Σελίδες

Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

.........«Δεν ασχολούμαι με την πολιτική». Θέση δημοσιευθείσα σε εφημερίδα και ο σχολιασμός της από τον Αριστοτέλη Καλέντζη


Του ΠΕΤΡΟΥ ΛΥΡΑΝΤΩΝΑΚΗ 
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Ρεθεμνος news
«Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας… Είναι η μοιρολατρία… η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της, αφήνει να εκδίδονται νόμοι που μόνο η εξέγερση θα μπορέσει να καταργήσει… Μισώ τους αδιάφορους και γι’ αυτό: γιατί με ενοχλεί το κλαψούρισμά τους, κλαψούρισμα αιωνίων αθώων.»     Αντόνιο Γκράμσι (1891 – 1937)
«Δεν ασχολούμαι με την πολιτική»… ατάκα του συρμού, που ακούγεται κυρίως –και δυστυχώς- από νέους. Συνοδεύεται από απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς όχι μόνο του πολιτικού συστήματος, αλλά και της πολιτικής γενικότερα. Μια τέτοια δήλωση υπονοεί και το εξής: «Δεν είμαι κολλημένο μυαλό και κομματόσκυλο, είμαι ανοιχτόμυαλος». Παραβλέποντας το γεγονός πως είναι περίπου αδύνατον να μην ασχολείται κανείς με την πολιτική, γιατί ακόμα και συζητήσεις του τύπου «ακρίβυνε η βενζίνη ή τα τσιγάρα» συνιστούν, έστω και στο επίπεδο της συζήτησης, πολιτικές διαπιστώσεις, θέτω το ερώτημα: Έχει ο πολίτης το δικαίωμα να μην ασχολείται με την πολιτική; Και επίσης, εάν έχει αυτό το δικαίωμα, νομιμοποιείται το να παραπονιέται για όσα συμβαίνουν; Η απάντηση και στα δυο ερωτήματα είναι όχι!
Η παραίτηση του δικαιώματος ενασχόλησης με τα κοινά, ουσιαστικά, ακυρώνει την ιδιότητα του πολίτη από το άτομο, το οποίο εθελούσια υποβιβάζεται σε άβουλο υπήκοο. Η ενασχόληση με τα κοινά – και αυτό είναι ένα λεπτό σημείο που αρκετοί δεν κατανοούν – δεν σημαίνει απαραίτητα την ταύτιση και τη σύμπλευση με κάποιο κόμμα. Η παραίτηση του ατόμου από τα πολιτικά του δικαιώματα μεταφράζεται σε υποστήριξη προς την εκάστοτε εξουσία, η οποία «μεγαλόψυχα» παραχωρεί στον υπήκοο το δικαίωμα στην τσάμπα γκρίνια.
Η τσάμπα γκρίνια του κατ’ ευφημισμόν αποκαλούμενου πολίτη, αλλά στην πραγματικότητα υπηκόου, προσπερνά με ενοχλητική –τουλάχιστον για τη δική μου αισθητική- ευκολία το ερώτημα «εσύ τι έκανες;» Μάταιη η ερώτηση γιατί η ζωή του υπηκόου προσεγγίζει τον φυτικό βίο, αυτόν της απλής εκπληρώσεως των απαραίτητων ζωτικών λειτουργιών. Στην αρχαία Αθήνα η αδιαφορία για τα κοινά εκλαμβανόταν, και ορθά, ως αντικοινωνική συμπεριφορά. Η τσάμπα γκρίνια αποτελεί ένα ασφαλές καταφύγιο για τον άβουλο άνθρωπο που θεωρεί πως μια δήλωση όπως αυτή της επικεφαλίδας τον εξυψώνει ηθικά ενώ συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.
Σε τελική ανάλυση αγαπητέ αναγνώστη, το πρόβλημα δεν είναι αν εσύ ασχολείσαι με την πολιτική, το πρόβλημα είναι πως η πολιτική ασχολείται μαζί σου. Και τα χαστούκια που τρως, ειδικά τον τελευταίο καιρό, είναι η απόδειξη αυτού του ισχυρισμού. Έχεις σκοπό να κάνεις κάτι;


Ακολουθεί Σχόλιο του Αριστοτέλη Καλέντζη για το παραπάνω άρθρο: 
O Συντάκτης του παραπάνω κειμένου παγιδεύεται και παγιδεύει τους Αναγνώστες του σε ένα ψευτο-δίλημμα : τι ορίζει ο κάθε ένας ως «Πολιτική» ;
Υπό συνθήκες πολιτειακής ευημερίας η ενασχόληση με την Πολιτική, όντως, είναι μία βασική υποχρέωση του Πολίτη. Αντιθέτως, υπό συνθήκες πολιτειακής παρακμής προηγείται η υποχρέωση της Επαναστάσεως ( = καθάρσεως) προκειμένου να απελευθερωθεί η οδός προς την άσκηση Πολιτικής, άλλως ανακυκλούται η παρακμή η οποία αλλοίμονο αν ταυτισθεί με την Πολιτική : τότε επιβεβαιώνεται η σύγχυση του παραπάνω Συντάκτη!
Σήμερα, στην Ελλάδα όπου η παρακμή κατάληξε στο δημοκρατικότατο ναδίρ της, πολύ προ της ασκήσεως Πολιτικής, πολύ προ της ενάρξεως διαδικασιών καθάρσεως (Επαναστάσεως = επαν-ανίστημι) κρίνεται απαραίτητη η ΕΞΕΓΕΡΣΗ, δηλαδή η απολύτως βίαιη και ανελέητη αντιμετώπιση, αδιακρίτως, των ΕΝΟΧΩΝ του σημερινού αίσχους και η απόδοση κοινωνικής δικαιοσύνης άνευ της οποίας ουδείς πείθει ότι νομιμοποιείται να διαχειρισθεί τα Κοινά!
Η απαραίτητη προδικασία της εξεγέρσεως θα πρέπει να πείσει για την ισχύ Δικαίου των εξεγερμένων η οποία θα πρέπει να επισφραγισθεί όχι με μία επιπολής «τιμώρηση» των υπαιτίων του αίσχους αλλά με το ίδιο τους το αίμα! Αυτό που για λόγους ανθρωπιστικούς «παρέλειψε» η παρενθετική Κυβέρνηση της 21ης Απριλίου 1967 θα πρέπει, δυστυχώς, να ολοκληρωθεί μετά από πολλές δεκαετίες αφού ο ανθρωπισμός απέναντι στους κοινοβουλευτικούς εγκληματίες απεδείχθη ολέθριος για την Κοινωνία μας! Ευτυχώς το δίδαγμα του απριλιανού ανθρωπισμού το «εισέπραξε» πλήρως ο Ελληνικό Λαός και σήμερα, όπου όλοι αναζητούν απεγνωσμένα όχι πια τον «λοχία» αλλά τον «φαντάρο», οι ΚΡΕΜΑΛΕΣ είναι η μόνη απαίτηση και προσδοκία των Ελλήνων για τους υπαιτίους του σημερινού αίσχους!
Κατόπιν, βεβαίως και να ασχοληθούμε με την Πολιτική!
ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΝΟΧΟΥΣ ΤΟΥ ΑΙΣΧΟΥΣ! και …μακριά από πολιτικαντισμούς αναφερόμενους σε «Πολιτική» εν μέσω κοινωνικού αίσχους!
Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης
6977764737
  Ελληνική Αντίσταση

Ο ηλίθιος ΥΠΕΞ του πανηλίθιου πρωθυπουργού δήλωσε στο δελτίο ειδήσεων του ΡΙΚ ότι «Ο ΘΕΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ΠΛΕΟΝ…».


 


Στις 20:15 περίπου στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου (ΡΙΚ), ακούσαμε τον υπουργό των εξωτερικών της χώρας μας να δηλώνει ότι ο θεσμός της μητέρας πατρίδας δεν ισχύει πλέον!!! Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι ο κ. Δρούτσας και συν αυτώ και βεβαίως ο πρωθυπουργός Τζωρτζ Παπανδρέου  αποφάσισαν και διέταξαν ότι οι Έλληνες της Κύπρου, οι οποίοι έχουν ματώσει επί χιλιάδες χρόνια για την ελληνικότητά τους, δεν έχουν μητέρα πατρίδα. Ενώ δε λέγονται αυτά τα εξαιρετικά προκλητικά και εθνικά απαράδεκτα, το θέμα θάβεται από τα ελληνικά ΜΜΕ, που αποτελούν πλέον φανερά τα φερέφωνα της παγκοσμιοποίησης.
Ελληνική Αντίσταση

Χ Ρ Ε Ι Α Ζ Ο Τ Α Ν -υπό μία έννοια- να εκλεγεί κι ο Χριστόφιας Πρόεδρος. Χρειαζόταν: Προκειμένου να βιώσει στο πετσί του και ν’ αντιληφθεί αυτοπροσώπως, σύμπας ο λαός, την απομυθοποίηση και των περί «αριστεράς» μύθων.....


Ειρήσθω

Σ χ έ δ ι ο Π α τ ρ ί δ α ς

 Με τον Λάζαρο Μαύρο στην sigmalive

Ω Σ ΠΟΤΕ παλληκάρια θα τσαλαβουτούμε στα βρόμικα λασπόνερα της ήττας; Ώς πότε θα κολυμπούμε εν απογνώσει και θα βυθιζόμαστε ξέπνεοι κι αλυσοδεμένοι με βαρίδια χίλια στ’ αποπνιχτικό βόρβορο της Διζωνικής μας υποταγής; Ώς πότε θα σπαταλούμε τη φαιά ουσία των μυαλών μας και κάθε απομεινάρι ικμάδας, στις αναμεταξύ μας παρακμιακές κοκορομαχίες για την κάθε λεπτομέρεια των διαδοχικών «Σχεδίων» συνθηκολόγησης με τον Τούρκο κατακτητή; Ή των αλλεπάλληλων «προτάσεων» εύσχημης παράδοσης της ελληνοκυπριακής «πλευράς»;
Ο Λ Η ΤΟΥΤΗ η επί ματαίω αυτοκαθήλωσή μας στην παγίδα του 37ετούς, ήδη, μαγγανοπήγαδου, άρδευσε κι αρδεύει μονάχα τες αυλατζιές του κατακτητή. Για την ατιμώρητη επί 37 χρόνια εμπέδωση, μονιμοποίηση και ισχυροποίηση των επιτευγμάτων της εισβολής-κατοχής. Όχι μόνο επί των σκλαβωμένων εδαφών μας. Όχι μόνο στους διεθνείς οργανισμούς και στη διπλωματία. Αλλά -κι αυτό 'ναι το χειρότερο- μέσα σε πολλά, πάμπολλα απ’ τα δικά μας μυαλά!
Α Ν Α Γ Κ Η ΠΑΣΑ, λοιπόν, και χρεία επείγουσα: Να εξέλθουμε απ’ τα βορβόπηλα. Να ξεφύγουμε απ’ την παγίδα και το μαγγανοπήγαδο. Να ξεμπερδέψουμε, επιτέλους, ποια τάχαμου είν’ η λιγότερο ατιμωτική πρόταση «λύσης» - παράδοσης. Να πεταχτούμ’ έξω απ’ το καζάνι όπου 37 χρόνια βράζουμε στο ζουμί μας κι απολαμβάνουν οι κατακτητές.
Α Ν Α Γ Κ Η ΠΑΣΑ και χρεία κατεπείγουσα: Να μελετήσουμε, να συζητήσουμε κατ’ ιδίαν και εν δήμω, να επινοήσουμε, να καταρτίσουμε ένα ΣΧΕΔΙΟ διαφυγής από την 37χρονη μιζέρια μας. Ένα Σχέδιο υπέρβασης των αδυναμιών μας. Επούλωσης της ανεπάρκειάς μας και αντικατάστασής της με την Ικανότητα, την Επιδεξιότητα, την Αξιοσύνη, την Αποτελεσματικότητα, την Προθυμία και την Επάρκεια που αρμόζει κι επιβάλλεται, για να επιτελέσουμε το ύψιστο προς την πατρίδα καθήκον. Ένα Σχέδιο Πατρίδας.
Χ Ρ Ε Ι Α Ν ΕΧΟΥΜΕ, όθεν, ηγετών ενός εντελώς διαφορετικού από τα τετριμμένα, ολότελα καινούργιου Σχεδίου Πατρίδας: Ηγέτες των κομμάτων μας, ηγέτες του κράτους μας, των υπουργείων μας, των κρατικών μας υπηρεσιών, των ΜΜΕ μας, των οργανώσεων και σωματείων μας. Χρειαζόμαστε, υπεράνω όλων και προ πάντων, ενός νέου Σχεδίου Πατρίδας πρόεδρο, αρχηγό του κράτους, ηγέτη του λαού, επικεφαλής στρατηγούντα τη νέα μας στρατηγική. Στην αξιόπιστη κι εμπνευσμένη εφαρμογή της οποίας, κάθε πολίτης, όλος ο λαός και σύμπας ο Ελληνισμός θα κρίνει ότι, αξίζει να προσφέρει κι απ’ τα υστερήματά του και το άπαν των δυνάμεών του για την ευόδωσή του.
  Χ Ρ Ε Ι Α Ζ Ο Τ Α Ν -υπό μία έννοια- να εκλεγεί κι ο Χριστόφιας Πρόεδρος. Χρειαζόταν: Προκειμένου να βιώσει στο πετσί του και ν’ αντιληφθεί αυτοπροσώπως, σύμπας ο λαός, την απομυθοποίηση και των περί «αριστεράς» μύθων. Την αποκάλυψη των ψευδαισθήσεων, που ήδη κατέρρευσαν. Και τ’ αποτελέσματα την αυταπάτης και δημαγωγίας, που χρόνια καλλιεργούσε το γεροντότερο των κομμάτων μας, το ΑΚΕΛ. Περί των δήθεν «καλύτερων» ικανοτήτων του.
Μ Ε ΤΗΝ ΑΠΟΤΥΧΙΑ και της πολιτικής Χριστόφια στο Κυπριακό, κλείνει ο κύκλος των… «δεξιών», «κεντρώων» και «αριστερών» προέδρων. Ξόφλησαν κι οι εκατέρωθεν μύθοι, υπέρ ή κατά, της «δεξιάς», «κεντρώας» και «αριστερής» πολιτικής: Στα 37 χρόνια της τουρκικής κατοχής, από Μακαρίου έως και Χριστόφια, έξι διαδοχικά πρόεδροι δεν κατάφεραν, ούτ’ ένας Τούρκος στρατιώτης να φύγει απ’ την Κύπρο, ούτε σπιθαμή εδάφους να επιστραφεί.
Ο Λ Ω Ν Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ τους, άλλου λιγότερο, άλλου περισσότερο, άρδευσε τες αυλατζιές των κατακτητών, ώστε να εμπεδώνουν οι Τούρκοι επί 37 συναπτά έτη ατιμώρητοι τον Αττίλα στα σκλαβωμένα εδάφη μας. Να τον μονιμοποιήσουν, να τον ενισχύσουν. Στην ξηρά, στη θάλασσα και στον αέρα. Στους διεθνείς οργανισμούς και στη διπλωματία. Και προπάντων στα Ηττημένα Μυαλά του ραγιαδισμού των εν Κύπρω και εν Ελλάδι κυβερνώντων.
Ε Ν Α Ν ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικού από την 37ετία και ολότελα καινούργιου Σχεδίου Πατρίδας, Πρόεδρο, έχει επείγουσα ανάγκη ο κυπριακός Ελληνισμός, μετά τον Χριστόφια. Την ίδια επιτακτική ανάγκη έχει ο λαός και για ηγέτες των κομμάτων του. Τους βουλευτές του. Τους επικεφαλής των υπουργείων του, των κρατικών του υπηρεσιών, των οργανώσεων και των σωματείων του. Το Σχέδιο Πατρίδας, ως γνώμονας, κριτήριο και λυδία λίθος. Πώς ενδυναμώνεται ο κυπριακός Ελληνισμός: Πώς διευρύνει, ενισχύει και αξιοποιεί αποτελεσματικά, τα ερείσματα και τους συντελεστές της ισχύος του: Πολιτικής, διπλωματικής, οικονομικής, κοινωνικής, μορφωτικής, κυρίως στρατιωτικής και πρωτίστως ψυχικής.
Ε Ν Ο Σ ΣΧΕΔΙΟΥ Πατρίδας Πρόεδρο, που να 'χει όραμα και προσόντα και πειστικότητα, να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει και τον ελλα-δικό μας λαό. Για τη διάσωση, την ανόρθωση και την ενδυνάμωση της Ελλάδας μας. Εάν σήμερα δεν αξιωθήκαμε, ακόμα, να έχουμε έναν Ελευθέριο Βενιζέλο του 1910, πρέπει να τον βρούμε. Κατεπειγόντως μάλιστα. Τα όσα συμβαίνουν γύρω μας, στην περιοχή μας, ανοίγουν πρωτοφανείς ευκαιρίες. Δίκοπες, όμως…
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ

Η Τουρκία δεν θέλει πια διχοτόμηση ούτε και δύο κράτη. Θέλει ολόκληρο το νησί. Γιατί κατά δήλωση του Γκιουνές το 1976 η διχοτόμηση θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια της κεντρικής και ανατολικής Μ. Ασίας. Οι Τούρκοι, σε αντίθεση με τους ηλίθιους δικούς μας πολιτικούς, σκέπτονται και ενεργούν πολιτικά και μακροπρόθεσμα.


Αντιστάσεις

Γιατί η Τουρκία δεν επιδιώκει διχοτόμηση της Κύπρου


Γράφει ο Σάββας Ιακωβίδης
ΕΙΝΑΙ ο μόνιμος μπαμπούλας και εκβιασμός που μηρυκάζουν τα περισσότερα κόμματα: Αν δεν λύσουμε το Κυπριακό, τότε η διχοτόμηση θα είναι γεγονός. Γι’ αυτό, επισείουν αυτόν τον εκβιασμό προς τους πολίτες για να δεχθούν τη λύση, που η πολιτική ηγεσία, από την εποχή Μακαρίου μέχρι σήμερα, έχει προαποφασίσει, ερήμην του κυρίαρχου λαού. Λένε ότι η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία είναι ο οδυνηρός ιστορικός συμβιβασμός, που ο Μακάριος απεδέχθη το 1977 και, έκτοτε, όλοι οι Πρόεδροι ακολουθούν τα χνάρια του. Κανείς, όμως, μέχρι σήμερα, όπως και το πάνσοφο Εθνικό Συμβούλιο, ουδέποτε μελέτησε, ανέλυσε και εξέτασε αν αυτή η λύση είναι εκείνη που θα διασφαλίσει το μέλλον και την επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού. Ούτε αν απαιτείται αλλαγή τακτικής, στρατηγικής και στοχοθεσίας. Αυτά προϋποθέτουν βαθιά μελέτη, ανάλυση και, κυρίως, αποφάσεις σε βάθος χρόνου και κόστος.
Ξεπερνούν τις δυνατότητες της ηγεσίας μας που, απλώς, βολεύεται με μια πολιτική που αποφασίστηκε πριν από 34 χρόνια!
Είναι αληθές ότι από τη δεκαετία του 1950 η Τουρκία και η Βρετανία σχεδίαζαν τη διχοτόμηση της Κύπρου. Αυτά μέχρι το 1974. Η τουρκική εισβολή ανέτρεψε δεδομένα και δημιούργησε ένα ολέθριο ανισοζύγιο ισχύος υπέρ της Τουρκίας και σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου. Η Τουρκία δεν επιδιώκει πλέον διχοτόμηση. Ας ανοίξουμε ξανά το βιβλίο του Φοίβου Κ. Κλόκκαρη, αντιστράτηγου ε.α. με τίτλο: «Τουρκική απειλή κατά του Ελληνισμού της Κύπρου». Η Τουρκία δεν θέλει πια διχοτόμηση ούτε και δύο κράτη. Θέλει ολόκληρο το νησί. Γιατί; Διότι, κατά τον αντιστράτηγο Κλόκκαρη, «αυτό αφήνει στους Έλληνες της Κύπρου περιθώρια αυτονομίας και επιλογών στην ασφάλεια, που προσκρούουν στις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας και στον στρατηγικό στόχο της για έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου. Η επιλογή αυτή (της διχοτόμησης) δυνατόν να δημιουργήσει προβλήματα στην ασφάλεια της Τουρκίας, όπως η ίδια εκτιμά. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του Τουράν Γκιουνές, Υπουργού Εξωτερικών της κυβέρνησης Ετσεβίτ, το 1976, ότι η διχοτόμηση είναι καθαρή παραφροσύνη, γιατί θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια της κεντρικής και ανατολικής Μικράς Ασίας» (θυμηθείτε τους S-300 και τις λυσσώδεις αντιδράσεις και απειλές, τότε, της Τουρκίας).
Ο καθηγητής Νεοκλής Σαρρής, που επικαλείται ο Κλόκκαρης, στο μνημειώδες έργο του, «Η άλλη πλευρά», επισημαίνει ότι «η στοχοθεσία της Τουρκίας προχωρεί πολύ πέρα από τη διχοτόμηση: περιλαμβάνει το σύνολο της Κύπρου». Άρα, ούτε και δύο κράτη θέλει η Τουρκία στο νησί επειδή πάντα θα υπήρχε ο διαχρονικός φόβος της ότι το ελληνικό κρατίδιο θα μπορούσε να ενσωματωθεί στην Ελλάδα και η ελληνική παρουσία να επανεμφανιζόταν στην Αν. Μεσόγειο. Με την τουρκική εισβολή και κατοχή του 37% της Κύπρου, η Τουρκία πέτυχε, πρώτον, ανατροπή του ισοζυγίου δυνάμεων υπέρ της. Δεύτερον, εξεδίωξε την Ελλάδα από την Αν. Μεσόγειο, δυτικά της Ρόδου. Τρίτον, κρατεί όμηρο την Κυπριακή Δημοκρατία, την οποία δεν αναγνωρίζει, πλήττει και υπονομεύει. Αν η λύση των δύο κρατών ή η διχοτόμηση βόλευε τους τουρκικούς στόχους, η Τουρκία θα προέβαινε στις σχετικές ενέργειες.
Ο στρατηγικός στόχος της Τουρκίας είναι ο αφανισμός του κυπριακού Ελληνισμού, η τουρκοποίησή του, η ενσωμάτωσή του στον τουρκικό κορμό κι ο πλήρης έλεγχος της νήσου στο πλαίσιο της εξυπηρέτησης των στρατηγικών και γεωπολιτικών στοχεύσεων και συμφερόντων της. Αυτά είναι τόσον οφθαλμοφανή που, προφανώς… τύφλωσαν την ηγεσία της Κύπρου. Γι’ αυτό και αδυνατεί να κατανοήσει όσα από το 1956 η Τουρκία υλοποιεί σε βάρος μας με μεθοδικότητα και με τη βοήθεια ελληνικών αβελτηριών και ανεπαρκειών.

sigmalive

Σε ύψιστο συναγερμό η Ιαπωνία λέει τώρα ο Iάπωνας πρωθυπουργός


Ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας Ναότο Καν δήλωσε σήμερα ότι η ιαπωνική κυβέρνηση βρίσκεται "σε κατάσταση υψίστου συναγερμού" για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που προέρχονται από τον πυρηνικό σταθμό της Φουκουσίμα.
Ο Ναότο Καν υπογράμμισε ότι η κατάσταση παραμένει "απρόβλεπτη" στον πυρηνικό σταθμό, όπου τα συστήματα ψύξης των τεσσάρων από τους έξι αντιδραστήρες δεν λειτουργούν και όπου οι περιπτώσεις διαρροής ραδιενέργειας πολλαπλασιάζονται μετά τον σεισμό και το τσουνάμι που ακολούθησε την 11η Μαρτίου.
Ως προς την τοποθεσία εγκατάστασης του πυρηνικού σταθμού της Φουκουσίμα, ο Ναότο Καν δήλωσε: "Δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι η εκτίμηση των κινδύνων του τσουνάμι εκείνη την εποχή ήταν εσφαλμένη".
Νερό με υψηλά ποσοστά ραδιενέργειας έχει πλημμυρίσει τον υπόγειο χώρο της αίθουσας των τουρμπίνων των αντιδραστήρων 1, 2 και 3 και έχει περάσει στις σωληνώσεις που περνούν από το έδαφος .
Η διαχειρίστρια εταιρεία του σταθμού, η ηλεκτρική εταιρεία του Τόκιο Tepco, παραδέχθηκε ότι το μολυσμένο νερό μπορεί να έχει κυλήσει μέχρι

Ο γιος της καλογριάς – Όταν υπήρχαν ακόμη ηγέτες



Την 1ην Ιουλίου 1823 ο Μαχμούτ πασάς έστειλε στον Καραϊσκάκη επιστολή:
«Με λέγουν Μαχμούτ πασιά Σκόδρα,. Είμαι πιστός, είμαι τίμιος. Το στράτευμά μου το περισσότερον σύγκειται από χριστιανούς. Εδιορίσθην από τον Σουλτάνον να ησυχάσω τους λαούς. Δεν θέλω να χύσω αίμα. Μη γένοιτο. Όποιος θέλει να είναι με εμένα, πρέπει να είναι πλησίον μου. Όποιος δεν θέλει ας καρτερεί τον πόλεμό μου. Δέκα πέντε ημέραις σας δίδω καιρόν να σκεφτείτε».

Ο Καραϊσκάκης απάντησε με άλλη επιστολή:
«Μου γράφεις ένα μπουγιουρντί, λέγεις να προσκυνήσω κι εγώ, πασά μου, ρώτησα τον πούτζον μου τον ίδιον κι αυτός μου αποκρίθηκε να μην σε προσκυνήσω κι αν έρθεις κατ’ επάνω μου, ευθύς να πολεμήσω».


Θα ήταν μεγάλη προσβολή για το μεγάλο Αρχιστράτηγο και όλους τους αγωνιστές της μεγάλης ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ του 1821, να τους συγκρίνω με τους σημερινούς μας ηγέτες. Με τους ηγέτες να σέρνονται πίσω από τις θελήσεις του όποιου Γερμανού, με τους ηγέτες των Ιμίων και του "ευχαριστώ τους Αμερικάνους"... Με τους ηγέτες που δεν ντρέπονται, την ώρα που τμήματα της ελληνικής νεολαίας νομίζουν ότι ο αρχιστράτηγος είναι αυτός που έφτιαξε το γήπεδο Καραϊσκάκη, να ασχολούνται με την Ιθαγενοποίηση αλλοεθνών, με μόνο τους στόχο να γαντζωθούν στις καρέκλες της εξουσίας.

Κάποτε, είχα συζήτηση με ένα μορφωμένο άνθρωπο, Καθηγητή Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο και προέκυψε η εξής διαφωνία: Ενώ και οι δύο συμφωνούσαμε ότι η Ελληνικότητά μας δέχεται ισχυρά πλήγματα από την Παγκοσμιοποίηση και, κυρίως από τη δουλικότητα των ηγετών μας, εγώ ισχυρίστηκα ότι η κατάσταση είναι αναστρέψιμη εάν οργανωθούμε πολιτικά και εργαστούμε σκληρά, ώστε να αφυπνισθεί ο Έλληνας και να αποκτήσει συναίσθηση της καταγωγής του. Ο δικός του ισχυρισμός μου έκανε τρομερή εντύπωση: "Πείσε τα παιδιά σου, πείσε όλους όσους ξέρεις, να διαβάσουν τα Άπαντα του Καραϊσκάκη. Αυτό είναι το κλειδί για να μη σβήσει ποτέ αυτή η φλόγα της φιλοπατρίας από την καρδιά των Ελλήνων. Αρκεί η Ελληνική νεολαία να μάθει ποιούς ΗΓΕΤΕΣ είχε στο παρελθόν και να τολμήση τη σύγκριση με τους σημερινούς".

Δεν ξαναμίλησα με τον κ. Καθηγητή. Έκανα όμως κάτι πολύ σοφό. Κατ΄ αρχήν ΔΙΑΒΑΣΑ τα Άπαντα του Καραϊσκάκη. Δεν θα παραθέσω εδώ τις εντυπώσεις μου. Θα πω μόνο τούτο: Στην εποχή της ξενομανίας (της αμορφωσιάς, όπως έλεγε και ο Περικλής Γιαννόπουλος), στην εποχή της επανάστασης των σαλονιών και της μεταναστολαγνίας, πέρα από τον πολιτικό μας αγώνα για την επικράτηση των Εθνικών Ιδεών, ας κάνουμε όλοι πράξη την παραίνεση του Καθηγητή: ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ. Κι εμείς και τα παιδιά μας και οι φίλοι μας. Ας βοηθήσουμε την ελληνική νεολαία να βρει τα πρότυπά της στο ΠΑΝΘΕΟ των Ελλήνων Ηρώων. 

Νικόλαος Τζιόπας 

logioshermes.blogspot.com

Είναι απορίας άξιον πώς άνθρωποι, που θέλουν να λέγονται «άνθρωποι του πνεύματος» (πχ ποιητές, συγγραφείς, ηθοποιοί) στήριξαν και στηρίζουν τον κομμουνισμό!!!!!!!



Τον έθαψαν σε ομαδικό τάφο κάτω από τον πάγο

Τα δραματικά τέσσερα τελευταία χρόνια της ζωής του κορυφαίου ρώσου ποιητή Οσιπ Μαντελστάμ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  26/03/2011, 05:45
Τα δραματικά τέσσερα τελευταία χρόνια της ζωής του κορυφαίου ρώσου ποιητή Οσιπ Μαντελστάμ που πέθανε το 1938 σε στρατόπεδο συγκέντρωσης ως «εχθρός του λαού». Τα εξιστορεί η σύζυγός του Ναντιέζντα σε ένα μνημειώδες έργο, το οποίο προκάλεσε σοκ όταν πρωτοεκδόθηκε στη Δύση το 1970
Τη νύχτα της 13ης προς τη 14η Μαΐου 1934 μια ομάδα ανδρών της μυστικής αστυνομίας του σοβιετικού καθεστώτος χτυπά την πόρτα σε ένα φτωχικό διαμέρισμα της Μόσχας. Η Ναντιέζντα, μια κοντούλα και ξερακιανή γυναίκα, ανοίγει ξέροντας βαθιά μέσα της ότι σε λίγα λεπτά ο σύζυγός της θα συλληφθεί. Ο Οσιπ Εμίλιεβιτς Μαντελστάμ, για πολλούς ο κορυφαίος ρώσος ποιητής του 20ού αιώνα, είχε επιστρέψει λίγο νωρίτερα στο σπίτι με ένα αβγό που προμηθεύτηκε από έναν γείτονα για να το προσφέρει αλατισμένο στη φίλη του Αννα Αντρέγεβνα. Δεν ήταν άλλη από τη μεγαλύτερη ποιήτρια της Ρωσίας, την Αννα Αχμάτοβα, η οποία εκείνη την ημέρα είχε φθάσει εκεί από την παγωμένη Αγία Πετρούπολη προκειμένου να επισκεφθεί δύο αγαπημένους φίλους της.
Τα κατσαριδίσια μουστάκια του Στάλιν
«Κατσαριδίσια τα μουστάκια του γελούν/ και από τις μπότες του οι λαιμοί λαμποκοπούν» έγραψε, ανάμεσα σε άλλους οξείς στίχους, ο Οσιπ Μαντελστάμ στο σατιρικό ποίημά του για τον Ιωσήφ Στάλιν το φθινόπωρο του

Ἑλληνικὲς τράπεζες; Καλό ἀνέκδοτο!!!


 


Δὲν ξέρω ἐὰν τὸ ξέρετε, ἀλλὰ ὁ Βελόπουλος ἔχει ἕνα δίκαιον βουνό!
Πράγματι δὲν ὑπάρχουν Ἑλληνικές τράπεζες!
Ἐδῶ καὶ πάρα, μὰ πάρα, μὰ πάρα πολύν καιρό!!!

Ποιοί τὶς κατέχουν;
Διάφοροι! Πολλοὶ κι ἐπικίνδυνοι! Πάντως ὄχι μὲ ἑλληνικὴ συνείδησι!!! Καὶ φυσικὰ μὲ πάρα πολύ βαθύ πόθο γιὰ ἕνα καὶ μόνον:
διαγραφὴ τοῦ ὀνόματος Ἕλλην ἀπὸ κάθε ληξιαρχεῖο παγκοσμίως….
Φιλονόη.

Υ.Γ. Μία βόλτα κατὰ Θράκη θὰ σᾶς καταδείξῃ ἕναν ἰδιοκτήτη..

Εχθροπάθεια....Η έννοια έχει σχέση με τους μελλοντικούς κυρίαρχους της πατρίδας μας και άρα καλύπτει τις μελλοντικές ανάγκες των γερμανικών δυνάμεων κατοχής.


Posted: 28 Mar 2011 11:42 AM PDT
Τι πραγματικά κρύβεται πίσω από αυτόν τον ύποπτο νεολογισμό;
Καθημερινά γίνεται πολύς λόγος για τον νέο νόμο Καστανίδη, ο οποίος αφορά την ποινικοποίηση ακόμα και της έκφρασης των Ελλήνων πολιτών, όταν αυτή στρέφεται εναντίον των ξένων. Ανάμεσα στα πολλά, τα οποία έχουν ακουστεί, είναι και ο νεολογισμός "εχθροπάθεια". Άποψή μας είναι —και την καταθέτουμε στο κείμενο αυτό — ότι αυτός ο νέος νομικός όρος είναι πολύ επικίνδυνος.
Ας γνωρίζει ο αναγνώστης ότι ο όρος "εχθροπάθεια" δεν έχει σχέση με τους οικονομικούς μετανάστες, όπως πολλοί λανθασμένα νομίζουν. Η περίπτωση των λαθρομεταναστών καλύπτεται από τους νόμους περί ρατσισμού. Πάντα καλυπτόταν από αυτούς τους νόμους και δεν υπήρχε λόγος να καταφύγουν οι νομοθέτες μας σε κακόηχους νεολογισμούς. Οι λαθρομετανάστες είναι πολύ αδύναμοι, για ν' αντιμετωπίζονται ως "εχθροί" και άρα η έννοια της "εχθροπάθειας" δεν εφευρέθηκε γι' αυτούς. Οι λαθρομετανάστες αντιμετωπίζονται περισσότερο ως ένα γενικό πρόβλημα, παρά ως συγκεκριμένα πρόσωπα και πολύ περισσότερο ως εχθροί.
Αυτή η έννοια έχει σχέση μ' εκείνους, οι οποίοι ναι μεν είναι ξένοι, αλλά ταυτόχρονα έχουν και την ισχύ να εμφανίζονται ως εχθροί των Ελλήνων …Ξένοι εχθροί των Ελλήνων μέσα στην ίδια την Ελλάδα, γιατί μέσα στην Ελλάδα θα έχει ισχύ ο νόμος αυτός. Άρα αυτή η έννοια έχει σχέση με τους μελλοντικούς κυρίαρχους της πατρίδας μας και άρα καλύπτει τις μελλοντικές ανάγκες των γερμανικών δυνάμεων κατοχής. Θεωρούμε λοιπόν ως κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι πρόκειται περί "παραγγελιάς" της γερμανικής πρεσβείας. Γιατί; Γιατί, μετά το ξεπούλημα του δημοσίου κεφαλαίου και τη μαζική γερμανική "εισβολή" —που προβλέπεται ότι θ' ακολουθήσει— είναι βέβαιον ότι θα γίνουν ορατά όλα αυτά, τα οποία σήμερα κρύβονται επιμελώς. Είναι βέβαιον ότι