Αμαρτία εξομολογημένη δεν είναι αμαρτία. Κάθε Κυριακή «ενισχύω» τον Ριζοσπάστη αγοράζοντάς τον. Πάντα αφήνω για το τέλος την στήλη «Πατριδογνωμόνιο» της Λιάνας Κανέλλη με την ασπρόμαυρη φωτό δεξιά μάλλον από τα γενέθλια των πρώτων -άντα της . Διασκεδάζω αφάνταστα με την στήλη της γιαγιάς και με τον τρόπο που εκφράζεται κάθε Κυριακή απευθυνόμενη στον «εργάτη - αγρότη συναγωνιστή». Κάνει πιο έντονη την διαπίστωση ότι ο ψευτοδιεθνισμός των δήθεν αριστερών ΚουΚουέδων - ιδίως αυτών των Βορείων Προαστίων - είναι φτιαχτός, κούφιος και με μια παρωχημένη ρητορική που προκαλεί άλλοτε γέλιο και άλλοτε ιδρώτα. Το ίδιο συμβαίνει και με την ρητορική των άλλων δήθεν, των ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ, όταν εκφράζονται στα τηλεοπτικά πρωινάδικα κυρίως με εκείνο το «διανοουμενίστικο» ύφος και που ο βαθιά ναρκισσευόμενος κεντρικός παρουσιαστής του σταθμού δεν έχει το θάρρος να τους διακόψει για να τους ρωτήσει «τι εννοείτε κύριε ...ΣΤΟΚΕ όταν λέτε ότι ο πρωθυπουργός είναι πχ βολονταριστής; Και γιατί να είναι καλό ή κακό να είναι κάποιος βολονταριστής; Δώστε μας να το καταλάβουμε για να δούμε πόσα "απίδια παίρνει ο σάκκος". Υπάρχει άραγε ελληνική λέξη που να αποδίδει τον όρο ή μήπως και στα ελληνικά είστε σκράπας κύριε..."ΝΤΕΝΕΚΕ ΞΕΓΑΝΩΤΕ";». Αναφέρθηκα σε μια έννοια από αυτές που εκστομίζουν έτσι, χύδην, όλοι αυτοί που αποτελούν την «αριστερή διανόηση» απλά και μόνο για να εντυπωσιάσουν τις (κυρίως) και τους συνταξιούχους θεατές που αποτελούν τα «νεανικά κοινά» των πρωινάδικων και που, όπως είπα, ο κεντρικός παρουσιαστής αφήνει να περάσει έτσι αβασάνιστα. Για να καλύψει την δική του, πλουσιοπάροχα αμοιβομένη, άγνοια ίσως και την ως εκ τούτου πλημμελή εκτέλεση της δημοσιογραφικής του αποστολής; «Χαρείτε» την γηραιά Κανέλλη και τον «νεανικό λόγο» της απευθυνόμενη στο νεανικό κοινό (ή μήπως κενό) του χθεσινού Ριζοσπάστη (μόνιμα σελ. 5).
Οδυσσεύς Πάτσης
Η Πλατεία blockbuster !
Oταν ο Λάκης μάζευε πίσω το λαδωμένο μαλλί και το βυσσινί αλογάκι κάλπαζε, το σύνθημα «πάμ' πλατεία» κυριαρχούσε στο σαρκασμό αλλά κι όχι μόνον μιας νεόπλουτης λαμογιο-μικροαστικής τάξης που κατήγαγε περηφανή καταναλωτική νίκη επί της μεταπολίτευσης. Τότε η πλατεία ήταν φραπεδιά και τσίπουρα, εντός εκτός κλεινού άστεως. Μόστρα και