Παραποίησα λιγάκι τον εθνικό μας ποιητή Διονύσιο Σολωμό τιτλοφορώντας το παρόν κείμενο που απευθύνεται στο μεγαλύτερο κομμάτι του ελληνικού λαού και εμφορείται από τις ιδέες της εθνικής ταυτότητας, της μεγάλης πατρίδας, της ελευθερίας και της πραγματικής δημοκρατίας. Απευθύνεται στο πλέον του 50% του πληθυσμού της χώρας, ενταγμένου στην πλατιά παράταξη της λεγόμενης «λαϊκής δεξιάς» που έχει αυτοσυνείδηση περί της εθνικότητάς του και επομένως ηθική προσήλωση στον αγώνα για επικράτηση των εθνικών ιδεωδών με κριτήρια την αξία και την ορθότητα προς κάθε αντίξοη , αντίθετη και διασπαστική εσωτερική και εξωτερική δύναμη της ασυνέχειας και της ισοπέδωσης της ιδέας του έθνους.
Δεν αφορά καθόλου τους «πασάδες», τους «αγάδες» και τις «σουλτάνες» που εκμεταλλεύονται την ισχύ αυτού κόσμου προς όφελός τους.
Δεν αφορά τους καραμανλήδες, τους σαμαράδες, τους μητσοτακαίους, τους καμμένους, τους καρατζαφέρηδες και τους μιχαλολιάκους που καταφέρνουν , ανίκανοι έως μέτριοι όντες, να ηγούνται πάντα με δόλο του πλήθους αυτού των πατριωτών.
Δεν αφορά ούτε και τα ενεργούμενά τους, κάποιον δένδια, μεϊμαράκη, αβραμόπουλο, κουΐκ, κασιδιάρη για να αναφερθώ σε μερικές από τις ετερόφωτες ορντινάντσες.( Ειδικά για τον τέρενς κουΐκ προσπαθώ από καιρό να βρω στοιχεία που να τον συνδέουν με τον αληθινό Τέρενς Κουΐκ. Μόνο που εκείνος ήταν μαύρος και κάτι σαν τον Γιουσέιν Μπόλτ της εποχής 1963-1965 μέχρι που κάποιος μαθητάκος σκέφθηκε τότε να «αρθρογραφεί» σε αθλητικό φύλλο της Θεσ/νικης με το όνομά του).
Απ' όταν θυμάμαι τον εαυτό μου (και πέρασαν πάρα πολλά χρόνια από τότε) να ανακατεύεται με τα πολιτικά πράγματα της χώρας συνήθισα τους από μέρους των αριστερών χαρακτηρισμούς των ομοϊδεατών μου σαν αντιδραστικούς εθνοπροδότες, μοναρχοφασίστες ή και σκέτο φασίστες, ναζί, υπηρέτες της ολιγαρχίας, χουντικούς, ρατσιστές και θα ήταν βλακεία για μας, τον κάθε δεξιό, να μας αγγίζουν τέτοιου είδους προσβολές από δουλικούς ανθρώπους που πίστευαν ότι «Ο Έλληνας στρατηγός πρέπει να κάθεται προσοχή στον τελευταίο Ρώσο στρατιώτη» ή «για να δείξει τον σεβασμό του προς το μέλος της Κομμουνιστικής Διεθνούς και γραμματέα του ΚΚ Γερμανίας ονόματι Πικ, του φιλούσε τα πόδια σε σημείο ώστε ο Πικ να αισθάνεται άσχημα». Αυτά που λέω αναφέρονται στο μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και «πρωθυπουργό στο βουνό» Δ. Παρτσαλίδη και για να τον κάνουν «πρωθυπουργό» φαντασθείτε ποιου επιπέδου κουμάσια ήταν οι υπόλοιποι.
Δεν με άγγιζαν επίσης οι χαρακτηρισμοί εκ μέρους των «κεντρώων» γιατί πιστεύω ότι «κέντρο» στην πραγματικότητα δεν υπάρχει. Το λεγόμενο «πολιτικό κέντρο» είναι ένα μόρφωμα ανθρώπων χωρίς «πιστεύω και ιδανικά» με μοναδικό σκοπό την αρπαχτή ενώ όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, σε έναν εμφύλιο πχ, είναι υποχρεωμένοι οι κεντρώοι να ακολουθήσουν ή την αριστερά ή την δεξιά ανάλογα με τα συμφέροντά τους και όχι λόγω ιδεολογίας.
Αυτό όμως που με κάνει έξω φρενών είναι η προδοσία και η απαξίωση εκ μέρους των «δικών μας», των «δεξιών ηγετών μας».
Όλοι ανεξαιρέτως από το 1974 και μετά μας αδίκησαν, μας απαξίωσαν, μας προσέβαλλαν και μας πρόδωσαν ενώ ο Μητσοτάκης προσπάθησε επιπλέον να μας αλλάξει την ιδεολογία μας μετατρέποντάς μας σε νεοφιλελεύθερα κεντρώα ανθρωπάκια, μαριονέτες της νεοταξίτικης λαίλαπας. Φαίνεται ότι όλοι αυτοί οι ηλίθιοι σαν βασικό τους αντίπαλο θεωρούσαν εμάς, την βάση της παράταξής τους γιατί μάλλον δεν είμαστε του «επιπέδου» τους.
Η τελευταία «φουρνιά» των ηγετίσκων απεργάζονται νέα δεινά για τον λαό της παράταξής μας στοχεύοντας, δεν μπορώ να καταλάβω το σκεπτικό τους, να διευκολύνουν τους σχεδιασμούς του, ούτε κι αυτός ξέρει τι είναι, σοσιαλδημοκράτη «οπορτουνιστή» καραγκιοζάκου Τσίπρα. Φρόντισαν μάλιστα να εξαλείψουν, έτσι νομίζουν, κάθε μορφή αντίστασης με την απαξίωση της ηγεσίας και του κομματικού στελεχιακού δυναμικού της Χρυσής Αυγής θεωρώντας ότι έτσι ξανοίγεται για δεύτερη φορά στην «σοσιαλδημοκρατία» ο δρόμος προς την εξουσία της και μάλιστα στρωμένος με τριαντάφυλλα και τελετάρχες επί της υποδοχής τους Παυλόπουλο, Αντώναρο, Ντόρα και άλλα τέτοια νούμερα.
Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι οι καιροί άλλαξαν, ότι αντίπαλός τους δεν είναι μόνον η ΧΑ και μένουν με την εντύπωση ότι κατάφεραν να μας διασπάσουν σε τρία ή τέσσερα κομμάτια (ΝΔκράτες, ΑΝΕΛ, Χρυσαυγήτες, ΛΑΟΣ ή ότι άλλο σκαρφισθούν στο μέλλον) χωρίς καταλαβαίνουν ότι εμείς νιώθουμε ενωμένοι σαν βάση επιμένοντας στα ιδανικά μας και στην θέση ότι «κάθε λαός έχει το δικαίωμα να είναι αυτός ο ίδιος και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να θέλει να του αλλάξει τα ήθη και τα έθιμά του, την γλώσσα του, τις απόψεις του, τα πιστεύω του και τους νόμους του». Θέση του Μπακούνιν βέβαια για να τα ακούν εκεί στον Περισσό, την Κουμουνδούρου Δούρου-Ντούρου αλλά και στην Συγγρού, την Χαροκόπου, την Καλλιρρόης, την Δεληγιάννη και να υποπτεύονται τι μπορεί να ξημερώσει για όλους μας (τους).
Οδυσσεύς Πάτσης,
Δεν αφορά καθόλου τους «πασάδες», τους «αγάδες» και τις «σουλτάνες» που εκμεταλλεύονται την ισχύ αυτού κόσμου προς όφελός τους.
Δεν αφορά τους καραμανλήδες, τους σαμαράδες, τους μητσοτακαίους, τους καμμένους, τους καρατζαφέρηδες και τους μιχαλολιάκους που καταφέρνουν , ανίκανοι έως μέτριοι όντες, να ηγούνται πάντα με δόλο του πλήθους αυτού των πατριωτών.
Δεν αφορά ούτε και τα ενεργούμενά τους, κάποιον δένδια, μεϊμαράκη, αβραμόπουλο, κουΐκ, κασιδιάρη για να αναφερθώ σε μερικές από τις ετερόφωτες ορντινάντσες.( Ειδικά για τον τέρενς κουΐκ προσπαθώ από καιρό να βρω στοιχεία που να τον συνδέουν με τον αληθινό Τέρενς Κουΐκ. Μόνο που εκείνος ήταν μαύρος και κάτι σαν τον Γιουσέιν Μπόλτ της εποχής 1963-1965 μέχρι που κάποιος μαθητάκος σκέφθηκε τότε να «αρθρογραφεί» σε αθλητικό φύλλο της Θεσ/νικης με το όνομά του).
Απ' όταν θυμάμαι τον εαυτό μου (και πέρασαν πάρα πολλά χρόνια από τότε) να ανακατεύεται με τα πολιτικά πράγματα της χώρας συνήθισα τους από μέρους των αριστερών χαρακτηρισμούς των ομοϊδεατών μου σαν αντιδραστικούς εθνοπροδότες, μοναρχοφασίστες ή και σκέτο φασίστες, ναζί, υπηρέτες της ολιγαρχίας, χουντικούς, ρατσιστές και θα ήταν βλακεία για μας, τον κάθε δεξιό, να μας αγγίζουν τέτοιου είδους προσβολές από δουλικούς ανθρώπους που πίστευαν ότι «Ο Έλληνας στρατηγός πρέπει να κάθεται προσοχή στον τελευταίο Ρώσο στρατιώτη» ή «για να δείξει τον σεβασμό του προς το μέλος της Κομμουνιστικής Διεθνούς και γραμματέα του ΚΚ Γερμανίας ονόματι Πικ, του φιλούσε τα πόδια σε σημείο ώστε ο Πικ να αισθάνεται άσχημα». Αυτά που λέω αναφέρονται στο μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και «πρωθυπουργό στο βουνό» Δ. Παρτσαλίδη και για να τον κάνουν «πρωθυπουργό» φαντασθείτε ποιου επιπέδου κουμάσια ήταν οι υπόλοιποι.
Δεν με άγγιζαν επίσης οι χαρακτηρισμοί εκ μέρους των «κεντρώων» γιατί πιστεύω ότι «κέντρο» στην πραγματικότητα δεν υπάρχει. Το λεγόμενο «πολιτικό κέντρο» είναι ένα μόρφωμα ανθρώπων χωρίς «πιστεύω και ιδανικά» με μοναδικό σκοπό την αρπαχτή ενώ όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, σε έναν εμφύλιο πχ, είναι υποχρεωμένοι οι κεντρώοι να ακολουθήσουν ή την αριστερά ή την δεξιά ανάλογα με τα συμφέροντά τους και όχι λόγω ιδεολογίας.
Αυτό όμως που με κάνει έξω φρενών είναι η προδοσία και η απαξίωση εκ μέρους των «δικών μας», των «δεξιών ηγετών μας».
Όλοι ανεξαιρέτως από το 1974 και μετά μας αδίκησαν, μας απαξίωσαν, μας προσέβαλλαν και μας πρόδωσαν ενώ ο Μητσοτάκης προσπάθησε επιπλέον να μας αλλάξει την ιδεολογία μας μετατρέποντάς μας σε νεοφιλελεύθερα κεντρώα ανθρωπάκια, μαριονέτες της νεοταξίτικης λαίλαπας. Φαίνεται ότι όλοι αυτοί οι ηλίθιοι σαν βασικό τους αντίπαλο θεωρούσαν εμάς, την βάση της παράταξής τους γιατί μάλλον δεν είμαστε του «επιπέδου» τους.
Η τελευταία «φουρνιά» των ηγετίσκων απεργάζονται νέα δεινά για τον λαό της παράταξής μας στοχεύοντας, δεν μπορώ να καταλάβω το σκεπτικό τους, να διευκολύνουν τους σχεδιασμούς του, ούτε κι αυτός ξέρει τι είναι, σοσιαλδημοκράτη «οπορτουνιστή» καραγκιοζάκου Τσίπρα. Φρόντισαν μάλιστα να εξαλείψουν, έτσι νομίζουν, κάθε μορφή αντίστασης με την απαξίωση της ηγεσίας και του κομματικού στελεχιακού δυναμικού της Χρυσής Αυγής θεωρώντας ότι έτσι ξανοίγεται για δεύτερη φορά στην «σοσιαλδημοκρατία» ο δρόμος προς την εξουσία της και μάλιστα στρωμένος με τριαντάφυλλα και τελετάρχες επί της υποδοχής τους Παυλόπουλο, Αντώναρο, Ντόρα και άλλα τέτοια νούμερα.
Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι οι καιροί άλλαξαν, ότι αντίπαλός τους δεν είναι μόνον η ΧΑ και μένουν με την εντύπωση ότι κατάφεραν να μας διασπάσουν σε τρία ή τέσσερα κομμάτια (ΝΔκράτες, ΑΝΕΛ, Χρυσαυγήτες, ΛΑΟΣ ή ότι άλλο σκαρφισθούν στο μέλλον) χωρίς καταλαβαίνουν ότι εμείς νιώθουμε ενωμένοι σαν βάση επιμένοντας στα ιδανικά μας και στην θέση ότι «κάθε λαός έχει το δικαίωμα να είναι αυτός ο ίδιος και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να θέλει να του αλλάξει τα ήθη και τα έθιμά του, την γλώσσα του, τις απόψεις του, τα πιστεύω του και τους νόμους του». Θέση του Μπακούνιν βέβαια για να τα ακούν εκεί στον Περισσό, την Κουμουνδούρου Δούρου-Ντούρου αλλά και στην Συγγρού, την Χαροκόπου, την Καλλιρρόης, την Δεληγιάννη και να υποπτεύονται τι μπορεί να ξημερώσει για όλους μας (τους).
Οδυσσεύς Πάτσης,
