Αντί να επιλέξει το δρόμο της απόρριψης της Τουρκίας ως σύμμαχο, το Ισραήλ επέλεξε να βρει πιο δημιουργικούς τρόπους για να «κοντράρει» την Τουρκία
Με «βοερή σιωπή» απάντησε ο πρωθυπουργός του Ισραήλ κ. Νετανιάχου στις ερωτήσεις δημοσιογράφων για τις προκλήσεις των Τούρκων. Οι οποίοι τον «υποδέχθηκαν» με καταιγισμό παραβιάσεων του εναέριου χώρου της Κύπρου, προφανώς για να υποδηλώσουν την αντίθεσή τους στην αναβάθμιση των κυπριοϊσραηλινών σχέσεων.
Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ ξεπέρασε την ερώτηση, απαντώντας με γενικότητες: «Ο λόγος που ήρθα εδώ είναι για να προωθήσω τις διμερείς μας σχέσεις, τις οικονομικές μας σχέσεις και τις σχέσεις μας σε ζητήματα ενέργειας. Αυτό, το οποίο μας ενδιαφέρει και πρέπει να μας... ενδιαφέρει είναι δικές μας σχέσεις συνολικά». Και έστειλε και κάποιο ελαφρύ φιλικό μήνυμα προς τους Τούρκους: «Δεν χρειαζόμαστε και δεν προσδοκούμε να έχουμε κανένα απώτερο σκοπό».
Η στάση του ήταν αναμενόμενη. Ο ισραηλινός Τύπος είχε ήδη προϊδεάσει γι’ αυτήν. Η «Jerusalem Post» σημειώνει ότι η επιλογή του κ. Νετανιάχου να μην αναφερθεί στις σχέσεις με την Τουρκία, ίσως φανερώνει την ελπίδα ότι σε κάποια φάση οι σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας θα βελτιωθούν. Κι εμείς βέβαια από αυτήν τη στήλη έχουμε αναφερθεί σε αναμενόμενη αλλαγή, στην οποία θα συμβάλλει και η ασθένεια του κ. Ερντογάν και ενδεχόμενη αντικατάστασή του από τον αυριανό του αντίπαλο, π. πρωθυπουργό κ. Μεσούτ Γιλμάζ.
Ο οποίος Γιλμάζ ήδη έχει πραγματοποιήσει τις σωστές κινήσεις στην Ουάσιγκτον, συζητώντας με το τουρκικό λόμπι και το παγκόσμιο εβραϊκό συμβούλιο. Τον προετοιμάζουν για να επαναφέρει τα πράγματα στην πρότερη κατάσταση, με τον στρατό να έχει λόγο στα πολιτικά πράγματα. Είναι γνωστό βέβαια, ότι οι δυο προηγούμενοι -και όχι μόνον αυτοί- αρχηγοί του τουρκικού στρατού (Μπασμπούγ και Μπουγιούκανιτ) έχουν ισραηλιτική καταγωγή (ντονμέδες). Είναι πιθανό, να έχει σχέση αυτό με την παραπομπή του κ. Ιλκέρ Μπασμπούγ στη δικαιοσύνη, όπου αντιμετωπίζει ποινή ισόβιας κάθειρξης.
Έτσι, οι Ισραηλινοί δεν κλείνουν την πόρτα στους Τούρκους. Γράφει η «Jerusalem Post» ότι το Ισραήλ έχασε έναν σημαντικό στρατηγικό σύμμαχο, όταν ανατράπηκαν οι σχέσεις του με την Τουρκία. Σε καμία περίπτωση η Κύπρος, η Ελλάδα και οι χώρες των Βαλκανίων, δεν μπορούν να αντικαταστήσουν το κενό της Τουρκίας. Σε αυτήν την συμμαχία το Ισραήλ έχασε δέκα χρόνια, αναφέρει το δημοσίευμα. Τα ίδια είχαμε μεταφέρει στη voria.gr προ έτους, από δημοσίευμα της ισραηλινής «Debka», της οποίας οι πληροφορίες προέρχονται από τις ισραηλινές υπηρεσίες και το υπουργείο Άμυνας.
Αντί να επιλέξει το δρόμο της απόρριψης της Τουρκίας ως σύμμαχο, το Ισραήλ επέλεξε να βρει πιο δημιουργικούς τρόπους για να «κοντράρει» την Τουρκία. Αυτοί οι τρόποι ήταν η στροφή προς την Ελλάδα, την Κύπρο, τη Ρουμανία και την Βουλγαρία. Δεν είναι βέβαια μόνον γεωστρατηγικοί οι λόγοι αυτής της συμπεριφοράς.
Είναι και οικονομικοί, γνωστού όντος ότι οι κυριότεροι τομείς της τουρκικής επιχειρηματικότητας είναι επίσης σε χέρια ντονμέδων. Προ ετών, στην εφημερίδα «Το Βήμα», είχαν δημοσιευθεί τα βιογραφικά των 10 πλουσιότερων Τούρκων επιχειρηματιών. Οι επτά είχαν ισραηλιτικοί καταγωγή. Γι’ αυτό ίσως και η τουρκοϊσραηλινή κρίση παρέμεινε μόνο σε πολιτικό - διπλωματικό επίπεδο, χωρίς να επηρεάσει καθόλου τις οικονομικές συναλλαγές μεταξύ των δύο χωρών.
Ο κ. Χριστόφιας βέβαια έκανε αναφορά στην προκλητική στάση της Τουρκίας, και είπε ότι η Τουρκία «αντί να απειλεί θα πρέπει να δώσει οδηγίες στους Τουρκοκυπρίους για να επιλυθεί το κυπριακό και να μοιραστούμε μαζί τον ενεργειακό πλούτο». Ο κ. Νετανιάχου παρακολουθούσε αδιάφορος.
Ο κυπριακός τύπος είδε πάντως θετικά την επίσκεψη. Στην εφημερίδα «Φιλελεύθερος» της Λευκωσίας αναφέρεται ότι «Είναι προφανές πως για το Ισραήλ έχει μεγάλη στρατηγική σημασία η συνεργασία αυτή, καθώς επηρεάζει και αφορά γεωπολιτικά, γεωοικονομικά, γεωστρατηγικά, οικονομικά και ενεργειακά συμφέροντα.
» Στην Κύπρο μπορεί πολλοί να θεωρούν αυτήν τη συνεργασία ως ευκαιρία για να εξασφαλίσει ομπρέλα ασφαλείας και προστασίας από το Ισραήλ. Όμως αυτά δεν γίνονται με τόσο υπεραπλουστευμένο τρόπο. Κανένας δεν προσφέρει απλόχερα και δεν διακινδυνεύει εάν δεν εξασφαλίσει εκείνα που επιδιώκει ή τουλάχιστον τα βασικά. Αυτό είναι φυσιολογικό και αναμενόμενο. Έχουμε όλοι να κερδίσουμε από το διαμορφούμενο σκηνικό, ακόμη και οι Άραβες. Έχει να κερδίσει η ευρύτερη περιοχή, να κερδίσει η Ε.Ε.».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου