Νικηφόρος Αντωνόπουλος*
Σ’ ένα μήνα συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη συγκρότηση της κυβέρνησης που ανέλαβε την ευθύνη να οδηγήσει τη χώρα, με όση ασφάλεια επέτρεπαν οι τραγικές συνθήκες στις οποίες είχε περιέλθει η ελληνική οικονομία – αλλά και η κατακερματισμένη ελληνική κοινωνία και το ανυπόληπτο πλέον πολιτικό σύστημα – στην έξοδο από την κρίση.
Δεν γνωρίζω πόσο ακριβώς το έχει καταφέρει αυτό η κυβέρνηση. Αν πιστέψω τις δηλώσεις και τα στοιχεία που επικαλείται, ναι, έχει οδηγήσει τα πράγματα σε ένα σημείο που επιτρέπει αισιοδοξία. Αλλά αυτό μένει να φανεί, όπως λένε όσοι γνωρίζουν καλύτερα, ως το τέλος του χρόνου.
Εκείνο, όμως, που χωρίς αμφιβολία μπορούμε να αξιολογήσουμε, πέραν πάσης αμφιβολίας, ως θετικό, είναι το γεγονός ότι αυτή η κυβέρνηση συνεργασίας τριών διαφορετικών κομμάτων συμπληρώνει ένα χρόνο και παρά το γεγονός ότι είχε να χειριστεί τεράστια προβλήματα και να πάρει τις πλέον δύσκολες αποφάσεις, τα έφερε εις πέρας με τα ελάχιστα δυνατά προβλήματα.
Αλήθεια, ποιος περίμενε ένα χρόνο πριν, ότι αυτή η «κυβέρνηση εθνικής ανάγκης», που συγκροτήθηκε για να μην οδηγηθεί η χώρα σε τρίτες, απόλυτα καταστροφικές εκλογές, όχι απλώς θα συμπλήρωνε ένα χρόνο διακυβέρνησης, αλλά και θα έκανε να φαίνεται απολύτως εφικτό το ενδεχόμενο να εξαντλήσει την τετραετία;
Αφήστε τον Τσίπρα που κάθε μήνα «προέβλεπε» ως καφετζού την πτώση της κυβέρνησης και ανατρέξτε σε «βαρύγδουπες» αναλύσεις και «προβλέψεις» της συμφοράς μεγαλόσχημων αναλυτών και αρθρογράφων ακόμη και «μεγάλων καναλιών» και σούπερ ντούπερ «έγκυρων» εφημερίδων… Εντάξει, όλοι αυτοί δεν προέβλεπαν πτώση της κυβέρνησης κάθε μήνα, αλλά κάθε τρίμηνο το είχαν σίγουρο!
Αλλά ακόμη και τώρα δεν το βάζουν κάτω. Τώρα, το …... «βλέπουν» για του χρόνου, οπότε είναι προγραμματισμένες Δημοτικές εκλογές και ευρωεκλογές, οπότε σου λέει, γιατί να μην τις κάνουν μαζί, «τρεις σε μία», δημοτικές, ευρωπαϊκές και εθνικές μαζί, για να είναι και μικρότερο