Δεν γίνεται Εξωτερική Πολιτική με τον Σταυρό στο χέρι. (Πρώην Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στην Κορυτσά της Βορείου Ηπείρου).
Θεόδωρος Καμαρινός : Είμαι περήφανος που οι εχθροί μου είναι ψηλά, ενώ οι φίλοι μου χαμηλά.
Την προηγούμενη Τετάρτη 3 Απριλίου παρών στο ραδιοφωνικό στούντιο του ΑΡΤ FM 90,6 ήταν ο πρώην Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στην Κορυτσά Θεόδωρος Οικονόμου - Καμαρινός, για λογαριασμό της εκπομπής ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ.GR με την Αθηνά Κρεμμύδα, τον Αλέξανδρο Κορακίδη και τον Παναγιώτη Καράμπελα.
Ο Έλληνας διπλωμάτης μίλησε για την εμπειρία του στο Προξενείο και για την κατάσταση που επικρατεί στον Ελληνισμό της Κορυτσάς.
Παραθέτουμε κύρια σημεία της συνέντευξης:
- Όταν με διόρισαν στην Κορυτσά μου έδιναν την εντύπωση ότι με έστελναν σε ένα μακρινό προξενείο «αδιάφορο» όπως στην Νότια Αμερική. Αναρωτήθηκα «Ο Ελληνισμός που υπήρχε εκεί τόσους αιώνες εξαφανίστηκε;». Χρέος μου ως διπλωμάτης ήταν να βρω τους Έλληνες εκεί
και να τους ενθαρρύνω.
- Όταν πήγα στην Κορυτσά βρήκα μία ελληνική μειονότητα πολιτικά ασυντόνιστη που είχε εκτραπεί από τους στόχους της και δεν ήταν καθόλου διεκδικητική. Όπως αποδείχθηκε σύντομα ο τότε πρόεδρος του τοπικού παραρτήματος της Ομόνοιας (σ.σ. Σπύρος Λίτσης) συνεργαζόταν με το Γενικό Προξενείο της Ελλάδας μόνο και μόνο για να εκδίδουν βίζες και να μοιράζονται τα ποσοστά. Ζήτησα άμεσα να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Βρήκαν τότε την ευκαιρία να...
με κατηγορήσουν ότι παρενέβαινα στα εσωτερικά της οργάνωσης
- Έβαλα στόχο να βρω πόσοι Έλληνες υπήρχαν στην Περιφέρεια Κορυτσάς.
Επισκέφθηκα 63 χωριά της περιοχής, όπου δεν είχε ξαναπάει άλλος Έλληνας διπλωμάτης. Έφτασα στο σημείο να κατηγορούμαι από κάποιους κύκλους στο Υπουργείο Εξωτερικών, ότι δεν έπρεπε να πάω στα χωριά αυτά επειδή δεν ήμουν στην «έδρα» μου. Έπρεπε να ήμουν κλεισμένος στο Προξενείο...
- Η γραμμή αυτή που εκφραζόταν από τον Υπουργό Εξωτερικών Δρούτσα ήταν της αντίληψης ότι επιδιώκουμε την ένταξη των δυτικών Βαλκανίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση και δεν πρέπει να δημιουργούμε εντάσεις. Εποδενί λόγο λοιπόν δεν ήθελε το ΥΠΕΞ να αναφερόμαστε στη Βόρειο Ήπειρο και να επανεμφανιστούν Έλληνες στην Κορυτσά ως γηγενής κοινότητα.
Το θέμα για αυτούς είχε κλείσει το 1930 όταν έκλεισαν οι Αλβανοί και το τελευταίο σχολείο, δεν ήθελαν το πρόβλημα που έχουν με τον Ελληνισμό στην δυτική πλευρά της Β. Ηπείρου να το βρουν και στη ανατολική.
- Μεταξύ άλλων επισκέφθηκα 20 χωριά στην περιοχή του Πόγραδετς. Χρειάστηκαν τρεις ώρες για να διανύσω με το τζιπ του Προξενείου μία απόσταση 15 χιλιομέτρων για να φτάσω σε ένα χωριό που δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου, τη Μπογκορίτσα. Εκεί ένας ηλικιωμένος ήρθε και φίλησε δακρυσμένος την γαλανόλευκη που ήταν μπροστά στο τζιπ και μου είπε ότι είχε να δει αυτή τη σημαία από τον πόλεμο του 1940... Και μόνο για τα λόγια αυτού του ανθρώπου πίστεψα ότι χρειάζεται κάθε θυσία για τους Έλληνες εκεί.
- Ζήτησα να επισκεφτώ τις εκκλησίες και τα νεκροταφεία των χωριών. Έβλεπα στους τάφους των παππούδων τους γραμμένα τα ονόματα στα ελληνικά και τους είπα να τα δουν προσεκτικά για να καταλάβουν την εθνική τους καταγωγή. Δεν υπάρχουν Ορθόξοι Αλβανοί αλλά εξαλβανισμένοι
Ορθόδοξοι.
- Στην Αλβανία αν δηλώσεις ότι είσαι Έλληνας εκτός των αναγνωρισμένων χωριών αποτελεί ποινικό αδίκημα. Αυτή την Αλβανία θέλουμε να βάλουμε στην Ευρώπη.
- Με κατηγόρησαν ότι με τη στάση μου δημιουργούσα εντάσεις στις ελληνοαλβανικές σχέσεις. Αν δεν παρενέβαινα όμως στην Κορυτσά δεν θα εμφανιζόταν ποτέ Ελληνισμός και η παρέμβαση μου δικαιώθηκε από την παρουσία των Ελλήνων στην απογραφή. Θεωρητικά ο πληθυσμός των Ελλήνων ήταν μηδέν. Δεν έχει σημασία αν έγινε σωστά η απογραφή από το αλβανικό κράτος. Αυτό το γνωρίζαμε πολύ καλά. Ήταν λάθος που ζήτησε η Ομόνοια αποχή. Γιατί ένας ανύπαρκτος δεν μπορεί να απόσχει. Στην Κορυτσά έπρεπε πρώτα να αποδειχθεί ότι υπάρχει Ελληνισμός.
- Η Ομόνοια στην Κορυτσά μέχρι πριν μία εβδομάδα δεν δήλωνε κατά της απογραφής. Όμως εκείνη την στιγμή έκανε στροφή 180 μοιρών. Ήταν σαν να είχες πυροβολήσει και μετά ζητούσες να επιστρέψει η σφαίρα...
Αποδίδω τη στάση αυτή σε φόβο για τα στατιστικά δεδομένα ότι λόγω της μετανάστευσης θα ήταν λιγότερα στις περιοχές που ενδιαφερόταν κυρίως η Ομόνοια πολιτικά. Στην Κορυτσά όμως κρινόταν το αν υπάρχει Ελληνισμός.
- Ο φόβος πάντα θα καλλιεργείται όσο η Ελλάς δεν παρεμβαίνει και δεν πιέζει το αλβανικό κράτος να εφαρμόσει καλύτερη πολιτική απέναντι στην Εθνική Ελληνική Μειονότητα. Η Ομόνοια θα μπορούσε να συμμετάσχει στην απογραφή και στη συνέχεια να καταγγείλει τα αποτελέσματα βλέποντας ότι δεν ήταν σωστά. Πως μπορεί να καταγγείλει αποτελέσματα σε κάτι που δεν
συμμετείχε;
- Η Ομόνοια δήλωσε αποχή μία εβδομάδα πριν την απογραφή και η Αθήνα βρέθηκε προ εκπλήξεως. Στην Κορυτσά προετοίμαζα την απογραφή επί ένα χρόνο και είχα επικοινωνία με ΟΛΟΥΣ τους φορείς του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.
Ήταν δυνατόν να βγω και να πω στους Έλληνες «μην συμμετέχετε στην απογραφή» όταν λίγες ώρες πριν από την ανακοίνωση της Ομόνοιας είχα επισκεφθεί το τελευταίο χωριό για αυτόν το σκοπό; Θα ήταν σαν να αυτοκτονούσα και μαζί μου εξέθετα το εθνικό κέντρο που εκπροσωπούσα.
Επιχείρημα για την αποχή, ήταν οι εκφοβισμοί των Αλβανών για όσους δηλώσουν Έλληνες και δεν είναι καταγεγραμμένοι επισήμως με αυτή την εθνικότητα ότι θα τους επιβληθούν ποινές.
Είπα στους Έλληνες της Κορυτσάς τότε: «Μην σας φοβίζει η αλβανική προπαγάνδα με τις απειλές της γιατί εδώ δεν διακυβεύεται το ΠΟΣΟΙ ΕΙΣΤΕ αλλά το ΑΝ ΕΙΣΤΕ».
- Με τις κινήσεις μου ξέρω ότι δημιούργησα πολλούς εχθρούς. Είμαι ευτυχής γιατί οι εχθροί μου βρίσκονται ψηλά και οι φίλοι μου χαμηλά. Και αυτό με κάνει ιδιαίτερα περήφανο. Από τότε που έφυγα από την Κορυτσά με έχουν τιμήσει επτά βορειοηπειρωτικοί φορείς και ένας εξ αυτών από την Αμερική. Αυτό δείχνει ότι η δράση μου στην περιοχή δεν προκάλεσε δυσαρέσκεια στην πλειοψηφία των Βορειοηπειρωτών αλλά μάλλον τους ικανοποίησε.
- Τώρα διώκομαι για πειθαρχικά παραπτώματα. Το επίσημο σημείο διαφωνίας δεν είναι η χρήση του όρου «Βόρειος Ήπειρος». Συνεπώς εφεύρουν άλλες κατηγορίες. Δεν μετανιώνω όμως ποτέ για ότι έκανα. Εμένα με ενδιαφέρει ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός και τι θα γίνει στην περιοχή.
- Πρέπει να υπάρξει ένας ενιαίος πολιτικός και κομματικός φορέας καθαρά ελληνικός που θα εκπροσωπεί την Εθνική Ελληνική Μειονότητα. Σε αυτό υποχρεούται να πρωτοστατήσει το εθνικό κέντρο. Δεν μπορεί η σημερινή Ομόνοια με το ΚΕΑΔ να λένε ότι είναι αποκλειστικοί
αντιπρόσωποι του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού από τη στιγμή που υπάρχει ένα κόμμα «Εθνική Ελληνική Μειονότητα για το Μέλλον» και μία οργάνωση «Ομόνοια Περιφέρειας Κορυτσάς».
- Ας σταματήσει η ελληνική εξωτερική πολιτική με το σταυρό στο χέρι και να φοβάται μην κατηγορηθεί για παρέμβαση στα εσωτερικά άλλης χώρας. Μπορεί να παραδειγματιστεί από την πολιτική της Ουγγαρίας για την εθνική μειονότητα της στην Τρανσυλβανία της Ρουμανίας.
- Το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας παραμένει ενεργό γιατί δεν καταργήθηκε από καμία άλλη συνθήκη και βάσει αυτού πρέπει οι Βορειοηπειρώτες να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους.
Θεόδωρος Καμαρινός : Είμαι περήφανος που οι εχθροί μου είναι ψηλά, ενώ οι φίλοι μου χαμηλά.Την προηγούμενη Τετάρτη 3 Απριλίου παρών στο ραδιοφωνικό στούντιο του ΑΡΤ FM 90,6 ήταν ο πρώην Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στην Κορυτσά Θεόδωρος Οικονόμου - Καμαρινός, για λογαριασμό της εκπομπής ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ.GR με την Αθηνά Κρεμμύδα, τον Αλέξανδρο Κορακίδη και τον Παναγιώτη Καράμπελα.
Ο Έλληνας διπλωμάτης μίλησε για την εμπειρία του στο Προξενείο και για την κατάσταση που επικρατεί στον Ελληνισμό της Κορυτσάς.
Παραθέτουμε κύρια σημεία της συνέντευξης:
- Όταν με διόρισαν στην Κορυτσά μου έδιναν την εντύπωση ότι με έστελναν σε ένα μακρινό προξενείο «αδιάφορο» όπως στην Νότια Αμερική. Αναρωτήθηκα «Ο Ελληνισμός που υπήρχε εκεί τόσους αιώνες εξαφανίστηκε;». Χρέος μου ως διπλωμάτης ήταν να βρω τους Έλληνες εκεί
και να τους ενθαρρύνω.
- Όταν πήγα στην Κορυτσά βρήκα μία ελληνική μειονότητα πολιτικά ασυντόνιστη που είχε εκτραπεί από τους στόχους της και δεν ήταν καθόλου διεκδικητική. Όπως αποδείχθηκε σύντομα ο τότε πρόεδρος του τοπικού παραρτήματος της Ομόνοιας (σ.σ. Σπύρος Λίτσης) συνεργαζόταν με το Γενικό Προξενείο της Ελλάδας μόνο και μόνο για να εκδίδουν βίζες και να μοιράζονται τα ποσοστά. Ζήτησα άμεσα να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Βρήκαν τότε την ευκαιρία να...
με κατηγορήσουν ότι παρενέβαινα στα εσωτερικά της οργάνωσης
- Έβαλα στόχο να βρω πόσοι Έλληνες υπήρχαν στην Περιφέρεια Κορυτσάς.
Επισκέφθηκα 63 χωριά της περιοχής, όπου δεν είχε ξαναπάει άλλος Έλληνας διπλωμάτης. Έφτασα στο σημείο να κατηγορούμαι από κάποιους κύκλους στο Υπουργείο Εξωτερικών, ότι δεν έπρεπε να πάω στα χωριά αυτά επειδή δεν ήμουν στην «έδρα» μου. Έπρεπε να ήμουν κλεισμένος στο Προξενείο...
- Η γραμμή αυτή που εκφραζόταν από τον Υπουργό Εξωτερικών Δρούτσα ήταν της αντίληψης ότι επιδιώκουμε την ένταξη των δυτικών Βαλκανίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση και δεν πρέπει να δημιουργούμε εντάσεις. Εποδενί λόγο λοιπόν δεν ήθελε το ΥΠΕΞ να αναφερόμαστε στη Βόρειο Ήπειρο και να επανεμφανιστούν Έλληνες στην Κορυτσά ως γηγενής κοινότητα.
Το θέμα για αυτούς είχε κλείσει το 1930 όταν έκλεισαν οι Αλβανοί και το τελευταίο σχολείο, δεν ήθελαν το πρόβλημα που έχουν με τον Ελληνισμό στην δυτική πλευρά της Β. Ηπείρου να το βρουν και στη ανατολική.
- Μεταξύ άλλων επισκέφθηκα 20 χωριά στην περιοχή του Πόγραδετς. Χρειάστηκαν τρεις ώρες για να διανύσω με το τζιπ του Προξενείου μία απόσταση 15 χιλιομέτρων για να φτάσω σε ένα χωριό που δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου, τη Μπογκορίτσα. Εκεί ένας ηλικιωμένος ήρθε και φίλησε δακρυσμένος την γαλανόλευκη που ήταν μπροστά στο τζιπ και μου είπε ότι είχε να δει αυτή τη σημαία από τον πόλεμο του 1940... Και μόνο για τα λόγια αυτού του ανθρώπου πίστεψα ότι χρειάζεται κάθε θυσία για τους Έλληνες εκεί.
- Ζήτησα να επισκεφτώ τις εκκλησίες και τα νεκροταφεία των χωριών. Έβλεπα στους τάφους των παππούδων τους γραμμένα τα ονόματα στα ελληνικά και τους είπα να τα δουν προσεκτικά για να καταλάβουν την εθνική τους καταγωγή. Δεν υπάρχουν Ορθόξοι Αλβανοί αλλά εξαλβανισμένοι
Ορθόδοξοι.
- Στην Αλβανία αν δηλώσεις ότι είσαι Έλληνας εκτός των αναγνωρισμένων χωριών αποτελεί ποινικό αδίκημα. Αυτή την Αλβανία θέλουμε να βάλουμε στην Ευρώπη.
- Με κατηγόρησαν ότι με τη στάση μου δημιουργούσα εντάσεις στις ελληνοαλβανικές σχέσεις. Αν δεν παρενέβαινα όμως στην Κορυτσά δεν θα εμφανιζόταν ποτέ Ελληνισμός και η παρέμβαση μου δικαιώθηκε από την παρουσία των Ελλήνων στην απογραφή. Θεωρητικά ο πληθυσμός των Ελλήνων ήταν μηδέν. Δεν έχει σημασία αν έγινε σωστά η απογραφή από το αλβανικό κράτος. Αυτό το γνωρίζαμε πολύ καλά. Ήταν λάθος που ζήτησε η Ομόνοια αποχή. Γιατί ένας ανύπαρκτος δεν μπορεί να απόσχει. Στην Κορυτσά έπρεπε πρώτα να αποδειχθεί ότι υπάρχει Ελληνισμός.
- Η Ομόνοια στην Κορυτσά μέχρι πριν μία εβδομάδα δεν δήλωνε κατά της απογραφής. Όμως εκείνη την στιγμή έκανε στροφή 180 μοιρών. Ήταν σαν να είχες πυροβολήσει και μετά ζητούσες να επιστρέψει η σφαίρα...
Αποδίδω τη στάση αυτή σε φόβο για τα στατιστικά δεδομένα ότι λόγω της μετανάστευσης θα ήταν λιγότερα στις περιοχές που ενδιαφερόταν κυρίως η Ομόνοια πολιτικά. Στην Κορυτσά όμως κρινόταν το αν υπάρχει Ελληνισμός.
- Ο φόβος πάντα θα καλλιεργείται όσο η Ελλάς δεν παρεμβαίνει και δεν πιέζει το αλβανικό κράτος να εφαρμόσει καλύτερη πολιτική απέναντι στην Εθνική Ελληνική Μειονότητα. Η Ομόνοια θα μπορούσε να συμμετάσχει στην απογραφή και στη συνέχεια να καταγγείλει τα αποτελέσματα βλέποντας ότι δεν ήταν σωστά. Πως μπορεί να καταγγείλει αποτελέσματα σε κάτι που δεν
συμμετείχε;
- Η Ομόνοια δήλωσε αποχή μία εβδομάδα πριν την απογραφή και η Αθήνα βρέθηκε προ εκπλήξεως. Στην Κορυτσά προετοίμαζα την απογραφή επί ένα χρόνο και είχα επικοινωνία με ΟΛΟΥΣ τους φορείς του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.
Ήταν δυνατόν να βγω και να πω στους Έλληνες «μην συμμετέχετε στην απογραφή» όταν λίγες ώρες πριν από την ανακοίνωση της Ομόνοιας είχα επισκεφθεί το τελευταίο χωριό για αυτόν το σκοπό; Θα ήταν σαν να αυτοκτονούσα και μαζί μου εξέθετα το εθνικό κέντρο που εκπροσωπούσα.
Επιχείρημα για την αποχή, ήταν οι εκφοβισμοί των Αλβανών για όσους δηλώσουν Έλληνες και δεν είναι καταγεγραμμένοι επισήμως με αυτή την εθνικότητα ότι θα τους επιβληθούν ποινές.
Είπα στους Έλληνες της Κορυτσάς τότε: «Μην σας φοβίζει η αλβανική προπαγάνδα με τις απειλές της γιατί εδώ δεν διακυβεύεται το ΠΟΣΟΙ ΕΙΣΤΕ αλλά το ΑΝ ΕΙΣΤΕ».
- Με τις κινήσεις μου ξέρω ότι δημιούργησα πολλούς εχθρούς. Είμαι ευτυχής γιατί οι εχθροί μου βρίσκονται ψηλά και οι φίλοι μου χαμηλά. Και αυτό με κάνει ιδιαίτερα περήφανο. Από τότε που έφυγα από την Κορυτσά με έχουν τιμήσει επτά βορειοηπειρωτικοί φορείς και ένας εξ αυτών από την Αμερική. Αυτό δείχνει ότι η δράση μου στην περιοχή δεν προκάλεσε δυσαρέσκεια στην πλειοψηφία των Βορειοηπειρωτών αλλά μάλλον τους ικανοποίησε.
- Τώρα διώκομαι για πειθαρχικά παραπτώματα. Το επίσημο σημείο διαφωνίας δεν είναι η χρήση του όρου «Βόρειος Ήπειρος». Συνεπώς εφεύρουν άλλες κατηγορίες. Δεν μετανιώνω όμως ποτέ για ότι έκανα. Εμένα με ενδιαφέρει ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός και τι θα γίνει στην περιοχή.
- Πρέπει να υπάρξει ένας ενιαίος πολιτικός και κομματικός φορέας καθαρά ελληνικός που θα εκπροσωπεί την Εθνική Ελληνική Μειονότητα. Σε αυτό υποχρεούται να πρωτοστατήσει το εθνικό κέντρο. Δεν μπορεί η σημερινή Ομόνοια με το ΚΕΑΔ να λένε ότι είναι αποκλειστικοί
αντιπρόσωποι του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού από τη στιγμή που υπάρχει ένα κόμμα «Εθνική Ελληνική Μειονότητα για το Μέλλον» και μία οργάνωση «Ομόνοια Περιφέρειας Κορυτσάς».
- Ας σταματήσει η ελληνική εξωτερική πολιτική με το σταυρό στο χέρι και να φοβάται μην κατηγορηθεί για παρέμβαση στα εσωτερικά άλλης χώρας. Μπορεί να παραδειγματιστεί από την πολιτική της Ουγγαρίας για την εθνική μειονότητα της στην Τρανσυλβανία της Ρουμανίας.
- Το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας παραμένει ενεργό γιατί δεν καταργήθηκε από καμία άλλη συνθήκη και βάσει αυτού πρέπει οι Βορειοηπειρώτες να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου