Εδώ, για πρώτη φορά ίσως, θα διαφωνήσω με τον κ. Αποστόλου. Έχω πάντα την άποψη ότι ο άνθρωπος πρέπει να ζει φυσιολογικά την κάθε ηλικία του και η εφηβική ηλικία είναι καθοριστική για την μετέπειτα εξέλιξη ενός ατόμου. Αν δικαιολογήσουμε την ενέργεια του συγκεκριμένου έφηβου, δικαιολογούμε ταυτόχρονα και την στάση των διαμορφωτών του δηλ.των γονιών, κατ' αρχήν, και των δασκάλων. Με το ίδιο σκεπτικό θα μπορούσαμε να δικαιολογήσουμε και τους κομμουνιστές, τότε το 1946-49, που με την υποχρεωτική επιστράτευση 15χρονων αγοριών και κοριτσιών ενίσχυσαν τον «στρατό» τους αδιαφορώντας πλήρως για την ψυχούλα τους αλλά και, λόγω του παρορμητικού της ηλικίας τους, της ίδιας της ζωής τους. Θα δικαιολογήσουμε και τους Ισλαμιστές που διαπαιδαγωγούν παιδιά και εφήβους ενσταλάζοντας στις ψυχούλες τους το μίσος ώστε, αύριο μεθαύριο, να τα χρησιμοποιήσουν κατά τον χειρότερο τρόπο. Μπορεί να κάνω λάθος αλλά επιμένω ότι ήταν λάθος η χρησιμοποίηση των μαθητών. Με τον Πρετεντέρη απαξιώ να ασχοληθώ. Οδυσσεύς
Γράφει ο
Παναγιώτης Αποστόλου
Στην καθημερινή εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», την Δευτέρα 31
Οκτωβρίου 2011, ο κ. Πρετεντέρης σε άρθρο του «Τα παιδιά που μουντζώνουν»
αναφέρει ακριβώς τα παρακάτω: «Ένα παιδί
που μουντζώνει τους επισήμους στις παρελάσεις λέει ελάχιστα πράγματα για
το ίδιο το παιδί. Ακόμη λιγότερα λέει για τους επισήμους ή για την Πολιτεία που
εκπροσωπούν. Αντιθέτως, λέει πολλά για το σπίτι του παιδιού, τους γονείς
του, το σχολείο του, τους δασκάλους του. Διότι σίγουρα μουντζώνουν κι
αυτοί. Και ακόμη πιο σίγουρα έχουν πείσει το παιδί ότι μεγαλώνει σε μια
κοινωνία που αξίζει μόνο τη μούντζα του. Δεν θα πω αν έχουν δίκιο ή άδικο
–ο καθένας μπορεί να το δει όπως θέλει…
