Πατριωτισμός και αστική τάξη της μεταπολίτευσης...

Της ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΜΠΕΖΑ – ΤΣΟΥΡΟΥΠΑΚΗ*

 Η σωστή διάγνωση της ασθένειας είναι το μισό της θεραπείας. Γι’ αυτό τα συναισθήματα που γεννάει η κρίση, δεν μπορούν και δεν πρέπει να υποκαταστήσουν την προσέγγισή της με τα εργαλεία της ανάλυσης, της λογικής και της γνώσης. Η «φιλολογία» του ανθρώπινου πόνου, μπορεί να είναι ιδιαίτερα δημοφιλής αλλά δεν αποτελεί ανάλυση, όπως δεν ισοδυναμεί η αίσθηση του πόνου με την διάγνωση μιας ασθένειας.
Η κρίση είναι οι άνθρωποι: Όσοι χάνουν την δουλειά τους υφίστανται μείωση στα εισοδήματά τους, βλέπουν να περιορίζονται οι προοπτικές τους. Δεν είναι βέβαια όλοι εξίσου χτυπημένοι, ούτε αντιδρούν όλοι με τον ίδιο τρόπο. Τι χειρότερο όμως μπορεί να φέρει αυτή η κρίση, από την υποτίμηση του όποιου πατριωτικού αισθήματος μπορεί να φέρει ο καθένας μέσα του; Στον τρόπο που σκέπτεται, στον τρόπο που συμπεριφέρεται και αντιδρά.
Παρεξηγημένη λέξη ο πατριωτισμός. Αφού την εξόρισε στην παρανομία ο προοδευτικός λυρισμός της μεταπολίτευσης. Η Ελλάδα της δεκαετίας του ’60, με την όλη της την οικονομική εξαθλίωση στην οποία βρισκόταν, είχε πατριωτισμό. Ο αγρότης που πήγαινε αξημέρωτα στο χωράφι του, ήλπιζε ότι το παιδί του θα γίνει καλύτερος άνθρωπος, ήτοι πιο μορφωμένος. Η μεσαία τάξη που μετεξελίχθηκε σε νέα αστική τάξη, μετά την μεταπολίτευση, είχε σαν πατριωτισμό την ανάγκη επιβεβαιώσεως και προβολής του πλούτου που απέκτησε και εξαντλείται στο επίπεδο αυτό.
Αναγνωρίζω ότι όταν είσαι άνεργος όλα αυτά τα διαβάζεις σαν τα ψιλά γράμματα των συμβολαίων. Το παράδοξο είναι ότι

... Ο αγορασμένος τελικός

Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

Το 4ο Ράιχ αγόρασε τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ.

Η Γερμανία βγήκε στις ποδοσφαιρικές "εκπτώσεις" για αγορά εθνικής ιστορίας.

...BAYERN vs BORUSSIA

...Katholics vs Protestants

...CDU vs SPD

Όταν το ίδιο πράγμα για κάποιον είναι ένα απλό παιχνίδι, που του προσφέρει απλή διασκέδαση και για κάποιον άλλο είναι ένα μοναδικό εργαλείο επιβίωσης, ευνόητα είναι μερικά πράγματα. Στη μεταξύ τους σύγκρουση για την απόκτησή του θα κερδίσει εύκολα ο δεύτερος. Γιατί; Γιατί, για τη διασκέδασή του κάποιος επενδύει λίγα και ρισκάρει ελάχιστα, ενώ την ίδια ώρα για την επιβίωσή του μπορεί να επενδύσει τα πάντα και να ρισκάρει τα πάντα. Έτσι λειτουργεί η φύση και ο άνθρωπος ανήκει στη φύση. Ζώα και άνθρωποι αυτοακρωτηριάζονται όταν πρόκειται για την επιβίωση τους, αλλά ενοχλούνται όταν σπάνε έστω και ένα νύχι σε ένα παιχνίδι.

Τι θέλουμε να πούμε με όλα αυτά; Ότι, από τη στιγμή που υπό τις παρούσες συνθήκες οικονομικής κρίσης έφτασε το Τσάμπιονς Λιγκ να "παίζεται" ανάμεσα στους Ισπανούς και στους Γερμανούς, οι δεύτεροι θα ήταν αυτοί που θα το αποκτούσαν, εφόσον θα το διεκδικούσαν με όλα τα μέσα. Αυτό, δηλαδή, το οποίο λέμε σε αυτό το σημείο, είναι ότι υπάρχει μια άνιση μάχη, εφόσον υπάρχουν ανόμοια κίνητρα για τους εμπλεκόμενους σ" αυτήν ...Ο ένας καλείται να παίξει ένα παιχνίδι και ο άλλος καλείται να δώσει αγώνα ζωής. Αν αυτό το τρόπαιο για τους Ισπανούς είναι διασκέδαση, για την οποία θα επένδυαν ελάχιστα, για τους Γερμανούς είναι κάτι πολύ σημαντικότερο ...Είναι ένα "εργαλείο" επιβίωσης, που θα έδιναν τα πάντα για να το αποκτήσουν ...Ένα "εργαλείο", το οποίο έχει ανάγκη το ίδιο το γερμανικό κράτος στη μάχη του για επιβίωση.

Θεωρούμε λοιπόν κάτι περισσότερο από δεδομένο ότι αυτός ο γερμανικός τελικός αγοράστηκε ...Είναι "στημένος" με συμμετοχή και των Ισπανών στο έγκλημα. Αυτό, το οποίο είδαμε φέτος στην οργάνωση των γνωστών απατεώνων, είναι πρωτοφανές. Ακόμα και για τα στάνταρτ της ποδοσφαιρικής αλητείας, αυτό, το οποίο συνέβη φέτος με τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, ήταν πέρα από το φυσιολογικό. Αποδείχθηκε με τον πιο απόλυτο τρόπο ότι η πολιτική μαφία, που κυβερνά την Ευρώπη, είναι πιο αδίστακτη και πιο βρώμικη ακόμα και από το γνωστό κύκλωμα των αλητών του παρακυκλώματος των ποδοσφαιρικών στοιχημάτων. Αυτό, το οποίο δεν θα τολμούσαν να κάνουν ούτε καν οι τζογαδόροι του πεζοδρομίου και της μπαρμπουτιέρας, το τόλμησαν οι πολιτικoí ...Πήγαν και "αγόρασαν" τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ.  περισσότερα εδώ

Γιατί αμφισβητεί η Τουρκία την κυριαρχία μας στα Δωδεκάνησα

από το «Ινφογνώμων Πολιτικά»

Το 1996 μετά την κρίση των Ιμίων είχε διαρρεύσει στον Τύπο ένα εγχειρίδιο της Πολεμικής Ακαδημίας των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων στο οποίο παρουσιάζονταν καθαρά οι θέσεις της Τουρκίας περί «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο. Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών διευκρινίζει ότι στις διερευνητικές επαφές ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία η θεωρία των «γκρίζων ζωνών» έχει ατονήσει από πλευράς των Τούρκων.

Η Ακαδημία Ιστορίας της Τουρκίας όμως δημοσίευσε ένα βιβλίο το 2004 με τίτλο «Οι ζώνες του Λυκόφωτος στο Αιγαίο – Τα μη Λησμονημένα Τουρκικά Νησιά» στο οποίο επαναλαμβάνονται όλα τα επιχειρήματα της Τουρκίας για το Αιγαίο, τα νησιά και τις βραχονησίδες του. Στο βιβλίο συμπεριλαμβάνονται και χάρτες που δείχνουν, σύμφωνα με τους Τούρκους ιστορικούς, ποιες νησίδες και θαλάσσιες περιοχές που τις περιβάλλουν δεν παραχωρήθηκαν ποτέ στην Ελλάδα.

Το βασικό επιχείρημα που παρουσιάζει το βιβλίο είναι ότι νησίδες που δεν κατονομάζονται αλλά αναφέρονται στις συνθήκες ως «εξαρτώμενες» ή «παρακείμενες» των μεγάλων νησιών δεν έχουν μεταβιβαστεί ποτέ στην Ελλάδα. Με αυτό το επιχείρημα στο βιβλίο αμφισβητούνται όχι μόνο ακατοίκητες βραχονησίδες που σήμερα χρησιμοποιούν Ελληνες βοσκοί, όπως η νήσος Αστακίδα στα βόρεια της Κάσου, αλλά και κατοικημένα μεγάλα νησιά, όπως η Ψέριμος. 

Στο βιβλίο γράφουν ότι «τα πιο γνωστά αμφισβητούμενα νησιά είναι: Αρκοί, Φαρμακονήσι, Ψέριμος, Λέβητα, Κίνναρος, Λιάδι,

ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΚΑΙ H ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ.

Του Ηλία Γ. Σχορετσανίτη

  Το έτος 2013 δεν είναι μόνον έτος οικονομικής κρίσης και στρατιωτικών εξοπλισμών. Είναι έτος επετειακό – εορταστικό. Συμπληρώνονται 1700 χρόνια από το Εδίκτο των Μεδιολάνων, το διάταγμα της ανεξιθρησκίας δηλαδή, που προσυπέγραψε ο Μέγας Κωνσταντίνος το 313μ.Χ. Τι σημαίνει ανεξιθρησκία; Ως ανεξιθρησκία (όρος που εισήχθη από τον Ευγένιο Βούλγαρη) ορίζεται η αναγνώριση και ανοχή του δικαιώματος του κάθε ανθρώπου είτε να πιστεύει σε όποια θρησκεία επιθυμεί και να θρησκεύεται ελεύθερα, κατά το δόγμα του, χωρίς περιορισμούς, είτε ακόμα και να μην πιστεύει σε καμία (αθεΐα) – (1). Συνεπώς, ο νοήμων σύγχρονος άνθρωπος οφείλει να αναγνωρίζει και να τιμά την πράξη τέλους της δίωξης του Χριστιανισμού. Την πράξη τέλους δίωξης της ελεύθερης βούλησης του ανθρώπου να πιστεύει όπου αυτός επιθυμεί. Μια πράξη συντεταγμένη με την ελευθερία που μας χάρισε ο ίδιος ο Θεός. Το 2013 είναι γιορτή όλων των ανθρώπων του ελεύθερου πνεύματος.

Οι Έλληνες, πρώτοι απ’ όλους, είχαν την ψυχική ευγένεια και ευαισθησία να εκφράσουν εμπράκτως το σεβασμό τους στο δικαίωμα του ανθρώπου να πιστεύει όπου αυτός επιθυμεί.  Γι’ αυτό το λόγο και είχαν αφιερώσει βωμό «τοις αγνώστοις θεοίς», ώστε ο κάθε ξένος να μπορεί να προσφέρει και να προσευχηθεί στο θεό που πιστεύει. Ενισχυτικό αυτού είναι το γεγονός ότι ο Μέγας Αλέξανδρος σεβάστηκε τις θρησκευτικές παραδόσεις, τους ιερείς, τα ήθη και έθιμα των λαών από τους οποίους πέρασε. Οι Έλληνες, λοιπόν, που διέδωσαν μέσω της γλώσσας τους το ευαγγέλιο του Χριστού σε όλον τον κόσμο, υπήρξαν παράλληλα οι προασπιστές της ανεξιθρησκίας. Δεν είναι τυχαίο που το διάταγμα

Τα μαθήματα ελληνικής Ιστορίας της ΧΑ τους πείραξαν. Αυτό το αίσχος που κάνουν τα βρωμερά κομμούνια δεν τους ενοχλεί;

Μαθητές δημοτικού σχολείου στο μουσείο του ΚΚΕ
δεχόμενοι την σχετική προπαγάνδα

Η φωτογραφία και το κείμενο είναι από τον σημερινό Ριζοσπάστη σελίδα 15. Η απορία δική μου. Είναι εν γνώσει του υπουργείου Παιδείας και έχει δοθεί η σχετική άδεια ώστε να πραγματοποιούνται «επισκέψεις» μαθητών δημοτικών σχολείων σε ιδιωτικά μουσεία προπαγάνδας πολιτικών κομμάτων; Ενημερώθηκαν οι γονείς των μαθητών και έδωσαν όλοι την έγκρισή τους να οδηγηθούν τα παιδιά τους, σαράντα (40) στον αριθμό, στο μουσείο του ΚΚΕ όπου και να τους γίνει και η ανάλογη κομμουνιστική προπαγάνδα; Μήπως όταν οι εκπαιδευτικοί είναι βρωμο-κουμμούνια έχουν το ελεύθερο, επαναστατικώ δικαίω, να ενεργούν εν λευκώ αδιαφορώντας για την πολιτεία και για τους γονείς; Αυτήν την ρημάδα την πολιτεία μόνον τα «μαθήματα» της Χρυσής Αυγής την ενοχλούν ενώ αντίθετα η προσευχή στα σχολεία και ο ομαδικός  εκκλησιασμός των μαθητών πρέπει να τυχαίνουν της έγκρισης της μειοψηφίας των «προοδευτικών δυνάμεων» αυτής της χώρας;  Φαντασθείτε τι θα γίνεται στο μάθημα της Ιστορίας από τον κάθε αλήτη κομμουνιστή που του εμπιστευθήκαμε τα παιδιά και τα εγγόνια μας για να τα δια-μορφώσει. Δεν μπορώ να καταλάβω την ενοχική στάση των αστικών κομμάτων και την ανοχή που δείχνουν απέναντι στην δράση του ΚΚΕ σαν κόμματος αλλά και των κομμουνιστών μεμονωμένα. Τελικά μήπως στον συμμοριτοπόλεμο δεν νίκησε ο εθνικός στρατός και η εθνική παράταξη; Υπάρχει κάτι που εμείς οι ελεύθερα σκεπτόμενοι και δρώντες Έλληνες πρέπει να πληροφορηθούμε; Τυχόν δεσμεύσεις, ας πούμε, ελληνικού κράτους και ΚΚΕ τότε που το δεύτερο νομιμοποιήθηκε και αν ναι, γιατί το ΚΚΕ δεν τηρεί αυτές τις δεσμεύσεις; Επικαλείται μήπως το γεγονός ότι τις δεσμεύσεις τις υπέγραψε ο Φλωράκης σαν Φλωράκης και όχι σαν κόμμα; Θα μου πείτε ότι το ΚΚΕ κατάντησε απόκομμα και ότι δεν αξίζει να ασχολείται κανείς μαζί του. Θα συμφωνήσω αλλά έχω μια ένσταση. Με ενοχλεί πολύ αυτή διπρόσωπη και υποκριτική θέση  τόσο της πολιτείας όσο και των εκπροσώπων μας (βουλευτές) σε σχέση με τα δύο άκρα ώστε όταν ερωτώνται ευθέως και προκλητικά αν εξισώνουν τα δύο άκρα αυτοί να «κάνουν τον Κινέζο» ή να «κάνουν την πάπια». Αυτή είναι η γνώμη τους ή τέτοια γραμμή τους έχουν δώσει τα κόμματά τους; Είμαι σε μεγάλο δίλημμα. Εσείς πάντως πληροφορηθείτε από το παρακάτω κείμενο τι μαθαίνουν τα παιδιά σας στο σχολείο. Και αντιδράστε. «Ήπειρος, η πατρίδα μας»

Ριζοσπάστης Παρασκευή 24 Μάη 2013 αρ. φύλλου: 11557

«Τι είναι καλύτερο; Να σκύβεις το κεφάλι τότε και σήμερα στον φασίστα εισβολέα

Έλλειπες εκτός Ελλάδος αρχιεπίσκοπε Ιερώνυμε; Ούτε που το καταλάβαμε !!!

Δεν το καταλάβαμε γιατί η αλήθεια είναι ότι και όταν είσαι εδώ, στην χώρα, η «απουσία» σου είναι κατά κάποιο τρόπο πολύ αισθητή οπότε, πότε έφυγες - πότε ήλθες  χαμπάρι δεν πήραμε!

Θυμάμαι Ιερώνυμε την εποχή που ανταγωνιζόσουν τον λατρευτό μας Χριστόδουλο στην διεκδίκηση του «θρόνου» της αρχιεπισκοπής Αθηνών και πάσης Ελλάδος. Θυμάμαι τα εγκώμια που σου έπλεκαν οι προοδευτικάριοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι μέσω των ΜΜΕ και των φυλλάδων τους γιατί ήσουν το πουλέν τους. Ήσουν ο «προοδευτικός», ο «μοναδικός» με τα πολλά πτυχία, τα «μοναδικά προσόντα» και τις «αστείρευτες ικανότητες», ο «κατάλληλος» για την θέση του προκαθημένου της Ελλα-δικής τους, και όχι της Ελλα-δικής μας, Εκκλησίας.

Και έγινες αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμε για να αποδειχθεί ότι δεν «μετράς». Δεν μετράς γιατί όλα αυτά τα χρόνια δεν παίρνεις θέση στα σοβαρά προβλήματα που απασχολούν τον ελληνικό λαό και δεν ακούγεται η φωνή σου την στιγμή που ο Έλληνας έχει ανάγκη την Εκκλησία του. Τα πολυδιαφημισμένα πτυχία σου Ιερώνυμε έπρεπε να τα κρεμάσεις στους τοίχους της αρχιεπισκοπής, για να κολακεύουν τον εγωισμό σου και να διαθέσεις, τα επίσης πολυδιαφημισμένα προσόντα και τις ικανότητές σου, στον ελληνικό λαό γιατί εκεί ανήκουν εκτός και αν δεν έχεις ούτε προσόντα, ούτε ικανότητες και έγινες αρχιεπίσκοπος για να εξυπηρετήσεις συγκεκριμένα συμφέροντα και τα σχέδια των σκοτεινών κύκλων που «έφαγαν» τον Χριστόδουλο.
Τόσα χρόνια στην αρχιεπισκοπή και δεν ακούμε την φωνή σου Ιερώνυμε. Δεν σε «ακούμε» και δεν σε «βλέπουμε» την ώρα που ο ελληνικός λαός σταυρώνεται από τους δυνάστες του και είτε μαραζώνει, είτε αυτοκτονεί μην

Porka miseria

«Έξω πάμε καλά», είχε πει κάποτε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, προσπαθώντας, μετά την μεταπολίτευση, να δείξει την μίζερη πολιτική κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας, εν αντιθέσει με την σαφή αναγνώριση της στο εξωτερικό.
Άλλες εποχές, θα πείτε, άλλα δεδομένα, αλλά χαρακτηριστικά.
Ίσως να έχετε δίκιο, αλλά τα πράγματα μοιάζουν πάρα πολύ.
Όπως τότε, οι ξένοι μιλούσαν με θαυμασμό για το αναίμακτο θαύμα του Καραμανλή με την μεταπολίτευση, αλλά και την επικείμενη είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ, έτσι και
σήμερα έχει πλέον αρχίσει να αναγνωρίζεται η πρόοδος που σημειώνεται στην Ελλάδα και οι προοπτικές της.
Όπως τότε στα εσωτερικά κυριαρχούσε η δημαγωγία κι οι ανέξοδες υποσχέσεις, έτσι και σήμερα επικρατούν τα ίδια κι επιπροσθέτως η μιζέρια, οι αλαλαγμοί κι οι αρνήσεις για κάθε αλλαγή όσων καθιέρωσε η…αλλαγή!
Όπως τότε ο Καραμανλής είχε δίπλα του κι απέναντι όσους αγωνιούσαν μόνο για το τομάρι και την επανεκλογή τους, έτσι και σήμερα.
Είναι σαφές ότι στην κυβερνητική παράταξη, τόσο οι δυο κομματικοί εταίροι, όσο και πολλοί υπουργοί, έχουν αρχίσει να αυτοπροστατεύονται και να επιχειρούν να

Ποινικό Δίκαιο και πολιτικοί…

Ε Α Ν ΕΙΧΑΜΕ μια προηγμένη δημοκρατία, ενός εγκαίρως αποτελεσματικού στην πράξη κράτους δικαίου, αυστηρότατης ποινικής ευθύνης όσων ασκούν εξουσία, τα μόνα ίσως έξοδα του δημοσίου, για κάποιους εκ των τέως που θα βάρυναν τους φορολογουμένους, θα ήσαν στους προϋπολογισμούς δαπανών για τους τροφίμους των φυλακών. Έξοδα υπερκαλυπτόμενα, εντούτοις, από τη δήμευση των ατομικών, αλλ’ ακόμη και των κομματικών τους περιουσιών, στις περιπτώσεις που τα κακουργιοδικεία αποφαίνονταν και για συλλογική κομματική ευθύνη, συνεργίας και συνενοχής. Κακουργήματα στην άσκηση εξουσίας, διαπραττόμενα με πράξεις και παραλείψεις, είτε με υπαίτια εγκληματική πρόθεση είτε και συχνότερα, λόγω ασύγγνωστης εγκληματικής αμέλειας. Πολιτικά κακουργήματα τών εν εξουσία που βλάπτουν πολύ περισσότερο απ’ τα εγκλήματα του όποιου ιδιώτη, επειδή βλάπτουν όχι ένα ή περισσότερα θύματα, αλλά το σύνολο της κοινωνίας.

Δ Υ Σ Τ Υ Χ Ω Σ , όμως, ζούμε σε πελατειακό πολιτικό σύστημα Ολιγαρχικής Κομματικής Ηγετοκρατίας τής παρηκμασμένης και αθλίας ημών ρεππάπλικ, όπου η ατιμωρησία ήταν και παραμένει ο κανόνας. Και, όπου, δεν αναγνωρίζεται ότι έχει η κοινωνία έννομο συμφέρον ποινικής δίωξης εκείνων που εν εξουσία την βλάπτουν. Κανόνας ατιμωρησίας δεκαετιών ολόκληρων, αφού τέτοια και τόση υπήρξε

Η τουρκική περικύκλωση της Ελλάδας και από βορρά

Μέχρι πριν από 23 χρόνια, γινόταν λόγος για τον «από βορρά κίνδυνο», με την Ελλάδα να συνορεύει με κομμουνιστικά καθεστώτα. Στην πραγματικότητα όμως, μόνον η Βουλγαρία ήταν ταυτισμένη με την Σοβιετική Ένωση δια του «Συμφώνου της Βαρσοβίας».

Η Αλβανία είχε μια στυγνή δικτατορία, με τον έλεγχό της να βρίσκεται στα χέρια της Ιταλίας, όπου από την εποχή του Μουσολίνι, στον ιταλικό προϋπολογισμό υπήρχε πάντα κονδύλι για τα αλβανικά δρώμενα. Στην δε Γιουγκοσλαβία, παρασκευάζονταν πυρομαχικά για το ΝΑΤΟ (τόσο κομμουνιστής ήταν ο Τίτο).

Και αν πάμε πιο ψηλά, και ο Τσαουσέσκου ήταν ένας ελεγχόμενος δικτάτορας, για τον οποίο μάλιστα ο τ. πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Τσάτσος, είχε γράψει εγκωμιαστικά σχόλια στον πρόλογο του βιβλίου του (στην «κομμουνιστική» Ρουμανία λειτουργούσε ελεύθερος ο Προσκοπισμός!)

Αυτά όλα πέρασαν. Ήταν κίνδυνος κατ’ επίφαση, αφού είναι παγκοίνως γνωστό πως Αμερικανοί, Ρώσοι και Άγγλοι είχαν μοιράσει τις χώρες κατά τα συμφέροντά τους, ο δε Στάλιν είχε συμφωνήσει να βρίσκεται η Ελλάδα υπό βρετανική επιρροή. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι εντόπιοι κομμουνιστές δεν κατάφεραν πλήγματα κατά της χώρας, ευτυχώς χωρίς ανήκεστη βλάβη.

Τώρα όμως, ήμαστε στα πρόθυρα εμφάνισης πραγματικού κινδύνου από βορρά, με την οσημέραι ισχυροποίηση του ελεγχόμενου από την Τουρκία ισλαμισμού, σε όλες τις χώρες των Βαλκανίων, μηδέ

ΑΝΑΛΥΣΗ: Η νέα τακτική στο Λονδίνο, συμπεράσματα και για την Ελλάδα

Κι ενώ η βρετανική, η ευρωπαϊκή και η διεθνής κοινή γνώμη προσπαθεί να συνέλθει από το σοκ που προκάλεσε η χωρίς προηγούμενο τρομοκρατική – κατά πάσα πιθανότητα – επίθεση εναντίον Βρετανού στρατιώτη σε κεντρικό δρόμο του νοτιοανατολικού Λονδίνου που κυριολεκτικά τον κατακρεούργησε, είναι ώρα να επιχειρηθεί η πρώτη προσέγγιση των συμπερασμάτων που προκύπτουν και αφορούν στην ασφάλεια των σύγχρονων δυτικών κοινωνιών, της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης.

Του Μιχαήλ Βασιλείου

Οι νέες πληροφορίες κάνουν λόγο για Νιγηριανούς δράστες, οι πρώτες σκέψεις όσον αφορά την τακτική των τρομοκρατών προβληματίζουν πολύ, αφού φαίνεται ότι δίνουν από ελάχιστες έως μηδενικές δυνατότητες είτε πρόληψης από τις υπηρεσίες ασφαλείας ενός κράτους είτε αντίδρασης από τα υποψήφια θύματα. Ωστόσο, πληροφορίες από τα βρετανικά μέσα ενημέρωσης αναφέρουν, ότι και οι δύο δράστες ήταν γνώριμοι των αρχών και συγκεκριμένα της MI5 χωρίς πάλι να προληφθεί η εκτέλεση της ενέργειας…

Τί έγινε όμως και πώς αξιολογείται από τακτική άποψης; Ο στόχος είχε προφανώς βρεθεί. Επιβαίνοντας σε αυτοκίνητο ανέβηκαν στο πεζοδρόμιο και πριν καν αντιληφθεί την κατάσταση που έχει να αντιμετωπίσει, το θύμα βρέθηκε χτυπημένο και ουσιαστικά εξουδετερωμένο. Υπήρχε όμως και εναλλακτικό σχέδιο. Εάν κάτι δεν πήγαινε καλά, ήταν οπλισμένοι, με όπλο το οποίο μάλιστα φέρονται να χρησιμοποίησαν, με σκοπό την πλήρη εξουδετέρωση κάθε