Για τον Άδωνι δεν τρέφω και τα καλύτερα των αισθημάτων. Δεν ξέρω αν τον κτύπησαν γιατί και από τα βίντεο που είδα μέχρι στιγμής δεν μπόρεσα να βγάλω συμπέρασμα αλλά πρέπει να παραδεχθώ ότι είναι παλληκάρι και ενώ ήξερε τι τον περίμενε, αντιμετώπισε τα κομμούνια αντρίκια και σταθερά. Όχι σαν κάτι μπούληδες, Χατζηδάκηδες καλή ώρα, ΝΔκράτες και ΠΑΣΟΚους! ΟΣΟ ΓΙΑ ΣΑΣ ΓΙΑΛΑΝΤΖΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΑ, ΑΔΕΛΦΑΡΕΣ ΤΟΥ ΚΕΡΑΤΑ ΣΑΝ ΤΟΝ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ ΣΑΣ, ΜΗΝ ΔΟΚΙΜΑΖΕΤΕ ΤΗΝ ΥΠΟΜΟΝΗ ΜΑΣ. ΘΑ ΕΚΠΛΑΓΕΙΤΕ ΟΔΥΝΗΡΑ...

Aδυσώπητη μάχη Xρόνου-Γεωγραφίας

«Τελικά η δυναμική του χρόνου, νομιμοποιεί ακόμη και την παρανομία...» ΣΙATΩMΠPIAN
　
του Άνθου Λυκαύγη
Η επετειακή (αυτές τις μέρες) αναψηλάφηση του ανεπούλωτου κυπριακού τραύματος, συμπίπτει φέτος με τη βάναυση χρεωκοπική καθήλωση και των δύο κρατικών πυλώνων του Ελληνισμού. Ελλάδος δηλαδή και Κύπρου, με δυναμικές μοιραίας υποτροπής και με προοπτικές άδηλες. Οι οποίες και (όχι αδικαιολόγητα) περισπούν εν πολλοίς την αναγκαία εθνική μέριμνα,
α) για την αποτροπή ολοκληρώσεως του σιαμαίου εγκλήματος που οδήγησε στην γεωπολιτική κρεούργηση της μεγαλονήσου, και 

β) για την προαγωγή αποδεκτού ιστορικού συμβιβασμού, που ενώ θα επιλύει, δεν θα δημιουργεί συνθήκες αναπαραγωγής νέων εθνικών τραγωδιών. Οι οποίες και αν υπάρξουν, θα επανεισπραχθούν ως ολέθρια μετεξέλιξη. Με ό,τι αυτό σημαίνει.
Ούτε λοιπόν η συνήθης (κι ευχερής) λίπανση των λέξεων ωφελεί. Ούτε η περιστασιακή πάχυνση των συνθημάτων σώζει. H εφετινή επισήμανση των αφετηριών της κυπριακής τραγωδίας μας συναντά στις παρυφές ενός τραυματικού (κι ενδεχομένως μοιραίου) επιλόγου. Που δυστυχώς θα έχει δυνάμει προδιαγραφές τετελεσμένων.
Εδαφικών και άλλων. Και που εάν δεν τον διαχειρισθούμε σωστά, δεν θα έχει πια σημασία, ούτε τι έγινε, ούτε πώς συνέβη. Απλώς θα επισφραγίσει την αποδοχή ενός ακόμη εθνικού ακρωτηριασμού.
Δεν θα υπάρχει δηλαδή αντικείμενο άλλο, πέραν μιας εκ των υστέρων κι επί των ιστορικών ερειπίων αγόνου διερευνήσεως του αντεθνικού εγκλήματος και των συνακολούθων του. Καθώς αυτά που συντελούνται, οδηγούν με βεβαιότητα προς ραγδαίες και μη αναστρέψιμες διαμορφώσεις.
Και κυριολεκτικώς αίολες μεταλλάξεις, οι οποίες ήδη αδυσωπήτως νομιμοποιούν ευρύ φάσμα όσων εθεωρούντο από εμάς (και που όντως είναι) απαράδεκτα, ως απόρροια του διδύμου

Δεν ξεχνώ το «δεν ξεχνώ»

του ΑΝΤΩΝΗ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ

Λέκτορος Νομικής στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας

Μεγαλώσαμε με ένα σύνθημα-τρόπο ζωής. Στα πιο τρυφερά χρόνια της ζωής μας (για όσους δεν ζήσαμε τουλάχιστον τα γεγονότα του μαύρου Ιουλίου και Αυγούστου του 1974), μαθαίναμε για τους 1.619 αγνοουμένους μας, τις χιλιάδες των εκτοπισμένων συμπατριωτών μας, τους ελεύθερους πολιορκημένους της Καρπασίας, τις ρημαγμένες μας εκκλησίες και την λεηλατημένη γη μας. Σήμερα, οι αγνοούμενοι έχουν μειωθεί - τα αποτελέσματα των ταυτοποιήσεων γενετικού υλικού από τα βεβηλωμένα και δολοφονημένα οστά που βρίσκονται σε μαζικούς τάφους καταμαρτυρούν τα όσα άδικα, παράνομα και βάρβαρα γεγονότα είχαν συντελεστεί τις τραγικές εκείνες ημέρες του καλοκαιριού του 1974.
Παραμένουν, φυσικά, πολλά αδυσώπητα γιατί… Πολλά ερωτήματα αναπάντητα. Και, φυσικά, παραμένουν τα τραγικά δεδομένα της βάρβαρης τουρκικής εισβολής - η συνεχιζόμενη κατοχή του βορείου τμήματος της νήσου μας, οι μαζικές παραβιάσεις κάθε κανόνα του διεθνούς