Σελίδες

Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010

"Νέες μπίζνες" για την Papandreou family

Δεν προξενεί εντύπωση η γλώσσα της ιστοσελίδας: αγγλικά και μόνον. Έχει και ενδιαφέροντα πρόεδρο: καθηγητής Ανδρέας Παπανδρέου - πιο γνωστός και ως «Αντρίκος», αδελφός του Έλληνα πρωθυπουργού.

Διαβάζουμε για τα έργα που προωθεί η συγκεκριμένη Μη Κυβερνητική 
Οργάνωση: 

«θα οργανώσει μια σειρά από εργαστήρια μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και του ιδιωτικού τομέα με στόχο την προώθηση του διαλόγου μεταξύ κυβέρνησης και βιομηχανίας για την επιτυχή εφαρμογή των πολιτικών που οδηγούν σε μια αύξηση των επενδύσεων σε έργα βιώσιμης ανάπτυξης». 

Τι ωραία πράγματα! Μετά την «3η Μεσογειακή Διάσκεψη για τη βιώσιμη ενέργεια» (τον περασμένο Μάη) ιδού η.....
..επόμενη μεγάλη πρωτο βουλία της i4cense, που αναγγέλλεται για τις 22 και 23 Οκτώβρη. 

Δύο μεγάλες συναντήσεις στο ξενοδοχείο Αστήρ Παλλάς. 
Την πρώτη μέρα το θέμα είναι «Πρωτοβουλία για την Κλιματική Αλ λαγή στη Μεσόγειο». 
Τη δεύτερη είναι το «Φόρουμ επενδυτών για την πράσινη ανάπτυξη στη Μεσόγειο».

Στο επιτελείο που οργανώνει την «Πρω τοβουλία για την Κλιματική Αλλαγή στη Μεσόγειο» συμμετέχουν, όπως αναφέ­ρεται στη σχετική ιστοσελίδα το γραφείο του Έλληνα πρωθυπουργού, το υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματι κής Αλλαγής, το υπουργείο Εξωτερικών καθώς και τοi4cense.
Όπως αντιλαμβάνεστε, πολύ «μη κυβερνητικότητα» έπεσε. 
Πιο διαφωτιστική η αναφορά για τα μεγάλα πλεονεκτήματα που προσφέρει στους συμμετέχοντες το «Φόρουμ επενδυτών για την πράσινη ανάπτυξη στη Μεσόγειο»: 
«έχει σχεδιαστεί για να παρέχει την τυπική και την άτυπη διασύνδεση στο υψηλό­τατο επίπεδο και θα σηματοδοτηθεί από ένα διεθνές ακροατή­ριο πρωθυπουργών, υπουργών περιβάλ λοντος και ενέργει ας, τραπεζιτών, διευθυνόντων συμ βούλων».

Προσέξτε ιδιαιτέρως την ανα φορά στην «άτυπη δικτύωση» (informal networking), μεταξύ όλων των ανωτέρω -τι άραγε γίνεται άτυπα μεταξύ πολιτικών και επιχειρηματιών; Αν κάτι, εκτός από τα αυτονόητα που όλοι κατανοούμε, αναδεικνύει αυτή η υπόθεση είναι ότι η οικογένεια Παπαν δρέου διαθέτει πολλά... άξια τέκνα που πονάνε την πατρίδα, όπως συνηθίζει να λέει ο πρωθυπουργός.

Μετά το Νίκο, που στήνει δουλειές με το Κατάρ και μάλιστα εργοστάσια παραγωγής ρεύ ματος με το πιο επικίνδυνο καύσιμο, το πετρελαϊκό αέριο, να και ο άλλος αδελφός, ο Αντρικός, εξειδικευμένος στις επενδύσεις στην πράσινη ενέργεια και προπαντός στην ενεργειακή ασφάλεια (μην το ξεχνάμε αυτό). 
Σκούπα που χρειαζόμαστε... και για τα «μη κυβερνητικά» αυτά κολπέτα αλλά πρώτα και κύρια για τα κυβερνητικά και τα επιχειρηματικά.

Ο ανθελληνισμός των Εβραίων και η... Μακάμπι

 
Έχει αναρωτηθεί ποτέ κανένας γιατί πολλοί Έλληνες θεωρούν ότι οι Εβραίοι καταδιώκουν το Ελληνικό έθνος; Υπάρχει από την πλευρά των Εβραίων κάποια συντονισμένη προσπάθεια, εις βάρος της Ελλάδας και των Ελλήνων, ή μήπως υπάρχει μια σατανική σύμπτωση καταστάσεων και προσώπων και εμείς απλά την παρεξηγούμε; Μήπως κινδυ­νεύουμε να πέσουμε και εμείς θύματα μιας υποβό­σκου­σας και διαρκώς διογκούμενης αντισιωνιστικής αντί­λη­ψης των πραγμάτων; Υπάρχει μια βάση ιστορικής αλήθειας, η οποία να δικαιολογεί ένα τέτοιο συμπέρασμα; Σαφώς και υπάρ­χει. Απλά υπάρχει "αποκρυμμένη" με τον πλέον ευφυή τρόπο. Είναι απολύτως φανερή. Φανερή σε τέτοιο σημείο, που στο τέλος να μην γίνεται αντιληπτή. Αποτελεί ιστορική βεβαιότητα ότι οι Εβραίοι μισούν τη Μακεδονία. Την μισούν, γιατί κάποτε απείλησε την εθνική τους ύπαρξη. Είναι η μόνη δύναμη που ποτέ τους απείλησε πραγματικά. Σε ολόκληρη την ιστορία τους δεν έχουν αγωνι­στεί ποτέ για την ύπαρξή τους όσο αγωνίστηκαν εναν­τίον της Μακεδονίας. Γι' αυτόν τον λόγο μισούν πα­θιασμένα το σύστημα το οποίο εξέφραζε επισήμως τον ελληνισμό. Τον ελληνισμό, που απειλούσε το έθνος τους με διάλυση. Αυτό δεν της το συγχωρούν. Αυτό θέλουν να αποτρέψουν ως ενδεχόμενο να επαναληφθεί στο μέλλον. Γι' αυτό την μισούν. Γι' αυτό θέλουν να την καταστρέψουν.
Απλά πρέπει να γνωρίζεις πώς ακριβώς απειλούνται, για να γνωρίζεις πώς αντιλαμβάνονται την καταστροφή του εχθρού τους. Καταστροφή γι' αυτούς δεν είναι να εξαφα­νίσουν τον λαό της ή να θάψουν το όνομά της στα "βάθη" της ιστορίας. Καταστροφή γι' αυτούς είναι να κατα­στρέ­ψουν το σύνολο των όσων αυτή αντιπροσωπεύει και το αντιλαμβάνονται ως εθνική απειλή. Η Μακεδονία δεν απεί­λησε τον εβραϊσμό με σφαγές ή διώξεις. Οι σφαγές και οι διώξεις είναι το "βούτυρο" στο "ψωμί" των Εβραίων. Τους συντηρούν και τους διατηρούν ακμαίους. Τις περισ­σότερες φορές οι ίδιοι προκαλούν τις διώξεις τους, για να "μαντρώνουν" τους Εβραίους. Μετά από κάθε νέο διωγμό ο εβραϊσμός βγαίνει πανίσχυρος και ανακτά τη φρεσκάδα του.
Η Μακεδονία αποτέλεσε τον πιο ισχυρό εχθρό του εβραϊσμού, γιατί τον απείλησε με τον ανεξέλεγκτο εξελ­ληνι­σμό των Εβραίων, που άφηνε τους ραβίνους χωρίς "ποίμνια". Αφαιρούσε από το σύστημά τους Εβραίους. "Αφυδάτωνε" από έμψυχο δυναμικό το εβραϊκό σύστημα. Τους έκανε Έλληνες. Εξαιτίας της Μακεδονίας οι Εβραίοι για πρώτη φορά στην ιστορία τους πήγαιναν στα γυμνα­στήρια. Για πρώτη φορά πλένονταν. Για πρώτη φορά ερω­τεύονταν ελεύθερα. Για πρώτη φορά αμφισβητούσαν τους "αλάθητους" οδηγούς της ερήμου. Για πρώτη φορά αμφι­σβη­τούσαν την αξία της εβραϊκής τους καταγωγής. Ελληνικά μιλούσαν μεταξύ τους και στην ελληνική γραμ­ματεία αναζητούσαν απαντήσεις στα θεμελιώδη ζητήματα που τους αφορούσαν.
Αυτό ήταν τρομερό για το πρώτο και πιο αυθεντικό έθνος στον κόσμο. Τα παιδιά "απαρνούνταν" τους γονείς τους. Τα παιδιά δεν ήθελαν την πολιτισμική τους "κληρο­νομιά". Ο κρίκος του αίματος, που συνέδεε μεταξύ τους τα μέλη του έθνους, είχε πλέον σπάσει. Αυτό ήταν κάτι το οποίο έθιγε απόλυτα τους ηγέτες του και δεν μπορούσαν να το αποδεχθούν. Θα έμεναν χωρίς λαό. Στα σκουπίδια της ιστορίας θα κατέληγαν. Οι ίδιοι άνθρωποι που αποφά­σι­σαν κάποτε ότι "συμφέρει" το έθνος να θανατωθεί ο Ιησούς, γιατί τους έπαιρνε τον λαό, αποφά­σισαν ότι εθνι­κός τους εχθρός είναι οι Έλληνες, για τους ίδιους ακριβώς λόγους. Τον Ιησού Τον σταύρωσαν για να Τον "ξεφορτωθούν", ενώ τους Έλληνες ως λαό, απλά προσπα­θούν να τον μπλέκουν σε περιπέτειες, για να μην ισχυρο­ποιηθεί ξανά και τους απειλήσει.
Όλα αυτά μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι είναι εικασίες, οι οποίες προκύπτουν από κάποιο εθνικιστικό παραλήρημα του γράφοντος. "Για όλα φταίνε οι Εβραίοι" ...λένε οι ρατσιστές αντισιωνιστές. Γιατί να μην φταίνε και για τα ελληνικά προβλήματα για τους Έλληνες ομοίους τους; Η εύκολη λύση. Πάντα φταίνε οι κακόμοιροι οι Εβραίοι. Μήπως και ο γράφων, εξαιτίας της αδυναμίας του να κατανοήσει την κατάσταση, κατέφυγε στην εύκολη λύση να κατηγορεί αδίκως τους δύσμοιρους τους Εβραίους; Υπάρ­χουν αποδείξεις ότι υπάρχει αυτό το μίσος; Ένα μίσος, το οποίο θα πρέπει να είναι "άσβεστο", εφόσον θεωρούμε ότι όλους αυτούς τους αιώνες καταδιώκουν τον ελληνισμό σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Πλανήτη.
Θα ξεκινήσουμε τη σκέψη μας λίγο ιδιόμορφα και στην πορεία πιστεύουμε ότι θα καταλάβει ο αναγνώστης τον λόγο που το κάνουμε και τι θέλουμε να πούμε. Δεν έχουμε στη διάθεσή μας έγγραφα να επικαλεστούμε, για ν' αποδείξουμε αυτά τα οποία ισχυριζόμαστε. Δεν έχουμε μυστικά έγγραφα σιωνιστικών οργανώσεων, ώστε μέσα από αυτά να μπορούμε ν' αποδείξουμε ότι οι Εβραίοι μι­σούν τους Έλληνες και ως εκ τούτου αποτελεί εθνική τους προτεραιότητα να τους καταστρέψουν. Δεν μπορούμε να επικαλεστούμε ούτε καν τα έγγραφα με τις "ρήσεις" του διαβόητου Κίσινγκερ, εφόσον δεν γνωρίζουμε την αυθε­ντι­κότητά τους.
Το συμπέρασμα που μας ενδιαφέρει θα προσπα­θή­σουμε να το "εξάγουμε" εμμέσως μέσα από πραγματικά γεγονότα, τα οποία δεν μπορούν να αμφισβητηθούν. Σύμ­μαχος μας είναι ο ιστορικός χρόνος, εφόσον μέσα στο βάθος του μπορεί η αλήθεια να αποκαλυφθεί με τη λογική και τη γνώση, χωρίς να είναι απαραίτητη η πληροφορία. Θα προσπαθήσουμε δηλαδή να βρούμε την αλήθεια δια της "αφής". Όπως κάποιος που βαδίζει στο σκοτάδι και ­ να καταλάβει τι συμβαίνει, ψηλαφίζοντας γνώριμα αντικεί­με­να. Αντικείμενα, που η γνώση του επιτρέπει να τα καταλα­βαίνει με απόλυτη ακρίβεια, χωρίς να χρειάζεται να τα δει. Μέσα στο σκοτάδι —ακόμα κι όταν αυτό είναι απόλυτο— μπορεί κάποιος με αυτήν την μέθοδο να καταλάβει στα σίγουρα για το αν βρίσκεται μέσα σε ένα γραφείο ή μέσα σε μια κουζίνα.
Για να ακολουθήσεις μια τέτοια αναλυτική προσέγγιση, πρέπει να ξεκινήσεις από την ερμηνεία αυτών που θεωρείς γνωστά και άρα γνώριμα για τους πάντες. Είναι όμως τέτοια για όλους —με βάση αντικειμενικά κριτήρια— ή είναι "γνώριμα" επειδή ταιριάζουν στις απόψεις σου; Πρέπει δηλαδή να τεθούν κριτήρια, τα οποία δεν μπορούν να αμφισβητηθούν από κανέναν. Ούτε καν από αυτούς που θίγονται. Κριτήρια, τα οποία να είναι κοινά για τους πάντες. Δεν μπορείς να ισχυρίζεσαι ότι πιάνεις μια "κατσαρόλα", υπονοώντας ότι βρίσκεσαι σε μια "κουζίνα" και όλοι οι υπόλοιποι να βλέπουν στην περιγραφή σου μια "γραφο­μηχανή". "Κατσαρόλα" με πλήκτρα δεν υπάρχει όπως δεν υπάρχει και "γραφομηχανή" με βαλβίδα εκτόνωσης. Άρα σε μια τέτοια περίπτωση η καλύτερη μέθοδος ανάλυσης είναι η ερμηνεία ομοίων συμπεριφορών.
Θα ασχοληθούμε με τα "δικά" μας, για να μπορέσουμε να ερμηνεύσουμε αυτά των "άλλων". Θα περιγράψουμε τις δικές μας εθνικές "κατσαρόλες", για να ψάξουμε να βρούμε αυτές των άλλων. Θέλοντας δηλαδή να εντοπί­σουμε τον εθνικό εχθρό των Εβραίων, θα δούμε πώς χτί­ζεται ένας εθνικός "μύθος", γιατί μέσα σ' αυτόν τον "μύθο" υπάρχει πάντα ο εθνικός εχθρός. Θα δούμε πώς μέσα από τα ασήμαντα και τα σημαντικά καλλιεργείται αυτός ο "μύ­θος", που διασφαλίζει εθνικές "πορείες" και "επιβιώ­σεις". Υπάρχει αναγκαιότητα να εμπλέκονται τα ασήμαντα μέσα στα σημαντικά, γιατί διαφορετικά με την πάροδο των αιώνων παύουν τα σημαντικά να είναι τέτοια. Πρέπει τα σημαντικά του εθνικού "μύθου" να περνούν στην καθημερι­νό­τητα, για να επιβιώνουν κατά τη μετάβασή τους από γενιά σε γενιά. Εύκολα οι νέοι βαριούνται τα "μνημόσυνα" και το σύστημα πρέπει να τους πιάσει εκεί όπου μπορεί, για να μην τους χάσει από "πελάτες".
Πού όμως εκφράζεται η αγωνιστική διάθεση μιας εθνικής κοινωνίας μέσα στην καθημερινότητά της; Πού μπορεί αυτή η αγωνιστική διάθεση να λειτουργήσει ως πυροκροτητής μιας εθνικής έκρηξης, όταν θα την έχουν ανάγκη κάποιοι πατριδοκάπηλοι εθνοπατέρες; Εκεί που για ασήμαντη αφορμή υπάρχει μίμηση συνθηκών πολέμου και συγκρούσεων. Στην αθλητική της δραστηριότητα. Στις κερκίδες των σταδίων γίνεται ένας "αχταρμάς" ανθρώ­πινης ηλιθιότητας και ιστορικών παθών εμπλουτισμένων με πλήθος θρησκευτικών "μπαχαρικών".
Κάποιοι πονηροί τη θέληση για νίκη σε ένα παιχνίδι την "διανθίζουν" όπου μπορούν με "αντλήσεις" από την ιστορία. Το αποτέλεσμα είναι αυτό το οποίο βλέπουμε καθημερινά όχι μόνον στην Ελλάδα αλλά παντού στον κόσμο. Άλλοι παριστάνουν τους "Ιερολοχίτες" και άλλοι "παριστάνουν" τους "Μαραθωνομάχους". Ο ΠΑΟΚ προστα­τεύει "Θερμοπύλες" και ο Ολυμπιακός θριαμβεύει σε νέες "Σαλαμίνες". Όλα αυτά για εμάς τους Έλληνες είναι γνωστά. Τα βλέπουμε καθημερινά. Έχουν κέρδος κάποιοι "εθνοπατέρες" με το να καλλιεργούν έστω και στις κερκί­δες τα εθνικά στερεότυπα.
Ό,τι συμβαίνει με τους Έλληνες, συμβαίνει και με τους άλλους λαούς. Απέναντι στα "τουρκοφάγα" παιδιά του Κολο­κοτρώνη, που χτυπιούνται στις κερκίδες του Παναθη­ναϊκού, στέκονται τα "ελληνοφάγα" παιδιά του Κεμάλ, που υποστηρίζουν την Γαλατά Σεράι ή τη Φενέρ Μπαξέ. Είναι γνωστό ότι τα ακραία εθνικιστικά στοιχεία κάθε λαού "κρύβονται" μέσα στους αθλητικούς συλλόγους. Εκεί μπο­ρούν να εκφράζουν εύκολα τα πάθη τους και να κάνουν "πρόβες" μέχρι να τους "χρειαστεί" το έθνος. Εκεί φιλο­ξε­νούνται οι πάσης φύσεως προβοκάτορες. Οι χαπακωμένοι "ήρωες".
Ακόμα και στην πρόσφατη "βίαιη" διαδήλωση στα Σκόπια είναι βέβαιον ότι τέτοιοι χρησιμοποιήθηκαν. Αυτό καταλαβαίνουμε, κάνοντας μια πρόχειρη εκτίμηση αυτών που είδαμε στην τηλεόραση. Εκτός από τους "πατριώτες" "Σκοπιανούς", που διαδήλωναν σχετικά ήρεμα, αυτοί οι οποίοι έκαναν τη φασαρία ήταν οι οργανωμένοι οπαδοί της Βαρντάρ. Αυτοί οι μαινόμενοι και κατά πάσα βεβαιότητα μαστουρωμένοι "πατριώτες" οπαδοί το ίδιο θα έκαναν ό,τι κι αν τους παράγγελναν οι "χορηγοί" τους. Θα μπορούσαν να τα σπάσουν όλα, ακόμα και για τη διάσωση της "Καρέτα-Καρέτα". Ευκαιρία περιμένουν να βγουν στον δρόμο να σπάσουν και να ρημάξουν. Η αιτία σπάνια τους ενδιαφέρει. Δεν διαφέρουν σε τίποτε από τους ημεδαπούς "γνωστούς-αγνώστους".
Οι ίδιες πρακτικές ακολουθούνται παντού. Άρα αναζητούμε κάτι το ανάλογο και στην περίπτωση των Εβραί­ων. Δεν είναι δυνατόν το πιο αυθεντικό έθνος στον κόσμο να μην έχει βρει τη λύση να περνά στην καθημε­ρινό­τητά του τα εθνικιστικά του "πάθη". Άρα τι ψάχνουμε; Το εθνικό αθλητικό τους περιβάλλον. Εκεί θα βρούμε τους "Ιερολοχίτες" ή τους "Σπαρτιάτες" του εβραϊκού έθνους. Τι βλέπουμε εκεί; Την απόλυτη παντοκρατορία της Μακάμπι. Μακάμπι Τελ Αβίβ, Μακάμπι Χάιφα. Μακάμπι στο ποδό­σφαι­ρο, Μακάμπι στο μπάσκετ, Μακάμπι ακόμα και στο πινγκ-πονγκ. Μακάμπι, όπου μπορεί να εκφραστεί ενθουσιωδώς μέχρι βίας η εθνική "περηφάνια" των Εβραίων. Κάπου δηλαδή καταλήξαμε. Η έννοια "Μακάμπι" εκφράζει στο καθημερινό "πεζοδρόμιο" τα εθνικά τους πάθη. Η έννοια "Μακάμπι", η οποία προκύπτει από τους ΜΑΚΚΑΒΑΙΟΥΣ. Άρα σημαντικοί για τους Εβραίους θα είναι αυτοί. Κάτι σαν τους δικούς μας "τριακόσιους" του Λεωνίδα.
Αφού είδαμε την "έκφραση" της αγωνιστικότητας στα ασήμαντα, πάμε να δούμε και τα σημαντικά. Το θεμέλιο του εθνικού "μύθου" του σύγχρονου ελληνικού κράτους είναι η επανάσταση κατά των Τούρκων. Αυτοί είναι οι αρνητικοί πρωταγωνιστές του εθνικού μας "μύθου". Οι Τούρκοι είναι οι εχθροί μας και εναντίον αυτών ξεσηκώθηκαν οι Έλλη­νες υπό την ηγεσία των ηρώων τους. Αυτό είναι το θεμέ­λιο. Το φλογερό μίσος κατά των Τούρκων, που διατη­ρεί "ζεστό" το εθνικό ένστικτο.
Δεν είναι "αυθεντικός" Έλληνας όποιος δεν μισεί τους Τούρκους. Όποιος δεν προσπαθεί με τα όποια μέσα διαθέ­τει να τους κάνει ζημιά, γιατί αυτό εξυπηρετεί τα εθνικά μας συμφέροντα. Η αρχή είναι μία και μοναδική ...η ζημιά του εχθρού είναι κέρδος για εμάς. Οι εχθροί των εχθρών μας είναι φίλοι μας. Αυτό καλλιεργούν μέσω της παιδείας στον ελληνικό λαό. Από εκεί και πέρα αυτό αναπαράγεται με διάφορες γιορτές, γιατί είναι γνωστό ότι "η επανάληψη είναι η μήτηρ της μαθήσεως".
Αυτήν την εθνική γιορτή προσπαθούν να την συνδέ­σουν και με τη θρησκεία, για να την ισχυροποιήσουν όσο μπορούν. Η πιο μεγάλη γιορτή του ελληνικού κράτους είναι την 25η Μαρτίου. Την ίδια ημέρα που "γιορτάζει" και η Παναγία. Αυτή η "σύμπτωση" έγινε εκ του πονηρού. Πάντα έτσι γίνεται από όλους και βέβαια δεν αποτελεί ελληνική "πατέντα". Για τους Έλληνες η Παναγία συνοδεύει τους αγώνες τους, για τους Ιρλανδούς ο Άγιος Πατρίκιος και για τους Άγγλους ο Άγιος Γεώργιος. Όλοι έχουν τον δικό τους ειδικό υποστηρικτή. Τον δικό τους "άνωθεν" σπόνσορα. Γι' αυτόν τον λόγο στην γιορτή υποτίθεται του Κολοκοτρώνη βάζουν και λίγο Παναγία, για να δώσουν μια πιο υπερβα­τική υπόσταση στον εθνικό αγώνα. Δεν ήταν μόνον ο Κολοκοτρώνης που "ήθελε" την ελευθερία μας, αλλά και η Παναγιά. Μια μέρα ολόκληρη κάθε χρόνο προσπαθούν να μας "υπενθυμίσουν" την επιθυμία Θεών και ηρώων.
Τότε εμφανίζονται όλοι οι πιθανοί και απίθανοι άνθρω­ποι, που μπορούν να εμφανιστούν σαν φορείς της εθνικής ευαισθησίας. Στην κυριολεξία γινόμαστε μάρτυρες μιας "ανάστασης" νεκρών. Άνθρωποι, τους οποίους δεν τους υπολογίζει κανένας για τριακόσιες εξήντα τέσσερις μέρες τον χρόνο, εκείνη την ημέρα έχουν την τιμητική τους. Ανεβαίνουν στο βήμα και αποσπούν την προσοχή όλου του έθνους. Θρησκόληπτοι παπάδες, πατριδοκάπηλοι πολιτικάν­τη­δες, ξεχασμένοι γυμνασιάρχες, παχύσαρκοι θαμώνες του Αγίου Όρους. Όλοι έχουν κάτι να πουν εκείνη την ημέρα, γιατί δεν τους ακούει κανείς όλες τις υπόλοιπες. Όπως και να έχει όμως αυτή η "γιορτή" διαρκεί μία μέρα. Δεν αντέ­χει περισσότερο. Δεν αντέχουν οι μορφωμένοι Έλληνες παραπάνω από μία μέρα την "τουρκοφαγία". Οι μόνες γιορτές που αντέχουν περισσότερους "πανηγυρισμούς" είναι οι θρησκευτικές γιορτές του χριστιανισμού. Εκεί υπάρ­χουν μέχρι και εορταστικά "επταήμερα".
Επαναλαμβάνοντας την ίδια διαδικασία και για τους Εβραίους, αναζητάμε την μεγάλη γιορτή τους. Την μεγάλη εθνική τους γιορτή με το υπερβατικό περιεχόμενο. Την γιορτή που τους συνδέει ως έθνος με το Θείο και τη "βοή­θειά" του. Τη γιορτή που τους "θυμίζει" ποιος είναι ο μεγά­λος εχθρός τους. Τη γιορτή που τους "θυμίζει" ότι ο "σωστός" Εβραίος πρέπει να μεριμνά καθημερινά για την εξασθένιση του μεγάλου εθνικού εχθρού. Τη γιορτή που αποκαλύπτει ποιανού λαού η ζημιά είναι κέρδος για το εβραϊκό έθνος.
Εύκολα εντοπίζουμε τη μεγάλη τους γιορτή και αυτή είναι η περίφημη Χανουκά. Αναζητούμε την αιτία αυτής της οκταήμερης γιορτής και πάλι πέφτουμε στους Μακκα­βαίους. Στη Χανουκά γιορτάζουν τα κατορθώματα των Μακκαβαίων. Μα τι έκαναν επιτέλους αυτοί οι Μακκαβαίοι; Γιατί μπαίνουν τόσο πολύ στην καθημερινότητα των Εβραί­ων μετά από δύο χιλιάδες χρόνια; Γιατί άλλαξαν τόσο πολύ την ιεράρχηση των θρησκευτικών γιορτών σε ένα έθνος με άπειρους "αγίους" και "προφήτες";
Μήπως αντιστάθηκαν σε έναν πανίσχυρο εισβολέα και διασφάλισαν την ελευθερία των συμπατριωτών τους, όπως έκανε για παράδειγμα ο Λεωνίδας; Μήπως επαναστάτησαν εναντίον ενός κατακτητή, εξασφαλίζοντας ένα ανεξάρτητο κράτος για τους συμπατριώτες τους, όπως έκανε για παρά­δειγμα ο Κολοκοτρώνης; Αυτοί όλοι είναι εθνικοί ήρωες, γιατί υποτίθεται εξυπηρέτησαν τα εθνικά συμφέ­ρον­τα του λαού στον οποίον ανήκαν. Οι Μακκαβαίοι προφα­νώς είναι κάτι παραπάνω από τους συμβατικούς εθνικούς ήρωες, γιατί σχεδόν λατρεύονται σαν άγιοι και όχι απλά σαν εθνικοί ήρωες.
Προς τιμήν τους δεν δονούνται μόνον τα σύγχρονα αθλητικά στάδια του Ισραήλ, αλλά γίνεται η μεγαλύτερη εθνική και θρησκευτική γιορτή του εβραϊκού λαού παγκοσμίως. Οκτώ ημέρες τους γιορτάζουν κάθε χρόνο. Ένας πραγματικά εορταστικός "μαραθώνιος". Μπροστά τους ο ίδιος ο πατριάρχης τους Αβραάμ είναι "παραμε­λημένος" από τους απογόνους του. Ο άνθρωπος που "γέννησε" το έθνος από το αίμα του. Ούτε τον Μωυσή δεν τον τιμούν τόσο. Τον άνθρωπο που "έσωσε" το έθνος μέσα από την έρημο. Άρα και οι Μακκαβαίοι θα έκαναν κάτι ανάλογα σημαντικό. Θα πολέμησαν τον εθνικό τους εχθρό. Θα έσωσαν το έθνος από έναν εχθρό, που, τηρουμένων των εορταστικών αναλογιών, θα ήταν πιο επικίνδυνος ακόμα και από την ίδια την έρημο. Οι Μακκαβαίοι δηλαδή είναι αυτοί οι οποίοι αποκαλύπτουν τον πιο σημαντικό εχθρό που γνώρισαν ποτέ οι Εβραίοι.
Τι έκαναν λοιπόν οι Μακκαβαίοι και οι Εβραίοι τους λατρεύουν στην κυριολεξία; Η ιστορία λέει ότι υπό μακε­δονική κατοχή επαναστάτησαν και κατέλαβαν για κάποιο ελάχιστο χρονικό διάστημα τον Ναό του Σολομώντα. Στα χρόνια του Αντίοχου του Δ’ του Επιφανή πήγαν υπό την καθοδήγηση του Ιούδα του γιου του Ματαθία και κατέλα­βαν τον Ναό του Σολομώντα. Με βάση μια συμβατική εθνική πολιτική δεν έκαναν τίποτε το σπουδαίο. Στρατιω­τικά, οικονομικά και πολιτικά θα έλεγε κανείς ότι έκαναν μια "τρύπα" στο νερό.
Μια ομάδα θρησκόληπτων κακομοίρηδων πήγε και έκανε μια προβοκάτσια εναντίον της επίσημης αρχής. Μερικοί άπλυτοι και δυστυχισμένοι "περιθωριακοί" της κοινωνίας έφυγαν από το χωριό τους και πήγαν και "κατέ­λαβαν" τον ναό στην Ιερουσαλήμ. Σε ένα χαλαρό από πλευράς εξουσίας σύστημα πήγαν κάποιοι φανατικοί και έκαναν μια συμβολική κίνηση. Δεν είχαν μαζί τους ούτε καν μια λίστα αιτημάτων. Δεν απαίτησαν ούτε ανεξαρτησία ούτε αυτοδιάθεση. Δεν απαίτησαν καν μια πιο ευνοϊκή φορολογική πολιτική. Πήγαν και με δολοφονικό τρόπο προ­κά­λεσαν ένα πρόβλημα, για να δρομολογήσουν κάποιες εξελίξεις. Τα γνωστά εβραϊκά κολπάκια. Όπως μετά από αιώνες πήγε ο δολοφόνος Σαρόν στην Ιερουσαλήμ και σκότωσε Παλαιστίνιους, προκειμένου να ενεργοποιήσει μια "Ιντιφάντα", η οποία βρισκόταν σε κατάσταση ύφεσης.
Στο συμβατικό επίπεδο αυτοί όχι μόνον ήρωες δεν ήταν, αλλά ήταν καταστροφείς. Σε φυσιολογικές συνθήκες οι ίδιοι οι Εβραίοι της εποχής θα έπρεπε να τους αρπά­ξουν και να τους λιώσουν. Γιατί; Γιατί προκάλεσαν ένα χαλαρό σύστημα και το ανάγκασαν να σκληραίνει τη στάση του. Γιατί έβαλαν σε μπελά έναν ολόκληρο λαό, που εκείνη τη στιγμή είχε βελτιώσει τη ζωή του εξαιτίας των "κατα­κτητών" και δεν την είχε επιβαρύνει. Αυτά δεν αποτε­λούν δικές μας υποκειμενικές διαπιστώσεις. Δικές τους δια­πι­στώ­­σεις ήταν, εφόσον από αυτήν τη βελτίωση είχε δημι­ουργηθεί το πρόβλημά τους.
Ο εβραϊκός λαός στην εποχή των Μακεδόνων είχε μορφωθεί καλύτερα απ' ό,τι μορφωνόταν μέχρι τότε. Είχε οικονομικές δραστηριότητες μέσα σε ένα μεγάλο και οργα­νω­μένο σύστημα, που τους πρόσφερε μεγαλύτερα κέρδη απ' ό,τι μέχρι τότε είχαν. Μέχρι και το νερό είχαν ανακαλύψει εκείνη την εποχή οι Εβραίοι. Πλένονταν και δεν ξεφλούδιζαν τη βρομιά από πάνω τους. Μπορούσαν και θαύμαζαν τα ελληνικά αγάλματα και δεν τα έβλεπαν σαν πορνογραφικό υλικό, όπως οι αυνανιστές πρόγονοί τους.
Τέτοιου είδους "ήρωες" ένας λαός όχι μόνον δεν έχει λόγο να τους θυμάται, αλλά αντίθετα προσπαθεί να τους ξεχάσει. Οι Εβραίοι όμως δεν είναι συμβατικό έθνος και άρα και τα συμφέροντά του δεν είναι τέτοια. Οι Μακκα­βαίοι στην κυριολεξία "έσωσαν" το εβραϊκό έθνος. Το έθνος, που εκείνη τη στιγμή κινδύνευε να χαθεί, γιατί έχανε τη "συνέχειά" του. Τα νεαρά εβραιόπουλα εξελλη­νί­ζονταν και δεν ακολουθούσαν. Ο ελληνισμός ήταν για τον εβραϊσμό πιο επικίνδυνος από την πιο αφιλόξενη έρημο. Τα ελληνικά συγγράμματα ήταν πιο επικίνδυνα από το πιο δηλητηριασμένο νερό της ερήμου.
Οι Μακκαβαίοι με την προβοκάτσια τους έβαλαν το "ψωμί" τους μπροστά στους Μακεδόνες και αυτοί από την άγνοιά τους έβαλαν πάνω σ' αυτό το πολυπόθητο "βού­τυρο". Οι αγράμματοι προκάλεσαν την εχθρότητα των εξουσια­στών απέναντι στους μορφωμένους και εξελληνι­σμένους Εβραίους και τους συσπείρωσαν γύρω από την αγράμματη και θρησκόληπτη ηγεσία τους. Έχυσαν αίμα μακεδονικό, για να προκαλέσουν τα αντίποινα και άρα να προκαλέσουν αιμορραγία στον εβραϊκό κορμό. Αυτός ήταν ο στόχος τους. Στόχος τους δεν ήταν οι Μακεδόνες. Στόχος τους ήταν οι ανυπάκουοι Εβραίοι, που μέχρι τότε τους ξέφευγαν και μπορούσαν να "μαντρωθούν" μόνον υπό την απειλή των μακεδονικών όπλων.
Όλα αυτά τα εξασφάλισαν με μια απλή προβοκάτσια. Οι νεαροί Εβραίοι ξαφνικά μέσα σε έναν εξελληνισμένο κόσμο έπαψαν να είναι και οι ίδιοι Έλληνες. Έγιναν και πάλι Εβραίοι. Αυτό ήταν το ζητούμενο. Να πάψουν να συνα­να­στρέφονται ξένους και κυρίως τους Έλληνες. Να πά­ψουν να υιοθετούν τις συνήθειές τους. Να πάψουν να πηγαίνουν στα γυμναστήρια, για να είναι όμοιοι με τους καχεκτικούς πατέρες τους. Να πάψουν να πλένονται, για να είναι όμοιοι με τους βρομύλους πατέρες τους. Να πάψουν να μιλάνε ελληνικά, για να καταλαβαίνουν μόνον τους αγράμματους πατέρες τους. Να πάψουν να μορφώ­νονται, για να μαθαίνουν την "αλήθεια" από τους ιερείς τους. Με λίγα λόγια να επιστρέψουν στον "πάγκο" του πατέρα. Οι Εβραίοι έπρεπε να βλέπουν μόνον τους συγ­γενείς και τους ιερείς τους ως δικούς τους ανθρώπους.
Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της προβοκάτσιας. Οι φίλοι και οι γνωστοί έπαψαν να τους εμπιστεύονται. Αυτό ήταν αμοιβαίο, εφόσον και αυτοί έπαψαν να τους εμπιστεύονται. Διχάστηκε ο κόσμος και τα μίση επανήλθαν ξανά στα επί­πεδ­α που ευνοούσαν τους "προστάτες". Με μια προβο­κάτσια έμπλεξαν τον λαό σε έναν ανταρτοπόλεμο της συμφοράς, ο οποίος μπορεί να μην απέδωσε συμβατικούς καρπούς για ένα έθνος, αλλά εξασφάλισε πιστούς στα ιερατεία. Ο ραβίνος και πάλι βρήκε νεκρούς να θάψει σαν μάρτυρες. Ο ραβίνος και πάλι βρήκε κλαμένους να παρη­γο­ρήσει. Ο ραβίνος και πάλι βρήκε διωκόμενους να κρύψει. Ο εβραϊσμός είχε "σωθεί". Από εκεί και πέρα "Business as usual". Ως εχθροί οι Μακεδόνες ήταν μια χαρά. "Καλύτεροι" απ' ό,τι ήταν πριν την προβοκάτσια, γιατί ήταν πλέον εχθρικοί προς τους Εβραίους. Χρήσιμοι για το εβραϊκό έθνος όπως ήταν οι Ρωμαίοι, οι ναζιστές και όλοι οι ρατσιστές αυτού του κόσμου.
Αυτά όλα τα οποία περιγράφουμε μπορεί να φαίνονται παράξενα, αλλά δεν είναι. Ακόμα και στις μέρες μας συμβαίνουν, έστω και σε άλλες κλίμακες πολύ μικρότερες από αυτές των εθνών. Όλες οι ιδιόμορφες κοινωνικές ομάδες, που ασκούν εξουσία στα μέλη τους, με έναν ανάλογο τρόπο λειτουργούν. Απλά δεν φαίνονται. Ένας γύφτος, για παράδειγμα, λειτουργεί με ανάλογο τρόπο. Συνήθως κάνει τα αντίθετα από αυτά για τα οποία κλαίει και παραπονιέται. Κλαίει, για να δείξει σε κάποιους ότι έστω και στοιχειωδώς αγωνίζεται μέσα στην άδικη "κενωνία". Παραπονιέται διαρκώς, για να επωφεληθεί από τον πολιτισμό της υπόλοιπης κοινωνίας, μπας και τσιμπήσει κανένα "ψιλό" και όχι επειδή θέλει ν' αλλάξει. Δεν τον συμφέρει ν' αλλάξει.
Δεν τον συμφέρει να πάει το παιδί του σχολείο, γιατί σ' αυτήν την περίπτωση δεν θα πάει στα φανάρια να ζητιανέψει, για να του φέρει χρήματα να τα πιει στο καφενείο. Δεν τον συμφέρει να μορφωθεί αυτό το παιδί, γιατί δεν θα υπακούει στη "σοφία" του. Δεν τον συμφέρει να είναι καθαρό, γιατί χωρίς τη βρώμα δεν θα στιγμα­τίζεται και ως εκ τούτου δεν θα απομονώνεται μέσα στην κοινωνία. Δεν τον συμφέρει καν να είναι υγιές, γιατί μειώ­νεται η "απόδοσή" του στη ζητιανιά. Δεν τον συμφέρει να εκπολιτιστεί, γιατί αυτό θα καταστρέψει το γένος του. Θα τους βλέπει κι αυτό σαν γύφτους. Απλά πράγματα. Ο κάθε γύφτος κάνει από δέκα παιδιά, για να έχει δέκα διαφο­ρε­τικούς οικονομικούς "πόρους". Κάθε "φανάρι", όπου αυτά ζητιανεύουν, γίνεται ένα "μαγαζί" του. Θα έκανε δέκα παι­διά, αν έπρεπε να δουλέψει ο ίδιος για να τα σπουδάσει;
Τα ακριβώς ανάλογα συμβαίνουν και με τους Εβραί­ους. Ακόμα και τα παράπονά τους για τον αντισιωνισμό είναι εκ του πονηρού. Δεν τους συμφέρει να μην υπάρχει αντισιωνισμός. Βγάζουν κέρδη από τον αντισιωνισμό. Το λειτουργικό αυτής της κοινωνίας το εφεύραν οι "ήρωες" Μακκαβαίοι. Τα απόλυτα και αξεπέραστα "πρότυπα" όλων των γύφτων. Έτσι έσωσαν τον εβραϊσμό και γι' αυτό λατρεύονται σαν ήρωες. Χάρη σ' αυτούς έφτασαν όπως έφτασαν οι Εβραίοι στη σημερινή εποχή. Χάρη σ' αυτούς ζούσαν "όμορφα" σε τρισάθλια γκέτο. Έμεναν για χρόνια άπλυτοι, έστηναν πάγκους, προωθούσαν πόρνες, χαφιέ­διζαν τους λαούς επί αιώνες. Χάρη σ' αυτούς το έθνος αποκτούσε το "στίγμα", που δεν τους επέτρεπε να ενσωμα­τωθούν στις κοινωνίες που τους φιλοξενούσαν. "Άκμαζε" το έθνος επί αιώνες. Όποιος ήθελε χαφιέδες, δολο­φόνους, προβοκάτορες, μπορούσε να τους εξασφα­λίσει. Αρκεί να είχε χρήματα, για να πληρώσει τα "παιδιά" των Μακκαβαίων. Οι λαοί τους μισούσαν, μετατρέποντας τις κοινωνίες τους σε αφιλόξενες "έρημους", που έδιναν λόγο ύπαρξης στους διαδόχους των "οδοιπόρων" Μακ­καβαίων.
Τραγικό και μόνον να το σκεφτεί κάποιος. Μερικοί αγράμματοι παρέσυραν στο λάθος τους μορφωμένους Έλληνες και Εβραίους της εποχής και τους παγίδευσαν θανάσιμα. Αυτό ήταν ένα λάθος, το οποίο το χρεώνονται εξ’ ολοκλήρου οι Μακεδόνες. Αν ήταν πονηροί οι Μακε­δόνες, δεν έπρεπε καν ν' ασχοληθούν μαζί τους. Ούτε καν να τους έβγαζαν από τον ναό. Να τους έστελναν ακόμα και προμήθειες, για να καθίσουν όσο θέλουν εκεί μέσα. Να τους έχουν μαζεμένους σε έναν χώρο. Να τους εξευ­τε­­λίσουν. Απέναντι σε προβοκάτορες μόνον με προβο­κάτσια μπορείς να απαντήσεις.
Αυτή η πονηριά έλειπε από τους Μακεδόνες, γιατί απλούστατα ήταν Έλληνες. Οι Έλληνες δεν είναι πονηροί. Οι Έλληνες εκφράζουν πάντα την ισχύ και αυτό τους καθι­στά αγαθούς. Δεν γνωρίζουν την τέχνη της προβο­κάτσιας. Δεν έχουν μάθει να τρώνε ψωμί με κλάματα σαν θύματα. Όταν είναι ισχυροί, στέκονται στα πόδια τους και γελάνε. Όταν είναι αδύναμοι, γονατίζουν και δεν σταμα­τούν να κλαίνε μέχρι να σηκωθούν. Δεν έχουν μάθει να προο­δεύουν, παριστάνοντας τους κακομοίρηδες. Δεν έχουν μάθει να αισθάνονται ισχυροί στα γόνατα. Αυτό το οποίο κάνουν μονίμως οι Εβραίοι. Εκεί την "πάτησαν" οι Μακε­δόνες.
Είδαν τους Μακκαβαίους όρθιους και νόμισαν ότι έχουν μπροστά τους έναν εχθρό, που πρέπει να του επιτεθούν. Δεν κατάλαβαν ότι αυτοί "σηκώθηκαν" όρθιοι, απλά για να ρίξουν και τους υπόλοιπους ομοεθνείς τους στα "γόνατα". Δεν κατάλαβαν ότι οι "παράλυτοι" σηκώθηκαν στιγμιαία, ποντάροντας στο ότι οι εξουσιαστές —αντι­δρώ­ντας ενστικτωδώς— θα τους ξαναρίξουν κάτω. Οι Μακεδό­νες επιτέθηκαν στους έρποντες Μακκαβαίους και στην ουσία έκαναν ζημιά στους μόνους Εβραίους οι οποίοι λόγω του εξελληνισμού τους κατόρθωσαν να σταθούν στα πόδια τους. Αυτό ήταν λάθος.
Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για έλλειψη πονηριάς από την πλευρά των Μακεδόνων. Αντέδρασαν με λάθος τρόπο απέναντι σε εξειδικευμένους προβοκάτορες. Δεν έκαναν αυτό που έπρεπε. Μετά την προβοκάτσια των Μακκαβαίων έπρεπε να βάλουν πάγκους έξω από τον ναό και να κόβουν εισιτήρια για όποιον θέλει να δει "ζωντανά" τα "απώτατα" όρια της ανθρώπινης ύπαρξης. Να οργανώνουν "χάπενινγκ" με καλλίγραμμες κοπέλες. Ήταν θέμα χρόνου να τους τελειώσουν. Από πανούκλα θα πέθαιναν οι βρομιάρηδες. Με αυνανισμό θα γέμιζαν τις ώρες τους.
Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για αντισυμβατικότητα. Αν οι Εβραίοι ήταν συμβατικό έθνος, οι μεγαλύτεροι ήρωές του θα ήταν οι Εβραίοι που ίδρυσαν το Ισραήλ το 1948. Πρώτος ο Μωυσής, που τους παρέδωσε εκείνο το μέρος ως "Γη της Επαγγελίας" και δεύτεροι αυτοί που χιλιάδες χρόνια μετά το ανέκτησαν για λογαριασμό του έθνους. Ενδιάμεσα δεν μπορούν να υπάρχουν ήρωες σε εθνικό επίπεδο. Ήρωες, που να τρέχουν κλαίγοντας με τους πάγκους τους στους ώμους για να σωθούν, δεν υπάρχουν. Ήρωες, κρυβόμενοι σε λαγούμια και υπονόμους, δεν υπάρχουν. Άρα για τους Εβραίους η εθνική τους "επιτυχία" ήταν διαφορετική από αυτήν που αντιλαμβάνονται ως τέτοια τα υπόλοιπα έθνη. Γι' αυτούς επιτυχία είναι να επιβιώνουν και να προοδεύουν με τους πάγκους. Επιτυχία τους είναι να τρώνε "παντεσπάνι", έστω και στα γόνατα.
Ακόμα και η ίδρυση του κράτους του Ισραήλ δεν αποτελεί ξεχωριστή εθνική επιτυχία γι' αυτούς. Δεν την γιορτάζουν ως τέτοια. Είναι ένα ακόμα εθνικό "πρότζεκτ", που ενισχύει τα συμφέροντα του εβραϊσμού παγκοσμίως. Για κάποιους Εβραίους το κράτος του Ισραήλ δεν σημαίνει τίποτε σημαντικό και γι' αυτόν τον λόγο δεν υπάρχει στο εορτολόγιό τους με την ανάλογη έκταση. Για όλους όμως τους Εβραίους ανεξαιρέτως οι Μακκαβαίοι είναι οι εθνικοί ήρωες. Στο κράτος του Ισραήλ "διαπρέπουν" οι κάθε λογής Μακάμπι. Το έθνος προοδεύει όπως αποφάσισαν εκείνοι οι Μακκαβαίοι και απλά το Ισραήλ είναι μέρος αυτής της προόδου και όχι το θεμέλιό της, όπως θα ήταν για ένα συμβατικό έθνος.
Βλέποντας λοιπόν ο αναγνώστης όλα αυτά, καταλα­βαίνει τα πράγματα με έναν διαφορετικό τρόπο. Εθνικός εχθρός των Εβραίων είναι αυτός τον οποίον όρισαν οι εθνικοί του ήρωες ως τέτοιον. Εχθρός τους είναι η Μακε­δονία και ό,τι αυτή αντιπροσωπεύει. Εχθρός τους είναι ο ελληνισμός, που απειλεί μόνιμα το εβραϊκό έθνος και καθιστά τον αγώνα των Μακκαβαίων παντοτινά επίκαι­ρο. Όταν γνωρίζεις ποιος είναι ο εχθρός τους, μπορείς να καταλάβεις και ποιοι είναι οι "σωστοί" Εβραίοι με βάση τα πρότυπά τους. Με βάση τα πρότυπα που για οκτώ ημέρες κάθε χρόνο θα τους υπενθυμίζονται. Με βάση τα μνημόσυνα των "σωστών" Εβραίων, που για οκτώ ημέρες θα υπενθυμίζονται στους υπολοίπους.
"Σωστός" Εβραίος είναι ο Ιωσήφ "Τίτο", που έβαλε τα "θεμέλια", για να κάνει ζημιά στη Μακεδονία. "Σωστός" Εβραίος είναι ο Μπεναρόγια, που δημιούργησε το μετέ­πειτα ΚΚΕ ως μοχλό πρόκλησης έντασης στη Μακεδονία. "Σωστός" Εβραίος είναι ο Κίσινγκερ, που έκανε ζημιά στον ελληνισμό με την Κύπρο. "Σωστός" Εβραίος είναι ο Νίμιτς, που παριστάνει τον διαπραγματευτή, για να εξασφαλίσει τα εβραϊκά συμφέροντα εις βάρος των εχθρών του. "Σωστός" Εβραίος είναι ο Σόρος, που χρηματοδοτεί τον κάθε πιθανό ή απίθανο παράγοντα, που μπορεί να κάνει κακό στη Μακεδονία. "Σωστός" Εβραίος είναι ο Γιωργάκης, που, ως υπουργός εξωτερικών της Ελλάδας, αναγνώρισε "ίχνη" μακεδονικού έθνους στη σημερινή Ελλάδα. Όλοι αυτοί είναι "σωστοί" όχι μόνον γιατί πρόσφεραν κέρδη στο έθνος τους, αλλά γιατί δεν ξέχασαν να κάνουν ζημιά και στους εχθρούς του. Όλοι αυτοί "τιμούνται" στη Χανουκά, γιατί είναι γνήσιοι "Μακκαβαίοι".

Αγάπη μου, συρρίκνωσα την εξεταστική. Δεν θα μάθουν τίποτε!

Ένα ακόμη επεισόδιο στο σίριαλ της αναξιοπιστίας και της παλινωδίας σχετικά με την εξεταστική επιτροπή για την οικονομία, πρόσθεσε χθες ο πρωθυπουργός. Ακυρώνοντας τον ίδιο τον εαυτό του, όταν μόλις πρόσφατα δήλωσε ότι θα εξεταστούν όλα – και οι δοσοληψίες με την Γκόλντμαν Ζακς – τώρα κάνει πίσω.

Bάφτισε ο κ. Παπανδρέου «επίμαχη περίοδο» το διάστημα μεταξύ 2007-2009 και έκανε όπισθεν ολοταχώς από το βήμα της Βουλής. Και είπε ότι αυτή πρέπει να εξεταστεί.

Στην προσπάθειά του να αποφύγει το πικρό ποτήρι χρονολογιών που και ο ίδιος ήταν μόνιμο μέλος του υπουργικού συμβουλίου, έφτασε στο σημείο να «αθωώσει» ακόμη και την πρώτη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας
.

Για τον ίδιο ακριβώς λόγο, ο κ. Παπανδρέου δεν δέχεται εξεταστική για την οικονομία γενικά – ώστε να αποδοθούν οι πολιτικές ευθύνες για την καταστροφή – αλλά αποφάσισε ξαφνικά να υποβάλει την χώρα σε αυτομαστίγωση, δικάζοντας τον εαυτό της για την ποιότητα των στοιχείων που έστελνε στην ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία.



http://antilogos-gr.blogspot.com/2010/10/blog-post_16.html

Σύνοδος για το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ

Σύνοδος υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας του ΝΑΤΟ για το νέο δόγμα και τη νέα δομή της Συμμαχίας.

«Η Ελλάδα αξιολόγησε καταρχήν θετικά το παρόν σχέδιο του νέου στρατηγικού δόγματος που παρουσίασε στα κράτη-μέλη ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Αντερς Φογκ Ρασμούσεν, ενώ το νέο μοντέλο δομής διοίκησης, που εκπόνησε επιτροπή ανωτάτων αξιωματικών, θα αποτελέσει αντικείμενο περαιτέρω επεξεργασίας», αναφέρουν σε κοινή ανακοίνωσή τους το υπουργείο Εξωτερικών το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, μετά τη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας της Συμμαχίας στις Βρυξέλλες, στην οποία συμμετείχαν ο υπουργός Εξωτερικών Δ. Δρούτσας και ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Ε. Βενιζέλος.

«Όπως παρατήρησαν οι Υπουργοί Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας, στην παρούσα φάση της διαδικασίας, τα σχέδια των ως άνω κειμένων που βρίσκονται υπό επεξεργασία ανταποκρίνονται στις επιλογές που έχει κάνει η χώρα μας».

Η σημερινή σύνοδος έγινε στο πλαίσιο της προετοιμασίας της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ, που θα γίνει τον Νοέμβριο στη Λισαβόνα και εξέτασε όλο το φάσμα των μεγάλων θεμάτων που απασχολούν το ΝΑΤΟ.

Ειδικότερα, οι υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας της Συμμαχίας, σύμφωνα με την ίδια ανακοίνωση, «συζήτησαν το νέο στρατηγικό δόγμα, τη νέα δομή δυνάμεων, το ζήτημα της αντιπυραυλικής ασφάλειας, τη μεταρρύθμιση των οργανισμών της Συμμαχίας, τις σχέσεις ΝΑΤΟ- ΕΕ, τις διαδικασίες εξοικονόμησης πόρων και όλα τα συναφή θέματα που θα οριστικοποιηθούν στη σύνοδο των Αρχηγών Κρατών και Κυβερνήσεων του ΝΑΤΟ».
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ – ΜΠΕ (14/10/2010)

Η κ. Αρβελέρ, η πολύπολιτισμικότητα και η παραποίηση ενός άρθρου του κ. Κ. Χολέβα

Με έκπληξη παρατηρώ να ανακυκλώνεται παραποποιημένο στο Διαδίκτυο μέσω ιστολογίων και ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ένα άρθρο μου, το οποίο πρωτοδημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ του Στέλιου Παπαθεμελή και στο ηλεκτρονικό περιοδικό ΑΝΤΙΒΑΡΟ με αρχικό τίτλο ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΗΘΗ ΤΗΣ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑΣ. Κάποιοι άλλαξαν την υπογραφή μου και έβαλαν από κάτω την υπογραφή της γνωστής και διακεκριμένης Βυζαντινολόγου κ. Ελένης Αρβελέρ. Η παρεξήγηση ίσως ξεκίνησε από το γεγονός ότι στην αρχή του κειμένου μου παραπέμπω σε μία συνέντευξη της κ. Αρβελέρ περί Βυζαντινού πολιτισμού. Η πλαστογράφηση της ταυτότητας του κειμένου προσβάλλει πρώτον την κυρία Αρβελέρ, στην οποία αποδίδονται δικά μου σχόλια με τα οποία πιθανόν να μην συμφωνεί. Επιπλέον η παραποίηση αυτή, που πήρε περιέργως μεγάλη έκταση, προσβάλλει και τη δική μου πνευματική ιδιοκτησία. Για όλους αυτούς τους λόγους αναδημοσιεύω στην συνέχεια το πλήρες κείμενο με τη σωστή υπογραφή και παρακαλώ όλους όσοι εκ παραδρομής συνετέλεσαν στην παραποίηση να κάνουν τη διόρθωση στα ιστολόγιά τους. Ευχαριστώ για την κατανόηση.

ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΗΘΗ ΤΗΣ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑΣ

Κωνσταντίνος Χολέβας
Πολιτικός Επιστήμων

Με τη συνέντευξή της στην Κυριακάτικη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της 30.5.2010 η κ. Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Το Βυζάντιο, είπε, ήταν μεν πολυεθνικό, αλλά μονοπολιτισμικό, είχε μόνο τον ελληνικό πολιτισμό. Έτσι η διαπρεπής βυζαντινολόγος μάς έδωσε και το μυστικό της επιβιώσεως ενός κράτους επί 1100 χρόνια. Τα μονοπολιτισμικά κράτη έχουν μέλλον, τα πολυπολιτισμικά διαλύονται είτε ειρηνικά είτε με τη βία των όπλων. Θυμηθείτε την περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας, παρατηρήστε τα διαλυτικά φαινόμενα στα Σκόπια (μουσουλμάνοι Αλβανοί κατά Χριστιανών Σλάβων), ακόμη και στο Βέλγιο (οι Ολλανδόφωνοι Φλαμανδοί θέλουν να αποσχισθούν από τους γαλλόφωνους Βαλλόνους). Μπορεί μία κοινωνία σήμερα να αντέξει ένα συγκεκριμένο –όχι απεριόριστο- αριθμό μεταναστών από άλλες χώρες, αλλά πρέπει να τους ενσωματώνει σε ένα και μοναδικό πολιτιστικό πρότυπο. Ο μονοπολιτισμός σώζει τις κοινωνίες, διατηρεί τις ισορροπίες και απομακρύνει τη διάσπαση και την γκετοποίηση.
Στην Ελλάδα, δυστυχώς, δεν διδασκόμαστε από την Ιστορία. Αντί να θαυμάζουμε το μονοπολιτισμικό Βυζάντιο (Ρωμανία) έχουμε διδαχθεί από ξενόφερτες προπαγάνδες και από θορυβώδεις μειοψηφίες να υμνούμε την πολυπολιτισμικότητα. Κάποιοι θέλουν να μεταφέρουν άκριτα στη χώρα μας πρότυπα κοινωνιών που δεν έχουν καμμία σχέση με την ιστορία μας, την ψυχοσύνθεσή μας, τις κοινωνικές ανάγκες μας. Το πολυπολιτισμικό πρότυπο δοκιμάσθηκε στις ΗΠΑ που είναι εξ ολοκλήρου χώρα μεταναστών. Στην Ευρώπη οι σοβαρές χώρες καταπολεμούν την πολυπολιτισμικότητα και μιλούν για ένα και μοναδικό πολιτιστικό πρότυπο που οφείλουν όλοι να ακολουθούν. Απόρροια της πολυπολιτισμικής ψυχώσεως στην Ελλάδα είναι και η αδράνεια των ελληνικών αρχών κατά τα τελευταία είκοσι χρόνια έναντι του προβλήματος της λαθρομετανάστευσης. Όποιος μιλούσε δημοσίως κατά του αλόγιστου και ανεξέλεγκτου αριθμού λαθρομεταναστών κινδύνευες να δεχθεί τα γνωστά κοσμητικά επίθετα που χρησιμοποιούν οι δήθεν προοδευτικοί.
Ευτυχώς τα πράγματα αλλάζουν και σ’ αυτό συντελεί και η συμμετοχή μας στην Ευρ. Ένωση. Μπορεί για άλλα θέματα να έχουμε παράπονα από την Ε.Ε., όμως στο θέμα των λαθρομεταναστών μάς βοηθεί εμπράκτως. Η αστυνομική δύναμη ΦΡΟΝΤΕΞ της Ε.Ε. περιπολεί με πλοία και ελικόπτερα στα θαλάσσια σύνορά μας προς την Τουρκία και όπως μαθαίνουμε από τη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 12-6-2010 ήδη μειώθηκε κατά 70% η λαθραία είσοδος ασιατών μεταναστών , τους οποίους έστελναν οι Τούρκοι δουλέμποροι. Αν δεν υπήρχε η ΦΡΟΝΤΕΞ και η πολιτική βούληση της Ευρ. Ενώσεως, θα πελαγοδρομούσαμε ακόμη σε ιδεολογικές συζητήσεις περί «ανοικτών συνόρων» και πολυπολιτισμικών παραδείσων.
Σε όλη την Ευρώπη καταρρέει η ιδεολογία της πολυπολιτισμικότητας. Οι λαοί τονώνουν την εθνική συνείδηση και θέτουν όρια στον αριθμό των μεταναστών που μπορούν να αντέξουν. Όταν σε μία χώρα οι κυβερνώντες δεν λαμβάνουν μέτρα υπέρ της μονοπολιτισμικής κοινωνίας τότε διογκώνεται η Ακροδεξιά. Το είδαμε στις Ολλανδικές εκλογές του Ιουνίου. Όποιοι ειλικρινά δεν θέλουν να αφήσουν τη λύση των προβλημάτων σε ακραία πολιτικά κινήματα θα πρέπει να ωθήσουν τα κόμματα εξουσίας, κεντροδεξιά και κεντροαριστερά , να λάβουν καίρια μέτρα κατά των πολυπολιτισμικών μύθων. Ο ρατσισμός δεν κερδίζει έδαφος όταν προστατεύουμε τις εθνικές και θρησκευτικές αξίες της πλειοψηφίας του λαού μας. Αντιθέτως κερδίζει έδαφος όταν αγνοούμε τα δικαιώματα των πολλών στο όνομα ενός κίβδηλου ανθρωπισμού που αφήνει την Ελλάδα ξέφραγο αμπέλι και οδηγεί σε αύξηση της εγκληματικότητας και σε διάλυση του κοινωνικού ιστού.
Ως Ορθόδοξος Χριστιανός αντιτίθεμαι στα δύο άκρα. Και στον φυλετισμό-ρατσισμό, αλλά και στους πολυπολιτισμικούς και εθνομηδενιστικούς μύθους. Η ελληνική κοινωνία οφείλει να σταματήσει την κίνηση του εκκρεμούς από το ένα στο άλλο άκρο και να χαράξει τη μέση οδό της Αριστοτελικής λογικής. Ούτε μπορούμε να γίνουμε φρούριο με κλειστές πόρτες ούτε να μετατραπούμε σε παράδεισο του κάθε λαθρομετανάστη και δουλεμπόρου. Η μονοπολιτισμικότητα της Αρχαίας Ελλάδος και του Βυζαντίου διέσωσαν τη συνέχεια του Ελληνισμού. Έχουμε χρέος απέναντι στους νέους μας να συνεχίσουμε αυτή την πορεία, αυτόν τον πολιτισμό. Η ελληνορθόδοξη ταυτότητα μας διδάσκει κατανόηση και ανεκτικότητα προς τους άλλους πολιτισμούς. Όχι όμως εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων και της ιστορικής μας αυτοσυνειδησίας.
Ας διδάξουμε λοιπόν στα παιδιά μας την ελληνορθόδοξη παράδοση και την Ιστορία του Έθνους μας και ας αξιοποιήσουμε την ευρωπαϊκή βοήθεια για τον περιορισμό της λαθρομεταναστεύσεως.

Κ.Χ. 12.6.2010

Το μίσος του μεγάλου τραπεζικού κεφαλαίου για την Ευρώπη

θεση1: Τοσο ο Α Παγκοσμιος οσο και ο Β ειχαν σαν ενα εκ των θεμελιωδων στοχων τους απο πλευρας τραπεζικου κεφαλαιου την καταστροφη των ευρωπαικων κρατων και υποδομων και τον τερματισμο των αποικιακων ευρωπαικων αυτοκρατοριων...

θεση2: Οταν το τραπεζικο κεφαλαιο με χωροφυλακα την Αμερικη και μπαμπουλα τη Σοβιετια κυριαρχησε στη μεταπολεμικη Ευρωπη απαιτησε να γινει η Ενωση της οχι με πυξιδα μια Ευρωπη των Εθνων αλλα μια Ευρωπη που θα υπακουει σε μια Ιερα Συμμαχια των τραπεζικων οικογενειων και των πολυεθνικων...η ΕΕ θα χρησιμοποιουνταν ως οχημα ωστε να αποδυναμωθουν οι εθνικες πολιτικες και να υπακουει η καθε χωρα στις "κοινοτικες" πολιτικες...το Μααστριχ ηταν μια προβα τζενεραλε παγκοσμιας κυβερνησης στην κλιμακα μιας ηπειρου...

θεση3: Το μεγαλο προβλημα για το προτζεκτ της επερχομενης παγκοσμιας κυβερνησης ειναι η υψηλη μορφωση και η πολιτικη παιδεια των Ευρωπαιων (πλας το χριστιανικο μπακγκραουντ τους που ειναι ασυμβατο με τις νεοταξικες αξιες)...γι' αυτο αποφασισθηκε να γινει η εισβολη εξαθλιωμενων και αμορφωτων Μουσουλμανων στην Ευρωπη οποτε σε βαθος χρονου οι Ευρωπαιοι να αλλιωθουν κοινωνικα, πολιτισμικα και θρησκευτικα...το να ριξουν τα μεροκαματα ηταν δευτερη ιεραρχηση, ο βασικος στοχος ηταν να χασει η Ευρωπη τη συνοχη της και αρα την οποια δυναμικη θα ειχε το μορφωμενο και πολιτικοποιημενο κομματι του πληθυμου της αν αποφασιζε να προχωρησει σε ειρηνικους και συντεταγμενους μαζικους κοινωνικους αγωνες με πανευρωπαικα αιτηματα οπως για παραδειγμα ενα νεο Κοινωνικο Συμβολαιο...

Α.Ω.
, hellenicrevenge

Ομολογία ΣΟΚ από τον πρώην πρωθυπουργό των Σκοπίων Γκεοργέφσκι.

Σοκαριστικό Βίντεο που ξεσκεπάζει τους Σκοπιανούς και τα ψεύδη τους!!!Ομολογία Σοκ από τον πρώην πρωθυπουργό της FYROM, Γκεοργκέφσκι:ο Goce Delchev και ο Dame Gruev έδιναν θανατικές καταδίκες σε όποιον τολμούσε να πει ότι το αίμα του Μ. Αλέξανδρου κυλούσε στις φλέβες του
Πριν 100 χρόνια περίπου, οι ΨευτοΜακεδόνες “Ήρωες” των σημερινών Σκοπιανών εκτελούσαν ως προδότη όποιον τολμούσε να δηλώσει απόγονος του Μέγα Αλέξανδρου ενώ σήμερα όποιος τολμάει να ισχυριστεί το… αντίθετο αποκτάει την στάμπα του Προδότη!!ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO

history-of-macedonia

Βρε Έλληνες, η όλη ατμόσφαιρα δεν σας μυρίζει μεγάλο κόλπο;;

Όπως ακριβώς είχε γίνει με το χρηματιστήριο, όταν κάποιοι «τρέλαναν» όλους τους Έλληνες και τους οδήγησαν σαν πρόβατα σε ένα φανταστικό «Ελντοράντο» ώστε να κάνουν «οικειοθελώς» τη μεγαλύτερη, μέχρι εκείνη τη στιγμή, «δωρεά» χρημάτων προς τα μεγάλα ντόπια και ξένα συμφέροντα, το ίδιο ακριβώς μυρίζει και σήμερα.
Και πάλι ο ελληνικός λαός, ωσάν να οδηγείται με ένα μεγάλο κόλπο, σαν τα πρόβατα, απροστάτευτος και «τρελαμένος»,.....
όχι με την υπόσχεση πλουτισμού αυτή τη φορά, αλλά κάτω από την τρομοκρατία της «πτώχευσης, στο να ανεχτεί αδιαμαρτύρητα, για μια ακόμα φορά, την οικονομική του αφαίμαξη, προς όφελος και πάλι των μεγάλων ντόπιων και ξένων συμφερόντων.

Είμαστε εντελώς απροστάτευτοι. Και είμαστε απροστάτευτοι, γιατί απλά δεν έχουμε πολιτική ηγεσία. Δυστυχώς η χώρα μας δεν διαθέτει μια εθνική πολιτική ελίτ που πρώτο στόχο θα είχε να προστατέψει τα συμφέροντα του ελληνικού έθνους. Έχουμε μια πολιτική ελίτ που είναι «υπάλληλος» κρατικοδίαιτων συμφερόντων, τα οποία ενδιαφέρονται μόνο να απομυζούν το χρήμα που φέρνουν οι φόροι και τα δάνεια και όχι για την οικονομική άνθιση του λαού. Υπεύθυνο φυσικά γι’ αυτή την κατάσταση είναι το πολιτικό σύστημα της χώρας.

Έχουμε μια κυβέρνηση που οικειοθελώς παρέδωσε τη χώρα στον έλεγχο των διεθνών τοκογλύφων και απλά παίζει το ρόλο του κοτζαμπάση φοροεισπράκτορα. Αυτή τη φορά δεν οδηγούμαστε στο να διαθέσουμε τα χρήματά μας «οικειοθελώς». Αυτή τη φορά οδηγούμαστε με κρατική βία και τρομοκρατία «πτώχευσης» σε ακούσια οικονομική μας αφαίμαξη, προφανώς για το «καλό» μας.

Πρέπει να συνέλθουμε το ταχύτερο από αυτό το λήθαργο που μας έχει βάλει η πολιτική ελίτ του τόπου με τη βοήθεια των καθεστωτικών ΜΜΕ και να αντιδράσουμε το ταχύτερο, διαφορετικά, αργότερα η αντίδραση θα είναι βίαιη και καταστροφική.

Μια πρώτη αντίδραση θα είναι απλά να συνειδητοποιήσουμε το κόλπο που παίζουν σε βάρος μας και ποιοι ακριβώς το παίζουν.
Τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους.

Σκεφτείτε απλά πως από τη μια μεριά μας ανεβάζουν συνεχώς το δείκτη του δημοσίου ελλείμματος για να μας τρομοκρατούν και να μας προετοιμάζουν για νέα μέτρα και από την άλλη ρίχνουν εικονικά τα spreads, για να πάμε να ψηφίσουμε τους κυβερνητικούς εντολοδόχους τους.

Αν για λίγο, διώξουμε τον τρόμο που μας προκαλούν και σκεφτούμε ψύχραιμα τι παιχνίδια μας παίζουν, ξένοι εντολείς και ντόπιοι εντολοδόχοι, όλοι αυτοί θα γελοιοποιηθούν στα μάτια μας πάραυτα και θα καταρρεύσουν. 

Μαλδίβες: Δασκάλα ζωγράφισε πυξίδα και την έδιωξαν γιατί προσηλύτιζε στον χριστιανισμό



Οι Μαλδίβες Νήσοι, μία νησιωτική χώρα ανάμεσα στα 1.190 νησιά του Ινδικού Ωκεανού, στα ανοικτά της Σρι Λάνκα στη Νότια Ασία, είναι η μόνη χώρα μετά τη Σαουδική Αραβία που ισχυρίζεται ότι έχει 100 τοις εκατό μουσουλμανικό πληθυσμό. Όσον αφορά το Σύνταγμά της, μόνο ένας μουσουλμάνος μπορεί να είναι πολίτης της χώρας. Η εισαγωγή οποιουδήποτε βιβλίου που έρχεται σε αντίθεση με το Ισλάμ είναι απαγορευμένο από το νόμο.
Πολλοί από τους πάνω από 70.000 αλλοδαπούς εργαζόμενους στις Μαλδίβες είναι χριστιανοί, αλλά τους επιτρέπεται να ασκούν την πίστη τους μόνο εντός των τοιχών του σπιτιού τους. Δεν μπορούν ακόμη να μαζευτούν για να προσευχηθούν στα σπίτια του ενός ή του άλλου – και όποτε αυτό συνέβη στο παρελθόν, είχε ως αποτέλεσμα τη σύλληψη και την απέλασή τους.
Πολλοί στην κοινωνία των Μαλδίβων, μαζί με τους θρησκευτικούς και πολιτικούς ηγέτες, πιστεύουν ότι η θρησκευτική ελευθερία δεν είναι κάτι το «υγιές» για την επιβίωση του έθνους ..
Οι αρχές στις Μαλδίβες την περασμένη εβδομάδα έδιωξαν μία χριστιανή δασκάλα από την Ινδία, αφότου οι μουσουλμάνοι γονείς μίας μαθήτριάς, απαίτησαν να την απομακρύνουν επειδή "κήρυττε τον χριστιανισμό."
Την Τετάρτη το βράδυ μια ομάδα οργισμένων μουσουλμάνων γονέων εισέβαλε στο δημόσιο σχολείο στο νησί Foakaindhoo, στην ατόλη Shaviyani, κατηγορώντας την Geethamma George ότι «ζωγράφισε ένα σταυρό στην τάξη», σύμφωνα με μία μια πηγή.
«Μόνο 10 δάσκαλοι βρέθηκαν να υπερασπιστούν την Geethamma όταν ένα τεράστιο πλήθος συγκεντρώθηκε έξω από το σχολείο», είπε η πηγή από το τηλέφωνο. "Πολλοί κάτοικοι του νησιού, συμμετείχαν επίσης στην διαμαρτυρία των γονέων."
Η διοίκηση του σχολείου ζήτησε αμέσως τη βοήθεια υπαλλήλων από το υπουργείο Παιδείας.
«Φοβούμενοι ότι η δασκάλα θα δεχτεί σωματικές επιθέσεις, οι υπάλληλοι την έβγαλαν έξω από το νησί αμέσως», είπε η πηγή. "Ποτέ δεν θα μπορέσει να επιστρέψει στο νησί, και ούτε και αυτή το θέλει. Θα πρέπει να της δοθεί μια θέση εργασίας σε κάποιο άλλο νησί.
Λίγες ημέρες νωρίτερα, η δασκάλα, είχε ζωγραφίσει μία πυξίδα για να διδάξει τις κατευθύνσεις στην έκτη τάξη. Αλλά οι μαθητές, οι οποίοι γνώριζαν ελάχιστα αγγλικά, μπέρδεψαν το σχέδιο νομίζοντας ότι είναι σταυρός και θεώρησαν ότι η δασκάλα προσπαθεί να διδάξει τον Χριστιανισμό, ανέφερε η πηγή. Οι μαθητές κατήγγειλαν το περιστατικό στους γονείς τους, οι οποίοι με τη σειρά του έστειλαν μια προειδοποίηση στο σχολείο.
Η διεύθυνση του σχολείου συνέστησαν μια επιτροπή για να ερευνήσει τους ισχυρισμούς και κάλεσαν για μια συνάντηση τους γονείς, για να τους παρουσιάσουν τα πορίσματά τους. Η επιτροπή διαπίστωσε ότι η δασκάλα είχε ζωγραφίσει μία πυξίδα, ως μέρος του μαθήματος της Γεωγραφίας.
"Ωστόσο, οι γονείς έφτασαν το προηγούμενο βράδυ για να «λύσουν» το θέμα έξω από το σχολείο", δήλωσε η πηγή.
Σύμφωνα με την τοπική εφημερίδα ‘Haveeru’, οι αρχές μετέφεραν την δασκάλα στο κοντινό νησί Funadhoo" αφότου οι γονείς απείλησαν ότι θα την δέσουν και θα την πετάξουν μακριά από το νησί."
Η δασκάλα, η οποία εργαζόταν στο σχολείο για τρία χρόνια, κατάγεται από τη νότια ινδική παράκτιο επαρχία της Κεράλα. Πολλοί χριστιανοί από την Κεράλα και τη γειτονική επαρχία του Tamil Nadu της Ινδίας εργάζονται ως καθηγητές και γιατροί στις Μαλδίβες.
Το κήρυγμα ή άσκηση θρησκευτικής πίστης εκτός της μουσουλμανικής απαγορεύεται βάσει του δικαίου των Μαλδίβων, το οποίο δεν αναγνωρίζει καμία άλλη θρησκεία εκτός από το Ισλάμ. Οι περισσότεροι από τους 300.000 κατοίκους των Μαλδίβων είναι όλοι σουνίτες μουσουλμάνοι.
Οι Μαλδίβες κυβερνήθηκαν από έναν αυταρχικό, συντηρητικό μουσουλμάνο πρόεδρο, τον Maumoon Abdul Gayoom, για 30 χρόνια. Το πολίτευμα έγινε πολυκομματική δημοκρατία το 2008 με τον Mohamed Nasheed – που ανήκε στο μεγάλο φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα των Μαλδίβων (MDP) – όπως και ο νέος πρόεδρος.
Το κόμμα της αντιπολίτευσης (DRP) επικρίνει συχνά την κυβέρνηση του Nasheed, κατηγορώντας την ότι είναι φιλελεύθερη σε πολιτιστικά και θρησκευτικά ζητήματα, κάτι το οποίο, όπως λέει το DRP, θα έχουν κάποια επίπτωση στην κυριαρχία και την ταυτότητα της χώρας.
Ένας βασικός σύμμαχος του MDP, είναι το κόμμα Adhaalath, που έχει επίσης συντηρητικές απόψεις για τη θρησκεία και τον πολιτισμό. [Έχει υποστηρίξει τον θάνατο των ‘αποστατών’, τον λιθοβολισμός για να αναφέρουμε μόνο μερικά, για αυτή την ομάδα.]
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ