Ο δρόμος μακρύς και μεγάλος, ίσως ακόμα και ανηφορικός, αλλά εμείς στην ουσία δε γνωρίζουμε που οδηγεί...
Ακούμε για λάθη, καθυστερήσεις, συμφέροντα και εγγυήσεις, ξεπούλημα και επιτήρηση, χωρίς όμως να υπάρχουν όρια και το κυριότερο ελπίδα...Τα μόνα λάθη βέβαια που δε χρήζουν οιασδήποτε συζήτησης και διευκρίνησης είναι οι ίδιοι οι πολιτικάντηδες που μας έμπλεξαν με την αλητεία που τους χαρακτηρίζει σε αυτή την κατάσταση που βιώνουμε καθημερινά. Εκπρόσωποι του απόλυτου τίποτα, ανθρωπάκια που αγωνιούν να εξασφαλίσουν μια θέση στον ήλιο, ανίκανα και αποτυχημένα ανθρωποειδή που επιλέγουν το επάγγελμα του πολιτικάντη εφόσον δε θα μπορούσαν πουθενά αλλού να σταθούν και να επιβιώσουν, πολύ δε περισσότερο να επιβεβαιωθούν και να ξεπεράσουν τα υπαρξιακά τους...