του Μιχάλη Ιγνατίου
Χωρίς αμφιβολία η Αμερική είναι και σήμερα η πρώτη υπερδύναμη του πλανήτη, αν και αμφισβητείται πλέον από τη Μόσχα και το Πεκίνο -ιδιαίτερα η Κίνα θα μπορούσε και να την «εκβιάσει», καθώς διαθέτει μερικά τρισεκατομμύρια δολάρια σε αφρικανικά ομόλογα και αποθέματα.
Η Ουάσιγκτον έχει ακόμα και σήμερα την ισχύ, αλλά και τη βούληση, να επιτίθεται... -όχι πάντα με επιτυχία- προς υποστήριξη των στρατηγικών της συμφερόντων σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. «Προσφιλής» της περιοχή παραμένει η Μέση Ανατολή, όπου συνεχίζει να έχει εμμονές και πάθη. Παρά το γεγονός ότι οι λαοί της περιοχής μισούν τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι Αμερικανοί επιμένουν στο στόχο τους να τη θέσουν υπό τον έλεγχο τους, αν και η πολιτική τους για την ενέργεια μετατίθεται και μετατοπίζεται σε άλλα μέρη του κόσμου αλλά και στο εσωτερικό τους.
Στους σχεδιασμούς τους από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι σήμερα τον ακρογωνιαίο λίθο αποτελούσε πάντα το Ισραήλ, που με τη σειρά του ευεργετήθηκε από τις ΗΠΑ και στρατιωτικά και οικονομικά. Βεβαίως, η μια χώρα χρησιμοποιούσε την άλλη, αλλά φαίνεται πως το εβραϊκό κράτος εκμεταλλεύτηκε περισσότερο από την Αμερική τη σχέση τους. Αυτή τη στιγμή νιώθει τόσο δυνατό, ώστε να «βγάζει τη γλώσσα» στην προστάτιδά του.
Του Γιώργου Κράλογλου
Κτυπήστε καμπάνες. Βγείτε στους δρόμους. Πανηγυρίστε...
Οι κ.κ. Χρυσοχοίδης και Μητσοτάκης κλείνουν το Ταμείο Εθνικής Οδοποιίας που από το 1927 το πληρώνουν οι φορολογούμενοι με ιδρώτα και από το 2009 και με αίμα αφού το ΤΕΟ, όπως και εκατοντάδες παρόμοιοι κρατικοί σκελετοί, αιμοδοτούνται από τις μειώσεις συντάξεων, περικοπές μισθών και κρατικά φέσια 7 δισ. ευρώ.
Τώρα κάτι εισαγγελικές έρευνες που αφορούσαν και το ΤΕΟ και κάτι εκθέσεις για κακοδιαχείριση (αν έγιναν... και αν τις θυμάται κάποιος ακόμη...) ας τις «ξεχάσουμε» μέσα στον πανηγυρισμό...
Για ποιόν λόγο δεν εντυπωσιάζομαι από την απόφαση αυτή που μοιάζει περίπου σαν να μεταφέρουμε την Ακρόπολη στον Εθνικό Κήπο;
Γιατί προς το τέλος του περασμένου Απρίλη άρχισαν να διαρρέουν στα δημοσιογραφικά γραφεία λίστες για τους άχρηστους κρατικούς Οργανισμούς (λες και υπάρχουν και χρήσιμοι) που θα έκλεινε η κυβέρνηση ασκώντας κύρος και πυγμή...
Αλλά αφού εφαρμόσθηκε (άλλη μία φορά) το καραγκιοζίστικο σύστημα της παραπληροφόρησης (εύρημα της μεταπολίτευσης)... ώστε να ζυγιαστούν οι αντιδράσεις, τα πήραν (όπως πάντα) όλα πίσω και άρχισαν να μιλάνε για συγχωνεύσεις και άλλες αρλούμπες.
Οι λίστες συνοδεύτηκαν μάλιστα και από διαβεβαιώσεις ότι υπάρχει απόλυτη συμφωνία
του Λάζαρου Μαύρου
ΛΕΙΨΗ ΚΑΘΩΣ είναι πάντα η γνώση, δεν κατάφερε ακόμη να εντοπίσει κάτω από ποιες περιστάσεις και για ποιους συγκεκριμένους λόγους, ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός είχε γράψει το «προς Επτανησίους» επιγραμματικό,
«Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ και ηγαπημένε,
πάντοτ’ ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε».
Και τι, άραγε, το προκάλεσε; Θα μπορούσαν ίσως να το εξιχνιάσουν οι ακούραστοι, μέχρι και σήμερα, μελετητές του Σολωμού μας. Καθώς παραμένει, διαμέσου των αιώνων, διαρκώς επίκαιρο, αειθαλές και αληθινό.
ΕΚΑΤΟΝ ΠΕΝΗΝΤΑ έξι χρόνια από τον θάνατό του, το 1857, το δίδυμο «πάντοτε & πάντα» ισχύει και το 2013 σαν να γράφτηκε σήμερα. Με απαρτία των συνθετικών του:
(α) ΛΑΟΣ, δηλαδή το σύνολο των πολιτών. Άπαξ ανά πενταετία «αποφασιζόντων» διά της ψήφου στις κάλπες. Στο ενδιάμεσο, αποκρινομένων στις δημοσκοπήσεις, για τις κομματικές τους προτιμήσεις. Ποια, δηλαδή, κόμματα και ποιοι πολιτικοί τούς πείθουν περισσότερο. Και ποιους εμπιστεύονται για να τους δώσουν την ψήφο τους αν την επόμενη Κυριακή
του Κώστα Καρδαρά, χειρούργου-μέλουε του «Εθνικού Μετώπου»
Μᾶς φοβοῦνται καὶ μᾶς σκοτώνουν…
Τάσος Λειβαδίτης
Για μια ακόμα φορά ο Ελληνικός Λαός πρόκειται να συρθεί σαν εξιλαστήριο σφάγιο στο βωμό των μέτρων του μνημονίου. Δυσβάστακτα μέτρα με αμφισβητούμενη διαχρονική αποτελεσματικότητα, αυξάνουν το ήδη επαχθές φορτίο όλων μας στον προθάλαμο ενός χειμώνα που για πολλούς προβλέπεται θανάσιμα βαρύς.
Οι στρατιές των ανέργων αυξάνονται καθημερινά. Οι αποδοχές όσων έχουν ακόμη δουλειά, μετά τις ληστρικού τύπου φορολογήσεις, γίνονται ολοένα λιγότερο επαρκείς για τα στοιχειώδη. Τα μεγάλα ΜΜΕ συνένοχα στο σύνολό τους, καλιεργούν ένα κλίμα μοιρολατρικής αναμονής και τελικά την σιωπηρή αποδοχή, μέσα από προσεκτικά υπολογισμένες δόσεις ελπίδας και προσμονής, απελπισίας, απογοήτευσης και χρεωκοπικού μπαμπούλα.
Ας μην γελιόμαστε. Αυτό που ζούμε δεν είναι απλώς μία οικονομική κρίση. Είναι το μεθοδευμένο στήσιμο του νέου κρατικού και κοινωνικού μοντέλου που επιχειρείται να
από το «ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ»
Επειδή τον… τίτλο του πατριώτη – και μάλιστα του… υπερπατριώτη έως εθνικιστή – τον φέρουν πολλοί (όπως παλιά «έφεραν» τα… κράνη οι οδηγοί μοτοσυκλέτας: στο χέρι κι όχι εκεί που έπρεπε, δηλαδή στο κεφάλι), καλό θα ήταν να διαχωρίσουμε την ήρα από το στάρι.
Πατριώτης είναι αυτός που, πρωτίστως, σέβεται τις παραδόσεις, τα ήθη και έθιμα, το γενικότερο τρόπο ζωής, την εθνική ταυτότητα της πατρίδας και του λαού του. Δε θυμάμαι, ρε Φαήλο, από κει που κατάγομαι εγώ, να μιλάνε έτσι για μεγάλους σε ηλικία ανθρώπους, πόσω μάλλον να… απειλούν να τους βάλουν σε κούτες όταν πεθάνουν! Ποια παράδοση
του Σταύρου Καρκαλέτση*
Σύμφωνα με όλο και περιοσσότερες θεωρήσεις, αλλά και απτές ενδείξεις, το μέλλον των Βαλκανίων και της Ευρασίας θα καθοριστεί από τη σύγκρουση των δυνάμεων της νέο-ορθοδοξίας με αυτές του ισλαμικού νέο-οθωμανισμού αλλά και του δυτικού νεοφιλελεύθερου ιμπεριαλισμού. Η Ελλάδα και η Κύπρος είναι γεωγραφικά και πολιτισμικά μέρος και αυτού του κόσμου, της καθ' ημάς Ανατολής, και η κάποτε αποκλειστικά στρατιωτικής υφής απειλή της Τουρκίας σήμερα μας κυκλώνει και με ένα απροκάλυπτα νεοισλαμικό κίνδυνο. H διείσδυση των Τούρκων σε Ρόδο-Κω και την δυτική Θράκη, δεν είναι πλέον μόνο τουρκική, αλλά νέο-οθωμανική και ισλαμική...
Η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει να ανατρέξουν στις δικές τους παραδόσεις και να οικοδομήσουν το κοινό τους όραμα πάνω τη βάση της Ορθοδοξίας, αν πρέπει να αποτραπεί μια κατά Σάμιουελ Χάντιγκτον ''Σύγκρουση των Πολιτισμών'' στην περιοχή μας. Δεν μιλάμε για στείρα θρησκοληψία, όπως σίγουρα οι εθνοαλλεργικοί θα μας κατηγορήσουν. Μιλάμε για αξιοποίηση του παράγοντα Ορθοδοξία και της δικής μας αυτοκρατορικής μνήμης, ως συνεκτικού στοιχείου του Έθνους και όπλο συλλογικής αντίστασης σε έναν κόσμο όλο και
Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου (egerssi@otenet.gr, www.apostoloupanos.gr, twitter: @egerssi
Ο Βυζαντινός Ναός της Ύπατης Σοφίας του Ένσαρκου Λόγου του Θεού, γνωστή ως Αγία Σοφία ή Αγιά-Σοφιά, γνωστός και ως Ναός της Αγίας του Θεού Σοφίας, ήταν από το 360 μέχρι το 1453 Ορθόδοξος Καθεδρικός Ναός της Πόλεως των Πόλεων, της Κωνσταντινούπολης. Όμως, στις 29 Μαΐου 1453 η κερκόπορτα άνοιξε και ο εχθρός ξεχύθηκε ως πεινασμένο θηρίο και άρχισε να καταστρέφει και να λεηλατεί. Όρμησε σε παλάτια και αρχοντικά, σε μοναστήρια και εκκλησιές. Σφάγιασε και κακοποίησε άνδρες και γυναικόπαιδα. Αποκαθήλωσε κάθε σύμβολο της Χριστιανικής πίστεως μέχρι και τον Σταυρό που επί χίλια χρόνια δέσποζε στο ψηλότερο σημείο του κάστρου. Ο θόρυβος της πτώσης του Σταυρού αντήχησε παντού και έκανε όλη τη Δύση να ριγήσει. Μια Δύση που ποτέ δεν ανταποκρίθηκε στην υποσχεθείσα βοήθεια προς την Βασιλεύουσα. Η κερκόπορτα άνοιξε και έκρινε την τύχη του κόσμου και την Ιστορία της Βασιλεύουσας. Αυτή η ημέρα ήταν μια αποφράδα ημέρα για την Ρωμιοσύνη. Η άλωση της Κωνσταντινούπολης είναι πλέον, ένα ιστορικό γεγονός με κοσμοϊστορική σημασία. Είναι ίσως, από τις δραματικότερες στιγμές της ανθρώπινης ιστορίας. Είναι το τέλος μιας ιστορίας που οδήγησε την ανθρωπότητα μέσα σε λίγες στιγμές, από το φως στο σκοτάδι. Αμέσως μετά την άλωση ο σκλάβος δεν μπορεί να πιστέψει, ότι αυτός ο γίγαντας, ο πρωτοφανής στρατιώτης της ελευθερίας, σκοτώθηκε. Αλλ΄ όμως, δεν σκοτώθηκε, αλλά υπάρχει, λέει, μαρμαρωμένος και μια μέρα θα αναστηθεί.
Η Αγιά Σοφιά δεν είναι μια απλή εκκλησία, είναι το Σύμβολο της Ορθόδοξης Χριστιανικής Πίστεως. Αυτό το Αιώνιο Σύμβολο, αποδέχτηκε και σεβάστηκε ο σφαγέας του Ελληνισμού,
