«Βόρειος Μακεδονία: Η απάντηση στα Σκόπια»
του Ιωάννη Χρ. Γιαννάκενα
διευθυντή των εκδόσεων Πελασγός
Αναφορά σε ένα βιβλίο μου που γράφτηκε το 1989 και εξεδόθη το 1992. Αφιερώνεται στους σκλαβωμένους αδελφούς μας του Βορρά.
Οι εκδόσεις «Πελασγός» προσφέρουν στο αναγνωστικό κοινό το παρόν βιβλίο σε μία εποχή που η κατάσταση στα Βαλκάνια χαρακτηρίζεται από όλους ως ρευστή και από πολλούς ως επικίνδυνη για την ειρήνη στην περιοχή. Οι αναταραχές, τα μειονοτικά θέματα και το «άνοιγμα» των Ανατολικών χωρών υπό την σκέπη της «Περεστρόικα», δεν έδωσαν μόνον αφορμή για κάθε λογής «σενάρια», αλλά επέτρεψαν επιπλέον σε ορισμένους την δυνατότητα προβολής «ανύπαρκτων» διεκδικήσεων, διεκδικήσεων που ως απεδείχθη προέβαλλαν στο παρελθόν συστηματικά και προγραμματισμένα.
Στρατής Μυριβήλης
του Ιωάννη Χρ. Γιαννάκεναδιευθυντή των εκδόσεων Πελασγός
Αναφορά σε ένα βιβλίο μου που γράφτηκε το 1989 και εξεδόθη το 1992. Αφιερώνεται στους σκλαβωμένους αδελφούς μας του Βορρά.
Οι εκδόσεις «Πελασγός» προσφέρουν στο αναγνωστικό κοινό το παρόν βιβλίο σε μία εποχή που η κατάσταση στα Βαλκάνια χαρακτηρίζεται από όλους ως ρευστή και από πολλούς ως επικίνδυνη για την ειρήνη στην περιοχή. Οι αναταραχές, τα μειονοτικά θέματα και το «άνοιγμα» των Ανατολικών χωρών υπό την σκέπη της «Περεστρόικα», δεν έδωσαν μόνον αφορμή για κάθε λογής «σενάρια», αλλά επέτρεψαν επιπλέον σε ορισμένους την δυνατότητα προβολής «ανύπαρκτων» διεκδικήσεων, διεκδικήσεων που ως απεδείχθη προέβαλλαν στο παρελθόν συστηματικά και προγραμματισμένα.
Η Μακεδονία μας γνώρισε πολλές περιπέτειες. Το πόνημα παρουσιάζοντας την σημαντική στρατιωτικοπολιτική της σημασία, δίδει απάντηση στην πολυτάραχη διαχρονική της ύπαρξη. Σήμερα, ακρωτηριασμένη, ευρίσκεται και πάλι στην δίνη των εξελίξεων στα Βαλκάνια. Η γείτων Βουλγαρία ανέπτυξε έντονη δράση, αλλοιώνοντας την Ιστορία της Μακεδονίας, αρκετές δεκαετίες πριν ακόμη ξεκινήσουν τις διεκδικήσεις τους οι σύγχρονοι επήλυδες. Τα Σκόπια, με την επίσημη, ή μη, κάλυψη του Βελιγραδίου ανέπτυξαν στο εξωτερικό μία συστηματική προπαγάνδα «με μυαλό και χρήμα», προβάλλοντας παραβιάσεις «δικαιωμάτων» ανύπαρκτων μειονοτήτων στην ... Μακεδονία του Αιγαίου, αλλοιώνοντας συγχρόνως και...
για πολλά χρόνια την ιστορία της γης του Μεγαλέξανδρου και του Παύλου Μελά.
Οι ορέξεις των Σκοπίων, η νέα επιβουλή κατά της Μακεδονίας δημιουργεί σοβαρά προβλήματα με απρόβλεπτες εμπλοκές και εξελίξεις σε μία περιοχή που έχει ανάγκη από την καλλιέργεια ειλικρινούς και γονίμου κλίματος φιλίας και καλής γειτονίας. Όπως τονίζεται και στην παρούσα έκδοση, όποια και αν είναι τα «σενάρια απειλής» που ενδιαφέρουν τα βόρεια σύνορά μας, απαιτείται έντονη ελληνική δραστηριότητα, απόκρουση της προπαγάνδας (σε κάθε επίπεδο) μία και η απώλεια και του κομματιού της Μακεδονικής γης που κρατήσαμε μέχρι σήμερα ελεύθερο, θα είναι καταστροφική για την Ελλάδα.
«Βόρειος Μακεδονία», μία μελέτη-απάντηση στα Σκόπια, δυναμική και πάντα επίκαιρη, δίδοντας την εσκεμμένα άγνωστη ιστορική ελληνική παρουσία στα εδάφη της Μακεδονίας με τα φυσικά πραγματικά της όρια, αυτά που αποτελούν πάλι το «μήλο της Έριδος» για τις ίδιες δυνάμεις που απλώς παρουσιάζονται σήμερα με «αλλαγμένο» προσωπείο, ύστερα από την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος.
Πρόλογος του Νικόλαου Μάρτη, τέως υπουργού
Το 1913 ως γνωστόν καθορίστηκαν τα σύνορα Ελλάδος, Σερβίας και Βουλγαρίας που είναι και τα σημερινά σύνορα Ελλάδος, Γιουγκοσλαβίας και Βουλγαρίας. Με την συνθήκη του Βουκουρεστίου του 1913, η οποία υπεγράφη μεταξύ Βουλγαρίας αφ’ ενός και αφ’ ετέρου της Ελλάδος, Σερβίας, Ρουμανίας και Μαυροβουνίου, ορίσθηκαν ως σύνορα Ελλάδος-Βουλγαρίας η κορυφογραμμή του όρους Μπέλες. Ως σύνορα Ελλάδος-Σερβίας ορίσθηκαν τα όρια που κατείχαν οι στρατοί των δύο χωρών την ημέρα της ανακωχής.
Ο Ελληνικός Στρατός υπό την αρχιστρατηγία του Διαδόχου τότε Κωνσταντίνου βάδιζε προς την ελληνικότατη και από την αρχαιότητα πόλη του Μοναστηρίου, αλλά κατόπιν εντολής του Πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου, εγκατέλειπε την προς την περιοχή του Μοναστηρίου πορεία του και έσπευσε προς την Θεσσαλονίκη, προς την οποίαν κατευθύνοντο οι Βούλγαροι, και την οποίαν (Θεσσαλονίκη) πρόλαβε ο Ελληνικός Στρατός και την απελευθέρωσε την 28η Οκτωβρίου 1912. Ο Σερβικός Στρατός κατέλαβε χωρίς καμία αντίσταση την πόλη του Μοναστηρίου, που δεν υπήρχε τότε ούτε ένας Σέρβος.
Η περιοχή Μοναστηρίου (όπου η αρχαία Ηράκλεια), Κρουσόβου, Αχρίδος κ.λπ. μέχρι τα ελληνικά σύνορα, δεν ανήκαν μόνο εις την αρχαία Μακεδονία, αλλά ελληνοκρατούντο και κατά την διάρκεια της Οθωμανικής κυριαρχίας. Έλληνες κατοικούσαν και στα Σκόπια, τα οποία όμως δεν ανήκαν ποτέ στην αρχαία Μακεδονία, αλλά ήσαν πρωτεύουσα της αρχαίας Δαρδανίας. Με την ενσωμάτωση των περιοχών αυτών εις την Σερβία πολλοί Έλληνες διέφυγαν εις την Ελλάδα και κατά πληροφορίες, το 1920 Μοναστηριώτες της Θεσσαλονίκης και των Αθηνών προσέφυγαν εις τους εκπροσώπους των Συμμάχων στην διάσκεψη των Παρισίων για την απόδοση των περιοχών αυτών εις την Ελλάδα που αναγνωρίζεται και από τούς Σέρβους ως ελληνική περιοχή. Πολλοί Έλληνες παρέμειναν εις το Μοναστήρι και εις άλλες πόλεις της σημερινής Δημοκρατίας των Σκοπίων. Υπολογίζονται σήμερα σε 250.000 περίπου χιλιάδες οι Έλληνες αυτοί. Το 1913 τα τμήματα που ανήκαν στην αρχαία Βόρειο Μακεδονία και στα βορειότερα που κατοικούσαν και Έλληνες προσαρτήθηκαν στο Σερβικό και Βουλγαρικό έδαφος αντίστοιχα.
Όλοι οι εκδοθέντες από το 1913 μέχρι το 1944 χάρτες της Βαλκανικής εις ολόκληρο τον κόσμο, Μακεδονία είχαν μόνο στην Ελλάδα, διότι οι πάντες, γνώριζαν και ανεγνώριζαν Μακεδονία μόνο το τμήμα της αρχαίας Μακεδονίας που απελευθέρωσαν και κατείχαν οι Έλληνες. Είναι πλάνη, που την δημιούργησαν τα κομμουνιστικά Κόμματα, ότι δήθεν διαιρέθηκε η Μακεδονία σε τρία μέρη μεταξύ των τριών χωρών δηλ. της Ελλάδος, Σερβίας και Βουλγαρίας. Η θεωρία αυτή εφευρέθηκε μετά το 1944 από τους Κομμουνιστές.
Η Μακεδονία ως κράτος, όπως και όλα τα αλλά ελληνικά κράτη-πόλεις, έπαυσαν να υπάρχουν από το 168 π.Χ., όταν κατελύθησαν από τούς Ρωμαίους. Οι Τούρκοι είχαν άλλη διοικητική διαίρεση δηλ. είχαν τα βιλαέτια και τα σαντζάκια. Η Μακεδονία έμεινε από το 168 π.Χ. ως γεωγραφικός όρος, αλλά μόνο ως προς την Ελλάδα ως επαρχία της Ελλάδος. Οι Ρωμαίοι κυκλοφορούσαν νομίσματα με ελληνικά γράμματα και με Μακεδονικά εμβλήματα. Στην Βυζαντινή περίοδο και επί Τουρκοκρατίας εθεωρείτο ως ελληνική περιοχή.
Σήμερα με τις εξελίξεις στην Βαλκανική και τις απαράδεκτες γελοίες θεωρίες των Σκοπιανών, με τις επεκτατικές επιδιώξεις των ο ελληνικός λαός έχει αφυπνιστεί από τον λήθαργο που τον κατείχε και με αγανάκτηση και οργή όχι μόνο αρνείται το δικαίωμα να σφετερίζονται το ιστορικό όνομα της Μακεδονίας οι Σλάβοι, αλλά ζητά όπως ο Ελληνισμός συμπαρασταθεί στους Έλληνες που επί δεκαετίες ολόκληρες καταπιέζονται από τούς γείτονας μας. Οι Σκοπιανοί μάλιστα, οι «δημοκράται αυτοί του άλλοτε ανατολικού τύπου», είχαν απαγορεύσει με διάταξη του Συντάγματος των να δηλώνουν οι Έλληνες και οι Βούλγαροι την εθνικότητά των.
Στο κλίμα αυτό οι Έλληνες και ιδιαίτερα οι νέοι που στερήθηκαν δυστυχώς από απαράδεκτα σχολικά βιβλία να γνωρίσουν την ιστορία και την πολιτιστική κληρονομιά της πατρίδας των, η συγγραφή του βιβλίου αυτού, που αναφέρεται στον Ελληνισμό των περιοχών της Βορείου Μακεδονίας, αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον έστω και στην περιληπτική μορφή του. Το παρόν πόνημα δεν επιθυμεί να επαναλάβει την Ιστορία της δημιουργίας του λεγομένου «Μακεδονικού» προβλήματος. Η μέχρι σήμερα κυκλοφορήσασα βιβλιογραφία είναι πλέον και πλούσια και κατατοπιστική. Σκοπός της παρούσης εκδόσεως είναι να τονίσει την μακραίωνη ελληνική παρουσία στο βόρειο κομμάτι της ιστορικής Μακεδονίας, αποδεικνύοντας συγχρόνως το πόσο πρόσφατοι και αντι-ιστορικοί είναι οι τίτλοι ιδιοκτησίας που προβάλλουν οι σημερινοί κάτοχοι ύστερα από την οψιμη «μοιρασιά» της.
Το πόνημα που είναι αληθινά πρωτοπόρο και μοναδικό στο περιεχόμενό του, βασίσθηκε σε στοιχεία, τα οποία συγκεντρώθηκαν ύστερα από έρευνα σε εποχές που η «κρίση» γύρω από την Μακεδονία και τις παράλογες αξιώσεις των Σκοπίων δεν είχαν λάβει την σημερινή έκταση και αποτελεί ένα αληθινά πολύτιμο βοήθημα για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας στην Ιστορία της Μακεδονίας και συγχρόνως για την αντιμετώπιση της μεθοδευμένης προπαγάνδας. Η εκδοθείσα μελέτη απλοποίησε κατά αποτελεσματικό τρόπο, στο μέτρο του δυνατού βεβαίως, το πολύπλοκο αυτό θέμα και δίδει τα απαραίτητα στοιχεία στον αναγνώστη για να τα κατανοήσει και να τα μεταδώσει.
Εισαγωγή
Το 1922 μαζί με τούς νεκρούς της Μικρασιάτικης καταστροφής θάψαμε και το όνειρο της Μεγάλης Ιδέας. Εγκαταλείψαμε στους γείτονές μας πανάρχαιες ελληνικές χώρες ζωτικής για μας σημασίας. Τραυματίσαμε το φιλότιμό μας αφήνοντας εκατοντάδες χιλιάδες αδελφούς μας σε σκληρή σκλαβιά και στέλνοντας εκατομμύρια συμπατριώτες μας διωγμένους από την πατρίδα στην ξενιτιά λόγω ελλείψεως ζωτικού χώρου. Είπαμε να ζήσουμε ήσυχοι για να μπορέσουμε επί τέλους να αναπτύξουμε τις δημιουργικές μας δραστηριότητες και να οργανώσουμε ένα καλύτερο μέλλον. Δεν ενοχλήσαμε κανέναν γείτονα και προσπαθήσαμε να μην «ανακατευθούμε στις δουλειές τους».
Δυστυχώς όμως οι γείτονές μας δεν αρκέσθηκαν στα όσα δικά μας κατέχουν. Τούρκοι, Βούλγαροι (κατά καιρούς) και Αλβανοί συναγωνίζονται ποιός θα αρπάξει τα περισσότερα από τα λίγα που μας απέμειναν. Μα θρασύτεροι απ’ όλους οι Γιουγκοσλάβοι ζητούσαν ούτε λίγο, ούτε πολύ, ολόκληρη την Μακεδονία γιατί είναι τάχα συστατικό μέρος της Γιουγκοσλαβίας («Μεσημβρινή», 02.06.1986). Παλαιότερα οι γείτονές μας, αρπάζοντας εδάφη μας, μας στέρησαν την δυνατότητα μίας καλύτερης ζωής. Σήμερα όμως που απειλούν την ίδια την επιβίωσή μας επιβάλλεται να ακουστή δυνατή η φωνή μας εναντίον τους. Και ιδιαίτερα κατά των Σκοπίων, της χώρας που ποτέ δεν βλάψαμε και στην οποία πάντα συμπαρασταθήκαμε.
Επίλογος
Βόρειος Μακεδονία, ένα ακόμη κομμάτι αλύτρωτης ελληνικής γης, που αφαιρέθηκε με τον γνωστό πια τρόπο από τον εθνικό κορμό. Τα σπλάχνα της και το αίμα που ποτίστηκε μαρτυρούν την καταγωγή της. Μία καταγωγή που δεν μπορεί να σβήσει η δυναμική των εναλλασσομένων συμφερόντων και δυνάμεων που σάρωσε για πολλά χρόνια την Μακεδονία, σαν επίκεντρο των Βαλκανίων, της «πυριτιδαποθήκης της Ευρώπης». Μία καταγωγή που φωτίζεται από μία αδιάλειπτη σειρά ολοκαυτώματα στον ιερό βωμό του Γένους μας, ολοκαυτώματα συνήθως άγνωστα και πάντοτε ανιδιοτελή, «χοές εθελούσιες των Μακεδόνων στην Ελληνίδα γη, ολοκαυτώματα ταπεινά και γι’ αυτό συγκλονιστικά» συνεχιζόμενα μέχρι την εθνική ολοκλήρωση.
«Την αρχή του Μακεδονικού ζητήματος θα έπρεπε να την αναζητήσουμε πολύ πριν οι σλαβικές ορδές, ακολουθώντας τούς Γερμανούς εισβολείς, προσπάθησαν να αλλοιώσουν την εθνολογική σύνθεση της Μακεδονίας μας. Θα έπρεπε να φθάσουμε στον Μακεδονικό αγώνα, που καθηγίασε με το αίμα του ο εθναπόστολος και πρωτομάρτυς της Μακεδονικής ελευθερίας Παύλος Μελάς. Μα ούτε και πάλι μπορούμε να σταματήσουμε την πολυώδυνη πορεία του Γένους μέσα στην Ιστορία του. Το βρωμερό σλαβικό χέρι απλωνότανε κατά κει από τα χρόνια της Ελληνικής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Είναι το χέρι που κάποτε κάρφωσε με το σπαθί του πάνω στην Μακεδονική γη ο Τσιμισκής, ο Φωκάς, ο Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος».
για πολλά χρόνια την ιστορία της γης του Μεγαλέξανδρου και του Παύλου Μελά.
Οι ορέξεις των Σκοπίων, η νέα επιβουλή κατά της Μακεδονίας δημιουργεί σοβαρά προβλήματα με απρόβλεπτες εμπλοκές και εξελίξεις σε μία περιοχή που έχει ανάγκη από την καλλιέργεια ειλικρινούς και γονίμου κλίματος φιλίας και καλής γειτονίας. Όπως τονίζεται και στην παρούσα έκδοση, όποια και αν είναι τα «σενάρια απειλής» που ενδιαφέρουν τα βόρεια σύνορά μας, απαιτείται έντονη ελληνική δραστηριότητα, απόκρουση της προπαγάνδας (σε κάθε επίπεδο) μία και η απώλεια και του κομματιού της Μακεδονικής γης που κρατήσαμε μέχρι σήμερα ελεύθερο, θα είναι καταστροφική για την Ελλάδα.
«Βόρειος Μακεδονία», μία μελέτη-απάντηση στα Σκόπια, δυναμική και πάντα επίκαιρη, δίδοντας την εσκεμμένα άγνωστη ιστορική ελληνική παρουσία στα εδάφη της Μακεδονίας με τα φυσικά πραγματικά της όρια, αυτά που αποτελούν πάλι το «μήλο της Έριδος» για τις ίδιες δυνάμεις που απλώς παρουσιάζονται σήμερα με «αλλαγμένο» προσωπείο, ύστερα από την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος.
Πρόλογος του Νικόλαου Μάρτη, τέως υπουργού
Το 1913 ως γνωστόν καθορίστηκαν τα σύνορα Ελλάδος, Σερβίας και Βουλγαρίας που είναι και τα σημερινά σύνορα Ελλάδος, Γιουγκοσλαβίας και Βουλγαρίας. Με την συνθήκη του Βουκουρεστίου του 1913, η οποία υπεγράφη μεταξύ Βουλγαρίας αφ’ ενός και αφ’ ετέρου της Ελλάδος, Σερβίας, Ρουμανίας και Μαυροβουνίου, ορίσθηκαν ως σύνορα Ελλάδος-Βουλγαρίας η κορυφογραμμή του όρους Μπέλες. Ως σύνορα Ελλάδος-Σερβίας ορίσθηκαν τα όρια που κατείχαν οι στρατοί των δύο χωρών την ημέρα της ανακωχής.
Ο Ελληνικός Στρατός υπό την αρχιστρατηγία του Διαδόχου τότε Κωνσταντίνου βάδιζε προς την ελληνικότατη και από την αρχαιότητα πόλη του Μοναστηρίου, αλλά κατόπιν εντολής του Πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου, εγκατέλειπε την προς την περιοχή του Μοναστηρίου πορεία του και έσπευσε προς την Θεσσαλονίκη, προς την οποίαν κατευθύνοντο οι Βούλγαροι, και την οποίαν (Θεσσαλονίκη) πρόλαβε ο Ελληνικός Στρατός και την απελευθέρωσε την 28η Οκτωβρίου 1912. Ο Σερβικός Στρατός κατέλαβε χωρίς καμία αντίσταση την πόλη του Μοναστηρίου, που δεν υπήρχε τότε ούτε ένας Σέρβος.
Η περιοχή Μοναστηρίου (όπου η αρχαία Ηράκλεια), Κρουσόβου, Αχρίδος κ.λπ. μέχρι τα ελληνικά σύνορα, δεν ανήκαν μόνο εις την αρχαία Μακεδονία, αλλά ελληνοκρατούντο και κατά την διάρκεια της Οθωμανικής κυριαρχίας. Έλληνες κατοικούσαν και στα Σκόπια, τα οποία όμως δεν ανήκαν ποτέ στην αρχαία Μακεδονία, αλλά ήσαν πρωτεύουσα της αρχαίας Δαρδανίας. Με την ενσωμάτωση των περιοχών αυτών εις την Σερβία πολλοί Έλληνες διέφυγαν εις την Ελλάδα και κατά πληροφορίες, το 1920 Μοναστηριώτες της Θεσσαλονίκης και των Αθηνών προσέφυγαν εις τους εκπροσώπους των Συμμάχων στην διάσκεψη των Παρισίων για την απόδοση των περιοχών αυτών εις την Ελλάδα που αναγνωρίζεται και από τούς Σέρβους ως ελληνική περιοχή. Πολλοί Έλληνες παρέμειναν εις το Μοναστήρι και εις άλλες πόλεις της σημερινής Δημοκρατίας των Σκοπίων. Υπολογίζονται σήμερα σε 250.000 περίπου χιλιάδες οι Έλληνες αυτοί. Το 1913 τα τμήματα που ανήκαν στην αρχαία Βόρειο Μακεδονία και στα βορειότερα που κατοικούσαν και Έλληνες προσαρτήθηκαν στο Σερβικό και Βουλγαρικό έδαφος αντίστοιχα.
Όλοι οι εκδοθέντες από το 1913 μέχρι το 1944 χάρτες της Βαλκανικής εις ολόκληρο τον κόσμο, Μακεδονία είχαν μόνο στην Ελλάδα, διότι οι πάντες, γνώριζαν και ανεγνώριζαν Μακεδονία μόνο το τμήμα της αρχαίας Μακεδονίας που απελευθέρωσαν και κατείχαν οι Έλληνες. Είναι πλάνη, που την δημιούργησαν τα κομμουνιστικά Κόμματα, ότι δήθεν διαιρέθηκε η Μακεδονία σε τρία μέρη μεταξύ των τριών χωρών δηλ. της Ελλάδος, Σερβίας και Βουλγαρίας. Η θεωρία αυτή εφευρέθηκε μετά το 1944 από τους Κομμουνιστές.
Η Μακεδονία ως κράτος, όπως και όλα τα αλλά ελληνικά κράτη-πόλεις, έπαυσαν να υπάρχουν από το 168 π.Χ., όταν κατελύθησαν από τούς Ρωμαίους. Οι Τούρκοι είχαν άλλη διοικητική διαίρεση δηλ. είχαν τα βιλαέτια και τα σαντζάκια. Η Μακεδονία έμεινε από το 168 π.Χ. ως γεωγραφικός όρος, αλλά μόνο ως προς την Ελλάδα ως επαρχία της Ελλάδος. Οι Ρωμαίοι κυκλοφορούσαν νομίσματα με ελληνικά γράμματα και με Μακεδονικά εμβλήματα. Στην Βυζαντινή περίοδο και επί Τουρκοκρατίας εθεωρείτο ως ελληνική περιοχή.
Σήμερα με τις εξελίξεις στην Βαλκανική και τις απαράδεκτες γελοίες θεωρίες των Σκοπιανών, με τις επεκτατικές επιδιώξεις των ο ελληνικός λαός έχει αφυπνιστεί από τον λήθαργο που τον κατείχε και με αγανάκτηση και οργή όχι μόνο αρνείται το δικαίωμα να σφετερίζονται το ιστορικό όνομα της Μακεδονίας οι Σλάβοι, αλλά ζητά όπως ο Ελληνισμός συμπαρασταθεί στους Έλληνες που επί δεκαετίες ολόκληρες καταπιέζονται από τούς γείτονας μας. Οι Σκοπιανοί μάλιστα, οι «δημοκράται αυτοί του άλλοτε ανατολικού τύπου», είχαν απαγορεύσει με διάταξη του Συντάγματος των να δηλώνουν οι Έλληνες και οι Βούλγαροι την εθνικότητά των.
Στο κλίμα αυτό οι Έλληνες και ιδιαίτερα οι νέοι που στερήθηκαν δυστυχώς από απαράδεκτα σχολικά βιβλία να γνωρίσουν την ιστορία και την πολιτιστική κληρονομιά της πατρίδας των, η συγγραφή του βιβλίου αυτού, που αναφέρεται στον Ελληνισμό των περιοχών της Βορείου Μακεδονίας, αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον έστω και στην περιληπτική μορφή του. Το παρόν πόνημα δεν επιθυμεί να επαναλάβει την Ιστορία της δημιουργίας του λεγομένου «Μακεδονικού» προβλήματος. Η μέχρι σήμερα κυκλοφορήσασα βιβλιογραφία είναι πλέον και πλούσια και κατατοπιστική. Σκοπός της παρούσης εκδόσεως είναι να τονίσει την μακραίωνη ελληνική παρουσία στο βόρειο κομμάτι της ιστορικής Μακεδονίας, αποδεικνύοντας συγχρόνως το πόσο πρόσφατοι και αντι-ιστορικοί είναι οι τίτλοι ιδιοκτησίας που προβάλλουν οι σημερινοί κάτοχοι ύστερα από την οψιμη «μοιρασιά» της.
Το πόνημα που είναι αληθινά πρωτοπόρο και μοναδικό στο περιεχόμενό του, βασίσθηκε σε στοιχεία, τα οποία συγκεντρώθηκαν ύστερα από έρευνα σε εποχές που η «κρίση» γύρω από την Μακεδονία και τις παράλογες αξιώσεις των Σκοπίων δεν είχαν λάβει την σημερινή έκταση και αποτελεί ένα αληθινά πολύτιμο βοήθημα για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας στην Ιστορία της Μακεδονίας και συγχρόνως για την αντιμετώπιση της μεθοδευμένης προπαγάνδας. Η εκδοθείσα μελέτη απλοποίησε κατά αποτελεσματικό τρόπο, στο μέτρο του δυνατού βεβαίως, το πολύπλοκο αυτό θέμα και δίδει τα απαραίτητα στοιχεία στον αναγνώστη για να τα κατανοήσει και να τα μεταδώσει.
Εισαγωγή
Το 1922 μαζί με τούς νεκρούς της Μικρασιάτικης καταστροφής θάψαμε και το όνειρο της Μεγάλης Ιδέας. Εγκαταλείψαμε στους γείτονές μας πανάρχαιες ελληνικές χώρες ζωτικής για μας σημασίας. Τραυματίσαμε το φιλότιμό μας αφήνοντας εκατοντάδες χιλιάδες αδελφούς μας σε σκληρή σκλαβιά και στέλνοντας εκατομμύρια συμπατριώτες μας διωγμένους από την πατρίδα στην ξενιτιά λόγω ελλείψεως ζωτικού χώρου. Είπαμε να ζήσουμε ήσυχοι για να μπορέσουμε επί τέλους να αναπτύξουμε τις δημιουργικές μας δραστηριότητες και να οργανώσουμε ένα καλύτερο μέλλον. Δεν ενοχλήσαμε κανέναν γείτονα και προσπαθήσαμε να μην «ανακατευθούμε στις δουλειές τους».
Δυστυχώς όμως οι γείτονές μας δεν αρκέσθηκαν στα όσα δικά μας κατέχουν. Τούρκοι, Βούλγαροι (κατά καιρούς) και Αλβανοί συναγωνίζονται ποιός θα αρπάξει τα περισσότερα από τα λίγα που μας απέμειναν. Μα θρασύτεροι απ’ όλους οι Γιουγκοσλάβοι ζητούσαν ούτε λίγο, ούτε πολύ, ολόκληρη την Μακεδονία γιατί είναι τάχα συστατικό μέρος της Γιουγκοσλαβίας («Μεσημβρινή», 02.06.1986). Παλαιότερα οι γείτονές μας, αρπάζοντας εδάφη μας, μας στέρησαν την δυνατότητα μίας καλύτερης ζωής. Σήμερα όμως που απειλούν την ίδια την επιβίωσή μας επιβάλλεται να ακουστή δυνατή η φωνή μας εναντίον τους. Και ιδιαίτερα κατά των Σκοπίων, της χώρας που ποτέ δεν βλάψαμε και στην οποία πάντα συμπαρασταθήκαμε.
Επίλογος
Βόρειος Μακεδονία, ένα ακόμη κομμάτι αλύτρωτης ελληνικής γης, που αφαιρέθηκε με τον γνωστό πια τρόπο από τον εθνικό κορμό. Τα σπλάχνα της και το αίμα που ποτίστηκε μαρτυρούν την καταγωγή της. Μία καταγωγή που δεν μπορεί να σβήσει η δυναμική των εναλλασσομένων συμφερόντων και δυνάμεων που σάρωσε για πολλά χρόνια την Μακεδονία, σαν επίκεντρο των Βαλκανίων, της «πυριτιδαποθήκης της Ευρώπης». Μία καταγωγή που φωτίζεται από μία αδιάλειπτη σειρά ολοκαυτώματα στον ιερό βωμό του Γένους μας, ολοκαυτώματα συνήθως άγνωστα και πάντοτε ανιδιοτελή, «χοές εθελούσιες των Μακεδόνων στην Ελληνίδα γη, ολοκαυτώματα ταπεινά και γι’ αυτό συγκλονιστικά» συνεχιζόμενα μέχρι την εθνική ολοκλήρωση.
«Την αρχή του Μακεδονικού ζητήματος θα έπρεπε να την αναζητήσουμε πολύ πριν οι σλαβικές ορδές, ακολουθώντας τούς Γερμανούς εισβολείς, προσπάθησαν να αλλοιώσουν την εθνολογική σύνθεση της Μακεδονίας μας. Θα έπρεπε να φθάσουμε στον Μακεδονικό αγώνα, που καθηγίασε με το αίμα του ο εθναπόστολος και πρωτομάρτυς της Μακεδονικής ελευθερίας Παύλος Μελάς. Μα ούτε και πάλι μπορούμε να σταματήσουμε την πολυώδυνη πορεία του Γένους μέσα στην Ιστορία του. Το βρωμερό σλαβικό χέρι απλωνότανε κατά κει από τα χρόνια της Ελληνικής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Είναι το χέρι που κάποτε κάρφωσε με το σπαθί του πάνω στην Μακεδονική γη ο Τσιμισκής, ο Φωκάς, ο Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος».
Στρατής Μυριβήλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου