Σελίδες

Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010

Να σε κάψω Γιάννη να σ' αλείψω λάδι


 
Ο Κλεισθένης γράφει
Ένας-ένας οι πολιτικάντηδες, αρχίζουν να παίρνουν αποστάσεις απ’ την καταστροφική πολιτική του μνημονίου, πολιτική του ΠΑΣΟΚ και των εξαπτέρυγων.
Οι πολιτικάντηδες του τόπου, «ποντάρουν» στην κοντή μνήμη του λαού και είτε διαφοροποιούνται διαγραφόμενοι, είτε σιγοψυθιρίζουν τις «ενστάσεις» και τις «διαφωνίες» τους με την κυβερνητική πολιτική.
Αφού συμμετείχαν και υπερψήφισαν, όλα τα καταστροφικά για την οικονομία και τη χώρα, μέτρα, αντιλαμβανόμενοι τη γενική κατακραυγή της κοινωνίας, προσπαθούν να δείξουν φιλολαϊκό πρόσωπο και μη μας φανεί περίεργο, σε λίγο θα «κοκορεύονται» ότι τάχα έκαναν και αντίσταση, κατά του μνημονίου και της νεοφιλελεύθερης πολιτικής του ΠΑΣΟΚ.
Ήδη ο Καρατζαφέρης αρχίζει να «μασάει» τα λόγια του και να υποστηρίζει ότι ψήφισε μόνο το μνημόνιο, για να «σωθεί» η πατρίδα. Κάνοντας τις συνήθεις «κολοτούμπες» του, πιθανό αύριο να αυτοανακυρηχτεί  πολέμιος του μνημονίου, κάτι τέτοιο δεν μας εκπλήσσει καθόλου.
Η Ντόρα βλέποντας τα εξευτελιστικά ποσοστά των δημοσκοπήσεων, σιγά-σιγά αλλάζει φρασεολογία (όχι πολιτική ουσία, είναι νεοφιλελεύθερη) θέλοντας να καρπωθεί η ίδια και το κόμμα της, κάποιους απ’ τους δυσαρεστημένους και οργισμένους πολίτες. Θα τηρήσει την πάγια τακτική των πολιτικάντηδων λέγοντας, «εγώ τα έλεγα αλλά δεν με άκουγε κανείς».
Πολλοί απ’ το ΠΑΣΟΚ, βλέποντας την καταιγίδα που έρχεται, άρχισαν να αναζητούν σανίδα σωτηρίας, κάνοντας «διαρροές» στους κολλητούς τους δημοσιογράφους για δήθεν προβληματισμούς και αντιρρήσεις που έχουν, φυσικά μέσα στη βουλή είναι «κότες». «Όταν βουλιάζει το καράβι τα πρώτα που φεύγουν είναι τα ποντίκια». Για να τους «κόψει» το βήχα ο ΓΑΠ απειλεί πάλι με εκλογές. Η βασική επιδίωξη του ΓΑΠ και της τρόικας είναι να στηριχτεί όπως-όπως η κυβέρνηση μέχρι να ψηφιστούν όλα τα νομοσχέδια της καταστροφής. Πρέπει εδώ να σημειώσουμε ότι, η ανατροπή όλων αυτών των νομοσχεδίων και ειδικά των επαχθέστατων όρων της δανειοδότησης, από μια άλλη κυβέρνηση, θα χρειαστεί πολύ καιρό ίσως και χρόνια.
Οι αλλοπρόσαλλες δηλώσεις των στελεχών του ΠΑΣΟΚ είναι μνημειώδεις.
Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ (ο Οικονόμου, όχι ο διαγραμμένος) έκανε σε κανάλι την εξής ανατριχιαστική τοποθέτηση, «διαφωνώ με το πολυνομοσχέδιο αλλά θα το ψηφίσω για να μην οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές», αυτός βάλθηκε να μας τρελάνει. Ο Παπακωνσταντίνου σε άλλο κανάλι, είπε πως ήξεραν ότι απ’ τις βεβαιωμένες οφειλές προς το δημόσιο, ένα πολύ μεγάλο κομμάτι δεν ήταν δυνατό να εισπραχτούν (μέχρι τώρα δεν τα χάρισαν αλλά τελικά να δούμε τι θα γίνει), ο Ρέπας μας είπε ότι, εμείς φταίμε που δεν έχουμε αλλάξει με την ψήφο μας τους «λαδιάρηδες» πολιτικούς, ο Πάγκαλος «μαζί τα φάγαμε» κτλ. Πλήρες «μπάχαλο».
Η ΝΔ αδυνατεί να εμπνεύσει το λαό γιατί οι προθέσεις της δεν είναι ξεκάθαρες, ο φόβος της περαιτέρω συρρίκνωσης την υποχρεώνει να ακολουθεί τα γεγονότα παρά να προηγείται, αν ξεκαθαρίσει τις προτάσεις της θα έχει διαρροές. Ο Σαμαράς φοβάται μη χαρακτηριστεί λαϊκιστής αν κινηθεί ξεκάθαρα κατά της τρόικας ή μνημονιακός αν συμπαραταχτεί με τις επιλογές της. Κινείται μεσοβέζικα.
Η πολιτικάντικη λογική του λεγόμενου πολιτικού κόστους τα ρυθμίζει όλα. Το αν έχουν οι πολιτικοί κόστος ή όχι, είναι αδιάφορο για τους πολίτες, η καταστροφή ολοκληρώνεται μέρα με τη μέρα, η βία θα πολλαπλασιαστεί και η αναπλήρωση του χαμένου εισοδήματος και των εργασιακών δικαιωμάτων μετατίθεται για πολύ αργότερα. Στη χώρα θα έχουμε αναταραχές για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, κάτι που θα δυσκολέψει πολύ την πολυπόθητη ανάπτυξη.
Οι πολίτες συζητώντας μεταξύ τους καταδικάζουν τη βία αλλά από μέσα τους την δικαιολογούν, χαρακτηριστικό παράδειγμα ο ξυλοδαρμός Χατζηδάκη, πολλοί λένε ότι ήταν άδικος και καταδικαστέος και ταυτόχρονα στο πίσω μέρος του μυαλού τους έρχεται η σκέψη «καλά του κάνανε, μακάρι να τούριχναν κι΄άλλες». Αυτά τα επεισόδια μπορεί να πολλαπλασιαστούν με ανεξέλεγκτες επιπτώσεις στην ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος.
Όταν σπέρνεις ανέμους θερίζεις θύελλες. Πιθανή έκρηξη της βίας θα φέρει εντατικότερη αστυνομοκρατία. Αν η Ελληνική κοινωνία αποδεχτεί ότι η βία μπορεί να λύσει τα προβλήματα καήκαμε. Η δράση φέρνει αντίδραση, η βία φέρνει βία.
Προσωπικά πιστεύω ότι ο ξυλοδαρμός του Χατζηδάκη ή οπουδήποτε άλλου είναι ανεπίτρεπτος και μη βιαστείτε να με χαρακτηρίσετε υποστηρικτή του γιατί η γνώμη μου για τον συγκεκριμένο είναι ότι στην  πολιτική του σταδιοδρομία οι επιδόσεις του ήταν από μηδενικές έως καταστροφικές για τη χώρα, υπήρξε ο στρατηγός του ξεπουλήματος της «Ολυμπιακής», είναι πολιτικό παιδί της «άγιας» οικογένειας και νεοφιλελεύθερος.
Καταδικάζω και αποστρέφομαι κάθε μορφή βίας από πεποίθηση. Δεν προσφέρει τίποτε και δεν οδηγεί πουθενά.
Το πολιτικό σύστημα, με την σημερινή του μορφή, θα επιδιώξει να παραμείνει έως ότου γίνουν νόμοι του κράτους, όλα όσα ζητούν ΔΝΤ, ΕΕ και ΕΚΤ. Το ζητούμενο για τους πολιτικούς αναλυτές αλλά και από τους απλούς πολίτες είναι με τι θα αντικατασταθεί.
 
http://ideopigi.blogspot.com/2010/12/blog-post_3292.html
 

Ποια φάγαμε μαζί ρε ΑΛΗΤΗ; Και αφού τα φάγαμε μαζί, να συνεχίσουμε να τα τρώμε και τώρα ρε ΓΕΛΟΙΕ!

Την 10ετία του 80 και του '90 κάποιο από τα λαμόγια που μας κυβερνούν, προσπαθώντας να απενοχοποιήσει το πολιτικό σύστημα αλλά και να επιρρίψει την ευθύνη στον ελληνικό λαό  πέταξε τον αφορισμό: "Οι λαοί έχουν τους πολιτικούς που τους αξίζουν". Δηλαδή φταίει ο ελληνικός λαός που οι απόγονοι των κοτσαμπάσηδων που μας κυβερνούσαν επί τουρκοκρατίας, ελέω τουρκοκρατίας, μας κατσικώθηκαν στον σβέρκο ελέω Άγγλων και Αμερικανών και δεν μπορούμε να αποτινάξουμε τον ζυγό τους.
Αν θυμάστε  η δεκαετία του '80 ήταν η εποχή των μεγάλων σκανδάλων του ΠΑΣΟΚ. Ήταν η εποχή της ΑΤΑ, του Κοσκωτά, του Κουτσόγιωργα, του καλαμποκιού του Αθανασόπουλου και η εποχή που το "ΕΘΝΟΣ" του Μπόμπολα ήταν πιο δεξιό και από την πιο δεξιά εφημερίδα και πρωτοστατούσε για την καταδίκη του Ανδρέα Παπανδρέου. Ήταν η εποχή που οι κασέτες (μέχρι εκεί είχε φθάσει η τεχνολογία) απεκάλυπταν την συναλλαγή των διεφθαρμένων πολιτικών με τους "νταβατζήδες".
Η δεκαετία του '90 ήταν η εποχή του αρχιαποστάτη που δεν ήξερε τι να κάνει, σε σχέση με τα Σκόπια ξεπουλώντας το όνομα "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" στους Σλάβους που  έχουν για γλώσσα ένα συνονθύλευμα άλλων γλωσσών  ενώ ταυτόχρονα  μοίραζε "ευρωπαϊκά προγράμματα" στους κολλητούς της ΚΟΡΗΣ του, του Σημίτη που κυριολεκτικά "τα είχε κάνει πάνω του" στην υπόθεση των Ιμίων αλλά και που "έφαγε καλά" με την υπόθεση του χρηματιστηρίου, και την υπόθεση της παραδόσεως του Οτσαλάν στους Τούρκους από τον αντιπρόεδρο της σημερινής, ας την πούμε αλλά με ερωτηματικό, κυβέρνησης των Ελλήνων.
Σήμερα ένα όμοιο υποκείμενο ήλθε να μοιραστεί τα αποτελέσματα της σύγχρονης λαμογιάς με τον ελληνικό λαό. "Μαζί τα φάγαμε" μας είπε. Ποια φάγαμε μαζί ρε αλήτη που πουλάς τσαμπουκά μόνο και μόνο επειδή καλύπτεσαι από την βουλευτική ασυλία; Έτσι σε μάθανε ρε καρακηφηναριό; Και αφού τα φάγαμε μαζί γιατί δεν τα τρώμε και τώρα μαζί ρε φαταούλα που από την πολλή μάσα δεν βρίσκεις νούμερο για να ντυθείς; Γιατί βρε αλήτη εγώ να πάρω δώρο Χριστουγέννων το ένα τέταρτο (1/4) κι εσύ ολόκληρο; Γιατί ρε χοντρομπαλά το δικό μου το παιδί να στερηθεί ενώ το δικό σου να ζει μέσα στην άνεση;
Ένα έχω να σου πω ρε γελοίο υποκείμενο. Θα ρεζιλευθείς μαζί και οι όμοιοί σου πολύ σύντομα κι εγώ θα είμαι παρών την στιγμή της ήττας σου. Θα είμαι παρών και θα γελάω όταν θα ζητάς συγνώμη από τον ελληνικό λαό. Θα είμαι εκεί που θα παρακαλάς αλλά δεν θα ακούγεσαι.
Σου το υπόσχομαι στην στρατιωτική μου τιμή, που δεν την έχασα λόγω αποστρατείας, ότι πολύ πολύ γρήγορα θα μου το πληρώσεις.

Γιωργάκη, παρέδωσες την χώρα στα χέρια των εχθρών της. Είσαι κατάπτυστος προδότης.

ΚΑΛΑ ΞΥΠΝΗΤΟΥΡΙΑ ... !!! Ο ΛΥΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΑΝΤΡΙ.

Θέμα: Ανακοίνωση του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών

Ημερομηνία καταχώρησης: 16η Δεκεμβρίου 2010
«ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ ΚΑΙ ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ»
Με το άρθρο 14 παρ. 5 της σύμβασης η Ελλάδα παραιτείται ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ και ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ από τις ασυλίες προστασίας της εθνικής κυριαρχίας. Τέτοιος πρωτόγνωρος όρος δεν συναντάται ούτε σε αποικιοκρατικές συμβάσεις. Είναι όρος που παραβιάζει θεμελιώδεις αρχές του δικαίου σε όλα τα επίπεδα: του διεθνούς, του ευρωπαϊκού και του εθνικού δικαίου.
Πρόκειται για όρο ο οποίος παραβιάζει τη θεμελιώδη αρχή σεβασμού της κυριαρχίας του κράτους· απειλεί, θέτει σε κίνδυνο και προσβάλλει στον πυρήνα τους τα κυριαρχικά δικαιώματα, την ίδια την κυριαρχία και την υπόσταση της χώρας. Ο κίνδυνος καθίσταται άμεσος, αν συνδυαστεί με τον όρο της Σύμβασης, ότι οι Δανειστές, όλοι μαζί ή με συμφωνία όλων, μπορούν να μεταβιβάσουν σε τρίτη χώρα τα δικαιώματά τους από τη Σύμβαση. Επιπλέον στη σύμβαση ρητά ορίζεται ότι διέπεται από το ΑΓΓΛΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ. Αποκλειστικά Αρμόδιο Δικαστήριο συμφωνήθηκε να είναι το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή των δανειστών μας. Η δανειακή σύμβαση είναι Ε Κ Ν Ο Μ Η .
ΚΑΛΟΥΜΕ την ελληνική Βουλή, να τοποθετηθεί επί της δανειακής σύμβασης η οποία από τις 4 Ιουνίου 2010 έχει κατατεθεί σε αυτήν. Χωρίς κάποιο προηγούμενο παραδώσαμε με μόνη μια υπογραφή την εθνική μας κυριαρχία, ολόκληρη τη δημόσια περιουσία μας. Από της συστάσεως του νεοελληνικού κράτους είμαστε συνηθισμένοι να δανειοδοτούμαστε. Τέτοιους όρους, όμως, ο υ δ έ π ο τ ε αποδεχτήκαμε.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ Ν` ΑΠΑΛΕΙΦΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΤΗ ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΟΙ ΟΡΟΙ ΠΟΥ ΘΙΓΟΥΝ ΤΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ.

Ο Πρόεδρος
Δημήτρης Χ. Παξινός         
Greekalert news

Αντώνη Σαμαρά, σου δίνονται ευκαιρίες που δεν πρέπει να χάσεις!!! Εμείς είμαστε μαζί σου.

Η μεγάλη ευκαιρία του Σαμαρά

Posted by ΛΑΚΕΔΑΙΜΩΝ στο 18/12/2010
Θα μπορούσε να πεις κανείς πολλά για την Εκκλησία και την στάση της απέναντι στο πολιτικοοικονομικό κατεστημένο. Όμως η περίφημη πλέον εγκύκλιός της που χαρακτηρίζει την Ελλάδα «Χώρα υπό κατοχή» απηχεί αυτό που συμβαίνει σήμερα στην ελληνική κοινωνία – και το βλέπουμε άλλωστε κάθε ημέρα εδώ στα σχόλια: Δεν είναι πλέον μόνοι οι αριστεροί εκείνοι που ζητάνε επαναστατικές δράσεις και ανατροπές. Είναι και συντηρητικά κοινωνικά στρώματα που έβλεπαν μέχρι τώρα με απέχθεια τις διαδηλώσεις και τα λάβαρα. Είναι και «δεξιοί», ψηφοφόροι της καθεστηκυίας τάξης σε όλη τους την ζωή. Είναι και μικροαστοί που βλέπουν τα μαγαζιά τους να κλείνουν και τις περιουσίες τους να χάνονται που θέλουν να κατέβουν στους δρόμους και τότε οι “επαναστάτες” των Εξαρχείων δεν θα έχουν που να κρυφτούν. Και ο,τι συνέβη με τον Χατζηδάκη θα ξανασυμβεί σε λίγο. Έχουμε ξεχάσει τις αποδοκιμασίες προς Κακλαμάνη, Πάγκαλο, Σιούφα, Κουτρουμάνη και πολλούς άλλους;
Η έκρηξη της λαϊκής οργής θα εντείνεται όσο η κυβέρνηση θα συνεχίζει να εφαρμόζει απαρέγκλιτα τις εντολές του ΔΝΤ και η χώρα να εξαθλιώνεται. Το «σύστημα» καταρρέει. Δεν έχει πλέον καμία βάση νομιμοποίησης. Και τίθεται μόνο ένα ερώτημα: . Υπάρχει κάποιος που μπορεί να σώσει την χώρα; Υπάρχει κάποιος που μπορεί να εκφράσει την λαϊκή αγωνία  και να οδηγήσει την πατρίδα και τον λαό της σε δρόμους ελπίδας;
Εμείς πιστεύουμε ότι αυτός ο ηγέτης μπορεί να είναι μόνο ο Αντώνης Σαμαράς. Όχι μόνο επειδή η πολύχρονη πολιτική μοναξιά του τον καθιστά μη συνένοχο στις τεράστιες ευθύνες του πολιτικού κόσμου. Αλλά και επειδή είναι ο μόνος πολιτικός ηγέτης σήμερα που έχει συγκροτημένη σκέψη, άποψη και όραμα για το μέλλον. Γι αυτό και τον πολεμούν με όλα τα μέσα.
Και να εξηγηθούμε: Δεν τα έκανε όλα καλά ο Σαμαράς στο χρόνο που πέρασε από την πανηγυρική εκλογή του στην ηγεσία της ΝΔ. Αλλά,  κανένας αντικειμενικός παρατηρητής δεν μπορεί να απαιτεί να τα έχει κάνει όλα καλά, μέσα σε τέτοιες συνθήκες. Όπως και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι τα βασικά, τα ουσιαστικά, τα έκανε: Είπε όχι στο Μνημόνιο, έβαλε κόκκινες γραμμές στην εθνική πολιτική, απάλλαξε το κόμμα από τις βαρωνίες και τα φέουδα, του έδωσε ιδεολογικό στίγμα και άλλα πολλά. Από την άλλη μεριά δεν άνοιξε, όπως περιμέναμε όλοι, τις πόρτες της ΝΔ στο νέο αίμα, δεν ανανέωσε ριζικά τον κομματικό μηχανισμό και κράτησε κομματικές ισορροπίες που μόνο τον ίδιο ζημιώνουν και την κοινή υπόθεση για μια καλύτερη Πατρίδα. Αλλά αυτά τα λέμε κάθε ημέρα εδώ και θα συνεχίσουμε να τα λέμε μέχρι ν΄ αλλάξουν.
Σήμερα, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, ΤΩΡΑ, ανοίγεται μπροστά στον Σαμαρά μια μεγάλη ευκαιρία να υπερβεί τα στενά κομματικά πλαίσια και να εκφράσει ευρύτερες δυνάμεις στον αγώνα για το αύριο. Είμαστε βέβαιοι πως και ο ίδιος ο Σαμαράς το αισθάνεται και το καταλαβαίνει αυτό. Πρέπει όμως να ξεφύγει από τις αγκυλώσεις ενός κομματικού μηχανισμού που επί δεκαετίες έμαθε να λειτουργεί με συγκεκριμένο τρόπο,κατεύθυνση, μεθοδολογία και ιδεολογία.
Θα περιγράψουμε  με απλά λόγια το πρόβλημα της ΝΔ και συγνώμη αν γίνει λίγο κουραστικό αυτό το άρθρο. Πάρτε για παράδειγμα την απολογητική και αμφιλεγόμενη στάση αρκετών βουλευτών της ΝΔ και κατά την διάρκεια της ψήφισης του πολυνομοσχεδίου και καθόλη την διάρκεια της κρίσης, σε οικονομικά, ή εθνικά ζητήματα. Είναι μια στάση που μας εξοργίζει όλους. «Γιατί τους βγάζουν στα παράθυρα», λένε όλοι. Γιατί συμβαίνει αυτό; Δεν είναι ότι βουλευτές και πολιτευτές βλέπουν, κατ΄ανάγκην, με κακό μάτι τον Σαμαρά, όπως επιχειρεί να δείξει καθημερινά ο φιλοκυβερνητικός Τύπος. Είναι κυρίως επειδή τα έχουν χάσει ιδεολογικά και πολιτικά. Είναι επειδή δεν μπορούν να  διαφοροποιηθούν αποφασιστικά από  μια πολιτική που μέσες άκρες εξέφραζαν και οι ίδιοι πριν από την εποχή Σαμαρά.
Με απλά λόγια: Πως να είναι αντι- ΠΑΣΟΚ όταν αυτό έχει γίνει …Νέα Δημοκρατία; Ξεχνάτε τι λέγαμε επί κυβέρνησης Καραμανλή; Ότι έχασε παταγωδώς επειδή ακολούθησε πολιτική ΠΑΣΟΚ χωρίς να είναι ΠΑΣΟΚ; « Τα ίδια από την ανάποδη κάνει σήμερα και το ΠΑΣΟΚ. Σήμερα το ΠΑΣΟΚ έχει γίνει  ένα νέο-φιλελεύθερο μόρφωμα που υπακούει τυφλά σε μια μονοδιάστατη πολιτική λιτότητας που του επιβάλλουν τα διεθνή επενδυτικά κέντρα. Αλλά δεν μπορεί να γίνει με την σειρά του ΝΔ και γι αυτό είναι καταδικασμένο να αποτύχει παταγωδώς. Έχει χάσει το παιχνίδι, και αν μείνει στην ιστορία, θα μείνει απλά ως ένα παράδειγμα νεοελληνικού ραγιαδισμού.
Η ΝΔ από την άλλη, βρίσκεται στο σταυροδρόμι μιας ιστορικής γι αυτήν ευκαιρίας να απεμπλακεί από τις σκιές και τα βάρη του παρελθόντος της και να αναλάβει μια νέα αποστολή.
Αυτό που ζούμε δεν είναι το τέλος της Μεταπολίτευσης; Αυτή η πλήρης σύγχυση ρόλων και ιδεών δεν σηματοδοτεί το τέλος όλων όσων ζήσαμε στο δημόσιο βίο από το 1974 και εντεύθεν; Μπορεί λοιπόν η Νέα Μεταπολίτευση που διακηρύσσει ο Σαμαράς να γίνει με παλαιά  υλικά;
Τα ψέματα τελείωσαν. Οι εποχές δεν ενδείκνυνται ούτε για ομφαλοσκόπηση ούτε για αυτομαστιγώματα. Ο πολύς κόσμος ψάχνει για έναν «φάρο» που θα τον σηκώσει από τον καναπέ και θα του δώσει το στίγμα της δράσης.
Υπάρχει μια μεγάλη  δεξαμενή Ελλήνων που δεν επιθυμεί, για διάφορους λόγους, να συνταχθεί με το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΜΕ, την ΔΑΚΕ, τη ΝΔ και όλους τους χρεοκοπημένους πολιτικούς και εργατοπατερικούς μηχανισμούς. Πιστεύει δηλαδή στην ανάγκη της «εξέγερσης» κατά του μνημονίου, χωρίς όμως να θέλει να ταυτιστεί με τους προηγούμενους. Πέραν αυτών υπάρχει και το «πατριωτικό» λεγόμενο ΠΑΣΟΚ που ανέκαθεν αντιμετώπιζε θετικά τον Σαμαρά. Παράλληλα, υπάρχουν πολλοί ψηφοφόροι, νέας κοπής, που καθόλου μα καθόλου δεν δεσμεύονται από κόντρες του παρελθόντος, από ανένδοτους αγώνες, από αποστασίες, από πράσινα και μπλε καφενεία, κλπ. Πρόκειται για νέα παιδιά που μεγάλωσαν σε μια πιο απολιτίκ, πιο προνομιούχα κοινωνία, και που σήμερα βλέπουν τη γη να φεύγει κάτω από τα πόδια τους. Χωρίς να είναι αριστεροί, δεξιοί, αναρχικοί, ή οτιδήποτε άλλο, ψάχνουν τον τρόπο να αντιδράσουν, να εκδηλώσουν το θυμό τους, μέσα από μια οργανωμένη πολιτική και κοινωνική κίνηση.
Όλοι αυτοί δεν ξέρουν τον Σαμαρά. Δεν τον έχουν γνωρίσει. Και ούτε πρόκειται να τους γνωρίσει αν συνεχίσει να ακολουθεί την επικοινωνιακή πολιτική που ακολουθεί. Αν καταφέρει όμως να τους πλησιάσει, μπορεί να τους προσφέρει όραμα και να διοχετεύσει την οργή τους σε δημιουργικά μονοπάτια. Και μέσα απο αυτά στην λεωφόρο του αύριο.Οι πρόσφατες  πολυπληθείς και βροντερές διαδηλώσεις, έδειξαν ότι ο κόσμος και θέλει και ψάχνει για νέες μορφές αγώνα. Το ζήτημα είναι να βρει κάποιον που θα τον εκφράζει για να συνταχθεί μαζί του.
Η Ν.Δ. ποτέ στην ιστορία της, ασχέτως εκλογικών αποτελεσμάτων,  δεν είχε μια τέτοια βάση  ανθρώπων από την οποία θα μπορούσε να ενισχύσει τις τάξεις της και να διεκδικήσει πράγματα που για τη παραδοσιακή «δεξιά» παράταξη φάνταζαν απίθανα.
Ο Σαμαράς έχει λοιπόν τη μοναδική ευκαιρία να ηγηθεί όλου αυτού του κόσμου, που σε άλλες εποχές δεν θα ταυτίζονταν με τη ΝΔ, και να αντλήσει από μια τεράστια δεξαμενή προβληματισμένων πολιτών που είναι έτοιμη να ακολουθήσει. Αν καταφέρει και απομονώσει τα εσωκομματικά «βαρίδια» και  αναλάβει το ρόλο που του επιφύλαξε η ιστορία, ίσως τότε μπορέσει και να εκπληρώσει το όνειρό  του να γίνει πραγματικός πρωθυπουργός και ηγέτης της χώρας, αλλά και το όνειρο πολλών εκατομμυρίων Ελλήνων, να γλιτώσουν από τα δεσμά της τρόικας.
Έχει δηλαδή τη μοναδική ευκαιρία να μείνει στην ιστορία ως πραγματικός statesman, και όχι απλά ως ένας ακόμη διεκπεραιωτής.

FactorX – Strange Attractor, Τόνοι και Πνεύματα

Yιοθετείται η γερμανική γραμμή από την Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε.

«Γιαβόλ» για τον Μηχανισμό
 
ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥΞΑΝΘΟΥΛΗ, Βρυξέλλες
«Γερμανική γραμμή» για τον Μηχανισμό Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας αναμένεται να υιοθετήσει η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε., ανάβοντας σήμερα «πράσινο φως» για τη σύστασή του και παραπέμποντας στο Συμβούλιο υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης την εξειδίκευση των λεπτομερειών (modalities) και τα νομικά κείμενα που θα τον συνοδεύουν. Το γερμανικό θέλημα για ένα μόνιμο ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης θα γίνει σήμερα πραγματικότητα από τους «27», ανοίγοντας το δρόμο τόσο για την τελική έγκρισή του από τη Σύνοδο Κορυφής του προσεχούς Μαρτίου, όσο και για την απαραίτητη «περιορισμένη αναθεώρηση» της Συνθήκης της Λισαβόνας, προκειμένου να ενσωματώσει το νέο μοντέλο χρηματοπιστωτικής σταθερότητας. Στόχος των Βρυξελλών είναι να τεθεί σε ισχύ η «μερικώς τροποποιημένη Συνθήκη» την 1η Ιανουαρίου 2013 και να ενεργοποιηθεί ο Μηχανισμός Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας τον Ιούνιο του ίδιου έτους. Ο Μηχανισμός εκτιμάται, πάντως, ότι δεν θα καθησυχάσει τις αγορές, ενώ αντίθετα εκφράζονται φόβοι ότι θα προκαλέσει μεγάλα προβλήματα δανεισμού στα τέσσερα κράτη που αντιμετωπίζουν σοβαρά δημοσιονομικά προβλήματα (Ελλάδα, Ιρλανδία, Ισπανία, Πορτογαλία). Πονοκέφαλο προκαλεί η «ρήτρα συλλογικής δράσης», διά της οποίας θα υποχρεώνονται οι ιδιώτες θεσμικοί επενδυτές (τράπεζες, συνταξιοδοτικά ταμεία και αμοιβαία κεφάλαια) που αγοράζουν κρατικά ομόλογα, να αναλαμβάνουν μέρος του κινδύνου στην περίπτωση που το εν λόγω κράτος παρουσιάζει πρόβλημα ρευστότητας. Η υποχρέωση ανάληψης μέρους του κινδύνου εστιάζεται σε πρώτη φάση στην επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των ομολόγων, ενώ σε δεύτερη φάση (εφόσον το δημοσιονομικό πρόβλημα του εν λόγω κράτους επιδεινωθεί), οι ιδιώτες θεσμικοί επενδυτές θα υποχρεούνται να αποδεχθούν μείωση του επιτοκίου ή ακόμη και μείωση της ονομαστικής αξίας του ομολόγου.
Προβληματισμό για τον Μηχανισμό εξέφρασε και ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν-Κλοντ Τρισέ, διαπιστώνοντας ότι μπορεί να οδηγήσει σε μεγάλη αποσταθεροποίηση στην ευρωζώνη. Την ίδια ώρα, ο Πρόεδρος της ευρωζώνης, Πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Ζαν Κλοντ Γιούνγκερ κάλεσε τους ηγέτες της Ε.Ε. να αποδείξουν ότι έχουν τη βούληση να κάνουν ό,τι είναι δυνατόν προκειμένου να διατηρήσουν τη σταθερότητα της ευρωζώνης.
Η υπόδειξη Γιούνγκερ εκτιμάται ότι έχει αποδέκτη την Καγκελάριο της Γερμανίας Άγκελα Μέρκελ, η οποία αρνείται κατηγορηματικά την έκδοση κοινού ευρωομολόγου, έχοντας τη στήριξη της Γαλλίας, της Σουηδίας, της Φινλανδίας, της Αυστρίας και της Ολλανδίας. Η πρόταση Γιούνγκερ-Τρεμόντι (ΥΠΟΙΚ Ιταλίας) για έκδοση ευρωομολόγου ήταν μεν εκτός ημερησίας διάταξης της Συνόδου Κορυφής, ωστόσο το θέμα επανήλθε και τυγχάνει στήριξης από αρκετούς ηγέτες, οι οποίοι θεωρούν τη λύση αυτή ως την πλέον ενδεδειγμένη συνταγή για κατευνασμό των αγορών.
Ως εκ τούτου, το θέμα αναμένεται να παραμείνει στο τραπέζι, έστω και ατύπως, μέχρι νεωτέρας….
Φιλελευθερος

Ο Μιχαήλο Μάρκοβιτς μιλά για όλα όσα συνέβησαν στην άλλοτε Γ/Β

Μιχαήλο Μάρκοβιτς: Είδα τη γραπτή συμφωνία Χόλμπρουκ-Κάρατζιτς

Ο θεωρητικός του γιουγκοσλαβικού μοντέλου αυτοδιαχείρισης, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου και σύμβουλος του Μιλόσεβιτς τα πρώτα χρόνια διακυβέρνησης, Μιχαΐλο Μάρκοβιτς, μιλάει στη “Μακεδονία της Κυριακής”. Αντικείμενο της συνομιλίας οι παράγοντες διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, ο ρόλος των ΗΠΑ, η πολιτική και τα λάθη του Μιλόσεβιτς, αλλά και η συμφωνία Χόλμπρουκ - Κάρατζιτς.
Αυτές τις μέρες βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη ένας από τους σέρβους διανοούμενους με μακρά ιστορία και μεγάλη συμβολή στην παλιά ενιαία Γιουγκοσλαβία και το περίφημο γιουγκοσλαβικό μοντέλο διακυβέρνησης (αρχικά της αυτοδιαχείρισης και στη συνέχεια της μεικτής οικονομίας), ο θεωρητικός της αυτοδιαχείρισης και σημαίνον μέλος της περίφημης κάποτε ομάδας “Πράξις” (με θέσεις από τα αριστερά στα τεκταινόμενα στη γιουγκοσλαβική κοινωνία) Μιχαΐλο Μάρκοβιτς, το έργο του οποίου είχε γίνει πλατιά γνωστό την εποχή μετά το Μάη του ’68. Στην αρχή ακολούθησε τον Μιλόσεβιτς ως ένας από τους συμβούλους του, αλλά στη συνέχεια διαφώνησε και αποχώρησε. Σήμερα ο 85χρονος θεωρητικός είναι δυσαρεστημένος από την πολιτική που ακολουθεί το Σοσιαλιστικό Κόμμα (που συμμάχησε κυβερνητικά με τους ακραίους φιλοδυτικούς του προέδρου Τάντιτς) και συμμετέχει ενεργά σε έναν κύκλο διανοουμένων και στελεχών για τη συγκρότηση ενός νέου Κινήματος Σοσιαλιστών. Προτείνει δε ως εφικτό σύστημα κοινωνικο-οικονομικής οργάνωσης αυτό του δημοκρατικού σοσιαλισμού, με μεικτή οικονομία και ρυθμιστικό ρόλο του κράτους. Ακμαιότατος και με διαυγέστατη σκέψη, συμμετείχε τις προηγούμενες ημέρες στις συζητήσεις των τετραήμερων εκδηλώσεων του περιοδικού Άρδην στην Έδεσσα. Φυσικά, δεν χάσαμε την ευκαιρία να τον αναζητήσουμε και να συνομιλήσουμε μαζί του. Το είχαμε κάνει και πριν από δεκαπέντε χρόνια, τότε που αναζητούσαμε απαντήσεις στα αγωνιώδη ερωτήματα για τις εξελίξεις του πολέμου. Στις ερωτήσεις μας για τα αίτια της αποτυχίας του γιουγκοσλαβικού μοντέλου και την αιματηρή διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, ως εσωτερικούς παράγοντες είχε αναφέρει τόσο την εθνική διάσταση (ανολοκλήρωτες εθνικές ολοκληρώσεις και αποτυχία του πολυεθνικού ομοσπονδιακού μοντέλου) όσο και την κοινωνική (παρέκκλιση προς έναν εξουσιαστικό σοσιαλισμό, πολιτικοοικονομική κρίση) και ως εξωτερικούς την παρεμβατική πολιτική της Γερμανίας και τις γεωπολιτικές επιδιώξεις των ΗΠΑ στην Ευρώπη και τον μουσουλμανικό κόσμο, με τη δημιουργία πολλών μικρών χειραγωγήσιμων και ανταγωνιστικών κρατών στο πλαίσιο της νέας τάξης πραγμάτων. Ανατρέχοντας στην προ δεκαπενταετίας συνέντευξη που μας είχε παραχωρήσει στην κατοικία του στο Βελιγράδι και ενθυμούμενοι τις απαντήσεις του, θέλαμε από την πρώτη στιγμή να θέσουμε τα ίδια ακριβώς ζητήματα, λαμβάνοντας υπόψη τις μετέπειτα εξελίξεις, τους παράγοντες διαμόρφωσής τους και τους πρωταγωνιστές τους.

Δύο δεκαετίες μετά, πώς βλέπετε τις εξελίξεις που οδήγησαν στην αποτυχία του γιουγκοσλαβικού μοντέλου διακυβέρνησης και στην αιματηρή διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας;
Ισχύει η ίδια ανάλυση για τις εσωτερικές αιτίες, την εθνική και κοινωνική διάσταση που αναφέρατε, συμπληρώνοντάς την όμως και με την ιστορική διάσταση. Μελετώντας στη συνέχεια την πορεία της συγκρότησης της Γιουγκοσλαβίας, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι από την αρχή η χώρα δεν είχε συγκροτηθεί σε σταθερή βάση και μορφή. Ήταν μία μεγαλομανής ιδέα του βασιλιά Αλεξάντερ Καρατζόρτζεβιτς να δημιουργήσει ένα κράτος από τρεις φυλές του ίδιου λαού, όπως έλεγε. Αλλά οι Σλοβένοι, οι Κροάτες και οι Σέρβοι δεν είναι το ίδιο έθνος με τρία διαφορετικά ονόματα τριών φυλών, αφού στην πράξη έχουν διαφορετική ιστορία, διαφορετική θρησκεία και την αίσθηση ότι έχουν διαφορετική πορεία. Για τους Κροάτες και τους Σλοβένους τότε η συμμετοχή στη Γιουγκοσλαβία ήταν η καλύτερη λύση, ευρισκόμενοι με το τέλος του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου στη χειρότερη κατάσταση, αφού ως μέρος της αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας που διαλύθηκε θα τύγχαναν μεταχείρισης ηττημένων. Παράλληλα έβλεπαν ότι ο σερβικός στρατός ήταν η μόνη δύναμη που θα τους προστάτευε. Έτσι από την αρχή η Γιουγκοσλαβία φαινόταν πως ήταν ένας γάμος συμφέροντος, τον οποίο σύντομα θα ακολουθούσε το διαζύγιο, παραβλέποντας την ανάγκη να υπάρξει μία ενωμένη κοινότητα ανθρώπων που θα μοιράζονταν κοινές αρχές ζωής. Αυτά, μαζί με τις διαστάσεις που τότε σας είχα αναπτύξει, την εθνική με την αποτυχία του ομοσπονδιακού μοντέλου και την ανάπτυξη αποσχιστικών τάσεων, και την κοινωνική με τα προβλήματα και την κρίση.


Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Εδώ, και περνάω στους εξωτερικούς παράγοντες, πρέπει να αναφερθώ ιδιαίτερα στην αμερικανική πολιτική και την επιδίωξη των ΗΠΑ για πλήρη έλεγχο των Βαλκανίων. Ήταν η απαρχή της νέας τάξης πραγμάτων και της παγκόσμιας κυριαρχίας τους. Όπως αρκετά καθαρά το διατυπώνει ο Ζμπίγκνιεφ Μπρεζίνσκι στο βιβλίο του “Η μεγάλη σκακιέρα”, αναφερόμενος στα μακροπρόθεσμα εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ και στην επιδίωξη της παγκόσμιας κυριαρχίας, απαραίτητος είναι ο πλήρης έλεγχος των Βαλκανίων. Γιατί; Για να είναι καλυμμένες στο σύνορο, τη γραμμή αντιπαράθεσης του 21ου αιώνα, που θα είναι επικεντρωμένη στον άξονα Μέση Ανατολή - Κεντρική Ασία - Σιβηρία, δηλαδή τις πλούσιες περιοχές των ενεργειακών πηγών και των δρόμων του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Σε αυτό το πλαίσιο, οι ΗΠΑ δεν ήταν διατεθειμένες να ανεχθούν κανέναν απείθαρχο υπερασπιστή της εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας των χωρών τους. Γι’ αυτό η Σερβία τέθηκε στο στόχαστρο, γιατί έχει μια εθνική ιστορία αγώνων για την ανεξαρτησία διά μέσου των αιώνων. Με τέτοια αίσθηση υπερηφάνειας και ακεραιότητας, δεν υπήρχε περίπτωση κανένας σέρβος ηγέτης και καμία κυβέρνηση να αποδεχθεί τις εντολές των ΗΠΑ.


Μάρκοβιτς: Πώς διέλυσαν τη Σερβία
Για αυτό και αυτές απο­φάσισαν να διαλύσουν τη Σερβία, αφού αρχικά δοκίμασαν να συνδιαλλαγούν με τον Μιλόσεβιτς. Όμως πολύ σύντομα κατάλαβαν πως δεν υπήρχε περίπτωση να υπάρξει οποιαδήποτε συναίνεση από την πλευρά των Σέρβων σε σειρά ζητημάτων, όπως στο θέμα του Κοσόβου.
Όποιος Σέρβος πολιτικός το έκανε θα είχε εξαφανιστεί από την πολιτική σκηνή. Παράλληλα, οι ΗΠΑ διαπίστωναν ότι στη Σερβία ήταν ζωντανό ακόμη ένα όραμα περί κομμουνισμού, αν και η χώρα βρισκόταν στα μέσα του δρόμου ανάμεσα στον πραγματικό σοσιαλισμό και στον δυτικό καπιταλισμό με ένα μεικτό κοινωνικό σύστημα, που οι Αμερικανοί απλώς περιέγραφαν ως ρεφορμιστικό κομμουνιστικό. Γι’ αυτό προώθησαν τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, τον αποκλεισμό και τις κυρώσεις, με τελευταία ενέργεια τον βομβαρδισμό της χώρας. Τότε που είχαμε υποστήριξη μόνο από τον ελληνικό λαό, αφού η Ρωσία του Γέλτσιν ήταν φιλοαμερικανική και ο τότε πρόεδρός της πίεζε τον Μιλόσεβιτς να αποδεχθεί όσα του ζητούσαν οι Αμερικανοί.
Όπως βλέπω, σήμερα αναφέρεστε περισσότερο στις ΗΠΑ, μεγιστοποιώντας τον ρόλο τους. Η γερμανική παρέμβαση τελικά ήταν μόνο στην αρχή. Ναι, μόνο στην αρχή έδρασαν η Γερμανία, η Αυστρία και το Βατικανό. Στη συνέχεια ανέλαβαν οι Αμερικανοί, αν και στην αρχή, το 1991, οι ΗΠΑ ήταν διστακτικές στο να επιδιώξουν τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, κάτι που άρχισαν να κάνουν από την άνοιξη του 1992.


Αναφερόμενος στις εσωτερικές αιτίες, θα μπορούσατε να μιλήσετε για τις αιτίες αποτυχίας του γιουγκοσλαβικού κοινωνικού μοντέλου αυτοδιαχείρισης, ή επρόκειτο για λανθασμένες αποφάσεις των ηγετών των δημοκρατιών;
Τελικά αυτό το μοντέλο ήταν μόνο στη θεωρία, αφού οι Κροάτες και οι Σλοβένοι, με μια σειρά θεωρητικούς, όπως ο Καρντέλι, που ήταν τότε το νούμερο δύο στη χώρα, άλλαξαν τελείως το περιεχόμενο της αρχής περί αυτοδιακυβέρνησης. Αντί να έχουμε μία αληθινή συμμετοχική δημοκρατία, στην οποία οι άνθρωποι θα λαμβάνουν μέρος στις διαδικασίες λήψης των αποφάσεων, αυτοί συρρίκνωσαν την ιδέα της αυτοδιακυβέρνησης και της έδωσαν το περιεχόμενο της αποκέντρωσης των δημοκρατιών με τη διεκδίκηση πλήρους αυτονομίας. Έδωσαν μια πλήρως εθνικιστική ερμηνεία, η οποία οδήγησε στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Το σύνταγμα που τέθηκε σε εφαρμογή το 1974, όταν ακόμη ο Τίτο ήταν εν ζωή, το οποίο έδινε εξουσίες στις ομόσπονδες δημοκρατίες αφαιρώντας τις από το ομοσπονδιακό σύστημα, ήταν επόμενο να σκοτώσει οποιοδήποτε κράτος. Καμία χώρα δεν θα μπορούσε να επιβιώσει.


ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΒΟΡΡΑ - ΝΟΤΟΥ ΣΤΗ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ
Έτσι η πολιτική αυτή μετατράπηκε σε μια ανοιχτή αποσχιστική τάση στις δημοκρατίες της Κροατίας και Σλοβενίας. Από το 1985 ακόμη, πριν καν καταλάβει την εξουσία στη Σερβία ο Μιλόσεβιτς, είχαμε μια συνάντηση εγώ, ο Ντόμπρισα Τσόσιτς (ακαδημαϊκός και πρώην πρόεδρος) και ο Λιούμπο Τάντιτς (πατέρας του σημερινού προέδρου της Σερβίας) με τους Σλοβένους ομολόγους μας, οι οποίοι μας είπαν ευθαρσώς πως γι’ αυτούς η Γιουγκοσλαβία έχει τελειώσει και πως δεν ήθελαν να αποτελούν μέρος της. Γιατί; Καθαρά επειδή ως οι πλουσιότερες περιοχές της Γιουγκοσλαβίας θα έπρεπε να χρηματοδοτήσουν τις λιγότερο αναπτυγμένες περιοχές στο κέντρο και στον νότο της χώρας. Ό,τι ήταν να πάρουν το είχαν πάρει από το γιουγκοσλαβικό ομοσπονδιακό σύστημα.


Μετά τα όσα έγιναν τις δύο προηγούμενες δεκαετίες και κοιτώντας πίσω στις εξελίξεις και στους πρωταγωνιστές τους, πώς εκτιμάτε τα πράγματα, ιδιαίτερα την εποχή Μιλόσεβιτς;
Στην αρχή ο Μιλόσεβιτς έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην ενότητα του λαού, στη δημιουργία ενός σοσιαλιστικού κόμματος αντί ενός αυταρχικού κομμουνιστικού συστήματος και στον ενδιάμεσο δρόμο ανάμεσα στον καπιταλισμό και τον σοσιαλισμό. Γι’ αυτό και κέρδισε τις πρώτες εκλογές με μεγάλο ποσοστό. Όμως στη συνέχεια έκανε μια σειρά από λάθη. Το μεγαλύτερό του ήταν ότι, όταν είχαν επιβληθεί κυρώσεις στη χώρα, το 1992, αυτός επέτρεψε τη δράση ενός αριθμού ατόμων, για να φέρνουν αγαθά ανεξέλεγκτα και χωρίς καμία φορολόγηση, δημιουργώντας την πρώτη φουρνιά καπιταλιστών. Το δεύτερο λάθος του ήταν ότι τους οργάνωσε και σε κόμμα, το οποίο δημιούργησε η σύζυγός του αποκαλώντας το αριστερό κόμμα, προφασιζόμενο ότι ήταν τέτοιο, αλλά το μόνο που κατάφερε ήταν τα στελέχη του να γίνουν πλουσιότερα. Έτσι παρέκκλινε.


Ως προς την αντιμετώπιση των εξωτερικών παραγόντων;
Νόμισε ότι συναινώντας και κάνοντας κάποιες παραχωρήσεις θα τους ευχαριστούσε. Όμως οι Αμερικανοί τον ήθελαν πλήρως υπάκουο, απλώς να προωθεί τα σχέδιά τους. Δεν είναι ένοχος για όλα τα εγκλήματα που του προσάπτουν, ούτε υπεύθυνος για τους πολέμους στον χώρο της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας. Αυτοί προκλήθηκαν από την έντονη παρέμβαση δύο εξωτερικών δυνάμεων, όπως είπαμε, κυρίως όμως λόγω των ΗΠΑ. Έκανε όμως πολλά λάθη στο εσωτερικό.


Νομίζετε ότι την άνοιξη του 1993 ο Μιλόσεβιτς θα μπορούσε να κάνει άλλες κινήσεις και να πείσει τους Σέρβους να αποδεχθούν τις διευθετήσεις σε Βοσνία (με τη Σερβική Δημοκρατία) και Κροατία (αυτονομία Κράινας);
Κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες να τους πείσει, όπως τότε που με τον Μητσοτάκη είχαν μεταβεί στο Πάλε, για να πείσουν τους Σερβοβόσνιους να αποδεχθούν το ειρηνευτικό σχέδιο Βανς-Όουεν. Αλλά αυτοί το απέρριψαν, με πρωταγωνιστικό ρόλο αυτόν του Κράισνικ, ο οποίος ώθησε τα πράγματα στην αρνητική θέση. Μόνο λίγο πριν από τη συμφωνία του Ντέιτον (το φθινόπωρο του 1995), κατόρθωσε να φέρει στο Βελιγράδι τον Μλάντιτς και τον Κάρατζιτς, για να συμφωνήσουν στο σχέδιο διαίρεσης της Βοσνίας σε δύο μέρη, με τους μουσουλμάνους να παίρνουν το 51% και τους Σέρβους το 49% του εδάφους. Ο Μλάντιτς δεν ήθελε να συμμετάσχει σε μια τέτοια συζήτηση και αποχώρησε από τη συνάντηση μεταβαίνοντας σε νοσοκομείο, ενώ ο Κάρατζιτς συμφώνησε, όπως και το δυτικό κομμάτι να πάει στους μουσουλμάνους και το ανατολικό να ελέγχεται από τους Σέρβους.


Πιστεύετε ότι ο Χόλμπρουκ είχε κάνει συμφωνία με τον Κάρατζιτς για μη δίωξή του;
Βέβαια την έκανε. Υπάρχει και έχω δει το ντοκουμέντο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έγινε αυτή τη συμφωνία. Μόνο που ο Κάρατζιτς έκανε τρία λάθη: Πρώτον, πίστεψε πως ο Χόλμπρουκ έκανε τη συμφωνία στο όνομα της αμερικανικής κυβέρνησης, δεύτερον, ακολούθησε στη νέα κρυφή ζωή του το επάγγελμα που είχε πριν από τον πόλεμο (ψυχίατρος) και, τρίτον, συνέχισε να... παίζει ένα παλιό σερβικό μουσικό όργανο (κάτι σαν βιόλα, με μία χορδή). Άραγε πόσοι ψυχίατροι στη Σερβία το κάνουν αυτό;


H Ρωσία του Πούτιν και το Κόσοβο
Πέραν όσων αναφέρονται στην παραπάνω συνέντευξη, με τον Μιχαΐλο Μάρκοβιτς μιλήσαμε ακόμη για το σημερινό διεθνές σκηνικό, που το περιέγραψε διαφορετικό από εκείνο της δεκαετίας του 1990, οπότε η Ρωσία του Γέλτσιν ήταν υποταγμένη στις αμερικανικές επιδιώξεις. Η σημερινή Ρωσία του Πούτιν έχει αρχίσει να εξισορροπεί τον ρόλο των ΗΠΑ. Οι εξελίξεις με την αυτονόμηση της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας και τη ρωσική αντίδραση στη Γεωργία εκπέμπουν ένα άλλο μήνυμα για το διεθνές πλαίσιο ισορροπίας. Κάτι που θα φανεί και στο Κόσοβο, το οποίο, όπως μας είπε, θα είναι εσαεί μετέωρα αυτόνομο, χωρίς να δοθεί οριστική λύση στο ζήτημα.

Εθνικά θέματα

Το βρώμικο παιχνίδι των οίκων αξιολόγησης

Το βρώμικο παιχνίδι των οίκων αξιολόγησης

- Τεράστια υποβάθμιση στα Ιρλανδικά ομόλογα από τη Moody΄s
- Την προειδοποίηση της Moody΄s πλήρωσε πανάκριβα με αύξηση επιτοκίων η Ισπανία
- Ο οίκος Standard and Poor's προειδοποίησε για τον κίνδυνο υποβάθμισης και του Βελγίου
- Έστω και καθυστερημένα η Ε.Ε βάζει φρένο στην ασυδοσία των κερδοσκόπων
Πριν από λίγες ώρες η Moody΄s υποβάθμισε την πιστοληπτική αξιολόγηση των κυβερνητικών ομολόγων της Ιρλανδίας κατά πέντε ολόκληρες βαθμίδες ενώ χθες η Ισπανία πούλησε 10ετή ομόλογα με μέσο επιτόκιο 5,44%, από 4,61% στην αντίστοιχη προηγούμενη έκδοση και 15ετή ομόλογα με επιτόκιο 5,95% αντί 4,54% στην προηγούμενη έκδοση εξαιτίας της προειδοποίησης του οίκου Moody's.

Όμως τα παιχνίδια αυτά που αφήνουν σε κάποιους, σορτάκηδες όπως αποκαλούνται, αμύθητα κέρδη στην πλάτη κρατών που καλούνται να πληρώσουν δυσβάσταχτα επιτόκια φαίνεται πως τελειώνουν μέχρι το καλοκαίρι. Γιατί έστω και αργά η Ε.Ε αποφάσισε την ουσιαστική εποπτεία των οργανισμών αξιολόγησης μέσω τροποποιήσεων στους κανόνες που διέπουν τη λειτουργία τους. Τις τροποποιήσεις αυτές υιοθέτησε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που τώρα πια λύνει τα χέρια στην Ευρωπαϊκή Αρχή Κινητών Αξιών και Αγορών για να παίζει το ρόλο του ''σερίφη'' αφού θα εποπτεύει άμεσα τους οργανισμούς αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας από τον Ιούλιο 2011.
Μάλιστα η αρχή αυτή θα έχει τη δυνατότητα επιβολής προστίμων, διεξαγωγής αιφνίδιων ελέγχων και θα διασφαλίζει ότι οι οργανισμοί ελέγχουν την ακρίβεια των προηγούμενων αξιολογήσεων που έχουν κάνει.

Εθνικά Θέματα