Τό θεατρικό ἔργο «Τά κορίτσια μέ τά μαῦρα» τῶν Ἀλέξανδρου Ρήγα καί Δημήτρη Ἀποστόλου ξεσήκωσε μέγα θέμα στήν Ξάνθη, ὅταν ὁ τοπικός Δῆμος ἔθεσε τό συγκεκριμένο ἔργο ὡς ἐναρκτήριο στίς «Γιορτές Παλιᾶς Πόλης». Τὀ ἔργο εἶχε παιχτεῖ καί στήν Κομοτηνή, μάλιστα ἡ περιφορά τῆς εἰκόνας τῆς Παναγίας εἶχε γίνει ἐν μέσῳ τῶν διαφημιστικῶν ἀφισῶν (βλ. φωτό), ὡστόσο ἀντίδραση δέν ὑπῆρξε. Στήν Ξάνθη πάντως ἡ τοπική Μητρόπολη ἐξέδωσε ἀνακοίνωση ὅπου ἔγραφε καί τά κατωτέρω:
«…Διαβάσαμε ὅτι ἡ ὑπόθεση τοῦ ἔργου ἀναφέρεται σέ κάποιο γυναικεῖο Μοναστήρι τῆς Βορείου Ἑλλάδος «Παναγία ἡ Μαυροβουνιώτισσα», τό ὁποῖο, σύμφωνα μὲ τὸ σενάριο, ἔχει μετατραπεῖ σέ «ἄντρο ἐμπορίου χασίς, πλυντηρίου πορνείας, κοιτίδα ἱερόσυλων καί βλασφήμων, κατασκευαστῶν θαυμάτων». (…) Ἐάν στήν Ἑλλάδα παρουσιάζονται τέτοιου εἴδους ἔργα πού εἰρωνεύονται τά ὅσια καί τά ἱερά τῆς πίστεώς μας καί ὑπάρχουν χριστιανοί Ἕλληνες πού πληρώνουν γιά νά χειροκροτήσουν, νά ψυχαγωγηθοῦν, αὐτό νομίζω ὅτι εἶναι κατάντημα. Ἐάν ἡ πατρίδα μας περνάει μιά κρίση ἡ ὁποία εἶναι πρωτίστως ἠθική, πνευματική καί ἔπειτα οἰκονομική, ὥστε ἄλλοι λαοί νὰ μᾶς «δείχνουν» καί νά ἐκφράζονται περιφρονητικά γιὰ ἐμᾶς, θά πρέπει νά ἀναλογιστοῦμε τίς εὐθύνες πού ἔχουμε γι’ αὐτόν ἐδῶ τόν τόπο, τήν ἱστορία του ἀλλά καί τό μέλλον του. (…) Ἐκφράζοντας τίς ἀντιρρήσεις μας γιά τήν παρουσίαση τοῦ ἔργου στήν πόλη μας, ἀκούσαμε τόν ἀντίλογο, ὅτι τό ἔργο παρουσιάστηκε καί μάλιστα μέ ἐπιτυχία σέ πολλές πόλεις τῆς Ἑλλάδας. Ἀπαντοῦμε ὅτι ἐδῶ εἶναι Θράκη, εἶναι Ξάνθη, ἐδῶ εἶναι σύνορα, ὅρια μιᾶς περιοχῆς μέ ἰδιαιτερότητες καί γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ἀπαιτεῖται ἰδιαίτερη προσοχή ἀπό ὅλους μας. Θά θυμίσω τὸν σάλο ποὺ προκλήθηκε ἀπό τά Μέσα Ἐνημέρωσης σέ πανελλήνιο καί σέ εὐρωπαϊκό ἐπίπεδο μετὰ ἀπὸ περιστατικό πού συνέβη μὲ ἠθοποιό πρίν μερικά χρόνια στόν αὐλόγυρο ἑνός τεμένους στά Πομακοχώρια τῆς ὀρεινῆς περιοχῆς.
Εἶναι ἀπαράδεκτο Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι νά ἐπισκεπτόµαστε τά µοναστήρια καί παράλληλα νά πληρώσουµε εἰσιτήριο γιὰ νὰ δοῦµε αὐτὴ τὴν παράσταση καί νά χειροκροτοῦµε τά ἀνόσια. Ἡ τοπική Ἐκκλησία ἔχει δώσει δείγµατα τρόπου συµπεριφορᾶς καί ἀντιµετωπίσεως προβληµάτων ποὺ προκύπτουν κάθε φορά, γι’ αὐτό καί δέν µπορεῖ κανείς νά µιλήσει γιά σκοταδισµό, µισαλλοδοξία ἤ µεσαιωνικές ἀντιλήψεις. Ἐπιµένει, ὅµως, ὅτι σέ ὅλες τίς ἐκδηλώσεις τῆς ζωῆς µας ὑπάρχουν κάποια ὅρια, ὑπάρχει µιά κόκκινη γραµµή πού δέν πρέπει νά ξεπεράσουµε. Ἡ τοπική Ἐκκλησία ἀπευθύνεται µέ ἀγάπη πρός τούς ἁρµοδίους φορεῖς καί πρός τόν εὐλογηµένο λαό καί καλεῖ καθέναν νά ἀναλάβει τίς εὐθύνες του
Τό ἔργο τελικά παίχτηκε κανονικά, µάλιστα ὑπῆρξαν καί...