Νέες εκκλήσεις για ομοψυχία από τον Τούρκο πρόξενο στην Κομοτηνή!

Η αγωνία του Ιλχάν Σενέρ για την έλλειψη ενότητας μέσα στους κόλπους της μειονότητας της Θράκης, αλλά και για τη φθίνουσα μειονοτική εκπαίδευση…

Δείπνο ιφτάρ σε εκατοντάδες τουρκόψυχους της ελληνικής Θράκης παρέθεσε πρόσφατα (12 Ιουλίου) μέσα στο κτίριο της παράνομης «Τουρκικής Νεολαίας Κομοτηνής» η λεγόμενη «Συμβουλευτική Επιτροπή της Τουρκικής Μειονότητας της Δυτικής Θράκης» (η ομάδα δηλαδή που ορίζει το τουρκικό προξενείο για να υποδύεται το δήθεν συλλογικό ηγετικό όργανο της μειονότητας)(από την εκδήλωση αυτή είναι και 1η φωτογραφία, όπου βλέπετε τον πρόξενο Σενέρ ανάμεσα στον ψευδομουφτή Κομοτηνής και πρόεδρο της Επιτροπής Ιμπραήμ Σερήφ και τον βουλευτή Αχμέτ Χατζηοσμάν).Τρεις μέρες αργότερα (15 Ιουλίου) είχαμε και τον δήμο Αρρριανών που παρέθεσε ιφτάρ σε 3.500 άτομα (2η φωτογραφία) στο χωριό Φιλύρα Ροδόπης (δηλαδή την έδρα του εν λόγω δήμου) με τη συνδιοργάνωση και οικονομική συμβολή του δήμου Οσμάνγκαζι Προύσας (παρών και ο δήμαρχος Μουσταφά Ντουντάρ).

Και εμείς δε θα σχολιάσουμε πάλι σήμερα εδώ το προφανές (δηλαδή για το χρήμα που ρέει άφθονο στα μέρη μας από πλευράς Τουρκίας – μέσω διαφόρων οδών – για τη διοργάνωση δράσεων και εκδηλώσεων τουρκισμού), ούτε την παρουσία της ίδιας πάντοτε τουρκοπαρέας (ψευτομουφτήδες, βουλευτές, πρώην βουλευτές, πρόεδρος του DEB Αλή Τσαβούς, μειονοτικοί δήμαρχοι, δημοσύμβουλες, πρόεδροι τουρκοσυλλόγων, δημοσιογράφοι, κλπ, κλπ) που περιφέρεται ως

Θέλω να δω τον Πάπα, τον Πάπα, τον Πάπα...

του Τριαντάφυλλου Δραβαλιάρη

Δεν το κρύβω. Δεν ανήκω, ούτε και θέλω, στην κατηγορία της δημοσιογραφίας των ανέξοδων κηνσόρων της δημόσιας ζωής. Των τροφών του λαϊκισμού και των επωαστήρων φασιστικών όφεων. Των κατʼ επάγγελμα αρχαγγέλων που ισοπεδώνουν πρόσωπα και πολιτικές αποκρύπτοντας τις σύνθετες λύσεις, οι οποίες απαιτούνται για υπερτριαντακονταετή προβλήματα που έχουν δημιουργήσει ένα απολιθωμένο δάσος. Ολων όσοι έχουν «ελευθέρας» στο διαχρονικό πάρτι «οργής του λαού». Του αεί αμέτοχου, άμωμου και άσπιλου για έργα ανδρών που οι ίδιοι ανέδειξαν και συνεχίζουν να αναδεικνύουν σε δημόσια αξιώματα.

Δεν το κρύβω. Τιμώ μια ευάριθμη ομάδα πολιτικών που στην πιο δραματική περίοδο της χώρας από τη Μεταπολίτευση, αφήνει πίσω της «καμένες καλύβες» πριν κατακάψει ολοσχερώς τη χώρα ο Ιμπραήμ της κρίσης και τα φουσάτα των εγχώριων ταχυδακτυλουργών της ευημερίας. Σε αυτή την ομάδα των πολιτικών, με τις όποιες αβελτηρίες,

ΟΗΕ: Μην τους λέτε «παράνομους μετανάστες». Να τους λέτε «παράτυπους»

Επικαλούμενα ανησυχίες ότι ο όρος «παράνομος μετανάστης» (ή «λαθρομετανάστης»), ηχεί προσβλητικά υπονοώντας κάποια ενοχή, τα Ηνωμένα Έθνη ζητούν από τους δημοσιογράφους που καλύπτουν την εμπορία ανθρώπων στη Μάλτα, να σταματήσουν να λένε "παράνομος μετανάστης" και να αρχίσουν να λένε«παράτυπος μετανάστης».

Ο ΟΗΕ αποθαρρύνει επίσης τους δημοσιογράφους από το να αναφέρουν τις μετακινήσεις των παράνομων μεταναστών στα σύνορα ως «λαθραίες», γιατί, σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στη Μάλτα, αυτό έχει μια «ισχυρή αρνητική σύνδεση, που επικαλείται μια αίσθηση εγκληματικότητας».



Αφρικανοί "παράτυποι" μετανάστες στη Μάλτα

Γράφοντας για την εφημερίδα The Telegraph, ο Colin Freemanεξηγεί την παράξενη λογική που κάνει «προσβλητική» την απλή κοινή λογική πρακτική του να λες τα πράγματα με αληθινό τους όνομα.

….Ο όρος "παράνομη μετανάστευση" μεταφέρει προφανώς μια έννοια εγκληματικότητας, ότι κάποιος κάνει κάτι λάθος. Όπως, για παράδειγμα, το να πληρώνεις κάποιον λαθρέμπορο ανθρώπων 700 € για τη μεταφορά τους (sic) με ένα ετοιμόρροπο σκάφος που θα μπορούσε να βυθιστεί και να χαθούν όλοι

Αλλάζουν όλα στην περιοχή μας, μετά την Πρώτη Κουρδική Εθνοσυνέλευση! Ας ξυπνήσουμε επιτέλους!!!

Σάββας Καλεντερίδης

Οι μήνες Ιούλιος και Αύγουστος είναι εξαιρετικά φορτισμένοι, γιατί αυτούς τους μήνες τελέστηκε η προδοσία της Κύπρου, την οποία σε Ελλάδα και Κύπρο αντιμετωπίσαμε με έναν τέτοιο τρόπο, που, αντί να διδάσκει το έθνος, τους πολίτες, τους πολιτικούς, αλλά και τους διάφορους επίβουλους του Ελληνισμού, μάλλον προετοιμάζει την επόμενη προδοσία στην Κύπρο, στο Αιγαίο, στη Θράκη ή όπου αλλού!
Εν πάση περιπτώσει, στην προδοσία της Κύπρου αναφερθήκαμε στο άρθρο μας της Παρασκευής και ξεκινάμε το σημερινό μας άρθρο με τη συγκεκριμένη αναφορά, γιατί το Κυπριακό και η συγκεκριμένη τραγική κατάληξή του, σχετίζονταν με το γεωπολιτικό περιβάλλον, τις ισορροπίες και τη γεωπολιτική και στρατηγική αξία που είχε η Τουρκία για τους συμμάχους από το 1950 έως το 1974 και έως σήμερα.

Με άλλα λόγια, υποχρεωθήκαμε να ζήσουμε το δράμα της Κύπρου, επειδή η Τουρκία είχε πολύ μεγαλύτερη γεωπολιτική αξία από την Ελλάδα για τα συμφέροντα της Μεγάλης Βρετανίας και των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, στον Εύξεινο Πόντο, στον Καύκασο και στην Κεντρική Ασία, και στο

Η κομματική «νεκρανάσταση» του Ζαχαριάδη.

Έχω γράψει κατά καιρούς ότι το ΚΚΕ ειδικά, αλλά και όλα τα αριστερά κόμματα, του ΣΥΡΙΖΑ συμπεριλαμβανομένου, αναθεωρούν κατά οργουελικό τρόπο την ιστορία του κόμματός τους αλλά και της χώρας όταν τα βολεύει. Ήδη το ΚΚΕ άρχισε για πολλοστή φορά να μας παρουσιάζει μια διαφορετική του τοποθέτηση στο πρόσωπο του Ζαχαριάδη που τον διέγραψε και τον απεκατέστησε αρκετές φορές από το 1949 έως σήμερα. Το παρακάτω κείμενο, παρμένο από τον χθεσινό Ριζοσπάστη και αν έχετε την υπομονή να το διαβάσετε με προσοχή, θα σας δώσει απαντήσεις σε πολλές απορίες που ίσως σας έχουν δημιουργηθεί σχετικά με τον κομμουνισμό στην Ελλάδα. Έχω χρωματίσει δύο σημεία του κειμένου που νομίζω ότι πρέπει κάποιος να προσέξει ιδιαίτερα. Σ' αυτό με το μπλε χρώμα που απλά αναφέρονται τα έξι (6) αδελφά κόμματα θέλω να διευκρινίσω ότι πρόκειται για τα ΚΚ Σοβιετικής Ένωσης, Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Ουγγαρίας, Τσεχοσλοβακίας και Πολωνίας. Απετέλεσαν «διεθνή επιτροπή» που καθαίρεσε την περήφανη(;;;) ηγεσία του ΚΚΕ και έκανε κουμάντο στα εσωτερικά του πράγματα με απρόβλεπτες κινήσεις πέντα εις βάρος των Ελλήνων κομμουνιστών. Πραγματικός άρχοντας σ' αυτήν την επιτροπή ήταν ο σοβιετικός Κουούσινεν, σαν τον «δικό μας» Χορστ Ράϊχενπαχ ένα πράγμα.
Στο άλλο με το κόκκινο χρώμα, αν το διαβάσει κανείς, μπορεί εύκολα να βγάλει συμπεράσματα  για την «συντροφικότητα», την «ομοθυμία», τον χαφιεδισμό, τον φιλοτομαρισμό που επικρατούσε μεταξύ των μελών της εποχής εκείνης στο ΚΚΕ. Διαβάστε στην συνέχεια το κείμενο του Ριζοσπάστη. Οδυσσεύς Πάτσης

Εκτίμηση για τον Νίκο Ζαχαριάδη

Η ιστορική έρευνα οφείλει να εξετάζει την ηγετική προσωπικότητα του Ν. Ζαχαριάδη και τη διαμόρφωση της στρατηγικής και της λειτουργίας του ΚΚΕ στις συνθήκες της εποχής του. Είναι αντιεπιστημονικό να αφαιρούνται από την έρευνα οι ιστορικές συνθήκες ανάπτυξης και ωρίμανσης του ΚΚΕ, οι συνθήκες ανάπτυξης και ωρίμανσης του Ν.

Υπάρχουν και καλά νέα στον ορίζοντα...

του Κώστα Στούπα

Η μεταπολίτευση παρέλαβε την Ελλάδα με χρέος κοντά στο 25% του ΑΕΠ και την παρέδωσε χρεοκοπημένη, χωρίς πλήρη εθνική κυριαρχία υπό την κηδεμονία δανειστών. Κυρίως όμως, την παρέδωσε ηθικά και κοινωνικά χρεοκοπημένη λόγω του εθισμού μιας μεγάλης μερίδας του πληθυσμού σε μια παρασιτική αντίληψη της διαβίωσης.
Δηλαδή, πολίτες και επιχειρήσεις που επιζητούν την υλική ευημερία μέσω της πελατειακής παρασιτίας στο δημόσιο.
Στην οικονομία αν κυκλοφορούν δυο νομίσματα ταυτόχρονα ένα καλό δηλ. ανόθευτο, με αταλάντευτη αξία και ένα κακό νοθευμένο, με αμφισβητούμενη και εύκολα μεταβαλλόμενη αξία, οι πολίτες προτιμούν να αποθησαυρίζουν το πρώτο και να χρησιμοποιούν για τις συναλλαγές τους το δεύτερο.
Μετά από λίγο, το πρώτο εξαφανίζεται από την κυκλοφορία και κυριαρχεί μόνο το δεύτερο.
Όπως ακριβώς στην οικονομία το «κακό» χρήμα διώχνει το «καλό» από την κυκλοφορία, έτσι και στο ελληνικό δημόσιο και την κρατικοδίαιτη οικονομία οι «κακοί» έδιωξαν τους «καλούς» από την αγορά.
Ο κισσός είναι παράσιτο και σκαρφαλώνει στους κορμούς των δένδρων. Όταν ο κισσός γίνει μεγαλύτερος από το δένδρο το τσακίζει και αμφότερα θα βρεθούν στο έδαφος και θα σαπίσουν. Αυτό το σημείο καμπής πέρασε η Ελλάδα, το κρατικοδίαιτο μέρος του πληθυσμού και των επιχειρήσεων ξεπέρασε κατά πολύ το μέγεθος που μπορεί να συντηρήσει το παραγωγικό τμήμα του ιδιωτικού τομέα και ο «κορμός» λύγισε και έσπασε.
Το δίλημμα είναι αν θα αφήσουμε «κισσός» και «δένδρο» να κυλιστούν στο έδαφος να «σαπίσουν» και να περιμένουμε να φυτρώσει καινούργιο «δενδράκι», ή θα κόψουμε το μεγαλύτερο μέρος του

Ευρωπαϊκή ένωση: Εθνοκρατοκεντρική δημοκρατία ή υπερκρατική δεσποτεία;

Παναγιώτης Ήφαιστος, www.ifestosedu.gr

Η ανάλυση που ακολουθεί είναι προσαρμοσμένο απόσπασμα από το βιβλίο Π. Ήφαιστος, Εθνική Κοσμοθεωρία, συγκρότηση και συγκράτηση των κρατών, της Ευρώπης και του κόσμου (Εκδόσεις Ποιότητα), κεφ. 6. Δεν συμπεριλαμβάνονται οι υποσημειώσεις.
Περιεχόμενα. 1. Τα κύρια αίτια της συμφοράς της Ελλάδας και της Κύπρου: Διεθνιστικά σύνδρομα 2. Φυσιογνωμικά και οντολογικά χαρακτηριστικά της ΕΕ. 3. Εθνοκρατοκεντρική δομή versus υλισμός. 4. Η ΕΕ σε τροχιά θανάτου.

Τα κύρια αίτια της συμφοράς της Ελλάδας και της Κύπρου: Διεθνιστικά σύνδρομα

Η χρηματοοικονομική κρίση των τελευταίων ετών και τα πλήγματα κατά της Ελλάδας και της Κύπρου λόγω μνημονίων θέτουν επί τάπητος το ζήτημα μιας πιο ορθολογιστικής αντίληψης των διπλωματικών υποθέσεων και της συμμετοχής στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τουλάχιστον όσο αυτή θα επιβιώνει στην παρούσα ή κάποια άλλη μορφή. Δική μας εκτίμηση είναι ότι η ΟΝΕ και η ΕΕ είναι αλλόκοτο ακόμη και να σκεφτεί κανείς πως μπορούν να επιβιώσουν στην παρούσα μορφή. Εξελίχθηκαν σε μια υπερκρατική τεχνόσφαιρα που εν πολλοίς αναιρεί τις αφετηριακές αντί-ηγεμονικές λογικές ισοτιμίας και το μεταγενέστερο συνεργασιακό κεκτημένο.
Οι εξελίξεις στο πεδίο της Ευρώπης είναι καταιγιστικές. Αφενός, όσο ποτέ άλλοτε απαιτείται μια σωστή κατανόηση της ΕΕ. Αφετέρου, η ελαχιστοποίηση των ζημιών που επέρχονται απαιτεί απαλλαγή από κάθε σύνδρομο διεθνισμού και κυριαρχία φιλοπάτριδων στάσεων και παραδοχών που στηρίζουν την εθνική ανεξαρτησία. Παρά τις ιδιομορφίες της η ΕΕ είναι θεμελιωδώς εθνοκρατοκεντρική.
Κοντολογίς: Εδώ και αιώνες ο κόσμος είναι εθνοκρατοκεντρικός, το ίδιο και η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Κύρια μονάδα είναι το εθνοκράτος, η κρατική ισχύς είναι προϋπόθεση επιβίωσης και

Μπούμερανγκ: Το «μεγάλο κόλπο» των πλειστηριασμών

Toυ Τάσου Τασιούλα

Το ότι οι ζωές μας έχουν αλλάξει ριζικά το έχουμε καταλάβει και μάλιστα με βίαιο και βασανιστικό τρόπο. Μέσα από τα ενοχικά σύνδρομα, που μας καλλιέργησαν εκμεταλλευόμενοι εντέχνως την ιδιοσυγκρασία του λαού μας, πολλοί έσκυψαν το κεφάλι και αποδέχτηκαν τις επιπτώσεις ακόμη και για λάθη άλλων. Πεδίο οργανωμένης αντίδρασης σε όλο αυτό που συμβαίνει δεν υπάρχει. Κι αφού πέρασαν τα… χειρότερα, αυτός ο «σκυφτός» λαός έπεισε ότι μπορεί να παριστάνει εσαεί το… δουλικό για ένα κομμάτι ψωμί. «Κόλπο», σας πληροφορώ, έστω κι αν δεν το έχουμε καταλάβει καν.

Δεν μπορώ να πω τι από όλα αυτά αξίζαμε και τι όχι. Μπορώ όμως να περιμένω. Για να αποδειχθεί η απληστία όλων εκείνων που σήμερα, έχοντας περάσει απίστευτης αγριότητας μέτρα καταστρέφοντας ανθρώπινες ζωές, πιστεύουν πως έχουν δημιουργήσει τέτοιες συνθήκες ώστε αυτή η κοινωνία να αποδεχτεί σιωπηλή την ολοκληρωτική της ταπείνωση.

Συζητώ με πολιτικούς, με επιχειρηματίες, με θεωρητικούς, με επιστήμονες, με εργαζόμενους, με συνταξιούχους, με άνεργους, με εκπροσώπους φορέων και με ορισμένους ξένους συναδέλφους μου

Καλά, ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ διπλωμάτης δε βρέθηκε να το πει;

Τι είναι τελικά η Ευρώπη των 28; Τίποτα άλλο από μια παράλογη «ένωση» κρατών, με διαφορετικές πολιτικές, διαφορετικές κουλτούρες και λαούς, που ελάχιστη σχέση έχουν μεταξύ τους. Διοικείται από τη Γερμανία και τους βόρειους δορυφόρους της και όπως απέδειξε η κρίση χρέους, οι αρχές της συνεργασίας και της αλληλεγγύης έχουν εγκαταλειφθεί και καταπατηθεί ενώπιον του κέρδους και των συμφερόντων. Η πολιτική για στήριξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν ισχύει για όλους…

Του Μιχάλη Ιγνατίου

Το τελευταίο επεισόδιο που έχει σχέση με την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αφορά το Ισραήλ και τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη αποδεικνύει τον παραλογισμό αυτής της «ένωσης», που επιχειρεί ανεπιτυχώς να έχει μία κοινή γραμμή σε όλα τα θέματα και βεβαίως δεν τα καταφέρνει ποτέ. Σε ότι αφορά μάλιστα την

39° Φεστιβάλ ΚΝΕ. Χιούμορ «ποιότητας» στα πάρτυ των «ζωντανών νεκρών»....

Το 39° φεστιβάλ της ΚΝΕ θα γίνει τον Σεπτέμβριο αλλά άρχισαν ήδη οι προφεστιβαλικές εκδηλώσεις σε διάφορες πόλεις έτσι... σαν πρόβες. Με μεγάλη χαρά και συγκίνηση διαπίστωσα, θα το διαπιστώσετε και σεις άλλωστε από την διπλανή φωτό, την μεγάλη επιτυχία που σημείωσε η προφεστιβαλική εκδήλωση της ΚΝΕ στην Λευκάδα την Παρασκευή 26/7/2013. με ειδική μάλιστα αναφορά στην ΕΠΟΝ Λευκάδας με τίτλο «Ένας δεν είναι μα χιλιάδες, όχι μονάχα οι ζωντανοί...» (902.gr).
Οπωσδήποτε θα επισκεφθώ το φεστιβάλ του Σεπτεμβρίου εδώ στα Ιωάννινα όπου, όπως λέει και ο τίτλος που προαναφέρθηκε μαζί με τους ζωντανούς νεκρούς θα είναι και οι εις το «κομμουνιστικόν παράδεισον» αποδημήσαντες. Το γεγονός ότι εμείς βλέπουμε κενές θέσεις δεν οφείλεται στο ότι , δήθεν, δεν υπάρχει συμμετοχή αλλά επειδή είναι κατειλημμένες από τον Ζαχαριάδη, τον Βελουχιώτη, τον Πλουμπίδη, τον Φλωράκη, τον Μπελογιάννη και άλλους «αθάνατους θρύλλους» του κομμουνιστικού κινήματος.
Θέλω , να δω από κοντά την πιο «γερασμένη» νεολαία της χώρας, που έχει το ίδιο ακριβώς DNA, λες και είναι προϊόν κλωνοποίησης, ενός γερασμένου κόμματος που όταν οι Έλληνες έχυναν το αίμα τους και θυσιάζονταν χωρίς φειδώ πολεμώντας τους Γερμανούς εδώ στην Ήπειρο, προφύλασσε τις δυνάμεις του για τον τελικό σκοπό του και όποτε ενεργούσε, ενεργούσε με την λογική του μικρομπακάλη μετρώντας κέρδη και ζημιές διότι « η στρατηγική ενός μίζερου σποραδικού ανταρτοπολέμου χαράχτηκε από τον ίδιο τον Στάλιν» μας πληροφορεί ο «στρατηγός» του ΕΛΑΣ Δημήτρης Βλαντάς.
Να παρακολουθήσω νέους χωρίς πολιτιστική, γλωσσική και εθνική συνείδηση, που νομίζουν ότι η Ιστορία της Ελλάδος ξεκινά το 1918 με την ίδρυση του ΚΚΕ.
Πάντα χωρίς ανάταση και έξαρση, εκφράζοντας ό,τι πιο επαρχιώτικο έβγαλε αυτός ο τόπος, γιατί το κόμμα τους συμπυκνώνει όλη την νεοελληνική παραμορφωμένη μετριότητα.

Η τρανή δικαίωση του Άρη Πουλιανού που πέρασε απαρατήρητη

Επιστολή του Γ. Γάκη

Ο Καθηγητής κ. Αρης Πουλιανός , μέλος τού Μόνιμου Διεθνούς Ινστιτούτου Ανθρωπολογικών καί Εθνολογικών Επιστημών τής UNESCO , δικαιώνεται γιά μία ακόμη φορά από τήν διεθνή επιστημονική κοινότητα.

Θεμελίωσε μέ ακλόνητα επιστημονικά στοιχεία :

- ΤΗΝ ΑΥΤΟΧΘΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΗ.
- ΤΗ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.
- ΤΗΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΟΤΟ ΠΡΟΣ ΒΟΡΡΑ ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.

Επίσης ,

- ΑΝΕΤΡΕΨΕ ΤΗΝ ΕΩΛΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΑΦΡΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΥ.
- ΚΑΤΕΡΡΙΨΕ ΤΑ ΜΩΡΟΦΙΛΟΛΟΓΗΜΑΤΑ ΠΕΡΙ ΙΝΔΟΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ, ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΙΝΔΟΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΟΜΟΕΘΝΙΑΣ.

Τά ευρήματα στά Πετράλωνα τής Χαλκιδικής , στήν Τρίλλια καί στό Ελαιοχώρι , τόν καθιστούν ζωντανό θρύλο τών Ελλήνων καί οι αγώνες μισού αιώνα επιστημονικού , καί όχι μόνο , μόχθου , ο διωγμός του καί οί περιπέτειές του στίς αίθουσες τών δικαστηρίων , τόν ανέδειξαν σέ έναν από τούς επιφανέστερους ΕΡΓΑΤΕΣ τής ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ διεθνώς.
Γ.Γ

Δικαίωση για τον Α.Πουλιανό από Καίμπριτζ και Ευρωπαϊκή Ανθρωπολογική Ένωση
Αναρτήθηκε από τον/την visaltis στο Δεκεμβρίου 14, 2012

Το Καίμπριτζ επιμένει, ψέγει το υπ. Πολιτισμού: 700.000 (και όχι 300.000) χρόνων το κρανίο των Πετραλώνων.

Ελλάδα και Κύπρος: Τόσο κοντά και τόσο μακριά

Συνηθίζουμε να επαναλαμβάνουμε πως Ελλάδα και Κύπρος έχουν κοινά οικονομικά προβλήματα και κοινούς εθνικούς εχθρούς. 

Στην πραγματικότητα, όμως, τα μόνα κοινά είναι ότι και στις δύο χώρες ο ελληνισμός ζει τις συνέπειες μιας πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης και παράλληλα αντιμετωπίζει τις απειλές και τις διεκδικήσεις ενός επιθετικού γείτονα. 

Οι ομοιότητες σταματούν εδώ. 

Όχι μόνο επειδή η Κύπρος πολύ σύντομα θα γνωρίζει την ποσότητα των υδρογονανθράκων στο οικόπεδο 12, την «Αφροδίτη» - το τρυπάνι της επιβεβαιωτικής γεώτρησης απέχει λιγότερο από 600 μέτρα από το κοίτασμα του φυσικού αερίου – οπότε, από τις αρχές του 2014 θα είναι σε θέση να εκδώσει ομόλογα υδρογονανθράκων και να «σβήσει» το χρέος της. 

Αλλά και επειδή στην Κύπρο οι αντίπαλοι μπορούν να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και να καταλήξουν σε μια μίνιμουμ συμφωνία. 

Και εκεί υπήρξαν αλληλοκατηγορίες, εκλογές, νικητές και ηττημένοι, ενώ λειτουργεί μια (ανεξάρτητη, βέβαια και όχι σαν αυτή που θα φτιάχναμε στην Ελλάδα) επιτροπή διερεύνησης των συνθηκών υπό τις

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ: H αρνησιπατρία ως καριέρα…

H αρνησιπατρία έχει «νόημα», όταν έχει «νόημα» και η φιλοπατρία. Tι θα πει «νόημα»; Kαμία απολύτως σχέση με ιδεολογήματα, «πεποιθήσεις», ψυχολογικές υποβολές. Nόημα στη ζωή δίνουν οι στοχεύσεις, τα δημιουργικά κίνητρα, η αδιάκοπη αναμέτρηση με αιτία και σκοπό της ύπαρξης και της συνύπαρξης. Tελικά το «νόημα» μοιάζει συνώνυμο με την «ποιότητα» της ζωής.

Του Χρήστου Γιανναρά (για την εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»)
Δύσκολο, σχεδόν αδύνατο να πεισθεί εμπειρικά (όχι με συλλογιστική αποδεικτική) ο άνθρωπος της καταναλωτικής κοινωνίας ότι η «ποιότητα ζωής» δεν μετριέται με το κατά κεφαλήν εισόδημα, αλλά με την κατά κεφαλήν καλλιέργεια. H «καλλιέργεια», στο σημερινό πολιτισμικό μας «παράδειγμα», είναι μάλλον μια έννοια χρηστική, ατομικής ωφέλειας ή ατομικής ευχαρίστησης. Δύσκολα μπορεί να λειτουργήσει σαν δίαυλος για την πρόσβαση στο «νόημα» της πατρίδας, σαν συνάρτηση «ποιότητας» της ζωής. Mιλώντας επομένως για «φιλοπατρία» σήμερα, με δεδομένα και παγιωμένα τόσα ελλείμματα σε προσλαμβάνουσες παραστάσεις, είναι σαν να διεκτραγωδούμε μιαν ερωτική αποτυχία σε άνθρωπο παντελώς ανέραστο.

H φιλοπατρία είχε «νόημα» όσο η πατρίδα ήταν απτή, ψηλαφητή πραγματικότητα ποιότητας της ζωής. Hταν βίωμα δεσμού η πατρίδα, πραγματικών «χειρωνακτικών» σχέσεων (όχι συναισθημάτων και ψυχολογημάτων) με συγκεκριμένη γη. Λειτουργούσε η συγγένεια, η κοινότητα, η εναργής συνείδηση ότι μοιράζεται – κοινωνεί ο άνθρωπος την