράτσα χαθεί από το πρόσωπο της γης. Ύστερα, αφού τα εφοδίασε μ' όσα χρειάζονταν, για να μην αφανίσουν το ένα το άλλο, σοφιζόταν τρόπους να τα προστατέψει από τις αλλαγές του καιρού ―που είναι στο χέρι του Δία― ντύνοντάς τα με πυκνό τρίχωμα και χοντρές προβιές, που να μπορούν να τα φυλάξουν από το κρύο, μα μπορούν κι από τη ζέστη· κι όταν ήταν να πάνε για ύπνο, φρόντισε πάλι το καθένα τους να έχει σκεπάσματα ταιριαστά και δοσμένα από τη φύση· και τα παπούτσωσε άλλα με οπλές, άλλα με δέρματα χοντρά και χωρίς αίμα. Νοιάστηκε ακόμη