της ΚΛΑΙΛΙΑ ΤΟΜΠΟΛΗ ΘΕΟΔΟΥΛΟΥ, Δικηγόρου και τ. Εισαγγελέα της Δημοκρατίας της Κύπρου
Ελληνοκύπριοι, συμπατριώτες μου! Ανέκαθεν πιστεύαμε ότι ανήκουμε στη λευκή φυλή. Κι όμως, αυταπατόμαστε: Αν κοιταχτούμε καλά στον καθρέφτη, νομίζω πως αρχίσαμε να... μαυρίζουμε. Μάλιστα, κύριοι: ΜΑΥ-ΡΙ-ΖΟΥ-ΜΕ!
Το κακό άρχισε από το 1960, με την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το Σύνταγμα που μας δόθηκε (δοτό Σύνταγμα) με τις Συνθήκες Ζυρίχης - Λονδίνου, και που το διατηρούμε «κουτσουρεμένο» μέχρι σήμερα, περιείχε ρατσιστικές διατάξεις, διαχωρίζοντας τον κυπριακό λαό σε δύο κοινότητες, στους Ελληνοκύπριους και στους Τουρκοκύπριους, στα έρια και στα ερίφια, ή αντίστροφα. Προέβλεπε μάλιστα ποσοστώσεις, σε βάρος κυρίως των Ελληνοκυπρίων, οι οποίες, στην πράξη, κατέληγαν σε άδικα και κάποτε γελοία αποτελέσματα.
Έτσι, μέχρι το 1963 που ξέσπασαν οι διακοινοτικές ταραχές, στον δημόσιο τομέα δεν μπορούσαν να προσλαμβάνονται περισσότεροι από 70% Ελληνοκύπριοι ως δημόσιοι υπάλληλοι, για τον λόγο ότι το 30% των δημοσίων υπαλλήλων έπρεπε να ήταν Τουρκοκύπριοι, έστω κι αν οι Ελληνοκύπριοι είχαν περισσότερα προσόντα κι εργάζονταν περισσότερο από τους Τουρκοκυπρίους. Ας σημειωθεί ότι τα προαναφερθέντα ποσοστά ήταν αυθαίρετα, δεδομένου ότι οι Ελληνοκύπριοι αποτελούσαν, τότε, το 82% του πληθυσμού, ενώ οι Τουρκοκύπριοι μόλις το 18%.
Κι ολ’ αυτά, παρά το ότι το ίδιο Σύνταγμα περιείχε και, μέχρι σήμερα περιέχει, διατάξεις για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, περιλαμβανομένης και διάταξης για καθιέρωση της αρχής της ισότητας. Δηλαδή, από τη μια είχαμε υποχρέωση για ποσοστώσεις κι από την άλλη είχαμε δικαίωμα για ισότητα(!). Παράδοξα, οξύμωρα πράγματα, σε βαθμό που ο αείμνηστος νομικός Ανδρέας Γαβριηλίδης έφθασε να μιλά, χαριτολογώντας, για την… αντισυνταγματικότητα του Συντάγματος!
Το Σχέδιο Ανάν, που αν γινόταν αποδεκτό θα επιδείνωνε το κακό, ευτυχώς καταψηφίσθηκε από τους Ελληνοκυπρίους. Αυτό το Σχέδιο κι αν ήταν ρατσιστικό! Επιπρόσθετα από τις ποσοστώσεις, προέβλεπε και για μια περίεργη διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία. Αν είχα τότε αντιληφθεί ορθά ελλείψει πλήρους ενημέρωσης, τα μέλη των δύο κοινοτήτων, μεταξύ άλλων, θα διέμεναν μονίμως σε χωριστά κρατίδια και, σε περίπτωση που μέλος της μιας κοινότητας θα επισκεπτόταν το κρατίδιο της άλλης, δεν θα εδικαιούτο να παραμείνει εκεί περισσότερο από τρεις συνεχόμενες βραδιές την εβδομάδα!
Για να μην επεκταθώ και σ’ άλλα τραγελαφικά απαράδεκτα, που καθιστούσαν το εν λόγω σχέδιο ανεφάρμοστο. Μέχρι τώρα, γλιτώσαμε από το εν λόγω Σχέδιο. Πολύ φοβούμαι, όμως, ότι οι Τούρκοι με τους συμμάχους τους προσπαθούν, εκμεταλλευόμενοι τη δεινή οικονομική μας κατάσταση, για την οποία μπορεί και οι ίδιοι να έβαλαν το δακτυλάκι τους, να μας το επιβάλουν ως «δίκαιη» λύση του κυπριακού προβλήματος, αφού στο μεταξύ το «εμπλουτίσουν» με περισσότερες ρατσιστικές διατάξεις εις βάρος μας και «τυλίξουν» μέσα και το φυσικό αέριο της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (ΑΟΖ) της χώρας μας.
Πρόσφατα, είχα την ευκαιρία να μελετήσω το Σύνταγμα της Νότιας Αφρικής που ψηφίσθηκε το 1996, με έναρξη ισχύος το 1997, όπως τροποποιήθηκε μέχρι σήμερα. Στην πρώην, κατ’ εξοχήν, αυτή χώρα του «apartheid» (φυλετικού διαχωρισμού), ισχύει τώρα «το πιο σύγχρονο», κατά τους Νοτιοαφρικανούς, Σύνταγμα στον κόσμο. Οι διατάξεις του, πολύ ορθά, δεν διαχωρίζουν μεταξύ «άσπρων» και «μαύρων»: Ούτε άσπρος πρόεδρος και μαύρος αντιπρόεδρος, ούτε ποσοστώσεις δημοσίων υπαλλήλων μεταξύ άσπρων και μαύρων, ούτε ξένος υπήκοος ως Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου της χώρας.
Διαβάζοντας αυτό το προοδευτικό για τη Νότια Αφρική Σύνταγμα, έχω την αίσθηση ότι οι μαύροι της Νότιας Αφρικής άρχισαν να… ασπρίζουν, ενώ εμείς αρχίσαμε να… μαυρίζουμε. Χωρίς οποιαδήποτε ρατσιστική πρόθεση, εγώ δηλώνω ότι δεν θέλω να μαυρίσω. Εσείς;
Ελληνοκύπριοι, συμπατριώτες μου! Ανέκαθεν πιστεύαμε ότι ανήκουμε στη λευκή φυλή. Κι όμως, αυταπατόμαστε: Αν κοιταχτούμε καλά στον καθρέφτη, νομίζω πως αρχίσαμε να... μαυρίζουμε. Μάλιστα, κύριοι: ΜΑΥ-ΡΙ-ΖΟΥ-ΜΕ!
Το κακό άρχισε από το 1960, με την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το Σύνταγμα που μας δόθηκε (δοτό Σύνταγμα) με τις Συνθήκες Ζυρίχης - Λονδίνου, και που το διατηρούμε «κουτσουρεμένο» μέχρι σήμερα, περιείχε ρατσιστικές διατάξεις, διαχωρίζοντας τον κυπριακό λαό σε δύο κοινότητες, στους Ελληνοκύπριους και στους Τουρκοκύπριους, στα έρια και στα ερίφια, ή αντίστροφα. Προέβλεπε μάλιστα ποσοστώσεις, σε βάρος κυρίως των Ελληνοκυπρίων, οι οποίες, στην πράξη, κατέληγαν σε άδικα και κάποτε γελοία αποτελέσματα.
Έτσι, μέχρι το 1963 που ξέσπασαν οι διακοινοτικές ταραχές, στον δημόσιο τομέα δεν μπορούσαν να προσλαμβάνονται περισσότεροι από 70% Ελληνοκύπριοι ως δημόσιοι υπάλληλοι, για τον λόγο ότι το 30% των δημοσίων υπαλλήλων έπρεπε να ήταν Τουρκοκύπριοι, έστω κι αν οι Ελληνοκύπριοι είχαν περισσότερα προσόντα κι εργάζονταν περισσότερο από τους Τουρκοκυπρίους. Ας σημειωθεί ότι τα προαναφερθέντα ποσοστά ήταν αυθαίρετα, δεδομένου ότι οι Ελληνοκύπριοι αποτελούσαν, τότε, το 82% του πληθυσμού, ενώ οι Τουρκοκύπριοι μόλις το 18%.
Κι ολ’ αυτά, παρά το ότι το ίδιο Σύνταγμα περιείχε και, μέχρι σήμερα περιέχει, διατάξεις για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, περιλαμβανομένης και διάταξης για καθιέρωση της αρχής της ισότητας. Δηλαδή, από τη μια είχαμε υποχρέωση για ποσοστώσεις κι από την άλλη είχαμε δικαίωμα για ισότητα(!). Παράδοξα, οξύμωρα πράγματα, σε βαθμό που ο αείμνηστος νομικός Ανδρέας Γαβριηλίδης έφθασε να μιλά, χαριτολογώντας, για την… αντισυνταγματικότητα του Συντάγματος!
Το Σχέδιο Ανάν, που αν γινόταν αποδεκτό θα επιδείνωνε το κακό, ευτυχώς καταψηφίσθηκε από τους Ελληνοκυπρίους. Αυτό το Σχέδιο κι αν ήταν ρατσιστικό! Επιπρόσθετα από τις ποσοστώσεις, προέβλεπε και για μια περίεργη διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία. Αν είχα τότε αντιληφθεί ορθά ελλείψει πλήρους ενημέρωσης, τα μέλη των δύο κοινοτήτων, μεταξύ άλλων, θα διέμεναν μονίμως σε χωριστά κρατίδια και, σε περίπτωση που μέλος της μιας κοινότητας θα επισκεπτόταν το κρατίδιο της άλλης, δεν θα εδικαιούτο να παραμείνει εκεί περισσότερο από τρεις συνεχόμενες βραδιές την εβδομάδα!
Για να μην επεκταθώ και σ’ άλλα τραγελαφικά απαράδεκτα, που καθιστούσαν το εν λόγω σχέδιο ανεφάρμοστο. Μέχρι τώρα, γλιτώσαμε από το εν λόγω Σχέδιο. Πολύ φοβούμαι, όμως, ότι οι Τούρκοι με τους συμμάχους τους προσπαθούν, εκμεταλλευόμενοι τη δεινή οικονομική μας κατάσταση, για την οποία μπορεί και οι ίδιοι να έβαλαν το δακτυλάκι τους, να μας το επιβάλουν ως «δίκαιη» λύση του κυπριακού προβλήματος, αφού στο μεταξύ το «εμπλουτίσουν» με περισσότερες ρατσιστικές διατάξεις εις βάρος μας και «τυλίξουν» μέσα και το φυσικό αέριο της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (ΑΟΖ) της χώρας μας.
Πρόσφατα, είχα την ευκαιρία να μελετήσω το Σύνταγμα της Νότιας Αφρικής που ψηφίσθηκε το 1996, με έναρξη ισχύος το 1997, όπως τροποποιήθηκε μέχρι σήμερα. Στην πρώην, κατ’ εξοχήν, αυτή χώρα του «apartheid» (φυλετικού διαχωρισμού), ισχύει τώρα «το πιο σύγχρονο», κατά τους Νοτιοαφρικανούς, Σύνταγμα στον κόσμο. Οι διατάξεις του, πολύ ορθά, δεν διαχωρίζουν μεταξύ «άσπρων» και «μαύρων»: Ούτε άσπρος πρόεδρος και μαύρος αντιπρόεδρος, ούτε ποσοστώσεις δημοσίων υπαλλήλων μεταξύ άσπρων και μαύρων, ούτε ξένος υπήκοος ως Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου της χώρας.
Διαβάζοντας αυτό το προοδευτικό για τη Νότια Αφρική Σύνταγμα, έχω την αίσθηση ότι οι μαύροι της Νότιας Αφρικής άρχισαν να… ασπρίζουν, ενώ εμείς αρχίσαμε να… μαυρίζουμε. Χωρίς οποιαδήποτε ρατσιστική πρόθεση, εγώ δηλώνω ότι δεν θέλω να μαυρίσω. Εσείς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου