του Λάζαρου Μαύρου
ΛΕΙΨΗ ΚΑΘΩΣ είναι πάντα η γνώση, δεν κατάφερε ακόμη να εντοπίσει κάτω από ποιες περιστάσεις και για ποιους συγκεκριμένους λόγους, ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός είχε γράψει το «προς Επτανησίους» επιγραμματικό,
«Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ και ηγαπημένε,
πάντοτ’ ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε».
Και τι, άραγε, το προκάλεσε; Θα μπορούσαν ίσως να το εξιχνιάσουν οι ακούραστοι, μέχρι και σήμερα, μελετητές του Σολωμού μας. Καθώς παραμένει, διαμέσου των αιώνων, διαρκώς επίκαιρο, αειθαλές και αληθινό.
ΕΚΑΤΟΝ ΠΕΝΗΝΤΑ έξι χρόνια από τον θάνατό του, το 1857, το δίδυμο «πάντοτε & πάντα» ισχύει και το 2013 σαν να γράφτηκε σήμερα. Με απαρτία των συνθετικών του:
(α) ΛΑΟΣ, δηλαδή το σύνολο των πολιτών. Άπαξ ανά πενταετία «αποφασιζόντων» διά της ψήφου στις κάλπες. Στο ενδιάμεσο, αποκρινομένων στις δημοσκοπήσεις, για τις κομματικές τους προτιμήσεις. Ποια, δηλαδή, κόμματα και ποιοι πολιτικοί τούς πείθουν περισσότερο. Και ποιους εμπιστεύονται για να τους δώσουν την ψήφο τους αν την επόμενη Κυριακή
γινόντουσαν εκλογές.
(β) ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ λαός: Με τη δυστυχία προερχόμενη απ’ τα όσα κακά έπραξαν και πράττουν και όσα καλά, ενώ δεν έπρεπε, παραλείπουν να πράξουν, εκείνοι που ο λαός εμπιστεύτηκε, ψήφισε κι ανέδειξε στην εξουσία.
(γ) ΕΥΚΟΛΟΠΙΣΤΕΥΤΟΣ λαός, στη γραφή του Ζακύνθιου εθνικού μας ποιητή. Ευκολόπιστος: Έρμαιο της δημαγωγίας εκείνων που ο ίδιος εμπιστεύεται και ψηφίζει. Πρωτίστως του κόμματός του. «Το κόμμαν τζιαί τα μμάθκια σας», υπεράνω όλων. Λαός, προθύμως και αυτοβούλως θύμα της εξαπάτησης, που με συστηματικό, «επιστημονικό» και ακριβά αμειβόμενο επαγγελματισμό, αναλαμβάνουν και διενεργούν οι εργοδοτούμενοι από τους εν εξουσία (στην Κυβέρνηση και στη Βουλή) κομματικούς δημαγωγούς, οι ειδικοί «επικοινωνιολόγοι» και οι εταιρείες τους. Και, μετά από όλα αυτά:
(δ) ΠΡΟΔΟΜΕΝΟΣ λαός. Πάντα προδομένος. Εξίσου πάντα, όσο και πάντοτ’ ευκολοπίστευτος.
Σ Υ Ν Ε Π Ω Σ , το σπουδαιότερο ερώτημα που προκύπτει και διαχρονικά και σήμερα, είναι:
- Πότε, άραγε, ο λαός των πολιτών θα ανακαλύψει ο ίδιος, κάθε εξατομικευμένος πολίτης δι’ εαυτόν, γιατί μαστίζεται από τη βλαβερή για τον ίδιο ευκολοπιστία του;
- Γιατί, πρωτίστως, παραμένει δυστυχισμένο θύμα του δικού του κόμματος;
Η μέχρι τις μέρες μας παιδεία, με τους περισσότερους κατά κεφαλήν πτυχιούχους, δεν έχει βοηθήσει στην αυτογνωσία. Όσο κι αν από τα βάθη της αρχαιότητας ο Θαλής ο Μιλήσιος μάς κραυγάζει «χαλεπόν εαυτόν γνώναι» κι ο Μυτιληναίος Πιττακός υποδεικνύει «αρχή άνδρα δείκνυσι»…
ΛΕΙΨΗ ΚΑΘΩΣ είναι πάντα η γνώση, δεν κατάφερε ακόμη να εντοπίσει κάτω από ποιες περιστάσεις και για ποιους συγκεκριμένους λόγους, ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός είχε γράψει το «προς Επτανησίους» επιγραμματικό,
«Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ και ηγαπημένε,
πάντοτ’ ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε».
Και τι, άραγε, το προκάλεσε; Θα μπορούσαν ίσως να το εξιχνιάσουν οι ακούραστοι, μέχρι και σήμερα, μελετητές του Σολωμού μας. Καθώς παραμένει, διαμέσου των αιώνων, διαρκώς επίκαιρο, αειθαλές και αληθινό.
ΕΚΑΤΟΝ ΠΕΝΗΝΤΑ έξι χρόνια από τον θάνατό του, το 1857, το δίδυμο «πάντοτε & πάντα» ισχύει και το 2013 σαν να γράφτηκε σήμερα. Με απαρτία των συνθετικών του:
(α) ΛΑΟΣ, δηλαδή το σύνολο των πολιτών. Άπαξ ανά πενταετία «αποφασιζόντων» διά της ψήφου στις κάλπες. Στο ενδιάμεσο, αποκρινομένων στις δημοσκοπήσεις, για τις κομματικές τους προτιμήσεις. Ποια, δηλαδή, κόμματα και ποιοι πολιτικοί τούς πείθουν περισσότερο. Και ποιους εμπιστεύονται για να τους δώσουν την ψήφο τους αν την επόμενη Κυριακή
γινόντουσαν εκλογές.
(β) ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ λαός: Με τη δυστυχία προερχόμενη απ’ τα όσα κακά έπραξαν και πράττουν και όσα καλά, ενώ δεν έπρεπε, παραλείπουν να πράξουν, εκείνοι που ο λαός εμπιστεύτηκε, ψήφισε κι ανέδειξε στην εξουσία.
(γ) ΕΥΚΟΛΟΠΙΣΤΕΥΤΟΣ λαός, στη γραφή του Ζακύνθιου εθνικού μας ποιητή. Ευκολόπιστος: Έρμαιο της δημαγωγίας εκείνων που ο ίδιος εμπιστεύεται και ψηφίζει. Πρωτίστως του κόμματός του. «Το κόμμαν τζιαί τα μμάθκια σας», υπεράνω όλων. Λαός, προθύμως και αυτοβούλως θύμα της εξαπάτησης, που με συστηματικό, «επιστημονικό» και ακριβά αμειβόμενο επαγγελματισμό, αναλαμβάνουν και διενεργούν οι εργοδοτούμενοι από τους εν εξουσία (στην Κυβέρνηση και στη Βουλή) κομματικούς δημαγωγούς, οι ειδικοί «επικοινωνιολόγοι» και οι εταιρείες τους. Και, μετά από όλα αυτά:
(δ) ΠΡΟΔΟΜΕΝΟΣ λαός. Πάντα προδομένος. Εξίσου πάντα, όσο και πάντοτ’ ευκολοπίστευτος.
Σ Υ Ν Ε Π Ω Σ , το σπουδαιότερο ερώτημα που προκύπτει και διαχρονικά και σήμερα, είναι:
- Πότε, άραγε, ο λαός των πολιτών θα ανακαλύψει ο ίδιος, κάθε εξατομικευμένος πολίτης δι’ εαυτόν, γιατί μαστίζεται από τη βλαβερή για τον ίδιο ευκολοπιστία του;
- Γιατί, πρωτίστως, παραμένει δυστυχισμένο θύμα του δικού του κόμματος;
Η μέχρι τις μέρες μας παιδεία, με τους περισσότερους κατά κεφαλήν πτυχιούχους, δεν έχει βοηθήσει στην αυτογνωσία. Όσο κι αν από τα βάθη της αρχαιότητας ο Θαλής ο Μιλήσιος μάς κραυγάζει «χαλεπόν εαυτόν γνώναι» κι ο Μυτιληναίος Πιττακός υποδεικνύει «αρχή άνδρα δείκνυσι»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου