ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. Α.Γεωργιάδης: "Ενισχυμένη η Χ.Α. απο το συσσίτιο" - Μπούμερανγκ η απαγόρευση

Την αποτυχία της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της κοινωνίας που δίνουν τη μάχη της καθημερινής επιβίωσης και τη μεγάλη-θετική απήχηση που έχει στους Έλληνες ο Λαικός Σύνδεσμος ομολόγησε ο υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης.

«Φοβάμαι πώς η Χρυσή Αυγή βγήκε ενισχυμένη σε επίπεδο κόσμου, μετά το χθεσινό συσσίτιο που πραγματοποίησε», δήλωσε ο κ. Γεωργιάδη μιλώντας στην πρωινή εκπομπή του «Mega».

Άργησαν να το καταλάβουν στην κυβέρνηση πώς ενέργειες σαν και τις χθεσινές, της απαγόρευσης δηλαδή της συγκέντρωσης στην Πλατεία Αττικής για τη διανομή τροφίμων στους άπορους και τους πεινασμένους, ρίχνουν νερό στο μύλο της Χρυσής Αυγής.

Ο υπουργός Υγείας πρόσθεσε πώς «όσο λύνουμε τα προβλήματα της χώρας τόσο θα υποχωρεί το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής». Το γεγονός όμως ότι τα ποσοστά του Λαικού Συνδέσμου στις

Λαυρεντιάδης και Ρέστης. Που ήταν τόσα χρόνια η Τράπεζα της Ελλάδος;

Λαυρεντιάδης και Ρέστης βρίσκονται σήμερα αντιμέτωποι με τη Δικαιοσύνη, κατηγορούμενοι για σοβαρά κακουργήματα που διέπραξαν κατά τη διαχείριση των τραπεζών τους Proton Bank & FB Bank.

Συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων, κατηγορούνται ότι υπεξαίρεσαν τα χρήματα των καταθετών, προκειμένου να χορηγήσουν θαλασσοδάνεια σε επιχειρήσεις συμφερόντων τους.

Δηλαδή, κατηγορούνται ότι υπεξαίρεσαν τις καταθέσεις και δημιούργησαν ανοίγματα στην κεφαλαιοποίηση και τη ρευστότητα των τραπεζών τους, τα οποία κάλυψε στη συνέχεια το Ελληνικό Δημόσιο, εις βάρος του δημοσίου χρέους και με χρέωση των φορολογουμένων.

Όλα αυτά συνέβαιναν επί πολλά συνεχόμενα χρόνια, κατά τα οποία οι ανωτέρω δρούσαν ανενόχλητοι, υπό τη δήθεν “εποπτεία” της Τράπεζας της Ελλάδος.

Και το εξοργιστικό της υπόθεσης είναι ότι τα σχετικά σκάνδαλα αναδείχθηκαν όχι σε συνέχεια ελέγχων ή καταγγελιών της ΤτΕ, αλλά

Έτοιμο να τιναχτεί το καπάκι της μεγάλης κρίσης στα Βαλκάνια

Δόθηκε από τον Τύπο η δέουσα έκταση στις διαδηλώσεις της Τουρκίας, ίσως επειδή ήσαν απρόσμενες για ένα καθεστώς που έδειχνε σταθερό, ίσως επειδή υπήρχαν νεκροί. Στη γειτονιά μας όμως, συμβαίνουν συνταρακτικά γεγονότα που η επιρροή τους στη χώρα μας είναι αναπόφευκτη, αλλά ελάχιστο χρόνο ή χώρο αφιερώνουμε γι’ αυτά.

Δεν υπάρχει γειτονική χώρα, όπου το καπάκι της μεγάλης κρίσης να μη είναι έτοιμο να τιναχτεί, στην δε Βουλγαρία τα πράγματα αναμένεται να έχουν δραματική εξέλιξη.

Στην Αλβανία, ο κ. Μπερίσα αμφισβητεί εμμέσως το εκλογικό αποτέλεσμα και ζητά έρευνες για να διαπιστωθεί η αλλοίωσή του, όπως υποστηρίζει. Θυμίζουμε ότι επί πολλούς μήνες δεν λειτουργούσε το αλβανικό Κοινοβούλιο, επειδή ο κ. Ράμα κατά τις προηγούμενες εκλογές είχε τότε αμφισβητήσει τη νομιμότητα των αλβανικών εκλογών. Τώρα ο κ. Μπερίσα του ανταποδίδει τα ίσα.

Στα Σκόπια, μόνον η αδυναμία των κομμάτων της αντιπολίτευσης να συμπτύξουν έναν κοινό φορέα, επιτρέπει στον κ. Γκρούεφσκι να διατηρείται στην εξουσία, ενώ καθημερινές είναι οι εθνοτικές συγκρούσεις μεταξύ Αλβανών και Σλάβων, οι δε διαμαρτυρίες για την κακή κατάσταση της οικονομίας είναι συνεχείς.

Οι Σέρβοι του Κοσσυφοπεδίου επιτίθενται στο Βελιγράδι που «τους πούλησε» και απειλούν με αυτονόμηση του σερβικού τομέα, με την κυβέρνηση της Πρίστινα να προειδοποιεί ότι θα χρησιμοποιήσει ένοπλα μέσα αν

Νίκος Φωτόπουλος ή Μίμης Φωτόπουλος; “Θα κααααάθομαι”

Έδιναν και έπαιρναν χθες τα σχόλια σχετικά με την αποχώρηση του Νίκου Φωτόπουλου από την προεδρία της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ όπως αυτή ανακοινώθηκε μέσα από την επιστολή του προς τα μέλη της ομοσπονδίας περιγράφοντας το ζοφερό προδιαγραφόμενο μέλλον της.

του Στρατή Μαζίδη

Εντούτοις όλα τα ρεπορτάζ και οι γνώμες που διαβάζουμε κάνουν λόγο για μεταπήδηση του κου Φωτόπουλου στην πολιτική και συγκεκριμένα τον ΣΥΡΙΖΑ.

Αν επαληθευτούν οι προβλέψεις τότε ο κος Φωτόπουλος περνά πλέον στο επόμενο στάδιο της πολιτικής εξαργύρωσης εικόνων όπως η υψωμένη γροθιά μέσα από τα κρατητήρια.

Ο Λάμπρος Κανελόπουλος στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο Χρήστος Πρωτόπαπας αργότερα, ο Γιάννης Μανώλης, ο Γιώργος Κουτρουμάνης όπως και

Η διάχυση της ενοχής στο σύνολο της κοινωνίας

από το «Ροΐδη Εμμονές»

Λόγω των καλοκαιρινών διακοπών των Ρο – Λασκαράτου, το ιστολόγιο παίρνει μόνο του την πρωτοβουλία ερήμην των συντελεστών του, κάνοντας μία επιλεκτική συρραφή δύο διαφορετικών κειμένων, δύο διαφορετικών αρθρογράφων, άλλωστε δεν θα μπορούσε άλλος να αναρτήσει κείμενο, καθότι οι ιδιοκτήτες των Εμμονών βρίσκονται σε διακοπές έως και τα μέσα (τουλάχιστον) Αυγούστου…

Το πρώτο κείμενο κόβει:
—–«Στο οργουελικό τοπίο που φέρει το όνομα Ελλάδα έρχεται εύκολα ο πειρασμός να παραφράσει κανείς την εμβληματική φράση της «Φάρμας των ζώων» σχετικά με την «ισότητα» στις δικτατορίες ως εξής: «Ολοι είναι ίσοι σχετικά με τις ευθύνες για την κρίση, μόνο που μερικοί είναι –απροσμέτρητα πολύ- πιο ίσοι, δηλαδή πιο ένοχοι, από τους άλλους».
—–Οι διακηρύξεις περί ενοχής των πάντων στην Ελλάδα παίρνουν πολλές μορφές. Άλλοτε ευθαρσώς κτηνώδεις, όπως προ καιρού με το δαχτυλάκι της Αφροδίτης στο διαβόητο εξώφυλλο του γερμανικού περιοδικού «Focus» και τα αντίστοιχα σκουπίδια στο εσωτερικό του.
—–Άλλοτε ωμά προκλητικές, όπως με το «όλοι μαζί τα φάγαμε» του κυρίου Θόδωρου Πάγκαλου. Και άλλοτε, αν βασιστούμε σε πρόσφατο καλλιτεχνικό δημοσίευμα της

Τον Ιησού στην Τραπεζούντα τον κρύβουν πίσω από το παραβάν. Περίγελος η τουρκική κυβέρνηση για το μένος εναντίον της Αγίας Σοφίας...

Γράφει ο Γιάννης Κοκκινίδης 

Έντονες αντιδράσεις τόσο στους τουρίστες που επισκέπτονται την Κωνσταντινούπολη όσο και των ακαδημαϊκών της γείτονας χώρας έχει προκαλέσει η τοποθέτηση από τις τουρκικές αρχές παραβάν για να καλύψουν βυζαντινές εικόνες, ψηφιδωτά και ανάγλυφα της Εκκλησίας της Αγίας Σοφίας Τραπεζούντας σε μια προσπάθειά τους να τη μετατρέψουν σε τζαμί, μετά από 52 χρόνια που ήταν Μουσείο.

Το όλο αυτό γεγονός το στηλιτεύει ακόμα και η τουρκική εφημερίδα Taraf. Η εφημερίδα παρουσιάζει το θέμα στην πρώτη σελίδα με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Ο Ιησούς στην Τραπεζούντα μπήκε πίσω από το παραβάν». Πρόσφατα, η δικαιοδοσία του ναού μεταβιβάστηκε με δικαστική απόφαση από το τουρκικό υπουργείο Τουρισμού στη Γενική Διεύθυνση Βακουφίων, η οποία με τη σειρά της αποφάσισε την επαναλειτουργία του ως τζαμί, έπειτα από περίπου μισό αιώνα.

Η απόφαση των τουρκικών Αρχών για τη μετατροπή του μουσείου σε τζαμί προκάλεσε , αντιδράσεις και σε κύκλους προοδευτικών ακαδημαϊκών. Συγκεκριμένα ο κ. Ενγκίν Ακγιουρεκ, καθηγητής Βυζαντινής Τέχνης του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης, κατήγγειλε την κυβέρνηση Ερντογάν ότι

Η δημοκρατία των μεταπρατών είναι ακόμη πανίσχυρη

του Θανάση Μαυρίδη

Το ελληνικό επιχειρηματικό μοντέλο της δεκαετίας του ΄80 είναι βαθιά άρρωστο. Αναπαράγει διαφθορά, διαπλοκή και αποτελεί σοβαρό εμπόδιο σε οποιαδήποτε αναπτυξιακή προσπάθεια. Τα λεγόμενα "νέα τζάκια" δεν ήταν παρά η ταφόπλακα της επιχειρηματικότητας. Η δημοκρατία των μεταπρατών είναι ακόμη πανίσχυρη και αρνείται πεισματικά να πέσει. Θα συμμαχήσει ακόμη και με ένα καθεστώς τύπου Χότζα, αρκεί να συνεχίσει να υπογράφει συμβάσεις για δημόσια έργα.

Κάποτε υπήρχανε σε αυτή την χώρα βιομήχανοι. Κάτι αφελείς, δηλαδή, που πίστευαν ότι η παραγωγή είναι απαραίτητη για την επιβίωση μιας χώρας. Το κακό γι΄ αυτούς ήταν το γεγονός ότι στα μάτια των γενειοφόρων υπουργών της πρώτης σοσιαλιστικής κυβέρνησης τους ΠΑΣΟΚ οι βιομήχανοι αυτοί ήταν δεξιοί. Λες και ήταν ποτέ δυνατόν να ήταν μαοϊστές και να επιχειρηματολογούν για το πως θα περάσουν τα μέσα παραγωγής στον λαό...

Κι επειδή οι βιομήχανοι δεν μπορούσαν να γίνουν αριστεροί, η αριστερή κυβέρνηση αποφάσισε να δημιουργήσει αριστερούς μεγιστάνες. Γιοί, εγγονοί και μπατζανάκηδες πρώην οπλαρχηγών της "αντίστασης" έγιναν σε μία νύκτα εθνικοί προμηθευτές. Δεν ήσαν ανόητοι και αφελείς για να γίνουν

Μια «σατανική σύμπτωση» της ιστορίας

του Βασίλη Δεληγκάρη

Ήρθε τελικά η ώρα της σύγκρουσης με το κράτος! Αυτό το κράτος που δημιουργήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες της μεταπολίτευσης, από τα ίδια τα κόμματα που συγκυβερνούν σήμερα, τα οποία και το εξέθρεψαν κατά την περίοδο των «παχιών αγελάδων» και που τώρα, κατά μια «σατανική σύμπτωση» της ιστορίας, καλούνται να το θυσιάσουν στο βωμό της σωτηρίας της χώρας, ή των απαιτήσεων των δανειστών, διαλέγουμε και παίρνουμε, χωρίς αυτό να αλλάζει την ουσία του θέματος. Όλα πήγαιναν καλά και το σύστημα «λειτουργούσε ρολόι», με το κράτος να αποτελεί το αναγκαίο εργαλείο για την εξυπηρέτηση όλων των ανειλημμένων υποχρεώσεων, των πολιτικών και των κομματαρχών απέναντι στους πολίτες –πελάτες. Ήταν εκτός των άλλων βέβαια και το ξεροκόμματο ή το παντεσπάνι, κατά περίπτωση, που πετούσαν οι κυρίαρχες οικονομικά τάξεις, με την διαμεσολάβηση των κομμάτων στις «λαϊκές μάζες», για να μπορεί έτσι να εκτονώνεται η κοινωνική κατάσταση και να αναπαράγεται ομαλά η κυριαρχία του κρατούντος πολιτικοοικονομικού συστήματος. Το κράτος αυτό, το υπερτροφικό, το εν πολλοίς φαύλο, αποτελούσε ταυτόχρονα, όπως σε όλα τα άλλα κανονικά κράτη -έτσι για να μην ξεχνιόμαστε- και τον βασικό ιδεολογικό μηχανισμό αναπαραγωγής της κυρίαρχης ιδεολογίας σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας της οικονομίας και της διοίκησης.

Θα ερχόταν όμως αυτή η ώρα, ήταν φανερό από την πρώτη στιγμή, που ουσιαστικά πτωχεύσαμε, που υπογράφηκαν τα μνημόνια, που ήρθε το ΔΝΤ και αναλήφθηκαν υποχρεώσεις απέναντι στους δανειστές. Όσο και αν οι κυβερνήσεις και ιδιαίτερα οι αρμόδιοι υπουργοί προσπαθούσαν να κερδίσουν χρόνο, να παίξουν καθυστέρηση και να αποφύγουν «να πιουν αυτό το πικρό ποτήρι». Το υπερμέγεθες, υδροκέφαλο,

Εβραία γυναικολόγος αρνήθηκε να εξετάσει μια μουσουλμάνα. Ποιοι είπαμε είναι ρατσιστές;

Οι τοπικές αρχές στην Καρελία της βορειοδυτικής Ρωσίας ερευνούν την καταγγελία, ότι μια γυναικολόγος αρνήθηκε να παράσχει τις υπηρεσίες της σε μια γυναίκα επειδή ήταν μωαμεθανή.

«Στο μαιευτήριο της πόλης Πετροζαβόντσκ μια γιατρός αρνήθηκε να εξετάσει μια ασθενή για θρησκευτικούς μόνον λόγους», αναφέρει το επίσημο ανακοινωθέν της εισαγγελίας.

Η γυναικολόγος Αρίνα Σαντοβνίκοβα αρνήθηκε να παράσχει υπηρεσίες στην Νίγκορα Ταμπάροβα, μητέρα βρέφους, επειδή αυτή μπήκε στο μαιευτήριο φορώντας την ισλαμική μαντίλα, γράφει σήμερα η Gazeta ru. 

Η γυναικολόγος είναι εβραία και είπε στην ασθενή ότι το Ταλμούδ (τα ιερά κείμενα των Εβραίων) δεν τής επιτρέπει να κάνει ιατρικές πράξεις σε μωαμεθανούς, γράφει επίσης η ίδια εφημερίδα.

Ο Γιεβγένι Τούτσιν, που προΐσταται στο μαιευτήριο διαβεβαίωσε ότι η Εβραία γυναικολόγος επιπλήχθηκε για την άρνησή της αυτήν, ενώ από την ασθενή το μαιευτήριο ζήτησε εγγράφως συγγνώμη.

Από τα 143 εκατομμύρια των Ρώσων, περίπου 20 εκατομμύρια είναι μουσουλμάνοι.

πηγή

Οι προικοθήρες πολιτικοί μιας εξαθλιωμένης βουλής, τιμητές των πάντων!!!!

Μεταπολεμικά, επειδή δεν πρέπει να ξεχνούμε τους «ανεπίληπτους υπερδεξιούς» πράκτορες της ΕΣΣΔ της εποχής του 1965 που εξαγόραζαν τους  βουλευτές της Δεξιάς και του Κέντρου μια και οι αριστεροί ήταν ήδη ξεπουλημένοι λόγω ιδεολογίας (Η Γέννεση του Νεοφασισμού του Ιωάννη Κάτρη, σελ 39), όπως τυχαία και εξ αφορμής του Γλέζου ανέπτυξα στις 21/3/2013 το θέμα  ΕΔΩ,  αλλά κυρίως μεταπολιτευτικά  από το 1974 έως και τώρα, αυτήν την στιγμή που γράφω, πολιτικοί βασικά αλλά και οικονομικοί παράγοντες της χώρας αυτής βρίσκονται μόνιμα στο απυρόβλητο τόσο της υποτίθεται αδέκαστης δικαιοσύνης όσο και της κοινής γνώμης που εκάθευδε, και συνεχίζει να κοιμάται μακαρίως, έχοντας εξασφαλίσει το προνόμιο να ελίσσονται στο σκοτάδι «προσφέροντας τις υπηρεσίες τους» στην Ελλάδα μας με το αζημίωτο βέβαια, κινούμενοι στην λογική της μίζας μια και ήταν πάντα οι μεσολαβητές(;) πότε σαν δωσίλογοι των Γερμανών και πότε σαν αφανείς «συνεργάτες» άλλοτε  της Σοβιετικής Ένωσης. και άλλοτε των ΗΠΑ.

Για χρόνια οι διαδρομές των χρημάτων ήταν γνωστές, αλλά όντας ΟΛΟΙ τους συνένοχοι, ο ένας συγκάλυπτε τον άλλο και η Βουλή ψήφιζε νόμους, για να εξυπηρετηθούν πελάτες των δικηγορικών γραφείων των βουλευτών μεγαλοδικηγόρων. Και ούτε γάτα, ούτε ζημιά.  Η συγκάλυψη είναι ένα παιχνίδι που διαδραματίζεται ολόκληρες δεκαετίες για να εξυπηρετεί τους μεγάλους και μαζί με αυτούς και τους μικρούς παίκτες, τα μικρά και

Τι σόι θέσμια;

του Λάζαρου Α. Μαύρου

Γ Ι Α Τ Ι ΠΡΕΠΕΙ άραγε να υποστούμε - ό μη γένοιτο - κι άλλη εθνική καταστροφή, ώστε να οδηγηθούμε επί νέων ερειπίων, για να μεμφόμαστε εκ των υστέρων τις από τώρα ορατές κι από πολύ καιρό ήδη κραυγαλέες ανεπάρκειες τού νυν πολιτικού συστήματος τής δυναστεύουσας Κομματοκρατίας; Το ερώτημα έτεκε η μελέτη της προεδρικής ομιλίας της 18ης τρ. περί των ευθυνών τού «ευρύτερου πολιτικού συστήματος» 1960-1974 για την εθνική καταστροφή του ’74. Και η διακήρυξη του προέδρου Αναστασιάδη περί της «αδήριτης [προφανώς εννοούσε επιτακτικής] ανάγκης απόλυτης προσήλωσης όλων μας στα δημοκρατικά θέσμια»…

Τ Ι ΣΟΪ ΕΙΝΑΙ, λοιπόν, τα ισχύοντα «δημοκρατικά θέσμια»; Και πόσο πράγματι δημοκρατικά μπορούν να χαρακτηρισθούν; Πόσο γνήσια κι ανόθευτα, δηλαδή, πραγματώνουν τη διαρκή εξουσία των πολιτών, τη λαϊκή κυριαρχία του κυρίαρχου λαού, τη δήμου-κρατία; Και πόσο αυτά γοητεύουν τους πολίτες, καθιστώντας τους ευσυνειδήτως μετέχοντες και ευψύχως προμαχούντες τών εν λόγω θεσμίων;

Σ Τ Η Ν ΒΙΩΘΕΙΣΑ ήδη πρακτική, ήτις κατέστη τραυματική εμπειρία των πολιτών, τι σόι «δημοκρατικά» θέσμια επέτρεψαν λ.χ. να κυβερνάται το κράτος απ’ τον Ιούλιο 2011 και τον Όλεθρο

Η «μέση λύση» για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Οι προσεγγίσεις K. Καραμανλή και A. Παπανδρέου στον θεσμό και οι σημερινές ανάγκες

Αντώνης Μακρυδημήτρης

Στο ερώτημα περί του ρόλου και των αρμοδιοτήτων, καθώς και του τρόπου ανάδειξης και επιλογής, του Προέδρου της Δημοκρατίας στην Ελλάδα κατά την περίοδο της μεταπολίτευσης μπορεί να δοθούν και έχουν δοθεί έως τώρα δύο τύποι απαντήσεων: η λύση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, όπως αποτυπώθηκε στο Σύνταγμα του 1975, και η λύση του Ανδρέα Παπανδρέου, όπως αυτή αποτυπώθηκε στο Σύνταγμα ή μάλλον τη συνταγματική αναθεώρηση του 1986.

Κατά την πρώτη ως άνω εκδοχή, ο ρόλος τού αρχηγού τού κράτους είναι νευραλγικός έως πολύ σημαντικός, ιδίως σε περιόδους κρίσης, και μπορεί να λειτουργήσει ρυθμιστικά έως διορθωτικά απέναντι σε άλλες συντεταγμένες εξουσίες και μάλιστα σε αυτήν της Κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού. Κατά τη δεύτερη ως άνω εκδοχή, ο ρόλος του πρώτου πολίτη της Δημοκρατίας είναι δευτερεύων και περιορίζεται σε κυρίως συμβολικές λειτουργίες και δραστηριότητες, δεδομένης της μετατόπισης του κέντρου αποφασιστικής εξουσίας και επιρροής στο κυβερνητικό, ιδίως, σκέλος της εκτελεστικής εξουσίας.

Αυτές οι δύο «λύσεις» ως προς τον προεδρικό θεσμό δοκιμάστηκαν στο σύστημα διακυβέρνησης της χώρας κατά την περίοδο της μεταπολίτευσης και απέδειξαν τις δυνατότητες αλλά και τις αδυναμίες, τα συγκριτικά πλεονεκτήματα αλλά και τα μειονεκτήματά τους. Ας μας επιτραπεί να παρατηρήσουμε ότι, παρά τον σεβασμό και την εκτίμηση προς το έργο και την ιστορική συμβολή των δύο κορυφαίων πολιτικών προσωπικοτήτων, που δέσποσαν στην πρόσφατη ιστορία του τόπου, στη συνέχεια θα υποστηρίξουμε την ορθότητα μιας τρίτης άποψης ως προς το ζήτημα αυτό, μιας πιο ενδιάμεσης θέσης, που θα τη χαρακτηρίσουμε ως «μέση λύση» στο ζήτημα του συνταγματικού και πολιτικού ρόλου του προεδρικού θεσμού στην Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία. Αυτή η «λύση» δεν έχει ακόμα δοκιμαστεί, αλλά θα πρέπει – νομίζω – να προβληματίσει τη Βουλή κατά την προσεχή συνταγματική αναθεώρηση, ώστε το πολίτευμα της χώρας να προσλάβει μια πιο ισορροπημένη μορφή και να λειτουργήσει πιο ποιοτικά και πιο αποτελεσματικά.

Το πολίτευμα της χώρας είναι η «προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία» (άρθρο 1 του Συντάγματος) και το πρώτο τη τάξει όργανο σε αυτήν, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, είναι ο «ρυθμιστής του πολιτεύματος» (άρθρο 30). Εντούτοις, αυτή η περιεκτική σχεδίαση του πολιτεύματος της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας, , κατέστη στη διάρκεια της περιόδου που

Πολιτική Απόφαση ΣΥΡΙΖΑ: Τα δεινά πίσω από τις υποσχέσεις

Αν καταλάβαμε καλά από το κείμενο της Πολιτικής Απόφασης του Ιδρυτικού του Συνεδρίου, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποφασίσει να μην αφήσει κανέναν παραπονεμένο – διαφορετικά πώς θα υποκλέψει (και αυτός) τις ψήφους των ευκολόπιστων;

Τάζουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες, υπόσχονται αυξήσεις, επαναπροσλήψεις, ακυρώσεις μνημονίων και αποκρατικοποιήσεων, ακόμη και ιθαγένειες στους… μελλοντικούς ψηφοφόρους του.

Πώς θα τα πετύχει όλα αυτά;

Μα προφανώς… αυτόματα!

Θα καταργήσει τα μνημόνια, θα διαγράψει το μεγαλύτερο μέρος του χρέους, θα κάνει λογιστικό έλεγχο και ενώ θα τα κάνει όλα αυτά, παράλληλα θα αποκαθιστά στα προ μνημονίου επίπεδα τις εργασιακές σχέσεις, τον κατώτερο μισθό, την κατώτερη σύνταξη, το επίδομα ανεργίας, τα οικογενειακά επιδόματα, θα δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας και βέβαια, «όλοι οι εργαζόμενοι που απολύθηκαν θα επαναπροσληφθούν»!

Και επειδή «καμιά θυσία για το ευρώ», αν μας πολυζορίσουν, θα τους κάνουμε να το μετανιώσουν.

Πώς; Μα… «με όλα τα δυνατά όπλα», αφού…

«Δεσμευόμαστε ότι θα αντιμετωπίσουμε τις ενδεχόμενες

Η Μεσόγειος ως γεωπολιτικό φαινόμενο

Δρ. Ιωάννης Παρίσης

(Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στο τεύχος Μαίου 2013 του περιοδικού ΑΜΥΝΑ & ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ. τα αναφερόμενα στοιχεία προέρχονται κυρίως από το βιβλίο μου: Η ΚΑΘ’ ΗΜΑΣ ΘΑΛΑΣΣΑ – Γεωστρατηγική Ανάλυση της Μεσογείου, Εκδόσεις Λιβάνη, 2013).

Το στρατηγικό περιβάλλον της μεσογειακής περιοχής διαμορφώνεται κατ’ αρχήν από τις πολιτικές, τα συμφέροντα, τις δράσεις και τις συνεργασίες ή τις αντιπαραθέσεις των κρατών που την περιβάλλουν. Ουσιαστικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EE) στη βόρεια ακτή και του αραβικού κόσμου στη νότια. Επιπλέον, το περιβάλλον αυτό επηρεάζεται από τις πολιτικές, τις επιδιώξεις και τα συμφέροντα μεγάλων δυνάμεων, οι οποίες, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, είναι παρούσες στη μεσογειακή περιοχή.

Ευρισκόμενη στο κέντρο ενός σχετικά ασταθούς περιφερειακού πλαισίου, η Μεσόγειος διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στη μορφή του γεωστρατηγικού περιβάλλοντος ολόκληρης της Ευρώπης, της Βόρειας Αφρικής, της Μέσης Ανατολής και ευρύτερα. Το περιβάλλον αυτό επηρεάζεται από τις πολιτικές, τις φιλοδοξίες και