του Γιάννη Σπανού
Λένε πως σε δυο χώρες οι κατάσκοποι είναι άχρηστοι. Στην Κύπρο γιατί όλοι γνωρίζουν τα πάντα και τα κουβεντιάζουν και στη Ρωσία γιατί τα μυστικά δεν διαρρέουν. Κι αν οι Ρώσοι τα γνωρίζουν δεν τ’ αποκαλύπτουν. Κι όμως στην πατρίδα μας η κατασκοπία δρα και μάλιστα αποτελεσματικά, βοηθούμενη μάλιστα από την αφέλεια και υψηλά ισταμένων, που δεν αντιλαμβάνονται εκείνα που αδυνατεί να συλλάβει το μυαλό τους και οι άνθρωποι δεν θα έπρεπε να βρίσκονται στα ψηλά της πολιτείας. Δεν φεύγει από τον νου μου ένας «σπουδαίος» που γέλασε όταν του μίλησα για τον Γκέρχαρτ Χάρμοντ φον Σούμπερτ της «ΠΑΛΑΝΤΑΙΝ Ε 9», χιτλερικό στέλεχος που με έδρα την Ισπανία του Φράνκο ανελάμβανε ακόμα και μικρά πραξικοπήματα επί παραγγελία, εκτός από πολιτικά εγκλήματα… Κι όταν άκουσε για την ΣΑΚ του Ζακ Φοκκάρ με τους «Μπαρμπούζ», νόμιζε πως άκουε για εξωγήινους ( « Patrice Chairoff “Barbouzes”, Editions Alain Moreau,1975”). Αν έκανε τον κόπο να ενημερωθεί, ίσως να μάθαινε ποιοι και πού συσκέφθηκαν για
το επικείμενο πραξικόπημα του Ιουλίου 1974, που πυροδότησε την τουρκική εισβολή! ΄Οπως θα γινόταν χρήσιμος αν μελετούσε τον Μάϊλς Κόπλαντ της CIΑ (“The Game of Nations, London 1969-70”), που αποκαλύπτει το παιγνίδι των κατασκόπων στη Μέση Ανατολή, με τα πραξικοπήματα, τις συνωμοσίες, τις εξοντώσεις και τους μυστικούς πολέμους…
Σ’ αυτό το παιγνίδι παγιδεύτηκαν σε ανύποπτο χρόνο και εδώ και στην Ελλάδα άνθρωποι της πολιτικής και του δημόσιου λόγου κι από τη CIA και από την ΙΝΤΕΛΛΙΤΖΕΝΣ ΣΕΡΒΙΣ κι από την Κ.Κ.Β. ( Η διαρροή για ηλεκτρονική παρακολούθηση της πρεσβείας των ΗΠΑ στο Λυκαβηττό, η διέλευση από την Κύπρο πυρηνικού φυσικού για μετακίνηση του βυθού του Βοσπόρου, η κάθοδος του ελικοπτεροφόρου «ΚΙΕΒΟ» κ.ά.).
Όσο για τη δράση των κατασκόπων στην Ελλάδα το όλο θέμα έχει ιστορία δυο αιώνων άνευ διακοπής. Στην μητέρα πατρίδα η κατασκοπία οργιάζει από το 1828, με τις δολοφονίες του Καποδίστρια, 27. Σεπτ.1831, του Γεωργίου Α΄, 5. Μαρτ. 1913, ίσως του Αλέξανδρου; 12. Οκτ.1920 και του Γεωργίου Β΄1. Απρ.1947. Δεν είναι άσκοπη η πιθανότητα συσχετισμού του αιφνίδιου θανάτου του Παπάγου, 4 Οκτ. 1955. Λίγες μέρες πριν περιόδευε υγιέστατος την Ισπανία και την Πορτογαλία, επανέκαμψε και πέθανε από άγνωστη, μυστηριώδη και «ανεξιχνίαστη» ασθένεια. Υπενθυμίζεται, χωρίς πρόθεση συσχετισμού, ότι ο Παπάγος ήγειρε το Κυπριακό στον Άντονυ Ήντεν, στη Βρετανική Πρεσβεία. Ο Ήντεν (Κατά Μαρκεζίνη, συνομιλία με τον γράφοντα, ήταν μισέλληνας), γύρισε την πλάτη στον Παπάγο και κοιτούσε έξω από το παράθυρο, οπότε ο Παπάγος οργισμένος χτύπησε τη γροθιά του στο τραπέζι και του φώναξε : Είμαι ο πρωθυπουργός της Ελλάδος κι όταν σου μιλώ να με κοιτάζεις στα μάτια, όχι να μου δείχνεις τον …πισινό σου. Ο πρωθυπουργός βρόντησε την πόρτα κι έφυγε από την πρεσβεία αφήνοντας άναυδο τον Άγγλο.
Ενδεικτική και η περίπτωση της κατοχής με την κάθοδο του «αρχιμανδρίτη πατρός Δημητρίου». Κατήλθε ρασοφόρος από το Άγιο Όρος και κατάφερε να διοριστεί παπάς στο εκκλησάκι του Ευαγγελισμού, στο Κολωνάκι, όπου εξομολογούσε και πολιτικούς! Σε κάποιο στάδιο εξαφανίστηκε. Την ημέρα της απελευθέρωσης επανεμφανίστηκε από το πλοίο, με τον Άγγλο υφυπουργό Μακμίλλαν και τον πρέσβη Ρέτζιναλ Λήπερ, ξυρισμένος και … μάγκας, που μιλούσε την αργκό. Τη γλώσσα του πεζοδρομίου. Ήταν ο λόρδος Μπάλφουρ, αρχηγός της Ιντέλλιτζενς Σέρβις στην Ελλάδα, που ανεβοκατέβαινε στα υπουργεία για διορισμούς υπουργών και καθορισμό πολιτικής! Δεν λησμονείται και η παρακολούθηση των τηλεφωνημάτων του Καραμανλή. Ο πρωθυπουργός διέμενε στην Καρνεάδου 24. Παγίδευσαν το τηλέφωνό του 73581, από οίκημα της οδού Πλουτάρχου, (Φεβρουάριος 1957) και παρακολουθούσαν τις συνδιαλέξεις του. Μόνο που σ’ εκείνη την περίπτωση η Ελληνική αντικατασκοπία εντόπισε την παγίδευση, με τη συγκατάνευση του πρωθυπουργού παγίδευσε τους κατασκόπους, άλλαξε τους όρους του παιγνιδιού και γελοιοποίησε την ξένη κατασκοπία.
Βέβαια αυτά δεν είναι παρά λεπτομέρειες από το ημίφως των μυστικών υπηρεσιών. Αλλά είναι πηγές παραδειγματισμού και εξαγωγής διδαγμάτων που σε καιρούς πονηρούς διδάσκουν τακτική στους φρονίμους ανθρώπους…
Λένε πως σε δυο χώρες οι κατάσκοποι είναι άχρηστοι. Στην Κύπρο γιατί όλοι γνωρίζουν τα πάντα και τα κουβεντιάζουν και στη Ρωσία γιατί τα μυστικά δεν διαρρέουν. Κι αν οι Ρώσοι τα γνωρίζουν δεν τ’ αποκαλύπτουν. Κι όμως στην πατρίδα μας η κατασκοπία δρα και μάλιστα αποτελεσματικά, βοηθούμενη μάλιστα από την αφέλεια και υψηλά ισταμένων, που δεν αντιλαμβάνονται εκείνα που αδυνατεί να συλλάβει το μυαλό τους και οι άνθρωποι δεν θα έπρεπε να βρίσκονται στα ψηλά της πολιτείας. Δεν φεύγει από τον νου μου ένας «σπουδαίος» που γέλασε όταν του μίλησα για τον Γκέρχαρτ Χάρμοντ φον Σούμπερτ της «ΠΑΛΑΝΤΑΙΝ Ε 9», χιτλερικό στέλεχος που με έδρα την Ισπανία του Φράνκο ανελάμβανε ακόμα και μικρά πραξικοπήματα επί παραγγελία, εκτός από πολιτικά εγκλήματα… Κι όταν άκουσε για την ΣΑΚ του Ζακ Φοκκάρ με τους «Μπαρμπούζ», νόμιζε πως άκουε για εξωγήινους ( « Patrice Chairoff “Barbouzes”, Editions Alain Moreau,1975”). Αν έκανε τον κόπο να ενημερωθεί, ίσως να μάθαινε ποιοι και πού συσκέφθηκαν για
το επικείμενο πραξικόπημα του Ιουλίου 1974, που πυροδότησε την τουρκική εισβολή! ΄Οπως θα γινόταν χρήσιμος αν μελετούσε τον Μάϊλς Κόπλαντ της CIΑ (“The Game of Nations, London 1969-70”), που αποκαλύπτει το παιγνίδι των κατασκόπων στη Μέση Ανατολή, με τα πραξικοπήματα, τις συνωμοσίες, τις εξοντώσεις και τους μυστικούς πολέμους…
Σ’ αυτό το παιγνίδι παγιδεύτηκαν σε ανύποπτο χρόνο και εδώ και στην Ελλάδα άνθρωποι της πολιτικής και του δημόσιου λόγου κι από τη CIA και από την ΙΝΤΕΛΛΙΤΖΕΝΣ ΣΕΡΒΙΣ κι από την Κ.Κ.Β. ( Η διαρροή για ηλεκτρονική παρακολούθηση της πρεσβείας των ΗΠΑ στο Λυκαβηττό, η διέλευση από την Κύπρο πυρηνικού φυσικού για μετακίνηση του βυθού του Βοσπόρου, η κάθοδος του ελικοπτεροφόρου «ΚΙΕΒΟ» κ.ά.).
Όσο για τη δράση των κατασκόπων στην Ελλάδα το όλο θέμα έχει ιστορία δυο αιώνων άνευ διακοπής. Στην μητέρα πατρίδα η κατασκοπία οργιάζει από το 1828, με τις δολοφονίες του Καποδίστρια, 27. Σεπτ.1831, του Γεωργίου Α΄, 5. Μαρτ. 1913, ίσως του Αλέξανδρου; 12. Οκτ.1920 και του Γεωργίου Β΄1. Απρ.1947. Δεν είναι άσκοπη η πιθανότητα συσχετισμού του αιφνίδιου θανάτου του Παπάγου, 4 Οκτ. 1955. Λίγες μέρες πριν περιόδευε υγιέστατος την Ισπανία και την Πορτογαλία, επανέκαμψε και πέθανε από άγνωστη, μυστηριώδη και «ανεξιχνίαστη» ασθένεια. Υπενθυμίζεται, χωρίς πρόθεση συσχετισμού, ότι ο Παπάγος ήγειρε το Κυπριακό στον Άντονυ Ήντεν, στη Βρετανική Πρεσβεία. Ο Ήντεν (Κατά Μαρκεζίνη, συνομιλία με τον γράφοντα, ήταν μισέλληνας), γύρισε την πλάτη στον Παπάγο και κοιτούσε έξω από το παράθυρο, οπότε ο Παπάγος οργισμένος χτύπησε τη γροθιά του στο τραπέζι και του φώναξε : Είμαι ο πρωθυπουργός της Ελλάδος κι όταν σου μιλώ να με κοιτάζεις στα μάτια, όχι να μου δείχνεις τον …πισινό σου. Ο πρωθυπουργός βρόντησε την πόρτα κι έφυγε από την πρεσβεία αφήνοντας άναυδο τον Άγγλο.
Ενδεικτική και η περίπτωση της κατοχής με την κάθοδο του «αρχιμανδρίτη πατρός Δημητρίου». Κατήλθε ρασοφόρος από το Άγιο Όρος και κατάφερε να διοριστεί παπάς στο εκκλησάκι του Ευαγγελισμού, στο Κολωνάκι, όπου εξομολογούσε και πολιτικούς! Σε κάποιο στάδιο εξαφανίστηκε. Την ημέρα της απελευθέρωσης επανεμφανίστηκε από το πλοίο, με τον Άγγλο υφυπουργό Μακμίλλαν και τον πρέσβη Ρέτζιναλ Λήπερ, ξυρισμένος και … μάγκας, που μιλούσε την αργκό. Τη γλώσσα του πεζοδρομίου. Ήταν ο λόρδος Μπάλφουρ, αρχηγός της Ιντέλλιτζενς Σέρβις στην Ελλάδα, που ανεβοκατέβαινε στα υπουργεία για διορισμούς υπουργών και καθορισμό πολιτικής! Δεν λησμονείται και η παρακολούθηση των τηλεφωνημάτων του Καραμανλή. Ο πρωθυπουργός διέμενε στην Καρνεάδου 24. Παγίδευσαν το τηλέφωνό του 73581, από οίκημα της οδού Πλουτάρχου, (Φεβρουάριος 1957) και παρακολουθούσαν τις συνδιαλέξεις του. Μόνο που σ’ εκείνη την περίπτωση η Ελληνική αντικατασκοπία εντόπισε την παγίδευση, με τη συγκατάνευση του πρωθυπουργού παγίδευσε τους κατασκόπους, άλλαξε τους όρους του παιγνιδιού και γελοιοποίησε την ξένη κατασκοπία.
Βέβαια αυτά δεν είναι παρά λεπτομέρειες από το ημίφως των μυστικών υπηρεσιών. Αλλά είναι πηγές παραδειγματισμού και εξαγωγής διδαγμάτων που σε καιρούς πονηρούς διδάσκουν τακτική στους φρονίμους ανθρώπους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου