Τις τελευταίες ημέρες είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε σε «πλήρη ανάπτυξη» την τουρκική διπλωματία, με αφορμή την επίσκεψη του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στις ΗΠΑ και τις τιμές με τις οποίες τον υποδέχτηκαν, παρά το γεγονός ότι οι σχέσεις των δυο χωρών δεν θα μπορούσαν να περιγραφούν ως «θερμές», που είναι υπέρτερο από το «στρατηγικές».
πηγή
Του Μιχαήλ Βασιλείου
Κι αυτό διότι στις διεθνείς σχέσεις η επαφή μιας χώρας με μια άλλη προσδιορίζεται από τα θέματα της ατζέντας, δηλαδή από όσα ενώνουν ή χωρίζουν δυο χώρες και από το πόσο «συναντιούνται», συμπλέουν ή συγκρούονται τα συμφέροντα σε μια περιοχή σε μια δεδομένη χρονική περίοδο. Όπως ακριβώς «στρατηγικές» είναι οι σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών με τη Ρωσία, παρότι η σύγκρουση είναι σε όλα τα επίπεδα και η συνεννόηση πολύ δύσκολη.
Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο, με την προσθήκη των δεδομένων της γεωγραφίας, τόσο οι σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ όσο και της Ελλάδας με τις ΗΠΑ, θα είναι πάντα «στρατηγικές». Κατά συνέπεια, η απόφαση της κυβέρνησης να ακυρώσει ο πρωθυπουργός την παρουσία και την ομιλία του στην ετήσια εκδήλωση του εβραϊκού λόμπι στις ΗΠΑ, είναι ένα μεγάλο σφάλμα. Ένα σφάλμα στο οποίο οδηγήθηκε η κυβέρνηση εξαιτίας της μίζερης και ελληνοκεντρικής προσέγγισης του θέματος, με άξονα του τι θα πούνε οι αντίπαλοι στο εσωτερικό, με τους υπολογισμούς κατά τη γνώμη μας να είναι πάλι λανθασμένους.
Η φοβία των συμβούλων του Αντώνη Σαμαρά ότι θα έχουν να αντιμετωπίσουν την «επικοινωνιακή καταιγίδα» του ΣΥΡΙΖΑ που θα μιλούσε για φιάσκο και
για μη αποδοχή του πρωθυπουργού σε σημαντικές πρωτεύουσες του κόσμου, φαίνεται ότι βάρυνε πολύ στην ανάλυση της επικοινωνιακής ομάδας του Μεγάρου Μαξίμου. Δεν σκέφτηκε κανείς όμως, ότι τα δεδομένα σε αυτή την περίπτωση είναι διαφορετικά.
Ο Αντώνης Σαμαράς θα έπρεπε ο ίδιος να δηλώσει από πριν «εγώ θα πάω στις ΗΠΑ και θα μιλήσω σε αυτούς που μου έκαναν την τιμή να με προσκαλέσουν κι εάν ο Αμερικανός πρόεδρος δεν αισθάνεται πως υπάρχουν θέματα προς συζήτηση, είναι όντως μάταιο να χάνουμε και οι δύο την ώρα μας»! Αλήθεια, μήπως μια τέτοια δήλωση θα την περίμενε η εθισμένη στην αρτηριοσκληρωτική σκέψη του μίζερου πολιτικού μας συστήματος ελληνική κοινωνία, από κάποιον πολιτικό της αριστεράς;
Τι θα έλεγε μετά ο Αλέξης Τσίπρας; Πόσο έξυπνο θα ήταν να «σηκώσει» το θέμα της μη πρόσκλησης σε συνάντηση; Κι έστω ότι το σήκωνε. Για πόσο χαχόλους μας έχουν όλους να μην αντιλαμβανόμαστε ότι η εποχή της «καταξίωσης» λόγω των φωτογραφιών στον Λευκό Οίκο, δίπλα στον όποιον Αμερικανό πρόεδρο έχει περάσει ανεπιστρεπτί; Επειδή δηλαδή ορισμένοι εθισμένοι με τη δημοσιότητα υπουργοί βάζουν τον οποιονδήποτε να μιλήσει (ακόμα και «βιομηχανικούς παράγοντες»), ξεφτιλιζόμενοι κυριολεκτικά, αφού έχουν αναγάγει σε στόχο ζωής να δεχτούν πρόσκληση από τις Ηνωμένες Πολιτείες! Πόσο αναξιοπρεπείς θα γίνουμε ακόμα;
Καλώς ή κακώς, στην περιοχή που έχουμε «καταδικαστεί» από τη γεωγραφία να ζούμε, ότι και να γίνει με τις ΗΠΑ, εμείς θα έχουμε να ζήσουμε με τους λαούς που βρίσκονται δίπλα μας και θα πρέπει να βρούμε τρόπο να βοηθήσουμε και να βοηθηθούμε με όσους τα συμφέροντά μας υποδεικνύουν να συνεργαστούμε. Όχι μόνο όμως. Ακόμα κι αν συμφέροντα δεν υπήρχαν, πάλι η εμπλοκή μας με όλους τους λαούς της περιοχής συμβάλλει στην ελληνική ασφάλεια. Υπάρχει παράδειγμα…
Όπως κάποτε που πολλοί φωνασκούσαν για τον υποτιθέμενο «στρατηγικό άξονα» Ισραήλ-Τουρκίας και κάποιοι επέμεναν ότι είναι τακτική φύσεως συμμαχία (όπως άλλωστε αποδείχθηκε,κατέρρευσε μόλις εξέλειπαν οι λόγοι σύμπηξής της) και ότι οι κραυγές που ακούγονταν τότε στην Ελλάδα διέπρατταν ένα τεράστιο σφάλμα: Δεν αντιλαμβάνονταν ότι αφενός η προσέγγιση της Ελλάδας από τους Ισραηλινούς είχε προηγηθεί αυτής της Τουρκίας (η Τουρκία της Τσιλέρ «χώθηκε» όταν εμείς δεν υλοποιήσαμε όσα είχαν συμφωνηθεί διμερώς) και αφετέρου, ότι η διατήρηση σε αξιοπρεπές επίπεδο σχέσεων ανάμεσα στην Ελλάδα και το εβραϊκό κράτος, βοηθούσαν στη διασφάλιση του ότι ο «στρατηγικός άξονας» που κάποιοι έβλεπαν, δεν θα λάμβανε ανθελληνικό προσανατολισμό… Τόσο απλά.
Δεν είναι λογικό από τη μία να εκφράζονται απόψεις δίνοντας σχεδόν… μυθικές διαστάσεις στην ισχύ του εβραϊκού λόμπι στην Ουάσιγκτον το οποίο σύμφωνα με πολλούς «ελέγχει» τα κέντρα εξουσίας στην Ουάσιγκτον (!) και από την άλλη να μην αντιλαμβανόμαστε ότι πέραν των συμφερόντων, αφενός η γεωγραφία έχει φέρει Ελλάδα και Ισραήλ δίπλα-δίπλα και αφετέρου αφού είναι τόσο ισχυροί, η σημασία τους για εμάς είναι κολοσσιαία εάν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε την αμερικανική «μεροληψία» απέναντι στην Τουρκία! Πρέπει αν είσαι εντελώς… (απαλείφτηκε χαρακτηρισμός) και από τη μία να τους μυθοποιείς, ενώ από την άλληι να συνιστάς να μην… τους πλησιάζουμε!
Τούτων λεχθέντων, ο Σαμαράς πρέπει να πάει στην Ουάσιγκτον και να μιλήσει, γράφοντας στα παλιά του τα παπούτσια τους… μανδαρίνους της Ουάσιγκτον (όχι τον Ομπάμα) που νομίζουν ότι με τη αστεία αυτή προσέγγιση «τιμωρούν» την Αθήνα ή μεταφέρουν τη δυσαρέσκεια της Ουάσιγκτον, διότι η ελληνική κυβέρνηση συζητάει με τους Ρώσους και τους Κινέζους, εκτός από τους Γερμανούς στο πλαίσιο της ΕΕ, τη στιγμή που οι ίδιοι είναι ΑΠΟΝΤΕΣ από την περιοχή και ξέρουν μόνο να «γκρινιάζουν» τελευταία, χωρίς όμως να έχουν να προτείνουν κάποια εναλλακτική λύση!
Ο Αντώνης Σαμαράς, πρέπει να φτιάξει ένα πρόγραμμα επισκεπτόμενος τα σημαντικότερα think tank της αμερικανικής πρωτεύουσας, να συζητήσει με τους κορυφαίους αναλυτές που επηρεάζουν τη διαμόρφωση πολιτικής, εξηγώντας τους για ποιον λόγο η σημερινή τακτική της Ουάσιγκτον είναι «self-defeating» (αυτοκαταστροφική) που θα έλεγαν κάτι περίεργοι τύποι στο State Depatment, εάν καταλάβαιναν. Δεν μπορεί ο Ερντογάν να «αδειάζει» τον Ομπάμα στο θέμα της Γάζας και αυτός «να το κάνει γαργάρα», προσερχόμενος σε τρίωρης διάρκειας δείπνο παρουσία και του αρχηγού της μυστικής υπηρεσίας MIT, λες και έχουμε καμιά προσωπικότητα του βεληνεκούς του μακαρίτη του Αντρόποφ της KGB την εποχή του Ψυχρού Πολέμου!
Οπότε, η πολιτική (ούτε καν στρατηγική) «δε με θέλεις μία, δεν σε θέλω δύο» θα περνούσε το καλύτερο μήνυμα στην αμερικανική πρωτεύουσα και τους ενεούς γραφειοκράτες η πλειοψηφία των οποίων αποδεικνύεται «πολύ λίγη» για τις πραγματικές προκλήσεις και όσα διακυβεύονται στην ευρύτερη περιοχή. Κι επειδή τα ελληνικά συμφέροντα δεν μπορούν να εξαρτώνται από το πώς θα ξυπνήσει ο «χ» ή ο «ψ» γραφειοκράτης στην Ουάσιγκτον, ο πρωθυπουργός πρέπει άμεσα να ανακοινώσει το ταξίδι του και να μην ενεργοποιήσει το Μέγαρο Μαξίμου ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΝΕΝΑΝπαρακαλώντας να γίνει δεκτός ο Έλληνας πρωθυπουργός στον Λευκό Οίκο.
Και να δούμε αν θα τον καλέσουν ή όχι, αφού η μη φιλική τους στάση θα έδινε «πάτημα» να προχωρήσουν πράγματα που έχουν μπλοκαριστεί, καθώς η Αθήνα λαμβάνει υπόψη τις δικές τους ευαισθησίες… Και μην ξεχνάτε: Τα λέμε αυτά ενώ έχουμε κατά καιρούς λάβει σαφή «ατλαντική» θέση, δυσαρεστώντας πολλούς φίλους μας, αφού «το ξανθό γένος» είναι η σύγχρονη μόδα στη σημερινή Ελλάδα.
Για μας δεν υπάρχουν «μόδες» ή «εμμονές» οιασδήποτε απόχρωσης, υπάρχει μόνο ελληνικό εθνικό συμφέρον, το οποίο ΔΕΝ υπηρετείται ούτε με ιδεοληψίες για τον ρόλο του οποιουδήποτε, ούτε με ψοφοδεή και αναξιοπρεπή στάση, αφού αυτό σε απαξιώνει στα μάτια εχθρών και φίλων. Κι όποιος κατάλαβε…
Αναφέρουμε «Αντώνης Σαμαράς», επειδή τυχαίνει αν είναι αυτός πρωθυπουργός. Το ίδιο θα ίσχυε αν το όνομα ήταν Τσίπρας, Βενιζέλος, Κουβέλης, ή ο οποιοσδήποτε. Οι εποχές έχουν αλλάξει, οπότε επιβάλλεται η προσαρμογή και η αλλαγή της νοοτροπίας μας.
ΥΓ. Επειδή το θέμα είναι πραγματικά φλέγον, συνιστούμε την ανάγνωση του άρθρου γνώμης, αναμεμιγμένου με στοιχεία του ρεπορτάζ του Μιχάλη Ιγνατίου από την Ουάσιγκτον. Νομίζουμε ότι τα λέει όλα. Μόνο που η δική μας προσέγγιση είναι ακόμα πιο τολμηρή.
Δείτε το άρθρο στο:http://mignatiou.com/?p=3815#ixzz2Tlz6LpLk
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου