Ποτέ μου δεν ήμουν των άκρων και ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω την αντιπαλότητα για να μην πω εχθρότητα, που χώριζε πάντα τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων τα προερχόμενα από παραγωγικές σχολές διαφορετικού επιπέδου ή ακόμη και από μη παραγωγικές σχολές. Σαν προερχόμενος από, ας την πούμε, στρατιωτική οικογένεια μεγάλωσα μέσα στα στρατόπεδα, παιδάκι ακόμα είχα δική μου καραβάνα στις μονάδες του πατέρα μου, και λάτρεψα την ιδέα του Στρατού εξιδανικεύοντάς τον κατά κάποιον τρόπο πράγμα, βέβαια, που μου στοίχισε αργότερα. Μεγάλωσα λοιπόν προοριζόμενος για στρατιωτικός και έγινα αποφοιτώντας από την ΣΣΕ. Αν και η πορεία μου δεν ήταν η προδιαγραφόμενη δεν μετάνιωσα ποτέ, για τίποτε και μόνο θετικά βλέπω την διαδρομή μου καθόσον δεν υπέκυψα σε κανέναν (ανώτερο ή πολιτικό), έλεγα πάντα την γνώμη μου, τις περισσότερες φορές αντίθετη με των πολλών, και δεν έκανα κακό σε κανέναν συνάδελφο. Αφορμή για την σημερινή ανάρτηση η επίθεση που δέχθηκα από συνάδελφο της ΠΑ, προερχόμενον σαφώς από μη παραγωγική σχολή, σε σχόλιό μου στο armyalert και θέλω να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα.
Στον Στρατό, γενικά, κατευθύνονται δύο κατηγορίες ανθρώπων. Αυτοί που τον αγαπούν σαν ιδέα και αυτοί που τον βρίσκουν εύκολη βιοποριστική λύση. Από αυτούς που τον βλέπουν σαν ιδέα, άλλοι απογοητεύονται γιατί δεν βρίσκουν αυτό που ζητούν σ' αυτόν και άλλοι προσαρμόζονται αλλά, κατά κανόνα χάνουν επαγγελματικά μπροστά στην επιθετικότητα και την ικανότητα "ελιγμών" των δεύτερων που ήλθαν στον Στρατό για να "ζήσουν" και που, αν ακολουθούσαν ελεύθερο επάγγελμα, θα εξελίσσονταν οπωσδήποτε στα ύπατα αξιώματα της "δια της λαμογιάς αναδεικνυόμενης" άρχουσας τάξεως και θα βούλιαζαν την ελληνική οικονομία με την ίδια ευκολία που βούλιαξαν το ΜΤΣ . Η δεύτερη λοιπόν κατηγορία είναι αυτή που "επιπλέει" και αναδεικνύει τους "ηγήτορες" του σημερινού Ελληνικού Στρατού και αν ο ελληνικός λαός είναι ευχαριστημένος με ότι βλέπει, ακούει και διαπιστώνει καθημερινά, εμένα δεν μου πέφτει λόγος όπως δεν μου πέφτει λόγος αν ο ελληνικός λαός είναι ικανοποιημένος με την εκκλησιαστική ή την πνευματική ηγεσία του τόπου.
Συνεχίζοντας λοιπόν την σκέψη μου θέλω να πω ότι πάντα υπήρχε αντιπαλότητα μεταξύ στελεχών των προερχομένων από διαφορετικές παραγωγικές σχολές πχ ΣΣΕ και ΣΜΥ στον Στρατό Ξηράς και ανάλογες στους λοιπούς κλάδους, ενώ υπάρχει και μεταξύ προερχομένων από σχολές ίδιου επιπέδου όπως μεταξύ ΣΙ και ΣΜΑ στην Πολεμική Αεροπορία και μεταξύ "μάχιμων" και "μηχανικών" στο Πολεμικό Ναυτικό λες και θα μπορούσαν οι μεν να ζήσουν χωρίς τους δε. Δεν είναι θέμα "μορφωτικού επιπέδου" διότι αποδεδειγμένα πολλά στελέχη προερχόμενα από την ΣΜΥ έφθασαν στα ανώτατα αξιώματα (πρόχειρα μου έρχεται στο μυαλό ο αντιστράτηγος Αντώνιος Νταλαμάγκας) αλλά νοοτροπίας που δεν θα έπρεπε να υπάρχει γιατί μόνο κακές υπηρεσίες προσφέρει. Και είναι η νοοτροπία αυτή απότοκος της ελλειμματικής προσωπικότητας του στελέχους απ' οπουδήποτε και αν προέρχεται.
Περιφρονεί ο προερχόμενος από την ΣΣΕ (ΣΙ, ΣΝΔ) τον προερχόμενο από την ΣΜΥ(και ανάλογες των άλλων κλάδων) αλλά έχω την εντύπωση ότι πρώτιστα θα έπρεπε να περιφρονεί τον εαυτό του γιατί μάλλον πρόκειται για άτομο χαμηλής αυτοεκτίμησης άσχετα με την εξέλιξή του και μάλλον εξ αιτίας των "μέσων" που χρησιμοποίησε γι' αυτήν του την εξέλιξη.
Κακώς περιφρονεί ο προερχόμενος εκ της ΣΜΥ των προερχόμενο από την ΣΣΕ γιατί δεν έχει τίποτε να του ζηλέψει ενώ και στην περίπτωση αυτή φταίει και πάλι ο ελαττωματικός χαρακτήρας. Κάποτε ο Στρατός, μέχρι το 1965, ήταν Στρατός με όλη την σημασία της λέξεως γιατί είχε υπαξιωματικούς θεριά, υπαξιωματικούς της 1ης, .....5ης.... σειράς που σήκωναν όλο το βάρος της καθημερινότητας ενός υγιούς Στρατού με απόδοση άριστα και έχω γνώση για το τι λέω. Ήταν ένας Στρατός που θα τον ζήλευε ακόμη και ο σημερινός αμερικάνικος.
Δεν δικαιολογώ λοιπόν αυτήν την αντιπαλότητα μεταξύ των στελεχών γιατί μόνον κακό κάνει και τώρα που βρίσκομαι μακρυά από τον Στρατό, αρκετά χρόνια συνταξιούχος, έχω να κάνω μια πρόταση για την οποία σίγουρα θα δεχθώ πυρά αλλά θα είναι άδικα και θέλω οι συνάδελφοι να το σκεφθούν καλά πριν απαντήσουν, αν απαντήσουν.
Μήπως θα πρέπει να πραγματοποιηθεί τελικά αυτό που έπρεπε να είχε γίνει με την ίδρυση της ΣΜΥ; Μήπως, το τονίζω, από τώρα και στο εξής η ΣΜΥ να παράγει στελέχη όπως ορίζει το όνομά της; Αυτό το "Μονίμων", πάντα κατά την γνώμη μου, δεν έχει την έννοια της δημοσιοϋπαλληλικής μονιμότητας αλλά της "μόνιμης κατάστασης" του εξερχομένου στελέχους. "Μόνιμος Υπαξιωματικός" μορφωμένος, λαμπρός, με δική του επετερίδα, αμειβόμενος και τιμώμενος ακριβώς όπως ο αμερικανικός στρατός αμοίβει και τιμά, γιατί τους τιμά(!) πραγματικά, τους υπαξιωματικούς του. Τους τιμά γιατί το αξίζουν και γιατί είναι η βάση της δύναμής του.
Με όλη την εκτίμησή μου προς όλους τους εν ενεργεία και αποστρατεία συναδέλφους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου