Εισαγωγικά μερικές διευκρινήσεις.
ΠιΛάφα ζάνης. Δεν είναι λήμμα. Είναι η προφορά του ονόματος Π. Λαφαζάνης.
Αλέξης Μητρόπουλος. Πολλά πράγματα και προσφάτως διαμαρτυρόμενος φωνασκών, αλλά μη πειστικά, απ' όπου βρει περί της αθωώτητάς του σε περίπτωση φοροδιαφυγής.
Πιλάφι είναι ένα νόστιμο φαγητό αρκεί να ξέρει κανείς να το μαγειρεύει. Στην περίπτωση του ΠιΛάφα ζάνη αηδία πιλάφι είναι το όλο εγχείρημά του. Η δημιουργία της ΛαΕ, η προσπάθεια να δώσει κόκκο ιδεολογίας στον συρφετό των ροζ βασικά αλλά και κόκκινων συνιστωσών του, η τακτική «ανεμομαζώματα» (Ζωή, Μητρόπουλος), και αύριο «διαβολοσκορπίσματα» καθ' ομοίωση του ΣΥΡΙΖΑ, BRICKS και brikia kalavrezika, κτλ «ων ουκ έστι αριθμός»...
ΠιΛάφα ζάνης. Δεν είναι λήμμα. Είναι η προφορά του ονόματος Π. Λαφαζάνης.
Όπως λέμε Πι Παπαδόπουλος που μπορεί να σημαίνει Πέτρος, Παύλος, Παναγιώτης, Παρασκευάς, Παντελής, Πατάπιος κτλ Παπαδόπουλος έτσι και το ΠιΛάφα ζάνης σημαίνει το Παναγιώτης Λαφαζάνης.
Τι; Διαχώρησα και τόνισα αλλού γι' αλλού το όνομα; Παρασύρθηκα από τις φωτό (διαλέξτε όποια θέλετε από την google, εγώ διάλεξα αυτήν) όπου παρουσιάζει το θεληματικό ύφος του Λένιν, το δολοφονικό προφίλ του Στάλιν και Κιμ Γιονγκ Ουν, την πατριωτική έξαρση του Μάο , την συνωμοτικότητα του εβραίου Τρότσκυ, την επαναστατικότητα του Τσε και του Μαδούρος, την βαριεστημάρα του Φιντέλ και της Παπαρήγα, την σπιρτάδα(!!!!) του Κουτσούμπα , την νοητική υστέρηση του Ν. Ζαχαριάδη και την προσήλωση του Ιησού Σωτήρα στην προσευχή του προς τον Πατέρα.
Συγγνώμη, έγκλημα!!!!
Έγκλημα είναι σοβαρή παράβαση του γραφτού ή άγραφου νόμου, κάθε αδίκημα για το οποίο η πολιτεία έχει προβλέψει με νόμο την επιβολή ποινής. Για να χαρακτηρισθεί ένα αδίκημα σαν έγκλημα πρέπει να υπάρχει πράξη (ή παράλειψη) και η πράξη να είναι άδικη, καταλογιστή και κολάσιμη.
Εγκληματίας είναι αυτός που αποδεδειγμένα έχει διαπράξει έγκλημα.
Παραγραφή εγκλήματος είναι ο νομικός θεσμός ουσιαστικού ποινικού δικαίου της Πολιτείας που εξαλείφει μετά από την παρέλευση ορισμένου χρόνου την αξίωση της πολιτείας να δικασθεί ο δράστης ορισμένου εγκλήματος, να κηρυχθεί ένοχος και να τιμωρηθεί σύμφωνα με τον νόμο.
Εδώ πρέπει να αναφερθεί ότι η παρέλευση ορισμένου χρόνου επιτυγχάνεται επιτηδείως από επιτήδειους με την σύμπραξη επίορκων λειτουργών του κράτους.
Τι έχουμε εδώ;
Εδώ έχουμε το γεγονός ότι μπορεί κάποιο έγκλημα να παραγραφεί, μπορεί να μην έχει την δυνατότητα η δικαιοσύνη να επιβάλει την προβλεπόμενη ποινή και να απαλλάσσεται ο κατηγορούμενος από τυχόν επιβληθείσα σ' αυτόν ποινή, ενώ το αρμόδιο δικαστήριο παύει οριστικά κάθε δίωξη αλλά στην ουσία δεν αθωώνει τον εγκληματία. Τον απαλλάσσει απλά από κάθε δίωξη χωρίς να αποφασίζει ότι ένας δολοφόνος δεν είναι δολοφόνος.
Αλλά και να τον αθώωνε (εκεί που φτάσαμε) στην συνείδηση του λαού ο δολοφόνος που δεν αθωώθηκε (για όποιους λόγους) με απόφαση του δικαστηρίου παραμένει δολοφόνος.
Ο καταχραστής του δημοσίου χρήματος είναι προδότης και στην περίπτωσή μας
Ο φοροφυγάς παραμένει φοροφυγάς.
Στην περίπτωση όμως Μητρόπουλου, απ' ότι φαίνεται, δεν έχουμε παραγραφή οπότε γεννάται ένα άλλο ερώτημα νομικής φύσεως.
Σύμφωνα με τον νόμο αδίκημα διαπράττει κι εκείνος που υποθάλπει εγκληματία και στην ουσία ένα κόμμα που δέχεται στις τάξεις του, και μάλιστα τον προωθεί σαν εκπρόσωπο του λαού, έναν φοροφυγά που διώκεται από τις αρχές, παρέχοντάς του ασυλία λόγω βουλευτικής ιδιότητας που οπωσδήποτε θα προσπαθήσει να του δώσει, δεν υποθάλπει πράγματι έναν εγκληματία και κανονικά πρέπει να ανακηρυχθεί άκυρο ώστε να μην λάβει μέρος στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση;
Μπορεί να σταθεί στην συνείδηση του ελληνικού λαού ακόμη μια τέτοια πουστιά;
Σίγουρα όχι, και φούμο. Πολύ φούμο εκεί που πρέπει....
Οδυσσεύς Πάτσης
