Προσοχή, καίει!

Προσοχή, καίει!

Της Μαίρης Κατσανοπούλου

Ο σπουδαίος πανεπιστηµιακός καθηγητής, διεθνώς αναγνωρισµένη κορυφή στον τοµέα του αλλά και γνωστός για τις ασυµβίβαστες και αιρετικές απόψεις του, έλεγε τον «πόνο» του σε µια off the record συζήτηση, ύστερα από συνέντευξη Τύπου: «Τριάντα χρόνια καθηγητής, κανένας δεν µε ήλεγξε, ούτε για το πότε κάνω µάθηµα ούτε για το τι µάθηµα κάνω, τι φάρµακα δίνω, τι έρευνες κάνω, εάν ενηµερώνοµαι για τα νεώτερα δεδοµένα». 

Και ο φίλος, καθηγητής Γυναικολογίας σε αµερικανικό πανεπιστήµιο,ωρύεται κάθε φορά που τον βλέπω για την παντελή απουσία αξιολόγησης στην Ελλάδα. «Εγώ πρέπει κάθε δύο χρόνια να δίνω εξετάσεις στην Αµερική για να διατηρήσω την άδεια και τον τίτλο µου και να αποδείξω ότι είµαι ενηµερωµένος για τις τελευταίες εξελίξεις», µου λέει. 

Ενα αντίστοιχο σενάριο στην Ελλάδα θα ανατρίχιαζε τους περισσότερους και µάλλον θα έριχνε υπουργούς (στην Παιδεία κάποτε το έκανε)...

Λατρεύουµε τις εξετάσεις σε κάθε βαθµίδα του εκπαιδευτικού µας συστήµατος, από το ∆ηµοτικό ήδη τρελαίνουµε τα παιδάκια µας στα τεστ. Οταν όµως πιάσουµε µια θεσούλα, δεν θέλουµε να µας ξαναεξετάσει κανείς διά βίου. Το βόλεµα, γαρ, ελάχιστοι... εµίσησαν! 

∆εν ανεχόµαστε καµία αµφισβήτηση, καµία κρίση – ούτε µύγα στο σπαθί της «παντογνωσίας» µας. Κι ας την πληρώνουν πανάκριβα οι µαθητές µας, οι φοιτητές µας, οι άρρωστοί µας, όσοι δέχονται τις υπηρεσίες µας. ∆ηλαδή, όλη η κοινωνία... 

Λέξεις και φράσεις, όπως «ποιοτικός έλεγχος» ή «επαναξιολόγηση», λειτουργούν σαν κόκκινο πανί για τους καρεκλοκένταυρους. 

Ανασφάλειες, εµµονές, σκουριασµένα µυαλά και αγκυλωτικοί µηχανισµοί χτυπιούνται στο µίξερ της µετριότητας για να φτιάξουν το µπετόν της αντίδρασης σε οποιαδήποτε αλλαγή προς τα µπροστά. 

Στην Ευρώπη και την Αµερική λειτουργούν εδώ και δεκαετίες συστήµατα αξιολόγησης, µε βάση κριτήρια που θέτουν συνήθως οι ίδιες οι επιστηµονικές εταιρείες, οι επαγγελµατικοί σύλλογοι και οι πανεπιστηµιακές σχολές.Εδώ, η συνεχιζόµενη εκπαίδευση επαφίεται στον πατριωτισµό του κάθεεπαγγελµατία. Και εύχεσαι απλώς να ‘σαι τυχερός να πέσεις σε κάποιον... «πατριώτη»!