Μέρκελ εναντίον τραπεζών. Για ποιον κτυπά η καμπάνα;

H Mέρκελ εναντίον των τραπεζών ; για ποιον χτυπάει η καμπάνα ;

Στο περίεργο θρίλερ που παίζεται εδώ και κάτι μήνες στην Ευρώπη η Ελλάδα πρωταγωνιστεί ως κομ-πάρσος. Κομπάρσος διότι η γνώμη της δεν μετράει και ο κ. Παπανδρέου το γνωρίζει, αλλά γνωρίζει επίσης να πρωταγω νιστεί μιλώντας για λογαριασμό τρίτων. Εξ ου και ο καυγάς με την κ. Μέρκελ που σκόρπισε πάλι σε κανάλια, εφημερίδες και κόμματα, πλην της απάτριδος αριστεράς, νέα ρίγη εθνικής συγκίνησης. Χωρίς φυσικά να μα πει κάνεις γιατί, επί της ουσίας, η κ. Μέρκελ έχει δίκιο η άδικο. Και φυσικά η κ. Μέρκελ  έστειλε ήδη τον λογαριασμό στον Πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, λογαριασμός που όμως παρελήφθη στο υπουργείο οικονομικών της Ελλάδας και όχι στο Παρίσι που έγιναν οι δηλώσεις του κ. Παπανδρέου. Και η δόση του δανείου θα καθυστερήσει για τεχνικούς λόγους.ΤΙ συμβαίνει ακριβώς πέρα από τις κραυγές οπαδών και αντιπάλων  ;

Η Ευρωπαϊκή ένωση, πιθανόν στην σύνοδο κορυφής του Δεκεμβρίου θα πρέπει να αποσαφηνίσει τα χαρακτηριστικά του μόνιμου μηχανισμού στήριξης των υπερχρεωμένων χωρών τύπου Ελλάδας. Και τι είπε σχετικά αυτό η κ. Μέρκελ : ότι αν μια χώρα προσφύγει στον μηχανισμό στήριξης, λόγω αδυναμίας δανεισμού,  ο μηχανισμός στήριξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν θα πρέπει, μετά το 2013,  να χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τους φορολογούμενους αλλά επίσης και από αυτούς "που κερδίζουν δανείζοντας χρήματα". Δηλαδή τις τραπέζης, τα founds, η οποιονδήποτε άλλον αγοράζει και εκπορεύεται ομόλογα δηλαδή κρατικό χρέος.  Τι ακριβώς σημαίνει αυτό ;

Ας υποθέσουμε ότι αυτό εφαρμοζόταν στην περίπτωση μας. Η Ελλάδα στο διάστημα 2010-13 είχε υποχρεώσεις εξόφλησης 103 δις ευρώ. Εκεί θα πάνε κατά κύριο λόγο τα 110 δες. ευρώ που της δόθηκαν ως δάνειο από τον μηχανισμό στήριξης. Τα 110 δισ. προέρχονται από το ΔΝΤ και τις χώρες μέλη της ευρωζώνης. Τι σημάνει η πρόταση της Μέρκελ  ; ότι θα τρέχουν να ζητάνε από τους πιστωτές της Ελλάδας λεφτά ; προφανώς όχι. Αυτό σημαίνει ότι οι πιστωτές της Ελλάδας – αυτοί στους οποίους η χώρα χρωστάει- θα δεχτούν σε τέτοια περίπτωση να επιμηκύνουν το χρόνο πληρωμής των χρεών η ακόμα και μια σχετική μείωση του πόσου του χρέους. Έτσι για παράδειγμα το χρέος της Ελλάδας για το 2010-13 θα γινόταν μικρότερο 80 η 90 δες, και η ευρωζώνη και το ΔΝΤ, σε τελική κατάληξη ο φορολογούμενος ευρωπαίος, γερμανός η Έλληνας θα πλήρωνε λιγότερο.

Τι περίεργο λέει η Μέρκελ  ; Ότι όταν έχεις επενδύσει σε αφερέγγυα ομόλογα, της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας κλπ, και δεν μπορεί  να σε πληρώσει αυτός που σου χρεωστάει, δεν γίνεται αιωνίως να λες ότι και να γίνει θα τα πάρω πίσω από την ευρωζώνη και τους ευρωπαίους φορολογούμενους. Γιατί τα λεφτά του μηχανισμού δεν δίνονται στους πολίτες της Ελλάδας, της Πορτογαλίας της Ιρλανδίας κλπ.. Δίνονται για να πάνε σ’ αυτές ακριβώς τις τράπεζες. Άρα πάλι τις διασώζουμε πληρώνοντας το ρίσκο που αναλαμβάνουν για να είναι αιωνίως σε θέση να συνεχίσουν το παιχνίδι της εξάρτησης των κρατών από φτηνά δανεικά που γίνονται τελικός βρόγχος για τις χώρες και τελικά για την ευρωζώνη. Όταν λοιπόν προκαλείται μια τέτοια κατάσταση, ας γνωρίζουν ότι μέρος του κόστους θα το αναλάβουν και οι ίδιες. Με λίγα λόγια η Μέρκελ  λέει στις τράπεζες όταν χρεοκοπεί μια χώρα μέρος του κόστους θα το πληρώνετε και εσείς. Η αλλιώς η ένταξη μιας χώρας στο μηχανισμό στήριξης σημαίνει αυτόματα ελεγχόμενη αναδιάρθρωση του χρέους της με επιμερισμό του κόστους της ανάμεσα στην χωρά που εντάσσεται – μέσω των μέτρων τύπου Ελλάδας, στις τράπεζες και λοιπούς επενδυτές του χρέους και στις χώρες της ευρωζώνης. Γιατί η πρόταση αυτή είναι κακή ; αυτό που τώρα γίνεται είναι ο ευρωπαίος φορολογούμενος και φυσικά ο Έλληνας πολίτης πληρώνουν τα εύκολα και αλόγιστα δάνεια των τραπεζών  σε διεφθαρμένες κυβερνήσεις. Και οι τράπεζες που εν πολλοίς τροφοδότησαν μέσω των δάνειων αυτών διαφθορά και πολιτική φαυλότητα παίρνουν τα λεφτά τους πίσω όλα.

Οι δηλώσεις της Μέρκελ ξεσήκωσαν σιωπηλή θύελλα, που έγινε θορυβώδης όταν ο Έλληνας πρωθυπουργός, ως πρόεδρος της  σοσιαλιστικής διεθνούς στο Παρίσι δήλωσε ότι η πρόταση είναι κακή λέγοντας ότι θα αυξήσει τα επιτόκια δανεισμού για τις αδύναμες χώρες στις οποίες θα προσθέσει εν μέσω κρίσης κι αλλά βάρη μέχρι ότου καταρρεύσουν.  Την χαρακτήρισε μάλιστα αυτo-πραγματοποιούμενη προφητεία, υπαινιγμός που δεν αναλύθηκε από κανέναν. Θα κατανοηθεί για ποιον λόγο στην συνέχεια του άρθρου. Με τον κ. Παπανδρέου συντάχθηκαν άπαντες της σοσιαλιστικής διεθνούς που κατά περίεργο τρόπο στην παρούσα φάση δεν φαίνεται να θέλουν να πληρώσουν οι τράπεζες μέρος της κρίσης. Συντάθηκε ο κ. Γιούνκερ του Ευρωγκρούπ, ο κ. Τρισέ της ΕΚΤ αλλά και οι Financial Times που έγραψαν ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός λέει δυνατά ότι σκάφτονται όλοι και ότι η οργή για τη Γερμανία βράζει. Επίσης ο κ. Στρός Καν του ΔΝΤ. Και όλοι μαζί κατά της Μέρκελ. Και φυσικά οι εγχώριοι δημοσιογράφοι, κανάλια, εφημερίδες. Που ξεχειλίζουν από εθνικό δέος και περηφάνια. Και το ΛΑΟΣ του κ. Καρατζαφέρη αλλά για πρώτη φορά και η ΝΔ του κ. Σαμαρά. Η κ. Μπακογιάννη δεν είδα να μίλησε, αλλά προφανώς θεώρησε το θέμα Γερμανό-γερμανικό και δεν έκανε δηλώσεις στο εξωτερικό. Αλλά η υπουργός οικονομίας της Γαλλίας συντάθηκε με την θέση της Μέρκελ αν και αυτό δεν προεξοφλεί οριστικά τι θα πράξει ο Σαρκοζύ τον Δεκέμβριο. Τι συμβαίνει ;

Η κ. Μέρκελ τρελάθηκε, προσχώρησε στο ΚΚΕ και τα έβαλε με τις τράπεζες ; Και όλοι οι άλλοι προσπαθούν να την συνετίσουν ; Θέλει να βάλει τις τράπεζες να πληρώσουν και όλοι οι άλλοι με πρώτη την σοσιαλιστική διεθνή λένε όχι  ;

Στην πραγματικότητα η Μέρκελ είχε πει τι θέλει, επιβάλλοντας το μάλιστα στο Σαρκοζύ από τον περασμένο Μάιο. Και το είχαμε αναλύσει σε μια ανάρτηση με τίτλο “Σαρκοζύ – Μέρκελ : τελούμε υπό μόνιμο εκβιασμό…” που δείχνει ότι το επεισόδιο είναι μέρος ενός πολύμηνου θρίλερ. Έλεγε τότε σε κοινή επιστολή με τον Σαρκoζύ για το ελληνικό θέμα : “Δεν πρέπει να ξεχάσουμε τα μαθήματα των περασμένων αναταράξεων στον τραπεζικό τομέα. Τα κράτη δεν θα έπρεπε να αναγκάζονται να στηρίζουν τις τράπεζες. Θα έπρεπε να είναι δυνατόν,να χρεοκοπήσουν τράπεζες, χωρίς να γεννιούνται συστημικοί κίνδυνοι  για το σύνολο του χρηματοπιστωτικού συστήματος"

Είναι φυσικά πρόσχημα γιατί η κ. Μέρκελ γνωρίζει πολύ καλά ότι οι τράπεζες – και οι γερμανικές που έχουν ελληνικά ομόλογα – δεν θα χρεοκοπήσουν, Απλά ίσως χάσουν κάποια λεφτά που τα έχουν ήδη βγάλει σπεκουλάροντας στην νομισματική αγορά ευρώ και αλλά νομίσματα. Και αν χάσουν κάποια λεφτά, ακόμα κι αν κάποιες αδύνατες τράπεζες χρεοκοπήσουν για την κ. Μέρκελ δεν είναι πρόβλημα. Είναι παράπλευρη απώλεια σ ένα πόλεμο στον όποιον επιδίδεται τους με τους εταίρους της στην ΕΕ.

Τι θέλει η κ. Μέρκελ  : Αυτό ακριβώς που φοβάται ο κ. Παπανδρέου και οι άλλες αδύναμες χώρες. Να αυξηθεί το κόστος του χρήματος για τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης. Αν οι τράπεζες γνωρίζουν ότι μπουκώνοντας με δάνεια τις άχρηστες κυβερνήσεις τύπου Σημίτη και Καραμανλή αλλά και άλλες στην Ευρώπη κινδυνεύουν να μην πάρουν τα λεφτά τους πίσω είτε συνολικά είτε εν μέρει, θα γίνουν πολύ πιο φειδωλές σε τέτοιους δανεισμούς.

Αλλά δεν θα αφορά αυτό μόνο τις περιφερειακές χώρες. Αν οι τράπεζες υποβληθούν στο ρίσκο της χρεοκοπίας χώρων θα αρχίσουν να αποτιμούν διαφορετικά όλα τα ομολόγα χωρών ακόμα και αυτά των κεντρικών χωρών. Το κόστος δανεισμού θα αυξηθεί όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την Γαλλία, την Αγγλία, την Ιταλία σε επίπεδα πολύ πιο υψηλά από σήμερα. και αν η Γαλλία αντέξει είναι σίγουρο ότι η μεγάλη κερδισμένη θα είναι η Γερμανία που θα θεμελιώσει έτσι σ ολόκληρη την ευρωζώνη όχι μόνο την βιομηχανική και εξαγωγική της κυριαρχία αλλά και την χρηματοοικονομική της υπέροχη.

Αυτό που θέλει η Μέρκελ είναι να δανείζονται όλοι οι εταίροι της πολύ πιο ακριβά από την Γερμανία, πράγμα που συμβαίνει και σήμερα, αλλά εκτιμά ότι οι σημερινές διαφορές δεν αντανακλούν την πραγματική διάφορα της οικονομίας της με τις άλλες οικονομίες της ευρωζώνης. Και δεν διστάζει να παραδώσει σε ομηρία τις περισσότερες χώρες της ευρωζώνης [προκειμένου να εγκαθιδρύσει την γερμανική υπεροχή εκεί που πιστεύει ότι είναι αναγκαίο και δυνατό.

Χρησιμοποιώντας αυτή τη φορά ένα πρόσχημα στο όποιο έχει δίκιο : Οι τράπεζες πρέπει να αναγκαστούν να σταματήσουν την ανεξέλεγκτη κερδοσκοπία εις βάρος χώρων με συνένοχη διεφθαρμένων κυβερνήσεων.

Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι για αυτό. Όπως η συστηματική έκδοση ευρωομολόγων δανεισμού αντί για κρατικά ομόλογα. Αλλά έτσι το χρήμα θα γίνει πιο φθηνό για την περιφέρεια και λίγο πιο ακριβό για την Γερμανία. Οι τράπεζες θα συνετιστούν σε βάθος χρόνου. Αλλά αυτή η λύση δεν ευνοεί την Γερμανική ηγεμονία. Της ζητεί αντίθετα να συνεισφέρει μέρος του πλεονάσματος της – που οι εταίροι της της προσφέρουν – στην σταθεροποίηση του συνόλου. Και αυτό η σημερινή Θάτσερ δεν το θέλει. Η τακτική της δεν αναιρεί όμως ότι έχει δίκιο ως προς την ουσία του στόχου.

Αλλά τα μέσα  που προβάλλει για την επίτευξη του, είναι ύποπτα και συνιστούν πολεμική συμπεριφορά έναντι των εταίρων της. Δεν είναι προφανές ότι ο υπολογισμός αυτός θα της βγει ακόμα κι αν η Γαλλία συνταθεί τελικά. Η διάγνωση της Μέρκελ είναι η σωστή. Αλλά το φάρμακο που προτείνει στην παρούσα κατάσταση είναι μόνο για την Γερμανία και ακατάλληλο για την υπόλοιπη ευρωζώνη προς το παρόν. Αλλά ως γνωστόν η Γερμανία αρέσκεται σε σταυροφορίες που καταλήγουν σε ολοκαυτώματα. Και συνήθως ξεχνά ότι ο κάθε σκοπός δεν αγιάζει όλα τα μέσα.

Και γιατί ο Παπανδρέου μίλησε για αυτο-πραγματοποιούμενη προφητεία  ; Απλά γιατί ακόμα και αν η κ. Μέρκελ δεν περάσει την θέση της άμεσα εκεί θα πάμε. Αρκεί η δήλωση της και οι τράπεζες κατάλαβαν. Είτε επιβεβαιωθεί τώρα είτε αργότερα. Άρα αντί να ουρλιάζουμε με την κ. Μέρκελ ας δεχτούμε ότι έχει δίκιο στο στόχο και ας πάμε εκεί με άλλον τρόπο και όχι τον δικό της. Είναι ικανή για αυτό η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία  ; Και η μη γερμανική κεντροδεξιά;

 

sxolioblog