Διαφορετικούς λόγους επιλέγουν οι ΗΠΑ και η Ε.Ε.

The New York Times
Ο Βρετανός οικονομολόγος Τζον Μέιναρντ Κέινς μπορεί να έχει καθιερωθεί ως ο οικονομολόγος που έχει ασκήσει τη μεγαλύτερη επιρροή στην ιστορία. Αλλά σήμερα, στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, και προπαντός στη χώρα καταγωγής του, οι ιδέες του Κέινς για τη σημασία των δαπανών ως μοχλών εξόδου από την κρίση αγνοούνται παντελώς.

Η ομιλία του Βρετανού υπουργού Οικονομικών Τζορτζ Οσμπορν την Τετάρτη θα έκανε τον Κέινς, που εργαζόταν και ο ίδιος στο βρετανικό υπουργείο Οικονομικών, να χάσει εντελώς το χρώμα του.

Ο Οσμπορν υποστήριξε ότι, παρόλο που η ανάπτυξη χωλαίνει και ο τραπεζικός δανεισμός έχει ουσιαστικά παγώσει, οι Βρετανοί πρέπει να αποδεχθούν αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 65 στα 66 χρόνια και περικοπές δαπανών ύψους 130 δισ. δολαρίων. Οι περικοπές συνεπάγονται κατάργηση 500.000 θέσεων εργασίας στον δημόσιο τομέα και πλήγματα για τους συνταξιούχους, του φτωχούς, τον στρατό και τη μεσαία τάξη.
Ούτε στην Ιρλανδία, που εισέρχεται στον τρίτο χρόνο ύφεσης, δεν είναι καλύτερα τα πράγματα για τον Κέινς. Μετά τη συντριβή της κτηματαγοράς και του τραπεζικού συστήματος, η κυβέρνηση προχωράει σε έναν ακόμη γύρο περικοπών δαπανών και φορολογικών αυξήσεων. Συνολικά οι περικοπές αντιπροσωπεύουν το 14% του ιρλανδικού ΑΕΠ, τρομερό ποσό για μια σύγχρονη βιομηχανική χώρα.

Ενόσω η απειλή νέας ύφεσης εξακολουθεί να κρέμεται πάνω από την Ευρώπη, οι κυβερνήσεις συνεχίζουν τις περικοπές. Η συζήτηση στην Ευρώπη αφορά περισσότερο το πόσο γρήγορα πρέπει να γίνουν οι περικοπές και λιγότερο αν αυτή είναι η καλύτερη λύση. «Ολα όσα είπε ο Κέινς για την πρωταρχική σημασία της διατήρησης της ζήτησης σε υψηλά επίπεδα, έχουν ξεχαστεί», είπε με θλίψη ο φιλελεύθερος οικονομολόγος του πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ, Μπραντ Ντελόνγκ. Κατά τον Τζότζεφ Στίγκλιτς, τα σχέδια της βρετανικής κυβέρνησης συνιστούν «μια ριψοκίνδυνη κίνηση, από την οποία δεν μπορεί να βγει σχεδόν τίποτα το θετικό». «Δεν έχουμε την πολυτέλεια της λιτότητας», έγραψε.

Ενώ η ιδέα ότι οι δαπάνες πρέπει να αυξηθούν, ακόμη και αν προκαλούν ελλείμματα, βρίσκει υποστηρικτές στον Λευκό Οίκο και στην αμερικανική και ευρωπαϊκή ακαδημαϊκή κοινότητα, σχεδόν κανένα στέλεχος ευρωπαϊκής κυβέρνησης δεν υποστηρίζει αύξηση δαπανών.

«Δεν είναι δίκαιο να έχουμε μεγάλα ελλείμματα που να μην μπορούμε να πληρώσουμε», είπε ο Οσμπορν. Η μνήμη της επέμβασης του ΔΝΤ στη Βρετανία τη δεκαετία του 1970, σε συνδυασμό με την ευρέως αποδεκτή άποψη πως η χώρα πρέπει να υπακούσει στις επιθυμίες των αγορών για μέτρα λιτότητας, διαπερνά τη σκέψη του Οσμπορν.

Αναβρασμός στα συνδικάτα

Η αντίθεση με τις ΗΠΑ είναι τεράστια. Ο Λευκός Οίκος προειδοποιεί ότι τα ελλείμματα δεν πρέπει να μειωθούν πολύ γρήγορα, φοβούμενος να μην επαναλάβει το λάθος του Φρανκλίνου Ρούζβελτ, ο οποίος μείωσε τις δαπάνες στο μέσον της Μεγάλης Υφεσης επιδεινώνοντας την κρίση.

Φυσικά, η προοπτική περικοπής των επιδομάτων για τα παιδιά της βρετανικής μεσαίας τάξης, αύξησης των διδάκτρων στα βρετανικά πανεπιστήμια, κατάργησης θέσεων εργασίας και περικοπών στους μισθούς έχει δημιουργήσει αναβρασμό στα βρετανικά συνδικάτα. Αλλά η λιτότητα δεν έχει ακόμη εφαρμοστεί και οι αντιδράσεις είναι μέχρι στιγμής περιορισμένες.

Ετσι, η κυβέρνηση ελπίζει ότι μέχρι να γίνουν αισθητά τα αποτελέσματα των περικοπών των δημοσίων δαπανών, θα έχει ανακάμψει ο ιδιωτικός τομέας. Αν αυτό δεν συμβεί, ίσως υποχρεωθούν τελικά να επικαλεστούν τον Κέινς

geopolitics

Αν αντιδράσω σαν Έλληνας.........

 

Αηδιασμένος απ’ την υποκρισία, τα ψέματα και την οσφυοκαμψία των πολιτικών, θέλω να αντιδράσω αλλά πως;

Θυμωμένος απ’ τις συκοφαντίες και τις προσβολές των «φίλων», εντός και εκτός της χώρας, θέλω να αντιδράσω αλλά πως;

Οργισμένος απ’ τη συμπεριφορά και τις απειλές, αυτών που πριν λίγα χρόνια έπιναν κρασί σε νεκροκεφαλές, θέλω να αντιδράσω αλλά πως;

Εξαγριωμένος με αυτούς τους βάρβαρους, που ήρθαν στην Ευρώπη καταστρέφοντας τα πάντα και σήμερα καμώνονται τους πολιτισμένους, θέλω να αντιδράσω αλλά πως;

Αν πω ότι δεν χρωστάμε τίποτε, στους διεθνείς τοκογλύφους, που εδώ και 190 χρόνια έχουν καταληστέψει την χώρα, θα πέσουν όλοι επάνω μου, «υπάρχουν υπογραφές κύριε», «υπάρχουν χαρτιά», μα! Εγώ δεν έχω υπογράψει σε κανένα χαρτί, «άπαξ και υπέγραψε ο υπουργός (που εσύ ψήφισες) είναι το ίδιο».

Ναι! Αλλά εγώ λεφτά ποτέ δεν είδα, «εμείς πάντως τα δώσαμε», «ψάξε να’ βρεις ποιοι τα πήραν».

Μα! πως θα πληρώσω όντας άνεργος και αφού η χώρα μου δεν παράγει τίποτε; «Δεν μας νοιάζει, πούλησε τα νησιά σου, έχεις πολλά», «πούλησε τα ακίνητά σου», «πούλησε την Ακρόπολη».

Μήπως τελικά πρέπει να πω «σε λίγο θα πάρετε το τρίτο το μακρύτερο»;

Αν πω ότι οι Έλληνες στη βόρεια Ήπειρο καταπιέζονται απ’ τους Αλβανούς θα πέσουν επάνω μου «πιπέρι στο στόμα αν το ξαναπείς, δεν υπάρχει βόρεια Ήπειρος αλλά νότια Αλβανία»

Μήπως πρέπει να τους πω «έχω μια αδερφή, κουκλίτσα αληθινή, τη λένε βόρεια Ήπειρο, την αγαπώ πολύ»;

Αν πω ότι το 40% της Κύπρου είναι κάτω από Τουρκική στρατιωτική κατοχή αν και οι Τουρκοκύπριοι ήταν 18% θα πέσουν όλοι επάνω μου και θα μου πούνε «εμείς με τον εποικισμό θα τους κάνουμε 50% και πάνω», ναι! Αλλά οι αποφάσεις του ΟΗΕ; «τις γράφουμε στα παλιά μας τα παπούτσια»

Μήπως πρέπει κι εγώ να πω «σας γράφω κι εγώ εκεί που δεν πιάνει μελάνι»;

Αν πω γιατί να χαρίσω το όνομα Μακεδονία στους Σλάβους θα μου πούνε «πρέπει για γεωπολιτικούς λόγους το κρατίδιο να υπάρχει και μπορεί να υπάρξει μόνο σαν Μακεδονία», που με εξυπηρετεί εμένα η ύπαρξη αυτού του κρατιδίου; «δεν χρειάζεται να ξέρεις πρέπει να δεχτείς ότι σε εξυπηρετεί».

Μήπως πρέπει να πω «Μακεδονία ξακουστή του Αλεξάνδρου η χώρα»;

Αν πω τι δουλειά έχουν οι Τούρκοι στο Αιγαίο και την Θράκη θα πέσουν όλοι επάνω μου και θα μου πουν «έχεις αναγνωρίσει ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο», «στη Θράκη υπάρχει Τουρκική μειονότητα», μα! Δεν ρωτήθηκα ποτέ για το αν έχουν συμφέροντα οι Τούρκοι στο Αιγαίο, οι άνθρωποι στη Θράκη είναι μόνο μουσουλμάνοι όχι Τούρκοι, «ο πρωθυπουργός σου που εσύ ψήφισες αναγνώρισε τα δικαιώματα των Τούρκων στο Αιγαίο», «στη Θράκη μουσουλμάνος σημαίνει Τούρκος».

Μήπως πρέπει να πω «είναι βαριά, είναι βαριά, η π….τσα του τσολιά»;

Αν πω φτάνει πια δεν χωράνε άλλοι λαθρομετανάστες στη χώρα μου, θα μου πουν «είσαι αφιλόξενος και απολίτιστος», ναι! Αλλά με κλέβουν, με βιάζουν και αύριο θα με σκοτώσουν, «υπερβολές, ληστείες, κλοπές και δολοφονίες γίνονταν και πριν».

Μήπως πρέπει να τους πω «πάρτε ένα αγγούρι Καλυβιώτικο και βάλτε το εκεί που ξέρετε»;

Αν πω ότι οι πολιτικοί μας είναι κλέφτες, προδότες και οσφυοκάμπτες, θα πέσουν επάνω μου όλοι και θα μου πουν «είσαι ισοπεδωτικός και μηδενιστής», «δεν έχεις αποδείξεις», «αν το πεις θα πας φυλακή», «εσύ τους ψηφίζεις τόσα χρόνια».

Μήπως πρέπει να πω «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους»;

Φυσικά όλοι οι θολοκουλτουριαραίοι και οι νεοταξίτες θα με περιλούσουν με «κοσμητικά» επίθετα όπως πολεμοχαρής, φασίστας, ρατσιστής, εθνικιστής κτλ.

Μήπως πρέπει να πω «είμαι Έλληνας και θα αντιδράσω σαν Έλληνας»; Λέω μήπως;;;;;;;;

ΣΧΟΛΙΟ
Δεν ξέρω γιατί αλλά διαβάζοντας το κείμενο του φίλου της Ιδεοπηγής μου ήρθε στο μυαλό η συγκεκριμένη είκονα......
Που θα πάει;
Θα έρθει η στιγμή που το ελληνικό ηφαίστειο θα εκραγεί και τότε θα δούμε και θα δούνε και όλοι οι άλλοι εσωτερικοί και εξωτερικοί εχθροί "πόσα απίδια παίρνει ο σάκος"....

ιδεοπηγή, koukfamily

Οι παλινωδίες Καραντζαφέρη

Η μακρά σειρά αντικρουομένων δηλώσεων του προέδρου του ΛΑΟΣ

του Γιώργου Τερζή

16 Σεπτεμβρίου 2010. Ο κ. Γιώργος Καρατζαφέρης ζητεί επίμονα την κλήτευση του τέως πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή στην προανακριτική επιτροπή για την υπόθεση Βατοπεδίου λέγοντας: «Η αδυναμία του να χειριστεί σωστά και αποτελεσματικά την υπόθεση θα τον στείλει στη φυλακή».

21 Σεπτεμβρίου 2010. Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ υπογραμμίζει: «Το Βατοπέδι δεν είναι σκάνδαλο».

Η αλλαγή πλεύσης του 63χρονου πολιτικού ουδεμία έκπληξη προκάλεσε. Απλώς, προστίθεται στη μακρά σειρά αντικρουόμενων δηλώσεών του, με χαρακτηριστικότερη την αλλαγή στάσης του για το ΔΝΤ και την επιτροπεία. «Σαφέστατα αλλάξαμε θέση», παραδέχθηκε προ ημερών. «Ποιος θέλει τον δυνάστη; Ποιος θέλει την κατοχή; Να απαλλαγούμε».

Για τους περισσότερους βουλευτές, οι παλινωδίες του κ. Καρατζαφέρη είναι η λογική συνέχεια της καθημερινής παρουσίας του στα μέσα ενημέρωσης και της ανάγκης του να χαϊδεύει τα αυτιά της κοινής γνώμης. Επικοινωνιακός ων, συχνά πέφτει θύμα της αγωνίας του για την «ατάκα» που θα κάνει αίσθηση. Το έπραξε, την περασμένη Τρίτη, αναφερόμενος στο ουίσκι που καταναλώθηκε κατά τη συνάντησή του με τον κ. Π. Μολυβιάτη, προκαλώντας την οργίλη αντίδραση του τελευταίου. Οι συνέπειες του «ουίσκι» δεν περιορίστηκαν στη ρήξη με το «καραμανλικό σύστημα» αλλά και στην ενίσχυση των επιφυλάξεων από πολλά στελέχη για το ενδεχόμενο συνάντησης μαζί του.

Δεν πρόκειται, όμως, μόνον περί αυτού. Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ μοιάζει, το τελευταίο διάστημα, αγχωμένος για το μέλλον του κόμματος που ο ίδιος έφτιαξε. Παραμένει αδιευκρίνιστο αν επιθυμεί συνεργασία με τη Ν.Δ. ή προτιμά το «μικρό, σίγουρο μαγαζί» του ΛΑΟΣ. Του αρκεί το ποσοστό που έχει ή επιθυμεί να αυξήσει την εκλογική του επιρροή; Και αν ναι, μπορεί να το πράξει; Το πρώτο τεστ θα έλθει σε δύο εβδομάδες. Οι επιδόσεις των εκλεκτών του ΛΑΟΣ στις περιφερειακές εκλογές, ειδικά αν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις που τις φέρουν σε «ρηχά νερά», δεν αποκλείεται να πυροδοτήσουν την πρώτη εσωκομματική αμφισβήτηση του κ. Καρατζαφέρη.

Ηδη, οι σχέσεις με τον κ. Μάκη Βορίδη, αν και τυπικά ομαλές, μοιάζουν οριακές. Ο βουλευτής Αττικής εμφανίζεται μόνιμα στο επίκεντρο σεναρίων, είτε προσεγγίζοντας τη Ρηγίλλης είτε συνομιλώντας με την κ. Ντόρα Μπακογιάννη, είτε τέλος εμφανιζόμενος ως ο υπ’ αριθμόν ένα δελφίνος του ΛΑΟΣ. Ο κ. Βορίδης δηλώνει ότι δεν έχει κανένα λόγο να είναι επισπεύδων. Το γεγονός, όμως, ότι δεν διαψεύδει οτιδήποτε απλώς εντείνει τον προεδρικό εκνευρισμό.....

Καθημερινή

Τρεις "κατακτήσεις" Σαμαρά σ' ένα χρόνο

Απολογιστική σύσκεψη του προέδρου της Ν.Δ. με συνεργάτες του

Tων Ελλης Tριανταφυλλου – Γιωργου Π. Τερζη

Η μεταφορά του πεδίου της μάχης στην οικονομική πολιτική και στο Μνημόνιο ήταν ο βασικός στόχος του Αντ. Σαμαρά, ο οποίος δύο εβδομάδες πριν από τις εκλογές της 7ης Νοεμβρίου έχει κάθε λόγο να αισθάνεται ικανοποιημένος από τη διαφοροποίηση του χαρακτήρα της αναμέτρησης. «Πετύχαμε να αναγκάσουμε τον πρωθυπουργό σε διαρκή απολογία για την κυβερνητική πολιτική, αλλά και σε θεαματική απόκλιση από τις μέχρι σήμερα θέσεις του» σημειώνουν συνεργάτες του κ. Σαμαρά.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο πρόεδρος του κόμματος και οι στενοί του συνεργάτες συναντήθηκαν στις αρχές της εβδομάδας προκειμένου να κάνουν τον απολογισμό του πρώτου χρόνου από την ανάληψη της ηγεσίας. Tο ισοζύγιο υπήρξε θετικό, εκτίμησαν, αφού προσμέτρησαν τρεις «κατακτήσεις»: Οτι όρισε την ατζέντα, σύροντας τον κ. Παπανδρέου σε μετωπική αντιπαράθεση επί του Μνημονίου και όχι επί του «Καλλικράτη», όπως ο πρωθυπουργός επιθυμούσε, ότι κατόρθωσε να βάλει στη συζήτηση, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, την οικονομική πρόταση της Ν. Δ. και ότι, παρά τους κραδασμούς από την αποχώρηση της Ντόρας Μπακογιάννη, απεφεύχθησαν ρωγμές που θα απειλούσαν τη συνοχή της παράταξης.

Οπως ειπώθηκε, στην αντίστροφη μέτρηση για τις εκλογές, το μεγάλο στοίχημα του κ. Σαμαρά παραμένει η κινητοποίηση της γαλάζιας εκλογικής βάσης, η οποία παραμένει αρκετά χαλαρή και κυρίως η απευθείας μετακίνηση ψηφοφόρων από το ΠΑΣΟΚ προς τη Ν.Δ., κάτι που δεν έχει διασφαλιστεί, ειδικά στην Αττική και εξαιτίας της υποψηφιότητας Δημαρά.

Ολοι, πάντως, αναγνώρισαν ως ορθή την επιλογή του αρχηγού της Ν. Δ. να μετατρέψει σε προσωπικό του στοίχημα τις επικείμενες εκλογές, καθώς η απευθείας επαφή του με τους πολίτες διευκολύνει σημαντικά τη διείσδυση του μηνύματος της Ν. Δ. για καταψήφιση του Μνημονίου.

Η επιλογή αυτή, πάντως, υπαγορεύτηκε και από τη μερική απροθυμία αρκετών κορυφαίων να συνδράμουν τον κομματικό αγώνα, στάση η οποία έχει γίνει απολύτως αντιληπτή από το επιτελείο της Ρηγίλλης. Πολύ καλά πληροφορημένες πηγές, μάλιστα, αναφέρουν ότι ο κ. Σαμαράς έστειλε ήδη το μήνυμα, και μάλιστα με ζωηρό τρόπο, ζητώντας από τους κορυφαίους (περιλαμβανομένων και των αντιπροέδρων), να βρεθούν άμεσα στην αιχμή του προεκλογικού αγώνα. Η δυσαρέσκεια του κ. Σαμαρά για την ακατανόητη, όπως κάποιοι τη χαρακτηρίζουν, «χαλαρότητα» ορισμένων, αφορά ακόμη και πρόσωπα που κατοικοεδρεύουν στη Ρηγίλλης. Αντίστοιχα αυστηρά μηνύματα αποστέλλονται, αρμοδίως, και στους βουλευτές, κυρίως της πολυπληθούς περιφέρειας Αττικής, που επί του παρόντος εμφανίζονται μάλλον να παρακολουθούν παρά να συμμετέχουν στη μάχη. Παρότι αρκετοί υποστηρίζουν ότι η χαμηλή διεισδυτικότητα της υποψηφιότητας Κικίλια δεν οφείλεται στη μη συμμετοχή των βουλευτών αλλά σε αυτά καθεαυτά τα χαρακτηριστικά του υποψηφίου, η Ρηγίλλης διαμηνύει πως «και οι κρίνοντες κρίνονται», αφήνοντας να εννοηθεί ότι η συμπεριφορά ενός εκάστου θα αξιολογηθεί ενόψει της συγκρότησης των ψηφοδελτίων των επόμενων εθνικών εκλογών. Οι ίδιες πηγές, μάλιστα, σημειώνουν ότι αυτές οι εκλογές «ενδέχεται να μην αργήσουν», καθώς θεωρούν ότι ο κ. Παπανδρέου -μπροστά στο αδιέξοδο- εξετάζει και την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.

Στο επιτελείο του κ. Σαμαρά έχει συζητηθεί και το ενδεχόμενο να προχωρήσει η Ν.Δ., εφόσον τα αποτελέσματα το επιτρέπουν, σε πρόταση μομφής προς την κυβέρνηση. Αν και η πρόταση έχει υποστηρικτές, διατυπώνονται και ισχυρές ενστάσεις με κύρια επιχειρήματα ότι η μία πρόταση μομφής θα λειτουργήσει συσπειρωτικά για το ΠΑΣΟΚ ενώ, ενδεχομένως, να αποτελέσει και την «αφορμή» που αναζητά ο κ. Παπανδρέου για να «χρεώσει» στην αντιπολίτευση τη νέα εκλογική περιπέτεια και να προβάλει το δίλημμα «Παπανδρέου ή πτώχευση».

Οι αλλαγές σε πρόσωπα και διαδικασίες είναι αποφασισμένες. Απομένει να φανούν οι όροι υπό τους οποίους θα γίνουν.

Αυτό διαμηνύουν στενοί συνεργάτες του κ. Αντώνη Σαμαρά, προεξοφλώντας ότι την επομένη των αυτοδιοικητικών εκλογών τρέχει αντίστροφα ο χρόνος για τον ανασχηματισμό του κομματικού μηχανισμού της Ρηγίλλης και, φυσικά, της «γαλάζιας» σκιώδους κυβέρνησης.

Το ζήτημα είναι σε τι περιβάλλον θα γίνουν οι κινήσεις Σαμαρά. Στην περίπτωση που η κάλπη των αυτοδιοικητικών εκλογών σηματοδοτεί αλλαγή των κομματικών συσχετισμών, ουδείς μπορεί να αποκλείσει ότι ο κ. Σαμαράς θα παρουσιάσει μία νέα «σκιώδη κυβέρνηση», προάγγελο του σχήματος με το οποίο θα φιλοδοξεί να κυβερνήσει τη χώρα. Σε αντίθετη περίπτωση, αν δηλαδή έχει καταγραφεί ήττα της Ν.Δ. ή έστω διατήρηση των ισορροπιών, οι όποιες αλλαγές θα μοιάζουν μάλλον με διορθωτικές κινήσεις εκτόνωσης της αμφισβήτησης που αναμενόμενα θα υπάρξει.

Στο επίκεντρο θα τεθεί όχι μόνο το σχήμα των τομεαρχών, αλλά συνολικά η λειτουργία του κόμματος, με τις αλλαγές -έστω και λόγω «καραμπόλας» - να είναι μαζικές.

Ηδη, πάντως, υπήρξε ένας προάγγελος αλλαγών με την παρουσία του δημοσιογράφου κ. Γ. Χαρβαλιά, ο οποίος συζητεί με τον κ. Σαμαρά ζητήματα στρατηγικής και επικοινωνίας.

Νέα «σκιώδης κυβέρνηση»

Χέρι- χέρι με τον Αστέρη....

Του Kωνσταντινου Zουλα / zoulas@kathimerini.gr

Πίστευα ότι η οικονομική κρίση έχει περιορίσει κάπως τον λαϊκισμό. Οτι τουλάχιστον οι απλοί βουλευτές, συναισθανόμενοι την αγωνία μας για το τι μας ξημερώνει, θα καταλάβαιναν πια ότι τα επικοινωνιακά τερτίπια δεν πείθουν. Με διέψευσε ο Αστέριος Ροντούλης. Δεν ξέρω αν μάθατε τι έκανε. Ο βουλευτής του ΛΑΟΣ και υποψήφιος περιφερειάρχης Θεσσαλίας κάλεσε τους φωτογράφους και πήγε στο καφέ «Πόστο» του Βόλου, με σκοπό να ανάψει ένα πούρο και να διαπιστώσει αν η δημοτική αστυνομία εφαρμόζει τον αντικαπνιστικό νόμο.

Δεν είναι πλάκα. Αυτήν τη μέθοδο σκαρφίστηκε ο Αστέριος για να παίξει στα κανάλια, αδιαφορώντας για το αν τους νόμους οφείλουν πρωτίστως να τους τηρούν οι 300 που τους ψηφίζουν. Θα μου πείτε δεν φταίει ο Αστέριος, όταν κοτζάμ υπουργός κάνει προεκλογικό τουμπεκί για την εξευτελιστική καταστρατήγηση του νόμου. «Δεν ήταν δικό μου νομοθέτημα, θα δούμε πώς θα εφαρμοστεί μέχρι τον Δεκέμβριο» και άλλα τέτοια αμφίσημα λέει ο κ. Ανδρ. Λοβέρδος, κλείνοντας το μάτι στους ιδιοκτήτες εστιατορίων και μπαρ. Οι νόμοι όμως –το ξέρει ο συνταγματολόγος κ. Λοβέρδος– δεν είναι φούμαρα. Είτε επιβάλλονται μέχρι κεραίας είτε οι έχοντες την ευθύνη τους αναλαμβάνουν το πολιτικό κόστος να τους αλλάξουν. Την επανάσταση του αυτονόητου δεν επαγγέλλεται ο πρωθυπουργός, που παρεμπιπτόντως και εκείνος έχει «πνίξει» ενόψει εκλογών το γνωστό αντικαπνιστικό του μένος;

Εν ολίγοις, αν ο υπουργός Υγείας θεωρεί εσφαλμένη την πλήρη απαγόρευση του τσιγάρου που εισηγήθηκε η κ. Μαρ. Ξενογιαννακοπούλου οφείλει τώρα (όχι αύριο) να το ομολογήσει δημοσίως και να πράξει αναλόγως. Οσο για τον κ. Ροντούλη, που αποφάσισε να αξιοποιήσει τη βουλευτική του ασυλία για να «τεστάρει» τους νόμους, θα του πρότεινα ακόμη πιο ευφυείς πρωτοβουλίες για να κερδίσει δημοσιότητα και ψήφους. Ας πάρει, π.χ., αύριο κιόλας από το χέρι τον κ. Καρατζαφέρη να τον συνοδεύσει στο ίδιο μπαρ του Βόλου και ξαφνικά να του χυμήξει φιλώντας τον ρουφηχτά στο στόμα, για να διαπιστώσει αν η αστυνομία επιδεικνύει την ίδια ανοχή, όχι μόνο στο κάπνισμα, αλλά και στην προστασία της δημοσίας αιδούς. Αστέριε, πίστεψέ με, αυτή η σκηνή θα έπαιζε σίγουρα στα κανάλια.....

Βρετανία: Εξαιρετικά σοβαροί οι ισχυρισμοί του Wikileakw για το Ιρακ

Οι ισχυρισμοί για καταπατήσεις δικαιωμάτων στη διάρκεια του πολέμου στο Ιράκ, οι οποίοι περιέχονται στα περίπου 400.000 εμπιστευτικά έγγραφα που δημοσιοποιήθηκαν την Παρασκευή από τον ιστότοπο WikiLeaks, είναι «εξαιρετικά σοβαροί», δήλωσε σήμερα ο αναπληρωτής πρωθυπουργός της Βρετανίας, Νικ Κλεγκ, στο BBC.

«Μπορεί να λυπόμαστε για τον τρόπο με τον οποίο έγιναν αυτές οι διαρροές, αλλά νομίζω πως η φύση των ισχυρισμών που διατυπώθηκαν είναι εξαιρετικά σοβαρή», δήλωσε ο Κλεγκ, σε μία συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό BBC One.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Λήξη της απεργίας των περιπτερούχων

Στο 70% έφθασε κατά μέσο όρο η συμμετοχή των περιπτερούχων-ψιλικατζήδων στην απεργιακή κινητοποίηση που ξεκίνησε την Παρασκευή και λήγει σήμερα της Ομοσπονδίας Επαγγελματιών Ενοικιαστών Περιπτέρων και Καπνοπωλών Ελλάδας (ΟΠΚΕ), διεκδικώντας τη θεσμοθέτηση με νόμο του 8,2% ως ελάχιστη προμήθεια στα βιομηχανοποιημένα καπνά. Στην κινητοποίηση συμμετέχουν οι Σύλλογοι-μέλη της, από 45 νομούς .Μεταξύ εκείνων που δεν μετείχαν, είναι οι συνάδελφοί τους, στην Αττική.

Στο Νομό Θεσσαλονίκης, όπου και λειτουργούν περί τα 2.500 περίπτερα -ψιλικατζίδικα, η συμμετοχή στην απεργία ήταν 20%, τόνισε μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος της Ένωσης Καταστημάτων Ψιλικών -Καπνοπωλών & Ενοικιαζόμενων Περιπτέρων Μακεδονίας, Κώστας Ιακώβου.Υπογραμμίζει όμως ότι αυτοί που δεν έκλεισαν τα μαγαζιά τους, είτε δεν πωλούν, είτε δεν αγοράζουν τσιγάρα, εκφράζοντας έτσι τη συμπαράστασή τους.

Εκπρόσωποι του κλάδου έχου κατασκηνώσει έξω από το υπουργείο Οικονομικών και πραγματοποιώντας απεργία πείνας, περιμένουν τη συνάντηση της Τρίτης με τον αρμόδιο υφυπουργό, Δημήτρη Κουσελά, τόνισε, στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο πρόεδρος της ΟΠΚΕ, Κώστας Κόγιας. Μάλιστα, ο ίδιος δήλωσε αποφασισμένος να συνεχίσει την απεργία πείνας μέχρι…τελικής πτώσης, αφού όπως σημείωσε χαρακτηριστικά «πρόκειται για την επιβίωση της οικογένειάς μου».

Ο ίδιος δε σημείωσε, ότι μετά τη συζήτηση του θέματος στην ολομέλεια της Βουλής, όπου και κατατέθηκε επίκαιρη ερώτηση για το συγκεκριμένο θέμα, υπήρξαν διαβεβαιώσεις από πλευράς της κυβέρνησης ότι στη συνάντηση της Τρίτης θα δοθεί λύση στο ζήτημα.

Η ΟΠΚΕ αριθμεί 36.000 μέλη, ενώ συνολικά στη χώρα λειτουργούν περί τα 46.000 περίπτερα και ψιλικατζίδικα, με το 90% εξ αυτών οικογενειακές επιχειρήσεις. Σήμερα το ποσοστό ελάχιστης προμήθειας στα βιομηχανοποιημένα καπνά ανέρχεται για τους περιπτερούχους και ψιλικατζήδες στο 2%.

Καθημερινη

Ομιλείτε την .......ΠΑΣΟΚικήν;

Ομιλείτε την .......ΠΑΣΟΚικήν;

Αντί η κ. Διαμαντοπούλου και το  επιτελείο της να ασχολείται με τα προγράμματα εκπαιδεύσεως , τις ξένες γλώσσες που πρέπει να μάθουν τα Ελληνόπουλα και τις λοιπές αηδίες για να περνά η ώρα και για να δείχνει ότι κάτι κάνει προτείνω να ασχοληθεί σοβαρά με την ομιλουμένη (από ραδιοφώνου, τηλεοράσεως και διαδικτύου) νέα γλώσσα εμπνεύσεως και εφαρμογής ΠΑΣΟΚ την λεγομένη ΠΑΣΟΚική. Βέβαια δεν είναι και τόσο νέα διότι οι βάσεις της είχαν τεθεί επί Ανδρέα όταν τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης τον αποκαλούσε αναδόμηση (παλαιών υλικών μάλλον) ,την παραμονή των αμερικανικών βάσεων σε απομάκρυνση  των αμερικανικών βάσεων σε ορισμένο χρονικό διάστημα (χειροκρότημα οι χαχόλοι) ή την μαυρίλα στα οικονομικά "φως στο τούνελ κτλ.
Αν κάποιος είχε την παραμικρή αμφιβολία ότι το ΠΑΣΟΚ δεν άλλαξε ούτε κατά κεραίαν ούτε στο ήθος, ούτε στις μεθοδεύσεις δεν έχει παρά να παρακολουθήσει την "ρητορική" του. Σήμερα το " λεφτά υπάρχουν" στην ΠΑΣΟΚική λέγεται "που πήγαν τα λεφτά". Επίσης η ανικανότητα υπουργών ή του αδελφού Νίκου περί τα επιχειρηματικά ονομάζεται "δεν τα βρήκαν οι Καταρινοί με τους Ιταλούς", ενώ το... φάγαμε τον άμπαχο ονομάζεται "μαζί τα φάγαμε" κτλ
Ξέρετε και μην το γελάτε, με την φόρα που έχει πάρει ο Γιωργάκης και ιδίως αν τον δούμε αξιωματούχο του ΟΗΕ, έχουμε πολλές ελπίδες να δούμε την σύγχρονη γλώσσα της Ελλάδος να ομιλείται διεθνώς κάτι που δεν κατάφερε η γνήσια Ελληνική τότε, για μια ψήφο Εβραίου, στις ΗΠΑ και έτσι θα αναδειχθεί και το έργο της Διαμαντοπούλου. Τρέξε, τρέξε  Αννούλα...

Η δημοσκόπηση της Marc για την Ήπειρο

Δημοσκόπηση της Marc για την Περιφέρεια Ηπείρου (για λογαριασμό της εφημερίδας “Ελεύθερος Τύπος”)

Πρόθεση ψήφου - Α’ Γύρος

Πρόθεση ψήφου - Β’ Γύρος

Παράσταση νίκης

Πιος κάνει περισσότερο για περιφερειάρχης

Ο πιο ικανός να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της Περιφέρειας

Παπανδρέου ή χάος; ΧΑΟΣ ,ΧΑΟΣ!!!

 

Αναζητώντας σανίδα σωτηρίας στη διακαναλική και σε εφημερίδες όπως το Βήμα της Κυριακής, ο πρωθυπουργός προσπαθεί να αναστρέψει το αρνητικό για την κυβέρνηση κλίμα. Επιχειρεί να βάλει σε δίλημμα τον κόσμο επαναφέροντας ουσιαστικά το περσινό του σύνθημα «’Η αλλάζουμε ή βουλιάζουμε», παραλλαγμένο αυτή τη φορά σε «κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ή χάος», “Παπανδρέου ή χάος”

Αφού το επικοινωνιακό μαγειρείο του Μαξίμου έβαλε λυτούς και δεμένους παπαγάλους να μιλούν για σκέψεις περί πρόωρων εκλογών (κάτι που δεν θέλει όχι μόνο η Τρόϊκα αλλά και κανείς Ελληνας), έγραψε και ένα; Άρθρο με υπογραφή του Γ. Παπανδρέου και το δημοσιεύει στο Βήμα της Κυριακής με χαρά ο Σταύρος Ψυχάρης. Παλιά μου τέχνη κόσκινο για τους νταβατζήδες από τη μια να δημοσιεύουν άρθρα του πρωθυπουργού κι από την άλλη δημοσκοπήσεις – κόλαφο.

Τι λέει ο πρωθυπουργός στο άρθρο του:

1. Στις εκλογές του Νοεμβρίου υπάρχει ένα ξεκάθαρο αυτοδιοικητικό διακύβευμα, αλλά και ένα πολιτικό μήνυμα. Για το πρώτο θα διαφωνήσουμε αφού χωρίς χρήμα και χωρίς ουσιαστική κεντρική πολιτική σκηνή (αφού αλλού λαμβάνονται οι αποφάσεις) η αυτοδιοίκηση είναι κομπάρσος. Για το δεύτερο συμφωνούμε απόλυτα, αλλά όταν μιλάμε για πολιτικό μήνυμα το βλέπουμε διαφορετικά από τον κ. Παπανδρέου. Αυτός λέει ότι διακυβεύεται το μέλλον της χώρας κι ότι δεν πρέπει να γυρίσουμε πίσω αφού κάναμε τόσες θυσίες. Ο κόσμος λέει ότι κινδυνεύει το μέλλον της χώρας αν η κυβέρνηση δεν πάρει το μήνυμα να αλλάξει γραμμή πλεύσης. Αν δεν καταδικαστεί στις εκλογές θα έχει πάρει «λευκή επιταγή» για να λάβει κι άλλα σκληρότερα μέτρα. Και τότε δεν θα ευθύνεται η κυβέρνηση, αλλά ο κόσμος που δεν έστειλε το μήνυμα.

2. Ο πρωθυπουργός χαρακτηρίζει το 2011 ως το «δεύτερο κρίσιμο ημίχρονο» της προσπάθειας, αλλά και τη χρονιά που θα σηματοδοτήσει το τέλος της ύφεσης. Περάσαμε δηλαδή το πρώτο ημίχρονο όπου έχουμε φάει αμέτρητα γκολ και το σκορ είναι 10-0 και τώρα θα πάμε στο δεύτερο ημίχρονο για να φάμε άλλα τόσα. Και θα ρωτήσουμε τον κ. Παπανδρέου. Πώς κατεβαίνετε στον αγώνα χωρίς προπονητή, σύστημα και τερματοφύλακα; Είναι σχεδόν βέβαιος ο διασυρμός ειδικά από τη στιγμή που ο διαιτητής είναι «πιασμένος». Εδώ σκέφτεται να σφυρίξει παράταση (μνημονίου) παρ’ ότι το σκορ είναι συντριπτικό για την Ελλάδα επειδή ξέρει ότι θα κερδίσει πολλά.

3. Διαβεβαιώνει επίσης ότι δεν πρόκειται να ληφθούν νέα μέτρα για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, στέλνοντας ένα ακόμα μήνυμα «μέσα και έξω από την Ελλάδα». Αυτό πώς να το εκλάβουμες Ως κουτσαβακισμοί χωρίς κανένα περιεχόμενο ή ως προεκλογικό τέχνασμα αφού τα πάντα είναι προαποφασισμένα. Πάντως, εμάς μας θυμίζει το ανέκδοτο με το λαγό και το λιοντάρι όπου ο πρώτος απειλεί ότι θα σκοτώσει το δεύτερο. Μόλις, όμως συναντιούνται ο λαγός λέει: «Ε λέμε και καμιά μακακία για να περάσει η ώρα».

4.Το 2012 η ανάπτυξη στη χώρα θα αποκτήσει θετικό πρόσημο και το 2013 η Ελλάδα θα βγει από το Μνημόνιο. Λέτε να λέει αλήθεια; ‘Η μήπως αυτό σημαίνει ότι πράγματι θα βγούμε από το Μνημόνιο για να μπούμε στο άλλο;

5. Εξηγεί ότι το Νοέμβριο συγκρούονται δύο διαφορετικές αντιλήψεις: από τη μία αυτοί που φυγομάχησαν μπροστά στα προβλήματα, που υπόσχονται «μαγικές φόρμουλες» εξαπάτησης των πολιτών, που ταυτίζονται με τα κατεστημένα συμφέροντα και θέλουν να γυρίσουν τη χώρα πίσω. Και από την άλλη, η Ελλάδα που κερδίζει τη μάχη, που δημιουργεί, καινοτομεί και τολμά τις ριζικές αλλαγές. «Θα ακολουθήσουμε το δρόμο της μικροκομματικής μιζέριας ή το δρόμο των γενναίων αλλαγών; Οι πολίτες καλούνται να επιβεβαιώσουν την αποφασιστικότητά τους για αλλαγές. Τη βούλησή τους να στηρίξουν και να συμμετάσχουν στις αλλαγές αυτές.Μπορούμε να στείλουμε μαζί ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς τα μέσα και προς τα έξω ότι συνεχίζουμε την πορεία μπροστά.»

Και γιατί όλοι εμείς έχουμε την αντίληψη ότι πάμε πίσω; Πίσω στους μισθούς, στα οικονομικά προβλήματα, στα κοινωνικά προβλήματα, στην καθημερινότητα, στην προσωπική απαισιοδοξία, στα εθνικά θέματα, στην παιδεία, την υγεία, στην έλλειψη κοινωνικού διχτυού για τους άπορους. Σε όλα. Αν βρούμε κάτι στο οποίο πάμε μπροστά αυτό δεν είναι άλλο από την αμετροέπεια, την έλλειψη στόχων, την κατάρρευση του πολιτικού σκηνικού όπως έχει στηθεί από τη Μεταπολίτευση και μετά.

Αρα τι μας λέει ο κ. Παπανδρέου από το Βήμα: Βάλτε πλάτη κι εγώ δε θα σας ξεχάσω. Θα σας ξανακόψω τη σύνταξη, τους μισθούς, θα σας ενισχύσω την εθνική κατάθλιψη.

Ευχαριστούμε δε θα πάρουμε

Το ΠΑΣΟΚ Απαξιώνει τους εν ενεργεία και αποστρατεία Σρατιωτικούς

 Μέσα στη δίνη των περικοπών στους μισθούς και της γενικής οικονομικής  δυσπραγίας έρχεται ο κ.Παπακωνσταντίνου- και οι όμοιοί του-να αρνηθεί την κατα βολή του μερίσματος του ΜΤΣ του Δ' τριμήνου στουςαπόστρατους αξιωμα τικούς. Μπορεί οι καιροί που περνάμε να είναι δύσκολοι-ακόμη και τραγι κοί- για πολλές οικoγένειες που βλέπουν το εισόδημά τους να συρρικνώνεται. Όμως η σκληρότητα και η εμπάθεια που δείχνει η πολιτεία απέναντι στους απόστρατους-αλλά και τους εν ενεργεία - αξιωματικούς και τις οικογένειές τους είναι πρωτοφανής και ξεπερνάει κάθε όριο αφού τους στερεί αυτό για το οποίο πλήρωναν κατά τη διάρκεια όλης της καριέρας τους. Μιας καριέρας η οποία ας σημειωθεί δε στήθηκε πάνω σε κόκκινα χαλιά, ούτε σε δρύινα γραφεία, αλλά στη σκληρότητα των στρατοπέδων και της καθημερινής αφοσίωσης στο καθήκον τους απέναντι στην πατρίδα. Βέβαια σε μια εποχή όπου όλα –εκτός από τη ρεμούλα και την αρπαχτή- είναι απαξιωμένα, μπορεί να ακούγονται λίγο ντεμοντέ όλα αυτά περί καθήκοντος και πατρίδας. Όμως για αυτή την ιδιαίτερη ομάδα εργαζόμενων αυτά είναι οι αρχές πάνω στις οποίες στηρίζεται η επαγγελματική αλλά και η προσωπική και η οικογενειακή τους ζωή. Και ο βασικότερος λόγος που οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν ούτε συνδικαλιστική εκπροσώπηση, ούτε και το δικαίωμα της απεργίας είναι γιατί ακριβώς αυτό το καθήκον απέναντι στη χώρα τους είναι ιερό και απαραβίαστο και υπεράνω κάθε προσωπικού και επαγγελματικού δικαιώματος. Άνθρωποι που έχουν ζήσει τη ζωή τους με την αναμονή της μετάθεσης κάθε ένα, δύο ή τρία χρόνια, μακριά από τις οικογένειές τους και τους δικούς τους ανθρώπους, με τα παιδιά τους να αλλάζουν τόπο και σχολικό περιβάλλον κάθε τόσο, που ως νεοφερμένοι στον κάθε τόπο καταβάλλουν το υψηλότερο των ενοικίων σε κάθε καινούρια τους μετακίνηση για να διασφαλίσουν ένα αξιοπρεπές σπιτικό -κι αυτό όχι πάντα- που συχνότατα υπηρετούν αργίες και γιορτινές μέρες χωρίς να δικαιούνται την προσαύξηση που παίρνουν οι άλλοι εργαζόμενοι. Και πάντα οι ανάγκες της υπηρεσίας να προηγούνται κάθε άλλης ανάγκης. Και πάντα οι επαγγελματικές ευθύνες να αποτελούν την αρχή και το τέλος κάθε μίας ημέρας και νύχτας υπηρεσίας.

http://online-pressblog.blogspot.com/2010/10/blog-post_1281.html

Ας αφήσει λοιπόν ο κ. Παπακωνσταντίνου αυτά που ξέρει κι ας δώσει στους στρατιωτικούς ό,τι επάξια έχουν κερδίσει και έχουν πληρώσει από την τσέπη τους όλα τα προηγούμενα χρόνια. Κι ας μην ξεχνάει ότι οι έρευνες δείχνουν ότι ανάμεσα σε πολλούς θεσμούς ο ελληνικός λαός κατατάσσει τον στρατό πολύ ψηλά στην εμπιστοσύνη του –κι ας μην αρέσει αυτό σε κάποιους- σε σχέση με άλλους θεσμούς όπως για παράδειγμα αυτού της πολιτικής στον οποίο δεν έχει καμία απολύτως εκτίμηση…

Αποκαλυπτήρια της προτομής του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Σήμερα Κυριακή 24 Οκτωβρίου στο Χαιδάρι επί της Αθηνών - Κορίνθου ( δίπλα στην μονή Δαφνίου) στις 11 π.μ. θα γίνουν τ' αποκαλυπτήρια της προτομής του Μ. Αλεξάνδρου.

Περιμένουμε και την τοποθέτηση του έφιππου ανδριάντα στην πλατεία Κοτζιά λίαν συντόμως.ΥΠΕΡΑΝΩ ΟΛΩΝ Η ΠΑΤΡΙΣ

Στο τηλέφωνο Ρωσία -Βουλγαρία για τον South Stream

 

Αποφασίστηκε μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας που είχαν οι πρωθυπουργοί της Βουλγαρίας και της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν και Μπόικο Μπορίσοφ αντίστοιχα, η σύσταση της ρωσο-βουλγαρικής κοινοπραξίας, η οποία θα αναλάβει την εκπόνηση της μελέτης βιωσιμότητας για το τμήμα του αγωγού φυσικού αερίου “South Stream”, που θα διέρχεται από το βουλγαρικό έδαφος. Η σύσταση της κοινοπραξίας θα γίνει τον επόμενο μήνα, συγκεκριμένα στις 15 Νοεμβρίου, όπως τόνισε σε ανακοίνωσή του το υπουργικό συμβούλιο της Βουλγαρίας, την οποία μετέδωσε το πρακτορείο ειδήσεων ‘’ΒΤΑ’’. Οι κ. κ. Μπορίσοφ και Πούτιν, συζήτησαν το μέλλον του έργου και την υλοποίηση του περιεχομένου της διακυβερνητικής συμφωνίας για τον αγωγό.
Ο κ. Πούτιν εξέφρασε την ετοιμότητα της Ρωσίας να προμηθεύσει τη Βουλγαρία με εξαρτήματα ασφάλειας για τον αντιδραστήρα 6 του πυρηνικού σταθμού "Κοζλοντούι", όσο το δυνατόν συντομότερα. Επίσης οι δύο πρωθυπουργοί συζήτησαν την πρόοδο της υλοποίησης των συμφωνιών για την κατασκευή του πυρηνικού σταθμού "Μπέλενε". Στην ίδια ανακοίνωση, οι δύο πρωθυπουργοί συμφώνησαν να συνεχίσουν την επικοινωνία τους για τα κοινά έργα των δύο χωρών.Εθνικά Θέματα

Tο πολιτιστικό κίνημα Γκουλέν και η Ελλάδα

 

Του ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΜΑΡΚΕΖΙΝΗ*

Το πρόσφατο δημοψήφισμα που κέρδισε ο Ερντογάν με αναπάντεχη (για μερικούς) πλειοψηφία μάς αναγκάζει να γνωρίσουμε και να κατανοήσουμε την ιδιότυπη δράση ενός άλλου Τούρκου που, παρ' όλον που ενεργεί στο παρασκήνιο, μπορεί τελικώς να αποδειχθεί ότι έχει μεγαλύτερη επιρροή στην εξέλιξη της σύγχρονης Τουρκίας ακόμη και από τον υπουργό και φίλο του Αχμέτ Νταβούτογλου.
Πρόκειται για τον ιμάμη Φετχουλάχ Γκουλέν που από το 1998 ζει (υπό την προστασία της CIA) στην Πενσυλβανία των ΗΠΑ, υποχρεωθείς να φύγει από τη χώρα του «ως σοβαρός κίνδυνος» για το λαϊκό κεμαλικό καθεστώς.
Ο Γκουλέν είναι ο ιδρυτής ενός πολιτιστικού κινήματος που προσφέρει στο κόμμα του Ερντογάν μια κοινωνικοπολιτιστική βάση με τη δημιουργία σχολείων, ανωτέρων σχολών και πανεπιστημίων που επιβάλλονται σιγά σιγά με την απροκάλυπτη καθιέρωση πνευματικής αξιοκρατίας. Το αναδυόμενο εκπαιδευτικό σύστημα Γκουλέν διαφέρει έτσι σαφώς από τη σχεδόν απανταχού τάση να «πλαδαρώνουν» οι σπουδές, να θυσιάζεται η αξιοκρατία στο βωμό των «δήθεν» δημοκρατικών απαιτήσεων της εποχής μας.

Το κίνημα όμως πρωτοτυπεί και σ' άλλα σημεία, τα οποία οι διάφοροι εκπαιδευτικοί της χώρας μας θα θεωρούσαν, σε πολλά σημεία, αποδοκιμαστέα. Ετσι, παρατηρούμε ότι:

1 Τα σχολεία αυτά ανταποκρίνονται στις ιδέες και απαιτήσεις της μουσουλμανικής θρησκείας (αφήνοντας ελεύθερη π.χ. τη χρήση της μαντίλας που δεν επιτρέπεται στα επίσημα κρατικά πανεπιστήμια). Ταυτοχρόνως, όμως, αποφεύγουν πλήρως τα απροκάλυπτα θρησκευτικά στοιχεία των «μεντρεσέδων».

2 Αν και η σχέση του κινήματος είναι στενότατη με το κόμμα του Ερντογάν, επισήμως σκοπίμως διαφοροποιούνται στη διατύπωση πολιτικών απόψεων για να δυναμώσουν την εικόνα ότι είναι ανεξάρτητο το ένα από το άλλο. Ετσι, π.χ. στις ΗΠΑ ο Γκουλέν απεδοκίμασε την επιχείρηση του στολίσκου βοηθείας προς τους Παλαιστινίους με το επιχείρημα ότι πρώτα έπρεπε να είχε ζητηθεί η άδεια των Ισραηλινών.

3 Το πρόγραμμα των σχολείων εστιάζεται κυρίως στα μαθηματικά και τις φυσικές επιστήμες, παρέχοντας εντατική προετοιμασία για πανεπιστημιακή σταδιοδρομία. Ταυτοχρόνως όμως επιμελώς και εντέχνως διδάσκονται η τουρκική ιστορία και ο πολιτισμός, με σκοπό να εμφυσήσουν υπερηφάνεια στους μαθητές για τα επιτεύγματα του οθωμανικού παρελθόντος.

4 Η άριστη κατάρτιση των νέων υποβοηθείται από σημαντικές οικονομικές ενισχύσεις του είδους που έχουν τόσο βοηθήσει τα αμερικανικά πανεπιστήμια να καταλάβουν την εξέχουσα θέση που απολαμβάνουν εν σχέσει με τα αρχαία αλλά πλειστάκις πτωχευμένα πανεπιστήμια της Ευρώπης. Η οικονομική αυτή ευρωστία επιτρέπει την πρόσληψη ειδικευμένου προσωπικού και τη δημιουργία καλών εγκαταστάσεων.

5 Με τέτοια ανοικτή επιδίωξη επιστημονικής αξιοκρατίας και αυξανόμενης οικονομικής ενίσχυσης από τον ιδιωτικό παράγοντα που τόσο (αδικαιολόγητα, κατά την γνώμη μου) φοβούμεθα εμείς -θεωρητικώς τουλάχιστον μέχρις προσφάτων- έχει οδηγήσει σε τέτοια πνευματικο-οικονομική επιτυχία το κίνημα που ήδη, σε διάστημα δώδεκα μόλις ετών, έχει ιδρύσει είκοσι δύο νέα πανεπιστήμια μέσα στον τουρκικό χώρο -ιδίως στο νοτιοανατολικό-κεντρικό μέρος της χώρας, απ' όπου κυρίως αντλεί τη δύναμή του το κόμμα του Ερντογάν- αλλά και πλέον των 1.000 νέων σχολείων σε 115 χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, της Αφρικής, της κεντρικής Ασίας, των Βαλκανίων και του Καυκάσου.

Ετσι, μόνο στις ΗΠΑ απαντούν 90 σχολεία, διασκορπισμένα σε είκοσι περίπου πολιτείες, όπου φοιτούν και χριστιανοί νέοι και νέες λόγω των επαγγελματικών προσόντων που τους παρέχει η εκπαίδευση στα σχολεία του ιμάμη!

Τα ανωτέρω, εν συντομία, στοιχεία καθιστούν τον Γκουλέν αντάξιο διάδοχο του Ιγνατίου Λογιόλα, δημιουργού του ιησουιτικού συστήματος παιδείας και μιας από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της Καθολικής Αντιμεταρρυθμίσεως, οι οποίες από τα μέσα του 16ου αιώνα προσπάθησαν να σταματήσουν τη θρησκευτική και πολιτική αποδόμηση του Καθολικισμού που προκάλεσε, κυρίως στη βόρεια Ευρώπη, ο Λουθηρανικός Προτεσταντισμός. Για να επιτύχουν αυτόν το σκοπό, τα ιησουιτικά σχολεία, όπως σήμερα τα σχολεία του Γκουλέν, επεδίωξαν να προσελκύσουν επιλεκτικά τα πιο αξιόλογα πρόσωπα της εποχής των, να τους δώσουν άριστη μόρφωση, αλλά και να τους «δέσουν», εμμέσως πλην σαφώς, στα «πιστεύω» τους.

Ταυτοχρόνως και τα δύο κινήματα επιχείρησαν (και επιχειρούν) την τοποθέτηση στις εξέχουσες κρατικές θέσεις -δημοσιοϋπαλληλικές, δικαστικές και στρατιωτικές- των πρώην μαθητών τους με τους οποίους, μάλιστα, και μετά την αποφοίτησή τους, κρατούν επαφή μέσω «μεντόρων». Το πρόσφατο τουρκικό δημοψήφισμα, με τη μεγαλύτερη πρόσβαση που έδωσε στον Ερντογάν στα ανώτερα δικαστικά αξιώματα -στα κατώτερα το κίνημα Γκουλέν ήδη έχει σημαντική αντιπροσώπευση- εδραιώνει ακόμη πιο ισχυρά και το κίνημα Ερντογάν και τη φιλοσοφία του νεο-οθωμανισμού.

 http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/10/blog-post_5299.html#ixzz13GYZtWNv

Τι σημαίνουν όλα τα ανωτέρω για μας τους Ελληνες;

* Πρώτον, ως ήδη τονίστηκε, το κίνημα σκοπό έχει να δυναμώσει την εθνική συνείδηση και ιδιαιτερότητα. Διαφέρει έτσι από την προσπάθεια που από καιρό γίνεται στην Ελλάδα να αμβλυθούν οι διαφορές μας με τους Τούρκους ως και ο τρόπος που ερμηνεύουμε εμείς την κοινή ιστορία. Η γραμμή αυτή δεν είναι τόσο εμφανής στο τουρκικό εκπαιδευτικό σύστημα που, π.χ., ομιλεί ακόμη για την «κατοχή» των νήσων του Αιγαίου από τους Ελληνες. Αντιθέτως, η τάσις επιστροφής στο «ένδοξο και ανεκτικό» οθωμανικό παρελθόν ενισχύεται από συχνές υπουργικές ομιλίες ως και την προπαγάνδα των γκουλικών σχολείων.

Ουδέποτε μίλησα προσωπικά εναντίον των «μοντερνιστών» του υπουργείου Παιδείας, οι οποίοι πρωτοστάτησαν στην προσπάθεια να αλλάξουν την ιστορία μας κατά τον τρόπο που πιστεύουν μια και η ελευθερία σκέψης και λόγου είναι για μένα θεμελιώδεις αξίες της σύχρονης δημοκρατίας.

Οταν όμως αυτές οι ιδέες ξεφεύγουν από το πνεύμα των αρχικών συμφωνιών Παπανδρέου-Τζεμ του 2000, που οραματίστηκαν πρώτη φορά σχολικά βιβλία που θα διόρθωναν ιστορικές «ανακρίβειες», αλλά που, αντί διορθώσεων τυχόν λαθών ή υπερβολών, αναδομούν την ελληνική ιστορία, ενώ οι Τούρκοι συνεχίζουν να χρησιμοποιούν «αδιόρθωτα» τα δικά τους σχολικά συγγράμματα, τότε η αρχική «χειρονομία» μεταβάλλεται σε ουσιώδη αλλαγή της εξωτερικής και εσωτερικής μας πολιτικής.

Υπογραμμίζω δε και εσωτερικής πολιτικής, μια και αυτή η απόφαση του τότε υπουργού Εξωτερικών απέκτησε με την πάροδο του χρόνου και άμεσες εσωτερικές προεκτάσεις, αναγνωρίζοντας στους συγγραφείς αυτών των έργων πολύ περισσότερη πολιτική δύναμη από το (σεβαστό) δικαίωμά τους να εκφράσουν την γνώμη τους, όσο ανορθόδοξη και αν είναι αυτή εν σχέσει με την παγίως μέχρι τότε αποδεκτή ιστορική γραμμή.

Πολλοί μπορεί να διαφωνήσουν ακόμη και με την σκοπίμως μετριασμένη διαφοροποίησή μου από αυτή την προσπάθεια. Σ' αυτούς λοιπόν αρκούμαι να υπενθυμίσω τις ευρύτερες συνέπειες αυτής της μεταστροφής όπως τις επεσήμανε καλύτερα από κάθε άλλον ο Νταβούτογλου, στις σελ. 57-58 του βιβλίου του «Το στρατηγικό βάθος» (Αθήνα: «Ποιότητα», 2010).

«Οι κοινωνίες οι οποίες έχουν στέρεες δομές και κατέχουν μια πολύ ισχυρή αίσθηση του ανήκειν και της ταυτότητας, που οφείλεται στην αντίληψη του χρόνου και του χώρου, και μπορούν με αυτή την αίσθηση να κινητοποιήσουν τα ψυχολογικά, κοινωνιολογικά, πολιτικά και οικονομικά στοιχεία, έχουν τη δυνατότητα να πραγματοποιούν στρατηγικά ανοίγματα ικανά να ανανεώνονται συνεχώς. Αντιθέτως, οι κοινωνίες που ζουν μια κρίση ταυτότητας και τη μετατρέπουν σε μια καταστροφή πολιτισμού περιέρχονται σε ένα στρατηγικό αδιέξοδο παραδομένες στη δίνη των ψυχολογικών, κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών διακυμάνσεων».

* Δεύτερον, αν προσέξει κανείς τις καινοτομίες του κινήματος Γκουλέν βλέπει ότι έχει οικοδομηθεί πάνω σε αρχές που το δήθεν δημοκρατικό, αλλά στην ουσία εξισωτικό «προς τα κάτω», σύστημα της ελληνικής (αλλά και ευρωπαϊκής) παιδείας ουδέποτε θα μπορούσε να υιοθετήσει, εκτός αν ποτέ ίσχυε στην Ελλάδα η «ιδιότυπη» συγκεντρωτική αν όχι «αυταρχική δημοκρατία» της Τουρκίας - μοντέλο που εμένα τουλάχιστον δεν αρέσει!

Ο μόνος άλλος τρόπος αλλαγής του σκηνικού θα ήταν μια συμφωνία μεταξύ τουλάχιστον των μεγαλυτέρων κομμάτων για να στηρίξουν ανενδοίαστα το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα στο να επιτύχει ποιότητα και όχι ποσότητα, στο να περιορίσει την εσωτερική καταστροφικότητα που κατά καιρούς επιβάλλουν μικρές ομάδες φοιτητών (ή και «ξένων» στοιχείων) -πολλοί των οποίων, πρέπει να το αναγνωρίσουμε, δικαίως αισθάνονται εγκαταλελειμμένοι- και, τέλος, στη βελτίωση του τεχνικού εξοπλισμού της παιδείας μας με τη βοήθεια ενέσεων από τον ιδιωτικό τομέα.

Ολα αυτά μπορεί να αποτελούν χίμαιρα τη στιγμή που γράφονται αυτές οι λέξεις αλλά, αν μια μέρα δεν γίνουν πραγματικότητα, η ελληνική παιδία, από πλευράς διεθνούς ανταγωνιστικότητας, θα συνεχίσει να χειροτερεύει κατά γεωμετρική πρόοδο. Οι πρόσφατες δηλώσεις και του πρωθυπουργού και της υπουργού Παιδείας δίδουν ελπίδες επικείμενης αλλαγής, αλλά πρέπει να περιμένουμε να δούμε πώς τελικώς θα αντιδράσουν οι συνήθως αρνούμενοι την ανάγκη εκμοντερνισμού. Ιδωμεν.

* Τρίτο και τελευταίο συμπέρασμα. Στη σύγχρονη Ελλάδα βασικές έννοιες διαστρεβλώνονται ή αποκτούν νέα νοήματα. Ο πατριώτης γίνεται γλαφυρός, ο επιδιώκων την αναγνώριση και προώθηση του άριστου μεταβάλλεται σε αντιδημοκράτη, η αναζήτηση εμπνεύσεων τόσο από ένα μεγάλο παρελθόν όσο και από «αλλού» θεωρείται αφορμή είτε αναχρονισμού ή ξενοφοβίας.

Και όμως, μια καλή ιδέα πρέπει να μελετάται και, καταλλήλως προσαρμοσμένη για να μεταμοσχευθεί επιτυχώς στο ελληνικό έδαφος, πρέπει να αντιγράφεται. Το ότι μπορεί να προέρχεται από «αντίπαλη» χώρα εμένα τουλάχιστον δεν με ενδιαφέρει, διότι ουδέποτε θεώρησα τον πατριωτισμό μου απόλυτη έννοια που μου αποκλείει την πρόσβαση στο καλό, το ωραίο, το τέλειο, από όπου και αν αυτά προέρχονται.

Η διαπίστωση όμως ότι υπάρχουν τόσο καινοτόμες ιδέες στη γείτονα χώρα με στενοχωρεί βαθιά, γιατί τις βλέπω να πηγάζουν από όραμα, ανεξάρτητη και όχι ξενοκίνητη σκέψη, και αυτοπεποίθηση που γεννιέται από τις ιδέες που ο Νταβούτογλου επήνεσε στο κείμενο που παρέθεσα ανωτέρω. Τέτοιες πηγές εμπνεύσεως από καιρού εμείς τις έχουμε εγκαταλείψει για χάρη της αδιατάρακτης ευζωίας της καταναλωτικής κοινωνίας που μερικοί από μας διατηρούν ακόμη και σε στιγμές οικονομικής θύελλας.

Με τέτοιες νοοτροπίες όμως τα κράτη δεν επιζούν για πολύ, γι' αυτό και ειλικρινά ελπίζω ότι οι πρόσφατες ελπιδοφόρες ενδείξεις μεταβολών θα ευοδωθούν με επιτυχία!

* Ο ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΑΡΚΕΖΙΝΗΣ είναι τακτικό μέλος της Βρετανικής Ακαδημίας και Αντεπιστέλλον Μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας, καθώς και των Ακαδημιών της Ρώμης, του Βελγίου, της Ολλανδίας και των Αθηνών. Είναι ο μόνος Ελληνας στον οποίο απενεμήθη ο τίτλος του Sir «για εξαίρετες υπηρεσίες στις διεθνείς σχέσεις» και φέρει, επίσης, τον τίτλο του Νομικού Συμβούλου επί τιμή της Βασίλισσας της Αγγλίας. Το τελευταίο του βιβλίο «Μια νέα εξωτερική πολιτική για την Ελλάδα» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη.

Fethullah Gülen and Esq. and Patriarch Bartholomew, the religious leader of the Orthodox Community.

Γίνεται χοντρό παιχνίδι με τα πετρέλαια στο Αιγαίο

 

Πετρέλαια υπάρχουν στο Αιγαίο και μάλιστα σε όγκο πολλών δισεκατομμυ ρίων βαρελιών. Το έχουν διαπιστώσει το Γαλλικό Ινστιτούτο Πετρελαίων, τα Ελληνικά Πανεπιστήμια, τα Ελληνικά Πετρέλαια ( του Ομίλου Λάτση) αλλά κυρίως η BP και η ΤEXACO. Σημειώστε βεβαιωμένες περιοχές: Μπάμπουρας κοντά στη Θάσο- Κατάκολο- Δυτική Ελλάδα- Κέρκυρα στα σύνορα προς Αλβανία- Κρητικό πέλαγος. Εκεί όμως που υπολογίζεται ότι υπάρχει τεράστιος όγκος πετρελαί ου και φυσικού αερίου- μια ποσότητα που μπορεί να μετατρέψει την Ελλάδα μέσα σε τρία χρόνια κάτι σε Κατάρ και Σαουδική Αραβία- είναι η περίφημη χαρτογραφημένη περιοχή μεταξύ Κρήτης και Αιγύπτου (Ελληνικών συμφερόντων με την ονομασία ΄΄ Λεβιάθαν΄΄.
Αυτά είναι τα δεδομένα από επίσημες γεωλογικές έρευνες . Έχουμε πολύ πετρέ λαιο. Κι όμως ασχολούμαστε με τα ψίχουλα της Θάσου και του Πρίνου. Γιατί;
Γιατί δε μας αφήνουν οι μεγάλοι με την απειλή επέμβασης της Τουρκίας. Γι΄ αυτό και κάθε τόσο βγάζουν οι Τούρκοι το ΄΄ΣΙΣΜΙΚ΄΄ στο Αιγαίο. Θέλουν έτσι να μας πουν ΄΄εδώ είμαστε και πετρέλαια του Αιγαίου χωρίς μοιρασιά μαζί μας δε γίνο νται΄΄.
Από χθες ο Ερντογάν στην Αθήνα έχει ζαλίσει τα αυτιά του δικού μας του Παπαν δρέου με το θέμα αυτό. ΄΄Πάμε για συνδιαχείριση των πετρελαίων στο Αιγαίο΄΄ του λέει στις μυστικές συνομιλίες τους – από ότι πληροφορούμαι. Ο δικός μας αντιστέκεται. Γιατί συνδιαχείριση στο Αιγαίο του ορυκτού πλούτου, σημαίνει και μοιρασιά του Αιγαίου με την Τουρκία και για όλα τα άλλα (εναέριος χώρος, τουρισμός, δικαιώματα στις περίφημες γκρίζες ζώνες κ.λ.π.). Πέρα όμως από τις Τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο γιατί δεν προχωράμε σε άντληση πετρελαίου από τις άλλες περιοχές που δε μπορούν να παρέμβουν οι Τούρκοι (Κατάκολο, Δυτική Ελλάδα, Κέρκυρα και ΄΄Λεβιάθαν΄΄ Κρήτης);

Εθνικά Θέματα

Το ανατολικό Αιγαίο στην Τουρκία, με διαταγή και υπογραφή ΝΑΤΟ

Η σημερινή κυβέρνηση δεν αντιδρά και προσπαθεί να αποφύγει και την συζήτηση, ενώ θα έπρεπε να καταρρίψει τον παραλογισμό και την άτυπη συμμαχία στην έδρα του ΝΑΤΟ. Η κυβέρνηση υπαναχώρησε χθες από τις παράπλευρες διμερείς διαπραγματεύσεις, που δέχτηκε να ξεκινήσει τον περασμένο Ιούνιο με την Τουρκία, με στόχο να «μειωθεί η ένταση» στον εναέριο χώρο του Αιγαίου. Αφορμή για τη δημοσιοποίηση των παράλληλων επιμέρους διαπραγματεύσεων ανάμεσα στους δύο γεν. γραμματείς των ΥΠΕΞ, αλλά και του περιεχομένου τους, υπήρξε δημοσίευμα, με την κατακλείδα ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που είχε ανάψει αρχικά το πράσινο φως, τώρα έδειξε «κόκκινο» στη διαδικασία αυτή.
Το περιεχόμενο των παράπλευρων διαπραγματεύσεων αυτών είχε αντικείμενο «τουρκικές προτάσεις» για τη μείωση της έντασης στο Αιγαίο, μέσω ενός «Κώδικα καλής συμπεριφοράς» που θα μείωνε τις ελληνικές αναχαιτίσεις στο Αιγαίο με αντάλλαγμα τη μείωση των τουρκικών υπερπτήσεων σε ελληνικά νησιά.

Φέτος την Ανοιξη
Στην πραγματικότητα η ιδέα αυτής της παράπλευρης διμερούς συνεννόησης για το Αιγαίο έχει τις ρίζες της στις αρχές της άνοιξης του 2010, όταν εμφανίστηκαν οι πρώτες πληροφορίες περί προώθησης συμφωνίας με την Τουρκία, «βάσει της οποίας το ανατολικό Αιγαίο από τον 25ο μεσημβρινό και ανατολικά, εντός του FIR Αθηνών, θα μετατραπεί σε περιοχή αποφυγής έντασης ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία…». Οι συναντήσεις, που διεκόπησαν τώρα, αφορούσαν ακριβώς αυτό το περιεχόμενο και μάλιστα κατά τρόπο συγκεκριμένο, για την επίτευξη μιας συμφωνίας «μείωσης της έντασης» ανάμεσα στις δύο πλευρές, αλλά σε βάρος της εθνικής κυριαρχίας στα ανατολικά νησιά του Αιγαίου. Η επιχειρηθείσα «διαπραγμάτευση» Αθήνας – Αγκυρας οδηγούσε κατ’ ουσίαν στην επιβεβαίωση παραχωρήσεων προς την Τουρκία που έχουν συντελεστεί τα τελευταία έτη, χωρίς η παρούσα κυβέρνηση να αντιδρά ακόμα και σήμερα:
Από το δραματικό θανατηφόρο ατύχημα Ηλιάκη στην Κάρπαθο το 2006, σιωπηλά αλλά σταθερά οι ελληνικές κυβερνήσεις άλλαξαν πολιτική και με συγκεκριμένες «σιωπηλές» διαταγές οι ελληνικές αναχαιτίσεις περιορίστηκαν σε αριθμό και σε ποιότητα ανατολικά από τη μέση του Αιγαίου, ενώ αντιθέτως αυξήθηκαν οι τουρκικές υπερπτήσεις σε ελληνικά νησιά αμφισβητώντας εμπράκτως την ελληνική κυριαρχία επί αυτών. Παρά ταύτα, αυτή τη στιγμή η Αθήνα επιχειρεί να πείσει ότι γίνονται διαπραγματεύσεις και γι’ αυτές τις αναχαιτίσεις που έχουν απομείνει.
Η ουσιαστική αλλαγή και δυσμενέστατη για την Ελλάδα επήλθε τον Αύγουστο του 2006, όταν το ΝΑΤΟ με δύο διαταγές (SHAPE Aegean Islands Policy και Standard Operating Procedure) απαγόρευσε σε ελληνικά αεροσκάφη να πετούν υπεράνω ή να προσγειώνονται στα ακόλουθα νησιά: Λήμνο, Σαμοθράκη, Λέσβο, Χίο, Σάμο, Ικαρία, Αστυπάλαια, Ρόδο, Χάλκη, Κάρπαθο, Κάσο, Τήλο, Νίσυρο, Κάλυμνο, Λέρο, Πάτμο, Λειψούς, Σύμη, Κω και Καστελόριζο.

ΝΑΤΟ: Οριο ο 25ος
Με άλλα λόγια, σύμφωνα με τη διεθνή νομοθεσία, με την απαγόρευση πτήσεων το ΝΑΤΟ καθορίζει ότι τα νησιά ανατολικά από τον 25ο μεσημβρινό δεν έχουν ελληνική κυριαρχία. Ετσι, ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις που τα ελληνικά μαχητικά πετάνε ανατολικά από τη μέση του Αιγαίου, ενώ κατά κανόνα αναχαιτίζονται από τα τουρκικά, με το αιτιολογικό ότι παραβίασαν τις διαταγές του ΝΑΤΟ ή η Αγκυρα εκδίδει ανακοίνωση ότι τα ελληνικά μαχητικά παραβίασαν την κυριαρχία της Τουρκίας, σε συγκεκριμένα ελληνικά νησιά. Η κυβέρνηση ουδέποτε έφερε το θέμα της απαράδεκτης αυτής πολιτικής του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο στη Συμμαχία, ώστε να ανατραπεί αυτή η ανίερη συμμαχία ΝΑΤΟ – Τουρκίας.
Δεν το έπραξε ούτε και χθες κατά τις συναντήσεις των ΥΠΕΞ και ΥΕΘΑ με τον γεν. γραμματέα του ΝΑΤΟ Ράσμουσεν, ο οποίος βρίσκεται στην Αθήνα για την προετοιμασία της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ στη Λισαβόνα τον Δεκέμβριο, όπου εκεί μπορεί να τεθεί ένα τέτοιο θέμα.
Αντιθέτως οι δύο υπουργοί εξέφρασαν προχθές την πλήρη συμφωνία τους με το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ και δεν εξέφρασαν την παραμικρή δυσφορία τους, ούτε άφησαν ανοιχτό περιθώριο μη συμφωνίας, αν δεν διορθωθεί η απαράδεκτη από το 2006 πολιτική του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο.
Και όλα αυτά, τη στιγμή που άλλες χώρες (π.χ. Τουρκία, Πορτογαλία κ.ά.) απειλούν με βέτο το νέο δόγμα, αν δεν ικανοποιηθούν επί μέρους αιτήματά τους.

Εθνικά Θέματα