Λογαριάσατε λάθος με τον νου σας υποταγμένοι διζωνικοί… κι εσείς

του Λάζαρου Μαύρου στην « ΣΗΜΕΡΙΝΗ»

Α Ρ Μ Ο Ζ Ε Ι ΙΣΩΣ να «μετεξελιχθεί», προεκτεινόμενος εντελώς αυτονόητα, ο πασίγνωστος στίχος του ποιητή μας Θοδόση Πιερίδη - γραμμένος τότε που βροντούσε στον κόσμο η Κυπριακή Επανάσταση με την ένοπλή μας ΕΟΚΑ - που τον είχε κάνει εμβληματικό τραγούδι, μισό αιώνα αργότερα, με τις φωνές Νταλάρα & Διάστασης, στον δίσκο «Ες Γην Εναλίαν Κύπρον», ο Μιχ. Χριστοδουλίδης:

«Λογαριάστε λάθος με τον νου σας, εμπόροι», ξένοι και δικοί, άρχοντες και δημαγωγοί, δημοκοπούντες κομματικοί και υποταγμένοι διζωνικοί...

Ε Π Ε Ι Δ Η, ΟΝΤΩΣ, κυβερνώντες και ηγέτες κομμάτων με τους ακόλουθούς τους και τους προπαγανδιστές τους, φαίνονται ότι λογαριάζουν λάθος. Λογαριάζουν χωρίς τον λαό. Δίχα κι ενάντια στη ΓΝΩΜΗ του. Διαπραγματεύονται «λύση» που δεν την θέλει ο λαός. Με «σκελετό» και κεντρικό περιεχόμενο που τ’ απέρριψε ο λαός.

Η τεράστια πλειοψηφία του: Έκαστος πολίτης αυτοπροσώπως, ευθέως και ιδιοχείρως: 76%. «Λύση» τής οποίας ο σκληρός πυρήνας, υποχρεώνει τον λαό να παραδώσει (SURRENDER) την Κρατική Υπόσταση τής Κύπρου στην Τουρκική Συγκυριαρχία. Να παραδώσει το κράτος του «ισοτίμως» στους Τούρκους. «Λύση» που γι’ αυτόν τον λόγο, θα την απορρίψει ΒΕΒΑΙΩΣ ξανά ο λαός. Με μεγαλύτερη, μάλιστα, πλειοψηφία απ’ το 76% των Απορριπτικών, με το οποίο απέρριψε την παραπλήσια «λύση» Ανάν το 2004.

«Μ Α Σ ΜΕΤΡΗΣΑΤΕ λάθος και δεν είδατε πόσο γίνη η Κύπρος μεγάλη», υποδείκνυε τότε, επί ΕΟΚΑ, στους ίδιους στίχους του ο ποιητής. Το ίδιο και τώρα:

- ΟΧΙ μόνο μετρούν λάθος τον λαό, οι ηγέτες του. Τον περιφρονούν κιόλας. Κατά προσβλητικό τρόπο. Τον εκλαμβάνουν και τον μεταχειρίζονται ως… μειωμένης αντιλήψεως. Αδαή. Αντικείμενο παραπλάνησης. Χειραγώγησης από τους υψηλά αμειβόμενους «επικοινωνιολόγους» τους. Και προσφερόμενο, εθελουσίως, θύμα εξαπάτησης, νομίζουν. «Δυστυχισμένο λαό, καλό και ηγαπημένο, πάντοτ’ ευκολοπίστευτο και πάντα προδομένο», κατά πως θρηνούσε κι ο εθνικός μας ποιητής, ο Δ. Σολωμός...

Κ Α Ι ΜΕΤΡΑΝΕ λάθος διότι δεν βλέπουν. Δεν θέλουν να δουν. Δεν έχουν την πολιτική τόλμη, ούτε την στρατηγική νοοτροπία, ούτε τη βούληση εθνικού συμφέροντος να αναγνώσουν ότι:

- ΣΤΗ διαδρομή των 13 ετών από το Σχ. Ανάν μέχρι σήμερα, όσα διαρκώς αποτελούν έκτοτε επίκεντρο δημόσιων συζητήσεων και κομματικών αντιπαραθέσεων στα ΜΜΕ και παντού και στην καθημερινή ειδησεογραφία κι αρθρογραφία των εφημερίδων και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έχουν ΜΟΡΦΩΣΕΙ κι έχουν εξειδικεύσει επί της ουσίας, πολύ περισσότερο, πολύ σφαιρικότερα και πολύ βαθύτερα τη ΓΝΩΣΗ και, συνεπώς, τη ΓΝΩΜΗ των πολιτών.

- ΔΗΛΑΔΗ: Ο ίδιος ο λαός του 2017 είναι πλέον πολύ πιο εμπειρογνώμων για την ΟΥΣΙΑ της «λύσης», απ’ όσο το 2004. Γνωρίζοντας, συνάμα, καθημερινά, επί 13 έτη, την πολιτική, τις συμπεριφορές και τις επιδιώξεις τής Τουρκίας ΚΑΙ τού έκτοτε κ. Ερντογάν. Και διότι, εν τέλει, και τότε και πάντοτε, όπως επίσης στιχουργούσε το 1956 ο Θοδόσης ο Πιερίδης μας, «εμείς είμαστε Κύπρος, εμείς είμαστε Ελλάδα, στης Μεσόγειος τη γλυκιά γαλανάδα. Εδώ πέρα είναι Κύπρος, εδώ πέρα είν’ Ελλάδα» (Θ. Πιερίδη: «Κυπριακή Συμφωνία» 1956)…

ΕΙΡΗΣΘΩ
Θυμάστε το γεγονός πώς βγήκε περήφανος, με χαμόγελο ως τ’ αφτιά, ο εκ της Λεύκας γέρο-Κυριάκος απ’ το Νοσοκομείο Πεντάγιας, όταν τον πήγαν εκεί οι Εγγλέζοι ν’ αναγνωρίσει τη σορό του θυσιασθέντος 18.1.1957 αρχιαντάρτη τής ΕΟΚΑ γιού του, του Μάρκου Δράκου και είπε καμαρώνοντας ότι, στο στήθος ήταν οι σφαίρες των Άγγλων κι όχι στην πλάτη τού γενναίου εκ των Πρωτεργατών της 1ης Απριλίου 1955 και 9ου από τους Δεκατρείς Αρχαγγέλους της Λευτεριάς στα Φυλακισμένα Μνήματα;

Λάζ.Α.Μαύρος

ΚΥΠΡΟΣ. «Αν εθελούσια δεν γονατίσεις, ακόμη και νεκρό δεν μπορούν να σε γονατίσουν»! Ο εξευτελισμός της «νομιμότητας»

του ΛΕΩΝΙΔΑ ΚΟΥΜΑΚΗ

Στην ανθρώπινη ιστορία είναι άπειρα τα παραδείγματα επιβολής του «δικαίου του ισχυρότερου» σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Στη σύγχρονη εποχή, έπειτα από δύο Παγκόσμιους Πόλεμους που στοίχησαν τη ζωή 66 εκατομμυρίων ανθρώπων, η ισορροπία του τρόμου των εξοπλισμών επέβαλε μια εύθραυστη ειρήνη μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων του πλανήτη μας, χωρίς βέβαια να λείπουν πάρα πολλές «τοπικές εστίες» πολέμου.

Κάτω, μάλιστα, από την παγκόσμια απαίτηση όλων των λαών του κόσμου για ειρήνη, οι μεγάλες δυνάμεις συμφώνησαν να δημιουργήσουν μηχανισμούς διεθνών κανόνων, τους οποίους καθιέρωσαν σαν «υποχρεωτικούς», για την αποφυγή διενέξεων και για την επίλυση διαφορών ή προστριβών που είναι πιθανό να οδηγήσουν σε πολέμους.

Στην περίπτωση της Κύπρου, ο εξευτελισμός της «νομιμότητας» από τις ίδιες τις μεγάλες δυνάμεις που την καθιέρωσαν αποτελεί πλέον case study για ολόκληρο τον κόσμο!

Ας δούμε συνοπτικά το ιστορικό του «κυπριακού προβλήματος» που δεν είναι τίποτα άλλο από την προνομιακή θέση της Κύπρου την οποία επιθυμούν να «αξιοποιήσουν» όλες οι μεγάλες δυνάμεις του κόσμου, γιατί αποτελεί το μεγαλύτερο και πιο σταθερό, αβύθιστο αεροπλανοφόρο της Μεσογείου μέσα στη ζώνη πλούσιων σε αποθέματα πηγών ενέργειας ολόκληρου του πλανήτη.

Η Κύπρος κατοικείται από Έλληνες από την εποχή του Τρωικού πολέμου (12ος αιώνας π.Χ) και κατά καιρούς αποτέλεσε επαρχία διάφορων αυτοκρατοριών ή απλών κατακτητών όπως τη Ρωμαϊκή περίοδο (58 π.Χ.-330 μ.Χ.) τη Βυζαντινή περίοδο (330-1191), την κατάκτησή της από τον Βασιλιά της Αγγλίας Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο (1191-1571), τους Οθωμανούς (1571- 1878) και τους Άγγλους (1878-1960).

Μετά τον αιματηρό Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο το δικαίωμα αυτοδιάθεσης κάθε λαού να ρυθμίζει ελεύθερα το πολιτικό του μέλλον καθιερώθηκε από τον καταστατικό χάρτη των Ηνωμένων Εθνών (άρθρα 1 & 55), αλλά η Βρετανία δεν είχε καμιά απολύτως διάθεση να το εφαρμόσει στην Κύπρο.

Στις 15 Ιανουαρίου 1950 στην Κύπρο οργανώθηκε δημοψήφισμα από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Β’, για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν σχεδόν ομόφωνο με ποσοστό 95.7%, αλλά η Βρετανία δεν έδωσε την παραμικρή σημασία.

Στις 28 Ιουλίου 1954, μάλιστα, ο Υφυπουργός Αποικιών της Μ. Βρετανίας Χένρυ Χόπκινσον δήλωσε, απερίφραστα, στη Βουλή των Κοινοτήτων ότι η Κύπρος «είναι περιοχή με στρατηγική αξία και γι' αυτό ουδέποτε θα τύχει αυτοδιάθεσης». Έτσι απλά και ξεκάθαρα!

Φυσικό επακόλουθο ήταν να ξεκινήσει ο απελευθερωτικός αγώνας των Κυπρίων (1955-1959) για το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του νησιού και την ένωσή του με την Ελλάδα.

Η πλήρης αδυναμία της Βρετανίας να καταπνίξει τον απελευθερωτικό αγώνα, παρά τις αγχόνες και την στυγνή δικτατορία που επέβαλε στο νησί, την οδήγησε στη μόνη τέχνη που ασκεί αριστοτεχνικά εδώ και αιώνες σε ολόκληρο τον κόσμο: Διαίρει και Βασίλευε.

Έτσι, η ύπουλη και πρόστυχη πολιτική της Βρετανίας «ενεργοποίησε» την Τουρκία η οποία είχε παραιτηθεί πανηγυρικά από κάθε δικαίωμα στην Κύπρο με τα άρθρα 20 και 27 της Συνθήκης της Λωζάννης του 1923. Αφορμή, η δήθεν «προστασία» του 12% του συνολικού πληθυσμού του νησιού - πληθυσμός που αποτελείται από τουρκόφωνους απόγονους των πρόσκαιρων Οθωμανών κατακτητών κατά την περίοδο 1571-1878.

Η Βρετανία, προκειμένου να μην εγκαταλείψει ποτέ την Κύπρο και να αποτρέψει οποιαδήποτε μελλοντική υλοποίηση της βούλησης του κυπριακού λαού, αποφάσισε τη διχοτόμηση του νησιού. Έτσι μεθόδευσε τη «λύση» ανακήρυξης της Κυπριακής Δημοκρατίας στις 16 Αυγούστου 1960, επιβάλλοντας στο σύνταγμα του νέου κράτους σαν υποχρεωτικό Αντιπρόεδρο ένα πειθήνιο όργανο του πιο σκοτεινού παρασκηνίου της Τουρκίας σαν «εκπρόσωπο» των Τουρκοκυπρίων, τον οποίο μάλιστα εξόπλισε και με δικαίωμα «βέτο» σε κάθε απόφαση της βούλησης του συντριπτικού ποσοστού του κυπριακού λαού! Φυσικά κράτησε επίσημα σαν «κράτος εν κράτει» τις βάσεις της στο νησί και επιπλέον αυτοδιορίστηκε «εγγυήτρια» της Κυπριακής Δημοκρατίας μαζί με την Τουρκία και την Ελλάδα.

Όπως ήταν απολύτως φυσικό, η Κυπριακή Δημοκρατία δεν ήταν δυνατόν να λειτουργήσει κάτω από τέτοιες συνθήκες οι οποίες είχαν δημιουργηθεί για να πραγματοποιηθεί -αργά ή γρήγορα- η τουρκική εισβολή που θα διχοτομούσε το νησί.
Οι πρώτες απόπειρες έγιναν το 1964 όταν στην Ελλάδα επικρατούσε μεγάλη πολιτική αναταραχή και οι συνθήκες ήταν «κατάλληλες». Η άρνηση της Αμερικής να συμφωνήσει και η οξεία αντίδραση της Ρωσίας εμπόδισαν την εφαρμογή του βρετανικού σχεδίου για την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο το 1964.

Δεν συνέβη όμως το ίδιο το 1974, όταν το επιτελείο του Χένρυ Κίσσιγκερ όχι μόνο συμφώνησε, αλλά ανέλαβε και την «καθοδήγηση» της Τουρκίας, ενώ η Ρωσία περιορίστηκε σε «λεκτικές» αντιδράσεις. Φυσικά, στην Ελλάδα υπήρχαν οι αναγκαίες για κάθε πισώπλατη μαχαιριά «κατάλληλες συνθήκες» (πτώση στρατιωτικού καθεστώτος, πολιτική ρευστότητα), έτσι η εισβολή επιβλήθηκε με σχετική ευκολία. Τέσσερεις χιλιάδες Κύπριοι φονεύθηκαν, διακόσιες χιλιάδες μετατράπηκαν σε πρόσφυγες μέσα στην ίδια τους την πατρίδα και 1.619 που θεωρούντο αγνοούμενοι δολοφονήθηκαν, εν ψυχρώ, από τα στρατεύματα κατοχής.

Η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, με σειρά ψηφισμάτων (365/1974, 367/1975, 541/1983 και 544/1983) αλλά και αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας των Η.Ε., καταδίκασε την τουρκική εισβολή και τις μετέπειτα μεθοδεύσεις σε ασυνήθιστα σκληρή διπλωματική γλώσσα, χωρίς όμως κανένα πρακτικό αποτέλεσμα.

Μετά την εισβολή στην Κύπρο, οι Τούρκοι άρχισαν τη βίαιη αλλοίωση της πληθυσμιακής σύνθεσης και της πολιτισμικής ταυτότητας της κατεχόμενης περιοχής, εγκατέστησαν μόνιμα στρατεύματα κατοχής και προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα κρατικό μόρφωμα το οποίο αναγνώρισαν μόνο οι ίδιοι.

Όλες οι προσπάθειες επίλυσης του «κυπριακού προβλήματος» που ακολούθησαν είχαν άδοξο τέλος, όχι μόνο γιατί η βρετανική πολιτική παρέμεινε αμετάβλητη, αλλά γιατί ξαφνικά αυξήθηκε και η τουρκική βουλιμία όταν άρχισαν να πιθανολογούνται τεράστια ενεργειακά αποθέματα στην πλευρά της ελεύθερης Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία εν τω μεταξύ κατέστη πλήρες κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την 1η Μαΐου 2004!

Ήδη από το 2002 είχαν ξεκινήσει νέες προσπάθειες νομιμοποίησης της διχοτόμησης της Κύπρου με τη μορφή μιας «Ενωμένης Κύπρου» που πρότεινε ο τότε Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών Κόφι Ανάν, αγνοώντας όμως προκλητικά όλες τις αποφάσεις του Οργανισμού του οποίου ο ίδιος ήταν Γενικός Γραμματέας! Ευτυχώς ο κυπριακός λαός, με το αλάθητο αισθητήριό του, απέρριψε το σχέδιο Ανάν με ποσοστό 76% τον Μάρτιο του 2004.

Δέκα χρόνια αργότερα (8 Φεβρουαρίου 2014), η ανάφλεξη του γεωπολιτικού τοπίου της ευρύτερης περιοχής (εμφύλιος Συρίας από το 2011, Ισλαμικό Κράτος σε Συρία και Ιράκ, η διαφαινόμενη σύγκρουση Σ. Αραβίας με το Ιράν μέσω Υεμένης κ.ά.), σε συνδυασμό με την επίσημη γνωστοποίηση της ύπαρξης τεράστιων ενεργειακών αποθεμάτων στις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες Ισραήλ, Αιγύπτου, Κυπριακής Δημοκρατίας και Ελλάδος, οδήγησαν στην επανέναρξη των προσπαθειών επίλυσης του «κυπριακού προβλήματος» κάτω από τη θεώρηση των νέων δεδομένων.

Η Τουρκία, μετά την ένταξή της στο ΝΑΤΟ το 1951, ακολουθούσε πιστά τις εντολές των συμμάχων στο θέμα της Κύπρου, με δεδομένο ότι οι «σύμμαχοί» μας της χάρισαν έναν πραγματικό θησαυρό που είχε χάσει για πάντα. Η αναρρίχηση του Ρ. Τ. Ερντογάν στην εξουσία με τη διάσημη φαυλότητά του δεν φαίνεται να διαφοροποιεί την υπακοή της Τουρκίας, εφ’ όσον με τη συζητούμενη λύση «νομιμοποιείται» η τουρκική εισβολή και «εξαφανίζονται» όλες οι αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών και του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Συμπέρασμα: Η «κατάλληλη ευκαιρία» που στο παρελθόν έχει κατ’ επανάληψη λειτουργήσει εναντίον των εθνικών συμφερόντων της Ελλάδος, στις μέρες μας λειτουργεί υπέρ των συμφερόντων της Ελλάδος. Η Τουρκία βρίσκεται στην τελική ευθεία μιας αιματηρής τραγωδίας, η πάλαι ποτέ βρετανική αυτοκρατορία αποτελεί οριστικό παρελθόν, η Κυπριακή Δημοκρατία σαν κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έχει αντίρρηση να επιτρέψει στη Βρετανία ή στην Αμερική να διατηρήσουν τις βάσεις τους στο νησί, κι ο αμύθητος πλούτος των ενεργειακών αποθεμάτων έχει προσελκύσει τους μεγαλύτερους «καρχαρίες» του πλανήτη προκειμένου να εκμεταλλευτούν τα κοιτάσματα απαιτώντας «λύση» εδώ και τώρα.

Η Κυπριακή Δημοκρατία και η Ελλάδα πολύ ορθά -ευτυχώς με πρωτοφανή πολιτική ομοψυχία- απαιτούν τα αυτονόητα προκειμένου να συμφωνήσουν σε μια λύση που θα είναι δίκαιη για όλους τους Κύπριους και -κυρίως- μακροπρόθεσμη και σταθερή.

Η Κυπριακή Δημοκρατία μπορεί να αγκαλιάσει ξανά όλους τους τουρκόφωνους Κυπρίους που χρησιμοποιήθηκαν σαν πιόνια ξένων συμφερόντων για ολόκληρες δεκαετίες, προσφέροντας κυπριακή υπηκοότητα, ιδιότητα μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ένα από τα τρία ισχυρότερα νομίσματα του πλανήτη, τεράστιες δυνατότητες χρηματοδότησης της ανάπτυξης, μερίδιο σε ένα πολύ μεγάλο πλουτοπαραγωγικό θησαυρό, συγχωροχάρτι για τα εγκλήματα του παρελθόντος με κάποιες προϋποθέσεις που θα αποκλείουν τα επώδυνα παθήματα του παρελθόντος:

*Αποχώρηση όλων των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής από την Κύπρο.
*Ολοσχερή κατάργηση του συστήματος των δήθεν «εγγυήσεων» για τη σφράγιση κάθε πιθανής κερκόπορτας.
*Απόσυρση των εποίκων που εστάλησαν στην Κύπρο από τα βάθη της Ανατολής.
*Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση με πλήρη ευθύνη των εξωτερικών σχέσεων και της άμυνας του νησιού, χωρίς υποσημειώσεις ή εξαιρέσεις.
*Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση και Ομοσπονδιακό Δικαστήριο που θα ανταποκρίνονται στα ποσοστά της πληθυσμιακής σύνθεσης του νησιού και οι αποφάσεις τους θα γίνονται αμετάκλητα σεβαστές σε ολόκληρο το νησί.
*Εδαφικές ρυθμίσεις στις δύο ζώνες (κοινότητες) της ομοσπονδίας οι οποίες θα ανταποκρίνονται στην πληθυσμιακή σύνθεση και στα αντίστοιχα ποσοστά της, με την ανάλογη αποδέσμευση εδαφών από την τουρκική κατοχή.

Φυσικά, οι προϋποθέσεις αυτές δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της Τουρκίας που «τροφοδοτήθηκαν» κάτω από άλλες συνθήκες εδώ και τέσσερεις δεκαετίες από τους κοινούς «συμμάχους».

Ο κυπριακός λαός μπορεί, αν αφεθεί ελεύθερος χωρίς τις διάσημες προβοκάτσιες του παρελθόντος, να λύσει ειρηνικά τα προβλήματά του προσδοκώντας σε ένα πολύ καλύτερο μέλλον.

Είναι βέβαιο πως κάθε μορφωμένος Κύπριος δεν θα είχε καμιά αντίρρηση να εμπιστευτεί με την ψήφο του έναν τουρκόφωνο συμπολίτη του, αρκεί να βεβαιωθεί πως υπηρετεί τα συμφέροντα του κοινού τόπου τους και όχι εκείνα της Τουρκίας ή της Βρετανίας. Άλλωστε, οι σκληρές και για τους τουρκόφωνους Κύπριους δεκαετίες που πέρασαν δίδαξαν τα δεινά της τουρκικής κατοχής σε όλους τους Κυπρίους - τουρκόφωνους και ελληνόφωνους. Επιπλέον, οι συνθήκες πλέον έχουν αλλάξει ριζικά, όπως και τα δεδομένα του «προβλήματος».

Σαν επίλογο ας θυμηθούμε και ας αντλήσουμε δύναμη από τα διαχρονικά επίκαιρα λόγια του παλαίμαχου Κύπριου αγωνιστή Βάσου Λυσσαρίδη: «Αν εθελούσια δεν γονατίσεις, ακόμη και νεκρό δεν μπορούν να σε γονατίσουν»!

Γνωρίζουν οι Τούρκοι

ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ στην «ΣΗΜΕΡΙΝΗ»

Ξ Ε Ρ Ο Υ Ν, ΟΪΜΕ, οι Τούρκοι, ότι: Η επίμονη απαίτησή τους για Τουρκική Εκ Περιτροπής Προεδρία, έχει τόσες πιθανότητες να επιτευχθεί, όσοι είναι και οι γνωστοί πρόθυμοι να τους την παραδώσουν, απ’ το Προεδρικό κι απ’ τις ηγεσίες ΔηΣυ-ΑΚΕΛ, αμφότερες τού κ. Αναστασιάδη.

Ξέρουν, διαβάζουν κι αξιοποιούν, όχι μόνο τα λεπτομερώς προερχόμενα απ’ τις μακρές «διακοινοτικές» τους συνομιλίες με τον Χριστόφια από 23.5.2008 και με τον Αναστασιάδη από 11.2.2104, αλλά κι απ’ τη «γραμμή» που εκφράζουν και σήμερα στην αρθρογραφία, τις αναλύσεις και τα δημοσιεύματά τους, οι καθοδηγούμενες εφημερίδες τής πολιτικής Προεδρικού-ΔηΣυ-ΑΚΕΛ.

Π Ρ Ο Τ Α Γ Μ Α των Τούρκων η διεκδίκηση τής Εκ Περιτροπής Προεδρίας: Ως τρόπαιο και παγκοσμίως ευκρινέστατη πανηγυρικά συμβολική επικύρωση, ενός ανέκαθεν ανυποχώρητού τους στόχου:

- ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ που θα προκύψει από την όποια «λύση», η Κρατική Υπόσταση της Κύπρου με τη «λύση», όποιο όνομα κι αν θα έχει, όποιες επί μέρους «εδαφικές», «περιουσιακές», «οικονομικές» «ευρωπαϊκές», «ακτογραμμικές», «εγγυητικές», «ασφαλιστικές», κ.ο.κ. διευθετήσεις κι αν ενσωματώσει, να παραδοθεί (surrender) στην Ισότιμη Τουρκική Συγκυριαρχία:

- ΜΙΑ «λύση» με τους Τούρκους Συναφέντες της Κύπρου νομίμως. Κατά τρόπον ώστε:

- ΤΙΠΟΤΕ να μην μπορεί να κάνει αυτό το κράτος, αν δεν το εγκρίνει η Άγκυρα. Και σε τίποτε να μη δύναται ν’ αντιλέγει ή να μην εκτελεί, απ' όσα θα προστάζει η Άγκυρα.

Τ Ο Υ Ρ Κ Ι Κ Η ΣΥΓΚΥΡΙΑΡΧΙΑ είναι το πρώτιστο για τους Τούρκους: Άγκυρας & Ψευδοκράτους: Ερντογάν & Ακιντζί. Όλα τ’ άλλα έπονται. Ως αναγκαία παρεπόμενα. Επί των οποίων, αναλόγως, μπορεί κιόλας να επιδείξουν κι «επικοινωνιακή» «διαλλακτικότητα» προς ικανοποίηση τής… διεθνούς κοινότητας. Και για να θριαμβολογούν Προεδρικό, ΔηΣυ, ΑΚΕΛ, «Πολίτης», «Αλήθεια», «Χαραυγή» «Καθημερινή» κ.ο.κ.

Ω Σ Τ Ε ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ οι Τούρκοι, νομίμως και με ελληνική υπογραφή και με διεθνή συγκατάνευση, αυτό το κράτος. Αυτήν την κρατική υπόσταση. Αυτήν τη «μία και μόνη Κυριαρχία». Αυτήν τη «μία και μόνη Διεθνή Προσωπικότητα». Την οποία, από το 1964 νομίμως και παγκοσμίως αναγνωρισμένοι, έχουν αποκλειστικά στα χέρια τους οι Έλληνες Κύπριοι.

- ΓΙΑ να την εξουσιάζουν οι Τούρκοι ως Ισότιμοι Συγκυρίαρχοι, Συνιδρυτές, Συνιδιοκτήτες, Συνέταιροι, Συναφέντες.

- ΙΚΑΝΟΙ κι αποφασιστικοί και πολύ υπέρτερη ισχύ διαθέτοντες και στρατηγική βούληση έχοντες οι Τούρκοι.

- ΩΣΤΕ να μην επιτρέπουν ποτέ στους… Ισοτίμως Συγκυρίαρχους του ελληνοκυπριακού Συνιστώντος Κρατιδίου οτιδήποτε δεν επιτρέπει η Άγκυρα ή δεν υπακούει στην Άγκυρα. Είτε στην εσωτερική διακυβέρνηση, είτε στην εξωτερική πολιτική, είτε στη συμμετοχή στην Ε.Ε. και στον ΟΗΕ, είτε, ιδίως και πρωτίστως, στα Κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου και στις λοιπές επιδιώξεις της Άγκυρας στο Αιγαίο κι αλλού…

Α Υ Τ Η ΚΑΙ ουδεμία άλλη είναι, απ’ την πλευρά των Τούρκων, η ουσία και της Γενεύης 2017. Όπως ήταν και η ουσία της επίμονης τουρκικής επιδίωξης εφ’ όλων των «Σχεδίων λύσης», απ’ τη Γενεύη 1974 και εφ’ όλων ανεξαιρέτως των «διακοινοτικών» επί Μακαρίου, Κυπριανού, Βασιλείου, Κληρίδη, Τάσσου, Χριστόφια και Αναστασιάδη. Με τους δυο τελευταίους, αισθάνονται στην Άγκυρα και στο Ψευδοκράτους της ότι πλησιάζουν στο… τρόπαιο!!!
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ

ΕΡΩΤΗΣΗ
Αν διαβάζουμε καλά τα ελληνιστί γραφόμενα στις εφημερίδες του Προεδρικού, των στενών συνεργατών, υποστηρικτών και… καθοδηγητών του κ. Αναστασιάδη, στη Γενεύη 2017, όπως και στο Μον Πελεράν 2016, ο μεγαλύτερος «εχθρός» που «χάλασε τη σούπα» ήταν και είναι ο του «Πατριωτισμού της Αριστεράς», υπ.Εξ. του ελλα-δικού μας κράτους κ. Ν. Κοτζιάς; Όπως ήταν κι η εκδοχή Τσαβούσογλου; Και των τουρκικών εφημερίδων; Με… ρεπορτάζ «στο αυτοκίνητο» προς το Μέγαρο των Εθνών για τις αντιδράσεις Νίκου Χριστοδουλίδη και Αναστασιάδη (Γ. Κασκάνης, «Π», 15.1.2017, σελ. 3);
Λάζ. Α. Μαύρος

ΟΦΕΙΛΕΙ να παραιτηθεί ΤΩΡΑ!

«Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ». ΘΕΣΗ

Η πρώτη αρετή ενός σοβαρού πολιτικού είναι ο σεβασμός των προσδοκιών των πολιτών και η ικανοποίηση των ελπίδων τους. Κυρίως, είναι η υπεράσπιση των συμφερόντων τους, η διεκδίκηση των δικαίων και δικαιωμάτων τους και η διασφάλιση, με κάθε τρόπο και μέσο, της βιολογικής και εθνικής επιβίωσης και ασφάλειάς τους. Ο εκάστοτε Πρόεδρος ορκίζεται να υπερασπίζεται την ανεξαρτησία, την κυριαρχία, την ακεραιότητα και την ελευθερία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Διακαής επιθυμία και έννομη αξίωση των Ελλήνων της Κύπρου είναι η απαλλαγή από τον τουρκικό ζυγό και η απελευθέρωση της πατρίδας μας διά της εξεύρεσης μιας, ευρωπαϊκών προδιαγραφών, λύσης, που να στηρίζεται στις αρχές, αξίες, δημοκρατικά θέσμια και θεμελιώδεις ελευθερίες και δικαιώματα, που αποτελούν το πανίσχυρο θεμελίωμα της Ευρώπης, στην οποία ανήκουμε.

Ο Ν. Αναστασιάδης εξελέγη στην προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας με ασυγκράτητες διακηρύξεις και βροντερές δεσμεύσεις προς κόμματα και προς τους πολίτες. Δεσμεύτηκε να απορρίψει τις συγκλίσεις Χριστόφια-Ταλάτ. Δεσμεύτηκε να διεκδικήσει απαλλαγή από τις τουρκικές εγγυήσεις, αποχώρηση όλων των κατοχικών στρατευμάτων και όλων των εποίκων. Δεσμεύτηκε ότι δεν θα αποδεχόταν ποτέ ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα. Δεσμεύτηκε ότι δεν θα αποδεχόταν ποτέ πενταμερή για το Κυπριακό, που εδώ και 42 χρόνια η Τουρκία και οι υποτελείς της αξιώνουν ανένδοτα. Δεσμεύτηκε να μη φέρει λύση παρόμοια με το σχέδιο Ανάν που ο ίδιος, με εκφοβισμούς και εκβιασμούς, επέμενε το 2004 να το μπήξει στον κυπριακό λαό. Δεσμεύτηκε έναντι κομμάτων και των πολιτών ότι θα εργαζόταν για λύση που θα λειτουργούσε, θα άντεχε στον χρόνο και, προπάντων, θα ανταποκρινόταν στις ανησυχίες και στις νόμιμες αξιώσεις των Ελλήνων για ασφάλεια και ελευθερία. Δεσμεύτηκε πως οι ώμοι του ενός δεν μπορούσαν να αντέξουν το βάρος μιας απόφασης για λύση. Δεσμεύτηκε ότι, τουλάχιστον στο Κυπριακό, θα προδιαβουλευόταν, θα συνδιαβουλευόταν με τους εθνικούς συμβούλους και όλοι θα συναποφάσιζαν περί του πρακτέου. Δεσμεύτηκε ότι θα έκτιζε ενότητα λαού και ηγεσίας. Δεσμεύτηκε ότι θα επέστρεφαν τουλάχιστον 100.000 πρόσφυγες.

Εξαπάτησε τους πάντες! Κόμματα και πολίτες. Αναίρεσε με απίστευτη ανευθυνότητα όλες τις δεσμεύσεις του. Γελοιοποίησε και κατήργησε όλες τις κόκκινες γραμμές που, για 42 χρόνια, οι προκάτοχοί του δεν διανοήθηκαν να παραβιάσουν. Εψεύσθη ασύστολα, αδίστακτα και ξεδιάντροπα κατ’ επανάληψιν. Συμπεριφέρθηκε και συμπεριφέρεται με ανακόλουθο τρόπο και πολιτικά ασύγγνωστη, αχαρακτήριστη και φονική επιπολαιότητα. Κατήντησε ο πιο αναξιόπιστος, ανεπαρκής και ανάξιος Πρόεδρος από κτίσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και στο δείπνο της 1ης Δεκεμβρίου 2016, ενσυνείδητα υπετάγη χωρίς αντίσταση και χωρίς αντάλλαγμα, στους Τούρκους. Δήθεν για να συνεχιστεί ο διάλογος. Και επειδή, τάχα, ο σουλτάνος θα προσαρτούσε τα κατεχόμενα.

Αποδέχτηκε όλους τους όρους των Τούρκων και ειδικά τη σύγκληση πενταμερούς, που για 42 χρόνια ήταν απροσπέλαστη κόκκινη γραμμή για την ελληνική πλευρά. Για ένα και πλέον μήνα, με τη συνεπικουρία των Ι. Κασουλίδη, Αβ. Νεοφύτου, Κυβ. Εκπροσώπου και συναγερμικών αξιωματούχων, ο Ν. Αναστασιάδης περίπαιζε βάναυσα τους πολίτες ότι, «πολυμερής» θα είναι η διάσκεψη της 12ης Ιανουαρίου στη Γενεύη. Και ότι «αδιαμφισβήτητα» η Κυπριακή Δημοκρατία θα είναι παρούσα. Ότι «πρέπει» η Ε.Ε. και τα πέντε μόνιμα μέλη του ΣΑ του ΟΗΕ να είναι παρόντα. Με τη συνέντευξή του (στον «Πολίτη», 1/1/2017 και προηγουμένως στην αθηναϊκή «Καθημερινή» - 25/12/2016), επιβεβαίωσε ότι είναι άκρως επικίνδυνος να χειρίζεται το παρόν και το μέλλον, τη βιολογική και εθνική επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού. Προσχώρησε πλήρως στην τουρκική στοχοθεσία κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Την Τετάρτη, 4/1/2017, μετά από συνάντησή του με τον εγκάθετο της τουρκικής κατοχής, παραδέχτηκε ότι πενταμερής -και όχι πολυμερής, όπως ψευδέστατα διαβεβαίωνε- θα ήταν η διάσκεψη της Γενεύης, με περιθωριοποίηση της Ε.Ε. και των πέντε μόνιμων μελών του ΣΑ του ΟΗΕ. Κυρίως, με αποδόμηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, που με τις ακαταλόγιστες αποφάσεις του συμβάλλει ώστε οι Τούρκοι να τη χαρακτηρίζουν ως «εκλιπούσα». Ο Ν. Αναστασιάδης γιατί μετέβη στη Γενεύη; Τι προσδοκούσε; Παρά τα καθημερινά ψεύδη και την ενσυνείδητη παραπλάνηση του λαού, η διάσκεψη της Γενεύης αποτέλεσε το Βατερλώ της πολιτικής του - και της Κύπρου. Η Κυπριακή Δημοκρατία ήταν ουσιαστικά απούσα και εκλιπούσα. Για έναν απλό αλλά οδυνηρό λόγο: Παρά τη δήλωση Αναστασιάδη ότι συμμετείχε στη διάσκεψη και ως Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, η Τουρκία δεν θα παρακαθόταν ποτέ με τον Πρόεδρο αφού από το 1963 δεν αναγνωρίζει ότι υπάρχει Κυπριακή Δημοκρατία. Απόδειξη; Οι ύβρεις και οι εφορμήσεις Τσαβούσογλου εναντίον των πάντων και κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ο Πρόεδρος τι απεκόμισε από τη Γενεύη; Πρώτον, έναν απαράδεκτο χάρτη και την… ελπίδα ότι η θεσμοθετημένη, πλέον, με βούλα Αναστασιάδη, πενταμερής θα… καταλήξει σε αποφάσεις για την ασφάλεια και τα στρατεύματα. Δεύτερον, ο σουλτάνος τού διεμήνυσε προχθές Παρασκευή ότι ο Αττίλας δεν αποχωρεί, οι εγγυήσεις διατηρούνται και, έτι χειρότερο, αξιώνει και την περιοχή Πύργου Τηλλυρίας για να ενώσει την μη επιστρεφόμενη Μόρφου με τα Κόκκινα. Αυτό είναι το… «νενικήκαμεν» του Προέδρου μετά από όλες τις ολέθριες υποχωρήσεις του, που δεν κατάφεραν να εξημερώσουν αλλά να αποθρασύνουν το αττιλικό θηρίο.

Οι πολίτες δεν εξέλεξαν τον Ν. Αναστασιάδη ως Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας για να την καταλύσει και να την παραδώσει στην Τουρκία. Οι πολίτες δεν τον εξουσιοδότησαν να αποδεχτεί τους τουρκικούς όρους που, αφεύκτως, οδηγούν στην τουρκοποίηση και ισλαμοποίηση της Κύπρου. Οι πολίτες δεν τον εξουσιοδότησαν να μετατρέψει ένα ευρωπαϊκό κράτος σε τουρκικό προτεκτοράτο. Οι πολίτες δεν τον ανέδειξαν στην Προεδρία του κράτους για να παραδώσει κοινότητα υπό εξαφάνιση. Προπάντων, δεν τον εξουσιοδότησαν ποτέ να μεταβεί στη Γενεύη για να διαπραγματευτεί με τουρκικούς όρους την τουρκοποίηση του κυπριακού Ελληνισμού.

Για όλους τους πιο πάνω λόγους, ο Ν. Αναστασιάδης δεν έχει άλλη επιλογή παρά να υποβάλει, έστω και σήμερα, την παραίτησή του, να προσφύγει πάραυτα στη λαϊκή ετυμηγορία για να διαπιστώσει αν οι πολίτες εγκρίνουν και αν τον εξουσιοδοτούν να καταλύσει την Κυπριακή Δημοκρατία και να τους μετατρέψει σε γιουσουφάκια του σουλτάνου Ερντογάν. Οφείλει, έστω και σήμερα, να παραιτηθεί και να ζητήσει ανανέωση της εντολής του να διαπραγματεύεται με τουρκικούς όρους το μέλλον και την επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού. Διαφορετικά, να αποσυρθεί αμέσως στην οικία του και με τις τύψεις του για τα τόσα πολλά ολέθρια και εθνικά καταστροφικά διέπραξε σε βάρος αυτού του τόπου και σε τόσο λίγο χρόνο.

Ανεξίτηλα κατεγράφησαν τα ολέθρια αποτελέσματα της ανεπάρκειας, της αναξιοπιστίας, της ανικανότητας, της ψευδολογίας, της ανευθυνότητας και της πλήρους αδυναμίας του στην αντίληψη των διαχρονικών και σημερινών τουρκικών επεκτατικών σχεδίων ή της έλλειψης επαρκούς και νηφάλιας κατανόησης του Τούρκου και των αταλάντευτων σχεδίων του σε βάρος της Κύπρου και των Ελλήνων. Η Γενεύη δεν μπορεί και δεν πρέπει να επιτραπεί να γίνει η απαρχή του ενταφιασμού της Κυπριακής Δημοκρατίας και η κηδεία της τρισχιλιετούς ιστορίας του κυπριακού Ελληνισμού.

ΚΥΠΡΟΣ. Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει

του Λάζαρου Μαύρου στην «ΣΗΜΕΡΙΝΗ»

Σ Α Ν ΣΗΜΕΡΑ, πριν από 67 ακριβώς χρόνια, Κυριακή ήταν κι η 15η Ιανουαρίου 1950. Χαραγμένη ανεξίτηλα, «σε τούτα εδώ τα μάρμαρα» της πανάρχαιας ιστορίας των αγώνων της Κύπρου: Οι αείμνηστοι ή και ζώντες εισέτι υπερήλικοι πλέον πατεράδες, μανάδες, γιαγιάδες, παππούδες, προπάπποι, όλων των Ελλήνων Κυπρίων, πασών των εν ζωή σήμερα ηλικιών, αγγλοκρατούμενοι τότε «υπήκοοι» τής Βρετανικής Αυτοκρατορίας στην, από αιώνων πάντα ελληνική μεγαλόνησο, Colony of Cyprus, κλιμακώνοντας τις παλαιόθεν υπέρ ελευθερίας προσπάθειές τους, συμμετείχαν ενθουσιωδώς κι ευλαβώς στο Δημοψήφισμα που διοργάνωσε η Εθνάρχουσα Εκκλησία, με την σύμφωνο γνώμη όλων των τότε κομμάτων της υπόδουλης Κύπρου, με παλλαϊκό ένα αίτημα: Την Ένωσιν της Κύπρου με τη μητέρα Ελλάδα.

Τ Ο ΕΝΩΤΙΚΟ Δημοψήφισμα της 15ης - 22ας Ιανουαρίου 1950, διεξήχθη σε όλους τους ενοριακούς ναούς της Κύπρου. Οι ψηφοφόροι ψήφιζαν με την ολόγραφη υπογραφή τους στις Δέλτους τού «Αξιούμεν την Ένωσιν της Κύπρου με την Ελλάδα». Επί εγγεγραμμένων ψηφοφόρων 224.747 ψήφισαν υπέρ Ενώσεως 215,108. Ποσοστό 95,73%. Η αποχή του 4,27% οφειλόταν στο ότι η Βρετανική Διοίκηση απείλησε τους Έλληνες Κυπρίους δημοσίους υπαλλήλους της Colony ότι θα απολύονταν απ’ την εργασία τους αν υπέγραφαν το Δημοψήφισμα.

Π Ο Ι Ε Σ ΗΣΑΝ οι ρίζες εκείνης της βούλησης του λαού - του κατά πλειονότητα 82% ελληνικού κυπριακού λαού - στο Ενωτικό Δημοψήφισμα της 15ης Ιανουαρίου 1950, το διαλαλούν όλοι οι αιώνες της Εθνικής Υπομονής, της Εθνικής Εγκαρτέρησης, της Εθνικής Αντίστασης, των Εθνικών Προσδοκιών και των πολύμορφων Εθνικών Αγώνων της Κύπρου, απέναντι στους αλλεπάλληλους διαδοχικούς ξένους κατακτητές.

- ΕΙΝΑΙ το ανέκαθεν διαπιστούμενο διαχρονικά, σε διάρκεια αιώνων, ελληνικό «Ντι-Εν-Έι» των Κυπρίων: Από το «ελευθερίης γλιχόμενοι» τής προ Χριστού ελληνικής αρχαιότητας που κατέγραψε στην Ιστορίη του ο πατέρας της Ιστορίας Ηρόδοτος ο Αλικαρνασσεύς.

- ΕΙΝΑΙ και το «εύδαιμον το ελεύθερον το δε ελεύθερον το εύψυχον», που επίσης κατέγραψε στην Ξυγγραφή του ο κορυφαίος ανά τους αιώνες ιστορικός του πολιτικού ρεαλισμού Θουκυδίδης ο Αλιμούσιος.

- ΕΙΝΑΙ εκείνο ακριβώς που έβαλε στο στόμα τού απαγχονισθέντος από τους Τούρκους 9η Ιουλίου 1821, Εθνομάρτυρα Αρχιεπισκόπου Κυπριανού, το 1895, ο εθνικός μας ποιητής Βασίλης Μιχαηλίδης, που απεβίωσε πριν από 100 ακριβώς χρόνια: «Η Ρωμιοσύνη εν’ φυλή συνότζιαιρη του κόσμου, κανένας δεν ευρέθηκεν για να την ιξηλείψει, κανένας γιατί σιέπει την που τα ‘ψη ο Θεός μου. Η Ρωμιοσύνη εννά χαθεί, όντας ο κόσμος λείψει. Σφάξε μας ούλλους τζι ας γενεί το γαίμαν μας αυλάτζιν, κάμε τον κόσμον ματζελλειόν τζιαι τους Ρωμιούς τραούλλια, αμμά ‘ξερε πως ύλαντρον όντας κοπεί καβάτζιν, τριγύρου του πετάσσουνται τριακόσια παραπούλια. Το ‘νιν αντάν να τρώ’ την γην, τρώει την γην θαρκέται, μα πάντα τζιείνον τρώεται τζιαι τζιείνον καταλυέται».

Α Υ Τ Η ΑΚΡΙΒΩΣ η αναλλοίωτη ταυτότητα Εθνικής Αντίστασης των Κυπρίων αποτελεί ανέκαθεν την πηγή και την αιτία και την αυθεντικότερη εξήγηση και διάρκεια αυτού που ονομάζεται Κυπριακό Πρόβλημα, σε όλες τους τις φάσεις, εκφάνσεις, κατραπακιές, επιβιώσεις και διεργασίες, όλων των προηγούμενων αιώνων, όλων των προηγούμενων δεκαετιών, όλων των προηγούμενων «Πενταμερών» και… Γενευών, ώς την τωρινή Γενεύη τής 12ης Ιανουαρίου 2017, που την επεξέτειναν ώς την 18η του Γενάρη τζιαι πάρατζιει…

Δ Ε Δ Η Λ Ω Μ Ε Ν Ο Σ στόχος τους να κάμψουν την Κυπριακή Αντίσταση. Να πειθαναγκάσουν και να εξαναγκάσουν τον λαό να υποκύψει και να υποταχθεί στη Διζωνική Συνθηκολόγηση με τους Τούρκους Κατακτητές του. Να παραχωρήσει στους Τούρκους Κατακτητές και στα τ/κ όργανά τους, για να το διαφεντέψουν πλέον ως νόμιμοι διεθνώς Συγκυρίαρχοι και Συναφέντες, το μόνο χαράκωμα και το μετερίζι Εθνικής Αντίστασης που του απέμεινε: Το ελληνικό από το 1964 κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ε Π Ι Χ Ε Ι Ρ Η Σ Α Ν να το επιτύχουν το 2002-2004 με το Σχέδιο Ανάν. Με το προϊόν δηλαδή τής αποτυχημένης πολιτικής όλων των προηγούμενων διαδοχικών ηγεσιών, από την εθνική καταστροφή του 1974 και εντεύθεν, με προμετωπίδα την συμβιβαστική διάθεση διζωνικής συνθηκολόγησης με τους Τούρκους. Και είχαν επιστρατεύσει, για τον πειθαναγκασμό των Κυπρίων, σύσσωμη τη διεθνή κοινότητα και τους διεθνείς οργανισμούς και τον ΟΗΕ και την Ε.Ε. και πλήθη ντόπιους και δικούς, αλλ’ απέτυχαν.

Π Ρ Ο Σ Ε Κ Ρ Ο Υ Σ Α Ν στο αποδεδειγμένα αναλλοίωτο διά μέσου των αιώνων ελληνικό «Ντι-Εν-Έι» της Εθνικής Αντίστασης των Κυπρίων. Το οποίο εκφράστηκε με το 76% στο Δημοψήφισμα του 2004, των γνήσιων απογόνων του 95,73% του Δημοψηφίσματος της 15ης Ιανουαρίου 1950. Των γνησιότερων απογόνων του Σαλαμίνιου Ονήσιλου του 499 προ Χριστού, για να μην ξεχνάμε ποτέ την αδιάρρηκτη ενότητα και συνέχεια και διάρκεια απ’ την Ιστορίη του Ηρόδοτου και απ’ το Ες Γην Εναλίαν Κύπρον του Ευριπίδη του 412 π.Χ.

Ε Κ Ε Ι ΘΑ προσκρούσουν ξανά και ξανά, όσες φορές κι αν το ξανα-επιχειρήσουν, όσοι και όποιοι το επιχειρήσουν και τώρα και αύριο και μεθαύριο…

Αυτοκατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

ΑΝΤΩΝΗΣ Κ. ΣΙΒΙΤΑΝΙΔΗΣ ΣΤΗΝ «ΣΗΜΕΡΙΝΗ»

Είμαστε το μόνο κράτος που επιτρέπει, διά της απουσίας του, η μειονότητα να επιβάλλει, διά της βίας των όπλων, την παρανομία επί της πλειονότητας και να την καταδικάζει σε αφανισμό

Στήνεται εκ νέου ένα (τρομο)κρατικό, μικρασιατικο-καταστροφικό, εκβιαστικό σκηνικό, εκμαιεύσεως της δικής μας συγκατάθεσης και υπογραφής, για τη νομιμοποίηση των εγκλημάτων της Τουρκικής Εισβολής του 1974 και της ντε-φάκτο διχοτόμησης του εδάφους που συντηρεί η συνεχιζόμενη για 42 χρόνια τουρκική κατοχή.

Δέχθηκε λέει, ο ΠτΔ, την πενταμερή για να μην προσαρτηθούν τα κατεχόμενα στην Τουρκία. Τώρα δεν είναι; Δηλαδή, η επίσημη ανακήρυξη θα κάνει τη διαφορά; Μήπως η ανακήρυξη του ψευδοκράτους, όντως, νομιμοποίησε την κρατική οντότητα της παράνομης κατοχικής διοίκησης;

Πότε αναβαθμίστηκε και πότε αναγνωρίστηκε σαν συμπρόεδρος ο εκάστοτε εγκάθετος της κατοχικής διοίκησης; Όταν εμείς, με τη δικαιολογία των χιαστή επαφών, τους δώσαμε βήμα και λόγο στα διεθνή σαλόνια. Όταν επιτρέπαμε τις εκατέρωθεν επισκέψεις ξένων παραγόντων στο προεδρικό του Αναστασιάδη και το 'προεδρικό' του Ακιντζί.

Όταν τους συναντούσαμε στο Νταβός, ίσος προς ίσος, όταν δεχόμαστε την αποδοχή από την ελληνική προεδρία της Ε.Ε., την τουρκική έκθεση της «εκλιπούσας Κυπριακής Δημοκρατίας», όταν υποστείλαμε τη σημαία και τον θυρεό της Κυπριακής Δημοκρατίας για να πάμε στον πύργο του Οθέλλου, όταν για να διατηρήσουμε το «καλό κλίμα των συνομιλιών» χαριεντιζούμαστε με περιπάτους στη Λήδρας, με ζιβανίες και εκμέκ-κατεΐφ.

Νομιμοποίηση και υπόσταση δεν τους δίνουν οι παράνομες πράξεις τους, αλλά η δική μας ανοχή και πολλές φορές συνδρομή σε αυτές.

Να μη μας κοροϊδεύουν. Όλο το οικοδόμημα των κατεχομένων (διοίκηση, υποδομές, έποικοι, πολιτογραφήσεις, ταυτότητες, διαβατήρια, κτήρια, επενδύσεις, κτλ), όλα είναι απότοκα εγκλήματος πολέμου, άρα μη γενόμενα, ανύπαρκτα. Αρά δεν μπορούν, ούτε η Τουρκία ούτε οι εγκάθετοί τους, να διαπραγματεύονται ανύπαρκτα πράγματα. Εκτός εάν εμείς τα αναγνωρίζουμε σαν υπαρκτά.

Δεν τους ανήκουν τα κατεχόμενα εδάφη, δεν τους ανήκει η διοίκηση, η διεθνής αναγνώριση και η κρατική κυριαρχία για να τα διαπραγματεύονται. Αυτά ανήκουν στην Κυπριακή Δημοκρατία και όχι στην ελληνική ή τουρκική κοινότητα. Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι η κοινή μας πατρίδα, κι η διακυβέρνησή της δεν είναι διακυβέρνηση των Ελλήνων, αλλά των Κυπρίων. Άσχετο ότι οι Τούρκοι συμπατριώτες μας επέλεξαν αν απέχουν της διακυβέρνησης.

Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι διεθνώς ανεγνωρισμένη και ενταγμένη στον Ο.Η.Ε. και Ε.Ε., όπως υπάρχει και λειτουργεί σήμερα, με ή χωρίς τη συμμετοχή των Τούρκων συμπατριωτών μας. Η Κυπριακή Δημοκρατία, που εγκαθιδρύθηκε με το Σύνταγμα του 1960, μετεξελίχτηκε μετά την Τουρκανταρσία του ΄63 - ΄64 και πολλάκις αναγνωρίστηκε ως η μοναδική νόμιμη κυβέρνηση επί ολόκληρης της νήσου Κύπρου, με αποκορύφωμα την ένταξή μας στην Ε.Ε.

Οι δε συνθήκες εγγυήσεων, πέραν του ότι είναι άκυρες και παράνομες σαν αποικιοκρατικό κατάλοιπο, είναι αναχρονιστικές και αχρείαστες στην Ε.Ε. του 21ου αιώνα. Έχουν αυτο-ακυρωθεί με την Τουρκική Εισβολή του 1974, όπου: Η μια εγγυήτρια δύναμη (η Τουρκία) εισέβαλε παράνομα, η άλλη (η Αγγλία) έβλεπε αμέριμνα και αρνιόταν να εκπληρώσει τις συμβατικές της υποχρεώσεις και η τρίτη (η Μητέρα Πατρίδα, η Ελλάς) ήταν μακριά και ανίκανη να βοηθήσει.

Είμαστε το μόνο κράτος που επιτρέπει, διά της απουσίας του, η μειονότητα να επιβάλλει, διά της βίας των όπλων, την παρανομία επί της πλειονότητας και να την καταδικάζει σε αφανισμό. Η κάθοδός μας σε οποιανδήποτε διεθνή διάσκεψη (ειδικά αυτή που πραγματεύεται συνθήκες και εγγυήσεις τις οποίες υπέγραψε η Κυπριακή Δημοκρατία) σαν ελληνική κοινότητα και όχι σαν Κυπριακή Δημοκρατία θα είναι ο τελευταίος συντελεστής της προδοτικής εξίσωσης, η οποία, διά της ατόπου απαγωγής της Κυπριακής Δημοκρατίας (αυτοκατάργησης διά της απουσίας), εξισώνει το 80% με το 20%.

Παρθενογεννά την Ελληνοκυπριακή και την Τουρκοκυπριακή Διοίκηση, εγκαθιδρύει (βάσει των κοινών ανακοινωθέντων Αναστασιάδη/Έρογλου/Ακιντζί) τις δυο Συνιστώσες Πολιτείες ισόνομου καθεστώτος, της πολιτικής ισότητας που είναι αριθμητική ισότητα, του Απαρτχάιντ της «ΔΔΟ, οι Τούρκοι στον Βορρά και η γκιαούρηδες στον Νότο». Γιατί μας το είπαν και αυτό, διά στόματος του Τούρκου Αντιπροέδρου Νουμάν Κουρτουλμούς: «Για μας, ανεξαρτησία είναι να μπορείς να πεις στον γκιαούρη, ‘γκιαούρη’».

Και θα το γράψουν και αυτό στον Πενταδάκτυλο. Να το βλέπουμε πρωί ξημέρωμα και φωτισμένο τα βράδια: «Τι ευτυχία να μπορείς να λες τον γκιαούρη, ‘γκιαούρη’!»

Υ.Γ. Οι «εξ Ελλάδος επισκέπτες που μας πουλούν πατριωτισμό», κύριε ΠτΔ, έχουν κάθε λόγο να το κάνουν, από τη στιγμή που εσύ έκοψες τον ομφάλιο λώρο και όχι μόνο.

 

Παραδίδουν 28,2% γην τε και ύδωρ και Κρατική Υπόσταση

Του Λάζαρου Μαύρου στην «Σημερινή»

Χ Ω Ρ Ι Σ ΝΑ ρωτήσει τον λαό - χωρίς καμιά ειδική επί τούτου εξουσιοδότηση του λαού - ο Ηγέτης της ε/κ «πλευράς», που είναι συνάμα κι ο 7ος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, παρέδωσε, προχθές στη Γενεύη, Χάρτη 28,2% στους Τούρκους (και στον ΟΗΕ):

- ΧΑΡΤΗ τών συγκεκριμένων βόρειων ελληνικών εδαφών τής Κύπρου, που από την 16η Αυγούστου 1974 τής κατάπαυσης του πυρός αποτελούν μέρος τών καταληφθέντων από τον Αττίλα διά τής παράνομης αιμοβόρα βάρβαρης πολεμικής βίας τών τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων Εισβολής, σκλαβωμένων έκτοτε από τους Τούρκους Κατακτητές, εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Χ Α Ρ Τ Η Σ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ 28,2% στους Τούρκους: Των εδαφών για ν’ αποτελέσουν τη «Ζώνη», το «ΥΠΟ τ/κ διοίκηση έδαφος», την «εδαφική ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ» τής «Τουρκοκυπριακής Συνιστώσας Πολιτείας»: Στο πλαίσιο τής συγκεκριμένης «λύσης» Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, «Δύο ΙΣΟΥ Καθεστώτος Συνιστώντων Κρατών» (πολιτειών), με ΟΛΟΚΛΗΡΗ την κρατική Κυριαρχία: «Εξ ΙΣΟΥ Προερχόμενη από Ε/κ και Τ/κ». Έτσι ώστε να επιβληθεί εφ’ ολοκλήρου τής Κύπρου και επί τής κρατικής της υπόστασης η Ισότιμη Τουρκική Συγκυριαρχία.

Α Λ Λ ’ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ενέκρινε, ή αποδέχθηκε αυτή τη «λύση», ή ενός τέτοιου είδους ή και παραπλήσιου περιεχομένου «λύση», ο κυπριακός λαός. Ουδέποτε έδωσε την έγκρισή του:

- ΟΥΤΕ για Διζωνική, ούτε για Δικοινοτική, ούτε για Ομοσπονδία.
- Αντίθετα, ρητά, απερίφραστα και πανηγυρικά:

Ο Τ Α Ν ΣΕ μία και μοναδική περίπτωση κλήθηκε σε Δημοψήφισμα για ένα τέτοιο είδος «λύσης» ο λαός, ο κάθε πολίτης αυτοπροσώπως, ευθέως και ιδιοχείρως την ΑΠΕΡΡΙΨΕ με το συντριπτικό 76% του Δημοψηφίσματος τής 24ης Απριλίου 2004.

- ΗΤΑΝ η ομοίως εκτρωματική «λύση Ανάν». Της εξίσου εκτρωματικής επινόησης των «Δύο Ξεχωριστών Δημοψηφισμάτων». Τα οποία - αμφότερα - παρήγαγε και στα οποία οδήγησε (όπου και κατήντησε), η μακροχρόνια και διαχρονικά αποτυχημένη (απ’ το 1977 κι εντεύθεν) πολιτική τής διζωνικής συνθηκολόγησης τών διαδοχικών ηγεσιών.

Σ Τ Η ΔΙΑΣΚΕΨΗ τής Γενεύης που απαίτησαν και πέτυχαν να λάβουν οι Τούρκοι, αναμένουν να πάρουν και το τρόπαιο. Τον θρίαμβο. Το στέμμα και την κορώνα (στο… «Παλάτι των Εθνών» τού εν Γενεύη ΟΗΕ) τής… Ισοτιμίας (18%=82%) για Συγκυριαρχία Εφ’ Όλης τής Κύπρου: Την Τουρκική Εκ Περιτροπής Προεδρία…

Ε Ι Ν Α Ι ΜΑΛΛΟΝ βέβαιο ότι:
- Πολύ μεγαλύτερο από το 76% του λαού θ’ απορρίψει ΚΑΙ αυτή την παράδοση (Surrender).
- Και το πρόβλημα θα επιστρέψει στη γενεσιουργό… ρίζα του:
- Στον συνένοχο λαό που εκλέγει - στις ηγεσίες των κομμάτων, στη Βουλή, στο αξίωμα του ΠτΔ - τέτοιους ηγέτες.
- Επαληθεύοντας διαρκώς - και δυστυχώς - το του εθνικού μας ποιητή, «Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ και ηγαπημένε, πάντοτ’ ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε»…

Διζωνική: Προαιώνιος πόθος της Τουρκίας

«Η Σημερινή», Άρθρο

Το ημερολόγιο της αριστερής τουρκοκυπριακής συντεχνίας των δασκάλων ΚΤΟΣ, για τα εγκλήματα τα οποία διέπραξαν το 1958-1964 ο Ραούφ Ντενκτάς και η τρομοκρατική οργάνωσή του ΤΜΤ, κατά Τουρκοκυπρίων διαφωνούντων και Ελληνοκυπρίων, καταρρίπτει ως χάρτινο πύργο τις φιλοτουρκικές προσεγγίσεις των ηγεσιών ΑΚΕΛ-ΔΗΣΥ και του Προέδρου Αναστασιάδη, περί εγκλημάτων τα οποία διέπραξαν Ελληνοκύπριοι κατά των Τουρκοκυπρίων.

Ο Ραούφ Ντενκτάς και η ΤΜΤ, καθοδηγούμενοι από την Τουρκία και τη Βρετανία, προκάλεσαν λουτρό αίματος κατά την περίοδο εκείνη, εις βάρος των δύο κοινοτήτων και προετοίμασαν με πρωτοφανή μαεστρία τον πρώτο διαχωρισμό των δύο κοινοτήτων, σπείροντας τον σπόρο της μετέπειτα γεωγραφικής ομοσπονδίας, άλλως διζωνικής. Λύση, η οποία αποτελεί σήμερα λάβαρο αγώνα για τους κυβερνώντες και τα δύο μεγάλα κόμματα.

Μέσα από παραδοχές ακόμη και του ίδιου του Ντενκτάς, αποκαλύπτονται όλες οι μηχανορραφίες, οι συνωμοσίες, οι προβοκάτσιες και τα εγκλήματα της τουρκοκυπριακής ηγεσίας και της Άγκυρας, σε συνεργασία με τη Βρετανία, για την εμπέδωση κλίματος εχθρότητας και διαχωρισμού των δύο κοινοτήτων, της διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και της επιβολής της διζωνικής ομοσπονδίας, προαιώνιου πόθου της Τουρκίας, και σήμερα διακαούς πόθου κυβερνώντων και ηγεσιών ΑΚΕΛ-ΔΗΣΥ.

Μέσα από το τουρκικό πραξικόπημα κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας, τον Δεκέμβριο του 1963, αποκαλύφθηκαν στα χέρια Τούρκων αξιωματικών δεκάδες έγγραφα του τουρκικού κράτους, στα οποία χάρτες παρουσιάζουν την Κύπρο διχοτομημένη, με εντυπωσιακή ακρίβεια, στις σημερινές διχοτομικές γραμμές. Και μέσα από δηλώσεις και περιγραφές απλών Τουρκοκυπρίων, αποκαλύπτεται ότι από τότε υπήρχε έτοιμο σχέδιο ανταλλαγής πληθυσμών και μεταφοράς των Τουρκοκυπρίων στον Βορρά.

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και οι ηγεσίες ΑΚΕΛ-ΔΗΣΥ, αντί να μελετήσουν αντικειμενικά τα γεγονότα της τότε εποχής, αποφάσισαν να τα διαστρεβλώσουν και να τα προσαρμόσουν στις διζωνικές αγκυλώσεις τους. Και κατέστησαν έτσι κήρυκες της τουρκικής και βρετανικής προπαγάνδας, περί σφαγών Τουρκοκυπρίων από τους Ελληνοκυπρίους, όταν μπροστά τους έχουν τη φρικιαστική σφαγή των Κοντεμενιωτών στους αγρούς του Κιόνελι, με βρετανικό σχεδιασμό και καθοδήγηση.
Δεν υπήρξαν εγκλήματα -πλην μεμονωμένων περιπτώσεων- από Ελληνοκυπρίους εις βάρος Τουρκοκυπρίων.

Αντιθέτως, υπήρξαν μεγάλα και φρικιαστικά εγκλήματα της Τουρκίας και των τουρκοκυπριακών ηγεσιών, με καθοδήγηση των Βρετανών, εις βάρος του κυπριακού Ελληνισμού. Από το 1958 και πέραν του 1974. Εγκλήματα τα οποία συνεχίζονται μέχρι σήμερα με την τουρκική κατοχή και τα οποία ετοιμάζονται να διαγράψουν και νομιμοποιήσουν οι σημερινοί κυβερνώντες, μαζί με τους συνδιαχειριζόμενους το εθνικό έγκλημα.

Τα δήθεν εγκλήματα των Ελληνοκυπρίων κατά των Τουρκοκυπρίων αποτελούν ένα ανιστόρητο, απαράδεκτο και εγκληματικό εφεύρημα πρώτα της ηγεσίας του ΑΚΕΛ και υστερότερα της παράταξης του Δημοκρατικού Συναγερμού, προκειμένου, πάνω σε αυτή την εγκληματική βάση, να δημιουργήσουν ενοχές στον κυπριακό Ελληνισμό και να προετοιμάσουν τη διζωνική ομοσπονδία, ως «αδήριτο ανάγκη» και αποτέλεσμα των «εγκλημάτων» που διαπράξαμε και εμείς ως Ελληνοκύπριοι.

Ουσιαστικά, σήμερα, το Προεδρικό και τα δύο μεγάλα κόμματα κατέστησαν ουραγοί μίας εγκληματικής, αντικυπριακής και διχοτομικής πολιτικής Βρετανών και Τούρκων. Οι τελευταίοι προετοίμασαν με εγκλήματα τον διαχωρισμό και έσπειραν από τότε τον σπόρο της διζωνικής λύσης. Και σήμερα Αναστασιάδης, ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ αναπετούν ως λάβαρα σωτηρίας εκείνα με τα οποία το Λονδίνο και η Άγκυρα, από το 1958, προετοίμαζαν για τη διχοτόμηση της Κύπρου...

ΚΥΠΡΙΑΚΟ. Με νίκη της Τουρκίας η… έναρξη του 2017

του Αλέξανδρου Μαύρου στην «Σημερινή»

Α Κ Ο Μ Η ΚΙ ΑΝ αποτύχει η «Πενταμερής», ή… άλλης και ποιας συνθέσεως(;) Διάσκεψη της 12ης Ιανουαρίου στη Γενεύη, η Τουρκία έχει ήδη καταγάγει μία σημαντική νίκη:

- ΤΗΝ αναγνώριση τής… συνέχειάς της ως «Εγγυήτριας Δύναμης»!

- ΤΗΝ αναγνώριση ότι, παρ’ όλες τις διαχρονικά παράνομες, έμπρακτες, ένοπλες, βίαιες, πολεμικές κι επί 42 χρόνια εγκληματικά κατοχικές παραβιάσεις κάθε συμβατικής ή άλλης έννοιας των «Εγγυήσεων του 1960», εξακολουθεί να λογίζεται ως μία από τις «Τρεις Εγγυήτριες»!

- «ΕΓΓΥΗΤΡΙΑ» ενός… κράτους, του κυπριακού, το οποίο, η ίδια και μόνη παγκοσμίως δεν αναγνωρίζει. Αρνείται ν’ αναγνωρίσει. Και μεθοδικά απ’ το 1964 επιμένει σταθερά, παντοίω τρόπω, να το καταστήσει «Εκλιπούσα Κυπριακή Δημοκρατία»…

Α Κ Ο Μ Η ΚΙ ΑΝ η Διάσκεψη της Γενεύης, με την Τουρκία προσκεκλημένη και μετέχουσα ως «μία των Εγγυητριών», συγκροτείται με σκοπό τη διαπραγμάτευση τής μελλοντικής τύχης (από… βελτίωση, ή αλλαγή, έως ακόμη και… κατάργηση) των «Εγγυήσεων», προσφέρει, αυτονόητα, στην Τουρκία την αναγνώριση ότι αυτή εξακολουθεί να έχει, από το 1960 έως και το 2017, «δικαιώματα Εγγυήτριας Δύναμης» στην Κύπρο!

- ΚΑΙ ΤΟΥΤΟ αποτελεί το μέγα κέρδος που η Τουρκία απέσπασε «αυτονόητα» από τη Συμφωνία του Δείπνου της 1ης Δεκεμβρίου 2016 τών κ.κ. Ακιντζί και Αναστασιάδη, υπό την αιγίδα του ειδικού αντιπροσώπου του Γ.Γρ. του ΟΗΕ στην Κύπρο κ. Έσπεν Μπαρθ Έιντε: Τη συμφωνία συγκρότησης της «Πενταμερούς» (3+2) των Τριών «Εγγυητριών» συν των Δύο «κοινοτήτων», με τις όποιες άλλες προσθήκες συμμετοχών.

- ΙΔΙΩΣ, ΜΑΛΙΣΤΑ, επειδή, αυτή την αναγνώριση η Τουρκία την έχει ήδη αποσπάσει με ελληνική υπογραφή (του κ. Αναστασιάδη) κι εκπεφρασμένη ελληνική προθυμία (του κ. Τσίπρα), αμφοτέρων δηλαδή των κρατών του Ελληνισμού…

Κ Ι ΕΝΩ η Τουρκία πέτυχε διά των κ.κ. Ακιντζί & Έιντε, ώστε ο κ. Αναστασιάδης κι ο κ. Τσίπρας να της αναγνωρίσουν τη συνέχιση ύπαρξής της ως «Εγγυήτριας», ούτε η Κύπρος ούτε η Ελλάς πέτυχαν ώστε ο κ. Ακιντζί και η Τουρκία να αναγνωρίσουν την ύπαρξη ή τη συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ή, έστω, ν’ αποδεχτούν καν την παρουσία και τη συμμετοχή της Κ.Δ. στη Διάσκεψη της 12ης Ιανουαρίου στη Γενεύη…

Ε Μ Φ Α Ν Ω Σ ΑΥΤΗ η εξέλιξη σηματοδοτεί και σε αυτό το επίπεδο μία ακόμη ελληνική ήττα. Την αποτυχία του έως τώρα «αντι-κατοχικού αγώνα» του Ελληνισμού στην Κύπρο. Ο οποίος, εν πάση περιπτώσει, δεν έπεισε ούτε καν τους… Έλληνες ότι, ήταν, ή είναι, αντι-κατοχικός…

Η ΤΟΥΡΚΙΑ, ένα κράτος, παράνομος εισβολέας, βάρβαρος αιμοσταγής κατακτητής, που διέπραξε και διαπράττει σωρεία εγκλημάτων πολέμου κι εθνοκάθαρσης επί σαράντα δυόμισι χρόνια σε βάρος ενός ανίσχυρου μικρού κράτους και του λαού του, εξακολουθεί ν’ αναγνωρίζεται και να προσκαλείται στη Διάσκεψη της Γενεύης 12.1. 2017, ως μία από τις Τρεις, «Εγγυήτρια Δύναμη». Και να λογιέται έτσι, υπό την αιγίδα του Γ.Γρ. του ΟΗΕ, διεθνώς, το κράτος Εισβολέας - Κατακτητής! Χωρίς να έχει ακόμη… αυτοκτονήσει από ντροπή απόγνωσης κι επαίσχυντο άγος το Διεθνές Δίκαιο και ο μετά τον Β΄ Παγκ. Πόλεμο συγκροτηθείς εναντίον των κατακτητών Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών;

Ε Π Ι Μ Ε Ν Ε Ι η Τουρκία - Κατακτητής να εμφανίζεται ως νόμιμος κάτοχος επικυριαρχικών δικαιωμάτων επί της Κύπρου, από τη ζυριχική «Συνθήκη Εγγύησης» του 1960. Την οποία η ίδια ποδοπάτησε και κουρέλιασε, πολλαπλώς, ενόπλως κι αιμοβόρως εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας κατ’ επανάληψιν και το 1963-64 και το 1974 κι έκτοτε ανελλιπώς. Κι επιμένει και πέτυχε να ξανα-συνομολογηθεί, με τις άλλες «Δύο Εγγυήτριες Δυνάμεις», Βρετανία κι Ελλάδα, ως τέτοια, στο διηνεκές! Το δε εξωφρενικά παράλογο συνίσταται στο ότι λογιέται ως ισχύουσα, εισέτι, η «Συνθήκη Εγγυήσεως»! Και… νομιμοποιείται η επαναδιαπραγμάτευσή της προς ικανοποίηση, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο και των απαιτήσεων της Τουρκίας - Κατακτητή!

Δ Η Λ Ο Ι ΑΥΤΟ μία επιπλέον πολύχρονη αποτυχία - ή τ τ α , είν’ η καταλληλότερη λέξη - της ελληνικής, κυπριακής κι ελλαδικής, διπλωματίας. Που δεν κατάφεραν στο διάστημα από 16η Αυγούστου 1974 του 2ου Αττίλα, έως σήμερα, 1η Ιανουαρίου 2017, στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου, να εξαλείψουν εντελώς την εξωφρενική αναίδεια ενός Κατακτητή, της Τουρκίας, αυτή να εμφανίζεται ως έχουσα (ακόμη και για διαπραγμάτευση) κεκτημένα δικαιώματα «Εγγυήτριας Δύναμης».

Δ Η Λ Ο Ι ΑΥΤΟ μια επιπρόσθετη βλαβερή επίπτωση του γεγονότος ότι, από το 1974 - 1977, αντί να συγκροτηθεί μια πανελλήνια Στρατηγική Απελευθέρωσης Κύπρου, η πολιτική των Ηττημένων Μυαλών Λευκωσίας και Αθηνών εγκλωβίστηκε κι αιχμαλωτίστηκε στις εξ αρχής και στο διηνεκές καταστροφικές διαδικασίες των «διακοινοτικών συνομιλιών, αμοιβαία αποδεκτής διζωνικής επίλυσης του Κυπριακού, κατ’ απαίτησιν της Τουρκίας - Κατακτητή.