«Θερμά επεισόδια» μεταξύ ακαδημαϊκών για την ΑΟΖ – Ο επιστημονικός συνεργάτης του Ελιαμεπ Ιωάννης Γρηγοριάδης, αφήνει αιχμές για τους Β. Μαρκεζίνη και Θ. Καρυώτη
Θερμά επεισόδια μεταξύ Ελλήνων ακαδημαϊκών έχει προκαλέσει η συζήτηση για την οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) και η Φιλολογία που έχει αναπτυχθεί το τελευταίο διάστημα για την ύπαρξη πλούσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στο Νοτιοανατολικό Αιγαίο και συγκεκριμένα στην περιοχή του Καστελόριζου. Ενώ η κυβέρνηση κρατά κλειστά τα χαρτιά της ως προς το συγκεκριμένο θέμα και δίνει γενικόλογες διαβεβαιώσεις για τις συνεννοήσεις της με την Αίγυπτο, τη Λιβύη και την Κύπρο (με την οποία δεν έχει ξεκινήσει καμία απολύτως συζήτηση), διακεκριμένοι Έλληνες πανεπιστημιακοί ερίζουν αν η μονομερής ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ θα αποβεί σε όφελος της χώρας και της σταθερότητας της περιοχής, αν όντως υπάρχουν αξιοποιήσιμα κοιτάσματα και αν σκόπιμα καλλιεργείται στην ελληνική κοινή γνώμη μια υπέρμετρη αισιοδοξία…
Από τη σχετική αντιπαράθεση προκύπτουν και ειδήσεις όπως για παράδειγμα το εσπευσμένο ενδιαφέρον που επέδειξε μεγάλη, τεχνικώς και οικονομικώς ικανή, βορειοαμερικανική εταιρεία για τη διεξαγωγή ερευνών στην περιοχή…
Το ενδιαφέρον της αμερικανικής εταιρείας δεν έχει γνωστοποιηθεί από την πλευρά της κυβέρνησης, η οποία αρκείται προς τον παρόν αφενός να συντηρεί μια αόριστη φιλολογία για την ύπαρξη χρυσοφόρων κοιτασμάτων που θα λύσουν το ενεργειακό πρόβλημα της χώρας και αφετέρου να κλείνει τα μάτια σε μια δημόσια συζήτηση που άπτεται ζωτικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και απαιτεί λεπτούς πολιτικούς, διπλωματικούς και νομικούς χειρισμούς.
Οι τουρκικές βραχονησίδες…
Ο επίκουρος καθηγητής του Πανεπιστημίου Μπίλκεντ και επιστημονικός συνεργάτης του Ελιαμεπ Ιωάννης Γρηγοριάδης σε άρθρο του στην εφημερίδα “Καθημερινή” υποστήριξε ευθέως ότι το ξαφνικό ενδιαφέρον για τη χάραξη της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) στην περιοχή του Καστελλόριζου δεν είναι τίποτα άλλο από μία ακόμη προσπάθεια εκτροχιασμού μιας ούτως ή άλλως δύσκολης διαπραγματεύσεως για τη διευθέτηση των ελληνοτουρκικών διαφορών στο Αιγαίο…
Υποστήριξε συγκεκριμένα ότι: Η αντικατάσταση της αναφοράς στο Καστελλόριζο με τον όρο “νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελλόριζου” προφανώς αποσκοπεί στην ενίσχυση της επιχειριματολογίας για τη διεκδίκηση δεκάδων χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων ΑΟΖ για μία νήσο εκτάσεως 12 τετραγωνικών χιλιομέτρων και επισήμανε:
«Μια απλή ματιά στον χάρτη της περιοχής αποκαλύπτει ότι το νησιωτικό σύμπλεγμα της Μεγίστης δεν ανήκει εξολοκλήρου στην Ελλάδα. Πέραν της Μεγίστης, του Αγίου Γεωργίου (Ρω), της Στρογγυλής και μερικών βραχονησίδων στην είσοδο του λιμένος της Μεγίστης, υπάρχουν οι νήσοι Καράβολα (Κέκοβα), Αλιμενταριά, Δασειά και πολλές βραχονησίδες οι οποίες παραχωρήθηκαν στην Τουρκία βάσει της ιταλοτουρκικής συμφωνίας του 1932».
Ο κ. Γρηγοριάδης στο σημείο αυτό διατύπωσε την έκπληξη του για το γεγονός ότι διακεκριμένοι ακαδημαϊκοί και ειδικοί επί του διεθνούς δικαίου οι οποίοι διετύπωοαν και προτάσεις για την οριοθέτηση των θαλασσίων συνόρων της Ελλάδος δεν μπήκαν στον κόπο καν να μελετήσουν την Ιταλοτουρκική συμφωνία του 1952 ή έστω να δουν έναν χάρτη της περιοχής στο Διαδίκτυο.
Δεν είναι βιώσιμες…
Η απάντηση σε αυτό το επιχείρημα ήρθε χθες από τον ακαδημαϊκό Βασίλειο Μαρκεζίνη και τον καθηγητή Πανεπιστημίου Θεόδωρο Καρυώτη, οι οποίοι σε άρθρο τους στην ηλεκτρονική εφημερίδα “Επίκαιρα”, οι οποίοι αφού υποστήριξαν ότι το ενδιαφέρον τους για τη χάραξη της ΑΟΖ δεν είναι ξαφνικό, επισήμαναν ότι η μη μνεία των δύο τουρκικών βραχονησίδων οφείλεται στο γεγονός ότι αυτές δεν είναι οικονομικά βιώσιμες και συνεπώς με βάση το διεθνές Δίκαιο δεν έχουν ΑΟΖ…
«Ο καθηγητής αναφέρεται και σε δύο τουρκικές βραχονησίδες για να αποδώσει τη μη μνεία τους σε αγραμματοσύνη μας. Οι νησίδες δεν αναφέρθηκαν διότι είναι βραχονησίδες, ακατοίκητες και ανεπίδεκτες κατοικήσεως κατά τρόπο που, ακόμη κι αν οι Τούρκοι πρόχειρα και βιαστικά εγκαθιστούσαν εκεί μερικούς κατοίκους, θα επέσυραν τη μη αναγνώριση τους από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης όπως ακριβώς συνέβη στη διένεξη ανάμεσα στην Ουκρανία και τη Ρουμανία. Λάθος και πάλι! ανέφεραν συγκεκριμένα.
Τι θα απογίνουν οι διερευνητικές
Ένα δεύτερο σημείο αντιπαράθεσης αφορά το μέλλον των διερευνητικών επαφών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Σε νομικό επίπεδο, αυτό που ουσιαστικά προτείνεται με την έκκληση για άμεση χάραξη της ελληνικής ΑΟΖ ισοδυναμεί με μονομερή καταγγελία των διμερών διαπραγματεύσεων για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδος. Έτσι, η Ελλάς θα επιτρέψει στην Τουρκία να παρουσιασθεί ως το μέρος που όντως ενδιαφέρεται για την ειρηνική επίλυση των διάφορων στο Αιγαίο, σημειώνει Ιωάννης Γρηγοριάδης.
Στην απάντηση τους οι κ.κ. Μαρκεζίνης και Καρυώτης επισημαίνουν: κατηγορούμαστε ότι προσπαθούμε να εκτροχιάσουμε δύσκολες διαπραγματεύσεις. Ομολογουμένως, αυτό δεν απέχει πολύ από την αλήθεια, δεδομένου ότι τα όσα γνωρίζουμε δεν τα θεωρούμε διόλου συμφέροντα για την πατρίδα μας. Υπογραμμίζουν μάλιστα στο σημείο αυτό σειρά παραδειγμάτων τουρκικών κινήσεων και δηλώσεων που προειδοποιούν ότι η Ανατολική Μεσόγειος θα γίνει εστία προστριβών επειδή προσεχώς θα αποκτήσει σπουδαιότητα και ότι λόγω των πετρελαίων που διαθέτει, θα μετατραπεί σ’ έναν δεύτερο Κόλπο. Οι κ.κ. Μαρκεζίνης και Καρυώτης δεν παραλείπουν να καυτηριάσουν την τακτική που ακολουθεί η κυβέρνηση σημειώνοντας: Δεν θα έπρεπε αυτού του είδους τις απειλές η ελληνική διπλωματία να καυτηριάζει, έστω με τη δέουσα φρασεολογία;
Στην επίμαχη αρθογραφία δεν λείπουν βέβαια και οι κατηγορίες για “λαϊκιστές” και “ενδοτικούς” που καταδεικνύουν τον ορατό πλέον κίνδυνο εκτροχιασμού μιας σοβαρής για τα εθνικά συμφέροντα υπόθεσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου