Ενώ ολοκληρώνονται οι προετοιμασίες των Πολιτικών Κρατουμένων της ΕΟΚΑ για την εκδήλωση στα Κρατητήρια Κοκκινοτριμιθιάς την 26η Μαΐου, η αγέραστη ιστορική μνήμη επαναφέρει στο προσκήνιο του νέου δράματος του Κυπριακού Ελληνισμού, τα αλησμόνητα ημερονύκτια του απελευθερωτικού μας αγώνα, όταν ο λαός μας ζούσε υπό τη σκιά της αγχόνης την τραγωδία της ξένης κατοχής, υφίστατο τα πάνδεινα κι όμως αρνιόταν να δεχτεί εθνική υποτέλεια υποκύπτοντας στις επιβουλές των εχθρών του. Ο λαός μας όρθωνε το ανάστημά του και άοπλος αντιμετώπιζε την αγγλοκρατία, μετατρέποντας τους βωμούς των ηρώων του σε πεδία ομηρικών συγκρούσεων με τις πάνοπλες φάλαγγες του κατακτητικού στρατού και των επικουρικών του οργάνων. Των Τούρκων που δήλωναν πατρίδα την Κύπρο, αλλά μετατρέποντας σε έμμισθους υπηρέτες της αγγλικής δυναστείας, προδίδοντας τον αγώνα της ελευθερίας της.
Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Άγγλων, κατά τα χιτλερικά πρότυπα, ήταν, τότε, απάνθρωποι χώροι καθημερινών βασανιστηρίων. Εκεί εγκλωβίζονταν χωρίς δίκη οι αγωνιστές που αρνούμενοι να υποκύψουν στη θέληση της αποικιοκρατίας, έδιναν την αδιάκοπη μάχη της Ελληνικής ψυχής, στην ηθική σύγκρουση με τον αντίπαλο και νικούσαν εξευτελίζοντάς τον ενώπιον της διεθνούς κοινής γνώμης που θαύμαζε τον αριθμητικό μικρό λαό, στην αντίστασή του εναντίον μιας πανίσχυρης αυτοκρατορίας. Ο λαός μας συγκρουόταν από το ένα μέχρι το άλλο πρωί με σαράντα χιλιάδες στρατό, το αγγλικό ναυτικό και την αεροπορία, τις σιδηρόφρακτες μονάδες των πολεμικών αρμάτων και την εφεδρεία της καταισχύνης. Και βέβαια δεχόταν τα ύπουλα πλήγματα της δαιμόνιας εχθρικής διπλωματίας, που ενισχυόταν με τη συνέργεια των φίλων και συνενόχων της στα εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας.
Στα Κρατητήρια της Κοκκινοτριμιθιάς, της Πύλας, του Πολεμίου, του Μάμμαρι, του Περγάμου, του Αγίου Λουκά, των Κεντρικών Φυλακών, του Κάστρου της Κερύνειας και στα άλλα, περιορισμένου χρόνου κράτησης, μεταφέρονταν άνθρωποι από τους θαλάμους βασανιστηρίων της Ομορφίτας, του Σπέσιαλ Μπραντς, των Πλατρών, της Αμμοχώστου, Του Ρετ Χάουζ, όπου κτηνώδεις βασανιστές, όπως ο Μέρλιν, ο Μακλόκλαν, ο Σέϋβορυ, ο Μπέρτς, ο Λήντς, ο Γουϊλλαρτ και άλλοι βρικόλακες από τη Γκεστάπο και τα ΕΣ ΕΣ, υπέβαλλαν σε ανήκουστα σωματικά και ψυχικά μαρτύρια τα ανυπεράσπιστα θύματά τους. Κι όταν οδηγούνταν στα Κρατητήρια οι αγωνιστές, ήταν ανθρώπινα ράκη, με σπασμένα χέρια, πόδια, παγίδια, κεφάλια και τραυματισμένα γεννητικά όργανα αβάστακτου πόνου. Πέθαναν στα μπουντρούμια 13 και εκατοντάδες μετά παρέλευση κάποιου χρόνου, συνεπεία των κακουχιών, μα δεν υπέκυψαν. Μέχρι τέσσερα χρόνια μαρτυρούσαν αγόγγυστα, δραπέτευαν, έπεφταν σε μάχες, έβγαιναν στο αντάρτικο. Οι επιζήσαντες συναγωνιστές τους, έστησαν επιβλητικές μαρμάρινες προτομές τιμώντας την ιερή τους μνήμη, που υποδέχονται στην είσοδο των Κρατητηρίων τις χιλιάδες επισκέπτες, διδάσκοντας τη νεότητα πώς οι δούλοι γίνονται ελεύθεροι, πώς ένας κόσμος που εμπνέεται από ιδεώδη κι αγωνίζεται για την τιμή του και τη λευτεριά της πατρίδας του, μένει στην αιωνιότητα πρότυπο αξιοπρέπειας και μίμησης των πολιτισμένων ανθρώπων.
Οι επιζώντες Πολιτικοί Κρατούμενοι θα θυμίσουν την προσεχή Κυριακή αλησμόνητους ηρωισμούς, αλησμόνητους ήρωες, χρόνια μαρτυρικά και δοξασμένα αλλά και διδακτικά, για τον Ελληνισμό αυτής της εσχατιάς της Φυλής, που οφείλει την ελευθερία του στους αγωνιστές της ΕΟΚΑ κι έχει υπέρτατο χρέος να υπερασπίσει ό,τι απέμεινε από τις ήττες που επισώρευσαν μοιραίοι πολιτικοί, που άφησαν κληρονομιές δυστυχίας στην πατρίδα και μαύρο το μέλλον για τους επερχομένους. Στις δυσοίωνες συγκυρίες που εγκυμονούνται και στους εφιάλτες που επέρχονται, μπορούν οι σημερινοί Έλληνες να επικοινωνήσουν με το πνεύμα που άλλοτε δόξασε την πατρίδα μας και να μάθουν πως τον Αύγουστο του 1958 οι Πολιτικοί Κρατούμενοι επέλεξαν να γίνουν βορά των πολυβόλων, παρά να υποταχθούν στην επιβουλή των κατακτητών…
Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Άγγλων, κατά τα χιτλερικά πρότυπα, ήταν, τότε, απάνθρωποι χώροι καθημερινών βασανιστηρίων. Εκεί εγκλωβίζονταν χωρίς δίκη οι αγωνιστές που αρνούμενοι να υποκύψουν στη θέληση της αποικιοκρατίας, έδιναν την αδιάκοπη μάχη της Ελληνικής ψυχής, στην ηθική σύγκρουση με τον αντίπαλο και νικούσαν εξευτελίζοντάς τον ενώπιον της διεθνούς κοινής γνώμης που θαύμαζε τον αριθμητικό μικρό λαό, στην αντίστασή του εναντίον μιας πανίσχυρης αυτοκρατορίας. Ο λαός μας συγκρουόταν από το ένα μέχρι το άλλο πρωί με σαράντα χιλιάδες στρατό, το αγγλικό ναυτικό και την αεροπορία, τις σιδηρόφρακτες μονάδες των πολεμικών αρμάτων και την εφεδρεία της καταισχύνης. Και βέβαια δεχόταν τα ύπουλα πλήγματα της δαιμόνιας εχθρικής διπλωματίας, που ενισχυόταν με τη συνέργεια των φίλων και συνενόχων της στα εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας.
Στα Κρατητήρια της Κοκκινοτριμιθιάς, της Πύλας, του Πολεμίου, του Μάμμαρι, του Περγάμου, του Αγίου Λουκά, των Κεντρικών Φυλακών, του Κάστρου της Κερύνειας και στα άλλα, περιορισμένου χρόνου κράτησης, μεταφέρονταν άνθρωποι από τους θαλάμους βασανιστηρίων της Ομορφίτας, του Σπέσιαλ Μπραντς, των Πλατρών, της Αμμοχώστου, Του Ρετ Χάουζ, όπου κτηνώδεις βασανιστές, όπως ο Μέρλιν, ο Μακλόκλαν, ο Σέϋβορυ, ο Μπέρτς, ο Λήντς, ο Γουϊλλαρτ και άλλοι βρικόλακες από τη Γκεστάπο και τα ΕΣ ΕΣ, υπέβαλλαν σε ανήκουστα σωματικά και ψυχικά μαρτύρια τα ανυπεράσπιστα θύματά τους. Κι όταν οδηγούνταν στα Κρατητήρια οι αγωνιστές, ήταν ανθρώπινα ράκη, με σπασμένα χέρια, πόδια, παγίδια, κεφάλια και τραυματισμένα γεννητικά όργανα αβάστακτου πόνου. Πέθαναν στα μπουντρούμια 13 και εκατοντάδες μετά παρέλευση κάποιου χρόνου, συνεπεία των κακουχιών, μα δεν υπέκυψαν. Μέχρι τέσσερα χρόνια μαρτυρούσαν αγόγγυστα, δραπέτευαν, έπεφταν σε μάχες, έβγαιναν στο αντάρτικο. Οι επιζήσαντες συναγωνιστές τους, έστησαν επιβλητικές μαρμάρινες προτομές τιμώντας την ιερή τους μνήμη, που υποδέχονται στην είσοδο των Κρατητηρίων τις χιλιάδες επισκέπτες, διδάσκοντας τη νεότητα πώς οι δούλοι γίνονται ελεύθεροι, πώς ένας κόσμος που εμπνέεται από ιδεώδη κι αγωνίζεται για την τιμή του και τη λευτεριά της πατρίδας του, μένει στην αιωνιότητα πρότυπο αξιοπρέπειας και μίμησης των πολιτισμένων ανθρώπων.
Οι επιζώντες Πολιτικοί Κρατούμενοι θα θυμίσουν την προσεχή Κυριακή αλησμόνητους ηρωισμούς, αλησμόνητους ήρωες, χρόνια μαρτυρικά και δοξασμένα αλλά και διδακτικά, για τον Ελληνισμό αυτής της εσχατιάς της Φυλής, που οφείλει την ελευθερία του στους αγωνιστές της ΕΟΚΑ κι έχει υπέρτατο χρέος να υπερασπίσει ό,τι απέμεινε από τις ήττες που επισώρευσαν μοιραίοι πολιτικοί, που άφησαν κληρονομιές δυστυχίας στην πατρίδα και μαύρο το μέλλον για τους επερχομένους. Στις δυσοίωνες συγκυρίες που εγκυμονούνται και στους εφιάλτες που επέρχονται, μπορούν οι σημερινοί Έλληνες να επικοινωνήσουν με το πνεύμα που άλλοτε δόξασε την πατρίδα μας και να μάθουν πως τον Αύγουστο του 1958 οι Πολιτικοί Κρατούμενοι επέλεξαν να γίνουν βορά των πολυβόλων, παρά να υποταχθούν στην επιβουλή των κατακτητών…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου