«Πράσινο φως» για απαγόρευση της Χρυσής Αυγής λοιπόν…

Ο Επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης, Νιλς Μούιζνιεκς, δίνει μέσω έκθεσης το πράσινο φως στην ελληνική πλευρά να θέσει εκτός νόμου το κόμμα της Χρυσής Αυγής, καλώντας την να το πράξει!

Αυτό προκύπτει από έκθεση που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα, στην οποία καταγράφεται η αύξηση των εγκλημάτων ρατσιστικής βίας με στόχο μετανάστες, σε πολλά εκ των οποίων φέρεται να εμπλέκεται το κόμμα. Η έκθεση που συντάχθηκε μετά από ταξίδι του Επιτρόπου στην Ελλάδα, ασκεί κριτική στην κυβέρνηση, λέγοντας ότι έχει αποτύχει να λάβει τα κατάλληλα μέτρα. Κριτική ασκεί συνολικά και στο Κοινοβούλιο, λέγοντας ότι δεν έχει λάβει μέτρα.

Στην έκθεση αναφέρεται, ότι ενώ σημειώνεται εμπλοκή ακόμα και βουλευτών του κόμματος, η κυβέρνηση μπορεί να επιβάλλει ποινές, «ακόμα και την απαγόρευση εάν κριθεί αναγκαίο»! Επίσης, αναφέρεται ότι προκύπτει από τα γραπτά και τις πράξεις του κόμματος, ότι αντιτίθεται στην κοινοβουλευτική δημοκρατία.

Η έκθεση έρχεται να φορτίσει την ατμόσφαιρα και να προκαλέσει διχασμό ανάμεσα σε...

αυτούς που υποστηρίζουν ότι δεν είναι δυνατόν ένα ποσοστό περί το 10% του ελληνικού πληθυσμού να μην εκπροσωπείται στο Κοινοβούλιο και όσους ζητούν να τεθεί το κόμμα εκτός νόμου.

Όλα αυτά είναι δημιούργημα – και απότοκο – της απουσίας οργανωμένου και αποτελεσματικού κράτους στη χώρα μας, αφού το προφανές, η επιβολή των νόμων και της τάξης ώστε να μη συζητούμε καν για απαγορεύσεις πολιτικών κομμάτων, απλά δεν μπορεί όπως φαίνεται να εφαρμοστεί στην Ελλάδα. Για μια ακόμη φορά, η χώρα γίνεται λόγω ανικανότητας της πολιτικής τάξης που την κυβερνά δακτυλοδεικτούμενη, ως η χώρα του «κάνω ότι μου γουστάρει», κάτι που αφορά και τα δυο άκρα του πολιτικού φάσματος.

Αυτή είναι η γνώμη του «defence-point.gr», την έχει εκφράσει ευθαρσώς από την αρχή και δεν αλλάζει. Στις σύγχρονες δημοκρατίες δεν είναι δυνατόν να δημιουργούνται τέτοιες καταστάσεις. Το ποιος παρανομεί είναι παντελώς άσχετο με τον πολιτικό χώρο από τον οποίο προέρχεται. Μια τέτοια απλή παραδοχή φθάνει για να επιλύσει το πρόβλημα, αρκεί να γίνει το αυτονόητο, η εφαρμογή των νόμων.

Κι εάν υπάρχει όντως ζήτημα «συμμαχίας» της αστυνομίας με την όποια αριστερή ή δεξιά «Αυγή», Χρυσή, Ασημένια ή Χάλκινη, εάν υπάρχει πολιτική βούληση επιλύεται, στέλνοντας όσους παρανομούν στα σπίτια τους και προσλαμβάνοντας άλλους, ίσως πιο ικανούς και – επιτέλους – εκπαιδευμένους, να υπερασπιστούν τους Έλληνες πολίτες, τον νόμο και το σύνταγμα, από τον οποιονδήποτε (το τονίζουμε) τα καταπατά. πρώτα όμως πρέπει να αποφασίσουμε τι είναι νόμιμο και τι όχι.

Το βέβαιο είναι ότι άλλη μια κυβέρνηση σε αυτόν τον τόπο, αποδεικνύεται ανίκανη να χαράξει μεταναστευτική πολιτική. Το όποιο 10% του όποιου κόμματος έχει ΔΙΚΑΙΩΜΑ να πιστεύει και να προπαγανδίζει το «έξω όλοι οι μετανάστες». Εξίσου όμως δικαίωμα έχουν να προπαγανδίζουν και αντίπαλοι του άλλου άκρου να λένε «αφήστε όλους τους μετανάστες να μπουν».

Επειδή όμως ως συνήθως η λογική (εθνική, οικονομική, ανθρωπιστική κ.λπ.) οδηγεί στη μέση οδό κι επειδή δεν είναι δυνατόν οι μειοψηφίες να επιβάλλουν τις απόψεις τους δια της βίας (για να μην αναφέρουμε ότι χτίζονται πολιτικές καριέρες και εξασφαλίζονται χρήματα με τέτοια συνθηματολογία), γι’ αυτό την ευθύνη φέρουν ακέραια αυτοί που κυβερνούν, ασχέτως του αν συμφωνεί κανείς ή διαφωνεί με όσα υποστηρίζει η όποια αντιπολίτευση.

Τους κανόνες που μπορούν να ισχύσουν σε ένα σύγχρονο, ευρωπαϊκό, ευνομούμενο κράτος, έχει υποχρέωση να τους θεσπίσει η κυβέρνηση και το κράτος να τους περιφρουρήσει. Αντί αυτού, βλέπουμε τα αποτελέσματα. Δεν θα πούμε και συγχαρητήρια λοιπόν στους κυβερνώντες, ούτε θα δώσουμε συγχωροχάρτι σε όσα εγκληματικά έγιναν ή επιβλήθηκαν από το εξωτερικό στο παρελθόν και πέρασαν είτε από βλακεία, είτε από ιδεοληψία…

Είναι μεγάλη προσβολή για τη χώρα που φέρει την τιμή της γενέτειρας της Δημοκρατίας, να δέχεται τέτοιου είδους υποδείξεις από αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όποιος δεν το καταλαβαίνει, απλώς προσθέτει άλλη μια απόδειξη στο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε ως χώρα και ως κοινωνία. Και αντί να αισθανόμαστε προσβεβλημένοι με αυτές τις εξελίξεις, σπαρασσόμαστε μεταξύ μας βλέποντας το «δέντρο» και χάνοντας το «δάσος».

πηγή