Σε αυτή την ιστορική στιγμή για την πατρίδα μας, η Αριστερά θα μπορούσε -και θα όφειλε- να αναλάβει πρωτοβουλίες για να τη βγάλει από τα αδιέξοδα στα οποία έχει περιέλθει. Ιστορικά δε, της παρέχεται μια σημαντική ευκαιρία να αποδείξει ότι πράγματι μπορεί να τα καταφέρει πέρα από το να αυτοπεριορίζεται σε ένα καταγγελτικό λόγο.
Το διαχρονικό εμπόδιο ότι αν οι Αριστεροί είχαν επικρατήσει στη χώρα μας μετά το Β’ ΠΠ θα ήμασταν σήμερα νταβατζήδες και εκδιδόμενες στο δυτικό κόσμο, υπερκεράστηκε αφενός από το ότι τα σημερινά κόμματα της αριστεράς στην πλειοψηφία τους είναι περισσότερο light και δεύτερον διότι και το δυτικό οικονομικό μοντέλο οδηγείται όπως φαίνεται στο δικό του τέρμα.
Πλην όμως μια σειρά χαρακτηριστικών, θέσεων και εσωστρέφειας ευθύνονται για το γεγονός πως η Αριστερά αθροιστικά κυμαίνεται γύρω από 30-34% και όχι 75%.
Καταρχήν τα ίδια τα κόμματα της Αριστεράς (Κ.Κ.Ε., ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ΔΗΜ.ΑΡ.) δείχνουν...