Όταν ο Χάντιγκτον δημοσίευσε την «Σύγκρουση των Πολιτισμών», οι αναλυτές χωρίσθηκαν σε δύο ομάδες. Οι μεν, θεώρησαν ότι ο συγγραφέας «προφήτευε» τα μέλλοντα σήμερα να συμβούν, οι δε ότι δρούσε ως όργανο του Συστήματος, που μας προειδοποιούσε τι ετοιμαζόταν. Οι ίδιες αμφιλεγόμενες εξηγήσεις υπάρχουν για πολλά έργα του Χόλυγουντ, αν είναι προφητικά ή γνωρίζουν οι παραγωγοί τι πρόκειται να συμβεί στα επόμενα χρόνια, όπως και πράγματι συμβαίνει.
Ο Χάντιγκτον, εκφραστής της Νέας Τάξης πραγμάτων, έθεσε στο επίκεντρο του δοκιμίου του την έννοια του πολιτισμού για να υπογραμμίσει το γεγονός ότι τα όρια του εθνικού κράτους έχουν πλέον διαρραγεί. Αυτό άλλωστε δημόσια το υποστηρίζουν πολλοί συμφωνούντες με το παγκόσμιο σύστημα των χρηματοπιστωτικών οίκων -άσχετα αν υποστηρίζουν ή νομίζουν ότι το πολεμούν-, ότι η εποχή μας δεν ανέχεται εθνικώς ομοιογενή κράτη, γι’ αυτό και διευκολύνει την έλευση λαθρομεταναστών, προς αλλοίωση της σύνθεσης των λαών, με την οποία πορεύθηκαν -όπως ο ελληνικός- επί χιλιάδες χρόνια.
Ανεξάρτητα πάντως ποιος είναι ο ρόλος του Χάντιγκτον, σημασία έχει πως πράγματι ζούμε σήμερα μια σύγκρουση πολιτισμών. Μόνο που δεν είναι ακριβώς όπως την περιέγραψε ο συγγραφέας, όπου στην μια πλευρά θα ήσαν τα έθνη που δημιούργησαν τον σημερινό πολιτισμό -καθολικοί, προτεστάντες, ιουδαίοι- και στην άλλη οι υπόλοιποι, όπου μαζί με τους «απολίτιστους» -κατά Χάντιγκτον- μουσουλμάνους θα βρίσκονται και οι ορθόδοξοι. Τοποθετώντας τους ορθόδοξους Σλάβους απέναντι, συμπεριέλαβε και...
