του Κώστα Στούπα
Δηλαδή, πολίτες και επιχειρήσεις που επιζητούν την υλική ευημερία μέσω της πελατειακής παρασιτίας στο δημόσιο.
Στην οικονομία αν κυκλοφορούν δυο νομίσματα ταυτόχρονα ένα καλό δηλ. ανόθευτο, με αταλάντευτη αξία και ένα κακό νοθευμένο, με αμφισβητούμενη και εύκολα μεταβαλλόμενη αξία, οι πολίτες προτιμούν να αποθησαυρίζουν το πρώτο και να χρησιμοποιούν για τις συναλλαγές τους το δεύτερο.
Μετά από λίγο, το πρώτο εξαφανίζεται από την κυκλοφορία και κυριαρχεί μόνο το δεύτερο.
Όπως ακριβώς στην οικονομία το «κακό» χρήμα διώχνει το «καλό» από την κυκλοφορία, έτσι και στο ελληνικό δημόσιο και την κρατικοδίαιτη οικονομία οι «κακοί» έδιωξαν τους «καλούς» από την αγορά.
Ο κισσός είναι παράσιτο και σκαρφαλώνει στους κορμούς των δένδρων. Όταν ο κισσός γίνει μεγαλύτερος από το δένδρο το τσακίζει και αμφότερα θα βρεθούν στο έδαφος και θα σαπίσουν. Αυτό το σημείο καμπής πέρασε η Ελλάδα, το κρατικοδίαιτο μέρος του πληθυσμού και των επιχειρήσεων ξεπέρασε κατά πολύ το μέγεθος που μπορεί να συντηρήσει το παραγωγικό τμήμα του ιδιωτικού τομέα και ο «κορμός» λύγισε και έσπασε.
Το δίλημμα είναι αν θα αφήσουμε «κισσός» και «δένδρο» να κυλιστούν στο έδαφος να «σαπίσουν» και να περιμένουμε να φυτρώσει καινούργιο «δενδράκι», ή θα κόψουμε το μεγαλύτερο μέρος του «κισσού» για να ανασάνει και να πάρει πάνω του ο «κορμός» που ήδη υπάρχει;
Η μεταπολίτευση όμως δεν είναι μόνο η ροπή στις πελατειακές σχέσεις και την παρασιτία. Κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης η χώρα έζησε ομαλές δημοκρατικές συνθήκες που την έφεραν πιο κοντά στην ομάδα των ανεπτυγμένων δημοκρατιών της ιστορικής φάσης που διανύει η ανθρωπότητα.
Η κρίση αρχικά έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία. Προκάλεσε βίαιες μετατοπίσεις και αναθεωρήσεις της αντίληψης και ερμηνείας του κόσμου. Ανέδειξε ακραίες πολιτικές και κοινωνικές συμπεριφορές στο προσκήνιο.
Στις δημοκρατίες όμως δεν υπάρχουν αδιέξοδα, υπάρχουν κενά και καθυστερήσεις όσμωσης της κατάλληλης πολιτικής πλειοψηφίας.
Ενίοτε υπάρχουν κενά πολιτικής έκφρασης των πεποιθήσεων της πλειοψηφίας, γιατί το παλιό αργεί να πεθάνει και το καινούργιο αργεί να γεννηθεί.
Στην κοινωνία η σχετική πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία υπάρχει, αλλά δεν έχει εμφανιστεί ακόμη ο πολιτικός και ο κοινωνικός δίαυλος που θα την εκφράσει.
Το μόνο βέβαιο είναι πως δεν μπορεί να την εκφράσουν αυτοί που έφεραν τη χώρα στην κατάσταση της χρεοκοπίας, η Ν.Δ. των Παυλόπουλου, Πολύδωρα, Κακλαμάνη ή το ΠΑΣΟΚ της Φώφης Γεννηματά, του Σκανδαλίδη ή ο ΣΥΡΙΖΑ κάτι πρώην κνιτών, πολιτικά «λοβοτομημένων» Γκα-Γκε-Μπε-τιτών και των Κοτσακά, Μητρόπουλου, Κουρουπλή και του λοιπού πελατειακού κακού συναπαντήματος.
Φυσικά η γέννηση του καινούργιου δεν μπορεί εκφραστεί το συνονθύλευμα των τραμπούκων ναζιστών και διάφορων απομειναριών της Χούντας των συνταγματαρχών που ευθύνεται για εθνικές τραγωδίες μεγαλύτερες της χρεκοπίας που διάγουμε.
Σε πρόσφατη έρευνα της Kapa Research που δημοσίευσε το Βήμα της 21 Ιουλίου, το 65,2% επιθυμεί την παραμονή στο Ευρώ και το 23% την επιστροφή στη δραχμή. Αυτό τρία χρόνια μετά τη χρεοκοπία και 1,5 εκατ. ανέργους αποτελεί ισχυρή πλειοψηφία.
Το 64,5% είναι υπέρ της άρσης τη μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων και το 31,7% κατά. Το 60,6% είναι υπέρ των απολύσεων στο δημόσιο και το 36 % κατά.
Είναι φανερό πως η πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία των μεταρρυθμίσεων στην ελληνική κοινωνία υπάρχουν. Απλά δεν έχει εμφανιστεί ακόμη το πρόσωπο και ο πολιτικός φορέας που θα μορφοποιήσει αυτή τη διάχυτη πλειοψηφία σε συγκεκριμένες πολιτικές προτάσεις.
Είναι θέμα χρόνου να εμφανιστεί αρκεί να μην μας προκάνει Κάποιο πολιτικό «ατύχημα» εντός η εκτός που θα ανοίξει την πόρτα του φρενοκομείου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου