Το αλάθητο του Πάπα επλήγη, του κυπριακού κομμουνισμού όχι! Κάτι ξέρουμε κι εμείς οι Ελλαδίτες....
Γράφω για να μην πεθάνω. Νιώθω τη δυστυχία του λαού μας να μου πλακώνει το στήθος, να μου πνίγει την ανάσα. Μέσα σ’ όλην αυτήν την ανατροπή, η εξωφρενική προπαγάνδα των «κυβερνησάντων» και τα πάντα διαλυσάντων σ’ αυτόν τον τόπο καλά κρατεί. Ακόμα τολμούν και μιλούν, ακόμα επιρρίπτουν ευθύνες σε άλλους, που μόλις ανέλαβαν βρέθηκαν μέσα στην τρικυμία του χάους της χρεοκοπίας που εκείνοι έφεραν, με την τακτική της απεμπόλησης των ευθυνών, της απόκρυψης, της αναβολής, του λαϊκισμού, των κόκκινων γραμμών και των παλληκαρισμών, ενώ συνεχώς φόρτωναν στην πλάτη μας δισεκατομμύρια.
Το αλάθητο του Πάπα επλήγη στις μέρες μας, του κυπριακού κομμουνισμού όχι. Εν Κύπρω «το κόμμα είναι αλάθητο και ο λαός (που του ήπιαν το αίμα) ανίκητος». Μ’ αυτόν τον τρόπο η μαύρη προπαγάνδα μεταθέτει αλλού τις ευθύνες. Τολμούν να επικαλούνται προεκλογικές δηλώσεις Αναστασιάδη, ενώ του παρέδωσαν τα πάντα λεηλατημένα (Δρυός πεσούσης πας ανήρ... ξυλεύεται). Δεν μπορούμε πια να τους ανεχθούμε. Το θράσος και η ξεδιαντροπιά τους έχει υπερβεί κάθε όριο. Γιατί εκπληττόμαστε με την Τρόικα; Ποιος απ’ αυτούς που φωνάζουν αδιάντροπα θα δάνειζε σε κάποιον έστω και ένα μικροποσό, αν δεν γνώριζε πως θα τα πάρει πίσω;
Διέθεσε έστω και ένα μισθό του ο κ. Χριστόφιας για το πτωχευμένο κράτος που άφηνε; Ήταν γι’ αυτόν χρυσή ευκαιρία -όπως εκ των υστέρων απεδείχθη- να φύγει μετά το Μαρί, όταν τόσος κόσμος ζητούσε επίμονα την παραίτησή του! Τότε μπορεί να προλαμβανόταν κάτι. Όχι! Έφυγε με το κεφάλι ψηλά, αφού διόρισε τις παραμονές της αποχώρησής του όσους του κόμματος μπορούσε. «Αιδώς Αργείοι»… Κι έφυγε με το κεφάλι ψηλά, επειδή 42% πρόβατα, πιστεύοντας στη μαύρη προπαγάνδα τους, «έφραξαν τον δρόμο στον Αναστασιάδη». Αυτό κι αν δεν είναι στόχευση, δαιμονοποίηση και φασισμός. Ο ναζισμός έφρασσε τον δρόμο της ζωής στους Εβραίους.
Μ’ αυτό θέλω να πω πως ως λαός δεν πληρώνουμε μόνο τη σκληρότητα της Τρόικας, αλλά και τις επιλογές μας. Αν δεν γινόμασταν πρόβατα των κομμάτων και στις περασμένες εκλογές αναδεικνύαμε τον Κασουλίδη κι όχι τον απελθόντα, θα βρισκόμασταν τώρα σ’ αυτήν τη θέση; Πιστεύω όχι. Κατά τον μύθο του Πρωταγόρα, η Αιδώς και η Δίκη (Δικαιοσύνη) είναι δώρα του Δία στον άνθρωπο (τα έστειλε με τον Ερμή), για να μπορούν να υπάρχουν δεσμοί φιλίας συνεκτικοί μεταξύ των ανθρώπων, και να μπορούν έτσι να οικούνται οι πόλεις και να μη διαλύονται. Επειδή λοιπόν το θράσος τους έχει υπερβεί τα όρια της αντοχής μας, θα ένιωθα ικανοποίηση ως πάσχων πολίτης, εάν όσους η δικαιοσύνη αποδείξει ενόχους, εξετίθεντο ταυτόχρονα σε δημόσια χλεύη, ίσως και νιώσουν στο παχύ τους δέρμα τι σημαίνει ντροπή. Πλην «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω». Για τούτο και στον ελληνικό χώρο (Ελλάδα και Κύπρο) η ατιμωρησία έγινε ο άγραφος κανόνας της διαφθοράς… Οψόμεθα.
πηγή
Αιδώς Αργείοι…
Γράφω για να μην πεθάνω. Νιώθω τη δυστυχία του λαού μας να μου πλακώνει το στήθος, να μου πνίγει την ανάσα. Μέσα σ’ όλην αυτήν την ανατροπή, η εξωφρενική προπαγάνδα των «κυβερνησάντων» και τα πάντα διαλυσάντων σ’ αυτόν τον τόπο καλά κρατεί. Ακόμα τολμούν και μιλούν, ακόμα επιρρίπτουν ευθύνες σε άλλους, που μόλις ανέλαβαν βρέθηκαν μέσα στην τρικυμία του χάους της χρεοκοπίας που εκείνοι έφεραν, με την τακτική της απεμπόλησης των ευθυνών, της απόκρυψης, της αναβολής, του λαϊκισμού, των κόκκινων γραμμών και των παλληκαρισμών, ενώ συνεχώς φόρτωναν στην πλάτη μας δισεκατομμύρια.
Το αλάθητο του Πάπα επλήγη στις μέρες μας, του κυπριακού κομμουνισμού όχι. Εν Κύπρω «το κόμμα είναι αλάθητο και ο λαός (που του ήπιαν το αίμα) ανίκητος». Μ’ αυτόν τον τρόπο η μαύρη προπαγάνδα μεταθέτει αλλού τις ευθύνες. Τολμούν να επικαλούνται προεκλογικές δηλώσεις Αναστασιάδη, ενώ του παρέδωσαν τα πάντα λεηλατημένα (Δρυός πεσούσης πας ανήρ... ξυλεύεται). Δεν μπορούμε πια να τους ανεχθούμε. Το θράσος και η ξεδιαντροπιά τους έχει υπερβεί κάθε όριο. Γιατί εκπληττόμαστε με την Τρόικα; Ποιος απ’ αυτούς που φωνάζουν αδιάντροπα θα δάνειζε σε κάποιον έστω και ένα μικροποσό, αν δεν γνώριζε πως θα τα πάρει πίσω;
Διέθεσε έστω και ένα μισθό του ο κ. Χριστόφιας για το πτωχευμένο κράτος που άφηνε; Ήταν γι’ αυτόν χρυσή ευκαιρία -όπως εκ των υστέρων απεδείχθη- να φύγει μετά το Μαρί, όταν τόσος κόσμος ζητούσε επίμονα την παραίτησή του! Τότε μπορεί να προλαμβανόταν κάτι. Όχι! Έφυγε με το κεφάλι ψηλά, αφού διόρισε τις παραμονές της αποχώρησής του όσους του κόμματος μπορούσε. «Αιδώς Αργείοι»… Κι έφυγε με το κεφάλι ψηλά, επειδή 42% πρόβατα, πιστεύοντας στη μαύρη προπαγάνδα τους, «έφραξαν τον δρόμο στον Αναστασιάδη». Αυτό κι αν δεν είναι στόχευση, δαιμονοποίηση και φασισμός. Ο ναζισμός έφρασσε τον δρόμο της ζωής στους Εβραίους.
Μ’ αυτό θέλω να πω πως ως λαός δεν πληρώνουμε μόνο τη σκληρότητα της Τρόικας, αλλά και τις επιλογές μας. Αν δεν γινόμασταν πρόβατα των κομμάτων και στις περασμένες εκλογές αναδεικνύαμε τον Κασουλίδη κι όχι τον απελθόντα, θα βρισκόμασταν τώρα σ’ αυτήν τη θέση; Πιστεύω όχι. Κατά τον μύθο του Πρωταγόρα, η Αιδώς και η Δίκη (Δικαιοσύνη) είναι δώρα του Δία στον άνθρωπο (τα έστειλε με τον Ερμή), για να μπορούν να υπάρχουν δεσμοί φιλίας συνεκτικοί μεταξύ των ανθρώπων, και να μπορούν έτσι να οικούνται οι πόλεις και να μη διαλύονται. Επειδή λοιπόν το θράσος τους έχει υπερβεί τα όρια της αντοχής μας, θα ένιωθα ικανοποίηση ως πάσχων πολίτης, εάν όσους η δικαιοσύνη αποδείξει ενόχους, εξετίθεντο ταυτόχρονα σε δημόσια χλεύη, ίσως και νιώσουν στο παχύ τους δέρμα τι σημαίνει ντροπή. Πλην «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω». Για τούτο και στον ελληνικό χώρο (Ελλάδα και Κύπρο) η ατιμωρησία έγινε ο άγραφος κανόνας της διαφθοράς… Οψόμεθα.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου