του Κώστα Στούπα
Υπάρχει ένα παλιό ανέκδοτο του ψυχρού πολέμου το οποίο αποτύπωνε την «αγάπη» των πολιτών των σοβιετικών καθεστώτων για τον υπαρκτό σοσιαλισμό.
Στο ανέκδοτο λοιπόν ο πρώτος γραμματέας Λεονίτ Μπρέζνιεφ αποκτά καλλίπυγο νεαρά ερωμένη και πάνω στο γεροντικό ενθουσιασμό τής λέει να του ζητήσει ό,τι επιθυμεί περισσότερο.
«Να ανοίξεις τα σύνορα για μια ώρα...» του λέει αυτή σκεπτόμενη τη φυγή...
Ο γηραιός κομμουνιστής σκέφτεται λίγο και μετά αντί να θυμώσει της λέει χαδιάρικα: «Πονηρούλα, θέλεις να μείνουμε μόνοι μας...».
Το σοβιετικό καθεστώς ως γνωστόν απαγόρευε την ελεύθερη μετακίνηση των πολιτών τόσο εντός της επικράτειας όσο και εκτός αυτής. Οι πολίτες για να μετακινηθούν εντός, έπρεπε να έχουν φύλλο πορείας όπως οι στρατιώτες, ενώ εκτός, μόνο λίγοι εκλεκτοί επιτρεπόταν να ταξιδεύουν, αφού είχαν περάσει από κανονικό «κοσκίνισμα» φρονημάτων και πολλοί από αυτούς με τις οικογένειες να μένουν πίσω ως όμηροι του καθεστώτος...
Φαίνεται λοιπόν πως η ελληνική κυβέρνηση για άλλη μια φορα εζήλωσε τη δόξα της σοβιετίας και φιλοδοξεί να ωθήσει την χειμαζόμενη ελληνική οικονομία σε ανάπτυξη με το ζόρι, δια της απαγόρευσης της ελεύθερης εξόδου όσων επιχειρήσεων το επιθυμούν.
Έτσι λοιπόν κάποιος λαμπρός νους κρατικοδίαιτου γραφειοκράτη που μεγάλωσε στη θαλπωρή του μεταπολιτευτικού εγχώριου παρασιτικού σοσιαλισμού, σκέφθηκε πως ενδέχεται να μεταστρέψει την απόφαση της διοίκησης της Βιοχάλκο να μεταφέρει την έδρα
της στο Βέλγιο με μια απλή διοικητική απόφαση που ανεβάζει το ποσοστό της γενικής συνέλευσης που θα αποδεχτεί την πρόταση της διοίκησης στο 95%.
Προφανώς όποιος πήρε αυτή την απόφαση δεν σκέφτηκε πως όταν εμποδίζεις μια επιχείρηση να φύγει από τη χώρα, η ζημιά που κάνεις είναι πολύ μεγαλύτερη από το όποιο πιθανό και αμφίβολο όφελος.
Κατ’ αρχάς η απόφαση αυτή αποτρέπει δυνητικές άλλες επενδύσεις στη χώρα, από το εξωτερικό και το εσωτερικό. Αν κάποιος είναι κοντά να επενδύσει σε Ελλάδα, Τουρκία ή Βουλγαρία τέτοιοι φραγμοί θα μειώσουν την πιθανότητα να επιλέξει την Ελλάδα. Ποιος θέλει να επενδύσει τα κεφάλαιά του σε μια χώρα και μετά να μην μπορεί να τα πάρει και να φύγει; Καθώς δεν σφύζουμε από οικονομική δραστηριότητα η ζημιά που κάνει αυτή η απόφαση είναι τεράστια.
Όταν εμποδίζεις μια να φύγει είναι σαν να εμποδίζεις δέκα να έρθουν.
Κατά δεύτερον μια επιχείρηση που στην Ελλάδα «μπαίνει μέσα» και είναι ζημιογόνος, γιατί τα τραπεζικά επιτόκια είναι ακριβά, γιατί οι φόροι είναι υψηλοί και γιατί η ηλεκτρική ενέργεια είναι ακριβή κλπ, αν δεν φύγει να βρει ευνοϊκότερες συνθήκες αλλού, αργά η γρήγορα θα βάλει λουκέτο. Εκεί λοιπόν, που φεύγοντας, θα άφηνε και κάτι πίσω που θα συντηρούσε θέσεις εργασίας, κατεβάζοντας ρολά θα στείλει περισσότερους στην ανεργία.
Όσοι μας κυβερνούν είναι παντελώς αδαείς. Επί τριάντα χρόνια οι σοσιαλιστικοί πειραματισμοί και ο ασύδοτος κρατικοδίαιτος συνδικαλισμός έχει διαλύσει τον παραγωγικό ιστό της χώρας.
Τώρα που διαλύθηκε το νέφος της ευημερίας με δανεικά φάνηκε η διάλυση της χώρας με το 1,5 εκατ. ανέργους και την αδυναμία της χώρας μετά τρία χρόνια χρεοκοπίας και ύφεσης στο εσωτερικό να αυξήσει αξιοπρεπώς τις εξαγωγές.
Το 2012 σε σχέση με το 2008 ενώ οι εισαγωγές έπεσαν από τα 63,8 δισ. ευρώ στα 41,6 δισ. ευρώ οι εξαγωγές αυξήθηκαν μόνο από τα 19,8 δισ. ευρώ στα 22 δισ. ευρώ.
Αυτό δείχνει πως η χώρα δεν διαθέτει παραγωγικό ιστό να κάνει εξαγωγές.
Αντί να μειώσουν τη φορολογία, να αναδιαρθρώσουν το ασφαλιστικό και κυβέρνηση και αντιπολίτευση να συμφωνήσουν σε ένα σταθερό πλαίσιο για 15-20 χρόνια, βάζουν, εν μέσω ύφεσης και χρεοκοπίας, τρεις - τέσσερις νέους φόρους στην παραγωγή και αφήνουν το κόστος εργασίας λόγω φόρων και εισφορών να είναι το υψηλότερο στην Ευρώπη.
Αντί να μειώσουν και να εξισώσουν τους φόρους τούς αυξάνουν και με ένα μηχανισμό που φημίζεται για τη διαφθορά του αυξάνουν τους ελέγχους.
Όταν κάποιος έχει ισχυρό κίνητρο φοροδιαφυγής λόγω υψηλού φόρου η αστυνόμευση βοηθά να γεμίσει ο "αστυνόμος" τις τσέπες του, οι επιχειρήσεις που δεν βγαίνουν κλείνουν, η ανεργία μεγαλώνει και τα κρατικά έσοδα μειώνονται.
Ανάπτυξη με χωροφύλακες και απαγορεύσεις δεν γίνεται. Κάποιος πρέπει να τους το πει, γιατί μέχρι να το καταλάβουν θα πεινάσουμε...
Οι πρακτικές της κυβέρνησης, όπως και όλων των άλλων των τελευταίων τριάντα ετών, με απαγορεύσεις και υπερρυθμίσεις και υπερφορολόγηση θυμίζουν ένα απαγορευτικό πλέγμα στο επιχειρείν που φέρνει στα σοβιετικά καθεστώτα.
Υπάρχει ένα παλιό ανέκδοτο του ψυχρού πολέμου το οποίο αποτύπωνε την «αγάπη» των πολιτών των σοβιετικών καθεστώτων για τον υπαρκτό σοσιαλισμό.
Στο ανέκδοτο λοιπόν ο πρώτος γραμματέας Λεονίτ Μπρέζνιεφ αποκτά καλλίπυγο νεαρά ερωμένη και πάνω στο γεροντικό ενθουσιασμό τής λέει να του ζητήσει ό,τι επιθυμεί περισσότερο.
«Να ανοίξεις τα σύνορα για μια ώρα...» του λέει αυτή σκεπτόμενη τη φυγή...
Ο γηραιός κομμουνιστής σκέφτεται λίγο και μετά αντί να θυμώσει της λέει χαδιάρικα: «Πονηρούλα, θέλεις να μείνουμε μόνοι μας...».
Το σοβιετικό καθεστώς ως γνωστόν απαγόρευε την ελεύθερη μετακίνηση των πολιτών τόσο εντός της επικράτειας όσο και εκτός αυτής. Οι πολίτες για να μετακινηθούν εντός, έπρεπε να έχουν φύλλο πορείας όπως οι στρατιώτες, ενώ εκτός, μόνο λίγοι εκλεκτοί επιτρεπόταν να ταξιδεύουν, αφού είχαν περάσει από κανονικό «κοσκίνισμα» φρονημάτων και πολλοί από αυτούς με τις οικογένειες να μένουν πίσω ως όμηροι του καθεστώτος...
Φαίνεται λοιπόν πως η ελληνική κυβέρνηση για άλλη μια φορα εζήλωσε τη δόξα της σοβιετίας και φιλοδοξεί να ωθήσει την χειμαζόμενη ελληνική οικονομία σε ανάπτυξη με το ζόρι, δια της απαγόρευσης της ελεύθερης εξόδου όσων επιχειρήσεων το επιθυμούν.
Έτσι λοιπόν κάποιος λαμπρός νους κρατικοδίαιτου γραφειοκράτη που μεγάλωσε στη θαλπωρή του μεταπολιτευτικού εγχώριου παρασιτικού σοσιαλισμού, σκέφθηκε πως ενδέχεται να μεταστρέψει την απόφαση της διοίκησης της Βιοχάλκο να μεταφέρει την έδρα
της στο Βέλγιο με μια απλή διοικητική απόφαση που ανεβάζει το ποσοστό της γενικής συνέλευσης που θα αποδεχτεί την πρόταση της διοίκησης στο 95%.
Προφανώς όποιος πήρε αυτή την απόφαση δεν σκέφτηκε πως όταν εμποδίζεις μια επιχείρηση να φύγει από τη χώρα, η ζημιά που κάνεις είναι πολύ μεγαλύτερη από το όποιο πιθανό και αμφίβολο όφελος.
Κατ’ αρχάς η απόφαση αυτή αποτρέπει δυνητικές άλλες επενδύσεις στη χώρα, από το εξωτερικό και το εσωτερικό. Αν κάποιος είναι κοντά να επενδύσει σε Ελλάδα, Τουρκία ή Βουλγαρία τέτοιοι φραγμοί θα μειώσουν την πιθανότητα να επιλέξει την Ελλάδα. Ποιος θέλει να επενδύσει τα κεφάλαιά του σε μια χώρα και μετά να μην μπορεί να τα πάρει και να φύγει; Καθώς δεν σφύζουμε από οικονομική δραστηριότητα η ζημιά που κάνει αυτή η απόφαση είναι τεράστια.
Όταν εμποδίζεις μια να φύγει είναι σαν να εμποδίζεις δέκα να έρθουν.
Κατά δεύτερον μια επιχείρηση που στην Ελλάδα «μπαίνει μέσα» και είναι ζημιογόνος, γιατί τα τραπεζικά επιτόκια είναι ακριβά, γιατί οι φόροι είναι υψηλοί και γιατί η ηλεκτρική ενέργεια είναι ακριβή κλπ, αν δεν φύγει να βρει ευνοϊκότερες συνθήκες αλλού, αργά η γρήγορα θα βάλει λουκέτο. Εκεί λοιπόν, που φεύγοντας, θα άφηνε και κάτι πίσω που θα συντηρούσε θέσεις εργασίας, κατεβάζοντας ρολά θα στείλει περισσότερους στην ανεργία.
Όσοι μας κυβερνούν είναι παντελώς αδαείς. Επί τριάντα χρόνια οι σοσιαλιστικοί πειραματισμοί και ο ασύδοτος κρατικοδίαιτος συνδικαλισμός έχει διαλύσει τον παραγωγικό ιστό της χώρας.
Τώρα που διαλύθηκε το νέφος της ευημερίας με δανεικά φάνηκε η διάλυση της χώρας με το 1,5 εκατ. ανέργους και την αδυναμία της χώρας μετά τρία χρόνια χρεοκοπίας και ύφεσης στο εσωτερικό να αυξήσει αξιοπρεπώς τις εξαγωγές.
Το 2012 σε σχέση με το 2008 ενώ οι εισαγωγές έπεσαν από τα 63,8 δισ. ευρώ στα 41,6 δισ. ευρώ οι εξαγωγές αυξήθηκαν μόνο από τα 19,8 δισ. ευρώ στα 22 δισ. ευρώ.
Αυτό δείχνει πως η χώρα δεν διαθέτει παραγωγικό ιστό να κάνει εξαγωγές.
Αντί να μειώσουν τη φορολογία, να αναδιαρθρώσουν το ασφαλιστικό και κυβέρνηση και αντιπολίτευση να συμφωνήσουν σε ένα σταθερό πλαίσιο για 15-20 χρόνια, βάζουν, εν μέσω ύφεσης και χρεοκοπίας, τρεις - τέσσερις νέους φόρους στην παραγωγή και αφήνουν το κόστος εργασίας λόγω φόρων και εισφορών να είναι το υψηλότερο στην Ευρώπη.
Αντί να μειώσουν και να εξισώσουν τους φόρους τούς αυξάνουν και με ένα μηχανισμό που φημίζεται για τη διαφθορά του αυξάνουν τους ελέγχους.
Όταν κάποιος έχει ισχυρό κίνητρο φοροδιαφυγής λόγω υψηλού φόρου η αστυνόμευση βοηθά να γεμίσει ο "αστυνόμος" τις τσέπες του, οι επιχειρήσεις που δεν βγαίνουν κλείνουν, η ανεργία μεγαλώνει και τα κρατικά έσοδα μειώνονται.
Ανάπτυξη με χωροφύλακες και απαγορεύσεις δεν γίνεται. Κάποιος πρέπει να τους το πει, γιατί μέχρι να το καταλάβουν θα πεινάσουμε...
Οι πρακτικές της κυβέρνησης, όπως και όλων των άλλων των τελευταίων τριάντα ετών, με απαγορεύσεις και υπερρυθμίσεις και υπερφορολόγηση θυμίζουν ένα απαγορευτικό πλέγμα στο επιχειρείν που φέρνει στα σοβιετικά καθεστώτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου