Την καλημέρα μου σε όλους τους φίλους. Ξέρετε ...., ψάχνω για Έλληνες που σκοπό έχουν να σωθεί και να ξανά βρει τούτος ο τόπος την αξιοπρέπεια που του αξίζει και μαζί όλοι εμείς, με ό,τι και αν σημαίνει αυτό, που σημαίνει πάρα πολλά και δύσκολα. Δηλαδή δεν είμαι από τα άτομα που ενδιαφέρονται απλώς να σωθεί ο τόπος μόνον και επειδή μας βολεύει, αλλά να έχουμε μάθει τους λόγους που βιώνουμε αυτά που βιώνουμε και να δώσουμε αξία σε όσα σημαντικά αμελήσαμε ασυστόλως και αφελέστατα, δολίως παρασυρμένοι.
Το δυστύχημα είναι πως υπάρχουν άνθρωποι που ενώ θα έπρεπε να είναι πραγματικά ενωμένοι, αντίθετα τρώγονται μεταξύ τους. Μήπως δεν έχουν την πρέπουσα συνεννόηση ;
την ίδια γλώσσα ; την χημεία ; Και καλά οι ίδιοι μπορεί να γνωρίζουν σε βάθος και πλάτος τις αιτίες των διαφορών τους. Οι άλλοι όμως που βρίσκονται στην μέση προσπαθώντας να κρατήσουν ουδέτερη στάση , ενδιαφέρονται να γνωρίζουν το γνήσιο των προθέσεων και ταυτόχρονα να γνωρίζουν ποιά τα όρια του καθενός και τις πραγματικές αντιλήψεις τους περί "σωτηρίας της πατρίδας". Δεν είναι δυνατόν ο καθένας να θεωρεί το δικό του ορθότερο από τον άλλον και να μην έχουν υπάρξει κοινές συνισταμένες. Τι πραγματικά συμβαίνει ; Γιατί όταν οι προθέσεις είναι καλοπροαίρετες (Αριστοτέλης), τότε παύουν οι διαμάχες και βρίσκονται
οι λύσεις, {θα ήμουν η τελευταία που θα είχα πρόθεση να δυσπιστήσω τις προθέσεις του άλλου (καλώς κακώς δεν ξέρω), πριν πάντως υπάρξουν τρανταχτές αποδείξεις, αλλά τρανταχτές}. Λυπάμαι που θα το πω, αλλά η εικονική πραγματικότητα της ζωής μας είναι δύσκολο να ανιχνευτεί σωστά και αυτό επειδή δεν είμαστε οι σε βάθος γνώστες της εικονικής πραγματικότητάς της.
Βλέπω όμως να συμβαίνουν τα αντίθετα και μάλιστα αυτά να διαιωνίζονται..... Και διαιωνίζονται .... που ;;;; …… στο στόμα του λύκου ;; …… δηλαδή εδώ ; Δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι, εφ όσον και καθ' όσον οι προθέσεις είναι .... γνήσιες ; Δεν μπορούν να ξεκαθαρίσουν οριστικά αυτές οι διαφορές και με τρανταχτές αποδείξεις, ώστε να ξεχωρίσει η "ήρα από το σιτάρι" ;
Ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που θέτουν ως τον ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ απόδειξης περί της γνησιότητας των συναισθημάτων και των προθέσεων, την ομοψυχία και την συνοδοιπορία, προς ένα σκοπό. Να με συγχωρείτε όμως, δεν υπάρχει μικρή ή μικρότερη ή μεγαλύτερη συνοδοιπορία. Υπάρχουν πολλές που ενώνονται στο τέλος σε ΜΙΑ. Δεν υπάρχει μικρό ή μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Μεταξύ μας δεν έχουμε να κάνουμε με .... προνομιούχους ή με λιγότερο προνομιούχους. Ο καθένας αντιλαμβάνεται και επιρρεάζεται από την παρούσα κατάσταση, από το σημείο που η ζωή τον όρισε να βρίσκεται την συγκεκριμένη στιγμή. Είναι επομένως αδύνατον τα μάτια όλων να "βλέπουν" το ίδιο. Και αν κάποιος ενδιαφέρεται και θέλει και μπορεί να ασχοληθεί με τα ΜΕΓΑΛΑ, τότε ευκολότερα διαθέτει τον τρόπο, αν όχι ο ίδιος ή οι αντίστοιχου επιπέδου έμπιστοί του, εξίσου και για τα ΜΙΚΡΟΤΕΡΑ. Με λυπεί σφόδρα λοιπόν, όταν αυτές οι σωτήριες φωνές δεν βρίσκουν κοινό τόπο συνεννόησης και τρόπο διευκόλυνσης. Με λυπεί σφόδρα, αυτό που κατηγορούμε, δηλαδή τον διαχωρισμό σε κατηγορίες ή τον ταξικό μας κόσμο, να είμαστε εμείς που με τον τρόπο μας να το επιβεβαιώνουμε.
Το μόνον επομένως που απομένει, εάν καταλήξουμε στην πιθανότητα των υγειών προθέσεων, είναι να αποδειχθεί το πραγματικά Αληθές από την μικρότερη πράξη μέχρι την μεγαλύτερη από όλες τις πλευρές. Και δεν θα αποδειχθεί μέσα από μία καλή "εικονική πραγματικότητα", όταν αυτή μπορεί να αγγίζει σημεία και επίπεδα που για τους «πληβείους» ή για τους λιγότερο γνώστες τι σημαίνει «εικονική πραγματικότητα» …….. είναι άγνωστα.
Και ως ένα νοήμων άτομο, όπως με θεωρώ, δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ, τι να το κάνω να χωρίσει «η ήρα από το σιτάρι» κατόπιν εορτής ; Και αυτό αφορά όλους εμάς που πραγματικά ενδιαφερόμαστε, με τον όποιο τρόπο το «βλέπουμε» και ασχέτως του τι πιστεύουμε και πόσο το πιστεύουμε. Σε ένα βιντεάκι μεταξύ άλλων, έθετε ως συμπαντικό νόμο δευτέρας κατηγορίας την Πίστη. (διαφωνούσα σε πολλά σημεία, άλλο θέμα όμως αυτό. Μου αρκεί ένα). Έχει αναλογιστεί κανείς πόσο ολέθρια μπορεί να είναι ……. Η ΠΙΣΤΗ ; Γιατί αυτή η πίστη είναι που μας διαχωρίζει. Όταν πρώτο ξεκίνησα να γράφω στο blog μου, το πρώτο πράγμα που είχα προσπαθήσει να εξηγήσω ήταν «πως μεγάλες αλήθειες μπερδεύονται με μεγάλα ψέματα» εφ όσον το ψέμα για να υπάρξει χρειάζεται μιαν αντίστοιχη αλήθεια. Ο Νόμος της δυαδικότητας, όπως τον αντιλαμβανόμαστε εμείς (τον αντιλαμβανόμαστε εντελώς λάθος βέβαια, δηλαδή διαχωριστικά, αλλά και πάλι είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα) είναι ΟΝΤΩΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΌΣ ΝΟΜΟΣ, επειδή απλά αφορά την καμπυλότητα - την κυκλική ή και σπειροειδή επιστροφή ........
Με όλο μου το σεβασμό και την αγάπη. Νάγια
Υσ : για όσους δεν καταλαβαίνουν λυπάμαι, αλλά αυτοί που είναι να καταλάβουν, θα καταλάβουν
Το δυστύχημα είναι πως υπάρχουν άνθρωποι που ενώ θα έπρεπε να είναι πραγματικά ενωμένοι, αντίθετα τρώγονται μεταξύ τους. Μήπως δεν έχουν την πρέπουσα συνεννόηση ;
την ίδια γλώσσα ; την χημεία ; Και καλά οι ίδιοι μπορεί να γνωρίζουν σε βάθος και πλάτος τις αιτίες των διαφορών τους. Οι άλλοι όμως που βρίσκονται στην μέση προσπαθώντας να κρατήσουν ουδέτερη στάση , ενδιαφέρονται να γνωρίζουν το γνήσιο των προθέσεων και ταυτόχρονα να γνωρίζουν ποιά τα όρια του καθενός και τις πραγματικές αντιλήψεις τους περί "σωτηρίας της πατρίδας". Δεν είναι δυνατόν ο καθένας να θεωρεί το δικό του ορθότερο από τον άλλον και να μην έχουν υπάρξει κοινές συνισταμένες. Τι πραγματικά συμβαίνει ; Γιατί όταν οι προθέσεις είναι καλοπροαίρετες (Αριστοτέλης), τότε παύουν οι διαμάχες και βρίσκονται
οι λύσεις, {θα ήμουν η τελευταία που θα είχα πρόθεση να δυσπιστήσω τις προθέσεις του άλλου (καλώς κακώς δεν ξέρω), πριν πάντως υπάρξουν τρανταχτές αποδείξεις, αλλά τρανταχτές}. Λυπάμαι που θα το πω, αλλά η εικονική πραγματικότητα της ζωής μας είναι δύσκολο να ανιχνευτεί σωστά και αυτό επειδή δεν είμαστε οι σε βάθος γνώστες της εικονικής πραγματικότητάς της.
Βλέπω όμως να συμβαίνουν τα αντίθετα και μάλιστα αυτά να διαιωνίζονται..... Και διαιωνίζονται .... που ;;;; …… στο στόμα του λύκου ;; …… δηλαδή εδώ ; Δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι, εφ όσον και καθ' όσον οι προθέσεις είναι .... γνήσιες ; Δεν μπορούν να ξεκαθαρίσουν οριστικά αυτές οι διαφορές και με τρανταχτές αποδείξεις, ώστε να ξεχωρίσει η "ήρα από το σιτάρι" ;
Ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που θέτουν ως τον ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ απόδειξης περί της γνησιότητας των συναισθημάτων και των προθέσεων, την ομοψυχία και την συνοδοιπορία, προς ένα σκοπό. Να με συγχωρείτε όμως, δεν υπάρχει μικρή ή μικρότερη ή μεγαλύτερη συνοδοιπορία. Υπάρχουν πολλές που ενώνονται στο τέλος σε ΜΙΑ. Δεν υπάρχει μικρό ή μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Μεταξύ μας δεν έχουμε να κάνουμε με .... προνομιούχους ή με λιγότερο προνομιούχους. Ο καθένας αντιλαμβάνεται και επιρρεάζεται από την παρούσα κατάσταση, από το σημείο που η ζωή τον όρισε να βρίσκεται την συγκεκριμένη στιγμή. Είναι επομένως αδύνατον τα μάτια όλων να "βλέπουν" το ίδιο. Και αν κάποιος ενδιαφέρεται και θέλει και μπορεί να ασχοληθεί με τα ΜΕΓΑΛΑ, τότε ευκολότερα διαθέτει τον τρόπο, αν όχι ο ίδιος ή οι αντίστοιχου επιπέδου έμπιστοί του, εξίσου και για τα ΜΙΚΡΟΤΕΡΑ. Με λυπεί σφόδρα λοιπόν, όταν αυτές οι σωτήριες φωνές δεν βρίσκουν κοινό τόπο συνεννόησης και τρόπο διευκόλυνσης. Με λυπεί σφόδρα, αυτό που κατηγορούμε, δηλαδή τον διαχωρισμό σε κατηγορίες ή τον ταξικό μας κόσμο, να είμαστε εμείς που με τον τρόπο μας να το επιβεβαιώνουμε.
Το μόνον επομένως που απομένει, εάν καταλήξουμε στην πιθανότητα των υγειών προθέσεων, είναι να αποδειχθεί το πραγματικά Αληθές από την μικρότερη πράξη μέχρι την μεγαλύτερη από όλες τις πλευρές. Και δεν θα αποδειχθεί μέσα από μία καλή "εικονική πραγματικότητα", όταν αυτή μπορεί να αγγίζει σημεία και επίπεδα που για τους «πληβείους» ή για τους λιγότερο γνώστες τι σημαίνει «εικονική πραγματικότητα» …….. είναι άγνωστα.
Και ως ένα νοήμων άτομο, όπως με θεωρώ, δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ, τι να το κάνω να χωρίσει «η ήρα από το σιτάρι» κατόπιν εορτής ; Και αυτό αφορά όλους εμάς που πραγματικά ενδιαφερόμαστε, με τον όποιο τρόπο το «βλέπουμε» και ασχέτως του τι πιστεύουμε και πόσο το πιστεύουμε. Σε ένα βιντεάκι μεταξύ άλλων, έθετε ως συμπαντικό νόμο δευτέρας κατηγορίας την Πίστη. (διαφωνούσα σε πολλά σημεία, άλλο θέμα όμως αυτό. Μου αρκεί ένα). Έχει αναλογιστεί κανείς πόσο ολέθρια μπορεί να είναι ……. Η ΠΙΣΤΗ ; Γιατί αυτή η πίστη είναι που μας διαχωρίζει. Όταν πρώτο ξεκίνησα να γράφω στο blog μου, το πρώτο πράγμα που είχα προσπαθήσει να εξηγήσω ήταν «πως μεγάλες αλήθειες μπερδεύονται με μεγάλα ψέματα» εφ όσον το ψέμα για να υπάρξει χρειάζεται μιαν αντίστοιχη αλήθεια. Ο Νόμος της δυαδικότητας, όπως τον αντιλαμβανόμαστε εμείς (τον αντιλαμβανόμαστε εντελώς λάθος βέβαια, δηλαδή διαχωριστικά, αλλά και πάλι είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα) είναι ΟΝΤΩΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΌΣ ΝΟΜΟΣ, επειδή απλά αφορά την καμπυλότητα - την κυκλική ή και σπειροειδή επιστροφή ........
Με όλο μου το σεβασμό και την αγάπη. Νάγια
Υσ : για όσους δεν καταλαβαίνουν λυπάμαι, αλλά αυτοί που είναι να καταλάβουν, θα καταλάβουν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου