Η Ομοφυλοφιλική Υιοθέτηση είναι κακοποίηση παιδιών

Πόσο «φυσιολογικά» μεγαλώνουν τα παιδιά με ομοφυλόφιλους ‘γονείς’;


Το 2007 μια νεαρή γυναίκα, η Dawn Stefanowicz, της οποίας ο πατέρας ήταν ομοφυλόφιλος και πέθανε από AIDS το 1991, δημοσίευσε το βιβλίο "Out from Under-The Impact ofHomosexual Parenting" ("Απόδραση - Ο Αντίκτυπος του να έχεις Ομοφυλόφιλο Γονιό").

Εκεί αναφέρει ότι ο πατέρας της απέτυχε εντελώς να την προστατέψει και να ενισχύσει την ταυτότητά της ως άτομο και ως γυναίκα. Αντ’ αυτού ο πατέρας της, ο οποίος ήταν ο ίδιος ο καρπός ενός αλκοολικού βίαιου πατέρα και ο οποίος τον κακοποιούσε σεξουαλικά και σωματικά πολλές φορές ως παιδί, πέρασε όλη τη ζωή του ψάχνοντας για μια πατρική φιγούρα που θα τον αγαπούσε, θα τον επιβεβαίωνε και θα τον πρόσεχε. Δηλαδή, λαχταρούσε και ζητούσε να αποκτήσει την αντρική συντροφικότητα και την αγάπη μέσα από τον ομοφυλοφιλικό τρόπο ζωής για να καλύψει τις δικές του συναισθηματικές ανάγκες. Με τον τρόπο αυτό, απέτυχε να δώσει την προσοχή και αγάπη του στη γυναίκα του και τα παιδιά που έμειναν να... τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Δυστυχώς, η μητέρα της Dawn ήταν ένα άβουλο και υποτακτικό άτομο που πάλευε με τις δικές του ανάγκες και έκανε λίγα πράγματα για να βοηθήσει τα παιδιά της στην αγωνία τους.

Ο πατέρας της Dawn έφερνε διάφορους εραστές στο σπίτι, όπου σεξουαλικές πράξεις λάμβαναν χώρα μερικές φορές μπροστά στην Dawn ... Η Dawn αναγκαζόταν από τον πατέρα της να παρακολουθεί σεξουαλικά διεστραμμένα και βίαια βίντεο ...

Το βιβλίο καταρρίπτει την άποψη ότι είναι «φυσιολογικό» και «σωστό» να απαιτούν οι ομοφυλόφιλοι να έχουν το «δικαίωμα» να υιοθετούν παιδιά ή να τα φέρνουν στην ομοφυλοφιλική τους σχέση μέσω της ιατρικής βοήθειας, επειδή είναι εξίσου «καλοί γονείς» όπως οι ετεροφυλόφιλοι. Ευάλωτα παιδιά χρειάζονται τόσο έναν πατέρα όσο και μια μητέρα που θα τα αγαπούν και θα τα προστατεύον. Δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται ως όργανα ενός κοινωνικού πειραματισμού από ναρκισσιστικά άτομα που αναζητούν την σεξουαλική ικανοποίηση τους και την ταυτότητά τους έξω από την παραδοσιακή οικογένεια (Reality, Jan-Feb. 2009, p 10).

Παρά το γεγονός ότι η συγγραφέας ήταν Καναδή, τα καναδικά μέσα μαζικής ενημέρωσης έθαψαν το βιβλίο της. Στην κοινωνία της δήθεν «πολυφωνίας» και «διαφορετικότητας» (όπου οργιάζει η προπαγάνδα για το «δικαίωμα» υιοθεσίας σε ομοφυλόφιλα ζευγάρια)δεν έχει θέση η άλλη άποψη. Δεν είναι αποδεκτή η "άλλη πλευρά του φεγγαριού" όπως την παρουσιάζει η Stefanowicz. Εδώ η ελευθερία του λόγου λογίζεται "μίσος".


- Στην φωτογραφία: Το βιβλίο “Zack's Story: Growing Up withSame-Sex Parents (Meeting the Challenge)” που φέρεται ότι έγραψε ένα 11χρονο παιδί, ο Zack, που «μεγαλώνει φυσιολογικά» με τις δύο «μαμάδες» του - Μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις.

- Στο παρακάτω βίντεο (διαφημιστικό υπέρ του λεγομένου ‘Prop 8’στην Καλιφόρνια - της προστασίας του "παραδοσιακού γάμου") ένα μικρό κορίτσι που ζει με τους ομοφυλόφιλους «γονείς» του, ρωτάει «από πού έρχονται τα παιδιά». Μετά την αρχική αμηχανία, ο «μπαμπάς νο 1» απαντάει «από τις μαμάδες». «Τα αγόρια δεν μπορούν να κάνουν παιδιά;» ρωτάει το κοριτσάκι. «Όχι, μόνο οι μαμάδες» είναι η απάντηση. Και το κορίτσι συνεχίζει «Η φίλη μου η Megan λέει ότι χρειάζεται ένας μπαμπάς και μία μαμά για να γίνει ένα μωρό». Τότε ο «μπαμπάς νο 2» εμφανώς ενοχλημένος λέει ότι «ίσως είναι καλύτερα να μην κάνεις τόσο παρέα με την Megan». Ο «μπαμπάς νο 1» λέει ότι «δεν χρειάζεται να παντρευτεί κάποιος για να κάνει παιδιά» και τότε το κοριτσάκι ρωτάει «Τότε ποιο νόημα έχει ο γάμος;». Και μένει χωρίς απάντηση.

Ο πιο κοινός τύπος ομοφυλόφιλων ‘γονιών’ είναι με δύο λεσβίες. Ο ψυχίατρος Δρ Dean Byrd, κατέθεσε ότι η «έρευνα κατέδειξε σαφώς ότι οι λεσβίες μητέρες είχαν μια επίδραση θηλυκοποίησης στους γιους τους και αρρενοποίησης στις κόρες τους. Τα αγόρια που μεγάλωναν με λεσβίες μητέρες συμπεριφέρονταν με λιγότερο παραδοσιακά αρσενικούς τρόπους, και τα κορίτσια, ιδιαίτερα οι έφηβες και τα νεαρά κορίτσια που μεγάλωναν με λεσβίες μητέρες, φαίνεται να είναι σεξουαλικά πιο περιπετειώδη και λιγότερο αγνά».

Ο Δρ Byrd συνέχισε: «Τα παιδιά μαθαίνουν για τις διαφορές του άνδρα και της γυναίκας έχοντας ως μοντέλο τους γονείς τους. Η σχέση αυτή μητέρα-πατέρα, παρέχει στα παιδιά ένα μοντέλο του γάμου – την πιο ουσιαστική, διαρκή σχέση που η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων θα έχουν κατά τη διάρκεια της ζωής τους".

Τα κορίτσια χρειάζονται την έγκριση του πατέρα τους για να επιβεβαιώσουν τη θηλυκότητά τους και να δημιουργήσουν τελικά έναν δεσμό με έναν άνδρα. Τα αγόρια χρειάζονται επίσης το παράδειγμα του πατέρα τους για να εξελιχθούν σε ισχυρούς ανεξάρτητους άνδρες ικανούς να παίξουν τον ηγετικό τους ρόλο στην οικογένεια που θα κάνουν. Όλα αυτά, οι ‘οραματιστές’ της Νέας Τάξης τα μισούν και θέλουν να τα σαμποτάρουν.

Οι ‘μετά-χριστιανικές’ δυτικές κοινωνίες, η μια μετά την άλλη, φαίνεται να έχουν παραδοθεί πλήρως στους σχεδιαστές μίας καλά ενορχηστρωμένης σκοτεινής συνωμοσίας, μεταμφιεσμένης σε «πρόοδο», η οποία αποβλέπει στο να συγκεντρώσει όλο τον πλούτο στα χέρια μιας ελίτ τραπεζιτών, να συντρίψει τα έθνη χτυπώντας στα δομικά τους στοιχεία, να αποχαυνώσει την κοινωνία και εν τέλει να «επανασχεδιάσει» την ανθρώπινη φυλή για να τους υπηρετεί σε μια νέα φεουδαρχική τάξη πραγμάτων.

Αυτό είναι το πραγματικό "μίσος".

Διάβασε:
Θέλει να αυτοκτονήσει αγοράκι 6 χρονών που μεγαλώνει με ζευγάρι ομοφυλόφιλων
Τα παιδιά που μεγαλώνουν με ομοφυλόφιλα ζευγάρια έχουν 7 φορές περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν "μη ετεροφυλόφιλες προτιμήσεις"
«Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα χειρότερο από ένα παιδί που μεγαλώνει με δύο γκέι μπαμπάδες», λέει ο ομοφυλόφιλος ηθοποιός Rupert Everett
Αιχμηρή σάτιρα για την υιοθεσία παιδιών από ομοφυλόφιλους, από έναν ομοφυλόφιλο σκηνοθέτη
Μελέτη: Τα παιδιά τα πηγαίνουν καλύτερα όταν μεγαλώνουν μέσα σε μια «παραδοσιακή» οικογένεια με μαμά και μπαμπά


ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή