Του Κώστα Στούπα
Δεν ξέρω γιατί και ποια άποψη ακριβώς έχουν, ο Λάκης Λαζόπουλος, ο Παύλος Κοντογιαννίδης, ο Απόστολος Γκλέτσος, η Έλενα Κουντουρά, η Βάνα Μπάρμπα ή ο Κώστας Πρέκκας, για τον τρόπο που πρέπει να βγει η χώρα από το αδιέξοδο της χρεοκοπίας, αλλά είναι προφανές πως η άποψή τους έχει βαρύτητα μεγαλύτερη από αυτή του Χ. Πισσαρίδη, του Λ. Παπαδήμου, του Αλέκου Παπαδόπουλου ή του Θάνου Τζήμερου που έμειναν εκτός Βουλής.
«Ο λαός στην καθομιλουμένη όταν λέει ‘μνημόνιο’, εννοεί τις περικοπές μισθών και συντάξεων» έλεγε πολύ σωστά ο δημοφιλής κωμικός Παύλος Χαϊκάλης σε κάποιο τηλεπαράθυρο. Αυτό που δεν εξήγησε ο βουλευτής πλέον πρώην ηθοποιός, είναι η ευκολία με την οποία τα ΜΜΕ μετατρέπουν τους κωμικούς σε πολιτικούς και τους πολιτικούς σε κωμικούς…
Ο κόσμος όταν λέει μνημόνιο όντως εννοεί μείωση μισθών και συντάξεων. Και σε αυτό έχει συμβάλει γιατί οι κωμικοί κάνουν την δουλειά του πολιτικού και οι πολιτικοί τη δουλειά του κωμικού.
Αυτό για το μνημόνιο είναι αλήθεια και ας αφορά κατά τα δυο τρίτα και πλέον ο αριθμός των άρθρων μεταρρυθμίσεις όπως: Π.χ. η ποινική δίωξη των φορο-οφειλετών, τον ετήσιο έλεγχο των περιουσιακών στοιχείων 200 εφοριακών, την μηχανοργάνωση των συντάξεων και την καθιέρωση ατομικού λογαριασμού, την δημιουργία πλήρους κτηματολογίου, την απλούστευση πολεοδομικών διαδικασιών, την υλοποίηση του προγράμματος «Ήλιος» επιτάχυνση απονομής δικαιοσύνης κλπ.
Βεβαίως και προβλέπεται και η μείωση μισθών και συντάξεων, αλλά υπάρχει κανένας εχέφρων που γνωρίζει στοιχειωδώς πρακτική αριθμητική που πιστεύει πως χωρίς το μνημόνιο και χωρίς δανεικά, μπορεί το ελληνικό κράτος να εισπράττει 45-50 δισ. και να δαπανά 70-75 δισ. ευρώ και πλέον;
Αντί να αντιληφθούμε πως επί τριάντα χρόνια όπου το δημόσιο χρέος από 27% του ΑΕΠ το 1981 έφτασε στο 160% του ΑΕΠ το 2011 αρμενίζαμε στραβά και πέσαμε στα βράχια, παρηγορούμαστε σαν σχιζοφρενείς πως κάποιος έβαλε τα βράχια στη ρότα για να μας κουρσέψει το πλοίο.
Προφανώς και υπάρχει ένας μηχανισμός προπαγάνδας που διέδωσε, μεγέθυνε και εμπέδωσε αυτή την αντίληψη, ο μηχανισμός των πολιτικών και των ΜΜΕ που λειτουργούν σαν καθρέφτης της ομαδικής παράκρουσης.
Προφανώς και έπαιξε ρόλο η αποστροφή του μέσου πελάτη του πολιτικού συστήματος προς την κοινή λογική που υποστηρίζει πως ένα κράτος μπορεί να εισπράττει 50, να ξοδεύει 75 και αυτό ονομάζεται ανάπτυξη.
Όποιος και να φταίει περισσότερο ή λιγότερο όμως το αποτέλεσμα για το «καράβι» που αρμενίζει στραβά είναι ίδιο: Τα βράχια.
Οι δημαγωγοί έχουν καταφέρει πουλώντας «φύκια για μεταξωτές κορδέλες» να συναθροίσουν πίσω από το γενικό και αόριστο όρο αντιμνημονιακό μέτωπο, εκατοντάδες κατηγορίες αργόμισθων, φοροκλεπτών και διεφθαρμένων των οποίων τα συμφέροντα θα πληγούν, από την εφαρμογή του νόμου που εξυπηρετεί το κοινό συμφέρον.
Προφανώς και κάθε θέση ανεργίας στον ιδιωτικό τομέα οφείλεται στους πόρους που αναλώνει το παρασιτικό κρατικοδίαιτο πλέγμα χωρίς να επιστρέφει στην κοινωνία και την οικονομία την ανάλογη αναπτυξιακή ροπή.
Καθώς το αντιμνημονιακό πλέγμα αθροίζει πλειοψηφικό μέτωπο στις εκλογές ετοιμαστείτε και για την ελεύθερη πτώση και την σκληρή επαφή με την πραγματικότητα της κοινής λογικής.
Ετοιμαστείτε να δοκιμάσετε τις επιπτώσεις των θολών υποσχέσεων των «σκελετών» της ιστορίας που πιστεύουν πως μπορούν να πετύχουν εκεί που απέτυχαν η Βουλγαρία και η Ρουμανία ή να μείνουν στην εξουσία όσο ο Χούγκο Τσάβες, χωρίς τα έσοδα από τα πετρέλαια της Βενεζουέλας.
Προφανώς, προσεχώς, θα «γελάσει» ο κάθε πικραμένος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου