Σύμφωνα με τον Amir Taheri (New York Post) πριν από λίγες βδομάδες, ανώτατος Ρώσος αξιωματούχος τον διαβεβαίωσε ότι η κυβέρνησή του δεν θα μπλοκάρει το ψήφισμα του ΟΗΕ σχετικά με την εξέγερση στη Συρία. Ωστόσο, η Ρωσία το έκανε. Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ κάλεσε την Συριακή αντιπολίτευση στη Μόσχα και με αυτό το τρόπο έδειξε πως αποκλείει τον Πρόεδρο Μπάσαρ αλ Άσσαντ από τις συνομιλίες. Σαρανταοκτώ ώρες μετά το βέτο της Ρωσίας ο Ρώσος Πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ κάλεσε τον Άσσαντ να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις αλλιώς να παραιτηθεί.
“Για ποιο λόγο η Ρωσία συμπεριφέρεται τόσο ανεύθυνα όμως”, γράφει ο Amir Taheri; Αν γυρίσουμε το χρόνο πίσω θα δούμε πως η πρώην Σοβιετική Ένωση είχε με τη Συρία καλές σχέσεις. Μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου η Ρωσία σταμάτησε να ενδιαφέρεται για τη Συρία αλλά και για τα υπόλοιπα τυραννικά αραβικά καθεστώτα. Ωστόσο ο ερχομός του Βλαντιμίρ Πούτιν στην πολιτική ζωή της Ρωσίας, σηματοδότησε μία αντιδυτική πολιτική και παράλληλα την επιστροφή της Μόσχας στην περιοχή της Μέσης Ανατολής αλλά και της Ανατολικής Μεσογείου.
Η Συρία είναι ουσιαστικά το μοναδικό φιλικό κράτος της περιοχής για τη Μόσχα. Σε κάθε όμως περίπτωση, ο Πούτιν γνωρίζει καλά πως η πτώση του Άσσαντ είναι προδιαγεγραμμένη.
Η Ρωσία βλέπει τη Συρία ως μια ευκαιρία ώστε να μπει ακόμη πιο δυνατά στα δρώμενα της Μέσης Ανατολής. Με το Ιράν προσπάθησε να συνεργαστεί, αλλά το Ιράν είναι μία ιδιάζουσα περίπτωση κράτους. Το έτος 2017 λήγει η Ρωσική συμφωνία με την Ουκρανία σχετικά με το λιμάνι της Κριμαίας. Η τρέχουσα συμφωνία δεν μπορεί να ανανεωθεί χωρίς τη συγκατάθεση της Ουκρανίας. Η Κριμαία είναι μια ημιαυτόνομη περιοχή στο νότιο τμήμα της Ουκρανίας με πληθυσμό 2, 5 εκατ. κατοίκους. Η Κριμαία είναι το νοτιότερο τμήμα της πάλαι πότε Σοβιετικής Ένωσης. Ενώνεται με την ξηρά μέσω του ισθμού του Περεκόπ και βρέχεται προς δυσμάς και προς νότο από τη Μαύρη Θάλασσα και βορειοανατολικά από την Αζοφική. Στη Σεβαστούπολη της Κριμαίας βρίσκεται η μεγαλύτερη Ναυτική βάση της Ρωσίας, αλλιώς και η σανίδα σωτηρίας της …εξόδου προς τη Μαύρη Θάλασσα, τα Δαρδανέλια και τη Μεσόγειο. Σε περίπτωση που δεν ανανεωθεί η σύμβαση με την Ουκρανία σχετικά με τη Ρωσική Ναυτική βάση, η Ρωσία ουσιαστικά θα μετατραπεί σε μία ηπειρωτική χώρα. Ο θύλακας του Καλίνινγκραντ δεν μπορεί να εξελιχθεί σε μια μεγάλη αντίστοιχη με της Κριμαίας Ναυτική βάση, ενώ και οι ακτές της Σιβηρίας στην Άπω Ανατολή έχουν δύσκολη πρόσβαση για ανεφοδιασμό.
Έως το 2017, κανείς δεν αποκλείει το ενδεχόμενο η Ουκρανία να έχει γίνει χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης πόσο μάλλον χώρα μέλος του ΝΑΤΟ, οπότε αν μη τι άλλο αυτό θα καταστήσει αδύνατο το σενάριο μία χώρα μέλος του ΝΑΤΟ να φιλοξενεί Ρωσική Ναυτική βάση.
Η Μόσχα ήδη έχει ξεκινήσει και ψάχνει την εναλλακτική λύση και Ρώσοι αξιωματούχοι έχουν ήδη υποδείξει τις Μεσογειακές ακτές της Συρίας.
Οι πρώτες επαφές μεταξύ Συρίας – Ρωσίας σχετικά με το θέμα ξεκίνησαν εντατικά το έτος 2002, ενώ οι προκαταρκτικές από τις αρχές της δεκαετίας του ’70. Το λιμάνι της Ταρτούς ήταν μία πολύ συμφέρουσα για τη Ρωσία λύση ώστε να μετατρέψει το λιμάνι σε Ναυτική της βάση. Ωστόσο δεν υπήρξε κάποια σπουδαία πρόοδο στις συνομιλίες από το 2002 με συνέπεια το λιμάνι της Ταρτούς σήμερα να έχει μετατραπεί σε εμπορικό. Πέρα αυτού, η πλειοψηφία του πληθυσμού της περιοχής αποτελείται κυρίως από Μουσουλμάνους που θα αντιδρούσαν στην προοπτική να δοθεί το λιμάνι στη Ρωσία για την δημιουργία δικής της Ναυτικής βάσης.
Σημαντικό και γεγονός που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο είναι το ότι το Ιράν ενδιαφέρεται σοβαρά να εγκαταστήσει στο λιμάνι της Ταρτούς δική του Ναυτική βάση. Το Φεβρουάριο που μας πέρασε, Ιρανικός στολίσκος επισκέφτηκε τη Συρία και εξέτασε το ενδεχόμενο κατασκευής πρόχειρων εγκαταστάσεων για αρχή με τη προοπτική του μόνιμου ελλιμενισμού για αργότερα.
Η Ρωσία γνωρίζει όσο κανείς άλλος όλα όσα συζητούνται μεταξύ Ιράν και Συρίας και ανησυχεί ιδιαιτέρως γιατί γνωρίζει καλά πως οι ΗΠΑ (και όχι μόνο) θέλουν να εντάξουν στις τάξεις του ΝΑΤΟ την Ουκρανία τα επόμενα χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου