γράφει ο Νικ. Ναούμης
Ακροδεξιά συμμαχία ετοιμάζει η πρόεδρος του Εθνικού Μετώπου Γαλλίας Μαρίν Λεπέν με τον Χέερτ Βίλντερς, επικεφαλής του ολλανδικού ακροδεξιού κόμματος της Ελευθερίας. Για να σχηματιστεί μια τέτοια πολιτική ομάδα χρειάζονται 25 εκλεγμένοι ευρωβουλευτές σε σύνολο 766 από τουλάχιστον το ένα τέταρτο των χωρών μελών της ΕΕ. Αυτή τη στιγμή, πάντως στο Ευρωκοινοβούλιο υπάρχει μία ομάδα ευρωσκεπτικιστών, η Ευρώπη της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας (EFD), υπό την ηγεσία του Βρετανού Νάιτζελ Φάρατζ, με 32 βουλευτές.
Στην ομάδα που σχεδιάζουν να σχηματίσουν η Λεπέν και ο Βίλντερς θα μπορούσαν να συμμετέχουν το βελγικό Vlaams Belang (Φλαμανδικό Συμφέρον), η ιταλική Λέγκα του Βορρά, η Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), το αυστριακό Κόμμα της Ελευθερίας (FPO) και κόμματα από τη βόρεια Ευρώπη. Ενδιαφέρον έχει, από ελληνικής πλευράς, η προσέγγιση της Λεπέν του συνονόματου εγχώριου κόμματος του Εθνικού Μετώπου, το οποίο, σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές, βρίσκεται τον τελευταίο καιρό σε δίαυλο συχνής επικοινωνίας με το Γαλλικό «αδελφό» κόμμα.
Το PVV, που διαθέτει 4 ευρωβουλευτές, και το Εθνικό Μέτωπο, με τρεις ευρωβουλευτές,
μοιράζονται πολλές κοινές θέσεις, όπως για παράδειγμα για τη μετανάστευση. Προσεγγίσεις, λοιπόν είναι πιθανές σε μεγάλο βαθμό. Από πλευράς πολιτικής ανάλυσης, αυτό θα δημιουργήσει τάσεις άσκησης πίεσης εντός του Ευρωκοινοβουλίου απέναντι σε θέματα όπως η μεταναστευτική πολιτική, η Ισλαμοποίηση και η αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης με γνώμονα μια περισσότερο εθνοκεντρική πολιτική. Επειδή, μάλιστα τα θέματα αυτά, μέχρι τώρα, είτε αγγίζονταν από τη σκοπιά μιας συνήθως φιλελεύθερης αντίληψης, είτε περιθωριοποιούνταν και θεωρούνταν δευτερεύοντα ζητήματα ενδιαφέροντος, πράγμα το οποίο, εφόσον ευδοκιμήσει η συνεργασία, ενδέχεται να αλλάξει ριζικά. Αν, μάλιστα στις ερχόμενες Ευρωπαϊκές εκλογές ριζοσπαστικοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό η ψήφος σ’ ολόκληρη την Ευρώπη – και στην Ελλάδα – η περίπτωση εμφάνισης μιας δυναμικής πτέρυγας εθνικιστικού χαρακτήρα εντός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι παραπάνω από πιθανή, με ό, τι αυτό συνεπάγεται για την πορεία της Ευρωπαϊκής πολιτικής Ένωσης.
Απ’ ότι φαίνεται, η οικονομική κρίση και ο τρόπος που αυτή αντιμετωπίζεται από το σύνολο των πολιτικών ηγεσιών εντός της Ευρώπης έχει δρομολογήσει ένα ολοένα και αυξανόμενο ρεύμα Ευρωσκεπτικισμού. Οι ηγεσίες των Ευρωπαϊκών χωρών οφείλουν να πάρουν στα σοβαρά το ρεύμα αυτό, εφόσον εξακολουθούν να επιθυμούν τη συνέχιση της Ευρωπαϊκής πορείας. Η άνοδος των ακραίων πτερύγων σε όλη την Ευρώπη είναι ένα πολιτικό γεγονός που, πέρα από τις επιφανειακές αναλύσεις και τις εύκολες κατηγορίες, διαθέτει βαθιές ρίζες στον καθόλα αμφισβητούμενο μέχρι σήμερα τρόπο άσκησης της γενικότερης πολιτικής από τους Ευρωπαίους ταγούς. Οψόμεθα…
Ακροδεξιά συμμαχία ετοιμάζει η πρόεδρος του Εθνικού Μετώπου Γαλλίας Μαρίν Λεπέν με τον Χέερτ Βίλντερς, επικεφαλής του ολλανδικού ακροδεξιού κόμματος της Ελευθερίας. Για να σχηματιστεί μια τέτοια πολιτική ομάδα χρειάζονται 25 εκλεγμένοι ευρωβουλευτές σε σύνολο 766 από τουλάχιστον το ένα τέταρτο των χωρών μελών της ΕΕ. Αυτή τη στιγμή, πάντως στο Ευρωκοινοβούλιο υπάρχει μία ομάδα ευρωσκεπτικιστών, η Ευρώπη της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας (EFD), υπό την ηγεσία του Βρετανού Νάιτζελ Φάρατζ, με 32 βουλευτές.
Στην ομάδα που σχεδιάζουν να σχηματίσουν η Λεπέν και ο Βίλντερς θα μπορούσαν να συμμετέχουν το βελγικό Vlaams Belang (Φλαμανδικό Συμφέρον), η ιταλική Λέγκα του Βορρά, η Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), το αυστριακό Κόμμα της Ελευθερίας (FPO) και κόμματα από τη βόρεια Ευρώπη. Ενδιαφέρον έχει, από ελληνικής πλευράς, η προσέγγιση της Λεπέν του συνονόματου εγχώριου κόμματος του Εθνικού Μετώπου, το οποίο, σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές, βρίσκεται τον τελευταίο καιρό σε δίαυλο συχνής επικοινωνίας με το Γαλλικό «αδελφό» κόμμα.
Το PVV, που διαθέτει 4 ευρωβουλευτές, και το Εθνικό Μέτωπο, με τρεις ευρωβουλευτές,
μοιράζονται πολλές κοινές θέσεις, όπως για παράδειγμα για τη μετανάστευση. Προσεγγίσεις, λοιπόν είναι πιθανές σε μεγάλο βαθμό. Από πλευράς πολιτικής ανάλυσης, αυτό θα δημιουργήσει τάσεις άσκησης πίεσης εντός του Ευρωκοινοβουλίου απέναντι σε θέματα όπως η μεταναστευτική πολιτική, η Ισλαμοποίηση και η αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης με γνώμονα μια περισσότερο εθνοκεντρική πολιτική. Επειδή, μάλιστα τα θέματα αυτά, μέχρι τώρα, είτε αγγίζονταν από τη σκοπιά μιας συνήθως φιλελεύθερης αντίληψης, είτε περιθωριοποιούνταν και θεωρούνταν δευτερεύοντα ζητήματα ενδιαφέροντος, πράγμα το οποίο, εφόσον ευδοκιμήσει η συνεργασία, ενδέχεται να αλλάξει ριζικά. Αν, μάλιστα στις ερχόμενες Ευρωπαϊκές εκλογές ριζοσπαστικοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό η ψήφος σ’ ολόκληρη την Ευρώπη – και στην Ελλάδα – η περίπτωση εμφάνισης μιας δυναμικής πτέρυγας εθνικιστικού χαρακτήρα εντός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι παραπάνω από πιθανή, με ό, τι αυτό συνεπάγεται για την πορεία της Ευρωπαϊκής πολιτικής Ένωσης.
Απ’ ότι φαίνεται, η οικονομική κρίση και ο τρόπος που αυτή αντιμετωπίζεται από το σύνολο των πολιτικών ηγεσιών εντός της Ευρώπης έχει δρομολογήσει ένα ολοένα και αυξανόμενο ρεύμα Ευρωσκεπτικισμού. Οι ηγεσίες των Ευρωπαϊκών χωρών οφείλουν να πάρουν στα σοβαρά το ρεύμα αυτό, εφόσον εξακολουθούν να επιθυμούν τη συνέχιση της Ευρωπαϊκής πορείας. Η άνοδος των ακραίων πτερύγων σε όλη την Ευρώπη είναι ένα πολιτικό γεγονός που, πέρα από τις επιφανειακές αναλύσεις και τις εύκολες κατηγορίες, διαθέτει βαθιές ρίζες στον καθόλα αμφισβητούμενο μέχρι σήμερα τρόπο άσκησης της γενικότερης πολιτικής από τους Ευρωπαίους ταγούς. Οψόμεθα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου