| Εκτύπωση | 28/01/2011 | Με τον Σάββα Ιακωβίδη
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ δεν στηρίζεται σε όνειρα. Κτίζεται πάνω σε στόχους, στρατηγική, αποφασιστικότητα, συμμαχίες και δύναμη. Ο Ειδικός Αντιπρόσωπος του ΓΓ του ΟΗΕ στην Κύπρο, Ντάουνερ, είπε στους δημοσιογράφους, που κάλυπταν τη συνάντηση της Γενεύης, ότι την προηγούμενη νύχτα είδε όνειρο την επανένωση της Κύπρου. Λίγο αργότερα ο Πρόεδρος Χριστόφιας, ερωτηθείς σχετικά, απάντησε πως εδώ και 36 χρόνια ονειρευόμαστε την επανένωση του νησιού… Τι θα γίνει, λοιπόν, μετά τη Γενεύη; Οι συνομιλητές θα εντατικοποιήσουν, είπαν, τη διαπραγμάτευση και ο Μπαν Κι Μουν αναμένει περαιτέρω πρόοδο, ώστε να υποβάλει μια θετική έκθεση στο ΣΑ του ΟΗΕ. Και μετά; Αναμένεται να γίνει νέα συνάντηση και ακολούθως ίσως διευρυμένη σύσκεψη, που να οδηγήσει, ενδεχομένως, σε λύση του Κυπριακού. Αυτά είναι σεναριολογίες και πολιτικές λεκανομαντείες, οι οποίες αποφεύγουν να λαμβάνουν υπόψη άλλα, σημαντικότερα δεδομένα και εξελίξεις, όσον αφορά την Τουρκία και την περιοχή μας.
Τίθεται ξανά ένα κρίσιμο, πλην αναπάντητο ερώτημα για την πολιτική ηγεσία: Πώς η ελληνική πλευρά, πρακτικά, αποτελεσματικά, μακροπρόθεσμα και δυνατά μπορεί να αντιμετωπίσει την αποθηρίωση και την ανεξέλεγκτη πια επιθετικότητα της Τουρκίας εναντίον μας; Τι φωνάζουν καθημερινά οι Τούρκοι διά των Νταβούτογλου, Ερντογάν, Γκιουλ και Μπαγίς; Θεωρούν το Κυπριακό λυμένο. Δεν ενδιαφέρονται για τους Τ/κ παρά για το νησί ως γεωπολιτικός και στρατηγικός χώρος, που εξυπηρετεί τα τουρκικά συμφέροντα. Πώς θα επιτευχθούν αυτά, όπως αναλύονται στο βιβλίο του και προωθούνται τώρα από τον Νταβούτογλου; Η Τουρκία να αποκτήσει αυτοπεποίθηση, να απεξαρτήσει την εξωτερική πολιτική της από τη Δύση, να προσεγγίσει τους Άραβες και μουσουλμάνους, να αναδειχθεί σε περιφερειακή και προσεχώς σε μεγάλη δύναμη. Ήδη έχει δρομολογήσει τους περισσότερους στόχους της.
Ανήκει στους G-20 και απαιτεί να ενταχθεί στην ΕΕ με τους δικούς της όρους. Επικοινωνιακά, κτίζει την εικόνα μιας ειρηνοποιού χώρας, που επαινείται παρά τις επιμέρους καχυποψίες πολλών για τις ικανότητές της να λειτουργήσει δημοκρατικά, μέσα στο άναρχο διεθνές σύστημα. Το Κυπριακό για την Τουρκία είναι μια υποσημείωση, αφού το μεγαλύτερο πρόβλημά της είναι το Κουρδικό. Συγκρούστηκε με το Ισραήλ για να ποδηγετήσει τον αραβικό κόσμο -που ήδη βρίσκεται σε επαναστατική έκρηξη- και να αντιπαραταχθεί προς το Ιράν. Η Άγκυρα δεν αποκρύβει τις νεοοθωμανικές τάσεις της. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο θεωρεί την Κύπρο ως… φυσική κτήση της, που δεν πρέπει να ανήκει σε κανέναν και, φυσικά, όχι στην Ελλάδα. Γι’ αυτό να μην αναμένεται καμία υποχώρησή της στο πρόβλημα, επειδή κατέχει το βορρά και θεωρεί ότι ελέγχει το νότο. Η ελληνική πλευρά για 36 χρόνια ονειρεύεται και στηρίζεται σε ψηφίσματα, ευχές, διεθνές και κοινοτικό δίκαιο.
Εδώ και 36 χρόνια ακολουθεί μιαν αδιέξοδη, καταστροφική πολιτική, απλώς και μόνο επειδή την αποφάσισε ο Μακάριος, υπό άλλες συνθήκες και άλλα δεδομένα. Κάθε τόσο ακούμε από πολιτικούς ότι πρέπει να αλλάξουμε στρατηγική και τακτική, το Κυπριακό να επαναφερθεί στις διεθνείς διαστάσεις του και να καταγγέλλεται η Τουρκία. Και μετά; Ουδέν! Και ουδεμία πρακτική εισήγηση. Η Τουρκία απαιτεί την παράδοση και υποταγή μας. Η ελληνική πλευρά έχει δύο μόνον επιλογές: Ή θα παραδοθεί στον Τούρκο και η Κύπρος θα σβήσει ως ελεύθερο κράτος και λαός. Ή θα αποκτήσει ισχυρούς συμμάχους και φίλους, στην ΕΕ και στην περιοχή, όπως το Ισραήλ, αξιοποιώντας τις ευρωπαϊκές, γεωπολιτικές και τώρα ενεργειακές δυνατότητές της. Γι’ αυτά αναζητείται εναγωνίως ηγεσία με ανάστημα, όραμα, τόλμη και αποφασιστικότητα.
Sigma live
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου