Η Τράπεζα της Ελλάδος αποφάσισε να αναστείλει την λειτουργία της Αχαϊκής Τράπεζας, όπως και δύο ακόμη συνεταιριστικών τραπεζών. Αυτή είναι η δουλειά της Τράπεζας της Ελλάδος, έτσι έκρινε, έτσι έκανε. Κι ήρθαν οι εργαζόμενοι και οι μέτοχοι και έκαναν κατάληψη, καταγγέλλοντας την ΤτΕ ότι... βιάστηκε. Στο πλευρό τους και βουλευτές του νομού που ελπίζουν στην επανεκλογή τους. Κι έπειτα αναρωτιόμαστε για το τι φταίει σε αυτή την χώρα και έχουμε φτάσει στο μη περαιτέρω...
Βιάστηκε ο επόπτης. Μάλιστα! Προσπαθώ να φανταστώ ποια θα ήταν η αντίδραση της συντεταγμένης Πολιτείας αν αυτά που συμβαίνουν εδώ συνέβαιναν σε μία άλλη χώρα, από εκείνες που οι κάτοικοί της «ήταν στα δέντρα και τρεφόντουσαν με βελανίδια όταν εμείς κτίζαμε Παρθενώνες». Αν προσπαθούσαν, δηλαδή, να εξαντλήσουν όλα τα διαθέσιμα αποθέματα κουτοπονηριάς και εκμεταλλευόμενοι την προεκλογική περίοδο να απαιτήσουν την καταπάτηση της νομιμότητας...
Προσωπικά δεν έχω αμφιβολία ότι πριν δέκα ή είκοσι χρόνια οι εργαζόμενοι της Αχαϊκής θα είχαν απορροφηθεί από κάποιον δημόσιο οργανισμό και οι μέτοχοι θα είναι πάρει μέρος των χρημάτων τους σε ομόλογα...
του ελληνικού δημοσίου.
Το σημαντικό, όμως, σε αυτή την ιστορία είναι η πίεση που ασκούν οι τοπικοί βουλευτές. Πιέζουν αφόρητα. Λες και όλος ο κόσμος είναι κτήμα τους. Δεν τους πειράζει να καταπατηθεί η νομιμότητα. Αρκεί να κερδίσουν μερικές ψήφους. Δεν τους πειράζει αν με αυτό τον τρόπο επιβαρυνθεί η υπόλοιπη κοινωνία. Αρκεί να κερδίσουν και πάλι την εκλογή τους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα βουλευτής του ΠΑΣΟΚ που χτες το πρωί και την ώρα που η διεύθυνση εποπτείας της Τράπεζας της Ελλάδος είχε απέναντί της την διοίκηση της υπό εκκαθάρισης τράπεζας, εκείνος ήθελε να συμμετάσχει στην διαδικασία, φωνάζοντας και απειλώντας. «Ξέρετε ποιος είμαι εγώ», ήταν η μόνιμη επωδός του. Δεν του «πέρασε», αλλά η συμπεριφορά του είναι χαρακτηριστική...
Αλίμονο! Πόσοι βουλευτές έχουν πιέσει αφόρητα τους τελευταίους μήνες τις υπό κρατικοποίηση ιδιωτικές τράπεζες να ρυθμίσουν τα δάνεια των ψηφοφόρων τους; Κάποτε έπρεπε να έχεις τον δικό σου βουλευτή για να βάλεις το παιδί σου στο δημόσιο. Σήμερα χρειάζεσαι τον δικό σου βουλευτή για να ρυθμιστεί το δάνειο σου. Σε κάθε περίπτωση πάντα χρειάζεται ένας βουλευτής. Για πάσα νόσο...
Είναι λυπηρό το γεγονός ότι οι ίδιοι άνθρωποι κάνουν τα ίδια λάθη. Λυπηρό, αλλά αναμενόμενο. Για να αλλάξει κάτι θα πρέπει να αλλάξουν τα πρόσωπα και όχι να περιμένουμε ότι οι ίδιοι άνθρωποι με εκείνους του παρελθόντος θα αλλάξουν δήθεν τρόπο σκέψης. Δεν αλλάζουν οι άνθρωποι. Κι αυτοί που εκλέγονται κι εκείνοι που τους εκλέγουν! Για να δούμε, λοιπόν, πόσοι από εμάς θέλουμε πράγματι μια βαθιά και ριζική αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό. Την επομένη των εκλογών θα γνωρίζουμε όλοι την απάντηση...
Θανάσης Μαυρίδης
Βιάστηκε ο επόπτης. Μάλιστα! Προσπαθώ να φανταστώ ποια θα ήταν η αντίδραση της συντεταγμένης Πολιτείας αν αυτά που συμβαίνουν εδώ συνέβαιναν σε μία άλλη χώρα, από εκείνες που οι κάτοικοί της «ήταν στα δέντρα και τρεφόντουσαν με βελανίδια όταν εμείς κτίζαμε Παρθενώνες». Αν προσπαθούσαν, δηλαδή, να εξαντλήσουν όλα τα διαθέσιμα αποθέματα κουτοπονηριάς και εκμεταλλευόμενοι την προεκλογική περίοδο να απαιτήσουν την καταπάτηση της νομιμότητας...
Προσωπικά δεν έχω αμφιβολία ότι πριν δέκα ή είκοσι χρόνια οι εργαζόμενοι της Αχαϊκής θα είχαν απορροφηθεί από κάποιον δημόσιο οργανισμό και οι μέτοχοι θα είναι πάρει μέρος των χρημάτων τους σε ομόλογα...
του ελληνικού δημοσίου.
Το σημαντικό, όμως, σε αυτή την ιστορία είναι η πίεση που ασκούν οι τοπικοί βουλευτές. Πιέζουν αφόρητα. Λες και όλος ο κόσμος είναι κτήμα τους. Δεν τους πειράζει να καταπατηθεί η νομιμότητα. Αρκεί να κερδίσουν μερικές ψήφους. Δεν τους πειράζει αν με αυτό τον τρόπο επιβαρυνθεί η υπόλοιπη κοινωνία. Αρκεί να κερδίσουν και πάλι την εκλογή τους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα βουλευτής του ΠΑΣΟΚ που χτες το πρωί και την ώρα που η διεύθυνση εποπτείας της Τράπεζας της Ελλάδος είχε απέναντί της την διοίκηση της υπό εκκαθάρισης τράπεζας, εκείνος ήθελε να συμμετάσχει στην διαδικασία, φωνάζοντας και απειλώντας. «Ξέρετε ποιος είμαι εγώ», ήταν η μόνιμη επωδός του. Δεν του «πέρασε», αλλά η συμπεριφορά του είναι χαρακτηριστική...
Αλίμονο! Πόσοι βουλευτές έχουν πιέσει αφόρητα τους τελευταίους μήνες τις υπό κρατικοποίηση ιδιωτικές τράπεζες να ρυθμίσουν τα δάνεια των ψηφοφόρων τους; Κάποτε έπρεπε να έχεις τον δικό σου βουλευτή για να βάλεις το παιδί σου στο δημόσιο. Σήμερα χρειάζεσαι τον δικό σου βουλευτή για να ρυθμιστεί το δάνειο σου. Σε κάθε περίπτωση πάντα χρειάζεται ένας βουλευτής. Για πάσα νόσο...
Είναι λυπηρό το γεγονός ότι οι ίδιοι άνθρωποι κάνουν τα ίδια λάθη. Λυπηρό, αλλά αναμενόμενο. Για να αλλάξει κάτι θα πρέπει να αλλάξουν τα πρόσωπα και όχι να περιμένουμε ότι οι ίδιοι άνθρωποι με εκείνους του παρελθόντος θα αλλάξουν δήθεν τρόπο σκέψης. Δεν αλλάζουν οι άνθρωποι. Κι αυτοί που εκλέγονται κι εκείνοι που τους εκλέγουν! Για να δούμε, λοιπόν, πόσοι από εμάς θέλουμε πράγματι μια βαθιά και ριζική αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό. Την επομένη των εκλογών θα γνωρίζουμε όλοι την απάντηση...
Θανάσης Μαυρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου