Ειδοποιός διαφορά!

Η εικόνα είναι για το εξαιρετικό άρθρο του Etienne Roland "ELLADA, agapi mou" που θα διαβάσετε σε αντιδιαστολή στη συνέχεια.

Κυκλοφορούν τελευταία στο διαδίκτυο μηνύματα email, ευτυχώς λίγων, που εξομοιώνουν το  αίσθημα αδικίας που γίνεται σε βάρος των Ελλήνων, με στίχους και βίντεο από μουσικά συγκροτήματα!!!, πράγμα που δεν απέχει πολύ από το να συγκρίνουμε την κατάσταση ενός  έθνους με τα ποδοσφαιρικά σωματεία, διότι τότε και δικαίως κάποιοι ηρακλειδείς του γνωστού ποδοσφαιρικού σωματείου, ισοπεδώνουν τα πάντα προς "τέρψη" της "φίλαθλης κερκίδας". Ταυτόχρονα, συγκρίνοντας άλλα άρθρα που δυστυχώς προβάλλονται λιγότερο για αυτό και η ανάγκη να συγκριθεί η εύκολη παραπληροφόρηση με την στοιχειώδη απλή λογική. 

Για παράδειγμα ηρωοποιείται ένα μουσικό συγκρότημα επειδή μόνο και μόνο στο ρεπερτόριο του έχει ενταγμένους σχεδόν όλους τους σύγχρονους πολέμους, αρχίζοντας από τον Α΄ και Β΄ παγκόσμιο πόλεμο μέχρι τα Φώκλαντ και το Ιρακ.  Και έτσι με αυτά και με άλλα διαπαιδαγωγείται η νέα γενιά ότι «Οι Σουηδοί είναι πιο Έλληνες από τους Έλληνες» επειδή -συμπληρώνουμε- προσπαθούν μόνο και μόνο να κερδίσουν μέσα από τη μουσική. Αν και δεν έχουμε κάτι αρνητικό έναντι των Σουηδών για τους οποίους ως λαό  έχουμε πολλούς λόγους να τον σεβόμαστε, εν τούτοις φτάνοντας μέχρι του σημείου να εξισώνουμε ένα ολόκληρο λαό (εμάς τους Έλληνες) που τον έβαλαν "στην κλίνη του προκρούστη"  επειδή...

κάποιοι στα ηχογραφήματα τους περιγράφουν "πολεμικά κατορθώματα", αυτό πια δείχνει την πλήρη έλλειψη παιδείας.  Εφόσον είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα η κατάσταση ενός λαού, με τις κατευθυνόμενες ηχογραφήσεις που έχουν σκοπό το κέρδος και για «έναν κόσμο» που γνωρίζουμε καλά με ποιόν τρόπο μανατζάρεται..  

Ωστόσο σε αντίθεση με τα πιο πάνω, στη συνέχεια διαβάστε ένα εξαιρετικό παλαιότερο άρθρο του Etienne Roland * από την εφημερίδα LE MONDE     

[...]Νιώθω βαθιά ταπεινωμένος, ως φιλέλληνας, όταν μια εφημερίδα τολμά να βάλει τίτλο πως η Ελλάδα είναι «μια χώρα ίσως λιγότερο "ευρωπαϊκή" απ' ό,τι φαίνεται» κι όταν το περιεχόμενο αυτού του άρθρου είναι κακή σύνοψη μιας ιστορίας την οποία οι συντάκτες δεν έχουν ζήσει. Νιώθω ταπεινωμένος, ως Γάλλος, που.... συμπατριώτες μου πληγώνουν με τέτοιο τρόπο την ιστορία και τροφοδοτούν τον μύθο του ψεύτη και πονηρού (poniros στο πρωτότυπο) Έλληνα. Αν λοιπόν δεν είναι η Ελλάδα ευρωπαϊκή χώρα, ποιος αξίζει αυτόν τον τίτλο; Ο Γερμανός βάρβαρος ή η ύπουλη Αλβιών, την οποία ο μεγαλύτερος ποιητής της, ο Βύρωνας, κατηγορούσε ήδη για λεηλασία της χώρας του Ομήρου; Περισσότερο ευρωπαϊκή η Αγγλία, που δεν επιθυμεί καμία ευρωπαϊκή αλληλεγγύη - και κυρίως όχι εκείνη που θα της κόστιζε χρήματα; Δεν είναι αυτή η χώρα που επανέφερε στην Ελλάδα τον στρατό και τον βασιλιά στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, πυροδοτώντας έναν κατακλυσμό που η Ελλάδα έμελλε να πληρώσει πολύ ακριβά, μια χώρα που μπορεί εντούτοις να υπερηφανεύεται για την αντίσταση την πιο υποδειγματική απέναντι στον Ναζί κατακτητή. Η ιδέα της Ευρώπης δεν έχει και πολλά χρόνια ζωή, αμφιβάλλω αν μπορούμε να διανέμουμε διπλώματα ευρωπαϊκότητας. Τόσο η ιδέα όσο και το γεωγραφικό της περιεχόμενο είναι προς οικοδόμηση και όχι ένα ακέραιο δεδομένο.

Ο Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν έβαλε την Ελλάδα στην Ευρώπη διότι, λέει, από αυτή τη χώρα έρχονταν η δημοκρατία και ο πολιτισμός. Έστω, αν και μπορεί κανείς να πει πολλά για αυτή την αθηναϊκή δημοκρατία, την οπαδό της δουλείας, την ιμπεριαλιστική … Αλλά ο τόνος τοποθετείται εσφαλμένα, διότι το πρόβλημα δεν είναι να μάθουμε πού γεννήθηκε η δημοκρατία, το πρόβλημα είναι να αναγνωρίσουμε ότι ο ελληνικός ή, καλύτερα ας πούμε, ο ελληνορωμαϊκός πολιτισμός είναι το μόνο κοινό σκυρόδεμα σε μια ιστορία φτιαγμένη από αντιπαλότητες και παγκόσμιους πολέμους. Αυτός ο περίφημος ελληνικός πολιτισμός έθρεψε την Αναγέννηση, τα γράμματα και τις τέχνες, τους κλασικούς μας του 18ου αιώνα και γονιμοποίησε τις ελίτ του ίδιου αυτού αιώνα που συντάραξαν τον κόσμο.

Η θέση της Ελλάδας είναι στο κέντρο της Ευρώπης, πρόκειται άλλωστε για μία από τις πιο ζωντανές και τις πιο λαμπερές εστίες της ευρωπαϊκής κουλτούρας : με πρόσωπα αξιοσημείωτα σε όλους τους τομείς, και όχι μόνο στην ποίηση, με μια πρωτότυπη σχολή ζωγραφικής που αρχίζει από τον Θεόφιλο και οδηγεί στον Τσαρούχη μέσω του Εγγονόπουλου, με φιλόσοφους όπως ο Κορνήλιος Καστοριάδης … Δείτε ποιοι μεταφράζονται στην Ελλάδα : ο Βερνάν, ο Φουκό και ο Ντεριντά• δείτε πού διαπλάθονται οι ελίτ : στον τομέα της ιστορίας, η E.H.E.S.S. (Ανώτατη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών) έχει παίξει μεγάλο ρόλο. Και θα βρείτε στην Ελλάδα μια γενιά αξιόλογων ιστορικών που συμμετέχουν στην ανανέωση του κλάδου. Όλοι λοιπόν ψεύτες και κλέφτες τους οποίους πρέπει να υπερασπιστούμε γιατί εφηύραν κάποτε τη λέξη «δημοκρατία»; Υπάρχουν πολλά ακόμα πράγματα να βάλουμε στη ζυγαριά: η φιλοσοφία (α λα δυτικά), η ιστορία, το θέατρο… Υπάρχουν σήμερα σε αυτή τη χώρα άνδρες και γυναίκες από τους πιο καλλιεργημένους και τους πιο πολιτισμένους που γνωρίζω, δεν δέχομαι να τους βάζουν «βάρβαροι» στον πάγκο της Ευρώπης. Όσο για τους αξιοθρήνητους κομπιναδόρους, σε ποια χώρα δεν υπάρχουν, έχοντας διασπαθίσει δεκάδες δισεκατομμύρια ;

Το ερώτημα δεν είναι αν η Ελλάδα είναι περισσότερο ή λιγότερο ευρωπαϊκή: τα ίδια τα θεμέλια της Ευρώπης δεν υφίστανται χωρίς τον ελληνισμό.

Να θυμίσουμε πως η Ευρώπη ήταν μια πριγκίπισσα από τη Φοινίκη που απήχθη από Κρήτες προκαλώντας μία από τις πρώτες διαμάχες μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Η Ευρώπη έχει λοιπόν και ανατολίτικες ρίζες κι αυτός είναι ένας πολύ χρήσιμος μύθος σε αυτές τις εποχές διασταύρωσης των πληθυσμών.

Τσιμέντο της Ευρώπης δεν είναι οι τράπεζες και οι τραπεζίτες αλλά ένας πολιτισμός, και ο ελληνικός πολιτισμός είναι ένα από τα στοιχεία που μας ενώνουν αλίμονο, υπάρχουν τόσο λίγα !

Vive la Grece ! Και ας μην αφήσουμε τεχνοκράτες να γονατίσουν φίλους και αδελφούς, πόσω μάλλον να τους ταπεινώσουν και να ταπεινώσουν κι εμάς[...].

---

* Ο κύριος Ετιέν Ρολάν είναι πρώην Διευθυντής της Γαλλικής Σχολής Αθηνών (E.F.A.) και Επίτιμος Καθηγητής Ελληνικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Paris I - Πάνθεον - Σορβόνη.

Το κείμενο αυτό είναι η απάντηση του κ. Ετιέν Ρολάν στο πρόσφατο δισέλιδο δημοσίευμα της «Monde» με τίτλο «Ελλάδα – Ευρώπη : η μεγάλη παρεξήγηση», όπου αμφισβητούνταν η ευρωπαϊκότητα της χώρας μας.

πηγή