Πολύ προβληματίσθηκα από το κείμενο με τίτλο «ΜΕΤΑ-ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΕΤΑ-ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΜΕΤΑ-ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΑΜΑΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ» που ανάρτησα προχθές ΕΔΩ και προσπάθησα να ψάξω λιγάκι το θέμα θέλοντας περισσότερο να διαψεύσω παρά να συμφωνήσω με τα όσα εμπεριστατωμένα ανέλυσε ο Δρ Νικόλαος Λάος, μη αντέχοντας την δημιουργούμενη - δυστυχώς για την χώρα μας αλλά και την ανθρωπότητα γενικότερα- νέα πραγματικότητα.
Το σχέδιο πρέπει να ήταν πολύ παλιό και είχε κάνει, δειλά δειλά, τα πρώτα του βήματα από την δεκαετία του 1950 αλλά μόλις μετά το 1989 άρχισε η εντατική του εφαρμογή. Γιατί μετά το το 1989; Μα το 1989 σημειώθηκε η κατάρρευση του σοβιετικού στρατοπέδου και ο διπολικός κόσμος που οικοδομήθηκε μεταπολεμικά (Β' ΠΠ) με τις δικές του λογικές και τις πρακτικές οργάνωσης, ανάλυσης και διοίκησης του πλανήτη, έπαψε να υπάρχει και οι ΗΠΑ αναδύθηκαν σαν η μόνη υπερδύναμη του κόσμου ενώ στον πρόεδρό τους απονεμήθηκε πολύ έξυπνα ο τίτλος του πλανητάρχη ίσως για να αποφευχθεί ο τίτλος του «κοσμοκράτορα».
Αυτή την περίοδο εμφανίζονται διάφορες πρωτότυπες θεωρίες, ανάμεσα σ’αυτές και εκείνη του Φουκιγιάμα (Francis Fukuyama), που μιλούσε για το τέλος της Ιστορίας. αφού η επικράτηση των σύγχρονων πολιτικών θεωριών και καταστάσεων αποτελούσαν το «ακροτελεύτιο σημείο της ιδεολογικής εξέλιξης της ανθρωπότητας» και την τελική μορφή της ανθρώπινης διακυβέρνησης. Τα πάντα λοιπόν είχαν, στον μονοπολικό κόσμο, τακτοποιηθεί, η ηγεμονική δύναμη της Αμερικής θα επέβαλλε τις εξελίξεις και τις λογικές που θα ακολουθούσε ο πλανήτης και όλοι οι εχέφρονες και νουνεχείς της παγκόσμιας κοινωνίας όφειλαν να συντονίσουν το βήμα τους σύμφωνα με το ρυθμό που θα επέβαλλε η
Το σχέδιο πρέπει να ήταν πολύ παλιό και είχε κάνει, δειλά δειλά, τα πρώτα του βήματα από την δεκαετία του 1950 αλλά μόλις μετά το 1989 άρχισε η εντατική του εφαρμογή. Γιατί μετά το το 1989; Μα το 1989 σημειώθηκε η κατάρρευση του σοβιετικού στρατοπέδου και ο διπολικός κόσμος που οικοδομήθηκε μεταπολεμικά (Β' ΠΠ) με τις δικές του λογικές και τις πρακτικές οργάνωσης, ανάλυσης και διοίκησης του πλανήτη, έπαψε να υπάρχει και οι ΗΠΑ αναδύθηκαν σαν η μόνη υπερδύναμη του κόσμου ενώ στον πρόεδρό τους απονεμήθηκε πολύ έξυπνα ο τίτλος του πλανητάρχη ίσως για να αποφευχθεί ο τίτλος του «κοσμοκράτορα».
Αυτή την περίοδο εμφανίζονται διάφορες πρωτότυπες θεωρίες, ανάμεσα σ’αυτές και εκείνη του Φουκιγιάμα (Francis Fukuyama), που μιλούσε για το τέλος της Ιστορίας. αφού η επικράτηση των σύγχρονων πολιτικών θεωριών και καταστάσεων αποτελούσαν το «ακροτελεύτιο σημείο της ιδεολογικής εξέλιξης της ανθρωπότητας» και την τελική μορφή της ανθρώπινης διακυβέρνησης. Τα πάντα λοιπόν είχαν, στον μονοπολικό κόσμο, τακτοποιηθεί, η ηγεμονική δύναμη της Αμερικής θα επέβαλλε τις εξελίξεις και τις λογικές που θα ακολουθούσε ο πλανήτης και όλοι οι εχέφρονες και νουνεχείς της παγκόσμιας κοινωνίας όφειλαν να συντονίσουν το βήμα τους σύμφωνα με το ρυθμό που θα επέβαλλε η