Οκτωβρίου 3, 2011 από savvaspavlou
Στις 11 Ιουλίου 2011, το πρωί, όλοι μας μείναμε ξαφνιασμένοι, έκθαμβοι και πληγωμένοι. Η τραγωδία ήταν ανείπωτη. Μα ταυτόχρονα ήταν μεγάλη η οργή όλων μας για την εγκληματική ανικανότητα, την ανοησία, τον κυνισμό και την ηλιθιότητα των κυβερνώντων. Σιγά σιγά αυτό αποκαλυπτόταν σε όλους, τελεσίδικα και επίσημα πια με το πόρισμα της Επιτροπής Πολυβίου που ανακοινώθηκε σήμερα. Για λόγους ιστορικής τεκμηρίωσης αναδημοσιεύουμε και την πρώτη γραπτή αρθρογραφική απαίτηση παραίτησης του Χριστόφια. Γράφτηκε το πρωί της Δευτέρας 11 Ιουλίου 2011 και αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα μας το μεσημέρι της ίδιας ημέρας. Να, λοιπόν, το κείμενο αυτό, γραμμένο λίγες ώρες μετά τις πρώτες πληροφορίες για την τραγωδία στο Μαρί.
το ίδιο ανίκανοι. Καιρός να τα μαζέψετε και να πάτε στο καλό, πριν πάρετε όλη την Κύπρο στον τάφο.
Δεν είναι τυχαίο που αυτή η ανείπωτη τραγωδία συνέβηκε στο νευραλγικό χώρο του στρατού. Όταν υπάρχει εκστρατεία για το θέμα των εργατικών ατυχημάτων, φροντίδα και έλεγχος στους χώρους δουλειάς, τα εργοστάσια κ.λπ., τα ατυχήματα/δυστυχήματα μειώνονται τάχιστα. Ο χώρος του στρατού είναι ένας χώρος που η ιδεολογία των κρατούντων δεν τον θέλει να περιβάλλεται με φροντίδα, με λογικές βελτίωσης και καλής λειτουργίας, η ΑΚΕΛική λογική τον θέλει στον αστερισμό της αδιαφορίας, της έλλειψης ασφάλειας, της παραίτησης, της διάλυσης, της μιζέριας και της κακομοιριάς. Όλα αφήνονται να διαλυθούν, κανείς δεν νοιάζεται για τους στρατιώτες, κανείς δεν νοιάζεται για τα στρατόπεδά τους. Χωρίς πνεύμα οργάνωσης, απόδοσης και ασφάλειας ο στρατός πρέπει να γίνει χωματερή. Είναι βασικό στοιχείο της ιδεολογίας που προωθούν οι κρατούντες.
Κύριε Χριστόφια υπήρξατε ένθερμος υποστηρικτής και στυλοβάτης του σοβιετικού καθεστώτος όπου στα στρατόπεδα της Σιβηρίας ο διοικητής μπορούσε να δικαιολογήσει κάθε απώλεια, μπορούσε να χάσει και τους μισούς έγκλειστους, σε ένα χρόνο, και να σφυρίζει αδιάφορα. Λοιπόν, προσέξτε, η Κύπρος δεν είναι Σοβιετία, θεωρεί τα παιδιά της το πιο σημαντικό πράγμα, στην Εθνική Φρουρά κατατάσσονται νέοι άνθρωποι δεκαοκτάχρονοι, γεμάτοι όνειρα και σχέδια για το μέλλον, υπηρετούν τη θητεία τους και αν αύριο χρειαστεί θα πολεμήσουν. Αυτοί οι άνθρωποι είναι ό,τι πιο πολύτιμο για την Κύπρο και δεν μπορεί να χάνονται από την εγκληματική σας επιπολαιότητα.
Κύριε Χριστόφια, παραιτήσου, δεν πάει άλλο. Παραιτήσου, αποδείχτηκες λίγος και μικρός. Διέλυσες το Κυπριακό, διέλυσες την οικονομία, διέλυσες την κοινωνία ενισχύοντας την τάση για έναν Κύπριο χωρίς Μνήμη, Ύπαρξη και Ιστορία, χωρίς Αρχές και Αξίες, γέμισες τον τόπο με τα λαμόγια σου που επέπεσαν σαν πεινασμένες μύγες, σαν χταπόδια τραβούν από ταμεία, επιχορηγήσεις, αποζημιώσεις, συμβάσεις, προσφορές, χρηματοδοτήσεις. Τώρα αυτό, αυτή η ασύλληπτη τραγωδία. Δεν χρειάζεται να πάρεις όλη την Κύπρο στον τάφο. Παραιτήσου.
Παραιτήσου -Ανοικτή Επιστολή προς τον κ. Χριστόφια
Δεν πάει άλλο. Παραιτήσου. Αποδείχτηκες λίγος, μικρός. Οι συνοδοιπόροι σουτο ίδιο ανίκανοι. Καιρός να τα μαζέψετε και να πάτε στο καλό, πριν πάρετε όλη την Κύπρο στον τάφο.
Δεν είναι τυχαίο που αυτή η ανείπωτη τραγωδία συνέβηκε στο νευραλγικό χώρο του στρατού. Όταν υπάρχει εκστρατεία για το θέμα των εργατικών ατυχημάτων, φροντίδα και έλεγχος στους χώρους δουλειάς, τα εργοστάσια κ.λπ., τα ατυχήματα/δυστυχήματα μειώνονται τάχιστα. Ο χώρος του στρατού είναι ένας χώρος που η ιδεολογία των κρατούντων δεν τον θέλει να περιβάλλεται με φροντίδα, με λογικές βελτίωσης και καλής λειτουργίας, η ΑΚΕΛική λογική τον θέλει στον αστερισμό της αδιαφορίας, της έλλειψης ασφάλειας, της παραίτησης, της διάλυσης, της μιζέριας και της κακομοιριάς. Όλα αφήνονται να διαλυθούν, κανείς δεν νοιάζεται για τους στρατιώτες, κανείς δεν νοιάζεται για τα στρατόπεδά τους. Χωρίς πνεύμα οργάνωσης, απόδοσης και ασφάλειας ο στρατός πρέπει να γίνει χωματερή. Είναι βασικό στοιχείο της ιδεολογίας που προωθούν οι κρατούντες.
Κύριε Χριστόφια υπήρξατε ένθερμος υποστηρικτής και στυλοβάτης του σοβιετικού καθεστώτος όπου στα στρατόπεδα της Σιβηρίας ο διοικητής μπορούσε να δικαιολογήσει κάθε απώλεια, μπορούσε να χάσει και τους μισούς έγκλειστους, σε ένα χρόνο, και να σφυρίζει αδιάφορα. Λοιπόν, προσέξτε, η Κύπρος δεν είναι Σοβιετία, θεωρεί τα παιδιά της το πιο σημαντικό πράγμα, στην Εθνική Φρουρά κατατάσσονται νέοι άνθρωποι δεκαοκτάχρονοι, γεμάτοι όνειρα και σχέδια για το μέλλον, υπηρετούν τη θητεία τους και αν αύριο χρειαστεί θα πολεμήσουν. Αυτοί οι άνθρωποι είναι ό,τι πιο πολύτιμο για την Κύπρο και δεν μπορεί να χάνονται από την εγκληματική σας επιπολαιότητα.
Κύριε Χριστόφια, παραιτήσου, δεν πάει άλλο. Παραιτήσου, αποδείχτηκες λίγος και μικρός. Διέλυσες το Κυπριακό, διέλυσες την οικονομία, διέλυσες την κοινωνία ενισχύοντας την τάση για έναν Κύπριο χωρίς Μνήμη, Ύπαρξη και Ιστορία, χωρίς Αρχές και Αξίες, γέμισες τον τόπο με τα λαμόγια σου που επέπεσαν σαν πεινασμένες μύγες, σαν χταπόδια τραβούν από ταμεία, επιχορηγήσεις, αποζημιώσεις, συμβάσεις, προσφορές, χρηματοδοτήσεις. Τώρα αυτό, αυτή η ασύλληπτη τραγωδία. Δεν χρειάζεται να πάρεις όλη την Κύπρο στον τάφο. Παραιτήσου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου