Διαβάστε στο παρακάτω κείμενο τις σκέψεις του καθηγητή κ. Γεωργαντζά. Προσωπικά εγώ, αξιολογώντας τις τέσσερεις τακτικές που προτείνει, συναισθηματικά τάσσομαι υπέρ της «Λαϊκής Εξέγερσης» αλλά η λογική μου λέει όχι μια και δεν είναι μόνο η «Eurogendfor». Είναι και η απόφαση του ΝΑΤΟ να επεμβαίνει υπέρ των φιλικών του κυβερνήσεων και ας είναι (οι κυβερνήσεις) άθλιες σαν την παρούσα κυβέρνηση Γιωργάκη. Από την άλλη, να αρχίσουμε τις ατέλειωτες συμπράξεις, συνενώσεις και συναθροίσεις με ατέρμονες συζητήσεις χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα (ελληνικό γνώρισμα) είναι αυτό που ίσως εξυπηρετεί περισσότερο το υπάρχον σύστημα μια και μας έχει «σπουδάσει» επί 150 χρόνια και, κατά βάση, οι τρεις πρώτες τακτικές απλά θα του δώσουν χρόνο να ετοιμάσει την άμυνά του. Είμαι υπέρ μιας δυναμικής αντιμετώπισης της κατάστασης επειδή δεν αρκεί να μένουμε σε ευχές και προσευχές.
Γράφει ο Νικόλαος Γεωργαντζάς*
Είναι αναγκαία η τακτική της βίαιης εξέγερσης, μέσα στην όλη στρατηγική ανατροπής του νυν σαθρού πολιτικού συστήματος της δυναστικής κομματοκρατίας και της αντικατάστασής του με ένα άλλο πολιτικό σύστημα; Ποιά τακτική θα έχει περισσότερη αποτελεσματικότητα, εκείνη της λαϊκής εξέγερσης με βία ή η ειρηνική λαϊκή συνάθροισις με αίτημα ‘πολιτειότητας’, δηλαδή αίτημα ανάκτησης της ιδιότητας του πολίτη, από Ελληνίδες και Έλληνες που επιθυμούν να ξαναγίνουμε πραγματικοί πολίτες;
Ποιές είναι οι επιλογές τακτικών γιά την ανατροπή και αντικατάσταση του νυν σαθρού πολιτικού συστήματος της δυναστικής κομματοκρατίας;
Τακτική επιλογή #1. Συνένωση όλων μα όλων των πολιτικών κινημάτων και πατριωτικών μετώπων, όχι κομμάτων, σε ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο, με προκήρυξη εκλογών γιά την ανάδειξη προσωρινής λαϊκής κυβέρνησης κατά την διάρκεια της αναγκαίας συντακτικής εθνοσυνέλευσης.