Πυρηνική ενέργεια και πυρικά όπλα στην Τουρκία

Του Χρήστου Μηνάγια

Η Τουρκία επιδιώκει να αποκτήσει μια θέση μεταξύ των πλουσιοτέρων χωρών του κόσμου πολλαπλασιάζοντας τις πηγές ενέργειας και μειώνοντας ταυτόχρονα την εξάρτησή της από το εξωτερικό. Με δεδομένο λοιπόν ότι οι Τούρκοι δεν διαθέτουν ούτε φυσικό αέριο ούτε πετρέλαιο, η απόκτηση πυρηνικής ενέργειας αποτελεί ένα σημαντικό παράγοντα αναβάθμισης της οικονομίας τους. Η στρατηγική της Άγκυρας στον τομέα της πυρηνικής ενέργειας, όπως αυτή καθορίζεται σε επίσημα έγγραφα, στηρίζεται στις ακόλουθες αρχές:
• Ανάπτυξη πυρηνικής τεχνολογίας.
• Εξασφάλιση της προστασίας και της ασφάλειας από την πυρηνική ενέργεια.
• Προώθηση πυρηνικών προγραμμάτων έρευνας και ανάπτυξης.
• Ανάπτυξη της αναγκαίας υποδομής και εκσυγχρονισμός της υπάρχουσας.
• Συνεργασία με φορείς σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.

Στα πλαίσια των παραπάνω αρχών εντάσσονται τα εξής:
• Ο Τουρκικός Οργανισμός Ατομικής Ενέργειας (ΤΑΕΚ), που υπάγεται απ’ ευθείας στον πρωθυπουργό και απασχολεί 715 εργαζομένους, υπέγραψε πρωτόκολλα συνεργασίας με 36 καθηγητές των 16 πανεπιστημίων της χώρας που ακολουθούν: πανεπιστήμιο Kafkas, Ondokuz Mayis, Rize, Harran, Gaziantep, Cukurova, Mersin, Akdeniz (Mεσογείου), Uludag, Trakya (Θράκης), Mugla, Kocaeli, Onsekiz Mart, Selcuk, Άγκυρας και Ege (Αιγαίου).
• Η Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας της Τουρκίας (ΑΕΚ) αποτελείται από τον πρόεδρο του ΤΑΕΚ και τους 3 αντιπροέδρους, καθώς επίσης και από ένα μέλος από τα υπουργεία Άμυνας, Εξωτερικών και Ενέργειας-Φυσικών Πόρων.
• Στις 17-10-2008 συγκροτήθηκε η Διεύθυνση Συνεργασίας στους Τομείς Πυρηνικής Συνεργασίας και Εκπαίδευσης με τα Τουρκόφωνα Κράτη (TUDNAEM), όπως Αζερμπαϊτζάν, Καζακστάν, Κιργιστάν, Ουζμπεκιστάν, Τατζικιστάν και «ψευδοκράτος της Βόρειας Κύπρου».
• Το 2013 θα αρχίσει η κατασκευή του πυρηνικού εργοστασίου στο Αkkuyu της Μερσίνης, κατόπιν διακρατικής συμφωνίας που υπέγραψαν οι πρωθυπουργοί της Τουρκίας και Ρωσίας στις 10-1-2010 στη Μόσχα. Μάλιστα, η τουρκική εφημερίδα Ζaman/14-12-2010 επικαλείται δήλωση του Ρώσου πρέσβη στην Άγκυρα Vladimir İvanovski, ο οποίος γνωστοποίησε ότι o πρώτος αντιδραστήρας θα τεθεί σε λειτουργία το 2018, ο 2ος το 2019, ο 3ος το 2020 και ο 4ος το 2021.
• Στις 24-12-2010 υπογράφηκε συμφωνία συνεργασίας μεταξύ Τουρκίας και Ιαπωνίας για την κατασκευή ενός πυρηνικού εργοστασίου στη Sinop της Τουρκίας, τη μεταφορά τεχνογνωσίας κατασκευής υλικών παραγωγής πυρηνικής ενέργειας και τη δημιουργία πανεπιστημίου πυρηνικών τεχνολογιών στην Τουρκία.

Κατά τα λοιπά, στον τομέα της πυρηνικής ενέργειας, η Τουρκία συνεργάζεται με τους Ρώσους στην Ανατολική Μεσόγειο, τους Ιάπωνες στη Μαύρη Θάλασσα και τα τουρκόφωνα κράτη στο Καύκασο και στην Κεντρική Ασία, καταδεικνύοντας ότι είναι μια χώρα που εξελίσσεται, αναπτύσσεται και αποτελεί πόλο προσέλκυσης διεθνών κεφαλαίων.

Σύμφωνα με τον Τούρκο δημοσιογράφο Μεχμέτ Αλί Μπιράντ σε άρθρο του στην εφημερίδα Milliyet/29-12-2010 υπάρχουν 4 κατηγορίες χωρών σχετικά με την πυρηνικά ενέργεια: η 1η κατηγορία περιλαμβάνει το «κλαμπ» των χωρών, όπως οι ΗΠΑ, η Μ. Βρετανία, η Γαλλία, η Ρωσία και η Κίνα, που διαθέτουν πυρηνικά όπλα, παράγουν πυρηνικά καύσιμα και ασκούν τον παγκόσμιο έλεγχο για τη μη εξάπλωση των πυρηνικών όπλων. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Μπιράντ αποκαλεί τις εν λόγω χώρες ως «5μελή συμμορία». Στη 2η κατηγορία ανήκουν χώρες όπως το Πακιστάν, η Ινδία, η Βόρειος Κορέα και το Ισραήλ, οι οποίες κατασκεύασαν αυθαίρετα πυρηνική βόμβα με την ανοχή των χωρών της 1ης κατηγορίας και μπορούν να παράγουν πυρηνική ενέργεια για τις δικές τους ανάγκες, χωρίς όμως να μπορούν να διαθέτουν πυρηνικό καύσιμο σε άλλα κράτη. Στην 3η κατηγορία ανήκουν οι χώρες που δεν διαθέτουν πυρηνικά όπλα αλλά μπορούν να παράγουν πυρηνικό καύσιμο για τα πυρηνικά εργοστάσια που διαθέτουν, όπως η Αργεντινή, η Βραζιλία, η Ιαπωνία, η Ελβετία, το Βέλγιο, το Καζακστάν, η Ισπανία, η Νότιος Κορέα και το Ιράν. Τέλος, στην 4η κατηγορία ανήκουν οι χώρες που δεν διαθέτουν ούτε πυρηνικά όπλα ούτε προγράμματα ανάπτυξης πυρηνικής ενέργειας. Ο Μπιράντ καταλήγει τονίζοντας, ότι η Τουρκία σχεδιάζει να κατασκευάσει εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας και να παράγει πυρηνικό καύσιμο, αφενός για να ενταχθεί μεταξύ των χωρών της προαναφερόμενης 3ης κατηγορίας, αφετέρου για να απαλλαχθεί από την «5μελή συμμορία» των χωρών της 1ης κατηγορίας, με ότι αυτό συνεπάγεται, υπονοώντας φυσικά ότι το επόμενο βήμα της πατρίδας του θα είναι να μεταπηδήσει στην κατηγορία των χωρών που διαθέτουν πυρηνικά όπλα.

Η πρώτη επαφή των Τούρκων με τα πυρηνικά όπλα υπήρξε το 1961 που οι Ηνωμένες Πολιτείες παρέδωσαν στους Τούρκους 15 βαλλιστικούς πυραύλους μέσου βεληνεκούς που έφεραν πυρηνικές κεφαλές, στους οποίους δόθηκε η ονομασία «Ibrahim II». Οι πύραυλοι αυτοί εγκαταστάθηκαν στην αεροπορική βάση του Cigli της Σμύρνης και το στρατιωτικό-πολιτικό προσωπικό που υπηρετούσε στην εν λόγω μονάδα πυραύλων, της οποίας ο διοικητής ήταν Τούρκος, ανερχόταν σε 2.000 άτομα. Επισημαίνεται ότι οι Τούρκοι αξιωματικοί είχαν εκπαιδευθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες και το 1962 πραγματοποίησαν εκπαιδευτική βολή πυραύλων. Επειδή οι «Ibrahim II» ήταν εγκατεστημένοι σε 5 ράμπες εκτοξεύσεως χωρίς κάποιο είδος παραλλαγής, οι κάτοικοι των πέριξ χωριών πίστευαν ότι επρόκειτο για μιναρέδες, δεδομένου ότι αυτοί είχαν μήκος 18 μ. και διάμετρο 2,74 μ. Έφεραν μάλιστα πυρηνική κεφαλή 1,44 μεγατόνων. Στις 22-10-1962 οι πύραυλοι «Ibrahim II» παρεδόθησαν εξ ολοκλήρου στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, ωστόσο μετά την κρίση της Κούβας και κατόπιν αμερικανο-ρωσικής συμφωνίας αυτοί αποσύρθηκαν και οι Αμερικανοί, σε αντάλλαγμα, δεσμεύτηκαν να προμηθεύσουν στην Τουρκία σύγχρονα οπλικά συστήματα.

Μετά το 1962 υπήρξαν αρκετές περιπτώσεις εμπλοκής των Τούρκων σε λαθραία διακίνηση υλικών πυρηνικής τεχνολογίας. Συγκεκριμένα:
• Το 1981, αναφέρθηκε εμπλοκή της τουρκικής εταιρείας ΜΚΕΚ στο πυρηνικό πρόγραμμα του Πακιστάν για την κεκαλυμμένη προμήθεια συγκεκριμένων υλικών, κατόπιν μίας μυστικής συμφωνίας μεταξύ του τότε προέδρου της τουρκικής χούντας Κενάν Εβρέν και του Πακιστανού ομολόγου του Ζία Ουλ Χακ. Η συμφωνία αυτή προέβλεπε την παροχή «διευκολύνσεων» εκ μέρους της Τουρκίας προς το Πακιστάν για την προμήθεια ορισμένων ευαίσθητων υλικών που απαιτούντο για το πυρηνικό πρόγραμμα του τελευταίου, δια της παρεμβολής τουρκικών εταιρειών (μεταξύ των οποίων κύριο ρόλο είχε η ΜΚΕΚ), με αντάλλαγμα την παροχή πυρηνικής τεχνολογίας προς την Τουρκία. (εφημερίδα Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ, Μάνος Ηλιάδης)
• Τούρκοι πράκτορες μεσολάβησαν για την κλοπή απορρήτων πληροφοριών για θέματα πυρηνικής ενέργειας από τις Ηνωμένες Πολιτείες. (τουρκική εφημερίδα Hurriyet/6-1-2008)
• Δύο τουρκικές εταιρείες ηλεκτρονικών συστημάτων κατηγορήθηκαν από το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών για πιθανή εμπλοκή τους σε λαθρεμπόριο πυρηνικών υλικών. (CNN TURK/13-1-2009)

Στο ερώτημα εάν η Άγκυρα προτίθεται ή δύναται να κατασκευάσει πυρηνικά όπλα κρίνεται σκόπιμο να παραθέσουμε τις ακόλουθες τουρκικές απόψεις:
• Στο βιβλίο με τίτλο: «ΝΑΤΟ-Κωνσταντινούπολη και Ευρεία Στρατηγική της Μέσης Ανατολής» ο συγγραφέας ταγματάρχης ε.α. Erol Bilbilik σχετικά με τη δυνατότητα της Τουρκίας να κατασκευάσει πυρηνική βόμβα αναφέρει το εξής: «Διαθέτουμε τα άτομα που θα κατασκευάσουν όπλα. Εάν αναλογισθούμε ότι ακόμη και το Πακιστάν έχει τη δύναμη να κατασκευάσει ατομική βόμβα, εμείς γιατί να μην την έχουμε;»
• Ο αντιπτέραρχος ε.α. Orhan Köse, πρώην διοικητής της 2ης Τακτικής Αεροπορικής Δύναμης δήλωσε: «Η Τουρκία πλέον διαθέτει τη γνώση, την τεχνολογία και τη δυνατότητα να κατασκευάσει πυρηνικά όπλα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, αυτό θα προκαλέσει την αντίδραση άλλων χωρών. Εμείς δεν είμαστε σε θέση να απαντήσουμε σε μια τέτοια αντίδραση.»
• Η τουρκική εφημερίδα Milliyet σε δημοσίευμα της στις 23-11-2009 αναγράφει τα ακόλουθα: «Η Τουρκία είναι μία μουσουλμανική χώρα. Η πρώτη μουσουλμανική χώρα παγκοσμίως που κατασκεύασε εργοστάσιο παραγωγής πυρηνικής ενέργειας είναι το Πακιστάν, το οποίο αμέσως μετά κατασκεύασε ατομική βόμβα. Η δεύτερη μουσουλμανική χώρα που κατασκεύασε εργοστάσιο παραγωγής πυρηνικής ενέργειας είναι το Ιράν, το οποίο εισήλθε στη διαδικασία κατασκευής ατομικής βόμβας. Η Τουρκία, η οποία αποτελεί μία χώρα κλειδί στη Μέση Ανατολή, αν κατασκευάσει εργοστάσιο παραγωγής πυρηνικής ενέργειας, είναι σαφές ότι θα επιχειρήσει να κατασκευάσει ατομική βόμβα.»
• Το τουρκικό Κέντρο Διεθνών Σχέσεων και Στρατηγικών Αναλύσεων TURKSAM σε μελέτη του με τίτλο: «Η Τουρκία Γίνεται Πυρηνική Δύναμη», επισημαίνει τα εξής: «Στο εγγύς μέλλον η Τουρκία θα αναγγείλει ότι θα γίνει πυρηνική δύναμη, δεδομένου ότι έχει την τεχνολογία να παράγει πυρηνικά όπλα. Την τελευταία δεκαετία η Τουρκία επενδύει στην τεχνολογία πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς. Ωστόσο η διεθνής κοινότητα, η οποία ενδιαφέρεται περισσότερο για την πυρηνική τεχνολογία και λιγότερο για την πυραυλική, παρακολουθεί με προσοχή την Τουρκία.»

Παρακολουθώντας τη στρατηγική της Άγκυρας στους τομείς των επιστημών, της τεχνολογίας και της άμυνας, διαπιστώνεται ότι οι Τούρκοι προσαρμόζουν το ναυτικό τους δόγμα σύμφωνα με τα γεωπολιτικά τους δεδομένα του 21ου αιώνα, δίδοντας παράλληλα μεγάλη βαρύτητα στην πληροφορική-κυβερνοπόλεμο, στο διάστημα-αεροπορία, στην πυρηνική ενέργεια και στα πυραυλικά συστήματα μεγάλου βεληνεκούς. Σημειώνεται ότι η ανάπτυξη πυραύλων με μεγάλα βεληνεκή αποτελεί σοβαρότατη ένδειξη περί αναπτύξεως πυρηνικών όπλων, διότι πύραυλοι συμβατικής γομώσεως με αυτά τα βεληνεκή έχουν περιορισμένη στρατιωτική αξία σε σύγκριση με το κόστος ανάπτυξης και κατασκευής τους.


Συνεκτιμώντας όλα τα παραπάνω εξάγεται το συμπέρασμα ότι δεν πρέπει να υποτιμηθεί η πιθανότητα ανάπτυξης από την Τουρκία πυρηνικών όπλων, ένα ενδεχόμενο για το οποίο υπάρχουν σημαντικές ενδείξεις, που πιθανόν θα αποτελέσει πεδίο αντιπαράθεσής της με τη διεθνή κοινότητα στο μέλλον. Τούτο συνάδει αφενός με την επιδίωξή της να ενταχθεί στο «κλαμπ» των πυρηνικών χωρών λόγω της στρατηγικής της θέσης, αφετέρου με τον παγκόσμιο ρόλο που φιλοδοξεί να διαδραματίσει στο μέλλον και τη συνεχιζόμενη προσπάθεια ανάπτυξης όλο και μεγαλύτερης στρατιωτικής ισχύος.

Πηγή: www.geostrategy.gr

(Ο Χρήστος Μηνάγιας είναι συγγραφέας του βιβλίου «Η γεωπολιτική στρατηγική και η στρατιωτική ισχύς της Τουρκίας» που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Τουρίκη. Πρόκειται για μια εμπεριστατωμένη μελέτη η οποία βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε πρωτογενείς τουρκικές πηγές και μπορεί να χαρακτηρισθεί ως ένας χρήσιμος οδηγός για το είδος της απειλής που συνιστούν οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις και τις επιδιώξεις της εξωτερικής πολιτικής της Άγκυρας υπό το μανδύα του νεο-οθωμανσιμού. Επίσης, είναι τακτικός αρθρογράφος επί θεμάτων Τουρκίας στην ιστοσελίδα www.geostrategy.gr )

geopolitics-gr

Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΠΑΣΟΚ-ΔΝΤ

Ρε .... Πάγκαλε, τι προσπαθείς να αποδείξεις; Η βλακεία σου

είναι δεδομένη, η παχυδερμία σου ορατή και η εκμετάλλευση 


της βουλευτικής σου ιδιότητας μας κούρασε. Άντε να σε δει 


κανένας ψυχίατρος μήπως και λύσεις τα προβλήματά σου.

Ο Πατριάρχης Ειρηναίος. Άλλο ένα θύμα της θητείας της Ντόρας στο ΥΠΕΞ. Tελικά εκτός από την διπλωματία την πλήρωσε και η Εκκλησία.

Το γύρο του κόσμου κάνουν οι εικόνες του φυλακισμένου Ελληνορθόδοξου Πατριάρχη Ειρηναίου

Πριν από έξι χρόνια ο Ειρηναίος ο πρώτος ήταν ο Πατριάρχης της Ελληνορθοδόξου Εκκλησίας των Ιεροσολύμων με περίπου 100.000 πιστούς. Σήμερα κάθεται πίσω από κλειδωμένες πόρτες στο κελλί του στην Παλαιά Πόλη, ισχυριζόμενος, ότι έχει φυλακισθεί από τον διάδοχό του, ο οποίος τον εξεδίωξε, εξαιτίας μιας φιλονικίας σχετικής με την πώληση περιουσιών της Εκκλησίας στους Ισραηλινούς. Ο μόνος τρόπος, με τον οποίο μπορούσε ο Ειρηναίος να μιλήσει στο Associated Press την Πέμπτη, ήταν μέσα από ένα ασύρματο μικρόφωνο, ανεβασμένο με σχοινί στην στέγη του – στην ίδια μαύρη σακούλα που χρησιμοποιούν οι υποστηρικτές του, για να του δώσουν είδη διατροφής. Στους δημοσιογράφους, που επιχείρησαν να κερδίσουν πρόσβαση στον Ειρηναίο, μέσα από τις πελώριες μεταλλικές πόρτες, απετράπη η είσοδος από φρουρούς της εκκλησίας που κοίταζαν έξω, μέσα από ένα μικρό άνοιγμα.

«Δεν αφήνουν κανένα να βγει και κανένα να μπει να με επισκεφθεί», είπε ο Ειρηναίος. «Φοβούνται τον λαό γιατί ο λαός με αγαπά, και εγώ αγαπώ τον λαό», είπε στο μικρόφωνο του Associated Press, κοιτάζοντας πάνω από την άκρη της στέγης του.
Είναι σκληρή προσγείωση για ένα άνδρα που κυβερνούσε το ποίμνιό του για τέσσαρα χρόνια, ως σεβαστή πνευματική μορφή.
Ο Ειρηναίος είπε, ότι ο διάδοχός του, Θεόφιλος ο Γ ‘, δεν αφήνει δικηγόρους, ιατρούς η επισκέπτες να εισέλθουν στο σπίτι, που έχει μείνει για σχεδόν 40 χρόνια, που κείται μέσα σε ένα μεγάλο συγκρότημα κτιρίων, που είναι ιδιοκτησία της εκκλησίας.
Είπε, ότι είναι εγκλωβισμένος τρία χρόνια τώρα, χάρη στην άρνησή του να παραχωρήσει το Πατριαρχείο. Ο Θεόφιλος, αντικατέστησε τον Ειρηναίο το 2005, μετά από ισχυρισμούς, ότι εκείνος πώλησε εκκλησιαστικές περιουσίες στους Ισραηλινούς, που ζητούσαν να επεκτείνουν την εβραϊκή παρουσία στα ανατολικά Ιεροσόλυμα, τα οποία οι Παλαιστίνιοι αξιώνουν για την πρωτεύουσα του μελλοντικού κράτους.
Οι παλαιστίνιοι, θεωρούν την πώληση εδαφών στους εβραίους σοβαρό έγκλημα. Οι περισσότεροι ορθόδοξοι χριστιανοί στα Ιεροσόλυμα είναι Παλαιστίνιοι. Ο Ειρηναίος ισχυρίζεται, ότι αγνοούσε τις συναλλαγές και δεν έπραξε καμία αδικία. Μια έκθεση, που έγινε κατόπιν εξουσιοδότησης από την Παλαιστινιακή Αρχή το 2005, συμπέρανε, ότι εκείνος δεν συμμετείχε σε καμία από τις πωλήσεις.

«Παρακαλώ τον Θεό κάθε ημέρα, να φανερώσει την αλήθεια», είπε. «Δεν υπάρχει Πατριάρχης. Εγώ είμαι Πατριάρχης». Πολιτικές έριδες μέσα στην Ελληνορθόδοξη Κοινότητα, πάντα περίπλοκες, έχουν πάρει μια άγρια στροφή τα τελευταία χρόνια. Όταν εκθρονίσθηκε ο Ειρηναίος, οι υποστηρικτές του είπαν, ότι οι κατηγορίες για τις πωλήσεις κτημάτων μηχανεύθηκαν από τους πολιτικούς αντιπάλους του. Ο αριθμός των χριστιανών στην Δυτική Όχθη και Ιεροσόλυμα μικραίνει δεκαετίες τώρα, καθώς ζητούν καλύτερες οικονομικές ευκαιρίες αλλού.
Επίσης, οι χριστιανοί μιλούν για διωγμό από την μουσουλμανική πλειονότητα στην Δυτική Όχθη, αλλά πάντα ανώνυμα, αφού φοβούνται τιμωρία. Η αντικατάσταση του Ειρηναίου δεν αναγνωρίσθηκε από τρεις κυβερνήσεις που έχουν δικαιοδοσία επί του Πατριαρχείου – Ισραήλ, Ιορδανία, και η Παλαιστινιακή Αρχή- μέχρι το 2007.
Ένας ανώτερος επίσημος του Πατριαρχείου στην Αθήνα-Ελλάδα, αρνήθηκε, ότι ο Ειρηναίος είναι υπό περιορισμόν κατ᾿ οίκον, και αρκετοί ανώτατοι υπασπιστές του Θεοφίλου αρνήθηκαν να σχολιάσουν, εκτός από το να πουν, ότι ο Ειρηναίος είναι ψεύτης.
Ο Θεόφιλος έκανε δημόσιες χριστουγεννιάτικες εμφανίσεις την Πέμπτη στην Βηθλεέμ, αλλά δεν ήταν διαθέσιμος να σχολιάσει. Δύο επίσημοι στενά δεμένοι με το Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων, ένας που είναι εξέχων επίσκοπος, ο οποίος μίλησε υπό τον όρο της ανωνυμίας από φόβο τιμωρίας, επιβεβαίωσε, ότι ο Θεόφιλος κρατάει τον Ειρηναίο παρά την θέλησή του, εξαιτίας της φιλονικίας τους και των φοβιών του, ότι ο Ειρηναίος, θα προσπαθήσει να επαναζητήσει την παλαιά θέση του.
«Ο καινούργιος πατριάρχης τιμωράει τον παλαιό, κρατώντας τον πίσω από κλεισμένες πόρτες, για να εξασφαλίσει την θέση του», είπε ο Marwan Tubasi, επικεφαλής του Συμβουλίου Αράβων Ορθοδόξων Οργανώσεων και επίσημος (Υπουργός) της Παλαιστινιακής Αρχής, που συνεργάζεται στενά με εκκλησιαστικούς ηγέτες.
Ο Ειρηναίος είπε, ότι περνάει τις ημέρες απομόνωσης με προσευχή, μελέτη και γραφή. Ακόμη φοράει την παραδοσιακή μαύρη ενδυμασία και το καλαμαύχι των ελληνορθοδόξων κληρικών.
Καθώς εόρταζαν οι ορθόδοξοι χριστιανοί τα Χριστούγεννα την Πέμπτη, ο Ειρηναίος είπε, ότι τέλεσε την θεία Λειτουργία μόνος του, απαγορευμένος να εισέλθει στην εκκλησία που κείται μόνο λίγα βήματα μακρυά.
Προσέφερε τις ευλογίες του σε υποστηρικτές μέσω κινητού τηλεφώνου – το οποίο είναι ο βασικός δεσμός του με τον εξωτερικό κόσμο.
Κατά καιρούς, υποστηρικτές του φώναζαν χαιρετισμούς από τον δρόμο, και εκείνος αποκρινόταν με ευχές για την καινούργια χρονιά.
Ένας παλαιστίνιος μουσουλμάνος από την Παλαιά Πόλη των Ιεροσολύμων, που ονόμασε τον εαυτό του Abu Amar, είπε, ότι στέλνει ψωμί, λαχανικά και νερό στον άλλοτε Πατριάρχη, ανεβάζοντάς τα με σχοινί, για σχεδόν τρία χρόνια. Παρά την θρησκευτική διαφορά, αισθάνεται την φιλανθρωπική ορμή να προμηθεύει για τις ανάγκες του Ειρηναίου.
«Είχα καλές σχέσεις μαζί του, και ακόμη έχω», είπε ο Amar. «Δεν μπορώ να τον παραμελήσω».
Η ισραηλινή αστυνομία είπε, ότι δεν έχει ανταποκριθεί στην ισχυριζόμενη φυλάκιση, αφού καμία καταγγελία δεν έχει καταγραφεί.
Ο Ειρηναίος πιστεύει, ότι η άθλια κατάστασή του πρέπει να ρυθμισθεί μέσα από την εκκλησία και όχι μέσω αστυνομικής παρέμβασης, και η δύναμη να ελευθερώσει και αποκαταστήσει τον Ειρηναίο κείται στα χέρια του Θεού, είπε ο Daniel Robbins, δικηγόρος που κατάφερε να επισκεφθεί τον Ειρηναίο δύο φορές τις τελευταίες εβδομάδες.
Ο Robbins είπε, ενώ εκπροσωπούσε άλλον πελάτη σε υπόθεση στην οποία ο Ειρηναίος ήταν μάρτυρας, ότι μια δικαστική εντολή ανάγκασε τους επισήμους της εκκλησίας να του επιτρέψουν είσοδο στο σπίτι του.
«Δεν έχει οικογένεια, κανένα που τον επισκέπτεται, και η ζωή του και τα πάντα είναι το Πατριαρχείο», είπε ο Robbins.


* Γραφείς του Associated Press, ο Fadwa Hodali στα Ιεροσόλυμα και ο Mohammed Daraghmeh στην Ραμάλλα, Δυτική Όχθη, συνεισέφεραν στην έκθεση αυτή.

(από το Εθνικά Θέματα)

Ρε Πάγκαλε τι προσπαθείς να αποδείξεις; Η βλακεία σου είναι δεδομένη, η παχυδερμία σου ορατή και η εκμετάλλευση της βουλευτικής σου ιδιότητας μας κούρασε. Άντε να σε δει κανένας ψυχίατρος μήπως και λύσεις τα προβλήματά σου.

 Ο άνανδρος πόλεμος του αντιπροέδρου κατά της  Ιστορίας

ΟΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ

Εκπληκτικό ψηφιδωτό στον Ιερό Ναό της του Θεού Σοφίας (Αγια-Σοφιά) της Κωνσταντινούπολης

με τους δύο μεγάλους Αυτοκράτορες της Ρωμιοσύνης Άγιο Μέγα Κωνσταντίνο και Ιουστινιανό,

να προσφέρουν στη Θεοτόκο (Μήτηρ Θεού) ο πρώτος την Πόλη και ο δεύτερος την Αγια-Σοφιά,

με τα ονόματά τους γραμμένα με ανεξίτηλα στους αιώνες ελληνικά γράμματα

Με αφορμή τις θρασύτατες δηλώσεις του θλιβερού και εθνικά αμόρφωτου Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης Θ. Πάγκαλου, περί μη ελληνικότητας των Αυτοκρατόρων Ιουστινιανού, Ιωάννη Τσιμισκή και Παλαιολόγου, σημειώνουμε πως ο Αντιπρόεδρος, με τις συνεχείς επιθέσεις του εναντίον του Ελληνικού Έθνους, το οποίο προσπαθεί να μειώσει και να αποδομήσει, θυμίζει την «κολοβή αλεπού», που καθώς η ίδια δεν είχε ουρά (δυνατή εθνική συνείδηση και καμάρι) ήθελε να κάνει κολοβές όλες τις άλλες αλεπούδες, ώστε να μην αισθάνεται αφόρητα συμπλέγματα κατωτερότητας…

Ήθελε δηλαδή και όλες οι άλλες αλεπούδες «να κόψουν τις ουρές τους»! Όπως ο Αντιπρόεδρος θέλει να κόψουν όλοι οι Έλληνες τον αγνό Εθνισμό τους, για τον οποίο πολέμησε το Γένος, καθώς γράφει ο Υπασπιστής του Κολοκοτρώνη Φωτάκος στα Απομνημονεύματά του, τα οποία αγνοεί ο Πάγκαλος, ο οποίος πρόσφατα κατηγόρησε στην Οξφόρδη ως «αδαείς και αγράμματους» τους γίγαντες του ΄21, που κατά τον τραγικό Αντιπρόεδρο δεν μιλούσαν καν καλά τα ελληνικά… Και ας ήξεραν, όλως τυχαίως, απ’ έξω ολόκληρη την ελληνική ιστορία και τα συναξάρια των ηρώων και των αγίων του Έθνους, που αγνοεί βαθιά ο ίδιος!

Σχετικά δε με τους Αυτοκράτορες, τους οποίους δεν μπόρεσε σε όλη του τη ζωή να φτάσει ούτε στη σκιά της ουράς του αλόγου τους, ο Πάγκαλος, του οποίου μοναδικό έργο αποτελεί η τραγωδία των Υμίων και ο τραγέλαφος της παράδοσης ουσιαστικά του αιτούμενου άσυλο και προστασία ηγέτη των Κούρδων Οκτσαλάν στις Τουρκικές Μυστικές Υπηρεσίες στην Κένυα, έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής:

Ο ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΣ

Ο Ιουστινιανός, ο μέγας και φωτισμένος ευσεβέστατος Αυτοκράτορας, ήταν θρακικής, ελληνικής δηλαδή καταγωγής. Όπως και ο πιστός του Στρατηγός και ένας από τους ικανότερους της Ιστορίας, ο Βελισάριος, ο λεγόμενος και «σπαθί του Ιουστινιανού», που καταγόταν από το Ορμένιο (Γερμάνιο-Τζερμένιο) του Έβρου!

Την εποχή που έγινε Αυτοκράτορας ο θείος του Ιουστίνος, η οικογένεια του Ιουστινιανού ζούσε στα βόρεια της Μακεδονίας μας, πάνω από τις Σιδηρές Πύλες, σε ένα χωριό που ονομαζόταν Ταυρίσιο,κοντά στο φρούριο των Βεδεριανών. Η περιοχή εκείνη γεωγραφικά ονομαζόταν Δαρδανία και διοικητικά ανήκε στη γιγάντια Ρωμαϊκή Επαρχία του Ιλλυρικού. Αυτά ακριβώς δημιούργησαν σύγχυση σε κάποιους, πως επειδή κατοικούσε στην τεράστια επαρχία που βαφτίστηκε από τους Ρωμαίους «Ιλλυρικό», θα ήταν και Ιλλυριός ή Δαρδάνιος… Φυλές που ήδη είχαν συγχωνευθεί και εξαφανιστεί από το προσκήνιο.

Όμως ο Ιουστινιανός ήταν Θρακιώτης στην καταγωγή, αφού το αληθινό του όνομα ήταν Φλάβιος Πέτρος Σαββάτιος, από το όνομα του πατέρα του, του Σαββάτιου, ονομασία που ακριβώς παραπέμπει στην αρχαία θρακική θεότητα του Σαβάζιου ή Σαββάτιου, μια θρακική-ορφική μορφή του Διονύσου!

Αργότερα, χρησιμοποιήθηκε η σλαβική μετάφραση του ονόματος Ιουστινιανός, απ΄ όπου προέκυψε το σλαβικό «Ουπράβδα», σε μια προσπάθεια να σλαβοποιηθεί ο Αυτοκράτορας που γεννήθηκε στο Ταυρίσιο, κάτω από τα Σκόπια (Σκούποι), το 483 μ.Χ., εποχή που δεν είχαν καν κατέβει οι Σλάβοι!

Το να ήταν «Λατίνος», το αποκλείουν όλοι ανεξαιρέτως οι συγγραφείς και ερευνητές, που ούτε καν συζητούν ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Επομένως ο Ιουστινιανός δεν ήταν «Ιλλυριός», δεν ήταν «Λατίνος», δεν ήταν «Σλάβος»… επειδή ήταν ακριβώς Έλληνας! Από μια φτωχή ελληνική αγροτική οικογένεια της Θράκης που προσπαθούσε να επιβιώσει γενιά προς γενιά μέσα στον γενικό εκλατινισμό (γλώσσας και ονομάτων) και τη στέρηση παιδείας που είχε προηγηθεί, μαζί με την βαριά ρωμαϊκή καταπίεση κυρίως της πάντα εθνεγέρτιδας Μακεδονίας και Θράκης, αλλά με τους σκληρούς διωγμούς μετέπειτα κατά των Χριστιανών, μέχρι που είχε έρθει ευτυχώς ο Μέγας Κωνσταντίνος!

Από εκείνα τα μέρη του Ταυρίσιου ξεκίνησε λοιπόν κάποτε πάμφτωχος και ο θείος του Πέτρου, ο Φλάβιος Ιουστίνος, αναλφάβητος λόγω φτώχειας, αλλά ρωμαλέος και καλόκαρδος, που χάρη στο σωματικό του ανάστημα, κατατάχτηκε στο στρατό και κατάφερε να ανέλθει γρήγορα τα αξιώματα, μέχρι που έγινε Αρχηγός της Φρουράς του Αυτοκράτορα και στο τέλος Αυτοκράτορας, φροντίζοντας αμέσως για τον ανιψιό του, που τον κάλεσε κοντά του στην Πόλη, μεριμνώντας να λάβει την καλύτερη παιδεία και μάλιστα την ελληνική, γεγονός που ωφέλησε πολύ τελικά τον Πέτρο, τον οποίο ο Ιουστίνος είχε για δεξί του χέρι και τον υιοθέτησε μάλιστα, μετονομάζοντάς τον σε Ιουστινιανό, που σημαίνει γιος του Ιουστίνου…

Ο μεγάλος Ιουστινιανός, που νυμφεύτηκε μια απλή, καλόκαρδη, θαρραλέα και πανέμορφη Ελληνίδα από την Κύπρο, τη Θεοδώρα, ο οραματιστής και κτήτορας της λαμπρής και αξεπέραστηςΑγια-Σοφιάς, είναι άλλωστε εκείνος που εξέδωσε τις Νεαρές, δηλαδή τους Νέους Νόμους του Κράτους στην Ελληνική Γλώσσα,αναγνωρίζοντας έτσι την ελληνικότητα της Αυτοκρατορίας και του λαού μας!

Από την άλλη, ο Ιουστινιανός δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον να αναδείξει ή να περισώσει έστω, καμία άλλη γλώσσα ή διάλεκτο δήθεν «Ιλλυρική» ή «Σλαβική»… επειδή ακριβώς δεν είχε καμία υπαρκτή και καμιά ψυχική ή έστω συναισθηματική σχέση…

ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΣ, ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΗ ΚΑΙ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Το μόνο που έκανε, όπως κάθε φιλότιμος άνθρωπος, ήταν να τειχίσει το χωριό του το Ταυρίσιο με ένα μικρό κάστρο με τέσσερις πύργους που ονομάστηκε Τετραπυργία και παραδίπλα να χτίσει μια πόλη, που την ονόμασε τιμητικά Ιουστινιανή Πρώτη, να δυναμώσει το παρακείμενοΦρούριο των Βεδεριανών και να χτίσει και μια ακόμη πόλη στη θέση της Ουλπιανής, που την ονόμασε Ιουστινιανή Δευτέρα, σαν ένδειξη ευγνωμοσύνης στον τόπο που μεγάλωσε και ξεκίνησε.

Μια μοναδική σύγχρονη τοιχογραφία στην Ι. Μ. Αγίας Θεοδώρας στο κέντρο της Θεσσαλονίκης,

όπου θησαυρίζεται το σκήνωμα του Οσίου Δαυίδ που εξέπληξε τον Ιουστινιανό

Μάλιστα στην Ιουστινιανή Πρώτη ίδρυσε ξεχωριστή Μητρόπολη και μετέφερε την Έδρα της Επαρχίας Ιλλυρικού, δυσαρεστώντας έτσι τους Θεσσαλονικείς, που επιστράτευσαν τον Όσιο Δαυίδ τον Δενδρίτη-Αμυγδαλίτη της Θεσσαλονίκης, ο οποίος και αποδέχτηκεμετά από εντολή Αγγέλου να βοηθήσει Θείω θελήματι την πόλη του,πηγαίνοντας στον ίδιο τον Ιουστινιανό και την καλή Θεοδώρα στην Κωνσταντινούπολη, σαν απεσταλμένος των αρχών της Μακεδονικής Πρωτεύουσας, προγνωρίζοντας θαυμαστά και ανακοινώνοντας προκαταβολικά στον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Αριστείδη την επιτυχή έκβαση της αποστολής του!

Φτάνοντας, εξέπληξε τους πάντες με την πραότητα και την αγιοσύνη του και λάμποντας από τη Θεία Χάρη, φωτεινός σαν επίγειος Άγγελος, λευκασμένος σαν Αβραάμ, θυμίασε τους Βασιλείς, τους Αξιωματούχους του παλατιού και τον λαό επί μία ολόκληρη και πλέον ώρα, όχι με θυμιατήρι, αλλά κρατώντας μέσα στην παλάμη του τα αναμμένα κάρβουνα, χωρίς να βλαφθεί καθόλου!

Τότε συγκινημένος ο αγαθός Ιουστινιανός, αφού τον παρακάλεσε να εύχεται για εκείνον, του απέδωσε αμέσως πίσω στη Θεσσαλονίκη την Έδρα του Ιλλυρικού, υπογράφοντας τα σχετικά έγγραφα!

Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΣΙΜΙΣΚΗΣ

Ο Ιωάννης Τσιμισκής, ονομαζόταν Ιωάννης Κουρκούας, ο επονομαζόμενος λόγω του μικρού του αναστήματος «Τζιμισκής-Τσιμισκής» και καταγόταν από την εξελληνισμένη οικογένεια των Κουρκούααπό την Αρμενία, που είχε δώσει στο Βυζάντιοικανούς στρατηγούς, ενώ η μητέρα του ήταν καθαρή Ελληνίδα, η αδελφή του μετέπειτα Αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά, της ονομαστήςελληνικής οικογένειας των Φωκάδων από την ευσεβή και αγιοτόκο Καππαδοκία!

Επομένως ο Ιωάννης Τσιμισκής ήταν ανιψιός του Νικηφόρου Φωκά και αποδείχθηκε τελικά ένας ικανότατος Έλληνας Στρατηγός και Αυτοκράτορας, παρότι ανέτρεψε το θείο του από το θρόνο, συμμαχώντας με την Αυγούστα Θεοφανώ, γεγονός που αποτελεί και το μόνο μελανό σημείο του.

Η ΘΑΝΑΤΩΣΗ ΤΩΝ ΠΑΡΗΚΟΩΝ ΑΡΜΕΝΙΩΝ

Υπάρχει τέλος ένα επεισόδιο, που λέει πολλά, όταν σε κάποιαπολιορκία ενός κάστρου μας που είχαν καταλάβει οι Σαρακηνοί, ο Νικηφόρος Φωκάς που το πολιόρκησε δέχτηκε τους όρους της παράδοσης των Σαρακηνών, οι οποίοι ζήτησαν να αποχωρήσουν οπλισμένοι, με τις γυναίκες, τους γέροντες και τα παιδιά, χωρίς να τους πειράξει κανείς.

Ο Νικηφόρος Φωκάς, ως Στρατηγός, έδωσε το λόγο του, οι στρατιώτες του παρατάχτηκαν ανοίγοντας δρόμο και άρχισε η έξοδος των οπλισμένων Σαρακηνών που παρέδιδαν το Κάστρο. Οι όμορφες γυναίκες τους πέρασαν μπροστά από τους Έλληνες στρατιώτες που έμειναν εντελώς ακίνητοι! Πέρασαν κατόπι από Ρως (Ρώσους Στρατιώτες) που είχε ο Στρατηγός κοντά του και εκείνοι απλά φώναξαν με θαυμασμό! Μα σαν πέρασαν οι γυναίκες μπροστά από τουςΑρμένιους Στρατιώτες, εκείνοι αμέσως όρμησαν να τις αρπάξουν παρακούοντας τις διαταγές! Άρχισε τότε μια σκληρή μάχη, στην οποία αναγκάστηκε ο Νικηφόρος να στείλει δυνάμεις για να εξοντωθούν οι εμπλεκόμενοι Σαρακηνοί που στην ουσία αμυνόταν.

Έπειτα όμως ο Φωκάς παρέταξε το Στρατό και ζήτησε από όποιους Αρμένιους παράκουσαν, να φανερωθούν. Φανερώθηκανδιακόσιοι τότε Αρμένιοι και ο Νικηφόρος ανακοίνωσε μπροστά σε όλους την απόφασή του: θάνατος!

Δίπλα του διαρκώς ήταν ο Τσιμισκής που δεν αντέδρασε διόλου. Και μάλιστα σαν τον ρώτησε ο Νικηφόρος Φωκάς για το πώς έκρινε την απόφασή του, εκείνος απάντησε απλά πως θα τον έλεγαν «σκληρό» οι στρατιώτες…

Εάν όμως ο Ιωάννης Τσιμισκής, έχει αρμενική εθνική συνείδηση, εάν ήταν συνειδητός Αρμένιος, όχι μόνο θα διαφωνούσε φανερά, αλλά εκμεταλλευόμενος τη συγγενική σχέση του με τον Φωκά, θα προσπαθούσε να εμποδίσει εκ των προτέρων ή να αλλάξει εκ των υστέρων την απόφασή του, καθώς θα εκτελούνταν 200 επίλεκτοι Αρμένιοι Στρατιώτες! Αντ΄ αυτού σώπασε, γεγονός που δείχνει πως η εθνική συνείδησή του ήταν Βυζαντινή, δηλαδή ελληνική!

Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ

Η Δυναστεία των Παλαιολόγων, είχε ιδρυτή της τον Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγο, γιό των ΕλλήνωνΑνδρόνικου Δούκα Κομνηνού Παλαιολόγου και τηςΘεοδώρας Παλαιολογίνας!

Οι Παλαιολόγοι ήταν μια από τις παλαιότερες Ελληνικές οικογένειες του Βυζαντινού Βορρά, πρωτοϋπερασπιστές των δυτικών συνόρων από τις επιδρομές των Νορμανδών!

Ο δε Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, το τελευταίος Αυτοκράτορας της Πόλης, είχε Έλληνα πατέρα, τον Αυτοκράτορα Μανουήλ Β’ Παλαιολόγο και μητέρα την εξελληνισμένη Σερβίδα Πριγκίπισσα Ελένη Δραγάζη (Δραγάτση-Δραγάση) - κόρη του Σέρβου Δεσπότη των Σερρών Κωνσταντίνου Δραγάζη - με την οποία απέκτησαν πολλά παιδιά.

Σημειώνεται πως οι Σερβικοί Οίκοι ήταν κατά 70-90% εξελληνισμένοι, λόγω της ελληνορθόδοξης παιδείας που λάμβαναν από παιδιά, αλλά και της συνεχούς επιδίωξης να τελούνγάμους με άτομα των Ελληνικών Βασιλικών και Αρχοντικών Οίκων του Βυζαντίου, κάτι το οποίο θεωρούσαν μεγάλη τιμή και ιδιαίτερη υπερηφάνεια!

Από τότε έχει τις ρίζες της και η Ελληνο-Σερβική φιλία και αμοιβαία συμπάθεια, που οδήγησε και στην Ελληνο-Σερβική Συμμαχία του 1912-13. Μια φιλία που φτάνει ως τις ημέρες μας, παρά την προσπάθεια του Κομμουνισμού και του Τίτο να την ξεριζώσει, μια και ήταν εδραιωμένη στην Αγία Ορθοδοξία!

Η ΑΓΙΑ ΜΗΤΕΡΑ

ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ

Συγκινητική είναι ηάγνωστη σχετικά ιστορία της μητέρας του Κωνσταντίνου ΙΑ΄ Παλαιολόγου, της Ελένης, που έχει αποκρυφθεί πλήρως από τη συνήθη «ιστορία».

Η Ελένη (που έφερε όχι τυχαία το όνομα της μητέρας του Αγίου Κωνσταντίνου της Ελένης, ώστε Κωνσταντίνος Ελένης έχτισε την Πόλη, Κωνσταντίνος Ελένης την έχασε πέφτοντας ηρωικά μαχόμενος) ήταν πολύ ευσεβής γυναίκα, γεμάτη από Πίστη στο Χριστό, αφοσιωμένη στην Ορθοδοξία μας, ζώντας με αγιότητα, καρτερικότητα και προπαντός υπομονή. Μια έννοια που τη χαρακτήριζε πάντα και την ακολούθησε σαν όνομα όταν μετά την κοίμηση του συζύγου της το 1425 μ.Χ. ο οποίος ήδη είχε μονάσει με το όνομα Ματθαίος, έγινε και εκείνη μοναχή!

Η Υπομονή λοιπόν αφιερώθηκε τότε στο Μοναστήρι της Κυράς Μάρθας, συνεχίζοντας ταυτόχρονα και το έργο της εν Χριστώ φιλανθρωπίας, ιδρύοντας Γηροκομείο στο Μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου της Πέτρας στην περιοχή των Βλαχερνών της Κωνσταντινουπόλεως, γνωστό ως «Καθίδρυμα της Ελπίδος των Απηλπισμένων».

Στο Μοναστήρι αυτό βρισκόταν και το άφθαρτο λείψανο του Οσίου Παταπίου, το οποίο μεταφέρθηκε μετά την Άλωση και κρύφτηκε μέσα σε σπηλιά, στη σημερινή Ιερά Μονή Οσίου Παταπίου στο Λουτράκι Κορινθίας, όπου και θησαυρίζεται έως τώρα άφθαρτο, δωρίζοντας ευλογίες και ιάσεις. Εκεί άλλωστε βρίσκεται και η κάρα της Οσίας Υπομονής, που αγίασε με την αλύγιστη δροσερή υπομονή και την ακλόνητη θερμή Πίστη της στον Σωτήρα Χριστό.

Η Οσία Υπομονή, που στη Θεσσαλονίκη τιμάται στον Ι. Ν. του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στη Νεάπολη, στην Αχαΐα στον Ι. Ν. Αγίου Ανδρέου Εγλυκάδας Πατρών και σε πολλά μέρη της Ελλάδος, η αγία μητέρα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, κοιμήθηκε στις 13 Μαρτίου του 1450 μ.Χ., ενόσω ο γιος της είχε γίνει Αυτοκράτορας, χωρίς ευτυχώς να ζήσει το τέλος του και την τραγική πτώση της Βασιλεύουσας.

Η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη της στις 13 Μαρτίου, αλλά και στις29 Μαΐου, ανήμερα της Αλώσεως και του ηρωικού θανάτου του γιού της! Το όνομά της και η μνήμη της εκείνη την ημέρα, είναι ένα μήνυμα Πίστης και Υπομονής ως την ώρα της τελικής Ανάστασης του Γένους …

Η Οσία Υπομονή επιτελεί και σήμερα εμφανίσεις και θαύματα ιάσεως, όπως αυτό που συνέβη σε οδηγό ταξί και καταγράφεται στο βιβλίο της Ι. Μ. Οσίου Παταπίου στο Λουτράκι Κορινθίας, όπου τιμάται ιδιαιτέρως η Αγία! (δείτε και εδώ)

«ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ Ο ΠΑΓΚΑΛΟΣ;»

Εξ όλων των παραπάνω, από τα οποία διαφαίνεται όχι μόνο η ελληνικότητα καταγωγής, ολικής ή μερικής, αλλά κυρίως η ελληνικότητα ψυχής και συνείδησης των αναφερομένων υπό του Αντιπροέδρου Αυτοκρατόρων, τίθεται πλέον αντίστροφα το ζήτημα και ευλόγως προκύπτει το ερώτημα:

«Είναι τελικά Έλληνας ο Πάγκαλος;»

Ο κάθε απλός παρατηρητής και η Ιστορία, ας δώσουν την πρέπουσα απάντηση…

Οδυσσεύς: Ο τίτλος Πάγκαλε είναι δικός μου και δεν έχει σχέση με τα ιστολόγια "Αδιάβροχοι",noiazomai.net και "Εθνικά Θέματα" σε περίπτωση που θελήσεις να κινηθείς διαφορετικά.

Η "εξέγερση των διοδίων". Τα μηνύματα που δεν θέλουν να λάβουν τα κόμματα

Τα πραγματικά μηνύματα της «εξέγερσης των διοδίων»

13/01/2011

Γράφει η
Σοφία Βούλτεψη

Το γεγονός ότι ένα κίνημα, όπως αυτό της άρνησης καταβολής των διοδίων, διογκώθηκε, έλαβε πανελλήνιες διαστάσεις, προκάλεσε φοβικές και αμήχανες αντιδράσεις εκ μέρους των κομμάτων και την σύλληψη και φυλάκιση ενός δημάρχου, οδηγεί σε μια σειρά από πολιτικά συμπεράσματα. Πολιτικά συμπεράσματα που δεν εννοεί να εξαγάγει το πολιτικό σύστημα και που πηγαίνουν πολύ πέρα από αυτό καθαυτό το θέμα των διοδίων: 

Αποδείχθηκε ότι σε εποχή φτώχειας για την οποία έχει δημιουργηθεί η βεβαιότητα ότι δεν θα τιμωρηθεί κανείς, η υποβόσκουσα κοινωνική οργή, είναι δυνατόν να εξελιχθεί σε ποτάμι εξέγερσης, αρκεί να υπάρχει ένας στόχος. 

Το πολιτικό σύστημα δεν θέλησε να πάρει το πρώτο μήνυμα, που ήταν αυτός ο ιδιότυπος κατ’ οίκον περιορισμός του. Με μεγάλη ευκολία συμβιβάστηκαν οι εκπρόσωποί του με την ιδέα ότι δεν μπορούν πλέον να κυκλοφορούν αφρούρητοι στους δρόμους. 

Σχεδόν παράλληλα με την επιτυχία αυτού του πρώτου στόχου (του κατ’ οίκον περιορισμού), αναπτύχθηκε και αυτός της άρνησης καταβολής των διοδίων, ενώ αυτή τη στιγμή είναι προφανές ότι δημιουργούνται και άλλοι στόχοι, οι οποίοι θα πολλαπλασιάζονται όσο θα βαθαίνει η ύφεση και η φτώχεια. 

Το πρόβλημα είναι ότι το λεγόμενο πολιτικό σύστημα δεν εννοεί να καταλάβει τι συμβαίνει. Η κυβέρνηση μιλά για συμβάσεις παραχώρησης που υπογράφηκαν από την Βουλή το 2007 – αλλά παραλείπει να πει πως υπέρ των συμβάσεων είχαν ψηφίσει και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.  

Έτσι, είχαμε τις ακόλουθες αντιδράσεις: 

Η Νέα Δημοκρατία δεν έχει ασχοληθεί με το θέμα, διότι δεσμεύεται από τις αποφάσεις του 2007. 

Ο ΛΑΟΣ μιλά για «νέες μορφές αναρχίας υπό την προμετωπίδα κινημάτων πολιτών», επιδεικνύοντας μια ανησυχία για τα μελλούμενα που μάλλον δεν ταιριάζει σε μικρό κόμμα. 

Το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι πρόκειται για μεμονωμένο φαινόμενο και πως τίποτε δεν θα γίνει αν δεν υπάρξει μια γενικευμένη λαϊκή εξέγερση. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά την κατάργηση των διοδίων που επιβαρύνουν τους κατοίκους συγκεκριμένων περιοχών κατά τις μετακινήσεις από και προς την εργασία τους. 

Και η Δημοκρατική Συμμαχία υποστηρίζει πως οι πολίτες αντιδρούν επειδή τα έργα καρκινοβατούν (και όχι επειδή τους πονάει η τσέπη τους σε εποχή που και το τελευταίο ευρώ μετράει). 

Και επειδή η κατάσταση έγινε έκρυθμη, το αρμόδιο υπουργείο που από πέρσι υποστηρίζει ότι θα γίνονταν οι αναγκαίες συνεννοήσεις για να μειωθεί το κόστος των μετακινήσεων – αλλά δεν το έπραξε ποτέ και τώρα το ξαναϋπόσχεται, βρήκε ξαφνικά τα 1,2 εκ ευρώ για να προχωρήσουν οι απαλλοτριώσεις των παράπλευρων δρόμων στα διόδια Πελασγίας στη Στυλίδα και (επίσης ξαφνικά) συμφώνησε με την κατασκευάστρια κοινοπραξία για την ανανέωση χιλίων καρτών ελεύθερης διακίνησης για τους κατοίκους της περιοχής. 

Όσο για την σύλληψη και την φυλάκιση ενός δημάρχου, όλοι τα έριξαν στην Δικαιοσύνη – στην οποία, βεβαίως, ουδέποτε στην Ιστορία του ελληνικού κράτους έχουν παρέμβει! 

Κρυπτόμενοι πίσω από την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, δεν εξέδωσαν ούτε μιας αράδας ανακοίνωση – να πουν, βρε αδελφέ, πως εντάξει η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και τα λοιπά, αλλά εδώ, για κάποιον λόγο υπαρκτό, συνέβη μια ανωμαλία: Βρέθηκε στο κρατητήριο ένας αιρετός για αδικήματα που σχετίζονται με την εκπροσώπηση αυτών που τον εξέλεξαν. 

Είναι σαφές ότι ουδείς θέλει να πάρει τα μηνύματα των καιρών. 

Όσο γι’ αυτό καθαυτό το θέμα των διοδίων – για το οποίο ευθύνεται αποκλειστικά το πολιτικό σύστημα – θα επανέλθουμε…


Ελεύθερη Ζώνη

Παρέμβαση Ελλάδος μέσω τρίτων για δικά της θέματα

Πολιτική πίεση στο Βερολίνο μέσω Χάγης για τις γερμανικές οφειλές

Σοφία Βούλτεψη
13/01/2011

Η παρέμβαση της Ελλάδας στην εκκρεμή διαφορά μεταξύ Γερμανίας και Ιταλίας  σχετικά με τις γερμανικές οφειλές αποτελεί μια τραγική αποκάλυψη: Η κωλυσιεργία της Ελλάδας επί δεκαετίες ήταν τέτοια, ώστε η χώρα μας να παρεμβαίνει τώρα υπέρ άλλης χώρας για ένα κατάδικό της θέμα.
 
Η Ελλάδα θα παρέμβει υπέρ της Ιταλίας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και στη διάρκεια του χθεσινού υπουργικού συμβουλίου ο κ. Παπανδρέου αναφέρθηκε στην σοβαρότητα του θέματος και στον ιδιαίτερο συμβολισμό του. 
 
Εξήγησε ότι προκειμένου να αποφασιστεί η παρέμβαση χρειάστηκε να εξεταστούν μια σειρά θέματα – ηθικά, νομικά και πολιτικά – καθώς και τα συνολικά συμφέροντα της χώρας σε μια κρίσιμη περίοδο όπως η σημερινή. 

Ο κύβος ερρίφθη και η παρέμβαση τελικά θα γίνει, με προφανή διάθεση να υπενθυμιστούν στην Γερμανία οι υποχρεώσεις της και σε σχέση με τη σημερινή στάση της. Την ίδια ώρα η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ διατράνωνε την βούληση της Γερμανίας να κάνει ό, τι είναι απαραίτητο για να στηρίξει το ευρώ. 

Ο Μανώλης Γλέζος, Πρόεδρος του Συμβουλίου Διεκδίκησης Γερμανικών Οφειλών, όμως, με δήλωσή του στην «Ελεύθερη Ζώνη», αφού επισημαίνει το παράδοξο (στην Χάγη δεν βρίσκονται αντιμέτωπες Γερμανία και Ελλάδα, αλλά απλώς η Ελλάδα παρεμβαίνει υπέρ τρίτης χώρας για σφαγή ελληνικού χωριού), προειδοποιεί σχετικά με την μεθόδευση. 

Όπως μας είπε ο κ. Γλέζος, προκειμένου η παρέμβαση να έχει επιτυχή έκβαση, πρέπει στην Χάγη να υποστηριχθεί από τους ίδιους τους υπουργούς Εξωτερικών και Δικαιοσύνης και όχι από ομάδα νομικών, στους οποίους αναφέρθηκε ο πρωθυπουργός. 

Υπογραμμίζει επίσης ο Μανώλης Γλέζος ότι το θέμα αφορά μόνο τα θύματα του Διστόμου και όχι όλα τα ελληνικά ολοκαυτώματα, ούτε το σύνολο των οφειλών. 

Πράγματι, η παρέμβαση γίνεται για την υπόθεση του Διστόμου, του οποίου οι κάτοικοι και απόγονοι των σφαγιασθέντων είχαν δικαιωθεί μέσω Ιταλίας τον Απρίλιο του 2008. Τότε, ο ιταλικός Άρειος Πάγος είχε ανάψει το πράσινο φως για κατασχέσεις γερμανικών ακινήτων που βρίσκονται σε ιταλικό έδαφος, καθώς διεκδικούνται αποζημιώσεις ύψους 60 εκ ευρώ. 

Είχε προηγηθεί η απόφαση του Δικαστηρίου της Λιβαδειάς και του ελληνικού Αρείου Πάγου, που έμειναν στα χαρτιά. Οι 214 δικαιούχοι απευθύνθηκαν αρχικά στην βελγική Δικαιοσύνη και τελικά βρήκαν το δίκιο τους από την ιταλική Δικαιοσύνη. 

Η Γερμανία έχει υποβάλει ένσταση ετεροδικίας, η οποία απορρίφθηκε από το δικαστήριο της Φλωρεντίας, προσέφυγε κατά της ιταλικής απόφασης και η υπόθεση θα εκδικαστεί στην Χάγη τον προσεχή Ιούνιο. Η προθεσμία, προκειμένου να παρέμβει υπέρ της Ιταλίας η Ελλάδα λήγει αύριο, Παρασκευή, 14 Ιανουαρίου. 

Στις αρχές του Δεκεμβρίου, ο υπουργός Δικαιοσύνης Χάρης Καστανίδης είχε από το βήμα της Βουλής αφήσει ανοικτό το θέμα να διεκδικήσει η χώρα μας τις γερμανικές οφειλές, ανακοινώνοντας ότι το θέμα εξετάζεται με σοβαρότητα και από όλες του τις πλευρές, ώστε να είναι η Ελλάδα έτοιμη πριν από τις 14 Ιανουαρίου. 

Το θέμα είχε ανακινηθεί με δημόσια παρέμβαση και τις υπογραφές 166 αντιστασιακών, τον Δεκέμβριο του 2009, όταν η Επιτροπή Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών, με επικεφαλής τον Μανώλη Γλέζο, είχε δώσει στην δημοσιότητα σκληρή επιστολή, με αφορμή τις δηλώσεις Γερμανών αξιωματούχων κατά της Ελλάδας. 

Είχε προηγηθεί η δήλωση του Γερμανού υπουργού Οικονομικών κ. Σόιμπλε, σύμφωνα με την οποία «Εμείς οι Γερμανοί δεν μπορούμε να πληρώσουμε τα λάθη των Ελλήνων». Με την επιστολή τους προς τον κ. Σόιμπλε, οι αντιστασιακοί υπενθύμιζαν ότι οι Έλληνες επί εξήντα χρόνια πληρώνουν τα καταστροφικά λάθη των τότε Γερμανών. Και τον καλούσαν, αφού το Βερολίνο δεν εννοεί να πληρώσει τις επανορθώσεις (7 δις 100 εκ δολάρια και το αναγκαστικό δάνειο 3 δις 300 εκ δολαρίων, αγοραστικής αξίας 1938) να τις αφαιρέσει από τα σημερινά δάνεια προς τη Γερμανία. 

Αργότερα, και υπό τον κίνδυνο τα χρήματα αυτά να καλύψουν οικονομικές ατασθαλίες, το Συμβούλιο επανήλθε, ζητώντας να δοθούν μόνο στους δικαιούχους. 

Στην όλη υπόθεση υπάρχει και μια (εσωτερική και εσωκομματική) πολιτική διάσταση.  Το Συμβούλιο Διεκδίκησης Γερμανικών Οφειλών έχει επανειλημμένα καταγγείλει τον πρώην πρωθυπουργό Κ. Σημίτη προσωπικώς, διότι με δική του παρέμβαση (ακόμη και στις κρίσεις των δικαστών) έδωσε μάχη για να μην δικαιωθεί η Ελλάδα ενώπιον της ελληνικής Δικαιοσύνης.  Μάλιστα, ο κ. Σημίτης είχε παρατείνει την θητεία του τότε Προέδρου του Αρείου Πάγου Στ. Ματθία. 

Έτσι, τον Φεβρουάριο του 2001, ο Άρειος πάγος αμφισβήτησε, εμμέσως πλην σαφώς, τη δυνατότητα των ελληνικών δικαστηρίων να εκδικάζουν αγωγές των συγγενών των θυμάτων  της ναζιστικής θηριωδίας. Το θέμα παραπέμφθηκε προς επίλυση στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο και τον Σεπτέμβριο του 2002 η ελληνική Δικαιοσύνη έβαλε τέλος στο θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων μπλοκάροντας  τις χρηματικές διεκδικήσεις  κατά του γερμανικού δημοσίου. Ουσιαστικά, με 6 ψήφους έναντι 5, είχε γίνει αποδεκτό το επιχείρημα της Γερμανίας περί ετεροδικίας.  Παράλληλα, κρίθηκε ότι τα θύματα της γερμανικής Κατοχής δεν έχουν δικαίωμα ατομικής αγωγής κατά του γερμανικού δημοσίου και η αποζημίωσή τους είναι θέμα διακρατικών διαπραγματεύσεων. 

Το πρόβλημα σχετικά με τις σημερινές κινήσεις της Ελλάδας, είναι ακριβώς αυτές οι προηγούμενες αποφάσεις της ελληνικής Δικαιοσύνης, που χωρίς αμφιβολία θα χρησιμοποιηθούν από την Γερμανία στην Χάγη – όπως επισημαίνεται και σε τελευταία ανακοίνωση του Συμβουλίου Διεκδίκησης Γερμανικών Οφειλών. 

Τον Φεβρουάριο του 2010 – και ενώ είχε ξεσπάσει ο θόρυβος λόγω των προκλητικών γερμανικών δηλώσεων – ο πρωθυπουργός είχε από το βήμα της Βουλής δηλώσει ότι για την Ελλάδα το θέμα παραμένει ανοικτό και υπαρκτό.  «Ούτε παραιτούμαστε των δικαιωμάτων μας, αλλά και δεν παρασυρόμαστε από τη συγκυρία και από προβοκατόρικα δημοσιεύματα. Θα τα διεκδικήσουμε την κατάλληλη στιγμή και με τον κατάλληλο τρόπο. Το θέμα δεν έχει τύχει οριστικού διακανονισμού», είχε δηλώσει, προσθέτοντας:  «Αν εγείραμε το ζήτημα σήμερα θα στέλναμε το μήνυμα ότι αδυνατούμε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματά μας». 

Τον Απρίλιο του 2010, με τροπολογία του υπουργείου Δικαιοσύνης καταργήθηκε ο νόμος 3933 του 1959 που προέβλεπε την αναστολή δίωξης σε βάρος Γερμανών εγκληματιών πολέμου. Ο νόμος που καταργήθηκε όριζε ότι αναστέλλεται αυτοδικαίως και χωρίς να απαιτείται απόφαση του δικαστηρίου, δικαστικού συμβουλίου ή άλλη διαδικασία κάθε δίωξη Γερμανών υπηκόων φερομένων ως εγκληματιών πολέμου, για εγκλήματα που προβλέπονται στη συντακτική πράξη 73/1945 «περί κολασμού και εκδικάσεως των εγκλημάτων πολέμου». Προέβλεπε επίσης και την κατάργηση των διωκτικών εγγράφων που έχουν εκδοθεί κατά αυτών και την αποστολή αντιγράφων των δικογραφιών στις γερμανικές δικαστικές αρχές. 

Η Ελλάδα εξακολουθεί να απαιτεί από τη Γερμανία την επιστροφή όλων των αρχαιολογικών θησαυρών που οι ναζί άρπαξαν στην Κατοχή, την εξόφληση του κατοχικού Αναγκαστικού Δανείου ύψους 3,5 δις δολαρίων, την καταβολή ποσού 7,1 δις δολαρίων που επιδικάσθηκε ως επανορθώσεις για τις ζημιές που προκλήθηκαν στη χώρα μας και την αποζημίωση των θυμάτων για τις βλάβες που υπέστησαν. 

Οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν έπαψαν ποτέ να αναγνωρίζουν την εκκρεμότητα, αλλά ποτέ δεν είναι αργά, καθώς τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δεν παραγράφονται. 

Ο λόγος για τον οποίο μέχρι στιγμής δεν είχε γίνει τίποτε, είναι ότι δεν υπήρχε κεντρική πολιτική απόφαση. Σύμφωνα με τον νόμο, για να εκτελεστεί οποιαδήποτε σχετική απόφαση, πρέπει να δοθεί άδεια από τον υπουργό Δικαιοσύνης – πράγμα που μέχρι σήμερα δεν είχε πράξει κανένας υπουργός Δικαιοσύνης. 

Τον Σεπτέμβριο του 2005 παρέμβαση υπέρ της ανάγκης η Γερμανία να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της είχε κάνει και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας, ενώ το 2007 ο ΟΗΕ είχε βρει προβληματική την διάταξη του ελληνικού Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας που εμποδίζει την εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων και την αναγκαστική εκτέλεση – εκποίηση περιουσίας αλλοδαπού δημοσίου. 

Την ίδια χρονιά, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο είχε αποφασίσει ότι το γερμανικό δημόσιο απολαύει ετεροδικίας, ενώ τον Ιούνιο του 2007 κατασχέθηκαν δύο βίλες ιδιοκτησίας του γερμανικού δημοσίου στην Ιταλία, με σκοπό τα χρήματα να αποδοθούν στους απογόνους των σφαγιασθέντων στο Δίστομο (10 Ιουνίου) 1944. 

Παράλληλα, η Γερμανία καταδικάστηκε να πληρώσει αποζημιώσεις 1 εκ ευρώ για τη σφαγή 200 αμάχων σε χωριό της Τοσκάνης. Τον Νοέμβριο του 2008, η Γερμανία αποφάσισε να προσφύγει στην Χάγη.  Τον ίδιο μήνα, το εφετείο της Φλωρεντίας εξέδωσε την ιστορική απόφαση, που επιτρέπει να αποζημιωθούν οι συγγενείς των θυμάτων του Διστόμου μέσω εκποίησης γερμανικών περιουσιακών στοιχείων στην Ιταλία.
Ελεύθερη Ζώνη